Epilogue
Epilogue
ผมเอาพลังของเดธบลิ้งเกอร์เข้ามาในตัวหลังจากที่เขาตายแล้ว เมื่อศัตรูตายแล้วกองกำลังของเขาทั้งหมดก็ล้มลงและที่เหลือคือชัยชนะของผม
เราชนะ
ผมสามารถเอาชัยชนะมาจากเดวิลได้
พวกเขาจัดการซากศพและทำความสะอาด หลังจากนั้นก็มีการจัดการฉลองชัยชนะอย่างยิ่งใหญ่และมีผมเป็นศูนย์กลาง
ผมฆ่าเดวิล
เขาเป็นที่รู้จักในฐานะของราชานรก แต่ทุกคนที่รู้จักแบบนั้น
ผมฆ่าเขาและตอนนี้ไม่มีใครที่จะหยุดผมได้ในโลกดีม่อน ผมเป็นคนที่หนักแน่น ผมเป็นราชาของโลกดีม่อน
ในนามของราชา ผมสัญญาว่าจะอุทิศตัวให้กับการฟื้นฟูโลกดีม่อน
ในเวลาเดียวกันพิธีได้จัดขึ้นสำหรับการต้อนรับราชาดีม่อนคนใหม่.
ดีม่อนที่รอดโดยการหลบซ่อนตัวของพวกเขาค่อยๆออกมาทีละคน
ผู้คนจำนวนมากมารวมตัวกันที่หน้าปราสาท
ดีม่อนที่อยู่ในโลกดีม่อนทุกตนมาที่นี่ พวกเขาไม่มีใครไม่รู้ว่ามีราชาองค์ใหม่ ผู้ปกครองที่จะควบคุมพวกเขาเป็นเวลานานที่มีชื่อว่า รัลดาล บิกิเซล..
หลังจากงานเลี้ยงเสร็จสิ้น
ผมเข้าไปในห้องของราชาดีม่อนเพียงลำพัง
บริเวณรอบๆมืดและเงียบ
ตึก ตัก.
เสียงฝีเท้าของผมก้องไปทั่วห้อง
ผมค่อยเดินขึ้นไปบนบันได
มีเก้าอี้ขนาดใหญ่ที่ด้านบนของบันไดหลายสิบขั้น
มันทำมาจากกระดูกบัคร๊อค เฉพาะราชาดีม่อนเท่านั้นที่จะได้รับอนุญาตให้นั่งที่นั่น
ผมนั่งบนบัลลังค์
ผมค่อยๆเอนตัวและหัวไปข้างหลัง และถอนหายใจลึกๆ
มันเป็นการทีเดินทางที่ยาวนาน ในที่สุดผมก็เป็นราชาดีม่อนและได้นั่งในที่ๆผมต้องการที่จะนั่ง
“......”
ผมค่อยๆปิดตาของผม
สักพักผมก็รู้สึกว่าผมสามารถนอนหลับสนิทได้เสียที
มันเป็นครั้งแรกที่นอนหลับอย่างผ่อนคลายหลังจากที่เหนื่อยยากมานาน
คนที่รอดชีวิตบนโลกได้ฟื้นคืนความรุ่งโรจน์ของพวกเขาอย่างรวดเร็ว ดีม่อนไม่ได้เป็นภัยคุกคามตามธรรมชาติของมนุษย์อีกต่อไปมีแค่ดันเจี้ยนและสิ่งมีชีวิตเท่านั้นที่ยังอยู่
แต่มีการเปลี่ยนแปลง
ก่อนอื่นท้องฟ้าเปลี่ยนไป ประตูสีดำขนาดใหญ่ตั้งอยู่บนท้องฟ้า มันเป็นที่ๆไม่สามารถเข้าถึงด้วยเครื่องบินหรือเครื่องบินเจ็ท มันเป็นดินแดนที่ไม่มีใครเข้าไปถึงได้ อย่างไรก็ตามพวกเขามั่นใจว่าประตูบานนี้เชื่อมต่อกับโลกของดีม่อน ไม่มีใครพยายามที่จะเข้าไปหามัน.
และดันเจี้ยนที่เกาหลีใต้ที่ปรากฎตัวเป็นครั้งแรก มันกลายเป็นใหญ่ขึ้นเล็กน้อย
ดันเจี้ยนสูงไปถึงท้องฟ้า จนสัมผัสกับประตูสีดำที่อยู่บนท้องฟ้า มันเหมือนกับเป็นทางที่เชื่อมต่อกับประตู
สิ่งมีชีวิตที่ตายไปและเพิ่มจำนวนอย่างรวดเร็วในดันเจี้ยน.
ขณะที่พวกเขากำลังเติบโต มอนเตอร์เวฟก็เริ่มอีกครั้ง อเวคที่รวมตัวกันและสามารถอดทนต่อความวิกฤติได้ดี เป็นเรื่องง่ายที่สิ่งมีชีวิตที่ออกจากดันเจี้ยนไม่แข็งแกร่งมากนัก
เมื่อเวลาผ่านไป อเวคถูกแบ่งออกเป็นสองกลุ่มใหญ่ๆ
ผู้พิทักษ์ของมนุษยชาติและดันเจี้ยนฮันเตอร์
พวกเขาเป็นน่าล่าดันเจี้ยน.
“นูน่า! ระวัง!”
เอ็กเวิอร์อุทานออกมา
เขาก้มหน้ามองดูอึนเฮทุบตีสิ่งมีชีวิตด้วยดาบของเธอ
ฉัวะ!
สิ่งมีชีวิตถูกแบ่งออกเป็นสองส่วนและกรีดร้อง
เอ็ดเวิร์ดถอนหายใจเมื่ออันตรายหายไป
“วู้! จริงๆเลย สุดท้าย..คุณก็ยังแก้ความโก๊ะๆของคุณไม่ได้?”
เอ็ดเวิร์ดถอนหายใจ
อึนเฮหัวเราะอย่างสนุกสนาน
"เธอไม่ได้เฝ้าระวังหลังให้ฉันหรอ?”
"คุณควรจะระมัดระวัง ผมไม่สามารถช่วยคุณได้ตลอดเวลา.”
"คุณไม่ใช่อเวคที่แข็งแกร่งงั้นหรอ?”
“มันเป็นเพียงคำพูด.”
เอ็ดเวิร์ดส่ายหัว
ในขณะเดียวกันยูราและมินจีก็เริ่มทำการรักษา
"ผ่าตัด.”
"รักษา."
การบาดเจ็บของอเวคได้รัลการเยียวยาในทันที มันไม่แปลกที่จะเรียกว่าความสามารถที่น่าอัศจรรย์! อึนเฮเดาะลิ้นแม้ว่าเธอจะเห็นมันสองสามครั้งแล้ว
“เราจะไม่มีได้ไกลขนาดนี้ถ้าไม่มีพวกคุณสองคน ขอบคุณจริงๆ”
"แน่นอนว่าเราต้องทำอย่างนี้.”
ยูราหัวเราะ
สามปีก่อนการแสดงออกของความทุกข์ของเธอมีแต่ความมืดมน แต่สามปีหลังจากการเปลี่ยนแปลงของดันเจี้ยน เธอก็ได้กลับมาเป็นตัวของเธอเองที่สดใสร่าเริง
"อย่างไรก็ตามมันยังมีอีกหลายชั้น? นี่เป็นชั้นที่54แล้ว...”
อึนเฮถามปากกว้าง อึนเฮเป็นอเวคที่ล่าดันเจี้ยน เธอได้พิชิตดันเจี้ยนหลายแห่งแล้ว หลังจากที่ทดลองและข้อผิดพลาดที่ยาวนานเธอได้พยายามที่จะเอาชนะดันเจี้ยนที่สูงที่สุดในเกาหลีใต้.
แต่มันยังไม่เสร็จ
"สิ่งที่ออกมจากดันเจี้ยนนี้จะปลอดภัยหรอนูน่า? มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ แต่เร็วๆนี้มันจะจบลง.”
เอ็ดเวิร์ดตอบเหมือนว่าเขาไม่ใส่ใจ ดังนั้นอึนเฮจึงเชื่อมัน
“เรามาทำอะไรที่นี่? ฉันจะเบื่อมากถ้ามันเป็นแค่แกนดันเจี้ยน.”
"นี่คือดันเจี้ยนในเกาหลีใต้ ดันเจี้ยนของราชาดีม่อน! นี่เป็นความท้าทายที่แปด...มันไม่ได้เชื่อมต่อกับประตูบนฟ้าอย่างเห็นได้ชัด?”
"โลกจะไม่สามารถอยู่ได้หากยังมีดีม่อนจากอีกฟากหนึ่งของประตู?”
“ใช่ แต่อย่าคิดว่าจะเข้ามา เราจะตรวจสอบความเสี่ยง มันเป็นหน้าที่ของเราที่จะยืนยันโอกาศของดีม่อนที่จะกลับมา”
พูดอีกอย่างหนึ่งคือดันเจี้ยนฮันเตอร์เป็นหน่วยสอดแนม
"ยืนยันเท่านั้น...”
“อ่า จริงๆนะ แค่คิดถึงเวลานั้นมันก็ผมทำให้ผมโกรธ.”
เขาหมายถึงตอนหอดูดาวเพียงแค่คิดเอ็ดเวิร์ดก็ตื่นเต้นทันที
“อะไร?เธอไม่ได้ฆ่าดีม่อนเป็นจำนวนมากร่วมกับฉันหรอ?”
"คุณไม่รู้หรือว่ามันอันตรายแค่ไหน? และคุณกลับไปช่วยราชาดีม่อน? ตอนนี้ราชาดีม่อนอยู่ที่ไหน?”
"บนนั้น.”
อึนเฮชี้ไปที่ท้องฟ้า
"ใช่ เขากลับไปที่โลกของเขา ดังนั้นจงลืมคนสารเลวนั้นซะเถอะ."
"ฉันลืมทุกอย่างแล้ว.”
"จะมีการลงโทษหากว่าคุณโกหก.”
“จริงๆ!”
ทั้งสองเริ่มโต้เถียงกัน
ยูราหัวเราะและมินจีมีรอยยิ้มน้อยๆบนใบหน้าของเธอ
"แม้ว่าเวลาผ่านไปแล้วแต่มันก็ยังเหมือนเดิม.”
มินจีพยักหน้า
ไม่ว่าพวกเขาจะอายุมากขึ้นหรือว่าเข็มแข็งแค่ไหน อึนเฮและเอ็ดเวิร์ดก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลง พวกเขาไม่ถอยหลังและมีความเชื่อมั่น ยูราศรัทธาในตัวเขาเป็นอย่างมาก
นั่นไม่ใช่ทั้งหมด
สู่สวรรค์เป็นกิลด์ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกและมีดันเจี้ยนฮันเตอร์ที่แข็งแกร่งที่สุด พวกเขาเป็นผู้บุกเบิกในช่วงสุดท้ายของยุคดีม่อน พวกเขาได้รับชื่อว่าผู้พิทักษ์ แต่คนที่อยู่นอกดันเจี้ยนก็มีส่วนที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ในการป้องกันสิ่งมีชีวิตเขารุกราน.
แต่สู่สวรรค์ไม่ยอมแพ้ พวกเขายังคงผจญภัยในดันเจี้ยน ถ้าพวกเขาพบสมบัติแล้วพวกเขาก็จะมอบมันให้กับคนที่กำลังลำบาก นอกจากนี้พวกเขายังใช้แก่นพัฒนาเทคโนโลยีใหม่ๆ.
ด้วยเหตุนี้โลกจึงมีพลังงานมากมาย
มีเวลามากขึ้นในการก้าวเข้าไปสู่ยุครุ่งเรื่องที่มากกว่าในอดีต
บางคนแสดงความกลัว ดันเจี้ยนที่เปลี่ยนเป็นประตูบนท้องฟ้า...พวกเขากังวลเกี่ยวกับดีม่อนที่กำลังจะกลับมา
สู่สวรรค์เคลื่อนไหวเพื่อแก้ไขความวิตกกังวลนี้ พวกเขาเป็นแสงสว่างของมนุษยชาติ.
จนถึงตอนนี้พวกเขาทำหน้าที่เสร็จเรียบร้อยแล้ว
และไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกเขาจะทำได้ดีในอนาคต
‘ตราบเท่าที่ทั้งคู่ยังอยู่ที่นี่.’
พวกเขาเป็นการรวมตัวกันที่แข็งแกร่งที่สุด มนุษย์อเวคที่แข็งแกร่งที่สุดที่ใกล้ชิดกับราชาดีม่อนมากที่สุด
ยูราและมินจีได้รับการยกย่องว่าเป็นนักบุญ แต่พวกเขายังขาดเมื่อเทียบกับทั้งสองคน
ขณะเดียวกันยูราก็จำได้ว่ายังมีอีกคน.
ราชาดีม่อน รัลดาล บิกิเซล
ชื่อดังกล่าวยังทำให้เกิดความกลัวในความคิดของยูรา อย่างไรก็ตามการกระทำของเขาก็มีบทบาทในการช่วยเหลือมนุษยชาติ.
ถ้าไม่ใช่เพราะเขามนุษย์จะตายทั้งหมด! ตอนนี้ทั้งสองยังไม่หยุดโต้เถียง
“หยุดสู้กัน! สิ่งมีชีวิตเหล่านี้กำลังได้ยินเสียงของคุณ!”
ยูราอุทานออกมา
อึนเฮตอบทันที
"ฉันต้องการอย่างนั้น!"
“นูน่า จริงๆ วุ้ย!”
เอ็ดเวิร์ดส่ายหัว
แกนดันเจี้ยนของเกาหลีสว่างขึ้น แต่เดิมมันจะไม่สว่างอีก แฟร์รี่หายไปดังนั้นแสงของแกนดันเจี้ยนควรจะหายไปตลอดกาล.
แต่มันส่องสว่าง
นั่นหมายความว่าแฟร์รี่ยังไม่ถูกทำลาย
ผมบอกคริสปี้
"ค้นหา แม้ว่าคุณจะต้องผ่านไปยังหลายๆโลก”
ผมสั่ง.
ตามคำสั่งของผมดีม่อนนับล้านเริ่มเคลื่อนไหว พวกเขาค้นหาในหลายๆโลก.
บ่อขนาดเล็กที่ไม่มีชื่อ
มันกว้างเพียง10เมตร
มันไม่ตื้นหรือลึก มันเป็นบ่อน้ำธรรมดา
ผมยืนอยู่ใกล้สระน้ำและจ้องมองมันอยู่เงียบๆ
"คุณอยู่ที่นี่."
ผมเปิดปาก
มีเมล็ดพันธุ์ของแฟร์รี่ที่ยังไม่บาน แฟร์รี่จะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อมีคนให้ชื่อ
ถ้าไม่ใช่เพราะดวงตาของพระเจ้าแล้วผมคงจะเดินต่อไปเรื่อย แต่ผมมั่นใจในเรื่องของเมล็ดพันธุ์แฟร์รี่
“ชื่อของคุณคือยิฮิ ยิฮิที่ชอบหัวเราะยิฮิฮิ มันเป็นเรื่องสำคัญที่คุณหัวเราะเหมือนกับคนโง่.”
ผมเอื้อมมืออกไปและสัมผัสเมล็ดพันธุ์อย่างอ่อนโยน
"คุณจะเป็นราชินีของแฟร์รี่ ภารกิจของคุณไม่สามารถเสร็จสมบูรณ์ได้เนื่องจากผม โลกของแฟร์รี่ที่ถูกควบคุมโดยคุณคงจะสนุกมาก.”
ผมเอามือออกอย่างระมักระวัง
เมล็ดอยู่ในบ่อ ถ้าทิ่งบ่อหรือน้ำในบ่อหายไปเมล็ดจะไม่งอกและออกดอกได้ มันจะหายไปตลอดกาล.
อย่างไรก็ตามมันต้องใช้เวลามากในการที่จะให้แฟร์รี่ออกจากดอกของเมล็ด ไม่ใช่แค่100-200ปี มันไม่แม้แต่จะครบ 1,000ปี อาจจะต้องใช้เวลามากกว่านั้น
ผมต้องเก็บบ่อนี้ให้ปลอดภัยจนกว่าจะถึงเวลานั้น บ่อมันเล็กเกินไป สภาพแวดล้อมก็ไม่ค่อยดีนัก.
ผมพูดกับคนที่อยู่ข้างหลังโดยที่ไม่หันกลับไปมอง
"เคลื่อนย้ายปราสาทราชา วางมันไว้ใกล้กับบัลลังค์ของผม”
“ฉันจะทำตามทำพูดของคุณ ราชาของฉัน.”
มันเป็นคริสปี้เธอทำตามคำพูดของผมอย่างมีความสุข
ผมเป็นราชาดีม่อน ผมได้ตำแหน่งโดนการฆ่าเดธบลิ้งเกอร์ ทุกคำกลายเป็นความจริงเหมือนกับการย้ายปราสาทของราชาดีม่อน
แต่เวลาเป็นสิ่งจำเป็น ผมมองไปรอบๆและตัดเต้นไม้บางส่วน
เก้าอี้ที่ทำจากไม้ มันได้กลายเป็นบัลลังค์ของราชาดีม่อนอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตามวัตถุดิบเป็นเพียงไม้เท่านั้น
เมื่อผมไม่เห็นก้อนอะไรอีกผมวางเก้าอี้ไว้ข้างสระและนั่งลง
“ฮ่าฮ่าๆๆ!”
ผมหัวเราะออกมาเสียงดัง
“ฮ่าฮ่าฮ่า!”
ตอนนี้ผมบรรลุความฝันของผมอย่างแท้จริง.
Eng TL: จบแล้ว! ขอบคุณสำหรับทุกคนที่ติดตามจนจบ ผมรู้ว่าผู้อ่านทางท่านคิดว่าผู้เขียนรีบเกินไปและผมก็ได้เขียนโน๊ตไว้บางส่วนหลักจากที่เรื่องนี้จบแล้วผมจะสรุปหลักๆของเรื่องนี้
หมายเหตุผู้เขียน(แต่งเรื่องนี้): ขอขอบคุณที่อ่าน
ก่อนอื่นคุณควรจะรู้ว่าส่วนของสุดท้ายมันไปเร็วมากๆ ตัวอย่างของการที่มีฉากจบของการต่อสู้ที่รวดเร็ว มีบางส่วนที่ทำได้ไม่ค่อยดีขอโทษด้วย ตอนแรกผมวางแผนจะทำให้มันได้270ตอน แต่มันจบก่อนถึง28ตอน
ความตั้งใจที่ผมจะจบนิยายเรื่องนี้แข็งแกร่งมาก การทำงานหนักและเครียดทำให้ร่างกายของผมทรุดโทรมและอยู่ในโรงพยาบาล ผมยังไม่ได้มีพล๊อคเรื่องขนาดใหญ่ เมื่อผมเริ่มต้นเขียนทั้งหมดลงไปมันเลยออกมาไม่ดีนัก มีเพียงเสียงกดของแป้นพิมพ์ที่ทำให้หัวใจของผมเต้นเร็วและหลั่งเหงื่อ
ผมรู้ว่านี่ไม่ใช่ผลงานที่ทุกคนพอใจ ผมรู้สึกขอบคุณเป็นอย่างยิ่งถ้าคุณอ่านมันได่ดี ในการทำงานครั้งต่อไปผมจะเตรียมตัวให้มากกว่านี้และดูแลสุขภาพให้มากขึ้น
Eng TL: แม้ว่าจะมีบางส่วนที่ทำได้ดีกว่านี้ แต่มันก็ยังสนุกกับการอ่านและแปลเรื่องนี้อย่างระเอียด ผมหวังว่าคุณจะทำได้เหมือนกัน
และขอขอบคุณ Jaspaaar มาโดยเฉพาะคำบางคำที่แนะนำเข้ามาไม่ให้เรื่องนี้ผิดเพี้ยนมากไปนัก
สำหรับสิ่งสุดท้ายผมได้วางแผนที่จะแปลเรื่องราชามิติเป็นเรื่องราวหลักของผม และยังมี LMS หลังจากที่ผมอ่านทันดิย(48บท) สุดท้ายผมก็มีทีมงานที่พร้อมจะแปลเรื่องอื่นๆอีก โปรดแนะนำว่าผมควรจะเลือกอะไรดีและให้คำแนะนำผมด้วย.
---------------------------------
ข้างบนไม่ได้เกี่ยวกับผมแต่อย่างใด By.แปลกากๆ หาคนแปลเก่งๆ
