ตอนที่แล้วChapter 171: Spirits (4) 05-12-2017
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปChapter 173: Unique Dungeon (1) 05-12-2017 อ่านฟรี

Chapter 172: Spirits (5) 05-12-2017 อ่านฟรี


Chapter 172: Spirits (5)

จ๋อม...

เหมือนกับสปิริตไฟ สปิริตน้ำอยู่ในรูปของหยดน้ำ พวกเขากลัวและไม่เข้ามาใกล้.

มีบรรกากาศที่เงียบสงบ.

-ไม่ต้องกลัว ฉันชื่อเรอิ.

-เซร่า! คือชื่อของพี่สาว.

เรอิและเซร่ายื่นมือของพวกเขา.

หลังจากนั้นสักครู่ หยดน้ำทั้งห้าก็ได้แตะไปที่มือของพวกเขา.

-พ่อ! โปรดตั้งชื่อให้เด็กเหล่านี้ มันไม่ดีที่ไม่มีชื่อ.

-ถูกต้อง.

ชื่อ ชื่ออีกแล้ว

เมื่อไม่กี่วันก่อนผมเคยใช้เวลาคิดเกียวกับชื่อถึง1แสนชื่อ เหลือแค่ห้าเท่านั้นแต่ผมไม่ต้องการขั้นตอนการตั้งชื่ออีกครั้ง.

“น้ำ1 น้ำ2 น้ำ3 น้ำ4 น้ำ5.”

วิธีที่ตั้งชื่อง่ายๆของยิฮิเป็นประโยชน์กับผม.

ยิฮิอาจจะรู้อนาคต.

ตอนแรกผมหัวเราะ แต่ไฟ1 ไฟ2 ไฟ3 ก็ไม่ได้ไม่เชื่อฟัง

-...ชื่อสวยๆ.

―......ฉันไม่รู้จะพูดอะไร.

สปิริตสองคนตอบกลับช้าๆแต่ผมไม่สนใจอะไร.

ผมทำสัญญากับสปิริตที่เพิ่งเกิด แต่มันยังเร็วเกินไปที่จะปล่อยพวกเขา พวกเขาต้องการความสามารถมากขึ้นในการปรับตัวเข้ากับโลก

อิทธิพลของผมมีความจำเป็น สปิริตมีความรู้สึกไวต่ออารมณ์ของผมโดยเฉพาะ.

แต่ผมมักจเหยียดหยามอยู่เสมอดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องยากในการเปลี่ยนความคิดของผม ส่วนใหญ่ดีม่อนก็มีความคิดแบบนี้และผมก็มีชีวิตอยู่ด้วยตัวของผมเอง

‘โดยปกดิแล้วคนอื่นจะเคลื่อนไหวเมื่อเห็นผม.’

มันดีกว่าการปรับตัวให้เข้ากับคนอื่น.

อย่างไรก็ตามสปิริตมีความสำคัญมากดังนั้นฉันจังต้องมีการจัดการพวกเขายอย่างละเอียด

เมื่อเวลาผ่านไป เรอิและเซร่าก็แตกต่างกันขึ้นเรื่องๆ มันไม่ดีเมื่อเวลาผ่านไป

'เปลี่ยนวิธีที่ฉันปฎิบัติต่อคนอื่น.’

เป็นไปได้ไหม?

ถ้ามันช่วยให้การเป็นมิตรมีมากขึ้น.ผมก็จะทำอีกหลายๆครั้ง. อย่างไรก็ตามสปิริตก็จะรับรู้ได้ว่ามันเป็นการ ‘แสดง’.พวกเขาจะสังเกตเห็นข้อเท็จจริงและรักษาระยะห่างที่มากขึ้นไปอีก.

ผมยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้

ขณะเดียวกันหน้าต่างข้อใความก็ปรากฎขึ้นด้านหน้าผม

-แฟร์รี่ดั้งเดิม ‘ยิฮิ’ ได้รับความทรมาณจากจิตวิญญาณ.

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่ามา‘ยิฮิ’ ได้สนับสนุน ‘ดันเจี้ยน’ และ ‘ต้นไม้ดั้งเดิม’ ผลที่ตามมาคือการบกพร่องของจิตวิญญาณ.

-โปรดระวัง.แฟร์รี่เป็นรากฐานของดันเจี้ยน.ถ้าเธอหายไปดันเจี้ยนจะไม่ปลอดภัย.

ผมขมวดคิ้ว มันเป็นข้อความที่ขึ้นมาแบบไม่มีปี่ไม่ขลุ่ย มันเกี่ยวกข้องกับยิฮิ ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถทำอะไรได้และยิฮิก็ไม่ได้บอกอะไร.

ผมสามารถทนต่อไปได้ แต่ธรรมชาติของยิฮินั่นหมายความว่าเธอไม่สามารถปิดบังข้อมูลเหล่านี้ได้ อย่างไรก็ตามนั้นคือหน้าที่ทั่วไปของเธอ.

พูดอีกอย่างก็คือยิฮิไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้

‘จิตวัญญาณของเธอกำลังหาย...’

พื้นที่เกี่ยวกับจิตวิยญาณที่ม่มีความรู้มากนัก นักเวทย์,นักเล่นแร่แปรธาต,ฯลฯ ทั้งหมดเหล่านั้น ผมมีความเข้าใจแค่คลุมเครือ.

มันน่าแปลกใจที่ผมไม่สังเกตเห็นหลังจากที่ผมเข้าไปสู้เขตแดนที่เหนือกว่า

- จิตวิญาณถูกทำร้ายอย่างรุนแรง 28.2% -> 28.1%

‘ตอนนี้ไม่มีเวลามาเล่นอีกแล้ว.’

ผมส่ายหัวของผมและเคลือนไปหายิฮิทันทีอย่างเห็นได้ชัด.

ที่สวน.

ที่นั่นเป็นสถานที่ยิฮิแอบสร้างขึ้นมากเอง.

มันอยู่ที่ขอบชั้น32มันไม่ได้เป็นภาระเกี่ยวกับผมดังนั้นผมเลยไม่สนใจและให้ความสำคัญกับสวน ในชีวิตก่อนหน้านี้ขอวผม ผมได้ให้เธอจัดการสวนด้วยตนเองโดยที่ผมไม่ได้ก้าวก่ายหรือย่างก้าวเข้าไปหามัน.

มันไม่ได้สร้างแรงบัลดาลใจอะไรให้ผมดังนั้นไม่จำเป็นต้องเข้าไป.

แต่มันไม่ใช่ว่าตอนนี้มันกำลังเกิดปัญหา

ที่ชายขอบชั้น32มีผืนป่าเล็กๆที่ทอดยาวกว่า100เมตร มีต้นไม้และดอกหญ้าพร้อมทั้งดอกไม้ที่หายากที่มาจากโลก มีแมลงและกวางหลายตัวมองมาที่ผม

ปกติผมจะบอกว่า‘เธอสามารถรวบรวมพวกมันมาได้ทั้งหดม’ แต่อย่างไรตอนนี้ผมก้าวเข้าไปสู่ใจกลางของป่า.

ดอกไม่นิรันดร์ รายการที่ผมได้ประมูลมาจากโรงประมูลถูกปลูกอยู่ใจกลางของป่าและยิฮิอยู่ข้างๆ.

ลูกไฟสามดวงบินอยู่รอบๆยิฮิ พวกเขาเป็นสปิริตไฟที่ยิฮิให้กำเนิดมัน

'มันคงไม่ช้า.’

รูปลักษณ์ของยิฮิเบลอๆกว่าปกติ เหมือนเธอกำลังจะหายไปจากพื้นที่ เป็นสัญญาณว่าพลังกายของเธอหายไปและการปรากฎตัวของเธอจะหายไป.

แต่นั่นจะเกิดขึ้นถ้าผมไม่สามารถแก้ไขมันได้ทันเวลา.

ผมรีบเข้าไปหายิฮิและอัดพลังเวทย์เข้าไปที่เธอทันที.

ผมเป็นดันเจี้ยนมาสเตอร์และเธอเป็นแฟร์รี่ ถ้าเธออ่อนแอเธอก็สามารถฟื้นฟูด้วยพลังเวทย์ของผม.

อย่างไรก็ตามไม่มีปฎิกิริยาใดๆ เธอดูเหมือนจะคงสภาพได้เพียงครู่หนึ่ง แต่ไม่นานก็โปร่งแสงอีกครั้ง.

ทำไม?

ผมต้องทำอย่างไร?

ผมรู้สึกท้อแท้ใจจิตใจของผม.

ผมเอายิฮิไว้ที่มือข้างหนึ่งและมุ่งหน้าไปชั่นบนสุด.

เธอเป็นแฟร์รี่ของแกนดันเจี้ยนเพราะงั้นมันอาจจะช่วยเธอได้

‘ไม่...’

ผมไม่ว่าเธอไว้บนแกนดันเจี้ยน อย่างไรก็ตามแสงจากแกนก็อ่อนลง เมื่อแสงหายไปผมสามารถรู้สึกได้เลยว่ายิฮิก็จะหายไปเหมือนกัน.

“คริสปี้ จูรอม ....โอเว่น.รวมทั้งลิซและหมอผี(ชาแมน).”

ผมใช้ฟังชั่นของแกนในขณะที่ฉีดพลังเวทย์เข้าไปเหมือนกัน.

"ขึ่นมาชั่นบนสุดเดี๋ยวนี้.”

สิ่งมีชีวิตกว่า500ได้มารวมกันอยู่ที่นี่

บางคนเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่ถูกกันแต่มาเจอกับเป็นครั้งแรก.

โคลโบลพรีส, ออคชาแมน, ลิซ, ก๊อบลินนักเวทย์, ฯลฯ...

มีสิ่งเดียวที่พวกเขาเหมือนกันนั้นก็คือพวกเขามี ‘เวทย์มนตร์’ เวทย์มนตร์และคาถา.พลังที่ไม่มีตัวตนเป็นของตัวเองมันใกล้เคียงกับจิตวิญญาณ.

โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีน้อยคนที่จะเป็นผู้เชี่ยวชาญจิตวิญญาณ. แม้ว่าพวกเขาจะอ่านและศึกษา ‘จิตวิญญาณ’ผลลัพท์ก็ยังแตกต่าง.

ผมได้เรียกพวกเขามาทั้งหมด.

โดยใช้สิทธิ์ที่ผมเป็นดันเจี้ยนมาสเตอร์.

“คุณรู้จักอาการนี้หรือไม่?”

ผมยกยิฮิขึ้นและถาม

ยิฮิยังคงหายใจแต่เธอไม่ได้สติ.

เธอดูราวกับว่าเธอหลับอยู่ แต่เธอตัวเย็นเป็นอย่างมาก.

ผมไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับจิตวิญญาณ ผมไม่ได้ศักษา ผมไม่เคยรู้สึกว่าต้องการเรียนมัน ผมยอมรับอย่างแท้จริงและรวบรวมพวกเขาทั้งหมดมารวมกัน.

ไม่โง่พอที่จะยึดถือศักศรีของผมไว้ ผมไม่สามารถสูญเสียแฟร์รี่ของผม แน่นอนว่ามีคนที่คิดอ่านลึกซึ้งกว่าผม.

มันจะประสบความสำเร็จถ้ารู้จะอาการของเธอ.

แต่ไม่มีใครเปิดปาก.

"ไม่มีใครจริงๆ? มันเป็นเรื่องที่ดีแม้ว่าจะเป็นเรื่องเล่า.”

"จิตวิญญาณ...ชวิค! อ่อนแอ."

หนึ่งในออคชาแมนเปิดปากของเขา.

ผมมองไปราวกับบอกว่า ‘ผมรู้’ แต่ยังคงเป็นหนึ่งเดียวที่พูดหลังจาก500คน.

"จิตวิญญาณอ่อรแอ? นั่นหมดแล้ว?”

“ชวิค! ฉันไม่รู้.”

ออคชาแมนตอบตามเครื่องหมายที่ปรากฎ(ยิฮิเบลอๆ) มันไม่ได้ช่วยผม แต่รู้สึกผิดหวัง

ความเงียบปกคลุมเป็นเวลานาน ไม่มีใครลุกขึ้นมาตอบได้.

พวกเขาทั้งหมดรู้อารมณ์ของเขาดี

ในกรณีนี้พวกเขาไม่รู้ว่าจะเปิดเผยรายละเอียดอย่างไรกับผม.

"ตอนนี้แฟร์รี่ดันเจี้ยนได้อยู่ในสภาพที่อ่อนแอ เธอจะจางหายไปเนื่องจากจิตวิญญาณของเธออ่อนแอ มีใครบ้างที่รู้ถึงวิธีฟื้นฟูจิตวิญญาณ?”

ผมไม่สนใจว่าพวกเขาจะไม่รู้จักมันตราบที่พวกเขารู้อะไรบางอย่าง

ยิฮิอยู่ในสถานะนี่เนื่องจากความบกพร่องทางจิตวิญญาณ ถ้าผมแก้ปัญหานี้ได้ยิฮิจะกลับมา

แต่ปฎิกิริยาก็เหมือนกัน ความจริง...ดูเหมือนนักเวทย์และชาแมนหลายคนไม่ได้ศักษาเกี่ยวกับจิตวิญญาณ.

ในขณะเดียวกันผมก็ละเลยในการลงทุนด้านเวทย์มนตร์ ผมคิดว่ามันเป็นการดีที่จะยกระดับความแข็.แกร่งของพวกเขา อย่างไรก็ตามมันเป็นเรื่องน่าตกใจนอกจากออคชาแมนตัวนั้นแล้วที่เหลือก็เงียบ.

"น่ากลัวมาก.”

ผมพึมพำ

ผมคิดว่าผมสามารถแก้ปัญหานี้ได้ แต่ผมกลับติดอยู่ที่นี่.

ดันเจี้ยนเกาหลีใต้ก็สำคัญ. รากฐานของผมอยู่ที่นี่.ด้วยกำลังของผมมันง่ายที่จะครอบครองดันเจี้ยนอีก.แต่มันไม่ใช่เรื่องง่าย. ต้นไม้ดั้งเดิมการจัดอันดับดันเจี้ยนที่มีระดับสูงกว่าและผลประโยชน์อื่นๆจากดันเจี้ยนเกาหลีใต้จะหายไป.

บรรกาศเริ่มหนักลงและกดบ่าสิ่งมีชีวิตทุกคนให้ก้มหน้ามองลงที่พื้น.

ขณะที่ผมกำลังหันหลังกลับไปโอเว่นก็เข้ามา.

"ฝ่าบาท.จิตวิญญาณเป็นเป้าหมายสุดท้ายของการสร้างโฮมุนครูส.บางทีปาการามอาจจะมีไอเดียอะไรบางอย่าง.”

อ่าห์.มันถูกอย่างที่โอเว่นว่า.

มันเป็ฯงานของนักเล่นแร่แปรธาตุเพื่อสร้างจิตวิญญาณปลอมให้กับโฮมุนครูส.ลิซที่กำลังสร้างโฮมุนครูสจะรู้ดีเกี่ยวกับวิญญาณกว่าใครๆ.

แล้วทำไมเขาไม่ออกมา?

ปาการามเขารู้สึกไม่แน่ใจบนใบหน้าของเขา เขาเหลือบมองโอเว่น

“ปาการาม.”

“...ผมไม่สามารถรักษาจิตวิญาณที่อ่อนแอได้.”

"จริงๆ มันไม่มีทางไหนเลย?"

"จิตวิญญารที่อยู่มานานมันจะมีเอกลักษณ์เป็นของตนเอง ไม่สามารถเปลี่ยนหรือเพิ่มเติมได้ มันอาจจะเป็นอันตรายหากเติมมันเข้าไปหรือสิ่งอื่นที่ไม่ใช่แฟร์รี่ทำ.”

"ผมเชื่อต่อกับจิตวิญญาณของแฟร์รี่.”

เพื่อให้มันชัดเจนขึ้นผมต้องพูดสิ่งที่อันตรายออกจากปากของผมเอง.

ความจริงที่ว่าแฟร์รี่มีความเกี่ยวข้องกับดันเจี้ยนมาสเตอร์คือข้อมูลลับสุดยอด

นั่นหมายความว่าดันเจี้ยนมาสเตอร์อาจจะได้รับบาดเจ็บผ่ายแฟร์รี่

แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะคิดถึงเรื่องนี้ มันจะดีกว่าที่ได้อธิบายออกไป.

ปาการามส่ายหน้า.

"มันน่าสงสาร แต่...จิตวิญญาณแลกเปลี่ยนไม่ได้ ไม่มีความเป็นไปได้ ถ้าเป็นไปได้มันจะต้องอยู่ในสถานที่ๆแตกต่างไปจากความเชื่อและวิทยาศาตร์ อาจเป็นไปได้สำหรับพระเจ้า?”

นี่เป็ฯเหตุผลที่เขาไม่อยากก้าวออกมาข้างหน้า.

มีแต่คำพูดเชิงลบที่ได้ยิน.

ปาการามดูเสียใจจริงๆ

ผมเข้าใจความคิดของเขา

- จิตวิญาณถูกทำร้ายอย่างรุนแรง 27% -> 26.9%

“ไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้ ผมแต่ไม่พบมัน หนึ่งต่อ500คนที่อยู่ที่นี่อาจจะมีทางได้.”

"...มันไม่ใช่คำขอร้อง แต่เป็นคำสั่ง.”

สิ่งมีชีวิตทั้งหมดรวมทั้งปาการามปิดปากและเฝ้ามองด้วยความกระวนกระวาย

"ผมจะให้เวลาพวกคุณสามวัน ค้าหามันเท่าที่จะเป็นไปได้ ถ้าคุณต้องการอะไรก็สามรถบอกได้ทันที.”

ผมหันไปรอบๆและออกไป.

-คุณพ่อเศร้ามาก.

-ฉันต้องการให้พ่อหัวเราะ.

-เขาไม่เคยหัวเราะ.

-บางครั้งก็มีความรู้สึกดีๆออกมาจากเขา ฉันชอบแบบนั้น.

สปิริต โดยเฉพาะอย่างยิ่งสปิริตไฟกลายเป็นบึ้งตึงมากขึ้น

-มีบางอย่างที่เราสามารถทำได้ไหม?

-คุณพ่อจะมีความสุข.

สปิริตรีบบินที่ด้านข้างของ ‘พ่อ’ พวกเขาพยายามทำทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นร้องเพลงหรือจูบที่ร่างกาย แต่ความรู้สึกของพ่อก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปเลย.

มันคล้ายกับคนที่เศร้าหมอง สปิริตไม่สามารถอยู่เฉยๆได้ พวกเขากลาบเป็นหกหู่.

-แฟร์รี่ที่เรียกว่ายิฮิเธอสำคัญต่อคุณพ่อมาก.

-เราจำเป็นต้องแก้ไขแฟร์รี่เพื่อให้คุณพ่อรู้สึกดีขึ้น.

-จิตวิญญาณของเธออ่อนแรง.

-อะไรคือจิตวิญญาณ?

น่าเสียดายเนื่องจากพวกเขาเพิ่งจะเกิดได้ไม่นาน ไม่ว่าพวกเขาจะเติบโตเร็วแค่ไหนความรู้ของเขาก็ยังไม่เยอะเกินไป นอกจากนี้เรื่องจิตวิญญาณก็เป็นเรื่องที่ซับซ้อนมากขึ้น.

สุดท้ายเรอิและเซร่าที่เป็นผู้ฟังอย่างเงียบๆก็ก้าวไปข้างหน้า.

-เราจำเป็นต้องเติมสิ่งที่ขาดให้กับคุณแฟร์รี่.

-ทำความสะอาดดันเจี้ยน.

-เราจำเป็นต้องกำจัดสิ่งมีชีวิต...

-เล่นกับต้นไม้ดั้งเดิม.

งานที่สปิริตสามารถทำได้มีอยู่อย่างจำกัด.

อย่างไรก็ตามสปิริตกว่า1แสนตนก็ตัดสินใจว่าจะดำเนินดีกว่าที่จะอยู่เฉยๆ.

ผมกำลังตอบโต้ตาม ‘เกณฑ์’ ที่ถูกเซ็ตไว้. ผมจะจัดการให้มากที่สุด.

อย่างไรก็ตามสถานการณ์นี้ก็ไม่ได้คาดหวังอะไรมากนัก มันเหมือนกับธรรมชาติของผมที่ไม่สามารถทำอะไรได้.

- จิตวิญาณถูกทำร้ายอย่างรุนแรง 8.2% -> 8.1%

ในอัตตรานี้ เธอคงจะไม่หายไปหรอกนะเมื่อถึง 0%?

เมื่อร่างกายของยิฮิจางหายคุณสมบัติของดันเจี้ยนจะหยุดทำงาน ถ้ายิฮิเสียชีวิตแล้วดันเจี้ยนจะพังทลายลงเหมือนกับของ

ปราการ กิกอลิ

‘มันเกี่ยวข้องกับจิตวิญญาณ.’

ผมไม่สามรถอยู่เฉยๆได้.

ผมค้นหาผ่านร้านปกติและร้านค้าเกรียติยศ.

ผมเรียกสิ่งมีชีวิตหลายชนิดและขอความคิดเห็น แต่ก็ไม่ได้อะไร.

ดูเหมือนจะไม่มีสิ่งที่สามารถฟื้นฟูจิตวิญญาณได้.

‘แน่นอนว่ามันต้องมีวิธี?’

ผมกัดฟัน ผมไม่ได้คิดว่าผมจะเสียยิฮิหลังจากอยู่ด้วยกันมานาน ยิฮิและดันเจี้ยน ถ้าผมสามารถช่วยใครได้สักคนแล้วหล่ะก็ แต่ผมก็ไม่สามารถทำอะไรได้.

เช่นเดียวกับสิ่งที่ผมคิดอย่างเมามัน.

-บางอย่างที่ดันเจี้ยนหายไปได้กลับมาอีกครั้ง

การไหลเวียนของพลังเวทย์กลับมาเป็นปกติ

-แฟร์รี่ดังเดิม ‘ยิฮิ’ กำลังฟื้นตัว 0.1%.

8.1% -> 8.2%

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด