Chapter 157: Demon World Auction (6)

Chapter 157: Demon World Auction (6)

‘อันที่จริง.’

ไม่มีทางที่สิ่งปกติเหล่าจะขายผ่านเส้รทางเหล่านี้. มันก็เป็นอะไรไม่ได้มากกว่าการเพิ่มแต้ม...

“50,000.”

ยังมีตัวเลือกที่ซ่อนไว้เบื้องหลังอีก.ดีม่อนที่ไม่ได้มีสกิลการสังเกตสูงพอก็เป็นไปไม่ได้ที่จะตกปลา(ลาภลอย)ได้.

ราคาเริ่มต้นค่อนข้างถูกและยังเป็นไอเทมที่เกี่ยวข้องกับการขยายพันธุ์.

"มาควิสฮามาทรัม!”

“100,000.”

"เอิร์ดซีเอล!”

......

ราคามันเพิ่มขึ้น แต่ผมไม่จับ(ซื้อ)มัน

หลังจากมีการเพิ่มราคาอีกหลายครั้งมันก็หยุดลง

“ขอแสดงความยินดีด้วย! มันถูกขายให้กับเอิร์ลเพิร์ลลูรัมในราคา 300,000แต้ม!”

ผมมองการดำเนินงานไปอย่างเงียบๆในขณะที่นั่งกอดอก.

รายการไอเทมไม่ดีพอที่จะมาล่อ ผมต้องการเพียงแค่ดู

หลังจากรายการนั้นก็ยังมีไอเทมออกมาอีกสองสามชิ้น.

พวกมันเป็นไอเทมธรรมดาที่ไม่มีปัญหาอะไร.พวกมันไม่ได้ดีมากนัก.มันเป็นไปเทมที่ถูกจับมาขายอย่างร้อนลนเท่านั้น.

หม้อของแองเจล, ร้องเท้าพลัง, ฯลฯ,ออกมา แต่ผมก็ไม่ได้ยกมือแม้แต่รายการเดียว.

ผมไม่ได้รออะไรแบบนั้น.

บรรยากาศเปลี่ยนไปเมื่อไอเทมชิ้นที่20ปรากฎขึ้น

"ไอเทมที่เอามาขายในครั้งนี้ดีมาก.อย่าตกใจ!มันคือแก่นแท้เปลวเพลิง.เปลวไฟนิรันดร์! ไอเทมที่จะเพิ่มพลังอย่างมากให้กับคนที่ครอบครอง...! ผมขะโชว์ให้ดูเดี๋ยวนี้!”

หลอดเลือดปรากฎบนคอของโดบูลองในขณะที่กลืนน้ำลาย.

คนงานเอากรงขนาดใหญ่ออกมา.

มันเป็นแก่นแท้เปลวเพลิง.

"เปลวเพลิง.”

"พลังเวทย์ของมันแข็งแกร่งมาก...”

ดีม่อนเริ่มรู้สึกตื่นเต้น

"โหห 1 ใน 9 ของพระเจ้า!”

"ความแข็งแกร่งมันอาจจะหายไปแต่ก็ยังคงลุกไหม้อยู่!”

สปิริตไฟก็ตื่นเต้นเช่นกัน.

แต่ผมก็ไม่ได้ทำเหมือนกับเขา.

'เป็นไฟนี่เอง?’

พวกเขาเรียกมันว่าไฟ.

แก่นแท้ของเปลวไฟของพวกเขาดูท่าแล้วจะเห็นไม่เหมือนกับผม

‘มันดูเหมือนกับมังกรสองขา.’

รูปลักษณ์ภายนอกมันเหมือนกับมังกรที่ยืนด้วยสองขาและกอดอก.

ผมใช้มัทอาย เพราะว่าผมอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับมังกร.

ชื่อ - แก่นแท้ของเปลวเพลิงที่ยิ่งใหญ่ (???) คำอธิบาย: 1ใน9เปลวเพลิง มันเผาไหม้ตลอดไปและมีอำนาจของ 'การปกครอง'

คำอธิบายสั้นเกินไป.ชื่อมันก็ไม่ได้ต่างไปนัก.แต่...นั้นไม่ใช่ทั้งกมด.มัทอายของผมไม่สามารถมองเป็นระดับของมันได้หรือว่ามันยังมีเหตุผลบางอย่างอยู่เบื้องหลังนั่น.

Grurung!

มังกรลืมตาขึ้น.

ในขณะนั้น

‘อุก.’

ผมรู้สึกว่ามีบางอย่างเผาไหม้อยู่ภายในท้องของผม มันเป็นความรู้สึกบางอย่างที่แตกต่างไปภายในตัวของผม.

ผมจ้องไปที่มังกร

‘คุณเป็นใคร?’

นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นมัน.ผมไม่รู้ว่ามังกรเป็นใคร.แต่ผมรู้สึกคุ้นเคยเมื่อได้เห็นมัน.

Grrrung!

แก่นแท้ก็ยังคงลุกโชติช่วงอยู่บนแผ่นเหล็ก จากนั้นมันก็ปกคลุมไปทั่วร่างของมัน

แต่นั่นคือทั้งหมด.พวกเขาถูกเผาไหม้(คนงาน).มันแกล้งทำเป็นแข็งแกร่งแต่มันอ่อนแอ.

"แก่นแท้ของพวกเรา!”

“แก...! เปิดกรงออกเดี๋ยวนี้!”

สปิริตลุกขึ้นจากที่นั่งและพร้อมที่จะเปิดศึกเดี๋ยวนี้ บางคนเตรียมพร้อมถึงขนาดกัลบไปอยู่ในร่างของลูกไฟ.

สปิริตชั้นสูงเต็มไปด้วยความโกรธ พวกเขาจะเผาปราสาทให้เป็นฝุ่นผง ดาร์กสปิริตที่ไม่แข็งแกร่งนัก ไม่รู้ว่าจะตอบสนองอย่างไร.

โดบูลองตอบสนองอย่างมีขอวเขต

“โปรดรอสักครู่.ดาร์กสปิริตไม่ต้องการให้เกิดความวุ่นวายในประมูล.นี่คือ ‘รายการประมูล’และมันจุถูกส่งให้สำหรับคนที่ได้เสนอราคาเป็นคนสุด้ทาย.สปิริตสามารภใช้ ‘ระดับ’หรือ ‘สัญญา’ ในการจ่ายมัน.นั่นเป็นตัวอย่าง...”

โดบูลองพูดพร้อมทั้งส่งยิ้มจนเห็นฟันไปให้จีวาส.

สปิริตไฟจีวาส!

เขาจ้องไปที่โดบูลองด้วยใบหน้าข่มขู่.

"ในกรณีของสปิริตไฟจีวาส เขาอยู่ที่ระดับ4 ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ว่าที่เขาจะสามารถหาแต้มนับล้านๆมากได้.แต่คุณสามารถหาใครก็ได้ที่มีแต้มเหล่านั้นและทำสัญญากับใครก็ได้ที่นี่.”

บุคคลนั่นอาจจะเป็นดีม่อนหรือดาร์กสปิริต แต่โดบูลองมั่นใจมาก.

พวกเขาสร้างสัญญาขึ้นมา พวกเขาก็มีแนวโน้มที่จะทำปบบนั้นกับดาร์กสปิริต. สปิริตมีแนวโน้มมากที่จะใช้ ‘สัญญา’

โดบูลองคิดว่าพวกเขายังไม่ได้ตกลงกับดีม่อนที่นี่.

"งั้นก้โปรดซื้อมัน! นี่คือการประมูล!มีสิ่งที่ยอดเยี่ยมไม่ว่าจะเป็นไอเทมหรือสิ่งมีชีวิต ฯลฯ.นี่คือสถานที่เราจะซื้อขายทุกๆอย่าง! ผู้ที่มีแต้มมากจะสามารถซื้อสิ่งของที่ดีในขณะที่คนไม่มีแต้มมากนักจะเสียโอกาศ.เราให้โอกาศที่เท่าเทียมสำหรับทุกคน!”

โดบูลองเสร็จสิ้นจากการพูดของเขา จนถึงตอนนี้พวกเขาได้แต่ฟัง ระยะห่างของแต่ละคนไม่เท่ากัน แต่ไม่มีใครจงใจท้าทายของเขา.

พวกเขาได้ตงลงกันแล้วในขณะที่เข้ามาสู่สถานที่นี้.

ไม่มีดีม่อนหรือสปิริตทั้งคิดเหมือนกันและต้องทำสัญญา.พวกเขาได้ยินล่วงหน้าว่าจะได้แต้มเท่าไรจาก ‘ระดับ’ หรือ ‘สัญญา’

"เราจะกลับมาสู่การประมูลอีกครั้ง.แก่นแท้เปลวเพลิง! 1ใน9ไฟของพระเจ้าที่มีพลังในการ ‘ครอบงำ’ เป็นอย่างมาก และมันยังมีหลายส่วนที่ยังไม่ได้เปิดเผย เริ่มต้นที่...5ล้านแต้ม!”

ดีม่อนมีแต้มเฉลี่ย3ล้านแต้ม ความจริงที่ว่ามันสูงมากจนทำให้พวกเขาไม่ต้องการที่จะขายมันให้กับดีม่อนแม้แต่นิดเดียว.

มันเป็นเพราะสปิริตไฟ.

‘คุณต้องการซื้อหรือไม่? นี่เป็นราคา.หรือว่าทำสัญญากับเรา.’

ว่าจะอย่างไรมันก็เป็นประโยชน์กับดาร์กสปิริต.

พลังของสปิริตลดลงหรือทำสัญญา ของเหล่านี้มากพอที่จะกำหนดหลยุทธ์ได้หลายอย่าง.

โดบูลองและแอบนอลมีรอยยิ้มอย่างภูมิใจบนใบหน้าของเขา.

พวกเขายอกว่า ‘คุณไม่สามารซื้อได้’

“5ล้านแต้ม.”

"มันออกมาแล้ว! 5ล้านแต้ม.คุณรัลดาล บิกิเซล...”

เสียงของเขาหายไป.เขาจ้องมาที่ผม.ผมรู้ว่าเขารู้สึกไม่ชอบใจเล็กน้อย.ผมรู้สึกตั้งแต่ที่ผมเข้ามาในปราสาทหร้อมกับสปิริต.

อย่างไรก็ตาม...

‘โดบูลอง ไม่มีมิตรที่ยั้งยืน.’

ตั้งแต่แรก ผมทำงานเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง

ข้อตกลงกับโดบูลองที่จะให้รายชื่อของไอเทมก่อนประมูลเป็นประโยชน์ แต่อย่างไรผมก็ได้ข้อมูลบางอย่างกับสปิริตไฟและน้ำ.

ผมไม่คิดว่านี่เป็นการทรยศ

เกมส์สำหรับผู้ที่จะชนะในรอบสุดท้าย.

ประสบการณ์ในอดิตได้แสดงว่าไม่มีศัตรูหรือเพือนตลอดไป ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงได้ขึ้นอยู่กับสถานการณ์.

นอกจาก...ผมยังมีความใส่ใจส่วนตัว.

‘ฉันต้องการทราบตัวตนที่แท้จริงของคุณ.’

คนอื่นๆเรียกมันว่าไฟ.

แต่สำหรับผม มันเป็ยตัวตนที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง

ผมรู้สึกบางอย่างในตอนที่ผมเห็นมังกร ในใจของผมกำลังบอกผมให้ครอบครองมัน

“5ล้านแต้มมีอีกไหม?”

“6ล้าน.”

“...คุณเอเรียล ดิอาโบ!”

อีกครั้งก็ยังไม่มีสปิริตเข้าร่วม เอเรียล ดิอาโบ แกร์นดยุคยังคงมองเห็นแก่นแท้เปลวเพลิง มันเป็นทางเลือกที่ชัดเจน.

อย่างไรก็ตามนี่ไม่ใช่การกระทำที่ผิดปกติของเธอ.

ปึก!

เธอนั่งอยู่ข้างผมที่ชั้นสอง

ดีม่อนในกลุ่มของเธอกำลังมองมาที่เธอและผมสลับไปมา.

ยูป้าและแพนเดอโมเนี่ยม กำลังเยาะเย้ย แต่พวกเขาไม่ได้หัวเราะ พวกเขากำลังเฝ้ามองสิ่งที่แสดงออก.

พวกเขาไม่รู้ว่าทำไมผมถึงปรากฎตัว แต่ผมก็เป็นคนที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง.

โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่แพนเดอโมเนี่ยมรู้สึกเหมือนกับลังนั่งอยู่บนเบาะหนาม.

เขารู้ว่าผมเป็นคนฆ่าโอคูลอส ไม่มีใครสามารถทำได้นอกจากผม แต่ในขณะที่ผมไม่อยู่เขาก็มาโจมตีดันเจี้ยนของผม

มันเหมือนกับการประกาศสงคราม หลังจากที่เจาะเข้ามาในดันเจี้ยนของผม เขาก็เป็น'ศัตรู' ที่ไม่อาจจะเป็นมิตรกันได้อีกต่อไป.

พลังที่เขาไม่รู้...

พวกแกร์นดยุครู้จักกันผ่านการต่อสู้มานานหลายร้อยปี แต่ผมแตกต่างกัน

ถ้าผมโกรธและเข้าร่วม ยูป้า,เอเรียลหรือแพนเดอโมเนี่ยม พวกเขาจะอยู่ในการต่อสู้ที่ยากบาก การกระทำของเขากลับมากัดที่เท้าของเขา.

'เธอจะทำอะไร?’

ผมสงสัยเกี่ยวกับการกระทำของเธอ

เอเรียลเป็นแกร์นดยุคที่คาดเดาไม่ได้ เธอไม่ชอบมาพากล ผมไม่สามารถอ่านความตั้งใจๆที่เธอจะหาจากผม.

ผมเชื่อว่าเธอจะไม่เคลื่อนไหว เธอตะโกนใส่ผมอย่างไม่อายและพูด

"รัลดาล รัลดาลบิกิเซล คุณรู้สึกอย่างไรกับการนั่งกับฉัน?”

"มันไม่เป็นที่พอใจ.”

“ฮ่าฮ่า! ถูกต้อง.ฉันด้วย.รัลดาล บิกิเซล คุณเป็นคนที่น่ารักเกียจจริงๆ.”

ผมไม่รู้ว่าจะพูดอะไร ผมหันกลับไปและเหลือบมองโดบูลอง มันเป็นสัญญาณในการเริ่มประมูล.

แต่เอเรียลก็พูดอย่างรวดเร็ว.

"ฉันเป็นทายาทโดยตรงจากเดวิลและเป็นหนึ่งในบรรดาแกร์นดยุคทั้งสี่ของโลกดีม่อน.ฉันได้รับตำแหน่งนี้มาตั้งแต่เด็กและปกครอง.ฉันไม่เคยมีอะไรที่ฉันไม่เคยได้.ฉันมักจะมีสิทธิ์ที่จะเดินไปบนถนนที่สะอาด.”

ผมขมวดคิ้ว.

“คุณต้องการพูดอะไร?”

เอรียลยิ้มเย้ย.

"คุณมีความแตกต่างทุกครั้งในการเข้าร่วมการประมูล.มีความมั่นใจต่อทุกสิ่งอย่าง.อย่างไรก็ตามมีกำแพงที่มองไม่เห็นที่อยู่ระหว่างดยุคและแกร์นดยุค.ทุกคนไม่ได้คิดถึงตรงนี้มากนัก.คุณอาจจะคิดเอาเองได้.แต่...ตอนนี้มันต่างออกไป.”

ตาเอเรียลจ้องมองมาที่ผม

มันมีความ ‘อยารู้อยากเห็น’ เต็มไปหมดในสายตาของเธอ.

"ตอนนี้คุณได้ข้ามกำแพงแล้ว ฉันขอแสดงความยินดีที่คุณข้ามกำแพงและเข้าถึงตำแหน่งนี้.”

ซวบ.

เอเรียลลุกจากที่นั่ง.

เธอมองไปที่ชั้นสองรอบๆ.

“โอคูลอสตาย.เราต่อสู้กันมาหลายร้อยปี.อย่าไรก็ตาม...ความตายของเขาไม่เกี่ยวกับเรา.คุณเชื่อในผลลัพธ์เหล่านี้หรือไม่?”

เธอถามยูป้าและแพนเดอโมเนี่ยม.

เธอต้องการให้พวกเขายอมรับว่าศัตรูของเขาตายไปแล้วในขณะที่ไม่เกี่ยวกับพวกเขา.

ไม่มีคำตอบใดๆ แต่ยูป้าและแะนเดอโมเนี่ยมดูเหมือนจะไม่สบายใจ ทุกคนรู้ว่าผมเป็นคนทำ.

"ฉันยอมรับให้รัลดาล บิกิเซล เป็น1ใน4แกร์นดยุคคนใหม่.เขามีกำลังมากพอที่จะมาถึงสถานที่แห่งนี้ด้วยตัวของเขาเอง.ผู้บุกเบิกเส้นทางใหม่! เราควรเครารพคนที่ทำแบบนั้น.”

เอามาจากไหน...

ผมหมดคำพูด มันเป็นธรรดา เอเรีล ดิอาโบ เป็นคนไม่แน่นอน แต่ได้รับการยอมรับของเธอไม่ใช่เรื่องง่าย เธอไม่ยอมรับว่าทุกคนเท่าเทียมกับเธอ เธอดูถูกแม้กระทั้งแกร์นดยุคด้วยกันเอง

เป็นเรื่องธรรมดาเพราะมีเพียงเธอเท่านั้นที่สามารถเรียกร้องสิทธิ์ได้.

แต่...

เอเรียลหันหลังมองกลับมาที่ผม

“รัลดาล บิกิเซล.จากนี้ไป คุณเป็นศัตรูของฉัน.”

ถูกต้อง. ช่วงเวลานี้เกิดความไม่เป็นมิตรระหว่างเอเรียลและผม

มันเป็นเวลาหลายร้อยปี ไม่มีแกร์นดยุคคนไหนที่เป็นพันธมิตรกัน

พูดอกีอย่างไม่มีใครอยู่ข้างผม

“ฉันยอมรับมัน.”

แพนเดอโมเนี่ยม.

เขายอมรับทันทีที่เขาตระหนักถึงมันได้.

“เอเรียล! แพนเดอโมเนี่ยม!คุณบ้าไปแล้วเหรอ?”

ยูป้าเป็นเพียงคนเดียวที่เถียง.

แต่เอเรียลและแพนเดอโมเนี่ยมเป็นคู่ที่แข็งแกร่ง

แม้แต่ระบบก็ตัดสินใจต่อต้านยูป้า.