Volume 1 / Chapter 24
LM Volume 1 Chapter 24
Volume 1 / Chapter 24
TL: LightNovelCafe
“ถ้าพวกเขามีต้องการต่อสู้กลับหล่ะ.”
“มันคงต้องการโชคเป็นอย่างมาก.”
จุนซังที่เฝ้ามองในขณะซุ่มดูได้ถอนหายใจออกมา คาลนิบาลหายไปจากแว่น พวกเขาไม่ได้รู้สึกถึงคานิบาลอีกต่อไป.
“ถ้าผมได้ต่อสู้กับอีวิลคาลนิบาลแล้ว ผมค่อนข้างมั่นใจว่าผมจะสามารถจัดการคาลนิบาลได้ทุกตัว.”
“มันเยอะมาก.”
จินฮยอกโบกมือไล่ความคิดออกไป ถ้าเป็นพื้นที่เล็กๆเช่นอุโมงค์ พื้นที่ๆมีเนื้อที่จำกัดและมันสามารถทำงานได้.
สไนเปอร์มันเป็นที่นิยมมากที่สุดแต่มันไม่ใช่หน้าที่หลักในการซัพพอต.
นี่คือป่า พวกเขาอาจสามารถทำอะไรได้บ้างหากพวกเขาอยู่ไกลเกินไป แต่พวกเขาก็ไม่สามารถเข้าได้นานหากพวกเขาเข้ามาในฐานนี้.
ถ้าคาลนิบาลปรากฎตัวทั่วทุกที่พวกเขาจะตายอย่างสิ้นหวังแม้ว่าสวรรค์จะส่งนักแม่นปืนมาช่วยพวกเขา พวกเขาได้แต่สาปแช่งฟ้าเท่านั้น.
“มันต่างเวอร์ชั่นเสมือน.”
“คุณกำลังบอกว่าเวอร์ชั่นจริงสามารถเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา ซึ่งต่างเวอร์ชั่นเสมือนที่สถาพแวดล้อมได้กำหนดมาแล้ว?”
จุนซังพยักหน้า.
สมองของเขามีข้อมูลเกี่ยวกับ LM มากมาย เขาสามารถรู้ชื่อ,สกิลและจุนอ่อนของมิวแทนได้ด้วยจากการเห็นหน้าของมัน.
แม้ว่าจะเป็นเวอร์ชั่นเสมือน แต่เขาก็เปิดใช้บล๊อคของเขามากกว่า10และด้าวเข้าไปสู้จ่ำแหน่งสูงๆได้-จนถึงระดับสูงที่สุด
การจู่โจมกับราชินีชั่วร้ายของเขายังเป็นตำนาน(ต่อไปราชินีชั่วร้ายจะเป็น อีวิล ควีน/ไรต์)
“มิวแทนในเวอร์ชั่นเสมือนยังอยู่ในการจำกัดของระบบ แต่เวอร์ชั่นจริงพวกมันจะเคลื่อนไหวด้วยตัวเอง ความแตกต่างของขีดจำกัดยังห่างกันอยู่มา ความแตต่างนี้คือตัวแปรสำหรับไลฟ์เตอร์ที่ไม่คาดคิดได้.”
คาลนิบาลพัฒนามาจากทหารที่ป่าเถื่อน พวกมันยังสามารถใช้ไอเทมกับไลฟ์เตอร์ได้เมื่อมีไอเทมบางชิ้นที่อยู่ในมือของมัน
พวกมันมีความสามารถในการเรียนรู้และจดจำไอเทมที่พวกมันเคยเห็น สิ่งนี้มันไม่ได้มีในเวอร์ชั่นเสมือน.
เหมือนกับคนโบราณที่กำลังพัฒนาให้ทันสมัย และตอนนี้มิวแทนคานิบาลกำลังทำแบบเดียวกัน.
“คุณจะทำอะไร?”
“เราควรจะยอมแพ้?”
“คุณเอาจริงดิ?”
“ล้อเล่น.”
พวกเขาไม่อาจจะยอมแพ้ได้นี่เพิ่งเริ่ม จุนซังมองไปที่พื้น คานิบาลได้ทิ้งร่อยรอยอย่างชัดเจน.
ถ้าพวกเขาจะสามารถมองเห็นร่องรอยที่ผสมกันหลายร้อยร่องรอยพวกเขาสามารถมองมันได้ที่พื้นเท่านั้น ฐานทัพของมันจะเป็นปลายทางเส้นทางนี้.
***
ครึ่กๆ!
คาบิบาลและอีวิลคานิบาลเดินจนมาถึงรอยแยกของถ้ำ.
ซานมันอยู่ในถ้ำหรอ?มันเป็นสถานที่ๆดีที่สุเเพื่อที่จะหลบการเห็นจากภายนอก คนิบาลบางตัวยังเฝ้าอยู่ด้านนอก.
“นั่นมันเป็นทางเข้าทางเดียว?”
“นั่นเลวร้ายที่สุด.”
พวกเขามองไปทั่วพื้นที่ แต่มันมีเพียงทางเข้าเดียว หากพวกเขาต้องการจะแทรกซึมเข้าไปมันไม่มีทางที่พวกเขาจะเข้าไปโดยไม่เผยตัว.
“มี ยาม 2 ตัว”
“เราจำเป็นต้องเข้าไปใกล้ มีระยะทางจำกัดที่แว่นตามองเห็น”
จาก50เมตรเห็นเพียงยามสองตัวเท่านั้น เนื่องจากพวกเขาจะไม่สามารถแน่ใจได้นอกจากเข้าไปอีก10เมตรเพื่อมองหาสิ่งที่อยู่ข้างใน.
“เราต้องเข้าไปเล็กน้อย มันอาจจะเป็นอันตรายถ้าพวกมันสามารถสัมผัสได้.”
“อืม...เราไม่สามารถอยู่นี่ได้.”
“แม้ว่าเราจะฆ่ายามหรือล่อให้พวกข้างในออกมาแล้วประสบความสำเร็จในการแทรกซึม แต่เราก็ไม่รู้ว่ามีกี่ตัวที่อยู่ข้างใน ตราบเท่าที่เรายังตรวจสอบได้ มันต้องถูกต้อง”
จุนซังละจากจินฮยอกไปประมาณ10นาทีก่อนที่เขาจะกลับมา พวกเขาจำเป็นต้องทดลองบางอย่างกับคานิบาล.
“งั้้นขึ้นไปบนต้นไม้ มันเป็นไปได้ ใช่มั๊ย?”
“ฉันคิดว่ามันไม่อาจจะเป็นไปได้”
จินฮยอกมองไปที่ต้นไม้และส่ายหน้า มีความสูงประมาณ20เมตร การซัพพอตไม่แข็งแรงมากนัก เขาไม่สามารถปีนขึ้นด้วยความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ.
“ขึ้นหลังฉันซะ.”
“หืม?”
“เร็วๆ.”
จินฮยอกเก็บของทุกอย่างใส่ไว้ในกระเป๋ามิติและขึ้นมาที่หลังผม จุนซังรู้สึกหนักเล็กน้อยและปีนขึ้นต้นไม้.
ทั้งหนักกว่า 160 กกรวมทั้งอุปกรณ์ทั้งหมด แม้ว่าจะมีการปรับแต่งร่างกาย เขาก็ไม่สามารถปีนขึ้นไปได้ด้วยความแข็งแรงทางพื้นฐาน.
“หลังจากผ่านไป 1 และ 6 นาที ผมสามารถที่จะยิงต่อได้อีกครั้ง.”
“อ่า! พวกเขาคงไม่ออกมาเยอะแยะ.”
“ถ้าคานิบาลที่เฝ้ายามอยู่ตรงนั้น จะต้องมีตัวนึงที่ไม่เคลื่อนไหว ตัวอื่นก็ไม่สนใจมัน”
ความรู้สึกของมิวแทนเหมือนกับความรู้สึกของคนปกติ แม้แต่คานิบาลก็มีช่วงเวลาที่ต้องพักผ่อนของมัน.
คาลนิบาลตัวนึงออกมาหลังจากได้ยินเสียงใยเวลาเดียวกัน.
พวกเขาได้เอาระเบิดเสียง 8 ลูกเพื่อสร้างความวุ่นวาย ใน 6 ลูกจะระเบิดส่วนอีก 2 เอาไว้แก้สถานการณ์ที่ไม่เป็นใจ.
วิ้งง!
ระเบิดลูกแรงดับลง มันเป็นเรื่องปกติเพราะมันระเบิดจากที่ไกลๆ แต่ทุกตัวที่อยู่เบื้องหน้ามันจะตาย.
เคี๊ย?
เอีย!
ตัวแรกที่มีปฏิกิริยาคือยามสองตัวทันทีที่พวกมันตะโกนไปในทิศทางของเสียงคาลนิบาลหลายสิบตัววิ่งออกมา.
‘2, 5, 7, 15, 20.’
จุนซังนับหัว มียามอยู่ 20 ตัว คานิบาล 20 ตัวออกทางเข้าและมองหาไปยังต้นเสียง ไม่มีตัวอื่นออกมา.
วิ้งง!
ขณะเดียวกันระเบิดลูกที่สองก็ดับลง คานิบาลที่วิ่งออกมาก็เปลี่ยนทิศทางไปยังตรงกันข้ามและทางเข้าก็ยังเงียบสงบเหมือนเดิม.
จุนซังคาดการณ์ถูกต้อง คานิบาลกำลังพักและไม่สนใจว่าอะไรจะเกิดขึ้น.
“ขึ้นมาบนหลัง! เราต้องเข้าไปข้างใน!”
“บอกก่อนสักหน่อยนะ!”
จินฮยอกขมวดคิ้ว จุนซังพูดว่าต้องการเข้าไปในถ้ำโดยไม่ให้เวลาเขาเตรียมตัว ร่างกายของเขายังอยู่บนหลังของเขา.
ชิ!
จุนซังและจินฮยอกแทอกซึมเข้าไปในถ้ำ หัวใจของพวกเขาเต้นเร็วขึ้น พวกเขามีความสุขและความกลัวในเวลาเดียวกัน.
ทางเข้าถ้ำเป็นเส้นตรง พวกเขาไม่สามารถหันหลังกลับไปได้เมื่อพวกเขาเข้ามา.
ตึก ตึก!
“ทางแยก.”
“นั่นเลือด.”
จุนซังสัมผัสไปตามพื้น มันยังเปียกอยู่ มันต้องเป็นของคนในตี้ที่ถูกลากไปพร้อมกับคานิบาล.
“เรากำลังลงไปตรงกลาง.”
“ผมคิดว่าหัวใจของผมกำลังเด้งออกมา.”
พวกเขาเลือกสายกลางกับทางแยก3ทาง ทุกอย่างเหมือนเดิมเนื่องจากเป็นสถานที่ใหม่ทั้งหมด แต่ความเป็นไปได้บอกพวกเขาผ่านตรงกลาง
ขณะที่พวกเขาเข้าไปข้างใน มันมืดเกินกว่าที่จะเป็นฐานทัพ ไม่มีอะไรนอกจากความเก่าของเวลา แต่โครงสร้างของมันก็ซับซ้อนมากขึ้น.
“มันเป็นสถานที่ขนาดใหญ่ลองหาสถานที่ซ่อนก่อนเป็นอันดับแรก”
“แน่นอน.”
มันเป็นสถานที่ทหารทั้ง1500คนใช้งาน ถ้ามันมีสิ่งที่ต้องใช้สำหรับชีวิตประจำวันมันจะต้องมีพื้นที่ว่างต่างหากหรือไม่ก็โกดัง.
พวกเขาบอกว่ามันเป็นสถานที่ๆคาลนิบาลอยู่ ถ้ามันเป็นอย่างนั้นก็จะต้องหาสถานที่นั่นก่อนเป็นอันดับแรก