Chapter 137: Phantom Cavalry (1)

Chapter 137: Phantom Cavalry (1)

---

8 ครั้ง มันเป็นจำนวนที่ผมต้องหนีหัวซุกหัวซุนเพื่อที่จะหาที่หลบซ่อน มันเป็นถ้ำที่เกิดจากธรรมตื ดูเหมือนกับว่าเจ้าของเดิมจะไม่อยู่.

ผมตรวจสอบเส้นทางทั้งหมดเพื่อให้ง่ายกลับการหลบหนี.

ผมเอาโอเว่นไปพิงไว้ที่ผนัง นี่มันก็เป็นเวลากว่า3วันแล้วที่เขายังไม่ตื่น

‘ฉันจะพักผ่อนสักหน่อย.’

ผมถึงขีดจำกัดแล้วร่างกายของผมเริ่มที่จะขยับลำบาก

มีกับดักอยู่ที่ทางเข้าเพื่อที่จะได้รู้ว่าใครเข้ามา ก้อนหินที่วางเอาไว้เพื่อทำให้เกิดเสียงดังมากพอที่จะรู้สึกตัว.

มันเป็นแค่กับดักง่ายๆ มันไม่มีอะไรมากกว่านั้น อาจจะเป็นความแตกต่างระหว่างที่มีชีวิตกับคนตาย ผทรอดมาได้สองครั้งก่อนหน้านี้

ผมหลับตา.

และเข้าสู่ห้วงนิทราอย่างรวดเร็ว.

มันเป็นเวลากว่า15วัน.

เราไม่ได้ถูกไล่ล่าอีกต่อไป แต่ผมก็ยังตื่นตัว

ผมตะเวนไปรอบๆและมองพื้นที่ไปเรื่อยๆ เมื่อผมตะเวนเสร็จแล้วก็กับไปที่ถ้ำ และเห็นโอเว่นบิดขี้เกียจ.

"อูยย...."

เขารู้สึกเจ็บ?

มันไม่เหมือนกับอันเดธทั่วไป มันต่างออกไปอย่างสมบูรณ์ แต่ความรู้สึกทั่วๆไปมันก็แทบไม่เหมือนกัน มันเกี่ยวกับความเจ็ป.

“จะ-จีเรียม...จีเรียม...”

โอเว่นลืมตาอย่างอ้อนแรง จากนั้นเขาก็ยืดมือออกมาหาผม.

ร่างกายของเขาสั่นเมาเหมือนกับอาการอยากยา เพื่อที่จะรักษาร่างกายของเขาในโลกนี้อันเดธไม่ต้องการจีเรี่ยม แต่ไม่มีใครรู้ว่าจีเรี่ยมมันสามารถหาได้ที่ไหน.

“ผู้บัญชาการทหารใต้ โอเว่น คุณฟื้นแล้วมีความรู้สึกอย่างไรบ้าง?”

"ฉัน..ผู้บัญชาการทหารใต้...อัค!”

"จิตใจของคุณกำลังจะมา.”

ผมเฝ้ามองพร้อมกับจับวาธ โอเว่นสูบเสียสติอีกครั้ง

ตั้นแต่นั้นมาโอเว่นตื่อนขึ้นมาอีกหลายครั้ง และเขาก็สลบไปเรื่อยๆสลับกัน.

อย่างไรก็ตามเขาไม่อยู่ในสภาพปกติ เขาเป็นคนบ้าตลอดเวลา บางครั้งเขาก็ยังเป็นเด็กอีกครั้งผู้บัญชาการภาคใต้ ... เขาก็กลายเป็นช่างตีเหล็กทไวไลท์.

"7บาปไม่ควรมีอยู่บนโลกใบนี้ กำจัดพวกมันไปให้หมด!."

“ราชานรก! ยะ-อย่าพยายามความควบคุมฉัน!”

ด้วยเหตุนี้ โอเว่นจึงไม่สามารถบอกอะไรมากไปกว่านี้ได้อีก.

'พวกโรคจิต หรือพวกมีหลายบุคลิค.’

มีหลายบุคลิคมากมายในตัวโอเว่น อย่างไรก็ตามตัวตนของผู้บัญชาการมีความเข็มแข็งที่สุด.

มันเป็นเรื่องปกติ...

‘ถุงมือ.’

ทุกครั้งที่เขาเปลี่ยนไป เวทย์มนของเขาก็เปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคน.

ผมไม่สามารถพูดกับเขาได้ เขาตื่นมาแล้วจำได้ ของทั้งหมดก็จะกลับเข้ามาในใจผมอีกรอบ.

มีเวลาในการที่จะสังเกตไม่มาก

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการออกจากโลกเบื้องล่างและพิจารณาสถานการณ์เกี่ยวกับดันเจี้ยนของผม ผมกำลังจะกลายเป็นเดวิล เป็นเจ้านายโลกเบื้องล่าง? ผมมีหัวใจราชานรก หากมันถูกปลุกขึ้นมาแล้วผมก็จะเป็นได้.

"แขน..มีแค่2ข้างก็พอ.”

6แขน.

3ข้างถูกตัดไปแล้ว มันไม่ใช่ปัญหาที่จะหายไปอีก1.

ผมยกวาธ.

ผมต้องการดูความเปลี่ยนแปลงว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นหากแขนที่ใส่ถุงมือถูกตัดออก.

Chwahak!

ผมตักแขนอีกข้างอย่างไม่ลักเล.

ในขณะเดียวกัน.

“อ๊าคคค!”

โอเว่นตะลึงเริ่มกรีดร้อง.

โอเว่นตกใจและลุกขึ้นจากที่นั่ง เขามองไปที่แขนแล้วสูดหายใจเข้าไปประมาณ5นาที.

"ถุงมือ ... เป็นของฉัน!”

ถุงมือเป็นสิ่งสำคัญที่สุด ปฏิกิริยานี้ไกลจากปกติ.

Kwarung!

บ้า.เขาเริ่มโจมตีผมมั่วๆ.

มันไม่ชัวร์ว่าเขาถูกควบคุมหรือป่าว แต่เขามีตัวตนสองอย่างระหว่างผู้บัญชาการและช่างตีเหล็กทไวไลท์.

นอกจากนนี้มันยังอาจจะเป็นอีกบุคลิคหนึ่งก็ได้.

‘จะทำอะไร?’

ผมคิดเกียวกับเรื่องนี้สักแปป.

ไม่มีทางเลือก ผมต้องฆ่าเขาหรือเตะเขาออกไป

ใจของผมเอนไปทางหลัง.

แววตาของโอเว่นถุกยึดติดกับแขนที่สวมถุงมือ มันเป็นเหตุปลที่ถุงจะถูกชิงจากเจ้าของที่ตาย.

'มันช่วยไม่ได้.’

ผมหวังว่าจะได้อะไรจากผู้บัญชาการภาคใต้ มันไม่สำคัญหรอกว่าคำพูดของเขานั้นมีความหลากหลายหรือไม่ ผมต้องการหาข้อมูล แต่จะไม่มีคำตอบในสถานะนี้.

ผมถือวาธและดาบจักพรรดิ.

และในขณะนั้น.

ดวงตาที่บ้าครั่งของเขาก็หายไป

"ดาบนั่น...?”

เขาสังเกตเห็นมันทันที.

บุคลิคเบื้องหน้ารู้จักดาบจักพรรดิ ศัตรูได้หายไปแล้ว

‘มันเหมือนกับที่แม๊กเป็น.’

ไม่มีทางอื่น.

ผมเช็ดเลือดของนกสายฟ้าออกแล้วถาม.

“คุณเป็นใคร?”

“ราชานรก! คะ-คุณลืมผม? คุณไม่รู้จักโอเว่นที่อยู่เบื้องหน้าผมงั้นหรอ?”

“ผมจำไม่ได้.”

“นะ-นั่นไม่เป็นไร. สุดยอดราชานรก! ในที่สุดคุณก็กลับมา พระเจ้าที่แท้จริง...!”

ฟุบ

โอเว่นคุกเข่า.

"ตอนนี้โลกเบื้องล่างจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม ผู้สร้างจะนำทางเรา!”

ตัวตนของโอเว่นรู้ถึงพลังงานบางอย่างของราขานรกนอกจากนี้ดูเหมือนจะมีข้อมูลเยอะมาก.

“วิญญาณของโอเว่นจริงๆอยู่ไหน?”

"ข้าแด่พระองค์ วิญญาณในร่างนี้จะอยู่ในการควบคุมของราชานรกตามพระบัญชา ความจริงโอเว่นเป็นอะไรตอนนี้ก็ไม่รู้แต่แม้ว่าวิญญาณในร่างนี้จะยุ่งเหยิง แต่กระหม่อนจะฟื้นตัวอย่างรวดเร็วเพื่อรับใช้พระองค์”

ไม่. วิญญาณของโอเว่นยังคงอยู่ ผมได้ยินเสียงของเขาร้อง.

'ตัวตนไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้.’

นอกจากนี้ดูเหมือนกับว่าวิญญาณของเขาจะแยกออกจากกัน หลังจากที่ออกจากร่างที่อ่อนแอ เขาสามารถเชื่อมต่อผ่านรอยแยกชั่วคราวเพื่อควบคุม ตัวตนนี้ไม่เกิดขึ้นแล้ว.

ไม่มีการยึดติดบุคลิคใดบุคลิคหนึ่ง.

"มีวิธีอะไรบ้างที่จะฟื้นฟูวิญญาณโอเว่นแท้ๆได้บ้าง?”

"ทำไม..อ่า พระองค์ต้องมีเหตุผล. ใช่. ยังมคงมีทางอยู่. คำสาปที่ติดอยู่บนถุงมือเพื่อที่จะกดดันบุคคลิคอื่น. ตัวตนของโอเว่นก็จะหายไป.”

คนนี้เชื่อว่าผมเป็นราชานรก เขาเปิดเผยความจริงกับผมดังนั้นไม่จำเป็นต้องชี้แจงเหตุผลจากความเข้าใจผิด.

"วิธีการกำจัดคำสาป?”

“พระองค์คิดจะล้างคำสาป?มันเป็นคำสาปที่เก่าแก่มากและจะติดตัวไปตลอด.”

เขาบอกว่ามันไม่ง่าย.

ผมลูบคาง.

‘คำสาปเป็นเหตุผลหลักที่จะต้องลบออก.’

ผมมองไปที่ประเด็นหลัก.

ผมจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเขาแลัวพูด.

"หน้ากากนี้จะอยู่นานแค่ไหน? มันไม่เหมาะ ที่จะเกิดเผยรูปร่างดั้งเดิมของคุณ.”

"อ่า..าา! ดะ-ได้โปรดรอก่อน ผมจะไม่แสดงรูปลักษณ์อุบาทว์นี้อีกแล้ว!”

โอเว่นหมอบอยู่ที่พื้น จากนั้นควันก็ออกมาจากหัวของโอเว่น

รูปร่างของควัน..ก่อเกิดเป็นเงา มันใหญ่ประมาณ3-4เท่าจากปกติ.

“นี่คือรูปร่างแท้จริงของคุณ?”

"ใช่ องค์ราชันย์!”

“ชื่อคุณ?”

“ผมชื่อ โอดูโต.”

"โอดูโต เยี่ยมมาก.”

"......!"

Chwack!

แม้ว่าเงาจะมีร่างกายวิญญาณ แต่มันก็สามารถถูกกำจัดได้ด้วยพลังเวทย์ที่เข้มข้น.

พลังเวทย์ของผมไม่ฟื้นตัวมากพอที่จะใช้จัดการได้ แต่พลังจากจันทราร่วงโรยก็แรงพอที่จะจัดการ.

ผมตวัดกาบจักพรรดิ.

“ทำไม...?”

โอดูโตมองลงมาที่อกและพูดด้วยเสียงน้อยๆ.

ผมโจมตีเข้าไปที่จุดสำคัญของเขา เร็วๆนี้เขาจะหายไปอย่างสมบูรณ์.

ผมเอาดาบออกแล้วพูดว่า.

“ผมไม่ใช่ราชานรก ผมชื่อรัลดาล บิกิเซล.”

หัวใจอาจจะเป็นของเขา แต่นี่มันร่างกายของผม ดีม่อนที่ชื่อรัลดาล บิกิเซล ผมจะไม่แยกออกเหมือนกับโอเว่น.

ดวงตาของผมเย็นเยียบมองไปทางโอดูโต.

ในอานาคตเร็วๆนี้โอดูโตจะตายอย่างสมบูรณ์

Duk!

ถุงมือตกลงบนพื้นดังนั้นคำสาปหายไปแล้ว.

'นี่มัน...ไพน์.’

สัญชาตญาณของผมรู้เรื่องนี้หลังจากใส่ถุงมือแล้ว.

1ใน7บาป.

ไพน์.

ผมรวบรวมบาปทั้ง4ได้แล้ว.

วาธ, สล๊อต, กรีด และไพน์.

ผมรู้สึกแข็งแกร่งทันทีที่สวมถุงมือ.

“ทะ-ที่นี่? ที่นี่คือที่ไหน?”

ในขณะเดียวกันโอเว่นก็เกิดตาของเขา.

“รัลดาล? ต่อสู้? ทำไมผมอยู่ที่นี่? มาดาริ...ใช่มาดาริอยู่ไหน?”

ความจริงที่ว่าเขาจำมันได้เมื่อตอนที่เขาเป็นผู้บัญชาการภาคใต้ และตอนนี้เขากำลังควบคุมอยู่.

‘ฉันต้องปราบตัวตนนี้.’

มันง่าย ถ้าผู้บัญชาการได้รับบาดเจ็บอีกตัวตนอาจจะเกิดขึ้นมา.

ในกรณีเดียวกันถ้าตัวตนนี้หายไป โอเว่นตัวจริงอาจจะตื่นขึ้นมาก็ได้

Surung!

“รัลดาล? ฮีโร่ภาคใต้. ทำไมดาบของคุณ...อ๊าคค!”