Chapter 166: Fire Spirit King (1)
Chapter 166: Fire Spirit King (1)
สกิลที่ทำให้ชนะฝ่ายตรงข้ามและทำให้เขาทำตามผม. พลังแห่งการครอบงำเป็นสิ่งที่น่าทึ่งเป็นอย่างมาก.มันเหมากับผมจริงๆ.
‘ใช้ประโยชน์ให้สูงที่สุด.’
มันเป็นความสามารถที่ดี แต่มันมีออฟชั้นซ่อนอยู่.กำลังยกเลิกการประกาศอาณาเขต!.ความมายของมันไม่ใช่เรื่องง่าย.
มันหมายถึงขอบเขตของเทวดาหรือดีม่อนไม่อาจส่งผลต่อผม. บางที ‘ชั้นสูง(โนเบลซ)’ ที่มีเขตแดนอัตโนมัติเป็นของตนเอง. หรืออาจจะเป็นที่สกิล...ความสามารถเหล่านี้ที่เกี่ยวกับอาณาเขตจะไม่สามารถใช้ได้อย่างคุ้มค่า.(คนไทยมักจะเรียกพวกนี้เป็น AoE ทั้งหลาย หรือ ออร่า ที่ไม่ต้องเรียกใช้แต่ออกมาเอง)
ป๊าบ.
ผมตบหัวเบาๆต้องขอบคุณสายฟ้าพระเจ้าที่ทไห้ผมรู้สึกถึงอิฟริด.
'หัวใจราชานรกและแก่นแท้เปลวเพลิงที่ยิ่งใหญ่.’
ผมกำลังเข้าไปใกล้กับความสามารถระดับพระเจ้า ร่างกายครึ่งเดียวของอิฟริดไม่สามารถเทียบได้
“ยิฮิ.”
"ค่ะ, มาสเตอร์. ยิฮิอยู่นี่~”
ยิฮิกระพือปีกอยู่รอบๆ ได้เข้ามาใกล้ๆผมเมื่อผมเรียก
ความต้องการล้นออกมาจากดวงตาของเธอ ตั้งแต่ผมกลับมาที่ดันเจี้ยน ยิฮิ ยังไม่ออกจากผม.(รอของไง รันดาล)
“เรียกแม๊กและโอเซ่น.”
“ยิฮิฮิ! ค่ะ!”
ยิฮิหัวเราะและถอยออกไป.
ผมหันหัวไปและมองไปที่รูปปั้นน้ำแข็งที่อยู่ใกล้ตัวของผม.
หญิงสาวดาร์กเอลฟฺ์ที่ถูกขังในน้ำแข็ง
ดาร์กเอฟล์ขั้นสูงซิลลา!
ร่างกายของเธอถูกคำสาปน้ำแข็งดังนั้นผมต้องการถามโอเว่นและแม๊กเกี่ยวกับเรื่องนี้
ยิฮินำแม๊กและโอเว่นเข้ามาหลังจากนั้น5นาที.ยิฮิดีใจที่คิดว่าเธอได้ทำหน้าที่ตามที่ผมได้มอบหมายสำเร็จ.
"ผมเรียกคุณมาที่นี่เพื่อถามเกี่ยวกับรุปปั้นน้ำแข็งนี้.”
“ดาร์เอลฟ์ที่สวยมาก. สัญลักษณ์ที่หน้าเธอ...เอลฟฺชั้นสูง?”
โอเว่นตอบคนแรก
"ถูกต้องเธอเป็นแม่ของคริสปี้.”
"......!"
แม๊กและโอเว่นอาศัยอยู่ในดันเจี้ยนจึงรู้ว่าใครคือคริสปี้
"เธอถูกสาปและตาย. ผมอยากถามคุณเกี่ยวกับคำสาปยี้. พอจะคิดออกบ้างไหม?”
"ผมไม่รู้ว่าควรพูดแบบนี้หรือป่าว...”
“แม๊ก. ออกมาข้างหน้า.”
"มันคล้ายกับฝ่าบาทก่อนที่ฝ่าบาทจะสูญเสียความทรงจำ.นอกจากนี้ยังแตกต่าง.นั่นคือเหตุผลที่บอกว่ามันไม่แน่ชัด.”
ผมพยักหน้า
"ถูกต้อง.มันไม่ใช่จักพรรดิเงา.บางทีมันให้อารมณ์คล้ายๆกัน.แต่มีแค่จักพรรดิเงาเท่านั้นและไม่มีใครเลียนแบบเขาได้อีกแล้ว.”
ผทสามารถบอกได้เลยว่านี่ไม่เป็นความจริง.
ผมเป็นเหมือนจักพรรดิเงา.ผมสามารถเลียนแบบเขาได้.
“...ไม่มีอะไร!”
โอเว่นตบมือของเขา
เขารู้ว่าผมไม่ใช่ราชานรกจริงๆ.
ราชานรกที่ท้าทายพระเจ้า.คนที่ไม่สามารถเป็นพระเจ้าได้...ไม่เหลืออะไร.ผมรู้ว่าคอนทากอโนมถูกอัญเชิญโดยโอคูลอส.ในแบบเดียวกันราชานรกอาจจะถูกอัญเชิญได้.
ถ้าราชานักถูกนำกลับมาจากความว่างเปล่าไม่แปลกเลยที่พลังเวทย์ของเขาจะถูกนำมาเทียบกับมังกรปีศาจแท้จริงอาโอจิน
แม็กไม่รู้เรื่องนี้จึงขมวดคิ้ว.
"ฝ่าบาท ปัจจุบันฝ่าบาทอยู่ที่นี่.เพราะอย่างนั้นผมถึงรู้ว่าคุณไม่เคยถูกลาดไปยังความว่างเปล่า.”
“ถ้าคุณได้รับความเป็นนิรันดรได้มันก็จะไม่มีความว่างเปล่า.ดังนั้น..ผมจึงอยากถามว่าคุณรู้จักผมดี.คำสาปนี้เราจะเอามันออกได้อย่างไร?”
ผมมั่นใจครึ่งเดียว.ราชานรกได้ถูกอัญเชิญจากความว่างเปล่า.ผมดีใจที่เขาไม่ได้ถูกเรียกมายังโลก...แต่ผมไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน.
ถ้าราชานรกกลับมายังโลกดีม่อนจากความว่างเปล่าแล้วจะมีการเปลี่ยนแปลงในการเคลื่อนไหวของแกร์นดยุค.บางทีเขาอาจจะสร้างกองทัพด้วยอำนาจของเขา.
ดังนั้นผมต้องเตรียมพร้อม ผมต้องพร้อมรับมือกับเหตุการณ์เลวร้ายเสมอ.
หลังจากที่แม๊กคิดเป็นเวลานานเขาก็ตอบกลับมา.
"หากฝ่าบาททรงทำแบบนั้นมันก็ไม่มีทางเป็นไปได้.อย่างไรก็ตามวิธีหนึ่งที่เป็นไปได้คือการสร้าง'ของเทียม'ที่สามารถย้ายคำสาปออกมาได้...”
"คำสาปนี่ไม่ใช่เวทย์มนต์?”
"ถูกต้อง ฝ่าบาท.”
ผมมองไปที่โอเว่น
“คุณทำเป็นไหม?”
โอเว่นส่ายหัว.
"ปัญหาอยู่ที่วัสดึ.ของเทียมที่ย้ายคำสาปได้...ว่าทักษะช่างตีเหล็กของผมจะดีขนาดไหนก็ตาม.ผมสามารถจิตนาการได้แต่มันต้องใช้โอริฮารูกอน...”
โอเว่นได้รับความเจ็บปวดจากราชานรก.พวกตระหนักดีถึงความแข็งแกร่งของราชานรกและมีความคิดมากมายในการป้องกันตนเอง.อย่างที่คิดดูเหมือนเขาจะมีแผนแล้ว.
“ผมมีมัน.”
ปัญหาเดียวคือวัสดุ!
"คุณมีโอริฮารูกอม?”
"ผมมีมากพอที่จะสร้างเป็นอาวุธได้.มันเป็นไปได้ไหม?”
ผมมองไปที่ยิฮิที่บินไปอย่างรวดเร็ว ยิฮิ สังเกตเห็นในสิ่งที่ผมมองไปหาเธอ.
ในไม่ช้าเธอก็มาพร้อมกับโอริฮารูกอน
ปากของโอเว่นกว้างขึ้นเมื่อเห็นมัน
“...คุณได้รวบรวมมันมาทั้งหมดโลกเลยใช่มั๊ย? ผมได้เห็นสิ่งที่น่าสนใจเข้าแล้ว...”
“โอเว่น.”
“มันเป็นไปได้.มันมากเกินพอ.ผมไม่ได้ปลดปล่อยทักษะของผมมานานแล้ว.ฮ่าฮ่า.”
โอเว่นยักไหล่.
“คุณต้องการอะไรอีกไหม?”
"ผมต้องการเวลาในการสังเกตคำสาปก่อนที่จะบอกวัสดุเพิ่ม.ผมจะบอกแฟร์รี่หากผมต้องการอะไร.ไม่เป็นไรใช่มั๊ยคุณแฟร์รี่?"
โอเว่นขยิบตาให้ยิฮิ
ยิฮิมองเขาด้วยท่าทางยโส.
"ยิฮิต้องการแก้วน้ำชาใบใหม่”
"แน่นอน ผมจะทำมันให้คุณ.”
"คุณรู้ไหมว่ามันเป็นของที่ใส่น้ำผึ้ง? ฉันต้องการแบบนั้น.”
"แน่นอน ว่าผมต้องสร้างมันใหม่.”
ดูเหมือนว่าการจัดการบางอย่างเสร็จสิ้นแล้ว.ผมไม่สนใจที่พวกเขาพูดด้านหน้าผม.ตอนนี้ผมมอบให้พวกเขาทำไปแล้ว.
‘คริสปี้จะมาถึงทีหลัง.’
คำสาปต้องถูกเอาก่อนที่จะเปลี่ยนซิลลาให้เป็นอันเดธ.ถ้าผมเตรียมผมผมก็สามารถอยู่รอดได้ในสถานการณ์เลวร้ายที่สุด.
‘ราชานรก.’
ซิลลาอยู่ในสถาพนี้เป็นเวลานาน.ผมไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าราชานรกกลับมาจากความว่างเปล่า.
การเคลื่อนไหวของแกร์นดยุคจะตอบสนองอย่างไร?
ผมมองไปที่แม๊กที่กำลังมีการแสดงออกที่ยิ่งใหญ่
“แม๊ก. ผมมีบางอย่างให้คุณทำ.”
วันต่อมา
แม๊กได้ออกจากดันเจี้ยนพร้อมกับทหารโครงกระดูกนับพันและลิซ.พวกเขาต้องเดินไปในเส้นทางที่ลับตาและข้ามมหาสมุทรแปซิฟิก.
เขาโผล่มาอีกครั้งที่ชิลี ในอเมริกาใต้และกวาดล้างทุกสิ่งทุกอย่างทันที.
“แดองค์ฝ่าบาท!”
สิ่งมีชีวิจในดันเจี้ยนหรือมนุษย์ไม่สำคัญ.เขาฆ่าทุกสิ่งทุกอย่างและก่อให้เกิดความสับสน จำนวนศพเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว.
อเมริกาใต้เป็นสถานที่ตั้งของดันเจี้ยนของแกร์นดยุคยูป้า
แต่พวกเขาไม่สามารถควบคุมความเสียหายที่เกิดจากแม๊กได้อย่างถูกต้อง.
มันเป็นเพราะทหารส่วนใหญ่ของเขาเตรียมพร้อมที่จะทำสงครามกับเอเรียล ดิอาโบ
อเมริกาเหนือ
ลาสเวกัส อเมริกา.
มีดันเจี้ยนแต่มันเป็นเมือวที่เงียบสงบและไม่เกิดคลื่นมอนเตอร์ตลอด5ปี.กิจวัตรของผู้คนไม่ได้เปลี่ยนแปลงมากนัก.แต่พวกเขารวมตัวกันเนื่องจากความเสียหายอื่นๆทั่วโลก.
คิดที่พอใจและคิดว่ามันจะเป็นอย่างนี้ไม่เปลี่ยนแปลง สหรัฐถูกเรียกว่ารีสอร์ทขนาดใหญ่.
ความจริงแล้วมอนเตอร์เวฟไม่ค่อยเกิดขึ้นในสหรัฐ.
อย่างน้อย...จนถึงวันนี้.
เดธไนท์ 200. นักรบทมิฬ 500.ออกี้และเซเบอรัสมากมาย.สิ่งมีชีวิตชั้นสูงปรากฎออกจากดันเจี้ยน.
และ..เอเรียล ดิอาโบ ได้ขี่ม้าทมิฬชั้นสูง!
ขณะที่เธอโผล่ออกมา ลาสเวกัสก็เงียบ.
“ฉัน เอเรียล ดิอาโบ.ฉันจะกวาดล้างมนุษย์และทำลายโลก.”
ความสวยงามพร่างพราว แต่เธอมีเขาขนาดใหญ่อยู่ที่หัว ยรรกาศของเธอคุกคามให้คนส่วนใหญ่เสียจิตวัญญาณของเขา.
สิ่งมีชีวิตได้หายไป แต่การปรากฎตัวของเธอก็โดดเด่น
เอเรียลเป็นแกร์นดยุคและดีม่อน เธอไม่สนใจสายตามนุษย์ เธอเบื่อหน่ายและป่วยการกับพวกมนุษย์.
เอเรียลมองไปรอบๆด้วยสายตาเย็นชา.
"ฆ่าทุกอย่าง.”
ฮี่ฮี่ก๊๊~!
เมื่อม้าทมิฬวิ่งเอเรียลก็ยกดาบขึ้น
ย่าห์!
ลำแสงดีดำบินออกจากดาบเธอและเจาะเข้าไปที่หัวของเดธไหน์และนักรบทมิฬ.
มันเป็นสกิล‘พรราชันย์ (Epic)’ . ในเวลเดียวกันพลังเวทย์ของเดธไนท์และนักรบทมิฬก็ถูกปกคลุมไปด้วยสีดำ.
มนุษย๋ไม่ได้เตรียมการรับมือครั้งนี้อย่างสมบูรณ์.
มีเหล่าเวคบางคนอยู่ใกล้ๆ อย่างไรก็ตามเอเรียลก็กระโดดโจมตีด้วยดาบของเธอ.
ขณะเดียวดัน.
บึมมม!
เกิดระเบิดห่างออกไปจากเอเรียลไม่กี่ร้อยเมตร.
พื้นดินแตกและมีพายุใหญ่ขึ้น.
อเวคชั้นสูงไม่สามารถทนต่อผลกระทบได้ อเวคหลายคนได้ตายโดยไม่สามารถหาร่างกายของเขาได้.
ในระหว่างนั้นเอเรียลพูดด้วยท่าทางไร้ความรู้สึก
"ถึงเวลาที่มนุษย์แบบพวกคุณจะหมดสิ้นไปแล้ว.”