Chapter 142: A Worthy Death (1)

Chapter 142: A Worthy Death (1)

ผมไม่อยากต่อความยาวสาวความยืด.

ผมได้ยับยั้งมานานแล้ว.พลังเวทย์ขนาดใหญ่ที่ผมเปิดล่องลอยออกไปในอาการรอบๆตัวผม. ‘อำนาจที่เหนือกว่า’ เริ่มเล็ดรอดออกไปยังสิ่งมีชีวิตรอบๆ.สิ่งมีชีวิตที่ได้สัมผัสต่างตื่นตระหนก. นี่คือสิ่งที่ผมได้รับรู้.

มันเหมือนกับการประกาศท้า.สิ่งมีชีวิตชั้นสูงเลเวล2 ไททัน.แม้แต่สิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวขนาดนี้ยังก้าวถอย.เขาถอยหลังและไม่คิดจะเป็นศัตรูกับผม.

การแสดงออกของเดลฟีเลียและดีม่อนตนอื่นเริ่มมีการเปลี่ยนแปลง.พวกเขาขมวดคิ้วและจับอาวุธแน่น.ผมได้เคลื่อนไหวก่อนที่พวกเขาจะเตรียมพร้อมการป้องกันของเขา.

พวกเขาแตกต่างอย่างสิ้นเชิงเมื่อเทียบกับแกร์นดยุค ความจริงนี้ไม่สามารถปฎิเสธได้.

ผมเกิดใหม่ในโลกเบื้องล่าง ผมเติบโตอย่างรวดเร็ว และ..ผลตอบแทนที่ผมได้รับมันอยู่ในขั้นน่าสะพรึงกลัว.

นอกจากนี้ นี่คือดันเจี้ยนของผม ทันทีที่ผมกลับมาและจะปฎิบัติการแบบปกติ ในดันเจี้ยนมันไม่สามารถที่จะเป็นอย่างอื่นได้

Taak!

ผมลงมาอยู่บนพื้นในขณะที่จับวาธและดาบจักพรรดิ.

ผมใช้จันทร์ทราร่วงหล่นและมาปรากฎตัวอยู่ที่หน้าเดลฟีเลียและไททัน.

แม้ว่ามันจะเป็นช่วงสั้นๆแต่พวกเขาก็ยังทำอะไรไม่ได้ขนาดว่าผมไม่ได้อยู่ในดันเจี้ยน ผมสามารถจัดการเขาได้อย่างรวดเร็ว แต่ัมันก็ยังไม่เป็นที่น่าพอใจ มันจะสามารถยอมรับได้ก็ต่อเมื่อพวกเขาเป็นซากศพ.

Kwaang!

ร่างกายของไททันถูกโจมตีด้วยวาธ ไททันเหมือนถูกโยนออกไปพร้อมกับเสียงอันดัง ร่างกายของเขาทรุดตัวลงบนกำแพงของดันเจี้ยนในมุมหนึ่ง.

Keoh, keoooh.

ร่างกายของไททันรุ่งริ่งเหมือนกับผ้าขี้ริ้ว เขาไม่สามารถรักษาสมดุลได้และเดินโซเซขณะเดินเข้ามาหา สันชาตญาณของเขาไม่สามารถรับรู้ได้ว่าตนเองถูกโจมตีเมื่อไหร่ แต่มีรูที่ชัดแจ้งว่าเขาถูกโจมที่ชุดเกราะ.

“ไพน์.”

ผมพึมพำ.ในขณะเดียวกันก็มีเปลวไฟออกมาจากถุงมือและปกคลุมร่างกายของผม.วาธและสล๊อดเป็นสกิลที่มีผลลบกับค่าสถานะของผม แต่‘ไพน์’ แตกต่าง.

เปลวไฟที่ออกมาจาไพน์เมื่อโดนศัตรูแล้วมันจะไม่ดับจนกว่าจะคู่ต่อสู้ตาย แน่นอนว่ามันต้องใช้สกิลที่มีค่าความฉลาดสูงมากสำหรับเอฟเฟ็คของมัน..ผมได้ก้าวเข้ามาอยู่ในเขตแดนขั้นสูงแล้ว.

เปลวไฟระดับนี้ไม่สามารถหลีดเลี่ยงได้

Hwaruruk!

ผมเหยียดมืออกและเปลวไฟก็พุ่งไปยังไททัน.

Keooook! Keooook!

ไททันที่ถูกเปลวไฟได้แต่คร่ำครวนด้วยความเจ็บปวด เปลวไฟได้ทะลุเกราะของเขาเพื่อไปเผาเนื้อหนัง.

"จูบเสนห์!"

เดลฟีเลียใช้เวลาในช่วงที่ผมสนใจกับไททันได้เข้ามาโจมตีผม ปรากฎปากหลายร้อยปากลอยู่รอบๆตัวผมและปลดปล่อยฟีโรโมนเฉพาะที่ผมชอบสำหรับในการให้ผมหลงเสนห์.

แต่..ตัวผมที่ถูกปกคลุมด้วยเปลวไฟจากไพน์ทำให้มันไม่ส่งผลกับผม.

"แส้ทไวไลท์!"

แส้ที่โผล่ออกมาจากปากเริ่มแกว่งไกวไปมานา มันเป็นภาพที่น่ารำคาญและแปลกประหลาดมากสำหรับผม.

Pasak!

วาธเองก็เป็นอาวุธที่แข็งแกร่ง แม้ว่ามันจะถูกปกคุลมไปด้วยสกิลดาบทิมฬและจันทร์ทราร่วงโรย มันเป็นไปได้ที่จะทำลายทุกสิ่งทุกอย่างที่มีในโลกนี้ ไม่มีเหตุผลที่ผมจะไม่เอามาใช้กับสกิลของเดลฟีเลีย.

แส้ถูกตัดและไม่สามารถนำกลับมาให้ได้ใหม่อีกครั้ง.

เดลฟีเลียที่มองการกระทำได้พูดออกมา.

"พลังจากดาบเล่มนั้น...! หรือว่าแกมีความสมัพันธุ์กับ เอเรียล!”

"อย่าเอาเธอมาเปรียบเทียบกับผม."

ของเอเรียลคืออบิสซอร์ดส่วนของผมคือดาบทมิฬมันมีความคล้ายคลึงกัน แต่อย่างไรก็ตามการได้ยินการเปรียบเทียบกับเธอนั้นมันค่อนข้างรู้สึกไม่ดี.

แส้ทั้งหมดรอบๆผมถูกตัดขาดและผมได้เข้าไปหาเดลฟีเรียลเพื่อที่จะโจมตีเธอ เทคนิคของมูนส่องสว่างแม้แต่ในความมืดของดันเจี้ยน พลังเวทย์จากแสงจันทร์ได้ระเหยออกไปเพื่อต่อสู้พลังเวทย์ของเดลฟีเลีย.

เดลฟีเลียว้าวุ่น จูบเสน่ห์และแส้ทไวไลท์ไม่ได้ผลลัพท์ที่เธอต้องการ เดิมทีมันจะต้องเป็นแส้ที่ออกมาเรื่อยๆจากปากมากมาย แต่เนื่องจากโดนดาบทิมฬไปมันก็ไม่สามารถฟื้นตัวได้.

เนื่องจากพลังเวทย์ถูกตัดขาด.

“รัลดาล บิกิเซล...!”

สูดดด!

เดลฟีเลียสูดอากาศพร้อมกับรวมพลังเวทย์ไว้ในปอดของเธอ.ผมรู้ว่าเธอจะใช้สกิลอะไร.มันเป็นสกิลที่มีเพียงเธอ ‘ลมหายใจแห่งความมืด.’

ฟู่ววววว์!

หมอกสีดำเข้มไหลออกมาจากของเดลฟีเลีย มันบิดนมาทางผมในขณะที่กัดกร่อนทุกสิ่งที่ขวางทางมัน

ผมเรียกสายฟ้าพระเจ้ากลับมาและเปลวไฟของไพน์ยิงไปทางนั้น พลังทั้งสองที่รวมตัวกันพุ่งปะทะสมหายใจแห่งความมืด.

ฮู่มมมม!

ดันเจี้ยนสั่นไหว เปลวไฟที่ยอกเยี่ยมของผมกับลมหายใจแห่งความมืดทำให้เกิดเพลิงขึ้นมาแว่นนึง.

"นั่น นั้นมันไร้สาระ!"

เขาคงไม่คิดว่าสกิลของเขาจะถูกทำลาย?

ลมหายใจแห่งความมืดและเปลวเพลิงของผมที่มีพลังมากกว่าของเธอ สักพักมันลมหายใจของเธอก็ทำอะไรไม่ได้.

Kwajijijik!

เปลวไฟกลืนกินเดลฟีเลีย สายฟ้าพระเจ้าและเปลวเพลิงได้จัดการเธออย่างรุนแรง เธอหายไปเหมือนกับเป็นอากาศ โดยไม่เหลืออะไรไว้ให้ดูเป็นต่างหน้าอีกเลย.

ดีม่อนตนอื่นลังเลและก้าวถอยหลัง.

"นั่นมัน...!”

“ไม่ใช่ว่าเขาเป็นเอิร์ล? พลังนั่น...ฉัยไม่อยากจะเชื่อ.”

ไททันได้ถูกเป่าออกแม้กระทั้งเดลฟีเลียก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ ไม่ใช่เรื่องง่ายที่เขาจะยอมรับ คนที่มีพลังมากที่สุดในหมู่พวกเขา เดลฟีเลียได้พ่ายแพ้ไปแล้ว...

พวกเขาตระหนักได้ว่าตัวตนของผมแตกตต่างจาก ‘รัลดาล บิกิเซล’ ที่พวกเขารู้จัก.พลังที่ผมได้แสดงตอนอยู่ในโลกประมูลเป็นแค่ของสิ่งมีชีวิตเท่านั้น. นี่เป็นครั้งแรกที่ผมแสดงให้เห็นถึงความต่าง.

มันน่าสงสาร แต่เป็นไปไม่ได้ที่ผมจะแสดงความเมตตา มันไม่เหมือนกับดีม่อน ถ้าผมทำ.

ไม่ต้องการคนที่อ่อนแอ พวกเขาสมควรตาย.

Hwaruruk!

เปลวไฟของไพน์ยังคงลุกโชน.

โอเว่นและแม๊ก เดินเข้ามาหาผมที่เต็มไปด้วยเลือด.

“แม๊กคนใหม่.กระหม่อนได้จัดการศัตรูในนามของพระองค์.”

“โอเว่นคนใหม่. มันก็เป็นแบบนั้นสำหรับผม.”

แม๊กทำตามคำพูดของผมโดยไม่โต้แย้ง แต่โอเว่นเขามีความคิดที่แน่วแน่ ตอนแรกเขาเกรียดราชานรก แต่ตราบใดที่ผมเดินไปในเส้นทางที่แตกต่างจากราชานรก เขาก็ยังคิดตามผมอยู่.

เขาบอกผมแล้ว แม้ว่าเขาจะเสียแขนทั้ง4ข้างของเขาไป ผมก็ยังคงนำโอเว่นมาด้วยเนื่องจากความรู้ของเขาค่อนข้างมีประโยชน์.

อย่างไรก็ตามผมไม่ได้ให้ความสำคัญกับโอเว่นและแม๊ก ดวงตาของผมยังคงมองไปยังจุดๆนึง.

“ดันเจี้ยน...มาสเตอร์...”

คาซ่า.

เข้าจ้องมาผมด้วยมือที่มีอยู่ข้างเดียวกับหอกสีแดงของเขา แต่มันไม่สำคัญหากเขายังมองผมอยู่ แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถมองเห็นได้อีกแล้ว.

อาการบาดเจ็บของเขาร้ายแรง ร่างกายของเขาอยู่ในสภาพที่น่าหดหู่เป็นอย่างมาก พูดอีกอย่างก็คือพร้อมตายได้ทุกเมื่อ.

มันไม่ใช่ครั้งเดียวหรือสองครั้งที่เขาถูกแทง แต่นี้มันนับสิบๆครั้ง มันน่าทึ่งมากที่เขารอดมากได้.

‘ฉันมาช้าไปสินะ.’

ในสถานการณ์นี้เขาจะไม่สามารถมีชีวิตต่อไปได้แม้กระทั่งใช้อิลิคเซอร์.

"ดันเจี้ยนมาสเตอร์...จริงๆ? แปลก. อืม...ดูเหมือนว่าผมจะมองไม่เห็น.”

“ถูกต้อว.”

“อ่า...”

คาซ่ายิ้ม.

เขาเข้าใจแล้วว่าเขาจะต่างเร็วๆนี้.

อย่างไรก็ตามเขาก็ยังคงหัวเราะ มันเป็นความจริงที่ผมกลับมา.

ผมยังจำได้ว่าตอนเจอครั้งแรกเขาถูกขังอยู่ในกรงและไม่นานหลังจากที่มาดันเจี้ยนของผมเขาก็ถูกลงโทษพร้อมกับเหล่าดาร์กเอลฟ์.

คาซ่าชอบเลียนแบบหมามากที่สุด น้องสาวของเขาคริสปี้กลายเป็นราชินีและความภาคภูมิใจของนักรบก็เพิ่มขึ้น.

เขาสาบานว่าเขาจะจงรักภักดีต่อผมหลังจากที่คริสปี้รอดจากพิธี เขาติดตามผมและไม่เคยทำให้ผิดหวัง.

"ได้โปะ..."

คาซ่าพูดด้วยความเจ็บปวด ตำพูดของเขาไม่สามารถออกมาได้อย่างถูกต้อง พลังงานส่วนใหญ่ของเขาได้หายไป อย่างไรก็ตามผมรู้ว่าคาซ่าต้องการบอกอะไร.

“คาซ่า. คุณอ่อนแรง.อ่อนแอและกำลังจะตาย.”

คำพูดของผมออกมาอย่างตรงไปตรงมา มันเป็นเรื่องแน่นอนที่ผมต้องพูดตามเนื้อผ้า.

คาซ่าหลับตาลง ชีวิตของเขากำลังจะหายไปในไม่กี่วิฯ ผมแน่ใจว่าเขาจะหยุดหายใจในไม่กี่นาที.

ดังนั้น..ผมเลยพูดสิ่งที่เขาต้องการ.

"ผมจะทำให้คริสปี้แข็งแกร่งกว่าคนอื่น เธอจะไม่ตายเหมือนคุณ.”

“ขอบ...คุณ...”

ตุบ!

มือของคาซ่าไม่มีแรงเหลืออีกแล้ว.

หัวใจของเขาก็ไม่เต้นอีกต่อไป เลือดที่ไหลออกมาอย่างรวดเร็ว.

อย่างไรก็ตามรอยยิ้มของเขาก็ยังอยู่บนใบหน้าของเขาไม่เปลี่ยนแปลง เขามั่นใจคำพูดของผม

ผมหายตัวออกไปถึง1ปี8เดือน เขายังเชื่อมั่นในตัวผมอย่างที่สุด.

“ฮืออ..ฟึดดด!”

ยิฮิก้มหัวลงและเช็ดน้ำตาของเธออย่างต่อเนื่อง การแสดงออกของเธอเต็มไปด้วยความโศกเศร้า

ผมมองลงไปยังคาซ่า.

เขาตายเนื่องจากเขาไม่แข็งแกร่ง และ ความตายของเขาก็ไม่มีค่า.

ผมคิดและหันหัวออกไป.

"ฝังศพเขาไว้ที่ต้นดั้งเดิม ผมจะไปตรวจสอบที่ชั้นบนสุด.”

สิ่งมีชีวิตที่ตายและจะถูกฝังอยู่ใกล้ต้นดั้งเดิม.

สิ่งนี้เกิดขึ้นไม่นาน มันเป็นเรื่องธรรมดาหากใครตายก็จะถูกฝังไว้ที่นั่น.

เป็นการดีที่ว่าจะต้องวางแผนสำหรับพรุ่งนี้แทนที่จะมาเสียใจ.

การจพทำแบบนั้นผมต้องมองดูสถานกาณณ์โดยรวมของดันเจี้ยน.

‘ไม่มีอะไรเหลือเลย.’

คำสาปมันเหมือนกับมาโดยอัติโนมัติ.

สิ่งมีชีวิตเหล่านี้เหี่ยวลง มันปลอบโยนว่าส่วนหญ่เป็นคนดี แม้ว่าจะมีหลายคนที่ได้รับบาดเจ็บและไม่สามาถเคลื่อนย้ายได้ แต่ก็ไม่ถึงขนาดเสียชีวิตเหมือนกับคาซ่า.

มันยังคงรักษาได้อยู่.

‘ดันเจี้ยนที่จีนและญี่ปุ่น..ปลอดภัย.’

ผมยืนยันผ่านการเชื่อมต่อกับดันเจี้ยนของเกาหลีใต้ พวกเขาดูเหมือนกับว่าจะไม่ได้สังเกตถึงมันเหมือนกับเกาหลีใต้ ดูเหมือนว่าแพรเดอโมเนี่ยมจะไม่ได้สังเกตมัน

ผมตรวจสอบสถานะของดันเจี้ยนของผมแล้ว.

‘ต้องการสิ่งของมากมายในการซ่อมแซมดันเจี้ยนให้เหมือนเดิม.’

ปัญหาเร่งด้วนคือการเพาะพันธุ์ ผมได้สร้างพงกเขามากว่า3ปีดังนั้นมันต้องใช้แต้มไม่น้อยในการซ่อมแซม.

‘เราได้รับแต้มเป็นจำนวนมากหลังจากออกมาจากโลกเบื้องล่าง.’

ผมได้รับความสำเร็จมากมาย.

ผมนึกได้ว่าผมยังไม่ได้ตรวจสอบทุกอย่าง.

ผมตัดิสนใจใช้โอกาศนี้ในการคำนวนทิศทางต่อไป.

แต้ม - 38,799,344

คะแนนเกรียติยศ - 29,158

แต้มและคะแนนเกรียติยศเป็นที่น่าพอใจ ผมสามารถสร้างดันเจี้ยนได้ดีกว่าแต่ก่อน นอกจากนี้ยังมีสมบัติจากโลกเบื้องล่างที่เพิ่มลงในร้านค้าเกรียติ ผมจะใช้คะแนนสะสมเพื่อให้ไม่เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นอีก.

‘หน้าต่างสถานะ.’

หน้าต่างก็ปรากฎขึ้นมาในทันทีทันใดและมันก็โครตจะยาวจนคนแปลร้องเนื่องจากต้องทำตารางเอง.

ชื่อ: รัลดาลบิกิเซล [Randolph Brisiel]
อาชีพ	ดีม่อนเอิร์ล (ดันเจี้ยนมาสเตอร์)	ฉายา	* ดันเจี้ยน ฮันเตอร์ (จะได้รับสถานะพิเศษ 1 แต้มจากการครอบครองดันเจี้ยนหรือสักหารดีม่อนตนอื่น) * นักรบทรหด (Ex U, All stats +2) * คนแรกที่ได้พรแฟร์รี่ (U, Magic Power +6) * เจ้าของดั้งเดิม (Epic, all stats +3) * อันเดต (Ex U, Intelligence and Stamina +5) * เจ้าของโลกเบื้องล่าง (Legend, สถานะทุกอย่าง +5, สกิลตั้งแต่ระดับอีปริกลงมาเพิ่ม +0.5)
สถานะ
Strength	85 (+20)	Intelligence	90 (+15)
Agility	80 (+20)	Stamina	85 (+22)
Magic Power	94 (+16)
ศักยภาพป:  (434+93/550) แต้มคงเหลือ: 13 พลังงานไฟฟ้า: 24 GW เอกลักษณ์: เจ้าของโลกเบื้องล่าง หัวใจของราชานรกได้ตื่นขึ้นอย่างสมบูรณ์ สกิล: ผสมทุกอย่าง (Ex U), มัทอาย (Epic), ดาบทมิฬ (Epic), ดาบศักศิทดิ์แห่งเอกภพ (Epic, Passive), ธาตุสายฟ้า (Epic), อัตตา (Epic), ทุจริต (Ex Epic) สกิลและความสามารถของไอเทม: วาธ (Strength +7), สล๊อต (Agility +7), ไพน์ (Stamina + 7), ดาบศักศิทดิ์แห่งเอกภพ (Strength and  Agility +3)

[เปรียบเทียบก่อนและหลัง] Strength 96 Intelligence 93 Agility 86 Stamina 85 Magic 98 Potential (412+51/500) Strength 105 Intelligence 105 Agility 100 Stamina 107 Magic 110 Potential (434+93/550)

มันเป็นการเติบโตที่นย่าทึ่ง สถานะเพียวๆของผมเพิ่มขึ้นอย่างมากหลังจากการเปรียบเทียบ มันเพิ่มทุกอย่างทั้งศักยภาพที่ได้ทะลวงออกไปแล้วกว่า50แต้ม โดยพวกนี้มีความแตกต่างอย่างมาก.

พื้นฐานแล้วดีม่อนมีค่าเริ่มต้นอยู่ที่500แต้ม.และปกติแล้วดยุคและแกร์นดยุคจะสามารถเพิ่มค่าเหล่านี้ได้ง่ายๆ.ตอนนี้ผมได้ข้ามขีดจำกัดที่เรียกว่า ‘พื้นฐาน’ ไปแล้ว.นั่นหมายความว่าความสามารถของผมจะเพิ่มขึ้นมากกว่าดีม่อนที่มีพื้นฐาน500แต้ม.

นอกจากนี้..ถ้าผมนำทุกอย่างมารวมกันแล้วมันก็มีมากกว่า500แต้ม.

แต้มรวมทั้งหมด527แต้ม!

ผมได้พ้นสถานะทางค่าพื้นฐาน500ไปแล้วและตอนนี้ก็ได้ก้าวข้ามไปในดินแดนใหม่ ตอนนี้ผมไม่ต่างอะไรกับแกร์นดยุค.

สถานะทั้งหมดของผมมีความคล้ากันอย่างมากกับราชาดาร์กสปิริต แอบนอล อย่างไรก็ตามผมได้เกินขีดจำกัดในขณะที่เขากำลังหาวิธีเพิ่มขีดจำกัดของเขา

'ฉายาระดับตำนาน.’

ตาของผมมองไปที่ฉายา ‘เจ้าของโลกเบื้องล่าง(Legend).’ มีอะไรที่หาได้กับสิ่งที่เรียกว่าระดับตำนานบ้าง นอกจากความแข็งแกร่ง ผมคิดว่ามันต้องใช้เวลาอย่างน้อยกว่า5ปีในการที่จะได้มันมา.

การตัดสินใจของผมค่อนข้างสมบูรณ์สำหรับโลกเบื้องล่าง ถ้าผมไม่ได้ไปที่นั่นและทะลวงขีดจำกัดของผมแล้ว มะนก็ไม่น่าจะเป็นชัยชนะจากสงครามแม้ว่าผมจะรู้ว่ามันจะต้องเป็นอย่างไร.

‘สกิลของฉันยังเพิ่มระดับ’

มันเป็นเพราะฉายา.

มันเพิ่มระดับของสกิลที่ต่ำดว่าอีปริกครั้งขึ้น.

สิ่งที่น่าดีใจคือมัทอายได้อยู่ในระดับอีปริก เหตุการณ์ก่อนหน้านี้ของผมกับโอคูลอสจะไม่เกิดขึ้นอีก.

ดาบศักศิทดิ์แห่งเอกภพมันช่วยเพิ่มความสมบูรณ์ของทักษะการใช้ดาบของผม ในขณะที่ดาบทมิฬจะเพิ่มความตอนใช้.ถ้าใช้ดาบทมิฬและจันทร์ทราร่วงโรยใส่วาธและมาปะทะกับอบิสซอร์ดของเอเรียล ดิอาโบ คงจะพอได้.

ในความเป็นจริงแล้วผมเป็นฝ่ายตรงข้ามกับพวกเขา ไม่....ผมเป็นนักล่า.

น่าล่าที่มองหาเหยื่อที่คลานอยู่ด้วยความกลัว

*     *     *     *

จบแล้วกับการเสียสละของคาซ่า ต่อไปจะไม่ได้พิมพ์ชื่อนี้อีกแล้ว ไว้อาลัยโดยการลงวันนี้หนึ่งตอน ใช่มั๊ยครับ คอมเม้นบอกด้วยนะ ว่า ไว้อาลัย ผมจะได้หยุด แต่ถ้าคอมเม้นมาว่า ลงต่อเถอะ ผมจะแปลให้55+(หาข้ออ้างอู้ก่อน สงการนต์ไม่รู้ว่าจะได้กลับบ้านป่าว เนี่ย)