Volume 1 Chapter 29
LM Volume 1 Chapter 29
Volume 1 / Chapter 29
TL: LightNovelCafe
[TN: It kind of makes it scarier because the mutants have a personality…like the chef for example. Enjoy!]
ปัง!
แกร๊กๆ!
ปาร์ตี้ของลอยด์ได้แต่หวัง มันเป็นเวลาหลายวันที่จุนซังยังไม่เจอลานเนื้อ ในเวลาเดียวกันเจมี่และสมิธตาย
ปัจจุบัน คายาโมโต้ จากญี่ปุ่นกำลังโดนหั่นเหมือนปลาดิบ
นั่นไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะหมดหวังเนื่องจากเขาได้ยินเสียงระเบิด พวกเขามั่นใจว่าพวกเขาต้องอยู่ที่ไหนสักแห่งและไม่สามารถหาทางมาได้.
กร๊วมมม!
กรุ๊บๆ!
แชฟก็กำลังกินเนื้อของคายาโมโต้ ด้วยเครื่องมือที่คล้ายแท่นชาร์ปหรืออะไรสักอย่างทิ่มไปยังเนื้อ.
วันนี้มันมูมมามมากขึ้น ตาของมันหนี่และจมูกย่นมันฆ่าคายาโมโต้ด้วยความโหดเหี้ยมเป็นอย่างมาก มันโกรธ.
ทีมของลอยด์ไม่รู้ แต่เชฟได้มาหลังจากที่มันได้ร่วมต่อสู้กับอีวิล 10 ตัว อีวิลทั้ง 10 ตัวตายด้วยน้ำมือของจุนซัง.
มันเหลือเพียงไม่กี่ตัว เชฟไม่มีความสุขแม้ว่าตำแหน่งของมันจะเลื่อนขึ้น มันถูกกดดันให้ต่อสู้ตามตำแหน่งที่เพิ่มขึ้น.
อีวิลฉลาดกว่าคาลนิบาล เชฟรู้ว่ามันจะตายถ้ามันออกไปที่นั่น สัญชาตฐาณที่เปลี่ยนแปลงไปทำให้มันสามารถทายอนาคตได้.
Keureung.
เชฟได้เอากล่องออกมาและเอาเนื้อที่เหลือเข้าไป มันวางเนื้อที่เหลือของคายาโมโต้ไว้ในถังขนาดใหญ่
มันต้องการที่จะใช้สินบนเพราะว่ามันไม่ต้องการที่จะต่อสู้ มิวแทนเหมือนมนุษย์หรือเนื้อสัตว์ มันไม่มีสิ่งสกปรกเพราะมันไม่ได้ผ่านการเปลี่ยนแปลง
เนื้อมิวแทนติดเชื้อไวรัสและมันจากที่ลิ้นจะสัมผัสรสที่ดี นอกจากนี้ยังมีพิษอยู่ในเลือด.
มีใครบ้างที่ไม่อยู่ในพื้นที่ปิดนี้จะไม่ชอบอาหารที่มาจากเนื้อคน? ด้วยมิวแทน เนื้อมนุษย์เป็นอาหารชนิดเดียวที่มีรชชาติหลากหลาย.
Ke ke!
เชฟหัวเราะด้วยความพึงพอใจและออกไปพร้อมกับตู้เก็บเนื้อ มันลากเกวียนแถงถังอย่างแน่นหนาเพื่อที่จะไม่ปล่อยให้แม้แต่อะไรล่วงนิดหน่อย
พวกมันต้องแบ่งเนื้อให้คนที่มีส่วนร่วมมากพอ แต่ปริมาณของเนื้อก็สิ้นสุดลงเมื่อปาร์ตี้ของลอยด์นั้นเข้ามา แต่จำนวนนี้พวกมีจำนวนมากอย่างไม่เชื่อ
“เฮ้อ! คนอื่นๆอาจจะตายสำหรับวันนี้ แต่วันพรุ่งนี้มันอาจจะมาถึงเรา.”
ไม่ว่าจะโดยโชคหรือความบังเอิญชาวอังกฤษ4คนยังเหลืออยู่ ชาวอเมริกันและชาวญี่ปุ่นทั้ง4คนตายครั้งแรก พวกเขาบอกได้ว่ามันโชคดี แม้กระนั้นโชคดีก็อาจจะจบลง.
***
“มันใกล้เราเข้ามาแล้วถูกมั๊ย”
“ลองดูสถานที่แต่ละแห่ง.”
จุนซังค้นหาในฐานนี้ได้สองสามวันแล้ว มันไม่ได้เป็นแบบสุ่ม.
ทุกๆครึ่งวันเขาจะได้ยินเสียงกรีดร้อง เขาเดาเส้นทางตามเสียงนั่นและเขาก็ได้ยินเสียงกรีดร้อง.
ฐานมีความซับซ้อน มันไม่เพียงแต่มีขนาดใหญ่ แต่มันยังมีทางเดินวกวนเนื่องจากมีทางแยกหลายทางเหมือนกับเขาวงกตเพราะพวกเขาไม่ใช้โครงสร้างภายใน
ตึก ตึก.
ทั้งสองได้ค้นหาโกดังได้อย่างอิสระ คาลนิบาลไม่ค่อยออกมาแล้ว พวกเขาฆ่ามันเกือย 1,000 ตัว.
ตัง!
“หืม?”
“มันอยู่ใกล้ๆ.”
มันทื่อๆ มันมีเสียงใกล้เข้ามาเหมือนกับอะไรบางอย่างกำลังกลิ้งและชนผนัง มันกำลังใกล้เข้ามา มันมายังทิศทางของเรา.
จุนซังเอาดาบและเรดไฟออกมาในเวลาเดียวกัน จินฮยอกชักหน้าไม้และเตรียมพร้อมกับการจู่โจม พวกเขาใช้ในการต่อสู้ขณะที่พวกเขาเดิน.
ฮึม?
“อีวิล คานิบาล!”
“ดูไปที่บ่อนั่น มันเต็มไปด้วยชิ้นเนื้อมนุษย์!”
“คายาโมโต้?”
สายตาของจุนซังมองไปยังหัวที่อยู่บนถึง การแสดงออกของใบหน้าที่แลบลิ้นออกมาและบิดเบี้ยวไปด้วยความเจ็บปวด นี่คือคายาโมโต้.
“ฉันจะจัดการมันเอง ป้องกันรอบๆด้วย.”
“ปล่อยให้มันเป็นหน้าที่ผม.”
จิฮยอกก้าวถอยหลังและสร้างบรรยากาศให้กับจุนซังที่กำลังจะเข้าไป.
ปึง!
เชฟรู้สึกประหลาดใจ ทุกที่เต็มไปด้วยเศษเนื้อ ไม่มีคาลนิบาลเรียกเขา พวกมันรวมตัวกันในสถานที่เดียวเนื่องจากพวกมันไม่สามารถออกได้.
“มึงได้ฆ่าคนพวกนี้ทั้งหมดหรอ?”
มันเป็นการพูดจา เขากำลังพูดกับตัวเอง.
“มีเลือดไหลตามทางอย่างชัดเจน ขอบคุณมาก มึงทำให้มันหาได้ง่ายขึ้น.”
เคี๊ย!
เนื้อขอมันหนาพอที่จะทำให้กระสุนของเรดไฟไม่สามารถทะลุตัวมันได้ มันได้รับบาดเจ็บ แต่การถูกยิงยังไม่ร้ายแรงพอ
จุนซังยิงใกล้กับดวงตามัน มันจึงไม่สามารถมองเห็นได้
เชฟเหวี่ยงแขน มันค่อนข้างแข็งแรง กระดูกของเขาสามารถหักได้ด้วยการตีเพียงครั้งเดียว จินฮยอกอาจจะตายได้.
“นั่นไม่ใช่ที่ๆฉันอยู่”
ดาบฟันไปที่ขา เขาฟันไปอย่างแรงแต่ก็ทำได้แค่ผิวหนังปริออก มันแข็งแกร่งมาก แต่มันก็ช้าเกินไป.
“ตุบ!”
เชฟโยนถังไปที่จุนซัง เลือดของยามาโมโต้เต็มตัวเขา กลายเป็นปัญหาเมื่อตาของเห็นแต่สีแดง
ปัง!
ปุก!
กระสุนของจินฮยอกยิงเข้าไปในเบ้าตาและทะลุไปถึงสมอง
เชฟเดินได้ไม่กี่ก้าวก่อนที่จะไม่สามารถควบคุมน้ำหนักตัวได้ มันอันตรายมากถ้าจินฮยอกไม่ยิงช่วยในตอนสุดท้าย จุนซังอาจจะโดนโจมตี.
“มันน่าขยะแขยง เขาโยนมันมาได้อย่างไร?”
“อึก กลิ่น!”
จุนซังเอาน้ำออกจากกระเป๋ามิติและเทน้ำทั้งหมด น้ำได้ล้างเลือดทั้งหมดขณะที่เขาเท แต่กลิ่นมันไม่ได้ออก
มันเป็นน้ำดื่มของเขา แต่มันก็ไม่ได้เสียหาย พวกเขาอาจจะได้รับน้ำมากขึ้นเมื่ออยู่ในฐาน พวกมันต้องใช้น้ำใต้ดินเพราะมีน้ำไหลออกมาตามที่ต่างๆ.
พวกเขาสงสัยเกี่ยวกับน้ำ(ใต้ดิน) เพราะงั้นเขาเลยต้องเอาน้ำ(จากกระเป๋า)มาทำความสะอาด
หลังจากเทออกไปสองขวดแล้วความเหนียวเนอะก็หายไป เขาปัดสิ่งที่ยังติดอยู่บนเกราะพลาสติกและชุดกันกระแทก.
“ไปเถอะ.”
“มันอยู่ตรงหน้าเรา”
ขณะที่เขาเดินมาก็เห็นรอยที่มันลากรถ มันทำให้รู้สึกไม่ดี มีเลือดที่แข็งตัวที่ไม่สามารถล้างออกได้ โดยเฉพาะที่จับ.
“ถ้านี่เป็นสถานที่ๆถูกต้อง ที่เหลือก็แค่หลบหนี?”
“การหลบหนีน่ะง่าย เราสามารถกลับไปทางเก่าได้และฆ่าพวกมันทุกตัว.”
แก๊งงๆๆ.
ประตูเปิดแต่ยังติดขัดที่บานพับ เนื่องจากมันไม่ได้รับการทาน้ำมัน
“ผมพูดถูกใช่มั้ย? ผมรู้สึกว่ามันน่าจะเป็นโกดังเนื้อ.”
“อ่า…..”
จินฮยอกคิดว่าการอธิบายแบบนั้นมันเหมาะกับพวกที่ชอบแขวนคอบนต้นไม้ เริ่มตั้งแต่วันนี้่ ความคิดของเขาต้องเปลี่ยนวิธีในการคิดใหม่
“คุณคิดว่าทั้งหมดนี่เป็นไลฟ์เตอร์ไหม?”
“มีความเป็นไปได้สูง ต้องมีคนที่มาก่อนเราอยู่แล้ว.”
“บอกให้พวกเราตรวจสอบโกดังเนื้อ นั่นหมายความว่า มันต้องมีการยืนยันการเสียชีวิตของพวกเขา.”
มีสองประเภทที่เขามาในโกดังเนื้อคือ ผู้ที่ถูกจับและผู้ที่เข้ามาสอดแนม เป้าหมายของภารกิจคือการสอดแนมด้วยทักษะของเขา.
นั่นหมายความว่าพวกเขาต้องผ่านพ้นให้ได้เพื่อก้าวเข้าสู่ระดับD.
[คุณได้ยืนยันสถานการณ์ลานเนื้อแล้ว โปรดหลบหนีไปยังที่พื้นที่ที่เรียก(ที่แรกที่เข้ามาในภารกิจ).]
ตอนนี้พวกเขาสามารถหลบหนีได้ พวกเขาสามารถผลักดันพวกมันกับไประหว่างที่กลับได้ตลอดเวลา จุนซังมีบางอย่างที่จะทำที่นี่ เขาตรวจสอบผู้รอดชีวิต.
“มะ มิสเตอร์ชา?”
“คุณยังมีชีวิตอยู่?”
“โอ้! ของคุณพระเจ้า! ขอบคุณ!”
จุนซังเขาไปในโกดังเนื้อและพบลอยด์ที่กำลังถูกขังอยู่ในกรง เขามองและแสดงออกทางอารมณ์อย่างท้วมท้นเมื่อเขาเห็นผู้รอดชีวิต.
เขาได้กลายมาเป็นคนผอมและเดินไปมาระหว่างสวรรค์และนรกในไม่กี่วันที่ผ่านมา.
‘นั่นเป็นคนนึงที่ยังไม่คาย’
‘ผมจะพูด.’
จินฮยอกมองไปที่คาลไลล์ด้วยความไม่พอใจ ไอ้ห่านี่โชคดีมาก เขาไม่ได้ต้องการให้มันตาย แต่มันก็เป็นเพียงในความคิดของเขา.
จุนซังได้เคลื่อนที่ไปทางพวกเขา เขาจะต้องปล่อยคนพวกนี้ก่อน.
[คุณได้ค้นพบผู้รอดชีวิตแล้ว การเปิดใช้งานภารกิจพิเศษร่วมกัน.]
[ภารกิจพิเศษระดับ E :ช่วยเหลือผู้รอดชีวิต]
[เป้าหมาย: การบรรลุผล]
[สถานการณ์: ช่วยเหลือไลฟ์เตอร์ที่ถูกขังอยู่ในกรง]
[รางวัล: 1000 แต้มต่อคน]
ภารกิจพิเศษร่วม? จุนซังและจินฮยอกมองหน้ากัน.
ไม่มีทางเลือกมันเป็นการบังคับ มันเป็นภารกิจพิเศษร่วมกัน
มันเหมือนกับถูกบังคับ แต่รู้สึกเหมือนเป็นโบนัสเนื่องจากเขาจะต้องเปิดเพื่อช่วยเหลือพวกเขาอยู่แล้ว พวกเขาพร้อมต้อนรับภารกิจแบบนี้เสมอ.
ตึงปัง!
จุนซังและจินฮยอกยิงที่ล๊อคลูกกรงและทำลายมัน ปาร์ตี้ถูกปล่อย พวกเขาดูเหมือนจะดีขึ้น.
[คุณได้คะแนน 1000 แต้มแล้ว] [คุณได้คะแนน 1000 แต้มแล้ว.]
ขณะที่จุนซังช่วยลอยด์และคาลไลล์ เฮนรี่และมาร์ติน พวกเขาได้กันคนและ 4000 แต้มฟรีๆ พวกเขาได้มันมาอย่างง่ายๆโดยไม่คิด.
“เราไม่มีตัวแปลเพราะพวกมันเอาหมวกของเราไป เราไม่เข้าใจภาษาเกาหลี แต่คุณเข้าใจเราไหม?”
“Yes.”
ตัวแปลที่ติดอยู่ในPDA ช่วยให้พวกเขาฟังสิ่งที่คนอื่นพูดได้ผ่านทางหมวก ดังนั้นปัญหานี้จึงหมดไปเมื่อหมวกของพวกเขาไม่มี.
การพูดก็หน้ามีเหมือนกัน เขาต้องพูดอักฤษเมื่อคุยกับลอยด์ อย่างน้องเขาก็เข้าใจลอยด์ผ่านตัวแปล.
“โปรดช่วยเขาด้วยเหมือนกัน.”
“ใคร?”
จุนซังมองตามที่ลอยด์ชี้และเห็นแคมเบลอยู่ที่มุมห้อง เขาเป็นหน้าใหม่ที่ไม่เคยเห็ยอยู่ในปาร์ตี้ที่เข้ามาพร้อมกัน.
“เขาเป็นผู้รอดชีวิตจากปาร์ตี้แรก.”
“ปาร์ตี้แรก?”
เขายังเคลื่อนไหวขณะที่พูด มันจะได้ 1000 แต้มเมื่อเขาออกมา.
แม้ว่าจะไม่ได้แต้มแต่เขาก็เป็นไลฟ์เตอร์และมีคาลนิบาลเป็นศัตรูร่วมกัน ในสถานการณ์ที่ช่วยชีวิต มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะทิ้งเขาไว้เหมือนกัน.
“งั้น…..”
ลอยด์อธิบายสิ่งที่ได้ยินจากแคมเบลในนามของปาร์ตี้ มันเป็นเรื่องง่ายที่จะเข้าใจเพราะเขาเหนือจากการคาดเดาและพูดเฉพาะประเด็นหลัก.
“ขอบคุณ ผมชื่อแคมเบล”
“ไม่มีปัญหา.”
แคมเบลไม่มีตัวแปลเหมือนกัน จุนซังได้ยินแต่เขารู้สึกผิดหวังที่เขาไม่สามารถสื่อสารได้ จินฮยอกยังคงปิดปาก
“อุปกรณ์ของคุณน่าประทับใจมาก คุณได้ปรับแต่งร่างกายแล้วเหมือนกัน?”
“Yes, yes.”
มีคนพูดและคนฟังมันเป็นการพูดคนเดียว เขาคิดว่าเขากำลังเหงื่อออก จินฮยอกเป็นคนช่วยคลายสถานกาณ์ที่อันตราย.
“จุนซัง การณ์บรรลุผล? หลบหนี?”
“หืม บรรลุผล?”
“เราจะทำอะไรกับคนพวกนั้น? พวกมันตายระหว่างทางด้วยอุปกรณ์ของพวกเรา”
จุนซังต้องการที่จะจัดการคาลนิบาลแทนการหลบหนี ไม่มีอะไรรับประกันได้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างจะเกิดขึ้นเช่นเดียวกับวันนี้ ในเมื่อพวกเขาจะก้าวไปสู่ภารกิจระดับE
ถ้าเขาออกจากทัมลอยด์อย่างไรก็ตามพวกเขาก็จะสูญเสียชีวิตที่ช่วยพวกเขา
“ฉันเดาว่า”
“ลองคิดหลังจากที่พาพวกเขาไปยังพื้นที่เรียก.”
มันรู้สึกว่า พวกเขามีเวลามากกว่า3-4ชั่วโมงในการออกจากโกดังเนื้อ พวกเขาสามารถตัดสินใจได้หลังจากที่ไปส่งพวกเขา.
“เราไม่มีอาวุธ แต่สิ่งเหล่านี้ไม่ได้เป็นอันตรายหากพวกเราอยู่ที่นั่น.”
ชนิดของอุปกรณ์แตกต่างกันเมื่อแคมเบลเอาออกมา
มีไอเทมของคนนับสิบ เกราะมันเป็นเหมือนเปลือกหอยคาลนิบาลไม่สามารถกินได้ ดูเหมือนว่าพวกเขาทิ้งมันทั้งหมดเพราะพวกเขาไม่ใช้มัน
ทีมของลอยด์ไปที่อุปกรณ์ ทั้งหมดที่พวกเขาทำคือการหาเครื่องหมายหรือหมายเลขอุปกรณ์ของพวกเขา.
รวมไปถึงหมวกที่มีฟังชั่นในการแปลที่ติดกับPDA
“อาวุธอยู่ที่ไหน?”
“ผมไม่รู้ แต่เห็นพวกมันเอาไปยังตำแหน่งแยกที่สองก่อนที่จะมาถึงโกดังเนื้อ”
แคมเบลพยายามนึก เขาไม่สามารถคิดบวกเกี่ยวกับอาวุธได้จริงๆ.
“เราจะกลับมาใช้สิ่งนี้ป้องกันจนกว่าเราจะกลับมา.”
จุนซังส่งหน้าไม้ออโต้ให้กับลอยด์ พวกเขาจะฆ่าคาลนิบาลตามเส้นทาง แต่มันก็ขึ้นอยู่กับกรณี