Chapter 36 Lycanthrope (Part 2)
Chapter 36 Lycanthrope (Part 2)
ไลแคนขนเงินทั้ง4ที่วิ่งเข้ามาในป่าอย่างเรวดเร็ว
ภายในตะกูล พี่น้องไม่ว่าผู้หญิงผู้ชายเต็มไปด้วยการแข่งขันในการทำคะแนน แต่ในหมู่พี่น้องของพวกเขามีทั้ง4คนนี้ที่มาจากแม่เดียวกันและมีความสัมพัมธุ์พิเศษกว่าตัวอื่นๆ.
พี่ชายคนโต เฮลกิ(Helgi) ที่เกิดมาพร้อมกับความแข็งแกร่งและโดดเด่นเป็นอย่างมากในฐานะผู้นำคนต่อไปของตระกูล แต่เฮลกิไม่ค่อยมั่นใจและมักก้มหน้าลงและนี่ก็เพียงพอแล้วที่ให้พ่อของเขามั่นใจได้.
‘มันเป็นเพราะว่าฉันเห็นว่าพี่ตายได้อย่างไร.’
ในตอนแรกมีพี่น้อง5คนที่เกิดมาจากแม่เดียวกัน พี่ชายที่อายุมากกว่าเฮลกิ3ปี.
เขาเป็นพี่ชายที่แข็งแกร่งมาก
มันเป็นเพราะทุกคนมักจะบอกว่าพี่ได้รับสายเลือดจากพ่อของเขา
เรื่องราวได้แพร่กระจายไปในตระกูลว่าอาจจะมีการเกิดการเปลี่ยนแปลงในเวลาสั้นๆและกฎของบิดาได้ถูกทำลายมานานแล้ว.
แต่มันก็ทำให้เขาเปิดตากับสิ่งที่ค้นพบ
พี่ชายที่อ่อนโยน ไม่อาจต่อต้านมารดาในการท้าทายตำแหน่งของพ่อ เขาต่อสู้ท่ามกลางความปราถนาที่จะยึดตำแหน่งของพ่อพร้อมกับภรรยาของเขา เขาตายเนื่องจากคอของเขาถูกเป่ากะจาย.
“ฉันรู้”
ฮยองที่ได้จับตอของเขาที่ถูกทำลายด้วยมือข้างหนึ่ง พ่อได้พูดกับทุกคน.
“ฉันหวังว่าทุกคนจะมีความทะเยอทะยานเหมือนกับความรักของตัวเอง.”
เหล่าพี่ชายน้องชายมองพ่อด้วยความกลัว มารดาและพี่สาวน้องสาวมองด้วยความอิจฉา.
“แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้ อย่ามาท้าทายฉัน รออีกหน่อยฉันจะแสดงให้พวกแกเห็นโลกใหม่ จากนั้นฉันจะยอมรับกลับความท้าทายทุกอย่าง.”
ร่างกายที่ใหญ่กว่าคนอื่น.
ขนสีเงินที่สวยงามที่ส่องแสงท่ามกลางดวงจันทร์มากกว่าคนอื่น.
เขาได้จัดการโจมตีผู้ท้าทายด้วยการความแข็งแกร่งและพ่อของเขายังรักษาตำแหน่งของเขาได้.
และเฮลกิตระหนักถึงมัน.
‘พ่อมีแผนที่ใหญ่.’
แผนที่ยิ่งใหญ่กว่าการต่อสู้ภายในตระกูล
เฮลกิตัดสินใจที่จะดำเนินตามแผนของพ่อเขา เฮลกิคิดเหมือนกับพี่ที่ตายไปแล้วของเขาที่ต้องการอำนาจและผู้หญิง แต่มันจะไม่สามารถทได้หากไม่มีความแข็งแกร่ง.
การตัดสินใจของเฮลกิถูกต้อง.
หลังจากนั้นพี่น้องทุกคนที่ท้าทายพ่อเขาตายทั้งหมด พ่อชนะโดยที่ไม่มีใครสามารถสะกิดเขาได้.
ในขณะที่พี่น้องของเขาปรารถนาที่จะท้าทายและพวกเขาก็ยังคงตาย เฮลกิได้รับความไว้วางใจจากพ่อและอยู่บนจุดสูงสุดของตระกูล ในฐานะนั้นเขาได้น้องสาวต่างมารดาสองคนเป็นภรรยาเป็นรางวัล.
จากนั้นพี่น้องของเขาก็เอาทำตามแบบอย่างเหมือนกับเฮลกิและสาบานว่าจะจงรักภักดีต่อบิดาของตน แต่เฮลกิก็มีฐานะที่มั่งคงในฐานะผู้บัญชาการคนที่สอง.
ที่น้องทั้งสามของเฮลกิก็ได้เดินตามที่พี่ชายคนโตของเขาไป เฮลกิที่กำลังเดินตามก็หาทางพยายามแยกและมองหาโอกาศที่จะได้รางวัลจากพ่อของเขา.
พวกเขาวิ่งมาไกลแค่ไหน?
พวกเขารับกลิ่นของศัตรู
“มันเป็นทางนี้!”
“นี่คือกลิ่นมนุษย์!”
เมื่อรู้ว่าฝ่ายตรงข้ามเป็นมนุษย์ ความดีใจของไลแคนก็เติบโตมากขึ้น.
พี่น้องสงสัยว่าเป็นเอลฟ์ แต่มนุษย์เป็นได้แค่อาหารเท่านั้น พวกเขารู้ว่ารสชาติของเลือดและเนื้อของมนุษย์ได้เป็นอย่างดี.
“อย่าประมาท มันอาจจะมีคนที่แข็งแกร่งอยู่ในหมู่มนุษย์.”
เฮลกิเตือนพวกเขา แต่น้องของเขาที่กำลังวิ่งมาอย่างหนักไม่ได้ยิน.
ความกระตือรือล้นอยู่ในสายตาของพวกเขา การแข่งขันของแต่ละคนในการทำงานครั้งแรก.
แต่นั่น.
ปัง-
มีเสียงแปลกๆมาจากที่ไกลๆ.
ผลัก!
และกระโหลกของน้องที่กำลังวิ่งเข้าไปก็ระเบิด.
เฮลกิและกลุ่มของเขาประหลาดใจและหยุดทันที
“อะ-อะไร?!”
“คุณเพิ่งทำอะไร?”
เนื่องจากการสูญเสียพี่น้องที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นก็ตกอยู่ในความสับสนทันที
‘รู้สึกเหมือนกับมีบางอย่างบินมา.’
เฮลกิสงบลงและคิด
มันรู้สึกเหมือนกับว่ามีอะไรบินมาและหัวของน้องก็ระเบิด
เขาไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่มั่นใจว่านี่เป็นอาวุธของมนุษย์.
ปังง-โผ๊ละ!
มันพุ่งเข้าไปยังหัวของพี่น้องเขาทำให้เฮลกิมั่นใจอย่างมากในคราวนี้.
“ซ่อน!”
เฮลกิตะโกนอย่างรวดเร็วและหลบซ่อนอยู่หลังต้นไม้ ตอนนี้เหลือเพียงน้องคนเดียวแล้วและกำลังซ่อนตัวในป่า.
ขณะที่เขาซ่อนการโจมตีก็ไม่ได้หยุดลง.
‘ทุกครั้งที่มีเสียงจะมีคนตาย.’
ข้างในหัวของเฮลกิมีแต่เรื่องซับซ้อน
‘ระหว่างการโจมตีแรกและครั้งที่สอง ขาดบางอย่าง มันไม่สามารถที่จะบิงต่อเนื่อง.’
ถ้าโจมคีอย่างรวดเร็วและติดต่อกัน เป็นไปได้ที่พี่น้องทุกคนจะตายหมด.
‘งั้น…’
เฮลกิมองไปที่น้องของเขาที่อยู่หลังต้นไม้ที่กำลังสั่นด้วยความหวาดกล้ว ดวงตาเฮลกิกลายเป็นแหลมคม.
“ฟังฉันให้ดีดี.”
ขณะที่เฮลกิขยับปาก น้องก็มองมาที่เขา
“นับ1-3เราจะกระโดดออกไปในเวลาเดียวกัน.”
“สู้?”
“แกโง่หรือเปล่า เราจะสู้กับพวกสารเลวพวกนั้นได้อย่างไร? เราพยายามที่จะหนีมัน.”
“โอ้ ตกลง.”
“นับ 1 2…”
เมื่อนับถึงสามน้องของเขาก็ออกมาจากด้านหลังของป่า แค่เฮลกิไม่ได้ขยับตัวและซ่อนอยู่หลังต้นไม้
ปัง ผลัก!
หัวของเขาก็ระเบิดพร้อมกับวิญญาณที่ออกจากร่างไป
‘ตอนนี้!’
สุดท้ายเขาก็ออกจากหลักพุ่มไม้ เขาวิ่งไปยังศพของน้องขายเขาและพาดมันไปด้านหลัง.
ปัง!
มีเสียงที่แหลมคมอีกครั้งแต่คราวนี้สิ่งที่บินออกมาโดนศพน้องชายของเขา.
ด้วยการใช้ศพของน้องชายของเขาต่างโล่ เฮลกิยังคงวิ่งอยู่ เขาวิ่งอย่างหนัก จนหางของเขาหลุดออกไป.
***
มองไปที่ซิลอย่างเงียบๆขณะที่เธอถือ Mosin-Nagant อย่างใจเย็น.
ซิลแต่เดิมก็น่ารักมากอยู่แล้ว แต่ตอนที่เธอถือไรเฟิลและยิงมันมันยิ่งเพิ่มความน่ารักเข้าไปอีก แฮซูหลังเสน่ห์มัน จีเฮก็เหมือนกัน ซิลที่ถือปืนอยู่เป็นกับดักสำหรับผู้หญิงอย่างมาก.
ยิงออกไป4ครั้ง
และจากนั้นซิลก็ส่ายหัวและส่ง Mosin-Nagant มาให้ผม.
“เป็นไงบ้าง?”
ซิลเขียนเลข 3 ด้วยหางของเธอ.
“เธอพลาดไป 1 ?”
-เมี๊ยว…
ซิลพยักหน้าเหมือนกับไก่จิกข้าวโพด ผมวางซิลไว้ที่ไหล่และปลอบใจเธอ.
“ไม่เป็นไร คุณทำได้ดี.”
เราเดินไปยังศพไลแคนที่นอนตาย
เราได้เห็นไลแคนจากรูปภาพที่สูญวิจับเท่านั้นและการได้เห็นพวกเขาเป็นเรื่องที่น่าตกใจ
ด้วยร่างกายขนาดใหญ่ที่สูงกว่ามนุษย์หนึ่งช่วงหัว ร่างกายที่แข็งแกร่งที่ปกคลุมไปด้วยขนสีเงินพร้อมกับเล็บยาวที่แหลมคม.
คุณคิดอย่างไงที่ได้เผชิญหน้ามมอนเตอร์ที่หลุดมาจากหนังแฟนตาซี? ผมก็รู้สึกลำบากใจถ้าที่เป็นความจริงหรือแม้แต่จินตนาการ.
แต่กลิ่นเหม็นของเลือดที่เข้ามาในจมูกผมปลุกผมให้กลับมาสู่ความจริง.
“อึก!”
ใบหน้าของแฮซูดูไม่ได้หลังจากที่เห็นหัวถูกระเบิด แต่ท้องของเธอยังแข็งแกร่งขึ้นจากครั้งสุดท้ายที่เธออาเจียน.
“เอ่อ มันเป็นมนุษย์หมาป่าจริงๆ.”
จุนโฮพูดขณะที่เขาใช้เท้าเขี่ยนศพของไลแคนอย่างระมัดระวัง.
“อีกหนึ่งไปที่ไหน?”
จุนชอยถาม.
หลังจากที่เราตระหนักได้ว่ามีเพียงศพสองศพเท่านั้น มันเป็นเพราะเราประหลาดใจที่เราเห็นไลแคนครั้งแรกและเราก็ไม่ได้คิดถึงมัน.
-เมี๊ยว.
ซิลชี้ไปเบื้องหน้ามันเป็นทางที่ตัวที่ยังมีชีวิตอยู่ไป.
‘อ่า!’
ในที่สุดผมก็ตระหนักถึงสถานการณ์
“ตัวที่เหลือใช้ศพเป็นโล่และหนีออกไป.”
“มันฉลาด.”
อย่างที่จุนชอบพูด ผมก็เห็นด้วยกับเขา.
จากมุมมองของไลแคน อาวุธเช่นปืนและความรู้สึกพวกมันพึ่งจะเห็นเป็นครั้งแรก จากนั้นมันก็ใช้ศพเป็นโล่ในสถานการณ์นี้มันเป็นการตัดสินใจที่ไม่น่าจะเป็นไปได้นอกจากมันจะฉลาด.
“โอปป้าตอนนี้เราจะทำอย่างไร?”
“หืม…”
ผมเงียบและใช้ความคิด
เนื่องจากมีหนึ่งตัวที่หนีไปมีโอกาสเป็นไปได้สูงที่จะกลับมาพร้อมกับการแก้แค้น พวกเขาบอกว่าไลแคนต่อสู้ได้ดีมาก
แต่ไอ้พวกสารเลวนั้นที่ออกมาทั้งยังมีชีวิตมันจะต้องยอมสยบกับอำนาจของปืน มันไม่ได้แค่พุ่งชนเราเท่านั้น เมื่อคิดแบบนั้นมันก็เหมือนกับหมาป่า…
สุดท้ายหลังจากที่ผมคิดและก็ตัดสินใจ.
“งั้นก็เดินทางต่อ เราต้องตัดผ่านดินแดนของพวกเขา.”
“ตกลง.”
“ตกลงฮยอง”
“หลังจากที่ได้รับความเสียใจจากปืนแล้วพวกมันไม่สามารถโจมตีพวกเราอย่างเร่งรีบได้ แต่เมื่อถึงตอนค่ำมีโอกาสเป็นไปได้สูงที่พวกมันจะอาศัยความมืดในการโจมตีเรา ดังนั้นเราต้องหาสถานที่ๆปลอดภัยอย่างรวดเร็ว”
การเดินทางของเรารวดเร็วกว่าปกติ
ผมใช้ซิลสอดแนมและค้นหาสถานที่ๆปลอดภัย เช่น ถ้ำ.
แต่มันก็ไม่สามารถหาสถานที่เหล่านั้นได้ง่ายๆหลังจากที่เราเดินมานานเราก็พบบึงเลน ดูเหมือนว่ามันจะเริ่มมาจากหนองน้ำและค่อยๆกลายมาเป็นบึง.
“วันนี้เริ่มมืดแล้วเรามานอนที่นี่กันเถอะ”
“แยยนี้จะดี?”
แฮซูถามด้วยความรู้สึกกังวล.
ผมชี้ไปที่บึงแล้วพูด.
“พวกห่านั่นจะไม่สามารถข้ามบึงได้ ดังนั้นเราจะกลับไปหามันและมองจากทางอื่น.”
“แต่เราก็ไม่สามารถวิ่งผ่านได้เหมือนกัน.”
จุนโฮชี้ให้เห็นและผมก็ตอบกลับ
“แม้ว่าเราจะวิ่ง แต่นายไม่คิดหรอว่ามันจะจับเราได้อย่างรวดเร็ว?”
“อ่า…”
“เราต้องปล่อยความคิดที่เราจะหนีทิ้งไป คิดแค่ว่าจะชนะมันได้อย่างไรจากการต่อสู้”
“ครับ ฮยอง”
เราก่อกองไฟและจัดคนเฝ้ายาม แต่ผมรู้สึกกังวลใจและไม่สามารถหลับได้ โดยไม่มีซิลเราไม่รู้ว่าไอ้พวกสารเลวนั่นจะอยู่ใกล้เรามากแค่ไหน.
ในที่สุดผมก็หลับและก็ตื่นจากความวิตกกังวลซ้ำ.
ในระหว่างนั้นทุกครั้งที่ผมตื่นผมเรียกซิลให้ไปสอดแนมและกลับมาจากนั้นก็หลับและตื่นอีกครั้งผมก็ทำซ้ำแบบนั้นไปสักพัก.
ผมกำลังทำแบบนั้นทุกครั้งที่มีความคิดแล่นผ่านมาให้หัวของผม.
‘อ่า เมไจ!’
พวกเขาบอกว่าสิ่งมีชีวิตทั้งหมดในอารีน่ามีอยู่พวกมันอยู่ภายในร่างกายพวกเขา มันควรจะรวมไปถึงไลแคนด้วย
ผมลืมไปแล้ว.
‘ฉันลืมมันไปได้อย่างไร ฉันจะได้รับเงินและขายมัน มีอะไรเสียหาย.’
แต่ในจุดนี้ผมก็ไม่ได้อยากจะกลับไปยังซากศพเพื่อรวบรวมเมไจ
‘ครั้งต่อไปฉันจะไม่ลืมรวบรวมมันอย่างแน่นอน.’
***
บนยอดเขาที่ตั้งตระหง่านและมีแสงจันทร์สาดส่อง มีไลแคนกว่าร้อยตัวอยู่ด้วย.
ในกลางวงของฝูงชนที่รวมตัวกันมีไลแคนที่กำลังคุกเข่าอยู่ตรงกลางหนึ่งตัว.
มันคือ เฮลกิ
ข้างๆเฮลกิเป็นซากศพของน้องชายเขาที่ถูกเป่ากระจุย
ไม่รู้ว่ามีผู้หญิงหรือผู้ชายที่กำลังล้อมตัวอยู่รอบๆเฮลกิที่กำลังก้มหน้าลง.
“เกิดอะไรขึ้น?”
“พี่น้องของมาเรียตาย ทุกคนตายยกเว้นเฮลกิ.”
“จริงหรอ? โดยใคร?”
“มนุษย์.”
“มนุษย์? จริงดิ?”
“555 มันเป็นความจริง ไอ้สารเลวเฮลกิเลยไม่ได้รับเกรียติให้พูด”
“นายกำลังบอกว่าพี่น้องทั้งหมดได้ตายโดยน้ำมือของเหยื่อเช่นมนุษย์? แต่เฮลกิ ตอนที่ฉันเห็นเขา เขาแกล้งทำเป็นแข็งแกร่ง แต่จริงๆแล้วเขาก็ไม่เท่าไรนัก?”
จากที่นี่และที่นั่นมาในการวิพากษ์วิจารณ์และเยาะเย้ย ไม่มีทางที่เฮลกิด้วยการรับรู้ของไลแคนเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่ได้ยินทั้งหมด.
แต่เฮลกิไม่โกรธและนั่งเงียบๆแทน.
จากนั้น,
“ชู่ววว เงียบ.”
“เขาอยู่ที่นี่.”
ณ การปรากฎตัวของไลแคนตัวหนึ่ง ทั้งหมดได้เงียบขึ้น
สัตว์ร้ายที่มีร่างกายที่ใหญ่โตกำลังเดินตรงไป
ด้วยขนสีเงินที่ปกคลุมร่างกายพร้อมกับรอยแผลที่เหมือนกับเหรียญกล้าหาญ.
เขาเป็นพ่อและผู้นำของตระกูล.
พ่อก้าวขึ้นไปบนหน้าผาและนั่งอยู่บนก้อนหิน ทุกคนเครารพและเกรงกลัวเขา เขาเป็นราชาที่นั่งอยู่บนบัลลังค์.
พ่อเปิดปาก.
“เกิดอะไรขึ้น?”
เฮลกิหลับตากัดฟันตอบ.
“พี่น้องของผมตายเพราะมนุษย์.”