Chapter 179: Saintess (1)
Chapter 179: Saintess (1)
กริฟฟิน ยักษ์ทดสอบ ไฮดร้า.....ยิฮิ!
และสิ่งมีชีวิตอีกเล็กน้อย แต่มันก็เป็นแต่ตัวที่เป็นสายพันธุ์พิเศษที่เกิดจากดันเจี้ยน.
โดยเฉพาะไฮดร้า มันเกินกว่าจิตนาการมาก ร่างกายของมันอาจจะเห็นได้จากที่ไกลๆ.
ยกเว้นยิฮิ การรวมตัวกันกับคนเหล่านี้มันทำให้ผมไม่สามารถซ่อนตัวได้.
ทันทีที่ออกจากมาดันเจี้ยนก็มีเสียงอึกทึกขนาดใหญ่ ไฮดร้าทิ้งร่องรอยขนาดใหญ่ไว้ข้างหลังมัน ผมสามารถเห็นได้เนื่องจาก กริฟฟินที่บินอยู่บนฟ้า.
ตึง! ครึ่กๆๆ!
ผมเดินทางไปรอบๆกรุงโซลหลังจากที่ออกมา.
มีสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในระดับชั้นสูงเพื่อให้มนุษย์ไม่สามารถเข้าใกล้ได้.
"กิลด์มาสเตอร์ เราควรทำอย่าไรดี? ฉันต้องพร้อมรบไหม...”
อึนเฮย์พึมพำด้วยเสียงน้อยๆ อึนเอย์,เอ็ดเวิร์ดและสมาชิกชั้นยอดของกิลด์สู่สวรรค์กำลังไล่ตามสิ่งมีชีวิตชั้นสูง บทบาทของพวกเขาคือการติดตามอย่างใกล้ชิด.
โชคดีที่สิ่งมีชีวิตพวกนั้นเคลื่อนไหวอยู่ที่กรุงโซลและไม่ได้มีท่าทีใดๆ แต่พวกเขาไม่รู้ว่ามันจะเปลี่ยนแปลงเมื่อไหร่.
“...น่ากลัวมาก.”
อย่างไรก็ตามยองวูไม่ตอบ ยองวูรู้สึกถึงความแข็งแกร่งของทั้งสามตัว โดยตัวที่รู้สึกถึงความแข็งแกร่งมากที่สุดนั้นคือตัวที่มีเก้าหัว
ถึงไม่ได้มองแต่มันก็ยังเกิดจากสัญชาตญาณภายในที่ร่ำร้องในหัวของพวกเขาเพื่อให้หลีกเลี่ยงอยู่ดี
“มอนเตอร์เวฟ?”
ไม่ว่าอึนเฮแข็งแกร่งแค่ไหนเธอก็ไม่สามารถล่ามอนเตอร์ชั้นสูงได้อยู่ดี เมื่อถึงเวลาเธอทำได้แค่ซื้อเวลาเท่านั้น
ยองวูส่ายหัว
"มันดูไม่เหมือนอย่างนั้น ดูเหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงในดันเจี้ยน...”
มันเป็นเรื่องยากที่จะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาไม่อาจคาดเดาได้ว่าทั้งสามสิ่งนี้ได้รวมตัวกันเพื่ออะไร.
ดังนั้นพวกเขาจึงต้องการห่างจากสิ่งมีชีวิตตรงหน้าให้มากที่สุด.
ในระหว่างนี้สิ่งมีชีวิตชั้นสูงกำลังเผชิญหน้ากับกลุ่มออคที่ยังไม่ได้เคลื่อนไหว.
ตึง! ตึง!
คนแรกที่เคลื่อนไหวคือยักษ์ทดสอบ ด้านบนมีกริฟฟินที่กำลังใช้ลมหายใจไฟและสายฟ้า ออคหลายสิบตัวละลายหายไป.
ไฮดร้าไม่ได้เข้าร่วมโจมตี
อย่างไรก็ตามมันแข็งแกร่งยิ่งกว่า กริฟฟินและยักษ์ทดสอบ
เพียงแค่เห็นมันร่างกายก็สั่นเร่าๆทันที
ไม่ใช่แค่ยองวู เท่านั้น สมาชิกชั้นสูงของกิลด์ก็เป็นเหมือนกัน
“บ้าน่า...”
ไม่จำเป็นต้องดูซ้ำ.
ปากของคิมยองวูขยับก่อนที่เขาจะนึกถึงเรื่องนี้
"บอกทัมอื่นๆ อย่าไปยุ่งกลับกลุ่มนี้.”
“ยิฮิฮิ~”
ยิฮิ รู้สึกตื่นเต้น.
นี่เป็นครั้งแรกที่เธอออกจาดันเจี้ยนและมีประสบการณ์เกี่ยวกับโลก
นี่เป็นประสบการณ์ใหม่ของยิฮิ เธอรู้สึกตื่นเต้นและสนุกสนานไปกับสิ่งที่ไม่ได้รู้จัก
ตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างดูน่ารักมากสำหรับยิฮิ
เธอนั่งอยู่บนหัวของไฮดร้าและมองลงมาที่พื้น
“มันจะดีมากถ้ายิฮิสามารถสร้างสวนที่นี่ได้ คุณคิดว่าอย่างไร?”
ด้านล่างมีแต่ซากศพของออค แต่เธอไม่สนใจ เธอเห็นศพของออคทุกวัน
“แฟร์รี่ตัวน้อย! มันจะมีปัญหา! จากมาสเตอร์!”
ยักษ์ทดสอบคัดค้านความคิดของเธอด้วยความโกรธ เขามีประสบการณ์มากมายกับความสนุกสนานของยิฮิ
"คุณคิดว่ายิฮิกำลังทำสิ่งที่ไม่ดี?”
“ใช่! ได้โปรด!”
“ไม่.ยิฮิจะทำแต่สิ่งดีๆในอนาคต. สวน...ดี ~ ถูกมั๊ย.”
"อะไร?”
"คุณไม่รู้หรือ? ยิฮิฮิฮิ คุณเป็นคนโง่ใช่มั๊ย? ยิฮิรู้หลายอย่างเลยหล่ะ ~”
ยิฮิเคืองยักษ์ทดสอบ
ความจริงแล้วยิฮิไม่รู้ว่าเธอกำลังพูดอะไร
เธอคิดว่าปฏิกิริยาของยักษ์ทดสอบเป็นเรื่องตลก
“แฟร์รี่ตัวน้อย! ปัญหา!”
ยิฮิไม่ได้ฟังเลย
เธอแสดงความตั้งใจที่จะทำที่นี่
ยิฮิกระพริบตาปริบๆสองสามครั้งแล้วหยิบเมล็ดออกมาเล็กน้อย
ไม่นานหลังจากนั้นเธอก็แอบซ่อนมันไว้โดยไม่ให้ยักษ์ทดสอบเห็นและโปรยมันไปทั่วพื้นที่
“ยิฮิฮิฮิ!”
ผมดูการเคลื่อนไหวของสิ่งมีชีวิตจากระยะไกล
‘ดยุคมาร์ติน.เขาจะเห็นไหม? หรือ...’
สิ่งมีชีวิตเหล่านี้เคลื่อนไหวอยู่สองสามวันแล้ว ดูเหมือนว่าเขาจะเดินไปอย่างไร้จุดหมาย แต่การกระทำทุกอย่างถูกสั่งโดยมาร์ติน
‘คุณซ่อนอยู่ที่ไหน? แน่นอนว่าต้องมีเป้าหมาย ปรากฎตัวของคุณออกมา’
ผมหาสถานที่ๆคิดว่ามาร์ตินหลบซ่อนอยู่ บนพื้นดินดูเหมือนว่าผมจะเครียร์สิ่งมีชีวิตรอบๆดันเจี้ยน แต่จุดประสงค์ของผมคือความตายของมาร์ติน
‘สามารถมองเห็นอนาคตอันใกล้ของมาร์ตินได้ เขาเป็นคนที่ฆ่ายากที่สุดจากกลุ่มของแกร์นดยุคแพนเดอโมเนี่ยม ผมต้องฉวยโอกาศนี้ฆ่าเขา.’
การมองเห็นอนาคตคือการโกง แต่มันห่างไกลจากหลักสากล มีข้อจำกัดและขีดความสามารถ อนาคตมันเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอน
แต่เมื่อมันหมายถึง ‘ชีวิต’ของเขาตอนนี้เขาอาจจะกลายเป็นผีหากเขาไม่ตระหนักกับสถานการณ์.ในชีวิตที่แล้วของผมเขาเป็น1ในดีม่อนที่มีชีวิตรอดได้ถึง10ปี.
มาร์ตินโจมตีกรุ่งโซลโดยใช้สิ่งมีชีวิตเหล่านี้ แต่เขาก็หายไปทันทีที่สิ่งมีชีวิตชั้นสูงออกจากดันเจี้ยน
อย่าไรก็ตามเขาไม่ได้ถอยกลับไป
เขาซ่อนตัวอยู่ที่ไหนสักแห่งและรอโอกาศ.
ปัญหาคือการกำหนดเป้าหมายของมาร์ติน
ผมควรจะเคลื่อนไหวในแบบที่เขาคาดเดาไม่ได้
‘นี่?’
ไม่กี่วันก็ผ่านไป
ผมพบเห็นกลุ่มก๊อบลินบางอย่าง
พวกเขาขนย้ายผู้หญิงไม่กี่คน ผมสังเกตทันทีกว่าพวกเขาเป็นผู้หญิงอเวค
‘พวกเขากำลังทำอะไรโดยการจำพวกอเวค?’
ดวงตาของผมหรี่ลง ความจริงที่ว่าอเวคเกาหลีมีการเติบโตที่โดดเด่นเมื่อเทียบกับอเวคจากประเทศอื่นๆ
ถ้าเขาต้องการแต้มมันจะง่ายกว่าถ้าเขากำจัดพวกมัน อเวคไม่ได้ส่งต่อทางกรรมพันธุ์ดังนั้นจึงไม่ต้องลักพาตัวพวกเขา
พวกเขามีแต่ผู้หญิงเท่านั้น
ถ้ามันเป็นเรื่องง่ายๆไม่มีเหตุผลที่จะเลือกอเวค
‘มีบางอย่าง.’
ผมมีลางสังหรณ์ที่รุนแรงมาก
ผมเคลื่อนไหวช้าๆตามก๊อบลิน ผมจำเป็นต้องทำอย่างรอบคอบเพื่อไม่ให้อยู่ในระยะการระวังของมาร์ติน.
ถ้าที่อยู่ในภูเขา
ลิซได้ตรวจสอบผู้หญิงที่ถูกจับโดยก๊อบลิน
"ชิ ผิวที่เปอระเปื้อนพวกนี้ มันทำให้ฉันไม่สามารถกำหนดอายุของพวกเขาได้.”
ดวงตาของลิซเหมือนกับต้องมองทะลุร่างกายของผู้หญิง
ผู้หญิงทั้ง8คนรู้สึกกลัวและหลีกเลี่ยงสายตาของลิซ
พวกเขาต้องการที่จะมีชีวิตรอด แต่เมื่อเขาตรวจสอบรอบๆแล้วปากของพวกเขาก็ปิดลงอย่างธรรมชาติ มีหลายสิบคนที่เป็นผู้หญิงที่อยู่ในสภาพเปลื่อยเปล่าทั่วทุกที่ พวกเขาทั้งหมดตัวซีดเหมือนกับเลือดของพวกเขาไม่มีอยู่และตาย
มีบางคนยังไม่ตายและถูกขังอยู่ในกรง บางคนถูกนำมาเป็นของเล่นของสิ่งมีชีวิต เห็นได้ชัดว่าพวกเขากำลังจะตายในเร็วๆนี้
“ฮิ้ว...”
“ด-ได้โปรดปล่อยฉันไป.”
ผู้หญิงร้องไห้ออกมา
พวกเขาไม่ต้องการจะตาย แม้ว่าพวกเขาจะเป็นอเวค แต่พวกเขาก็ยังอยากจะมีชีวิตอยู่และรักษามันอย่างเหนียวแน่น
ลิซพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า
“คุคูล,ไม่ต้องห่วง หากคุณ ‘เหมาะสม’ คุณจะได้รับการต้อนรับที่ดี ผมต้องยืนยันก่อน คุณควรจะตอบตามความจริง มนุษย์ที่อยู่ในระหว่างอายุ 20 ปียกมือของคุณขึ้น.”
6คนยกมือ
ลิซพยักหน้า
"คราวนี้ก๊อบลินนำคนที่เหมาะสมมา”
ลิซเอื้อมมือออกไปยังผู้หญิงที่ไม่ได้ยกมือ
ฉัวะ!
พวกเขาถูกตัดหัว
มันเกิดขึ้นในพริบตา
"......!"
ผู้หญิงตัวแข็ง พวกเขาไม่สามารถกรีดร้องได้ ความแข้งแกร่งทางจิตใจของพวกเขาแข็งแกร่งขึ้นมาจากความฉลาดที่เพิ่มขึ้น แต่ไม่มีประโยชน์ที่จะต้องเผชิญกับความตาย ผู้หญิงทุกคนมีขีดจำกัด.
"ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องเอาผู้หญิงที่ไม่ใช่ช่วงอายุ 20 ปี ตอนนี้พวกเขาที่เหลืออยู่นี้ คือพวกที่อยู่ในช่วง20ปีถูกไหม?”
มันเงียบ
ลิซไม่ชอบมันและขยับนิ้วมือ
“ไม่ตอบ จิ๊ จิ๊.”
“ถ-ถูกต้อง...”
"2...23.”
ผู้หญิงที่เหลืออยู่6คนตอบ.
ลิซทำตามขั้นตอนต่อไป
เขาเอาขวดน้ำขนาดเล็กที่มีเมือกสีขาวออกมา
"ต่อจากนี้ไป คุณจะต้องกินน้ำยานี้ หากคุณเหมาะสมมันจะเกิดปฎิกิริยากับคุณ ถ้าไม่คุณจะเป็นเหมือนกับผู้หญิงเหล่านั้น.”
เขาชี้ไปที่หญิงสาวที่เป็นของเล่นที่มีชีวิต เนื้อของพวกเขาถูกตัดขณะที่ปากของเขายังอมไอ้นั่นของออค ทีละนิดทีละน้อยหญิงสาวคนนั้นก็ไม่สามารถกรีดร้องได้อีกต่อไป เธอถูกฆ่าตาย
พวกเขาคิดว่าที่เป็นคือนรก
คนหนึ่งคนมีขีดจำกัดและพวกเขาก็ถูกฆ่าโดยสิ่งมีชีวิต
"ดื่ม."
ลิซบังคับให้หญิงสาวคนนึงดื่มมันเข้าไป
ผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่ต่อต้านมากที่สุด แต่ลิซได้ง้างปากของเธอและบังคับให้เธอดื่ม
“แค่ก! แค่ก!”
ทันทีที่เธอเริ่มดื่มร่างกายของหญิงสาวก็เริ่มเกิดอาการแปลกๆ เธอล้มลงบนพื้นและปากของเธอก็ค่อยๆยาวขึ้นหลังจากนั้น30วินาที
"มันดูเหมือนว่าเธอคนนี้จะไม่เหมาะ อืมยังเหลือผู้หญิงอีกห้าคนที่เหลือ.”
"ระ-เราควรจะทำอย่างไรดี?”
ผู้หญิงที่เฝ้าดูอยู่แทบจะไม่สามารถเปิดปากได้
ลิซหยุดชั่วคราวและตอบกลับ
"ดยุคมาร์ตินสามารถมองเห็นอนาคตได้.เขาทำนายว่าจะเกิด ‘นักบุญ’ ที่แผ่นดินเล็กๆนี้.ฉันคิดว่าพวกคุณจะต้องมีใครสักคนเป็น ‘นักบุญ’ มีคำถามอะไรอีกไหม?”
“นักบุญ...”
"กร๊กๆๆ. ดูเหมือนว่าไม่น่าจะมีนักบุญที่มีอำนาจเกิดขึ้นบนโลกนี้ แต่คำทำนายของมาร์ตินไม่เคยผิดพลาดเลย.”
ลิซหยิบน้ำยามาอีกครั้ง
หญิงสาวเลียริมฝีปากด้วยความเศ้ราหมอง.
