ตอนที่ 14 โดนทำร้าย

 

ฉันตื่นขึ้นมาเหมือนกับทุกๆวัน ฉันเดินเข้าไปอาบน้ำแล้วก็กินข้าวตามเวลาของฉันในวันนี้เขาไม่ได้เข้ามากวนฉันในห้องตั้งแต่วันที่เราคุยกันวันนั้นฉันก็ไม่อยากให้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปหรอกนะ แต่ถ้าจะทำให้เขาลืมฉันได้เขาก็สมควรที่จะทำแบบนั้นแหละดีแล้วจู่ๆประตูก็ได้เปิดขึ้นมาฉันเลยมองไปที่ประตูได้เปิดออก ฉันได้พบว่าโซฟีได้เข้ามาในห้องของฉันซึ่งที่นี่เป็นที่หวงห้ามคนนอกไม่สามารถที่จะเข้ามาในนี้ได้เลยแม้แต่คนเดียว ยกเว้นจะได้รับอญุญาติเท่านั้นอยู่ๆโซฟีก็ได้เดินเข้ามาหาฉันก่อนจะผักฉันกระเด็นลงพื้น จานข้าวที่ฉันถือได้กระจัดกระจายออกแตกเป็นเสี่ยงๆเธอจับคอเสื้อของฉันขึ้นมา

 

“ยัยตัวแสบคิดจะเเย่งนายท่ายเลย์ไปจากฉันมันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกนะ”

 

อะไรของเธอเนี่ยฉันสบัดมือของเธอออกก่อนที่เธอจะยกฉันขึ้นมาให้ฉันลุกขึ้น แล้วเธอก็เริ่มผลักฉันผลักฉันแล้วก็ผลักฉันจนไปกระแทกกับกำแพง ทำให้ฉันปวดหลังมากแรงของปีศาจมันเยอะเกินที่ฉันจะสู้ได้ฉันเลยหลีกเลี่ยงการต่อสู้กับเธอ

 

“เธอเป็นบ้าอะไรของเธอเนี่ยโซฟีฉันก็อยู่ของฉันดีๆฉันไม่ได้แย่งใครมาจากใครเลยนะเธอกำลังเข้าใจผิดอยู่”

 

เธอไม่สนใจกับสิ่งที่ฉันพูดโซฟีตบฉันเข้าที่แก้มซ้ายทีหนึ่งซึ่งมันแรงมากจนฉันปวดและแสบสุดๆ ตั้งแต่โตมาไม่เคยโดนใครตบเลยนะอาการแสบมันเป็นแบบนี้นี่เอง แล้วจากนั้นเธอก็ลากฉันออกมาจากห้องต้องห้ามแล้วพาฉันออกจากปราสาทให้ฉันเข้าไปในป่าตอนนี้ไม่ได้มีเพียงแค่โซฟีแล้วเเต่มีแม่บ้านอยู่หลายคนเลยทีเดียวประมาณสี่ห้าคนได้พาฉันเข้าไปในป่าสักแห่งหนึ่งฉันรู้ว่าฉันกำลังจะเกิดอะไรขึ้นในตอนนี้เนื่องจากพวกเธอไม่ได้ฟังฉันเลยแม้แต่นิดเดียว เมื่อไปถึงฉันก็เห็นกระท่อมแห่งหนึ่งเป็นกระท่อมเล็กๆซึ่งไม่มีใครอยู่แน่ๆเพราะมันเขียนว่ากระท่อมล้าง พวกนั้นเปิดประตูแล้วพาฉันเข้าไปก่อนโซฟีจะดึงไม้ลงเป็นเหมือนที่สับสักอย่าง ก่อนที่พื้นจะเปิดออกเป็นเหมือนประตูลับแล้วจากนั้นพวกนั้นก็พาฉันเดินลงไป เมื่อเดินลงไปก็พบเหมือนกับห้องขังอะเป็นเหมือนในหนังเรื่องหนึ่งที่มีหัวเป็นม้าเลยแล้วไล่ฆ่าคนอะไรแบบนั้น พวกนั้นผลักฉันเข้าไปในกรงก่อนจะปิดล๊อกประตูนั้นไว้ซึ่งฉันพยายามเปิดประตูแล้วแต่มันก็เปิดไม่ออก

 

“เธอทำแบบนี้กันเพื่ออะไรฉันไปทำอะไรพวกเธอหรอทำไมพวกเธอถึงทำฉันกับแบบนี้ล่ะห้ะ”

 

พวกนั้นเบะปากใส่ฉันบางคนก็หัวเราะฉันเหมือนกับว่าฉันเป็นตัวตลกของพวกเธอหรือของเล่นของพวกเธอเลย

 

“แกยังไม่รู้ตัวอีกหรออีเลขาหน้าโง่ แกรู้หรือเปล่าว่าเมื่อวานนี้แกขยี้ใจพวกฉันขนาดไหนแกรู้ไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับพวกฉันบ้างตั้งแต่แกมาอยู่ที่นี่แต่ก่อนนายท่าจะสนใจฉันมากกว่านี้ และมานอนกับพวกฉันทุกๆ

วันไม่เคยเบื่อพวกฉันเลยหรือไม่เคยเลทอะไรเลยแต่พอแกมาเท่านั้นแหละทุกอย่างก็เปลี่ยนไป แกทำให้พวกฉันเหมือนคนไร้ค่าสำหรับนายท่าน นายท่านสนใจแต่แกตลอดเลยไม่เคยมาสนใจพวกฉัน ไม่ว่าฉันจะพยายามทำให้นายท่านมาสนใจฉันด้วยวิธีไหนก็ตาม เพราะแกเพราะแกทั้งนั้นเรื่องมันเลยเป็นแบบนี้”

 

นี่ฉันทำให้เขาเป็นขนาดนั้นเลยหรอไม่น่าเชื่อว่าเขาจะเปลี่ยนแปรงตัวเองได้ขนาดนี้นะ แต่ฉันก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะทำให้เขาเป็นแบบนั้นเลย

 

“แต่เธอก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะทำฉันแบบนี้เลยนะเพราะว่าเธอยิ่งทำแบบนี้เขาก็จะยิ่งหาฉันแล้วถ้าเกิดเขาหาฉันเจอมันจะทำให้เธอลำบาก เธอไม่จำเป็นที่จะต้องทำแบบนี้เลยเพราะผู้ชายคนเดียว ฉันเลิกคุยกับเขาไปนานแล้ว เราเป็นแค่เจ้านายและลูกน้องกันไม่ต่างอะไรกับพวกเธอเลยเหมือนกัน ฉันไม่ได้สนใจผู้ชายมากกว่างานเลยแม้แต่นิดเดียว ถ้าเธอคิดจะเสียศักดิ์ศรีเพื่อผู้ชายเพียงคนเดียว ฉันว่าเธอคงจะโง่มากเลยนะ”

 

ถึงคำพูดของฉันจะดูแรงไปสำหรับพวกเขา แต่ก็ต้องพูดกันแบบนี้แหละ ไม่อย่างนั้นเขาคงจะไม่เข้าใจคำพูดของฉัน หรือเขาอาจจะไม่ฟังกันเลยก็ได้ ถึงแม้ว่าจะไม่ฟังแต่เขาก็ควรจะรู้ไว้ว่า เขาไม่ควรจะทำแบบนี้ตั้งแต่แรกแล้ว

 

“แกไม่ต้องมาสอนพวกฉันหรอกนะพวกฉันคิดเองได้ไม่ต้องการให้ใครสอน แกอยู่ในห้องขังเน่าๆนี่ไปคนเดียวก่อนนะ เดี๋ยวฉันจะมาหาใหม่จะเอาของเล่นมาฝากเธอด้วย”

 

แล้วจากนั้นพวกนั้นก็ปล่อยให้ฉันอยู่ที่ห้องขังนี่เพียงคนเดียว ฉันพยายามทั้งกระโดดถีบกรงทั้งผลักกรงทั้งกระโดดใส่กรง แต่มันก็ไม่สามารถที่จะพังเพื่อออกไปจากที่นี่ได้เลยแม้แต่น้อย ฉันหมดแรงแล้วตอนนี้ ฉันนั่งลงกับพื้นปูนที่เหมือนจะสกปรกมากแล้วนั่งรอ ฉันไม่รู้พวกนั้นจะเอาอะไรมาให้ฉัน หรือฉันจะโดนอะไรจากพวกนั้นบ้าง ฉันไม่คิดเลยว่าฉันเป็นมนุษย์ที่ต้องมาในโลกของปีศาจแถมยังต้องโดนพวกนางทำร้ายอีกหาว่าแย่งผู้ชายอีก ฉันเป็นคนเลวในสายตาของพวกนั้นขนาดนี้เลยหรอ //ก๊อก แก๊ก ก๊อก แก๊ก// เสียงเปิดประตูกรงขังได้ดังขึ้น เหมือนว่าพวกเธอมากันแล้ว

 

“สวัสดีนะยัยจิ้งจอกเธอน่าจะเกิดไปเป็นแรดนะ เพราะเธอมันแรดมากเลย ฮ่า ฮ่า ฮ่า อ้อใช่ฉันลืมไปฉันมีของเล่นจะมาให้เธอนี่นาซึ่งเธอน่าจะชอบของขวัญที่ฉันจะให้กับเธอในวันนี้”

 

ของเล่นอะไรของเธอกันนะโซฟีคงไม่ใช่อะไรที่เลวร้ายมากเลยใช่ไหม อยู่ๆก็มีผู้ชายหน้าตาโหดมากแล้วมันก็มีลิ้นที่ยาวมากด้วย หน้าตาหน้ากลัวมากเลยอะ พวกนั้นเปิดกรงให้มันเข้ามาในนี้ก่อนที่มันจะมองมาที่ฉันในสายตาแบบพิกล

 

“นี่เป็นของขวัญสำหรับเธอนะเบอร์รินชื่อเธอเหมือนเพื่อนของฉันเลยนะแต่ว่าช่างเถอะสงสัยเพื่อนของฉันจะไปเกิดใหม่แล้วหรือลงนรกไปแล้ว ฉันเลยไม่ได้เจอเธอคนนั้นอีกแต่สำหรับเธอนะเบอร์รินฉันคิดว่ามันน่าจะ

สนุกมากเลยนะ ปีศาจตนนี้มีชื่อว่ามาตา ฟาล่า ถนัดล่าผู้หญิงมากแล้วจับผู้หญิงที่ได้มามาทำเป็นเมียทั้งหมดแล้วจากนั้นพวกเธอก็จะผลิตลูกให้กับเขาให้เอามาทำเมียในภายภาคหน้าอีกฉันว่าเธอคงจะชอบหน้าดูเลยนะจัดการเลยสิ มาตา ฟาล่า”

 

มันกำลังเดินเข้ามาหาฉันเรื่อยๆอย่าเข้ามานะไม่ใช่เรื่องที่ฉันชอบเลยแม้แต่น้อยอย่าให้มันเข้าใกล้ฉันนะ อย่าเข้ามานะ จากนั้นมันก็วิ่งเข้ามาจับตัวของฉันเอาไว้แล้วผลักฉันลงไปนอนก่อนจะค่อมตัวของฉันไว้ ทำการล๊อกฉันแล้วเริ่มมุดฉันเข้ามาฉันพยายามสลัดตัวเองออกจากตรงนั้น พยายามตั้งกี่ครั้งกี่คาแต่ก็ไม่สามารถจะสลัดได้ด้วยความที่มันเป็นผู้ชายและแรงมันเยอะกว่า

 

“เจ๋งไปเลยเห็นแล้วรู้สึกโล่งใจ ต่อไปเธอก็ต้องรู้ตัวเองไว้ว่าเธอไม่ควรที่จะแย่งนายท่านมาจากใครอีก ฮ่า ฮ่า

ฮ่า”

 

ไม่นะ ไม่บัตรของฉันได้กระเด็นออกจากตัวของฉันมันทำให้ฉันคิดได้ว่าฉันยังมีเขาอยู่ที่นี่ ฉันต้องเอาบัตรมาให้ได้ก่อน ฉันเอามือเข้าไปเกี่ยวบัตรเเต่ว่าเเขนของฉันไม่ถึง น้ำตาของฉันเริ่มไหลออกมาเเล้วไอ้ปีศาจนี่ก็พยายามจะข่มขืนฉันด้วย

 

“เลย์ช่วยฉันด้วยได้โปรดเถอะมาหาฉันสักที”

 

แล้วจากนั้นทุกอย่างได้เงียบลงเสียงสั่นสะเทือนได้ดังขึ้น ทุกอย่างสั่นหมดสั่นจนกระทั่งใครบางคนได้เดินลงมาจากข้างบนด้วยอาการที่ไม่มีใครอยากให้เห็นหรือไม่มีใครอยากให้เป็น

 

“พวกแกพาคนของฉันมาทำอะไรที่นี่ห้ะ” ทุกคนต่างพากันกลัวเสียงที่ได้ยินมาจากข้างหน้านั้น ต่างคนต่างถอยกันลงมาจากเสียงที่คนกำลังหัวเราะกันอยู่กลายเป็นเสียงกลัวที่อยู่ในใจ เมื่อฉันมองไปดูฉันก็รู้เลยว่าคนที่มาคือเลเรอ์ เขามองฉันด้วยสายตาที่ค่อยข้างจะเป็นห่วงมากเลย และมองพวกนั้นด้วยสายตาที่โกรธจนฉันก็ยังกลัวเขาเหมือนกัน

 

“พวกแกเอาคนของฉันคนที่ฉันรักมาปู้ยี่ปู้ยัมแบบนี้อย่างนั้นหรอ พวกแกอยากจะโดนฉันฆ่ากันตายไปข้างหนึ่งเลยใช้ไหมถึงทำกันแบบนี้ได้”

 

เขาเดินเข้ามาตรงข้างหน้ากรงก่อนที่จะเบิดกรงออกเป็นชิ้นๆเพียงแค่มือของเขาเท่านั้น เหมือนว่าเขาจะไม่ได้ใช้แรงอะไรเลย เขาเดินมาหาฉัน มาตา ฟาล่าเดินถอยออกมาจากตัวของฉัน ก่อนจะวิ่งหนีออกไป ต่ก็วิ่งหนีไปไม่ถึงไหนมาคาโอก็ได้ดักหน้าของมาตา ฟาล่าเอาไว้แล้วก็ถีบมันกระเด็นไปหาพวกแม่บ้านนั่น

 

“ว๊ายตายแล้วขอโทษเจ้าค่ะที่พวกเราทำแบบนี้เป็นเพราะว่าพวกเราเห็นว่ายัยนี่มันมายุ่งวุ่นวายกับนายท่านข

องพวกเรานะค่ะ”

 

เขาไม่ได้สนใจกับคำพูดของพวกนั้นเลย เขาเดินมาหาฉันแล้วก็อุ้มฉันขึ้นมาด้วยท่าเจ้าหญิง จากนั้นเดินออกมาจากกรงแล้วมองไปที่ยัยพวกนั้น

 

“พวกแกคิดว่าพวกแกจะรอดจากการทำแบบนี้อย่างนั้น ฉันไม่ต้องการฟังคำแก้ตัวของพวกแกเลยสักนิด พวกแกรู้รึป่าวว่าฉันไม่ได้ขอให้พวกแกมาทำแบบนี้เลย มาคาโอจัดการเก็บพวกนี้ซะ”

 

ต้องทำถึงขนาดนั้นเลยหรอ ฉันว่าทำขนาดนั้นมันก็เกินไปนะ

 

“อย่าทำแบบนั้นเลยนะฉันไม่อยากให้ทำพวกเขาขนาดนั้น ฉันไม่ติดใจอะไรหรอกอย่าทำแบบนั้นเลยฉันว่าแค่เอาสถานเบาก็พอแล้ว พวกเธอคงจะรักนายมากเลยไม่อยากให้นายต้องเสียใจแบบนี้ฉันผิดเองแหละอย่าทำพวกเธอเลย”

 

เขาคิดอยู่สักพักก่อนที่จะถอนหายใจยาวๆออกมา

 

“เธอนี่ซื่อบื่อจังเลยนะเบอร์รินเอาเป็นว่าฉันจะทำตามเธอก็แล้วกัน แต่เธอไม่เป็นอะไรจริงๆนะฉันไม่น่าปล่อยเธอไว้เลยน่าจะไปเร็วกว่านี้ ฉันติดงานน่ะเลยไม่ได้ไปหาเธอที่ห้อง ส่วนพวกแกจงจำไว้ว่าคนที่ช่วยชีวิตแกคือเธอคนนี้ อย่าทำให้เรื่องมันเกิดอีก ถ้าพวกแกแตะต้องเธออีกแม้แต่ปลายนิ้ว ฉันจะตัดนิ้ว และแขน และขา ของพวกแกเป็นชิ้นๆ เข้าใจเอาไว้ด้วยนะ”

 

แล้วพวกเราสามคนก็เดินออกมาจากที่นั่นแต่ฉันโดนเขาอุ้มเอาไว้อยู่ เมื่อเดินออกมาจนไปถึงปราสาทแล้วก็เข้าไปที่ห้องของฉัน เขาก็บอกให้เซเรียสไปทำงานต่อแล้วมาคาโอก็ปล่อยให้ฉันกับเขาอยู่กันแค่สองคน เมื่อไหร่เขาจะปล่อยฉันลงสักทีล่ะ

 

“ปล่อยฉันลงได้แล้วนะ นี่มันก็ปลอดภัยแล้วก็ถึงห้องของฉันแล้วนะ”

 

เขายิ้มแต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยฉันออกจากมือที่ยกฉันเอาไว้อยู่ ไม่หนักหรือยังไงเนี่ย ฉันพยายามสลัดตัวเองออกแต่เขาก็ไม่ปล่อยฉันลงสักที ฉันเลยมองไปที่เขาแล้วก็ใช้มือของฉันที่ไปที่หัวของเขาเบาๆ

 

“โอ๊ยเจ็บนะ เป็นผู้หญิงอะไรของเธอมือหนักชะมัดเลยเนี่ย”

 

สมควรที่จะโดนแล้วไม่ยอมที่จะปล่อยฉันออกไปสักทีเขาเดินไปที่เตียงก่อนจะปล่อยฉันลงที่เตียง แต่เขาก็มานอนทับตัวของฉันเอาไว้แบบนี้มันคืออะไรเขามองหน้าฉันฉันก็มองหน้าเขาฉันใจเต้นแรงมากในตอนนี้ เขาเอาหน้าเข้ามาหาฉันเรื่อยๆฉันขยับตัวไม่ได้ตัวของฉันมันทำเอง ฉันรู้สึกได้เลยว่าใจฉันมันสั่งให้ทำ ก่อนที่ฉันจะหลับตาลงแล้วปากของเขาก็เริ่มเข้าในประกบกับปากของฉัน ซึ่งปากของเขามันนุ่มพร้อมลมหายใจที่อุ่นๆของเขาได้กระทบกับหน้าของฉัน ฉันคิดว่า..ฉันรักเขาเข้าแล้วจริงๆ