Chapter 199: Meeting the Messengers (1)
Chapter 199: Meeting the Messengers (1)
สามวันต่อมาผมกลับมาพร้อมกับคำขอบคุณของ0001. ประสบการณ์ของผมมีมากเกินไปและผมก็รู้เรื่อวที่เกี่ยวกับ ‘พระเจ้า’ เล็กน้อย.มีกฎและข้อบังคับ แต่สถานการณ์ในปัจจุบันทำให้โลกแตกต่างเล็กน้อง.
แต่นั่นไม่ได้เปลี่ยนความคิดผม.จุดประสงค์ของผมคือการกลายเป็นราชาดีม่อนและจัดการศัตรูทั้งหมดที่ขวางผมออกไป
ผมได้เรียนรู้ว่านักเวทย์ดวงจันทร์ถูกเรียกว่ากุสตาร์
เขาเป็นพระเจ้า แต่ตอนนี้เขาเป็นได้แค่ตุ๊กตาที่อยู่ในมือของดีม่อน.
ถ้าศรดวงจันทร์ไม่ทำงานก็ไม่มีทางจัดการกับกุสตาร์ได้ ผมจะพยายามอย่างน้อยๆก็เพื่อรักษาสัญญา แต่ผมไม่ลังเลที่จะฆ่ากุสตาร์.
ฆ่าพระเจ้า ผมไม่คิดว่าผมจะพูดแบบนั้น.
‘ดีม่อนฆ่าพระเจ้า.’
มันจะตลกขนาดไหน มันเป็นความสำเร็จในตำนานเท่านั่นที่อยู่ในหนังสือ ผมไม่สามารถที่จะไม่หัวเราะออกมาได้เมื่อมีชื่อของผมอยู่ในหนังสือ.
ผมยังวางแผน กุสตาร์ไม่สามารถใช้พลังของเขาได้เต็มที่ เขาได้รับการออกแบบมาเพื่อทำตามคำสั่งอย่างสมบูรณ์ หากมีการขัดแย้งเขาจะสับสนเป็ยอย่างมาก เขาหยุดขยับพักนึง.
การมาถึงของเซราฟิมยังอยู่ห่างไกลของตัวตนที่อยู่เบื้องหน้าของผม
กุสตาร์.ถ้าเขาไม่อยากตายเขาก็ต้องเลิกเป็นตุ๊กตา
เมื่อผมมาถึงโลกมันก็เป็นเวลากลางคืนแล้ว มันมืดอย่างชัดเจน ผมสามารถกลับมายังที่จุดปะทะกันได้อย่างแม่นยำ
บริเวณรอบๆเป็นระเบียบราบเรียบ โครงสร้างทั้งหมดถูกทำลายแลัวมีหลุมจำนวนมากอยู่บนพื้นดิน มันเป็นจุดที่อาจจะทำให้เวียนหัวเมื่อมองดูหลุมที่ไม่มีที่สิ้นสุด.
‘พลังเวทย์..’
ผมรู้สึกถึงสิ่งมีชีวิตและดีม่อนอื่นๆมากมาย มันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะต้องออกที่นี่อย่างรวดเร็ว
‘ฉันต้องหาแม๊ก.’
ดาร์กไนท์ ฉันต้องรับออกจากที่นี่อย่างรวดเร็ว.
มันไม่ใช่เรื่องยากที่จะหาแม๊กเพราะสถานที่ในการเจอกันได้บอกล่วงหน้าเอาไว้แล้ว มีเกาะเล็กๆใกล้กับรีเซิลประเทศบราซิลที่ซึ่งมีสเกลตัลโซลเยอร์และมังกรกระดูก.
"โอ้ ฝ่าบาท!”
แม๊กปรากฏตัวออกมาทันทีที่ผมแผ่พลังเวทย์เปิดเผยที่อยู่ของผม เขาพอใจมากและคุกเข่าอย่างรวดเร็ว.
“กระหม่อมรอพระองค์อยู่”
แม๊กมีการบาดเจ็บมากมาย มันแสดงให้เห็นว่ามีการต่อสู้ที่รุนแรง อย่างไรก็ตามมันยังไม่จบแทนที่จะถามเขา ผมก็พูดว่า
“คุณได้ดูแลเอเลนแล้วหรือยัง?”
"ผมขอโทษ เขาถ่วงเวลาจนกระทั้งกำลังเสริมของเขาและดีม่อนตนอื่นมาถึง ผมได้บดปากของเขา แต่..."
ผมพยักหน้า แม๊กคิดว่าการทำให้ปากของเอเลนไม่สามารถพูดได้นั้นจะทำให้เขาไม่สามารถสั่งการใดๆได้ มันเป็นสิ่งที่ต้องอาศัยดวงอย่างมา
"แล้วนักเวทย์ดวงจันทร์ก็อยู่ข้างกายเอเลน.”
“นี่..มันไม่ใช่ความจริง.”
"ไม่ใช่?"
ผมมองแม๊กด้วยสายตาที่ประหลาดใจ
"เกิดการระเบิดและโลกก็ดูเหมือนกับพลังทลายลง มันเกิดที่ฝ่าบาทและนักเวทย์ดวงจันทร์สู้กัน ไม่นานหลังจากนั้นผมก็ไปยังพื้นที่ตรงนั้น แต่ฝ่าบาทและนักเวทย์ได้หายไป ในกรณีนี้ผมได้ติดตามเอเลนแต่ไม่มีนักเวทย์อยู่ข้างกายเขา”
แม๊กไม่ได้ทำงานด้วยความประมาท เขามั่นใจว่าคำพูดของเขาเป็นความจริง.
นักเวทย์หายตัวไป...
ผมแตะที่กราม.
"มีการเปลี่ยนแผน ไม่ต้องกังวลเอเลนอีกแล้ว.”
"เอเลน? ตอนนี้ ผม...”
"ไม่ เวลานี้ผมจะออกมารับหน้า”
ในเวลาเดียวกันสายตาของแม๊กก็ระห้อยลง
“……! มันเป็นเพราะว่าผมทำงานไม่เร็วพอ?ความสามารถของผมอาจจะไม่มีมากนัก แต่ได้โปรดให้โอกาสสุดท้ายกับผม!”
ปึก! ปึก!
แม๊กคำนับพร้อมกับเอาหัวโขกพื้น
มันไม่ใช่ความตั้งใจของผม แต่นั้นแม๊กคิดต่างออกไป
ผมมีความต้องการที่ต่างออกไป ผมกำลังรอยูป้าและเอเรียล ให้มาเจอกัน และผมต้องการจัดการกุสตาร์.
ถ้าผมได้สู้กับเอเลนกุสตาร์ต้องปรากฎขึ้นและในเวลานั้นผมจะได้จัดการเขา
ปัญหายังคงเป็นยูป้า เขาอาจกำลังเคลือนไหว.
แน่นอนว่าผมไม่ได้ตั้งใจที่จะโชว์ตัวออกมาจากดันเจี้ยนของเอเลน
ผมต้องหันเหความสนใจของยูป้า เขาไม่สนใจเอเลน!
การทำแบบนี้ผมจะเป็นต้องว่างแผนบางอย่าง
'ชุมนุม.’
การชุมนุนของแกร์นดยุค
หลังจากมีคำเชิญไปแล้วพวกเขาอาจจะรวมตัวกันในดินแดนที่เป็นกลางเพื่อพูดและกระตุ้นกันและกัน พวกเขาอาจจะเมิณคำเชิญ แต่มันก็น่าลอง.
‘พวกเขาค่อนข้างอยากรู้อยากเห็น.’
โดยเฉพาะยูป้าและแพนเดอโมเนี่ยมจะมาพร้อมกับคำถาม ผมสามารถฟังพวกเขาพูดออกมาและรับข้อมูลต่างๆได้ เพื่อที่จะได้ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว ตรงกันข้ามพวกเขาพยายามที่จะหาข้อมูลจากผม แต่...ความขัดแย้งนั่นก็ไม่เลวร้ายนัก.
"ผมจะปล่อยหน้าที่ในการโจมตีดันเจี้ยนของเอเลนกับคุณ ฉันจะบอกวิธีตรวจสอบนักเวทย์ดวงจันทร์กับคุณ”
“……! แม๊กคนใหม่ จะทำให้ดีที่สุด”
ความสั่นสะท้านของเขาได้หยุดลง.
ผมมองลงไปที่แม๊ก
ในขณะที่ผมได้กลับมาที่โลก ผมได้หาวิธีที่จะควบคุมกุสตาร์และวิธีที่จะจัดการเอเลน
เมื่อการพบประกันผมจะอยู่ในตำแหน่งที่เหมาะสำหรับการจัดการมัน
‘ยิฮิ.’
พรแฟร์รี่!
ผมไม่ได้อยู่ในโลกกลับด้าน แต่นี่คือโลก
หลังจากนั้นไม่นานเสียงของยิฮิก็เข้ามาในโสตประสาทของผม
‘ค่า ~ มาสเตอร์. ยิฮิกำลังทำงานอย่างยากลำบากในตอนนี้.’
'มีงานให้ทำ’
‘ค่า~ มาสเตอร์. ยิฮิกำลังงานหนักมากตอนนี้’
ดวงตาของผมหรี่ลง มันเป็นคำตอบเดียวกัน เสียงของเธอยานลงเล็กน้อย ผมพูดด้วยเสียงจริงจัง
'ให้โอเว่นสร้างบัตรเชิญสี่ครั้ง เขาต้องทำเสร็จก่อนที่ผมจะกลับไป.’
‘หืม! ยะ-ยิฮิ. ยิฮิไม่ได้หลับ.บัตรเชิญ? ฉันจะบอกเขา.แต่จะเชิญใคร? เขาจะได้ทำให้ถูกต้อง?’
'พวกมันจะถูกส่งไปยังแกร์นดยุค ผมจะให้ทำตามคำพูดของผม คุณสามารถใช้วัสดุที่จำเป็นได้.’
‘ค่ะ!’
ผมหยุดการสื่อสารกับยิฮิหลังจากได้คำตอบ.
"คุณไม่สามารถมองหาร่องรอยที่นักเวทย์ดวงจันทร์ทิ้งไว้ได้?”
“ใช่ฝ่าบาท เมื่อผมมาถึงเขาก็หายไปแล้ว.”
"อืม..ตอนนี้ฉันต้องกลับไปแล้ว.”
"ผมจะเริ่มโจมตีดันเจี้ยนเอเลน.”
เขาต้องการ การยอมรับจากผม ดวงตาของเขามีเปลวเพลิงแห่งความปราถนา แต่ผมส่ายหัว
"ไม่คุณจะกลับไปพร้อมกับผม.”
“หืม?”
"คุณไม่อยากได้อุปกรณ์ใหม่หรอ?”
“อ่า...!”
แม๊กชอบใจเป็นอย่างมาก เขากำลังใช้อุปกรณ์จากโลกเบื้องล่าง อุปกรณ์ต่างๆก็เป็นของชั้นเลิส แต่ก็เห็นได้ชัดว่ามันผ่านมานานแล้ว ทั้งเสื้อเกราะและหมวกป้องกัน.
พวกมันเป็นสนิมและมีรูอยู่หลายที่ทำให้เขามีการป้องกันที่น้อยมาก มีทางเลือกมากมายแต่ไม่มีอุปกรณ์ที่ดีกว่าดันเจี้ยน.
"ไปกันเถอะ.”
ผมขึ้นไปบนมังกรกระดูกและตามมาด้วยแม๊กที่อยู่ด้านหลังผม เคออสก็นั่งที่มังกรอีกตัว.
ผมรู้สึกถ่วมท้น
เมื่อกลับมาที่ดันเจี้ยน โอเว่นและยิฮิกำลังรออยู่
"บัตรเชิญเสร็จแล้ว แค่นี้ก็พอหรอ?”
ผมได้รับบัตรเชิญที่โอเว่นทำให้แลัวผมก็ตรวจสอบพวกมัน
สิ่งที่น่าประทับใจคือมันมีผงของโอริฮารูกอนอยู่นิดหน่อย ดวงแสงวิ่งไปรอบๆวาธและดาบจักพรรดิที่ถูกวาดไว้หลังคำเชิญ ตัวอักษรถูกเขียนด้วยหมึกสีแดงและเด่นชัดอย่างมากดังนั้นผมจึงชอบมันอย่างยิ่ง พวกเขาเป็นคำเชิญที่งดงาามและไม่มีข้อบกพร่อง.
“ยอดเยี่ยม.”
“ขอบคุณ.”
“ยิฮิ.เรียกคริสปี้และจูรอม ผมจะไปรอที่ห้องแกนดันเจี้ยน.”
"ฉันเข้าใจแล้ว ยิฮิฮิ! ยิฮิจะเรียกพวเขาทั่งสอง!”
ยิฮิกระพือปีกอย่างรวดเร็วเข้าไปในดันเจี้ยน ดูเหมือนว่าเธอจะบอกพวกเขาโดยตรง.
'ตอนนี้...ฉันต้องคิดหัวข้อที่จะเปิดประชุม.’
นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมต้องเรียกคริสปี้และจูรอมออกมาด้วย
เนื้อหาของคำเชิญ!
ผมไม่รู้ว่าจะอธิบายในคำเชิญอย่างไรดังนั้นผมต้องพึ่งพวกเขาสองคนที่ฉลาดเป็นอย่างมาก
การรวมตันกัวของแกรน์ดยุคทั้งสี่มันขึ้นอยู่กลับคำพูดในบัตรเชิญ
TL Note: As people suggested, I will change Randalph's goal of becoming devil=demon king just to make things easier.