Chapter 223: Explosion (1)
Chapter 223: Explosion (1)
ดีม่อนที่คุ้นเคยที่ทรุดตัวอยู่ที่กำแพง ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเลือด หน้าที่ขาวของเขายิ่งซีดลงไปอีกเหมือนกับกระดาษ
ถ้าไม่ใช่เพราะว่าหน้าอกของเขากำลังกระเพื่อมอยู่แล้วหล่ะก็เธอคิดว่าเขาคงจะตายแล้ว
อึนเฮสูดลมหายใจของเธอ จิตใจของเธอว่างเปล่า มือของเธอที่กำลังสั่นอยู่ถูกกำให้แน่นขึ้น เธอเดินไปอย่างรวดเร็ว.
‘ได้โปรด.’
อเวค ในหมู่พวกเขาเธอเป็นหนึ่งในที่ดีที่สุด การได้ยินของเธอเกินขอบเขตมนุษย์ดังนั้นเธอจึงได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นมาจากที่ไกลๆ แต่ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนกับว่าเธอเป็นคนธรรมดา เธอไม่ได้ยินหรือรู้สึกอะไร.
อึนเฮเอาหูแนบอกของชายคนนั้น
ตึกตัก!
ในที่สุดเธอก็ได้ยินเสียงหัวใจ
อ่า!
อึนเฮหลั่งน้ำตา เธอไม่รู้ว่าทำไมถึงเกิดขึ้น มันเป็นความรู้สึกที่ครุมเครือ
ขณะเดียวกันอึนเฮก็สามารถฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว
เธอมองไปรอบๆ
มีร่องรอยหลายอย่างยุ่งเหยิงไปหมด ดีม่อนตาย
‘เหมือนกับทำร้ายกันเอง เธอประหลาดใจ'
เธอพยักหน้า เห็นได้ชัดว่าชายคนนี้ถูกโจมตีและสู้กลับ ใช่. เขาไม่ได้เป็นฝ่ายตรงข้ามที่จะถูกศัตรูจัดการได้ง่ายๆ ศัตรูของเขาถูกฆ่าตายหมด แต่ชายคนนั้นก็บาดเจ็บรุนแรงและล้มลง.
‘มันยังไม่จบ มันเกิดขึ้นอย่างน้อยสองครั้ง...’
จิตใจของเธอตื่นตระหนก
จากร่องรอยสภาพแวดล้อมนี้ไม่สามารถโกหกได้
เห็นได้ชัดว่าเขาถูกทำร้ายหลายครั้ง แต่ศัตรูของเขาก็พ่ายแพ้ทั้งหมด
หากเป็นเช่นนั้น.
'อาจมีการโจมตีอีก.’
อึนเฮยกมือสัมผัสเขาทันที มันเหมือนกับว่าชายคนนั้นตายแล้ว ชายคนนั้นหมดแรงและอึนเฮไม่สามารถจัดการดีม่อนได้
อย่างไรก็ตามด้านนอกเต็มไปด้วยสิ่งมีชีวิต เธอไม่รู้ว่ามันเป็นไปได้หรือไม่เมื่ออยู่คนเดียว แต่พวกเขาไม่สามารถหลบหนีการตามหาพวกเขาด้วยคนแต่สองคน
‘ซ่อนในที่ปลอดภัย’
ที่ดูเหมือนจะเป็นวิธีเดียวเท่านั้น
อึนเฮเริ่มเดิน เธอไม่เคยเจออุปสรรคใดๆเมื่อมาที่นี่ เธอสามารถจำได้และหาสถานที่ปลอดภัย.
‘หอนาฬิกา.’
สิ่งมีชีวิตเหล่านี้ไม่สามารถเข้าไปใกล้หอนาฬิกาได้ง่ายๆ.
มันเหมือนกับเป็นการพนัน หอนาฬิกามันเป็นอันตรายต่อสิ่งมีชีวิตที่พยายามหลีกเลี่ยง.
อึนเฮใช้กำลังทั้งหมดของเธอเพื่อหลบหนีจากใต้ดินพร้อมกับชายคนนั้น
อึนเฮเดินเร็วขึ้น
เธอได้จดจำแผนที่หอดูดาวไว้ แม้ว่าการตกแต่งภายในจะได้รับการปรับปรุงใหม่ แต่กรอบของห้องต่างๆยังคงเดิม
นี่เป็นทางที่เร็วและปลอดภัยที่สุด
‘ฉันต้องรักษาเขา.’
ร่างกายของชายคนนี้เหมือนกับลูกไฟ เมื่อหัวใจเขาหยุดเต้นมันก็เริ่มเต้นใหม่อีกครั้งเหมือนกับเปลวไฟ เขาปล่อยความร้อนของเขาออกมาจนหลังของอึนเฮรู้สึกอุ่น
มันจะโชคร้ายที่มีสิ่งมีชีวิตที่สัมผัสความร้อนได้ ดูเหมือนจะไม่มีทางเลือกอื่น
อึนเฮมองไปรอบๆให้มากที่สุด เธอใช้ความรู้สึกของเธอพยายามกำหนดแหน่งของสิ่งมีชีวิตในพื่นที่เหล่านี้ ต้องขอบคุณมัน มันไม่มีความล่าช้าแม้แต่น้อย
แต่เธอไม่สามารถเสี่ยงได้ มันเป็นสถานการณ์ที่ชีวิตของมนุษย์จะถูกคุกคามมันเป็นวิธีเดียวที่จะเคลื่อนไหวอย่างปลอดภัย
ความรู้สึกว่าการไปที่หอนาฬิกานั้นรู้สึกว่ามันอยู่ไกลมาก โชคดีที่มีสิ่งมีชีวิตอยู่ในปราสาทไม่มากอย่างที่เธอคิด ไม่มีใครอยู่ในระดับสูง
ซู่มซูรุ่ม
หลังจากที่เธอผ่านมาครึ่งทางแล้ว.
อึนเฮรู้สึกถึงพลังเวทย์รอบๆตัวเธอ.
เธอหันไปมองและเห็นเงาออกจากพื้นดิน
‘นั่น?’
เธอกลืนน้ำลายของเธอ เงาที่อึนเฮพบพร้อมกับชายคนนั้นมีอยู่รอบๆตัว
ความตั้งใจของพวกเขาดูเหมือนจะไม่ดี เงาเหล่านั้นเหมือนกับสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่ง
‘มันช่วยไม่ได้ฉันต้องต่อสู้.’
อึนเฮวางชายคนนั้นและดึงดาบออกมา แต่ดาบของเธอได้รับความเสียหายอย่างมาก มันเกิดจากการต่อสู้กับเอ็ดเวิร์ด
ต้องขอบคุณการรักษาของพี่น้องไฮพรีส ความแข็งแกร่งของเธอยังอยู่ แต่อาวุธของเธอ...
'มันคงจะยากในการใช้ดาบเล่มนี้ แล้วทำไมถึงไม่ทำ?’
เธอกัดริมฝีปากของเธอ ในขณะนั้นเงาก็กลายเป็นอึนเฮ
ดอปเปอร์แกงเกอร์?
พวกเขาต่างกัน แต่ต่างกันเล็กน้อย ดอปเปอร์ไม่ปรากฎในรูปของเงา พวกเขาจะอยู่ในรูปร่างสุดท้ายที่เขาเปลี่ยน
"ฉันขอยืมสักครู่.”
อึนเฮจ้องมองไปที่เอวแลวเดินไปหยิบมันทั้งสองออกมา
ดาบเล่มหนึ่งสำดำอีกเล่มสีทองพร้อมกับประดับด้วยเพรชพลอย
พรึ่บ!
อึนเฮสะดุดกึดตอนที่เธอจับดาบทั้งสอง
| -คำเตือน!
วาธและดาบจักพรรดิ์กำลังมองหาผู้ใช้.ดาบทั้งสองมีจิตสำนึกที่อ่อนแรงและจะเกิดการต่อต้านที่แข็งแกร่งต่อผู้ใช้ที่ไม่ใช่เจ้านาย. วาธและดาบจักพรรดิได้ยอมรับใช้ยุนอึนเฮย์เป็นการชั่วคราว. |
อึนเฮเหมือนกับถูกฉุด ราวกับว่าพลังของเธอหายไป.
‘ดาบที่มีตัวตน!’
ตาของเธอเบิกกว้าง ดาบที่มีตัวตน เธอได้ยินเรื่องนี้แล้ว แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นของจริง เธอไม่คิดว่าใครจะมี เธอคิดว่ามันเป็นแค่จินตานาการ.
อึนเฮส่ายหัว
ตอนนี้ไม่ใช่เวลาแล้ว เธอต้องเคลื่อนไหวให้เร็วที่สุดเท่าที่จะมากได้เพื่อที่จะไปกำจัดเงาที่ดูเหมือนเธอ ถ้าเธอใช้เวลานานเกินไปสิ่งมีชีวิตอื่นๆจะเข้ามาร่วม
ศัตรูเลียนแบบอาวุธของเธอ ดูเหมือยว่ามันจะเลียนแบบทุกอย่าง
‘...มันไม่สามารถ.’
อึนเฮหมดหวัง
“ปัง! ปัง!”
อีนเฮเหงื่อออกและเหนื่อยหอบ เธอรู้สึกว่าโลกกำลังหมุนและอยากจะนั่งลง แต่อึนเฮใช้พลังใจของเธอในการที่จะขยับเท้าของเธอ.
เงาเป็นแบบถาวร พวกเขาโจมตีได้สองสามครั้งและไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อ ต้องขอบคุณในความก้าวหน้าที่ช้าของเธอ.
เธอรู้วิธีแก้ปัญหานี้.
เธอจะยอมแพ้
เป้าหมายของเงาคือชายคนนี้.
ถ้าเธอโยนเขาออกไปเงาจะหยุดไล่ล่าเธอ
แต่เธอไม่สามารถทำแบบนั้นได้ หัวใจของเธอร่ำร้องไม่อยากให้ทำ.
เธอพิงผนังและมองหน้าชายคนนั้น
แม้เขาจะถูกรีดเลือดออก...ใบหน้าของเขาก็ยังดูดี...เขารู้ถึงสถารการณ์ตอนนี้หรือไม่?
อย่างไรก็ตามชายคนนั้นก็มีบรรยากาศที่แตกต่างจากปกติ
แม้ว่าเขาจะฆ่าคนอย่างเลือดเย็นแต่เธอไม่เคยเกลียดเขา เขาดูเหมือนกับเด็กที่บริสุทธิ์
ปากของอึนเฮบิดเบี่ยว
อึนเฮเชื่อมั่นในตัวเขาไม่ว่าเขาจะใส่หน้ากากอะไร
ทุกคนก็มีใบหน้าอีกด้านที่ไม่รู้จัก เขาไม่จำเป็นต้องใส่หน้ากาก!
“รออีกหน่อย ตอนนี้...เกือบจะถึงแล้ว.”
เธอได้เห็นหอนาฬิกา
มันแค่อีกหน่อยเดียวเท่านั้น ถ้าเธอเดินเข้าไปอีกประมาณร้อยก้าวเธอก็จะถึงหอนาฬิกา.
อึนเฮเคลื่อนที่ไปพร้อมกับความหวัง แต่เธอก็มาได้ไม่ไกลพอ
ซุรุ่มซูรุ่ม
เงาปรากฎขึ้นมาอีกครั้ง
อึนเฮไม่สบายและเบื่อหน่ายพวกมัน
ไม่ว่าเธอจะฆ่ามันไปกี่ตัวมันก็จะปรากฎออกมาจากตรงไหนอีกสักแห่ง พวกมันเหมือนกับคำสาป พวกมันจะไม่หยุดจนกว่าจะทำลายเป้าหมายได้
อึนเฮยกดาบขึ้นอีกครั้ง เธอเคลื่อนไหวแม้ว่าจะไม่คุ้นเคยกับการดวลทั้งสองครั้ง เป็นที่แน่นอน...มันเหมือนกับว่าดาบทั้งสองบอเธอว่าเธอควรจะเคลื่อนไหวอย่างไร เธอฟังเสียงกระซิบของดาบและเคลื่อนไหวตามพวกมันไป
และการเคลื่อนไหวของเธอก็ใกล้เคียงกับชายคนนั้น.
| -สกิล ‘ความหลงใหลในดาบ’ (U, Passive) ได้ถูกสร้างขึ้น.
ความแข็งแกร่งและความว่องไวเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า. คุณจะรู้สึกไวต่อคมดาบมากขึ้น. |
เธอไม่ได้กังวลกับข้อความ อึนเฮสูดลมหายใจเข้าลึกๆและรอเงียบๆ ท่าทางการโจมตีของเธออ่อนหวานและลื่นไหลมากยิ่งขึ้นกว่าครั้งก่อนดังนั้นมันจึงถึงเวลาจัดการกับเงา.
เช้ง!
เงาที่ล้อมรอบอึนเฮถูกหั่นเอวออกจากร่างกายหลังแปลงร่างเป็นเธอ
เมื่อเร็วๆนี้อึนเฮลืมความเหนื่อยล้าทั้งหมดเธอมุ่งหน้าไปกับการฆ่าเงา ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่านั้น
| -สกิล ‘เคลิบเคลิ้ม’ (Ex U, Passive) ได้ถูกสร้างขึ้น.
สถานะทั้งหมดเพิ่มขึ้นสองเท่า. เมื่อตกอยู่ในสถานะเคลิบเคลิ้มจะเพิ่มสถานะทั้งหมด5เท่า. |
เป็นเพราะการเคลื่อนไหวของชายคนนี้หรือ?หรือเป็นเพราะว่าดาบทั้งสองกำลังบอกทางของเธอ?ข้อความยังเพิ่มขึ้น ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ในสายตาของเธอแล้ว.
ฟุบ!
อึนเฮทรุดตัวลงกับพื้นหลังจากที่เอาชนะเงาทั้งหมด.
เธอไม่มีความอดทดเหลือแล้ว เธอไม่มีแรงแม้แต่จะยกนิ้ว.
‘ใกล้ถึงแล้ว...’
วิสัยทัศน์ของเธอเบลอมากขึ้น อึนเฮเดินออกไปพร้อมกับคว้ามือของชายคนนั้น ถ้าเงาโจมตีอีกครั้งเธอจะไม่สามารถทำอะไรได้
ตาย
ชีวิตของเธอจะจบพร้อมกับชายคนนี้
ในเวลานั้น
"ลู่ ~ ลูลูลู ~ กระจก,กระจก,ยิฮิสวยที่สุดใช้มั๊ย? ช่ายย ~ ยิฮิดีที่สุดในโลก!โอโมะ, จริงดิ? ยิฮิฮิ!”
อึนเฮเห็นแฟร์รี่ที่กำลังถือกระจกละเต้นไปรอบๆหอนาฬิกา
“หืม? ผู้หญิงน่าเกลียด! และ...อ๊าาาาก! มาสเตอร์!”
แฟร์รี่ร้องออกมาด้วยความตกใจหลังจากที่เห็นรูปลักษณ์ของชายคนนั้นแล้ว