Chapter 138: Phantom Cavalry (2)

Chapter 138: Phantom Cavalry (2)

---

99ครั้ง นั่นเป็นจำนวนที่โอเว่นถูกตีแล้วก็ตื่นขึ้นมา ช่างตีเหล็กเคยปรากฎออกมาหลายครั้งแต่มันก็เป็นเวลาสั้นๆก่อนจะหายไป.

โชคดีที่มันไม่ได้ไปเกินกว่า 100 ครั้ง ในที่สุดเขาก็เริ่มแสดงความมั่นคงเล็กน้อย.

“คุณ..คุณคือใคร?”

"ผมบอกคุณมาแล้วสองสามครั้ง ผมชื่อรัลดาล บิกิเซล ผมไม่ชอบการพูดอะไรหลายๆครั้งดังนั้นจำมันไว้ในอนาคตด้วย.”

“ความทรงจำยุ่งเหยิง ความทรงจำจากหลายๆคนผสมกัน แต่ผมเป็นช่างตีเหล็กโอเว่น.”

ผู้บัญชาการภาคใต้และคนอื่นๆไม่ใช่บุคลิคจริง ดังนั้นตัวตนที่แท้จริงของโอเว่นคือ ช่างตีเหล็ก.

"คุณเคยเป็นดูมไนท์มาก่อนหรือป่าว?”

"อ่า..คิดถึงตอนที่ร่างกายของผมเปลี่ยนไปแบบนี้ โอพระเจ้า..ราชานรก คนโหกเหี้ยมที่เล่นกับร่างกายของผมเป็นพันๆปี เขาโกรธเพราะว่าผมโยน7บาปเข้าไปในรอยแตก.”

รอยแตก ดาร์กสปิริตรู้วิธีจัดการกับรอยแยกมิติ พวกเขาได้รับไอเทมฟรีๆจากรอยแยก จากนั้นเขาก็เอามาขาย.

โอเว่นหันหัวของเขา.

"ผมจำได้ว่านี่เป็นโลกเบื้องร่างและรัลดาลฮีโร่ภาคใต้ แต่คุณยังไม่ตาย?”

"ถูกต้อง ผมยังมีชีวิตอยู่.”

“สุดยอด.ดาบที่คุ้นเคยนี้ ดาบวาธและดาบจักพรรดิ! เสื้อคลุมนั่น..สล๊อต นอกเหนือจากดาบจักพรรดิ พวกมันทั้งหมดเข้าไปในรอยแยกมิติแล้ว คุรหามันได้อย่างไร?”

นั่นแหละปัญหา ไม่เป็นไรหรอที่จะบอกเขา?

ช่างตีเหล๊กทไวไลท์ โอเว่น ผมคาดหวังจากเขามาก ผมต้องการให้โอเว่น ตามผมไป.

ถ้าผมซ่อนหัวใจราชานรก เขาก็ยังรู้เรื่องเหล่านี้ในภายหลังอยู่ดี สิ่งต่างๆอาจจะเปลี่ยนเป็นไม่ดี เพราะงั้นต้องบอกแต่เนิ่นๆ.

ผมอธิบายว่าผมได้รับหัวใจราชานรกผู้เป็นเจ้าของดาบของจักรพรรดิ.

การแสดงออกของโอเว่นเปลี่ยนไปเมื่อเขาฟังเรื่องราว.

"อ่า บางทีแบบนั้น...”

“คุณไม่เชื่อมัน?”

"ผมไม่อยากจะเชื่อ ฮ่า แล้วผมก็เดาว่าราชานรกถูกทำลาย และหัวใจก็อยู่ที่รัลดาล..แม๊กซิมั่มเข้าใจผิดคิดว่าคุณเป็นราชานรก นี่คือสิ่งที่น่าสนใจ.”

โอเว่นหัวเราะ.

เขายังมีอาการเจ็บเล็กน้อย.

โอเว่นมีความสุขเนื่องจากราชานรกเป็นศัตรูเขา.

“โอเว่น. นี่ไม่ใช่เวลาที่จะรำลึกถึงความหลัง.”

นี่เป็นคำอธิบายที่เพียงพอ.

ผมใช้เวลามากเกินไปในการหาโอเว่นตอนนี้เราจำเป็นต้องย้าย.

"ผมยังเป็นผู้บัญชาการภาคใต้ การต่อสู้อาจสูญหาย แต่ไม่ต้องกังวล อำนาจที่แท้จริงของภาคใต้ไม่ได้อยู่ที่ป้อมปราการ.”

“งั้น?”

"ผู้บัญชาการทหารใต้ได้ซ่อนพลธนู 2,000 คนไว้ในที่ซึ่งไม่มีใครรู้ ทหารม้าแพนท่อมจะตอบสนองกับราชานรกเท่านั้น แต่คุณสามารถปลุกเขาได้เนื่องจากคุณมีหัวใจ คุณจะเริ่มต้นความแข็งแกร่งและรวบรวมพลังที่เหลืออยู่ของภาคใต้ มาดาริได้สูญเสียปีกไปข้างเดียวดังนั้นชัยชนะจึงเป็นไปได้.”

ทหารม้าแพนท่อม.

มันเป็นอะไรที่คุ้นเคย.

'ทหารม้าแพนท่อมเป็นทหารของจักพรรดิ.’

ผมอ่านรายระเอียด.

ผมไม่รู้ว่าทหารทั้ง2,000คนนี้จะแก้ปัญหานี้ได้หรือป่าว.

อย่างไรก็ตาม โอเว่นแสดงออกอย่างมั่นใจn.

“ตามผมมา เราจะไปปลุกทหมารม้ากัน.”

โอเว่นลุกออกจากที่ของเขา.

มันต้องใช้เวลากว่า3วัน3คืนในการมาถึงจุดหมาย.

ภูเขาขนาดใหญ่ที่ทำมาจากกระดูก มันเป็นสถานที่ๆทหารถูกฝังอยู่.

"ผู้บัญชาการภาคใต้สร้างที่ลับขึ้นใต้ดิน ทหารม้าถูกซ่อนอยู่ที่นั่น ทำไม?”

โอเว่นส่ายศีรษะด้วยความสับสน ผมหัวเราะ

"นี่เป็นงานของคุณหรือไม่?”

"คุณไม่เข้าใจ ผมเกลียดราชานรก ในทางตรงข้ามผมอยากเป็นราชานรก เมื่อผมเป็นผู้บัญชาการภาคใต้ ผมสามารถปกป้องที่นี่ได้ในฐานะเจ้าของ.”

"แล้วคุณแตกต่างจากพวกเขาอย่างไร.”

“ใช่ ผู้บัญชาการส่วนใหญ่ไม่เหมือนผม ในตอนนี้่..พวกเขาจะไม่ยอมรับว่าราชานรกได้กลับมาแล้ว”

คำพูดของโอเว่น ไม่ได้พูดเกินจริง เป็นเรื่องธรรมดาเพราะเขายังมีความทรงจำของผู้บัญชาการภาคใต้

'แล้วแม๊กซิมั่ม ผิดปกติด้วยไหม?’

แม๊กซิมั่ม.เขาสังเกตเห็นจากระยะไกลว่าผมเป็นราชานรก เขาทิ้งทุกอย่างแล้ววิ่งมา.

ในทางกลับกับผู้บัญชาการคนอื่นๆอาจจะมีปฏิกิริยาแตกตต่างกัน อัศวินของจักรพรรดิ ทั้งหลายอาจจะไม่เป็นเหมือนแม๊กซิมั่มเนื่องจากเขาอยู่ใกล้ชิด ราชานรกมากที่สุด.

"เวลาเปลี่ยนคนก็เปลี่ยน มันเปลี่ยนไปหมดทุกอย่าง แม้แต่คนที่มีความจงรักภักดีก็เสื่อมไป ถึงแม้ว่าโลกนี้จะไม่มีการเปลี่ยนแปลงแต่มันก็ยังคงเปลี่ยนไป มันน่าเศร้านัก.”

โอเว่นเริ่มจมดิ่งไปกับเวลา.

ในที่สุดเขาก็ค้นพบตัวเองไม่นานนักหลังจากเพ้อเกี่ยวกับมัน ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนไป นี่เป็นลักษณ์ปกติของเขา..โดยรวมแล้วเขาออกเศร้านิดๆ.

"ผู้บัญชาการต้องการอะไร? ราชานรกได้หยุดโลกนี้ ในฐานะที่เป็นช่างตีเหล็กผมไม่ทราบว่าทำไมพวกเขาถึงต้องหมกมุ่นอยู่กับพระเจ้า.”

"บางทีเขาอาจจะหลบหนีจากชะตากรรมของผู้ปกป้อง.”

"แน่นอนว่าพวกเขาปกป้องโลกกลางจากโลกปีศาจ จักพรรดิที่ไม่ใช่จักพรรดิ นั่นคือเหตุผลที่เขาถูกเรียกว่า จักพรรดิเงา เขากลายเป็นบ้าในปีต่อมาและเขาก็เป็นที่รู้จักกันในชื่อ ราชานรก แต่นั่นเป็นโชคชะตาของเขา...”

โอเว่นยิ้มเศร้าและพูดต่อ.

"มันตลกจริงๆ ชะตากรรมที่สาปแช่งของเขากลายเป็นว่าเขาติดอยู่กับคนอื่น ถ้า7บาปได้เข้าสู่มือของเขาแล้วโลกจะได้สิ้นสุดลง.”

"ไม่ใช่คุรหรอที่ทำ7บาป?”

"ผมสร้างมันขึ้นมา.ผมใช้ ‘แร่พระเจ้า’ ที่ราชานรกให้ผม.ผมไม่ชอบงานนี้.อย่างไรก็ตามพวกมันก็ประสบความสำเร็จมากเกินกว่าที่ผมจะเข้าใจ.ผมจึงได้ทิ้งพวกมันไว้ในรอยแยก จนกระทั้งดาร์กสปิริตได้มาเอาพวกมันไป.”

มีสีหน้าขมขื่นปรากฎบาใบหน้าของเขา.

เขาได้ผ่านการทำงานที่เลวร้ายของเขามาและมันก็เป็นสิ่งที่เขาไม่ได้หวังไว้.

"จะเกิดอะไรขึ้นถ้าผมรวบรวม7บาปทั้งหมด?”

การที่รวมพวกมันได้สามชิ้นผมก็ได้สกิล‘ทุจริต’ ผมไม่อาจเก็บความสงสัยเลยว่าจะเกิดอะไรถ้ารวมมันได้ทั้งหมด.

“ผมไม่รู้ สิ่งเดียวที่ผมแน่ใจคือผู้ที่ได้รับมันทั้งหมดอาจจะทำให้เกิดการทำลายอย่างที่ไม่เคยเป็นมา เพราะฉะนั้น..ฉันจะช่วยคุณ แต่อย่ารววบรวมมันเข้าด้วยกันทั้งหมดอีก”

“ผมจะคิดเกี่ยวกับมัน”

ผู้สวมใส่จะมีพลังทำลายล้างอย่างมาก ถ้ามันไม่มีเรื่องที่เกิดขึ้นกับ7บาป ราชานรกที่จะเป็นคนสวมใส่พวกมัน.

'ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะเป็นราชานรก.’

จุดหมายของผมไปไกลกว่านั้น ราชานรกไม่อาจเทียบได้.

ตั้งแต่เริ่มมันเป็นไปไม่ได้ที่อยากจะเป็นราชานรก.

“มาทางนี้ มหารม้าอยู่ข้างหน้า.”

มันดูเหมือนกับเป็นสุสานที่ไม่มีที่สิ้นสุด โอเว่นได้ดึงกระดูกออกมาชิ้นนึงและทำความสะอาดมัน.

หลังจากที่ทไความสพอาดมันแล้ว รวดลายเล็กๆก็ถูกเปิดเผย.

Jeeeok!

โอเว่นวาดรูปบนซี่โครงของเขา มันเป็นภาพแปลกๆ ผมมองอย่างขบขำกับการกระทำของเขา.

"ผมเดาว่ามันไม่เจ็บเท่าไรตอนเป็นอันเดธ.”

"กระดูกซี่โครงของผมทำปฎิกิริยากับพลังเวท.”

"คุณเคยทำมันมาแล้ว อืม..ตรวจสอบเพื่อความแน่ใจว่าจำได้ทุกอย่าง.”

หลังจากร่ายเวทลงบนซี่โครง สักพักก็มีแสงสว่างวาบออกมา! พื้นที่เปิดออกด้วยเสียงอันดัง

“อ่า! มันเหมือนกับความฝัน ความจำนี้เป็นของจริง.”

"ตอนนี้มันใช่เวลาที่จะมาพูด?”

“อืม อืม ผมขอโทษ ไปกันเถอะ.”

โอเว่นเลิกระลึกชาติ ก่อนที่จะนำผมไปอีกครั้ง.

มันเป็นพื้นที่กว้างขวาง สามารถมองเห็นวัดที่อยู่ตรงกลาง.

ภายในวัด.

มีกระโหลกทหารกว่า2,000คนเรียงรายอยู่ แสงส่องสว่างออกมาจากกระโหลกของพวกเขา ราวกับว่าพวกเขาสามารถรับรู้ด้วยตนเองและเขายังมีชีวิตอยู่.

"กุญแจสำคัญอยู่ที่กายจักพรรดิ หยดเลือดลงที่ดาบและออกคำสั่ง.”

ไม่ใช่ขั้นตอนที่ยุ่งยาก.

ผมใช้ดาบจักพรรดิเปิดบาดแผลที่นิ้วชี้ เมื่อเลือดผมไหลลงบนดาบผมก็ค่อยๆเปิดปากขึ้น.

“ลุกขึ้น.”

Kururung!

พื้นสั่นสะเทือน.

Hwiiiik!

เสียงกรีดร้องลอยมาตามสายลม.

แสงส่องสว่างและทหารม้าเริ่มส่งเสียงกรีดร้อง.

Cheok! Cheok!

พวกเขาเรียงรายและโค้งคำนับให้ มันช่วยไม่ได้ ผมยกหัวขึ้นและปรายตามองพวกเขา.

"ดี."

ทหารม้า2,000คน.

พวกเขาทุกคนติดตามผม.

พลังจากที่พวกเขาปรากฎขึ้น โอเว่นก็ได้เข้ามาหาผม.

"ผมจำไม่ได้ว่าเห็นพวกเขาเคลื่อนไหวอย่างไร แต่จริงๆแล้วมันก็เป็นกองทัพที่ยิ่งใหญ่ พวกเขาเป็นพลังที่ดีที่สุดที่ราชานรกได้แอบซ่อนเอาไว้.”

เขาเต็มไปด้วยความชื่นชม.

ผมมองไปข้างหน้าและพูด.

"ป้อมปราการหลักไม่ใช่ป้อมปราการแห่งเดียวในภาคใต้ ป้อมอื่นๆ มีอยู่เราจะไปที่นั่น.”

"แผนดี. มาดาริเขาจะทำลายทุกอย่างตอนนี้ ผมรู้ว่าการไปที่นั่นไม่ได้ยาก ถ้าเรายึดป้อมอื่นๆการอยู่รอดของเขาก็จะดีขึ้นมากและเราค่อยประกาศรวมพลังที่เหลือของแดนใต้..”

“ป้อมที่ใกล้ที่สุดอยู่ที่ไหน?”

"สองวัน ไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ.”

“งั้นไปกันเลย”

เราขี่ม้า.

ทหารทั้งสองพันตามอยู่เบื้องหลังผม.

ลูกน้องหมายเลขสามของมาดาริ ชากรัง เขาเป็นคนที่ยึดป้อมทางใต้และยกขัวญกำลังใจทหาร.

เขาดื่มด่ำไวท์ที่ทำมาจากจีเรี่ยมในขณะที่ปีนกำแพง.

‘ท่านมาดาริ ท่านจะกลายเป็นผู้บัญชาการสูงสุด.’

ผู้บัญชาการไม่ได้กลับมาในโลกนี้หลายร้อยปี ผู้บัญชาการภาคใต้ถูกปลด ลมเริ่มพัดเข้ามาและเห็นได้ชัดว่ามาดาริจะเป็นทหารสูงสุด.

‘นอกจากผู้บัญชาการที่โหดร้ายแม๊กซิมั่มแล้ว ก็จะไม่มีผู้บัญชาการคนไหนเทียบได้กับท่านมาดาริ.’

ชากรังรู้สึกดีที่ได้ติดตามเขา.

ตอนนี้เขาอยู่อันดับที่สาม และเขาก็ยังมีความคิดว่าจะได้ตำแหน่งเพิ่มขึ้นมาอีก.

เปิดคลังของจักพรรดิ..เขายังฝันว่าจะได้รับส่วนแบ่งและแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นอีก.

"หืม?"

เขาสังเกตเห็นมันขณะที่เดินเล่นผนังและได้รับการทักทายของทหาร.

ไฟที่สามารถมองเห็นได้จากระยะไกล.

'มีบางอย่างมาที่นี่?’

เขาเงยหน้ามอง เพื่อสังเกตดูที่มาของแสง.

“...โจมตี! จัดกลุ่มใหม่!”

2,000 ทหารบนหลังม้ากำลังบุกเข้าป้อม.

เกิดการพุ่งชนของทหารม้าที่ไม่น่าจะผ่านไปได้ ทหารม้าส่วนใหญ่มุ่งเป้าไปที่ประตู.

Kwa ru ru rung!

ประตูถูกแยกออกจากกัน ทหารม้าวิ่งเข้าไปด้านใน.

การสังหารหมู่เริ่มขึ้น.

ไม่จำเป็นต้องมีคำพูด.

‘ฉันชอบมัน.’

มันง่ายและไม่มีทางรู้ แต่ผมไม่ชอบการต่อสู้แบบนี้.

ผมจ้องมองไปรอบๆและเห็นลิซที่อยู่บนกำแพง ผมรู้ได้อย่างรวดเร็วเลยว่าเขาเป็นผู้บัญชาการ.

"แกเป็นใคร?"

ลิซถาม.

ผมหยิบวาธขึ้น.

"ฮีโร่แดนใต้”

มีหทารหลายพันถูกสังสารโดยแพนท่อม ผมเข้าไปสู้รบกัผู้บัญชาการชากรังและได้รับชัยชนะ ผมได้รับความช่วยเหลือจากไพน์(ถุงมือ) แต่ความสามารถเพียวๆของผมก็ยังเหนือกว่าเขาอยู่ดี

แน่นอนว่ามันย่ิมต้องมีความเสียหาย แพนท่อม300คนกลับลงสู่โลก อย่างไรก็ตามการได้ชัยชนะมันก็ชัดเจน.

หลังจากได้รับชัยชนะแล้วโอเว่นก็พูดว่า

“กระจายข่าวลือ ผู้บัญชาการภาคใต้และฮีโร่ภาคใต้ได้มาถึงเพื่อพลิกสถานการณ์.”

"ไม่มีเวลาแล้ว ทันทีที่จัดการป้อมให้อยู่ตัว เราจะไปหามาดาริ.”

"ผมไม่แน่ใจว่าเราควรจะรีบไปหามาดาริหรือไม่ ผมจะส่งทหารไปตรวจสอบเขา.”

"ดำเนินการให้เร็วที่สุด.”

โอเว่นเดินออกไป.

ผมกำลังมองไปที่มาดาริ แต่นี่เป็นสงคราม มันเป็นเรื่องยากที่จะบอกถึงอนาคตของมัน ผมไม่โง่พอที่จะเคลื่อนที่ช้าเกินไป.

‘เจฟ โทเรี่ยม.’

ผมยืนอยู่บนกำแพงและมองไปยังขอบฟ้าอันไกลโพ้น.

กระจายข่าวลือ.

ผมยังมีชีวิต ผมมาแล้ว.

1เดือน.

ในระหว่านี้ผมเข้าร่วมรบ.

มันเป็นการกระจายข่างลือและผู้คนที่ติดตามโอเว่นก็เข้ามา.

มีหลายครั้งที่ผมเข้าไปหากองกำลังของมาดาริ พวกเขาก็ถูกทำลายอย่างราบคาบทุกครั้ง.

นอกจากนี้..ยังมทีการปล่อยข่าวลือเกี่ยวกับแพนท่อมไปทั่วโลกเบื้องล่าง

ดังนั้นผมจึงตัดสินใจที่จะเปิดเผยตัวเอง.

ผมเลิกซ่อนหัวใจและดาบจักพรรดิ.

การกลับมาของราชานรก ข่าวลือที่ทำให้จุดยืนของศัตรูย่ำแย่ถึงขีดสุด.

“แก..ไม่ใช่ราชานรก!”

มาดาริไม่ยอมรับเรื่องนี้จนวาระสุดท้าย

เขามีความนับถืออย่างมากในการเป็นผู้บัญชาการ ในหัวใจของเขา เขาเป็นราชานรก เขาไม่ยอมรับการปรากฎตัวของผม.

ในทางตรงกันข้ามดวงตา มาดาริ เต็มไปด้วยความกลัว.

ไม่มีทางเลือก ผมมีดาบจักพรรดิและหัวใจพร้อมกับทหารม้าแพนท่อม มาดาริหลีกหนีเพื่อหลุดจากการลงโทษ.

ไม่ว่าเขาจะไม่ยอมรับแค่ไหนเราก็ไม่สามารถปฎิเสธได้.

"ถูกต้อง ผมไม่ใช่ราชานรก.”

ผมไม่ได้ตั้งใจที่จะปฏิเสธมัน.

ผมคือรัลดาล บิกิเซล ไม่ใช่ ราชานรก

ผมยกดาบจักพรรดิและวาธขึ้น.

มาดาริ กลับสู่โลกด้วยเสียงกรีดร้องและ ... สงครามภาคใต้สิ้นสุดลงในที่สุด.