ตอนที่แล้วChapter 196: Magician of the Moon (4)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปChapter 198: World (2)

Chapter 197: World (1)


Chapter 197: World (1)


‘ลองดูว่าเขาจะเมิณผมได้นานแค่ไหน.’

การโจมตีครั้งนี้สร้างความเจ็บปวดให้แก่เขาอย่างเห็นได้ชัด เขาได้มองมาทางผมเป็นเวลา3วิฯ.

ความจริงแล้วผมไม่เคยเห็นมาก่อน

ผมตัดสินใจที่จะทดสอบเขา.

เขาไม่คิดที่จะหลีกเลี่ยงมัน....นั่นไม่ได้ทำให้เขาลำบาก ผมก็สามารถโจมตีอย่างเต็มกำลังได้

วาธและดาบจักพรรดิเต็มไปด้วยพลังเวย์ เนื่องจากการกระทำก่อนหน้านี้ไม่เพียงพอที่จะฆ่าเขา ผมจำเป็นต้องสร้างแรงกระทบต่อร่างกายของเขา

ฉัวะ!

พลังเวทย์ที่ถูกรวบรวมไว้ในใบดาบได้ถูกตวัดเขาไปหานักเวทย์.

“ฮ่า...”

มันใช้เวลานาน ผมถอนหายใจของผม ผมไม่ได้ไปไหน แต่พลังเวทย์ของผมแทบจะหมด ผมโจมตีเขามากว่า1ชั่วโมง.

เมื่อมาถึงตรงนี้เขาไม่อาจที่จะเมิณผมได้อีกต่อไป เขาย้ายเป้าหมายของเขาจากมังกรมาที่ตัวผมเอง.

อย่างไรก็ตามนักเวทย์ดวงจันทร์นั้นก็ไม่ได้ขยับไปไหน ประมาณ1ใน3ของร่างกายเขาได้หายไป.

มันยอดมาก พูดตามตรงผมไม่อยากจะเชื่อเลย.

จนมาถึงตอนนี้ผมได้ใช้พลังเวทย์ที่มากกว่าพวกเซราฟิมใช้เสียอีก แม้แต่ราชาสปิริตไฟและแกร์นดยุคจากชีวิตที่แล้วของผมก็คงหายไปเมื่อโดนโจมตีด้วยพลังมหาศาลขนาดนี้.

มันน่าเหลือเชื่อมากที่นักเวทย์คนนี้ยังรักษาร่างกายของเขาได้ ดูเหมือนว่าเขาจะมาถึงขีดจำกัดแล้วหลังจากถูกโจมตีกว่าหลายพันหลายแสนครั้ง.

“คุณเป็นใคร?”

ผมเดินหาเขาอย่างเงียบๆ นักเวทย์ก็ยังไม่ได้ขยับไปไหน.ตาของเขายังมองมาข้างหน้า.ผมรู้สึกถึงความ ‘สับสน’ ในสายตาของเขา.

บางทีเขาไม่รู้ว่าควรจะจัดการผมหรือไม่ ร่างกายของเขามีความเสี่ยง แต่เขาไม่สามารถที่จะตัดสินใจได้ว่าจะทำอย่างไร.

‘ผมได้ยินว่าเขาอยู่ข้างเอเลนเสมอ’

บางที...เขาอาจจะเป็นแค่หุ่นเชิดที่ทำตามคำสั่ง เขาได้รับคำสั่งที่ให้จัดการมังกรและไล่ตามจนมาถึงตอนนี้ แม้ว่าเขาจะถูกผมโจมตีแต่เขาก็ถูกสั่งให้จัดการมังกร.

‘ตุ๊กตาที่แข็งแกร่ง.’

ผมไม่สามารถคิดได้เลยว่ายูป้าจะทำได้อย่างไร

มันเป็นไปไม่ได้ที่จะได้มากจากการอัญเชิญปกติ การปรากฏตัวของความว่างเปล่าก็แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงเมื่อผมเผชิญหน้ากับคอนทากอโนม.

ผมไม่รู้ว่าเขาได้มันมาจากการทำความสำเร็จที่คล้ายคลึงกับการที่ผมปลูกต้นไม้ดั้งเดิมหรือการยกระดับดันเจี้ยนเป็นยูนิค แต่เหตุการณ์แบบนี้ดูไม่น่าเชื่อเท่าไร.

นักเวทย์ดวงจันทร์ คนที่อยู่ตรงหน้าของผมนั้นไม่เคยปรากฎขึ้นมาก่อนหน้าในชีวิตของผม.

'อันตราย.'

สัญชาตญาณของผมเตือน

ผมเห็นเขาโจมตีมังกรกระดูก.เขาใช้พลังมั่วๆและไม่ได้มีคุณภาพมากเท่าไรนัก แต่พลังที่น่ารักเกียจนั่นสามารถป้องกันความเสียหายได้.ถ้าเขามีพลังขนาดนั้นไม่น่าแปลกใจเลยที่แม๊กบอกว่าเขา ‘คงกระพัน’.

แม้แต่ผมก็รู้สึกเสี่ยง.

จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเอเลนปรากฎมาข้างหน้าผมและสั่งให้เขาเล่นงานผม?

ผมจะเป็นต้องตันสินใจให้รอบคอบ มันเป็นข้อได้เปรียบเดียวกับตุ๊กตาข้างหน้า

‘พลังความครอบงำก็ไม่ได้แสดงออกมา’

ผมเป็นภัยคุกคาม เขาเคยอยู่ในสภาพอนาจหลายครั้ง อย่างไรก็ตามอำนาจแห่งการปกครองก็ไม่ได้แสดงออกมาเลย.

มันไม่น่าเป็นไปได้ที่การปกครองของยูป้ามีอำนาจมากกว่าผม มันแปลกที่พลังอำนาจไม่ปรากฎ

นี่เป็นหลักฐานว่านักเวทย์ดวงจันทร์เป็นคนที่มีพลังมากกว่าแก่นแท้เปลวเพลิงในด้านการครอบงำ

ไฟที่ยอดเยี่ยม...

หนึ่งในเก้าไฟศักดิ์สิทธิ์ที่สปิริตไฟทำการบูชา.

เทพของสปิริตไฟ พวกเขาไม่ได้เป็นพระเจ้าที่แท้จริง แต่บางส่วนก็เป็นความจริง เมื่อจัดการกับสิ่งมีชีวิตชั้นสูงหลายๆตัวด้วยพลัง.

"ผมต้องฆ่าเขาที่นี่.”

ผมพูดด้วยเสียงหนักแน่น ผมไม่สามารถปล่อยให้เขากลับไปและเพิ่มอำนาจของยูป้า ถ้าผมไม่สามารถได้เขามาผมก็ต้องทำเลยเขาเท่านั้น.

ผมจ้องมองไปที่เขาอย่างจริงจัง ถึงแม้ว่ามันจะมีปฎกิริยาช้าไปหน่อย เขาอยากรู้เกี่ยวกับท่าทีของผม.

มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะเข้าใกล้.

อย่างไรก็ตามสายตาของเขายังคงสับสน

นี่เป็นครั้งแรกที่เข้าได้รับบากเจ็บทางร่างกายและเขาจะตายถ้ายังคงทำตามคำสั่งอยู่ ถ้าเขาตายแล้วเขาก็ไม่สามารถฆ่ามังกรกระดูกได้ ความวุ่นวายเหล่านี้เขาต้องจัดการมัน.

ผมรวมพลังเวทย์ของผม.

วาธและดาบจักพรรดิก็ร้อนจนเกินไป แต่ผมก็ไม่ได้หยุด.

ขณะที่ผมรวมพลังเวทย์ของผมเข้าไปทั้งหมด.

สายตาของเขาเปลี่ยนไป.

ผมเป็นศัตรูอย่างแท้จริง!

ดูเหมือนว่าเขาจะรู้ว่าเขาต้องฆ่าผมตามคำสั่ง.

‘มันสายไปแล้ว.’

ตอนนี้ผมได้กำลังรวมพลังเสร็จสิ้นแล้ว เขาตระหนก...

ซวกกกก!

‘ฉ่า...’

‘กลางคืน’ ที่ล้อมรอบไปทั่วภูเขาได้กลับเข้าไปในร่างของเขาเหลือไว้เพียงดวงจันทร์ที่ลอยเด่นอยู่

กลางคืนที่ถูกดูดกับเขาไปในร่างของเขาผมรู้มีบางอย่างรุนแรงขึ้น.

ผมถูกปะทะครั้งแรก.

การกระทำก่อนหน้านี้ไม่สามารถเทียบได้กลับตอนนี้.

การโจมตีทางพลังเวทย์ทั้งหมดของผมได้ไปถึงนักเวทย์ดวงจันทร์.

ตูมมมมม!

ดูเหมือนว่าร่างกายของผมกำลังลุกเป็นไฟ ผมเปิดดวงตาของผมจากความเจ็บปวดที่เหมือนกับโดนแสงอาทิตย์สาดส่องจนเผาไหม้

ชู่มม! ซู่มมม!

ได้ยิดเสียงที่ที่ซัดสาด หลังจากที่ผมมองดูรอบๆร่างกายของผมแล้วดูเหมือนว่านี่จะเป็นหาดทราย.

‘นี่คือที่ไหน?’

อย่างไรก็ตามชายหาดเหล่านี้ผมไม่คุ้นเคยเอาเสียเลย.

การโจมตีครั้งสุดท้ายได้ทำลายนักเวทย์ดวงจันทร์ แต่ ‘กลางคืน’ ที่เขาดูดเข้าไปทำให้มันระเบิดขึ้น มันเป็นระเบิดที่ค่อนข้างหน้ากลัว...อาจจะเป็นแรงจากระเบิดที่ทำให้ผมมาถึงนี่.

หลังจากพลังเวทย์ทั้งหมดหายไปผมเลยหมดสติโดยระเบิดหลังจากการใช้ครั้งสุดท้าย

‘ฉันแทบจะไม่มีพลังเวทย์เหลือเลย.’

พลังเวทย์ของผมว่างเปล่า มันจะไม่ฟื้นฟูเร็วๆนี้ นั่นหมายความว่าผมไม่สามารถใช้สกิลส่วนใหญ่ของผมได้ การสูญเสียพลังเวทย์มีผลกระทบต่อร่างกายผม ดังนั้นผมจึงยังไม่มีแรงมากนัก.

ผมได้ตรวจสอบสภาพร่างกายอย่างใจเย็น

‘เลวร้ายที่สุด.’

ผมมีพลังเพียงพอที่จะเผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตระดับสูงเท่านั้น ผมต้องการที่ฟื้นฟูตอนนี้ สิ่งจำเป็นตอนนี้คือพลังเวทย์ของผม.

อย่างน้อยผมก็มีแหวนผู้พิชิต มันเป็นไอเทมที่สามารถฟื้นฟูพลังเวทย์ได้10%ต่อการครอบครองดินแดน จากการประเมิณผมคิดว่ามันจะฟื้นฟูมันได้อย่างเต็มที่ภายใน3หรือ4วัน.

แน่นอนว่าผมไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่ในตอนนี้.

‘ยิฮิ.’

ผมสามารถสื่อสารทางไกลกับยิฮิได้ จากพรของแฟร์รี่

ผมต้องการให้คริสปี้หรือทัสมาลพาผมกลับไป.

อย่างไรก็ตามการสื่อสารส่งไปไม่ถึงเธอ ไม่มีคำตอบจากยิฮิ.

‘แปลก’

เรื่องแบบนี้มันเหมือนกับโลกเบื้องล่าง

พื้นที่รอบๆตัวผมก็เหมือนโลก ไม่มีความรู้สึกแตกต่างเหมือนกับโลกเบื้องล่าง

“ว้า! จะทำอะไร? ถ้ายังอยู่ในระดับนี้โลกจะแตก!”

ใขขณะเดียวกันก็มีสิ่งมีชีวิตเคลื่อนที่มายังเบื้องหน้าของผม รูปร่างมันคล้ายกับกระต่าย แต่มันมีความสูงประมาณสองเมตร ขนสีขาวบริสุทธิ์และดวงตาสีแดงที่น่าประทับใจ แต่ปัญหาคือมันวิ่งผ่านไปเร็วมาก มันวิ่งบนชายหาด.

ถ้าไม่เพราะว่าผมเป็นคนที่มีสายตาที่แหลมคมผมคงไม่เห็นมัน.

‘นี่?’

กระต่ายเหลือบมองมาทางผมขณะที่กำลวิ่งอยู่.

“ข้อผิดพลาด 666 กำลังมาแล้ว! อ๊า,ฉันยุ่งมากจนเหมือนกับจะแห้งตาย!”

มันทิ้งคำแปลกๆไว้

มันหายไปยังทางทิศหนึ่ง

‘ฉันเดาว่าฉันต้องตามมันไป.’

ผมไม่เคยได้ยินเรื่องของสิ่งมีชีวิตดังกล่าว มันเหมือนกับสิ่งมีชีวิต แต่ไม่ได้ให้ความรู้สึกเหมือนกัน

นอกจากนี้กลิ่นของกระต่ายก็ยังเหมือนกับนักเวทย์ดวงจันทร์.

ถ้างั้นมันก็ไม่ใช่สถานที่ปกติ

ผมเดินไปยังทางที่กระต่ายหายตัวไป.

‘ความเร็ว...หืมม.’

ความเร็วของผมช้าเนื่องจากพลังเวทย์ของผมหายไปดังนั้นผมจึงไม่พอใจอย่างเป็นธรรมชาติ ผมเริ่มวิ่งไปด้วยกำลังกายเพียวๆของผม.

มันใช้เวลาหลายชั่วโมง

ร่องรอยของกระต่ายค่อนข้างเห็นได้ แต่มันไกลเกินกว่าจะมองเห็น.

แต่ผมได้เห็นสิ่งมีชีวิตที่คุ้นเคยและผิดปกติ

"อาณาเขตที่ 811 และ 544 พังไปแล้ว เราต้องซ่อมมัน!”

“ไป!”

ยักษ์ที่กำลังเคลือนไหวพร้อมกับค้อนอย่างบ้าคลั่ง.

พวกเขามองไม่เห็นผมขณะที่ผมเดินผ่าน

หูดที่มีขนาดใหญ่มากกำลังโดดแสงแดด มันเหมือนกับนกกางเขนที่กำลังจิกพื้นดินอยู่

พวกเขาพูดพึมพำบางอย่างที่ผมไม่รู้จัก แต่พวกเขาก็ไม่รู้สึกตัวว่าผมเข้าไปหา.

ผมพยายามสะกิดแต่มันไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"นี่ เห็นผมไม๊?”

มันเหมือนกับว่าผมกำลังดูเรื่องราวที่คนอื่นกำลังถ่ายทอดอยู่

มันไม่ใส่ใจผมเลย

'ดูเหมือนกระต่ายจะเป็นกุญแจสำคัญ.’

กระต่ายเป็นตัวแรกที่เห็นและพูดกับผม.

ผมสูดกลิ่นและตามไปยังทิศทางที่กระต่ายไป.


0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด