เอกลักษณ์: เงาที่เปลี่ยนเป็นฝ่ายตรงข้าม. สร้างขึ้นมาโดยแพนเดอโมเนี่ยม ความสามารถในการแปลงร่างขึ้นอยู่กับฝ่ายตรงข้าม.พวกเขาเป็นสิ่งมีชีวิตพิเศษ.มีความปรารถนาเป็นอย่างมากในการที่จะฆ่าฝ่ายตรงข้าม.ในทางตรงกันข้ามฝ่ายตรงข้ามไม่สามารถทำอะไรได้.

สกิล: เลียนแบบ[Imitation] (Ex Epic)

งานที่เขาทำ

พูดอีกอย่างนึงก็คือพวกมันเป็นสิ่งมีชีวิตที่เชี่ยวชาญในการลอบสังหาร.

พวกเขาเหมือนเป็นคำสาปที่ออกแบบมาเพื่อฆ่าเป้าหมาย.

‘แพนเดอโมเนี่ยมทำอะไรที่น่าสนใจ.’

ผมไม่สามารถเห็นสถานะของพวกเขาได้ นั่นหมายความว่ามีการเปลี่ยนทางสถานะของพวกเขาเป็นอย่างมาก.

แต่พวกเขาไม่สามารถเลียนแบบสถานะของผมได้ ถ้าทำได้แพนเดอโมเนี่ยมจะชนะเกมส์นี้.

หลังจากนั้นไม่นานก็มีสิ่งมีชีวิตมากกว่าโหลที่มีรูปร่างเหมือนผม

มันเป็นสถานการณ์ที่ตลกมาก

ผมเปิดปากของผม

“ผมคุ้นเคยกับการต่อสู้กับตัวเอง.”

ผมไม่รู้สึกกลัว ผมเคยต่อสู้กับตัวเองครั้งนึงตอนที่อยู่กับต้นไม้ดั้งเดิมไม่จำเป็นต้องกังวลกับสิ่งใดๆที่เป็นแค่การลอกเลียนแบบเท่านั้น.

มันมีหลายคน แต่ผมยักไหล่

‘แพนเดอโมเนี่ยม ตั้งใจจะจับฉัน.’

คนที่น่ากลัว ในสถานการณ์นี้เขาเตรียมที่จะลอบสังหาร

สิ่งเดียวเท่านั้น...

มันไม่ง่าย แค่มันก็คุ้มค่าที่จะลอง

เงานักล่าที่ดูเหมือนผมยกมือขึ้น ดูเหมือนว่าไม่เพียงเขาจะเลียนแบบรูปร่างหน้าตาของผมแล้วแต่พวกเขายังสามารถใช้อาวุธแบบเดียวกับผมด้วย ผมอยากรู้ว่าใครจะเป็นคนชนะระหว่างตัวจริงและตัวปลอม.

เงาน่าล่าเคลื่อนไหวดีมาก แต่พวกเขาต่างจากผม ความแตกต่างในความลึกซึ้งห่างกันเกินไป ผมเข้าไปอยู่ในดินแดนที่เหนือกว่าดังนั้นเขาจึงไม่สามารถเลียนแบบผมได้อย่างสมบูรณ์

ดูเหมือนว่าเงานักล่าจะไม่สามารถเข้าสู่เขตแดนที่เหนือกว่า

‘แต่มันก็มีเป็นจำนวนมาก.’

เช้งง!

เสียงชักดาบออกจากฝัก.

จิรึนน!

มีดาบจักพรรดิในมือของเงานักล่า

ปกติแล้วมันไม่สามารถเอาชนะตัวจริงได้ เดิมที่ดาบจักพรรดิ์ไม่สามารถทำลายได้ แต่ของเลียนแบบกลับแตกสลาย

ขีดจำกัดของการเลียนแบบ ไม่มีความลึกซึ้ง มันไม่ได้เป็นอะไรมากกว่าของปลอมแค่ภายนอก สกิลที่พวกเขาใช้ก็คล้ายๆกัน แต่นั่นมัน นี่...ผมไม่สามารถที่จะหยุดหัวเราะได้ขณะที่มองไปที่พวกเขา

อย่างไรก็ตามมันมีกว่าหนึ่งพันตัวและมันก็เป็นสิ่งมีชีวิตเท่ากับขั้นสูงเลเวล1! มันลำบากนิดหน่อย

พวกเขาไม่ได้มีตัวไหนต่ำกว่าขั้นสูง พวกเขาจะไม่ตายด้วยการโจมตีครั้งเดียว ผมต้องใช้กำลังในการจัดการแต่ละคน.

มันเพียงพอที่จะโต้ตอบสิ่งมีชีวิตที่เหนือกว่า ถ้ามันเป็นไปได้เทวดาจะเอาชนะดีม่อนในชีวิตก่อนหน้านี้ได้ เซราฟิลคามิเอลมันเหมือนกับดาวที่ส่องสว่าง.

‘จิ๊.’

ผมเดาะลิ้น.

ผมได้ใช้พลังเวทย์ไปมากมายกับการฆ่าดีม่อนของฝ่ายยูป้า มันจะแปลกที่จะฆ่าสามดีม่อนในระยะสั้นๆโดยไม่ได้รับความเสียหายอะไร ตอนนี้ผมต้องสู้ในสภาพนี้.

ผมควรจะเรียกกำลังเสริมไหม?

พวกเขานน่าจะมีประโยชน์ ยิฮิสามารถส่งข้อความเรียกไปยังพวกเขาได้ แต่ผมส่ายหัว เป็นไปได้ว่าสิ่งมีชีวิตของผมไม่สามารถหนีจากระเบิดได้ ชีวิตของผมก็สำคัญ แต่มันต้องมองภาพใหญ่.

นี่เป็นกับดักที่ถูกเตรียมไว้โดยแพนเดอโมเนี่ยม

บางทีมันอาจจะไม่ใช่สิ่งเดียวเท่านั้น...

ผมรู้สึกตื่นเต้นกับการบดขยี้แผนของเขา

'ฉันจะลอง.’

ฟุบบ!

เปลวไฟของไพน์กระจายไปทั่วทุกที่ เปลวไฟที่ไม่อาจสามารถควบคุม ได้กลืนไปกับเงาสีดำ

เฮี๊ยกกก!

นักล่าเงาก็ใช้เปลวเพลิงของไพน์แต่มันไม่สามารถสู้ของแท้ได้ ไพน์เป็นหนึ่งในเจ็ดบาปมันไม่สามารถควบคุมได้

ครึ่นๆ!

สายฟ้าพระเจ้าได้กวาดไปทั่วยริเวณหลังจากออกมาและคำราม

ผมได้ปล่อยให้สายฟ้าพระเจ้าเคลื่อนไหวอย่างอิสระและไม่ได้สนใจเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวของมัน

‘ฉันหวังว่าพลังครอบงำจะเกิดขึ้น’

ผมมีอาวุธที่ยิ่งใหญ่อีกชิ้นหนึ่ง

พลังแห่งการปกครอง!

มันเป็นสกิลที่มีความเป็นไปได้ต่ำมากในการปราบฝ่ายตรงข้าม.

ผมสงสัยว่าทำจะงานกับเงา แต่มันก็ไม่มีเหตุผลที่มันจะไม่ทำงาน

ถ้ามันทำงานแล้วผมสามารถที่จะให้มันช่วยต่อสู้กับตัวเองได้เป็นจำนวนมาก

แม้ไม่มีมันผมคนเดียวก็เพียงพอ

“ดาบทมิฬ.”

ยิ้งง!

วาธและดาบจักพรรดิถูกล้อมรอบด้วยความมืด.

ขณะเดียวกันเงานักล่าก็แต่งแต้มดาบด้วยแสงสีแดง

หลังว่าการติดตั้งมันจะเสร็จสิ้น ตอนนนี้ถึงเวลาถอยกลับอย่างรวดเร็ว โอกาศของพวกเขาในการอยู่รอดจะเพิ่มขึ้นหากพวกเขาไปไกลมาที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

แต่...อึนเฮก็หยุดลงทันที.

"นูน่า?”

เอ็ดเวิร์ดถามด้วยความงุนงง สมาชิกคนอื่นๆในทีมที่อยู่ในกลุ่มของความหวังคืออึนเฮ,เอ็ดเวิร์ด,ยูราและมินจี

อึนเฮพูดด้วยความลำบาก.

“ฉันจะกลับมาก.”

“ไปไหน?บางที...”

“ใช่ฉันต้องยืนยันด้วยตาทั้งสองข้าง.”

“คุณบ้าไปแล้ว?ทำไมคุณถึงกลับไปที่นั่น?นูน่าไม่สามารถทำอะไรได้ ผมไม่รู้เรื่องราวเมื่อก่อน แต่ตอนนี้...”

เอ็ดเวิร์ดกลืนคำพูดสุดท้ายของเขา

ถูกต้อง ด้วยความสามารถของอึนเฮ เธอคงจะไม่สามารถทำอะไรได้ อาจจะเป็นไปได้หลังจากไม่กี่ปีหรือหลายร้อยสิบปี อย่างไรก็ตามการไปของเธอมันจะทำให้เธอตายอย่างแน่นอน

"เขาไม่มีความรู้สึกจริงๆหรอ? ตอนที่เขาอยู่ในกลุ่มของเดวิล ฮันเตอร์ เขาไม่ได้เย็นชาแต่ฉันเห็นช่วงเวลาที่เขาดูอบอุ่น จริงๆนะ..ฉันต้องแน่ในว่าเขาเป็นดีม่อนจริงๆ เพื่ออนาคตของมนุษยชาติ.”

ถ้าเขาเป็นความหวังสุดท้าย อึนเฮรู้สึกว่าต้องค้นพบใบหน้าที่แท้จริงของเขา ถ้ารัลดาล บิกิเซล เหมือนกับดีม่อนตัวอื่นๆแล้วทางเลือกของมันจะเลวร้ายที่สุด

อย่างไรก็ตามเอ็ดเวิร์ดแสดงความต้องการขัดขวางอย่างรุนแรง

“นูน่า คุณไม่อาจที่จะไปได้ ชายคนนั้นไม่ใช่ว่าเขาเป็นดีม่อนที่หลอกใช้เรา.”

"นายคิดงั้นจริงๆ? ตอนแรกฉันเสียใจมากที่ถูกให้ทำความสะอาดห้องน้ำ ฉันเหมือนกับเด็กที่อ่อนแอหลังจากตายไป สู่สวรรค์ได้รับความเดือดร้อนและเกาหลีถูกทำลายหลายครั้ง แต่นี่มันเป็นผลลัพท์สุดท้าย?”

“นูน่า! ทำไมนูน่าเป็นแบบนี้? ผมได้ยิน เขาต้องการให้เราแข็งแกร่งขึ้นเพื่อที่สักวันหนึ่งเราจะได้คว้าคอดีม่อน! เขาเพิ่งเห็นศักยภาพของเรา ถ้านูน่าไม่มีศักยภาพใดๆนูน่าคิดว่าเขาจะช่วยเรา?”

“เขารู้ตั้งแต่แรก อันตรายที่มนุษย์จะเผชิญ! ดังนั้นเขาจำเป็นต้องรวบรวมคนอย่างเรา ถ้าเขาเหมือนกับดีม่อนตนอื่นๆทำไมเขาถึงเคลือนไหวทั้งหมด?เขาไม่ใช่ผู้ช่วยชีวิตของพวกเรา?ทำไมเขาถึงรวบรวมคนที่กระจัดกระจายและอัญเชิญกิริน?”

"ตอนนี้เขาเป็นดีม่อนที่ดี?ไม่ เขาฆ่าสมาชิกคนอื่นๆในพริบตา เขาไม่มีเหตุผลที่จะใช้ดาบของเขา!”

“...ความแตกต่างของธรรมเนียม เราไม่ได้รับความทุกข์จากดีม่อนตนอื่นหรือพวกเขาโหดร้ายและเลวทราม อย่างไรก็ตามเขาแตกต่างจากดีม่อนตนอื่นๆอย่างเห็นได้ชัด...ฉันไม่สามารถแสดงมันออกได้ดีกว่านี้...”

“ฮู่~”

เอ็ดเวิร์ดถอนหายใจลึกๆ

มันรุนแรงมาก ไม่มีอะไรที่เขาจะพูดได้

เมื่ออึนเฮตั้งข้อสังเกตแล้วเธอต้องการที่จะเห็นผลลัพท์ของมัน ถีงแม้ว่ามันจะไม่ดีแต่เธอก็ต้องทำ เขาต้องการขีดเส้นอย่างชัดเจน

เอ็ดเวิร์ดดึงดาบใหญ่ของเขา ถึงเวลาแล้วที่เขาจะต้องปกป้องนูน่าอันเป็นที่รักของเขา ถ้าเขาเดินกลับไปเธอจะตายแน่นอน

"ถ้าคุณต้องการไปแล้วก็หล่ะก็ ผ่านผมไปให้ได้ ผมจะไม่ส่งคุณไปสู่ความตาย.”

"เอ็ดเวิร์ด.”

"ผมต้องการทำแบบนี้ แต่...ความหวังได้หลุดมือเราไปแล้ว เราสามารถคุยกับเขาได้หลังจากที่ความหวังกำจัดดีม่อนตนอื่นๆ ถ้านูน่าตายแล้วมนุษยชาติจะสูญสิ้นความหวัง.”

เอ็กเวิร์ดมีเหตุผล เขาไม่ใช้เด็กอีกต่อไปแล้ว

แต่มีการแสดงออกที่ซับซ้อนบนใบหน้าของอึนเฮ ถึงแม้ว่าเธอจะปากแข็ง

ซวบ.

อึนเฮค่อนๆดึงดาบออกมา คมมีดที่เผยให้เห็นความแพรวพราว

ทั้งสองมีความคล้ายกัน จนถึงตอนนี้อึนเฮยังมีข้อได้เปรียบ อย่างไรก็ตามสถานะทางจิตใจของเธอไม่ปกติตอนนี้จึงไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น.

ยูราและมินจีเฝ้ามองดูการกระทำด้วยการแสดงออกมืดหม่น อย่างไรก็ตามเธอไม่สามารถบอกความจริงได้

สิ่งที่พวกเธอทำได้ก็คืออธิษฐานให้การต่อสู้เต็มไปด้วยความปลอดภัย

"หืมม..."

ผมส่ายหัว การไหลของพลังเวทย์ถดถอย ผมรู้สึกเวียนหัวสักครู่ รู้สึกเหมือนกับว่าร่างกายของผมว่างเปล่าเพราะผมใช้พลังเวทย์มากเกินไป

'ยังคงเป็นความสำเร็จ’

ในการต่อสู้ตัวต่อตัว!

ผมได้ทำลายกับดักที่แพนเดอโมเนี่ยมเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว

ต้องขอบคุณร่างกายนี้แม้ว่ามันจะมาถึงขีดจำกัดแต่มันก็ไม่มากพอที่จะทำให้ผมล้มลง

เงานักล่าหายไปทันทีที่พวกมันตายไม่มีอะไรเหลืออยู่บนพื้น

‘ฉันดีใจที่ได้แหวนผู้พิชิต.’

มันเป็นไอเทมที่สามารถฟื้นฟูพลังเวทย์ของผม.

แม้กระทั่งตอนนี้มันก็เร่งฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว

ถ้าผมอยู่ได้สักครึ่งวันมันก็จะเพิ่มพลังเวทย์มาพอตัว

ผมไม่รีบร้อน

ผมได้รับความเดือดร้อนตอนนี้เพราะว่าผมได้เผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งเนื่องจากความโลภของผม

เพื่อที่จะจับกุสตาร์และโจมตีดันเจี้ยนของยูป้าผมได้เอากองกำลังมาน้อยที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

แน่นอนว่าผมยังคงดื้อดึงด้วยการไปหาเงานักล่าเพียงลำพังแต่...

ไม่มีความเสียใจ ผลลัพท์ดี ผมรู้สึกชุ่มชื่นมาก

วี่~วี่~.

แต่หลังจากบางครั้งผมก็หงุดหงิด ผมสังเกตเห็นเสียงของลมที่กำลังเปลี่ยนอย่างชัดเจนที่ไหลผ่านมาทางใต้ดิน

"ผมรู้ว่าผมไม่ได้อยู่คนเดียว.”

พวกเขาเจอผมได้อย่างไร?

'แพนเดอโมเนี่ยมรู้เรื่องนี้อยู่แล้วแต่เขาแกล้งทำเป็นไม่รู้'

ผมคิดอย่างขมขื่น.

ดูเหมือนว่าผมจะดูถูกแพนเดอโมเนี่ยมมากเกินไป.

เขาเป็ยคนที่เข้าใจแก่นแท้ของพลังเวทย์ดีม่อน เขาสังเกตได้ถึงพลังเวทย์ของราชานรก อย่างไรก็ตามเขาแกล้งทำเป็นไม่รู้ เขารอจนกระทั่งผมมาที่นี่เพียงคนเดียว.

'มันเป็นความต้องการที่มากเกินไป.’

แม้ว่าผมจะข้ามกำแพงมาได้ แต่เป็นไปไม่ได้ที่แพนเดอโมเนี่ยมจะไม่รู้เรื่องนี้.

เป็นเพราะว่ามันมีความหวังอยู่ที่นี่ มีโอกาศที่แพนเดอโมเนี่ยมรู้เกี่ยวกับสถานที่นี้แน่นอน ผมสามารถทำได้เพียงใภาวนาห้เขาไม่รู้เกี่ยวกับความหวัง.

ความหวังมันดีเกินกว่าจะยอมแพ้ ผมยังคิดว่ามันจะเป็นอย่างไรหากความหวังอยู่ในมือของแพนเดอโมเนี่ยม

'มันช่วยไม่ได้'

เร็วๆนี้ก็ปรากฎหุ่นเชิดดีม่อนออกมา มันมี12ตน แต่เดิมพวกเขาเป็นพวกโง่ที่อยู่ฝ่ายโอคูลอส แต่พวกเขาก็สูญเสียตัวเองและกลายเป็นขาของแพนเดอโมเนี่ยม.

ซูรั่ม นูรุ่น

มีเงานักล่าอีกหนึ่งพันเข้ามาร่วมด้วย

'ดีม่อน...’

ผมส่ายหัว

ดูเหมือนจะเป็นการต่อสู้ที่ยากลำบาก

มีควันหนาแน่น อึนเฮเห็นว่ามีการเปลี่ยนแปลงมากมายหลังจากที่กลับมาจากหอดูดาว

ศพกระจัดกระจายไปทั่วและมีไฟไหม้

‘ที่ไหน?’

อึนเฮไม่อาจที่จะหยุดเดิน เธอแค่มองหาสิ่งเดียวเท่านั้น คนที่ดูแลเธอและผู้นำกลุ่มในอดีต! เขาเรียกตัวเองว่าดีม่อน แต่เธอไม่เชื่อ.

เธอคิดอย่างนี้หลังจากที่เธอเดินผ่านสมรภูมิ

มันน่ากลัว ดีม่อนและเทวดากำลังต่อสู้กันในที่เดียว สิ่งมีชีวิตเหล่านี้กำลังต่อสู้กัน การเคลือนไหวอย่างไม่ถูกต้องหมายความว่ามันจะเหลือแต่กระดูก.

'ไม่ใช่ที่นี่.’

อึนเฮยังคงไม่ยอมแพ้ เธอมองไปรอบๆสนามรบให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้และมั่นใจว่าเขาไม่ได้มาที่นี่ แล้วเขาอยู่ไหน?

เธอแทรกซึมเขาไปในหอดูดาว บางทีเธออาจจะเตรียมพร้อมเพื่อให้ความหวังระเบิด เธออยู่ไม่ไกลจากสถานที่ความหวังอยู่

มีสถานการณ์อันตรายบางอย่าง เธอโชคดีที่ได้รับการจัดการเพื่อเข้าไปในพื้นที่ใต้ดิน

มีกลิ่นเหม็นเน่าอยู่มนจมูกของเธอ

‘กลิ่นนี้คืออะไร?’

กลิ่นมันยิ่งเหม็นขึ้นในขณะที่เธอเดินต่อไป อึนเฮคว้าจมูกไว้โดยไม่รู้ตัว.

ในไม่ช้าเธอก็ถูกบังคับให้หยุด

พื้นที่ใต้ดินถล่มลงมาครึ่งนึง

'เกิดอะไรบางอย่าง อย่างเห็นได้ชัด!’

ตอนที่เธอมาที่นี่มันดูเรียบร้อยดี มีบางสิ่งเกิดขึ้นในระหว่างนี้

มันไม่สามารถกันเธอออกไปได้จนกว่าเธอจะเข้าไปข้างใน

ทันทีที่เธอเข้าไปเธอเห็นซากศพของดีม่อนตนอื่นๆ

‘ดีม่อนตนอื่นๆ...!’

มันเป็นสัญญาณของการสู้รบ.

อึนเฮยังเดินต่อไป

และหลังจากนั้นสักครู่

ดวงตาของอึนเฮกำลังเบิกกว้างหลังจากเห็นอะไรบางอย่าง

“อ่าา...!”

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด