Chapter 135: Seven Sins, Twilight Blacksmith Oswen (2)
Chapter 135: Seven Sins, Twilight Blacksmith Oswen (2)
ใจกลางของป้อมปราสาท ผมแทบจะไม่เห็นด้านบนจึงอดคิดไม่ได้ว่านี่อาจจะเป็นปราสาทของดยุคในโลกปีศาจ.
'ฉันยังพอที่จะขอบคุณมันได้.’
ปราสาทสร้างเหมือนกับคนสมัยก่อน มันไม่อาจที่จะเรียกได้ว่าเป็นปราสาทเล็กๆและไม่มีความสำคัญ.
นอกจากนี้ยังมีอันเดธเลเวลสูงๆไม่น้อย.
ประตูทางเข้าปราสาทถูกเฝ้าโดยนักรบทมิฬสองคนและเมื่อเข้าไปก็จะเจอกับลิซและเดธไนท์ที่ดูรวมๆแล้วไม่ธรรมดา.
ผมกำลังย่อยข้อมูลในระหว่างที่กำลังจะไปพบผู้บัญชาการ.
"ผมไม่เคยเห็นผู่บัญชาการภาคใต้โดยตรง อย่างไรก็ตามข่าวลือของเขาก็บอกมาว่าเขาไม่ชอบวิธีการที่เป็นทางการมากนัก ระวังคำพูดและการกระทำของคุณ.”
โทเรี่ยมให้คำแนะนำข้างๆผม.
ผมเพียงฟังหูไว้หู.
โอเว่น...
มันอาจจะเป็นชื่อที่คล้ายกัน ดังนั้นคงหวังมากไม่ได้.
หลังจากที่เดินขึ้นบันไดวนจนไปถึงบนสุดของปราสาท มีเพียงห้องเดียวที่อยู่บนนั้น มันอาจจะเป็นห้องของเขา.
“...การโจมตีทั้งหมด...”
“ผมเหนื่อยกับการกังวลและความทุกทนข์...”
"มาดิริ ควรจะมีข้อจำกัดบ้าง...”
สีเสียงดังเล็ดรอกออกมาขณะที่ผมเดินไปยังชั้นบน.
นักรบทมิฬเคาะประตูห้องและร้องบอก.
"ผู้บัญชาการ.ลอร์ดคนใหม่แห่งพาเบิร์นได้มาถึงแล้ว”
"เข้ามา.”
เสียงที่ไพเราะ.
ผมเข้าไปในห้องทันทีที่นักรบทมิฬเปิดประตู.
มีอันเดธ 12 ตนนั่งอยู่ที่โต๊ะ อย่างที่คิด มีลิซและเดธไนท์ ที่มองออกว่าแข็งแกร่งมากจากทางสายตา มันดูเหมือนกับว่าเขาเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในภาคใต้.
แต่มีอยู่คนนึงที่สะดุดตามากอยู่ตรงกลาง.
ดูมไนท์!
มันเป็นรูปแบบที่พัฒนามาจากเดธไนสิ่งมีชีวิตชั้นสูงเลเวล2.
เขามีหกมือและมีกระดูกที่โผล่ออกมาเหมือนกับปีกของเขา.
เขาคือผู้บัญชาการภาคใต้ โอเว่น.
"คุณคือลอร์ดคนใหม่แห่งพาเบิร์น? คุณดูดีมาก.”
โอเว่นหันมากมองผมและพูด เห็นได้ชัดว่าเขารู้สึกประหลาดใจกับการปรากฎตัวของผม แผนการของโตเรี่ยมประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก.
อย่างไรก็ตามผมจับตามองดูถุงมือที่เขาสวมใส่อยู่.
สกิลของผมไม่สามารถใช้ได้ แต่อย่างไรก็ตามผมได้ใช้มัทอายมานานแล้ว อย่างน้อยที่สุดผมก็สามารถบอกถึงระดับของมันได้.
‘7บาป...!’
ผมคิดว่าถุงมือที่เขาใส่เป็น7บาป.
เขาเป็นช่างตีเหล๊ก ทไวไลท์ โอเว่นจริงๆหรือ? ตามคำอธิบายของไอเทมว่าเขาเป็นบ้า และสุดท้ายเขาก็โยน 7 บาปออกไป ไม่มีทางรู้ว่าทำไมเขาอยู่ในโลกเบื้องล่าง.
ดังนั้น..ผมต้องยืนยัน.
เช้ง!
ผมดึงดาบออกมา.
วาธ!
มันเป็น 1 ใน 7 บาปดังนั้นผมจึงต้องดูปฎิกิริยาของเขา
อย่างไรก็ตามมันก็มีการตอบสนองที่ผมไม่ต้องการ.
"คุณกำลังทำอะไร?"
เขาดูขุ่นเคือง.
มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญเขามีถุงมือที่เป็น1ใน7บาและมีชื่อเหมือนกัน
“โอเว่น ผู้บัญชาการภาคใต้ ผม รัลดาล บิกิเซล ขอท้าทายคุณมาสู้กับผม.”
มีอีกอย่างหนึ่ง.
ทันทีที่แม๊กเห็นผมเขารู้สึกถึงการคงอยู่ของหัวใจ แต่โอเว่นไม่มีท่าทีแบบนั้น.
มันดูเหมือนจะถูกเลือดของนกสายฟ้าปิดบังเอาไว้.
มีความแตกต่างแม้ว่าเขาจะเป็นผู้บัญชาการ.
เขาคงจะยอมทำตามเมื่อผมดังดาบออก แต่มันก็ยังไม่แน่นอน.
ความจริงแล้ว ดูมไนท์คือสิ่งมีชีวิตชั้นสูงเลเวล2 มันก็ยังไม่ใช่เรื่องง่ายแม้ว่าจะเจอผมในสภาพปกติ ถ้าเขาต้องการชีวิตของผมแล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายอะไรนัก.
ดังนั้นฉันจะปล่อยให้สถานการณ์ลดลงและไหลไปเรื่อยๆ.
"มีหลายคนที่เข้ามาในห้องนี้ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนมาท้าผมถึงถิ่น.”
นี่เป็นเรื่องสำคัญ.
ผมเปิดปากอย่างช้าๆ.
"ผมเคยเป็นทหารรับจ้างทั่วๆไปก่อนจะไปเป็นโจร ผมได้ยินถึงผู้บัญชาการภาคใต้ทั้งที่นั้นและที่นี่ มันทำให้เลือดลมของผมร้อนแรง แต่มันคงไม่พอที่จะให้เลือดผมเดือดพอที่จะสู้กับคุณ เหมือนกับดูลาฮัน โซมูเลน ที่เป็น 1 ใน 20 ลูกน้องของมันดาริ? อีกทางนึงถ้า...ทุกคนที่มารวมกันที่นี่เพื่อทำตามปากของคุณมันต้องผ่านดาบของผมไปก่อน.”
มันไม่ใช่ถ้อยคำหวานๆมากนัก แต่ผมต้องทำเพื่อที่จะบรรลุเป้าหมายของผม.
การแสดงออกของ โอเว่น เปลี่ยนไป คิ้วของเขาขมวด ทำตัวตามสบายและเขาส่ายหัว.
“...การปกครองมันเหมาะสมกับผู้ที่มีอำนาจที่จะสามารถรวบรวมได้ คุณได้แสดงให้เห็นถึงความถูกต้อง ผมคิดว่าคุนเป็นคนหยาบคาย แต่มันไม่ใช่แบบนั้น.”
นอกจากนี้ผมจะคาดเดาความคิดของเขาได้.
เขาค่อนข้างหยิ่ง เขามั่นใจเกี่ยวกับตัวเอง เขาไม่ต้องการที่จะประจบสอพลอตัวเอง ค่อนข้างเป็นสิ่งที่เขาโปรดปราน
ผมรู้ว่าบางคนเช่นนี้ ผมยังรู้วิธีปฏิบัติกับพวกเขา.
"ผมไม่ได้ยินคำตอบ คุณต้องการสแปร์กับผมไหม?”
ดังนั้น..ผมต้องเปลี่ยนทิศทาง.
สแปร์มีความหมายสองอย่างคือ ‘ยอมรับดาบฉัน’ มันเหมือนกับเป็นการอุทิศตัวของอัศวิน.
ผมเคยสบประมาทมาดาริโดยการเอาชนะดูลาฮัน มาดาริอาจจะตรงข้ามกับโอเว่น.
มันเป็นการเปรียบเทียบอย่างแท้จริง ถ้าโอเว่นไม่ต้องการได้ยินคำว่า ‘คุณไม่มีคุณสมบัติ’
สถานการณ์ต่างๆที่สามารถทำให้คนอื่นมองดูการประลอง มันแสดงให้เห็นถึงประโยชน์ของเขากับทุกคนดังนั้น..โอเว่นจึงยิ้มอย่างพอใต.
"ลอร์ดคนใหม่แห่งพาเบิร์น.รัลดาบ บิกิเซล ผมจะยอมรับดาบของคุณ ผมคิดว่าวิธีนี้จะเป็นการเพิ่มกำลังใจของการคนภาคใต้ ดังนั้นผมจะรับดาบคุณในฐานะพันธมิตร.”
โอเว่นพูดชื่อผมเป็นครั้งแรก.
แผนของผมกำลังดำเนินการได้เป็ยอย่างดี.
‘ก่อนอื่น.’
ผมจะใช้ประลองในรูปแบบมิตรตรวจสอบว่าเขาเป็นโอเว่นหรือไม่.
ผมจับมือเขาในขณะที่โทเรี่ยมแข็งทื่อและเจฟตื่นเต้น.
"ตัวตนของลอร์ดคืออะไร? ผมรู้สึกสูญเสียชีวิตไปถึง 7 ครั้ง.”
โทเรี่ยมพูดในขณะที่เข้าห้องรับรองของพวกเขา.
มาดาริไม่ได้เป็นคนบ้างานและการต่อสู้เท่านั้น.
เขาค่อยคิดเกี่ยวกับพลังอำนาจของภาคใต้ ไม่มีชัยชนะแม้เพียงครั้งเดียวในภาคใต้ดังนั้นขวัญของภาคใต้จึงย่ำแย่ที่สุด
แล้วผมก็ชนะ ผมได้พลิกสถานการณ์ของดูลาฮันที่มาเจอกับผมและยังสามารถชนะได้ในสนามรบ.
ฮีโร่ผู้หลิกสถานการณ์และแสงแห่งความหวัง.
เป็นเหตุการณ์ที่กระตุ้นขวัญกำลังใจ.
ดังนั้นจึงมีคนเป็นจำนวนมากที่คอยดูปะลองนี้ มีอันเดธมากกว่า2แสนคนมาชมการต่อสู้นี้ด้วย!
‘เป็นเรื่องสำคัญ.’
ไม่ใช่แค่ป้อมปราการ แต่อันเดธกระจัดกระจายไปทางทิศใต้.
การประลองที่กำลังเกิดขึ้นในสนามประลอง มีขบวนแห่ฉลองไปจนถึงหน้าทางเข้า.
โอเว่นที่อยู่สนามประสอง ชูดาบทั้ง6ข้างของเขาและตะโกนขึ้น
"พวกเรารู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นที่พาเบิร์น! เขาอาจจะดูเหมือนซอมบี้ แต่เขาเป็นนักรบที่แท้จริงที่ต่อสู้และได้รับชัยชนะจากดูลาฮัน โซมูเลน! เขานำทหารทั้ง 1,000 คนของเขาพ่ายแพ้กับทหาร 400 คน!”
“อะไรร!”
"รัลดาล! รัลดาล! รันดาล!”
มีคนจำนวนมากเชียร์ชื่อของผมจนเจ็บหู.
มันผ่านมาเป็น10กว่าวันแล้วตั้งแต่ที่ผมได้รับชัยชนะ ทุกคนๆสามารถรู้ได้...
'มีการประกาศอย่างจงใจ.’
โอเว่นป่าวประกาศหลังจากที่ได้ยินข่าว ชื่อของผมเริ่มได้ยินก่อนที่จะส่งจดหมาย เรื่องนี้ชี้ให้เห็นว่านี้เป็นเรื่องที่ด่วนมาก.
"นับรบผู้นี้เป็นคนที่ไม่พอใจโซมูเลนเป็นอย่างมาก หลังจากที่มาที่นี่ เราได้คิดแล้วว่าเขาเป็นนักรบที่สมควร!”
โอเว่นยกมือทั้งหกสูงขึ้น.
"แม้ว่ามันจะเป็นการแสดง แต่มันก็มีอะไรมากพอที่จะหยุดหัวใจของนักรบ! เพลิดเพิลนกับเทศกาล! และขนมปังกันเถอะ!”
“อะไรรร!”
มีการจัดหาเหล้ามากมาย แต่พวกเขาไม่สามารถเมาได้ แต่บรรยากาศยังร้อนขึ้นเล็กน้อย ทุกคนรอที่จะดูประลอง.
ชิ.
เขาลดมือลงอย่างไวและมันก็เกิดความเงียบทันที สัญญาณการประกาศการประลองเริ่มขึ้นแล้ว.
แต่ ... ผมมีสิ่งที่ต้องตรวจสอบก่อนเริ่มต้น.
“ผู้บัญชาการภาคใต้โอเว่น ก่อนหน้านี้ผมต้องการที่จะถามคุณบางอย่าง คุณคิดว่านี่เป็นคุณธรรมของราชา?”
“...คุณธรรมของราชา?”
โอเว่นไม่ได้ตอบทันที.
อย่างไรก็ตามความมุ่งมั้นของผมก็มั่นคง.
"ผมต้องการให้คุณตอบคำถามของผม.”
เป็นคำถามที่ไม่คาดฝัน
เขาเป็นผู้บัญชาการ จักพรรดิที่เรียกว่าราชานรกได้หายไปแล้ว เขาเป็นคนที่ทุกคนในโลกเบื้องล่างรู้จัก.
แต่ราชานรกไม่เคยปรากฎตัวเลยสักครั้ง นั่นคือเหตุผลที่โอเว่นเริ่มเดินไปในเส้นทางของเขาเอง.
เขามีชื่อผู้บัญชาการ แต่..จักพรรดิเงายิ่งใหญ่เกินไป.
อย่างไรก็ตามผู้บัญชาการที่ได้สมบัตินั้นต้องการจะเกิดใหม่ในฐานะ 'จักรพรรดิ' เขาควรจะนึกถึงเรื่องนี้อย่างน้อยหนึ่งครั้ง.
ผมมองไปยังจุดนั้น.
โอเว่น ลังเลอยู่พักหนึ่งก่อนที่จะพูด.
“ราชาที่แท้จริงและคือ..สล๊อต.”
สล๊อต!
คำตอบที่ผมต้องการก็ปรากฏตัวขึ้น.
‘สล๊อต’ มันเป็นคำที่เขียนขึ้นมาในคำอธิบายของโอเว่น 1 ใน 7 บาป ผู้บัญชาการภาคใต้โอเว่นก็พูดคำเดียวกัน.
‘คุณธรรมของราชาสล๊อต เป็นชื่อเดียวกับไอเทม 1 ใน 7 บาปมันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ.’
ผมมั่นใจมันแล้ว.
คนที่อยู่ด้านหน้าในสายตาผม..ช่างตีเหล็ก ทไวไลท์ โอเว่น.
ผมไม่รู้ว่าทำไมว่าโอเว่นถึงจำไม่ได้ หรือเพราะว่าเขาเป็นดูมไนม์ ผมคิดว่าอาจจะเป็น1ในนั้น.
โดบูลองบอกว่าราชสปิริตไม่ได้มีรายการทั้งหมดของ 7 บาป ตอนนี้ผมมีวิธีที่จะหารายการที่เหลือแล้ว!
ผมไม่สามารถปล่อยให้เขาหนีไปได้ มันน่าตื่นเต้น รู้สึกว่าปริศนาได้เข้าสู่ตำแหน่ง.
"ขอบคุณสำหรับคำถาม."
ผมดึงวาธออกมา.
ตอนนี้การแพ้ชนะไม่สำคัญ.
แน่นอนว่าผมต้องใช้ความสามารถทั้งหมดของผม มันเป็นโอกาศที่จะได้เข้าใจสู่เทคนิคดาบของเฮเลน เขาเป็นฝ่ายตรวข้ามที่สมบูรณ์.
ผมยืนยันว่าเขาเป็นช่างตีเหล็ก โอเว่น.
หลังจากการประลองด้วยดาบของผมได้ถูกยอมรับคำสาบาด้วยคำว่า‘ภักดี’
ผมเต็มใจ ผมได้รับตำแหน่งหัวหน้าและมีลูกน้องกว่า2พันคน.
“...คุณไม่ได้ถามว่าทำไมถึงต้องพูดคำไม่เป็นทางการว่า ผู้บัญชาการโอเว่นต้องการอะไรจากผม?”
"ผมต้องการให้คุณเป็นฮีโร่ของภาคใต้.”
ตอนนี้ผมอยู่ในห้องฝึกฝนในปราสาท.
ผมไม่ได้พักผ่อนเลยแม้แต่วิฯเดียว ผมต้องใช้ทุกวิธีทางในการแกว่งดาบของผม
โทเรี่ยมจ้องมองผมในขณะที่ผมใช้เทคนิคดาบของเฮเลน.
"ฉันได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้ และ ... ฉันกังวล ถ้าคุณเตะหินให้กลิ้งลงไปแล้วฟันเฟืองอาจจะยิ่งแย่ลง.”
"มันเป็นสิ่งจำเป็นในการสร้างผลงาน.”
"คุณพยายามที่จะจับ ผู่บัญชาการมาดาริ?”
“นั่นก็ไม่เลวนัก.”
ฉัวะ!
วาธเคลื่อนที่ตัดอากาศอย่างไว.
ผมย้อนกลับไปคิดกับการต่อสู่กับโอเว่นในวันอื่น.
ดูมไนท์ สิ่งมีชีวิตที่ผมสามารถพบได้ในโลกปีศาจ แม้แต่แกร์นดยุคก็ยังไม่สามารถจัดการมันได้อย่างง่ายดาย ดาบที่กางออกโดยมือทั้ง 6 ข้างที่รวดเร็วและฉับไว.
‘มีบางอย่างอยู่ในถุงมือ.’
แม้กระทั่งประลองผมก็ไม่ลืมที่จะตรวจสอบเขา.
ถุงมือที่โอเว่นสวมใส่มันมีพลังเวทย์ที่เหมือนกับ 7 บาปชิ้นอื่นๆอยู่.
มันเป็นพลังเวทย์ที่ไหลออกเหมือนกับตอนที่พวกมันเสียหาย
มันอาจจะเป็นไปได้.
"ต้องตรวจสอบถุงมือที่โอเว่นสวมใส่อยู่ให้มากเท่าที่เป็นได้”
"มันเป็นคำสั่งหรือป่าว?”
"มันเป็นคำสั่ง”
“ผมจะทำตามคุฯ”
โทเรี่ยมเดินออกไปจากห้องฝึกซ้อม.
ชิ้ง! ชิ้งง!
ตอนนี้ผมต้องเคลื่อนไหวตลอดเวลา.
