Chapter 196: Magician of the Moon (4)
Chapter 196: Magician of the Moon (4)
ผมกำลังรอ.สัญญาณที่ไปถึงยอดภูเขา. การรับรู้ของผมค่อนข้างไกลและผมจะสังเกตเห็นได้ทันทีที่มีคนเข้ามาในพื้นที่.
แม็กได้บอกกับผมว่าเขาไม่อาจจะรู้สึกถึงตัวตนของนักเวทย์ดวงจันทร์จนกระทั่งเขาเข้ามาใกล้แล้ว.พูดอีกอย่างคือผมต้องการทดสอบ.สงสัยว่าผมจำอะไรได้เกี่ยวกับ ‘กลางคืน’ ที่นักเวทย์ดวงจันทร์ใช้.
ผมนั่งอยู่ด้านบนและปิดตาของผมในการทำสมาธิ.ผ่านไปไม่กี่วันผมก็ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม.
‘ฉันกำลังคิดว่าร่างกายของฉันกำลังเคลือนไหวในการฝึกฝนอยู่.’
ผมคิดว่าการเคลือนไหวร่างกายเป็นกุญแจสำคัญต่อความแข็งแกร่ง.ถ้าผมไม่ทำแบบนั้นผมจะไม่แข็งแกร่ง ความจริงแล้วมันเป็นประสบการณ์บางอย่าง.
อย่างไรก็ตามผมได้รับการรู้แจ้งโดยต้นไม้ดั้งเดิม.ตอนนี้ผมแค่นั่งสมาธิและคิดว่ามันมีประสิทธิภาพ.ผมสามารถสำรวจตัวเองและเพ่งเล็งไปยังบางจุดที่สำคัญ.
มันเหลือเชื่อจริงๆ ผมได้คิดไว้แล้วว่าผมจะไม่สามารถแข็งแกร่งได้โดยการไม่ได้เพิ่มสถานะ แต่ผมก็ไปไกลกว่าเดิมแม้ว่าจะได้สถานะหนึ่งแต้มก็ตาม.
ไม่...นั่นไม่ใช่แบบนี้.
ผมรู้สึกถึงมัน แต่ผมลืมไปแล้ว
มันอยู่ในช่วงชีวิตของผมก่อนหน้า มันเกิดก่อนที่ผมจะมายังโลก?
ผมรู้ดีว่าคนที่อ่อนแอกว่าก็สามารถเอาชนะคนที่แข็งแกร่งกว่าในสนามรบ.
แต่หลังจากเดินทางมายังโลกแล้วผมก็จดจ่ออยู่กับหน้าต่างสถานะและสกิลมากเกินไป ทั้งสองมันเป็นตัวบ่งชี้ให้ผมเห็นได้ดังนั้นผมจึงไม่สงสัย.
อย่างไรก็ตามเงา(โคลน)ตามตัวของผมก็มีสถานะเหมือนกัน ผมรู้สึกถึงความแตกต่างทั้งๆที่สถานะเท่ากัน.
ผมได้กลายเป็นทาสหน้าต่างสถานะ.
ดังนั้นมันเลยทำให้ผมละเลยอีกครึ่งนึงของศักยภาพของผม.มันเป็นความรับผิดชอบของผม ดังนั้นผมเลยต้องแก้ไข.
‘ความรู้สึกนี้คือ...’
ในขณะเดียวกันดวงตาของผมก็หรี่ลง.
ความรู้สึกที่แปลกประหลาดลามเลียผิวหนังของผมและมันน่าขนลุก...
ผมอยากจะหัวเราะแต่ก็ทำไม่ได้.ร่างกายของผมตอบสนองต่อมันเป็นอย่างแรก.ก่อนที่ผมจะทันได้คิดอย่างรอบคอบ!
ในกรณีนี้หมายถึงสิ่งเดียวเท่านั้น
พบกับศัตรูที่เข้มแข็ง!
ผมได้เจอกับแกร์นดยุคและเคยรู้แล้วว่าเขาแข็งแกร่งขนาดไหน.ร่างกายของพวกเขาไม่ค่อยดีเท่าไร.ผมรู้สึกประหลาดใจเมื่อได้เจอราชาสปิริตไฟ แต่มันก็ยังคงอยู่ในขอบเขตอยู่เหมือนกัน.
อย่างไรก็ตาม....การปรากฏตัวของเขานั้นแตกต่าง.
ไม่ว่ากรณีไหนมันก็เป็นเวลาที่ยาวนาน.มันไม่ใช่ความรู้สึกที่ครอบงำ.มันต่างออกไป.ต่างออกไปจากทั้งหมด.ผมไม่สามารถเข้าใจได้ดังนั้นผมจึงขมวดคิ้ว.
แล้วผมก็ลืมตาขึ้น.
ผมมองไปทางที่ทำให้ผมรู้สึกประหลาด.
‘เขามาถึงแล้ว.’
กลางคืนที่มองเห็นได้จากที่ไกลๆ.
ผมยืนยันมันด้วยตาของผม
'เข้าใจแล้ว.'
แม๊กไม่สามารถรู้สึกถึงเขาได้ แต่ผมรู้สึกได้.
แต่นั่นคือมัน ผมไม่สามารถบอกได้ว่าเขาเป็นไคร.
ความสามารถในการมองการณ์ไกล(ก็ไอ้ที่รวมแล้วได้มัทอายนั่นแหละ/ไรต์)ไม่ได้ไร้ประโยชน์เสียทีเดียวในตอนนี้.
ดังนั้น...ผมจึงเรียกเปลวไฟของไพน์มาเพื่อยืนยัน.
‘คุณเป็นใคร?’
นักเวทย์ดวงจันทร์ที่สร้างกลางคืนได้. อาวุธลับของยูป้าซ่อนอยู่เบื้องหน้าของผม.
เขาไล่ตามมังกรมาอย่างดุเดือด.
ขณะที่เขาเข้ามาใกล้สภาพแวดล้อมของผมได้เปลี่ยนเป็นกลางคืน.
อย่างไรก็ตามสายตาของผมก็จ้องมองเขาอย่างซับซ้อน.
ผมไม่สามารถวัดผลได้.
แข็งแกร่ง, อ่อนแอ, ประเภทของเวทย์มนตร์...
เขาเหมือนจะสมบูรณ์แบบตั้งแต่มีความไม่แน่นอน.
การไหลเวียนพลังของเขาเหมือนกับเป็นจุดกำเนิดของโลก.ผมไม่เคยเห็นพลังเวทย์แบบนี้มาก่อนดังนั้นผมเลยรู้ว่าจะตัดสินอย่างไร.
‘ฉันต้องเผชิญหน้ากับมัน’
ศัตรูที่ไม่รู้จัก.
ถ้าทุกอย่างถูกปกคลุมด้วยเสื้อผ้าผมก็ต้องถอดมันออก.ถ้าผมถอดมันออกได้เล็กน้อยผมอาจจะเห็นร่างกายของมัน.
ผมหยิบดาบจักพรรดิและวาธออกมา.
‘ดาบทมิฬ.’
ดาบทั้งสองกลายเป็นสีดำ.
ผมส่งพลังเวทย์ของผมลงไปบนตัวดาบแล้วชีไปที่นักเวทย์นั่น.
ซูมมมมมมมมม!
มีการระเบิดขนาดใหญ่และกินพื้นที่หลายร้อยเมตรรอบๆตัว.การระเบิดที่บีบอัดทุกอย่างเข้าด้วยกัน.
อย่างไรก็ตามมันไม่มีผลต่อนักเวทย์ เส้นผมของเขาอ่อนตัวลง
มันไม่สมเหตุผล แม้แต่ผมก็ยังได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย.
ดวงตาของผมเคลือนที่ไปจดจ้องสิ่งที่อยู่ข้างหลังเขา
พระจันทร์.พระจันทร์ขนาดใหญ่ที่กำลังส่องแสงอย่างสว่างไสว.เขาลากดวงจันทร์มาพร้อมกับเขา.
'ดวงประทีป?’
บางครั้งมันสามารถช่วยชีวิตลิซได้.ลิซทั้งหลายไม่สามารถต้านทานต่อการล่อลวงไปสู่ความเป็นอมตะและดวงประทีปก็ช่วยเขาได้.ดวงจันทร์นั้นคล้ายกับดวงประทีป.
แต่...ดวงประทีปนี้ต่างออกไปต่างหากมันป้องกันเวทย์มนต์ได้ ไม่สามารถใช้พลังเวทย์ที่แข็งแแกร่งได้ ถ้าหากร่างกายได้รับบาดเจ็บมันจะต้องใช้เวลานานมากกว่าที่จะฟื้นฟู.
‘มันถูกทำลายและฟื้นฟูในทันที’
ผมคิดว่าดวงประทีปนี้เป็นเหตุผล
ก่อนโจมตีผมได้ยืนยันว่าร่างกายของเขาเสียหายหรือไม่ มันเป็นช่วงเวลาสั้นๆ แต่การระเบิดก็เพียงพอที่จะเป่าเนื้อของนักเวทย์นั่นให้หลุดออกไป โดยสิ่งที่คิดไม่ถึงมันสามารถงอกออกมาใหม่ได้.
อย่างไรก็ตามร่างกายของเขาแตกสลายและได้ฟื้นฟูขึ้นมาใหม่ แต่มันเป็นการฟื้นตัวที่เกินระดับปกติ มันน่าตกใจมาก.
‘ทำอะไรตอนนี้ได้บ้าง?’
ผมไม่รู้ คนนั้นแปลกมากจริงๆ ดาบทมิฬจะทำให้ไม่สามารถฟื้นตัวได้นอกจากสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในเขตแดนที่เหนือกว่า พูดอีกอย่างก็คือบุคคลนั้นได้เข้าสู่แขตแดนที่เหลือกว่า.
นักเวทย์ดวงจันทร์เหลือบมองมาที่ผม ผมเตรียมพร้อมสำหรับการโจมตีของเขา แน่นอนว่าเขารู้ว่าผมอยู่ที่นั่นหลังจากที่โดนพลังของผมไป.
อย่างไรก็ตามเขาผ่านตัวผมไป เขาไล่ล่ามังกรกระดูกเท่านั้น.
การโจมตีของผมไม่ได้อยู่ในระดับที่เขาจะคันได้?
‘ฮ่า.’
มันเป็นเรื่องที่อุกอาจจริงๆ ผมไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้ชีวิตก่อนหน้า ถ้าผมโจมตีแล้วฝ่ายตรงข้ามต้องตอบสนอง.
ผมบดฟันและจ้องมองดวงจันทร์ ถ้านั่นเป็นดวงประทีปจริงๆแล้วผมไม่อาจละเลยได้
ปีกจากเปลวไฟของไพน์ก็ยิ่งรุนแรงขึ้น กำแพงปิดกั้นทุกด้าน...แต่มันเหมือนดวงจันทร์จริงๆผมไม่สามารถเข้าใกล้เขาได้ ผมคิดว่ามันเป็นดวงจันทร์ปลอมในการใช้กลางคืน.
'ในสถานการณ์นี้...’
ผมมีข้อจำกัดในสามัญสำนึกของผม นักเวทย์ดวงจันทร์อยู่เหนือขอบเขตนั้นไปอีกจากข้อจำกัดเหล่านี้.
ผมไม่รู้และตรวจสอบหน้าต่างสถานะ.
‘นี่คือเอฟเฟคของสร้อยคอเฮเลนมูน.’
เมื่อดวงจันทร์เกิดขึ้นก็จะมีผลทำให้พลังเวทย์เพิ่มขึ้นถึง3เท่าตัว.
นี่คือดวงจันทร์จริงๆ?
ผมโจมตีไปยังดวงจันทร์ แต่ไม่สามารถเข้าไปถึงดวงจันทร์ได้
“จิ๊.”
มันไม่ใช่สิ่งที่จะกำจัดง่ายๆ.
ผมตกต่ำ
ในเวลานี้หนึ่ง1ใน4ปีกของมังกรกระดูกได้หายไป
มังกรกระดูกจะถูกทำลายทันทีที่ถ้าเขายังทำต่อไป
‘ฉันต้องโจมตีเขา.’
ไม่มีทางเลือก ถ้าผมทำลายร่างกายของเขาหลายๆครั้งมันอาจจะมีขีดจำกัดของเขา แล้วผมจะดูว่าเขาจะเมิณผมได้ไหม
"พารานอมอล"
| -พรจากพารานอมอลถูกใช้งาน.
สถานะทั้งหมดเพิ่มขึ้น 2 แต้ม 1ชั่วโมง. |
‘สายฟ้าพระเจ้า ไปและกินมัน.’
ผมเพิ่มความแข็งแกร่งของผมยิ่งขึ้นไปอีก ผมใช้ดาบทมิฬอีกครั้งร่วมกับวาธและดาบจักพรรดิ ผมจดจ่ออยู่ที่พลังของสายฟ้าพระเจ้า.
ผมไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน ตอนนี้ผมใช้พลังของผมทุกอย่างเข้าไปในดาบทั้งสองของผม
ผมมุ่งเป้าไปที่นักเวทย์ด้วยการระเบิดพลังของผม
เขาไม่แม้แต่จะรำคาญหรือหลีกเลี่ยงมัน แน่นอนการระเบิดครั้งใหญ่นี้เกิดขึ้นเมื่อโดนมัน
ตูมมมมมมมม!
มันเป็นภาพที่เหมือนกับถูกแบ่งแยกระหว่างสวรรค์และโลก
มันรุนแรงกว่าการโจมตีครั้งก่อน.
‘ฉันใช้ได้เพียงไม่กี่ครั้ง.’
ผมได้บังคับใช้พลังเวทย์มหาศาลกับมัน มันยังมีเหลืออยู่บ้าง แต่ผมไม่สามารถทำแบบนี้ซ้ำๆได้.
ดังนั้นเวลานี้ที่จะต้องทำ?
การระเบิดเกิดขึ้นจากแรงบีบอัดซ้ำๆ ผมไม่สามารถยืนยันสถานการณ์ภายในได้.
ไม่ช้าผลจากการระเบิดก็หายไปและผมก็เห็นเป้าหมาย
แขนของเขาหายไป มันเป็นบริเวณที่น่าจะเป็นแขนและขาของเขา
ดูเหมือนว่าการฟื้นฟูร่างกายครั้งก่อนมันจะไม่เป็นผลมากนัก.
‘มันได้ผล’
ผมไม่สามาถปล่อยโอกาศนี้ไปได้
นักเวทย์ดวงจันทร์หันหัวมามองที่ผม
ประมาณสามวินาที.
จากนั้นเขาก็กลับไปจดจ่ออยู่กับมังกรกระดูกอีกครั้ง
“......”
ผมรู้สึกถึงคำอธิบายไม่ออกเมื่อมองเข้าไปในดวงตาของเขา