ตอนที่ 42 กลับบ้าน 3
ขณะที่ธีโอก้าวเดินไปข้างหน้า ขนขับรถม้าก็มองมาที่เขาด้วยใบหน้าซีดเซียว ทำไมมอนสเตอร์ที่น่ากลัวเช่นนี้ถึงปรากฏตัวรอบๆหมูบ้านเช่น มิลเลอร์ บารอนี่กัน? นี่เป็นครั้งที่เขาเจอเรื่องเช่นนี้ในอาชีพคนขับรถม้าของเขา
“โอ้ ท่านจอมเวทย์! มันเกิดอะไรขึ้นกัน?”
“คุณเข้าไปหลบในรถ พวกเราจะจัดการเนื่องนี้อีก”
“ครับผม!ระวังตัวด้วยนะครับ!”
ทันที่ที่พูดจบคนขับรถก็หายไปในรถม้าด้วยความรวดเร็ว
เขาจ้องมองฝูงซากศพที่ตายไปแล้วที่อยู่รอบๆตัวเขา ‘ก๊อบลิน โกโบลด์และออร์ค.....เนโครแมนเซอร์ที่ควบคุมพวกมันอยู่แถวๆนี้หรือไม่?
เวทย์ปลุกชีพซากศพนั้นเป็นเวทมนต์ที่ต้องการการควบคุม ศพที่ไม่มีการควบคุมนั้นจะพุ่งโจมตีเข้าใส่สิ่งมีชีวิตทันทีและจะเกิดความวุ่นวายในพื้นที่เขตนั้น ดังนั้นอัศวินและจอมเวทย์จากหอคอยจะถูกส่งไปยับยั้งเหตุการณ์ไม่ให้บานปลาย
ดังนั้น เหล่าเนโครแมนเซอร์ส่วนใหญ่จะไม่ค่อยเปิดเผยตัวเอง เป็นเพราะพวกเขาไม่มั่นใจว่าจะมีชีวิตรอดอยู่ได้ถ้าหากต้องปะทะกับเหล่าจอมเวทย์จากหอคอย ธีโอยืนรับฟังประสาทสัมผัสของเขาอยู่ชั่วครู่ แต่ก็ไม่สามารถหาตัวจอมเวทย์ผู้ควบคุมได้
“….ช่วยไม่ได้”
ถ้าเป็นเช่นนี้สิ่งเดียวที่เขาทำได้ก็คือจัดการพวกมันให้หมด
วาบ!
พลังเวทย์จากวงกลม4วง ได้ไหลออกไปรวมตัวกันบนอากาศแปรกเปลี่ยนเป็นลูกศร เกิดลูกศรเพลิงขนาดใหญ่กว่าร้อยดอกบนอากาศ มันเป็นจำนวนเดียวกันตอนที่ซิลเวียใช้กับเขาในการประลอง
จุดอ่อนของเหล่าซากศพคือเวทย์สายแสงและไฟ การโจมตีของไฟจะเผาไหม้ซากศพให้กลายเป็นเถ้าถ่าน
ธีโอไม่ได้อยากที่จะฆ่าพวกมัน แต่เขาก็ไม่สามารถกปล่อยให้พวกมันอยู่รอบๆบ้านเขาได้
“ไป” ทันทีที่เขาออกคำสั่งลูกศรก็ตกลงมาจากฟ้าทันที
ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟุบ….
มันเป็นภาพที่น่ากลัวอย่างมาก ศพเหล่านั้นไม่สามารถที่จะป้องกันหรือหลีกเลี่ยงการโจมตีได้เลย ดังนั้นศรเพลิงจึงพุ่งเข้าใส่พวกมัน ผิวหนังที่เน่าเสียของซากศพถูกศรเพลิงพุ่งเข้าใส่ในร่างกาย และระเบิดออก
กึก!ปัก!ตูม!
หัวของพวกมันกระเด็นออกจากร่าง แขนขากระจัดกระจายไปทั่วบริเวณ ซอมบี้ก๊อบลินลงไปนอนอยู่ที่พื้น ขณะที่ซอมบี้ออร์คหยุดเคลื่อนไหว ซอมบี้บางตัวเลื้อยคลานยังกับหนอนหลังจากที่สุญเสียแขนขาไป บางตัวกลายเป็นก้อนเนื้อ
มันเป็นภาพที่โหดร้าย แต่ธีโอไม่แสดงอาการใดๆ
“ความสามารถทางกายภาพของพวกมันต่ำและพวกมันไม่มีอาวุธ ถ้าเป็นเช่นนี้ต่อให้มีเป็นพันก็ไม่ใช่ปัญหา”
มีปัจจัยอยู่สามประการที่จะกำหนดความสามารถของอันเดท 1.การได้รับพลังจากเนโครแมนเซอร์อย่างเต็มที่ 2.การควบคุมร่างกายตนเองได้อย่างเหมาะสม 3.สติปัญญาที่พวกมันมีอยู่ก่อนที่จะตาย ถ้ามีทั้งหมดนี้จะกลายเป็นอันเดทชั้นสูง ถ้าขาดไป1อย่างจะกลายเป็นชั้นกลาง
ตามที่กล่าวมา อันเดทเหล่านี้เป็นพวกอันดับต่ำสุด
แม้จะมีร่างกายของออร์คแต่พวกมันใช้ประโยชน์จากร่างกายของตนเองไม่เป็น เขาสามารถที่จะจัดการพวกอันเดทระดับต่ำเช่นนี้ได้อีกมากกว่าพันตัว ธีโอดอร์ได้สร้าง ศรเพลิงอีก100ดอก และสังหารหมู่ทันที
อันเดทมากมายตายด้วยศรเพลิงของเขา
โฮกกกกก-! มีเสียงคำรามที่แสนน่ากลัวดังมาจากจุดศูนย์กลางของพวกนั้น
ธีโอมองไปยังจุดศูนย์กลางของพวกมันทันที มีอันเดทวิ่งออกมาจากพุ่มไม้ มีแมลงชอนไชอยู่ในเนื้อที่เน่าเปื่อยของมัน มันได้เสียดวงตาของมันไปและมีพลังเวทย์แห่งความมืดหมุนรอบตัวมัน
สิ่งมีชีวิตชนิดนี้เป็นสัตว์ประหลาดขนาด4เมตร ที่อาศัยอยู่ในป่า เขาเคยเห็นมันมาก่อนระหว่างเดินทางกับขบวนสินค้าตอนมาMana-vil
“โทรล....!”
โฮกกกก!
โทรลกรีดร้องคำรามและวิ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็ว
-ฟุ้บ ฟุ้บ!
โทรลนั้นควงกระบองของมัน ซอมบี้ออร์คผู้โชคร้ายที่โดนนั้นตัวของมันได้ระเบิดออกทันที ถึงแม้ว่าร่างกายมันจะเป็นซากศพแต่ก็ยังคงมีพละกำลังมหาศาลอยู่ดี และจุดอ่อนของมันได้หายไปเพราะมันได้ตายไปแล้ว
“บ้าจริง กระสุนเวทย์ใช้กับพวกอันเดทไม่ได้....’
ซอมบี้บางตัวแม้ว่าหัวของมันจะถูกระเบิดออก แต่ก็ยังคงเคลื่อนไหวได้เช่นดูลาฮาน ในขณะที่ซอมบี้และกูลจะหยุดเคลื่อนไหวก็ต่อเมื่อแกนของพวกมันถูกทำลาย การใช้กระสุนเวทย์ก็เหมือนกับเอาเข็มไปจิ้มมัน
เขาจำเป็นต้องใช้สิ่งที่ยิ่งใหญ่เช่น Blaze Shell เพื่อเผาผลาญร่างของมันให้สลายไป อย่างไรก็ตามเวทย์ขั้น4ไม่สามารถที่จะใช้ได้ขณะที่ถูกล้อมเช่นนี้ เขาไม่มีเวลามากพอ
ธีโอต้องการวิธีที่จะชนะพวกมันโดยไม่ต้องใช้เวทมนต์มากมาย เขาต้องการที่จะล่อพวกมันให้มารวมตัวกัน ขณะนั้น....
ฟ่อออ!
“อะ-เอ๋?”
งูน้ำได้เลื้อยมาจากด้านหลังและปะทะกับอันเดททันที
“งูน้ำ?” ธีโอพึมพำ
นี่คือเวทมนต์ที่ซิลเวียใช้ในการต่อสู้กับเขา งูน้ำนั้นได้สร้างน้ำวนที่เท้าของซอมบี้โทรล และมันเริ่มที่จะบดขยี้เท้าของมัน ร่างกายที่ใหญ่โตของมันเริ่มหมุนวน ขณะนั้นกระดูกที่เท้าของมันก็แตก ร่างกายของมันตกลงไปในน้ำวนและถูกกระแสน้ำอันรุนแรงบดขยี้ทันที
ธีโอมองไปทางซิลเวียที่จัดการโทรลล์
เมื่อตระหนักได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ธีโอนั้นอดที่จะยกย่องเธอไม่ได้
‘…อ่า เป็นเช่นนี้เอง’
ที่ด้านหลังของรถที่เธอยืนอยู่นั้นมีร่องรอยของงูน้ำขนาดใหญ่
พื้นนั้นกลายเป็นโคลน งูน้ำของซิลเวียได้จัดการพวกอันเดทจนหมด
ธีโออดไม่ได้ที่จะมองไปที่เธอด้วยความกลัว “งูน้ำ เป็นเวทมนต์ขั้น4 มันมีประสิทธิภาพที่ดีเยี่ยม แน่นอนในสถานการณ์เช่นนี้มันเป็นประโยชน์อย่างมาก”
ซิลเวียผู้ควบคุมงูน้ำได้พยักหน้า “ใช่ปู่ของฉันก็พูดคล้ายๆธีโอ”
“อันที่จริง เวทย์สายควบคุมนั้น....”
มันแตกต่างจากเวทย์ไฟที่ต้องใช้พลังเวทย์จำนวนมากในการโจมตี แน่นอนว่าพลังเวทย์ที่ใช้ในการสร้างงูน้ำนั้นมหาศาล
แต่ทว่า มันไม่จำเป็นต้องใช้พลังเวทย์ในการควบคุมงูน้ำ มันแตกต่างจากเวทย์ไฟหรือลม ที่จะหายไปทันทีถ้าการควมคุมถูกรบกวนเพียงเล็กน้อย
แม้ว่าธีโอจะไม่ได้ใช้เวทย์ธาตุน้ำ แต่เขาก็สามารถทำได้เช่นกัน
‘มิตราเธอทำได้ไหม?’
[อู้!]
มิตราตอบอย่างน่ารักและกระโดดออกจากอ้อมแขนของเขา
ในฐานะที่เป็นจิตวิญญาณธาตุดิน มันเป็นไปได้ที่เธอจะควบคุมดินได้ทั้งหมดอยู่แล้ว นอกจากนี้พลังเวทย์ของธีโอเป็นวงกลมที่4แล้วใกล้เคียงกับวงกลมที่5แล้ว และการควบคุมงูที่ดีที่สุดไม่ใช่ธาตุน้ำ ดังนั้นมันเป็นไปได้ไหมที่จะสร้างงูดินขึ้นมา?
“ชื่อของมัน....หนอนดิน!”
กุกกุก!
โคลน ทรายและหินได้รวมกันเป็นหนอน หัวของมันเหมือนกับงูน้ำของซิลเวีย
“ว้าว...” ซิลเวียอ้าปากค้างขณะมองไปที่เงาที่ปกคลุมอันเดท มันเป็นเงาของหนอนดิน จากการมองความหนอนดินตัวนี้มีความยาวหลายเมตรเลยทีเดียว แม้กระทั่งอันเดทที่ไม่มีสติปัญญาก็ยังหยุดมองมัน
ในขณะนั้นซิลเวียก็ยิ้มขึ้นและถามว่า “นายสามารถที่จะควบคุมมันได้ไหม?”
การที่จะควบคุมมันนั้นยากกว่าการสร้างร่างขึ้นมาและยิ่งเป็นสิ่งที่ใหญ่โตเช่นนี้ย่อมใช้พลังเวทย์ที่มหาศาล ธีโอดอร์นั้นน่าจะฉลาดพอที่จะคิดได้
ถูกแล้ว แต่นั่นคือในกรณีที่ หนอนดินตัวนี้ เป็นเวทย์ปกติละน่ะ
‘มิตรา ได้ยินฉันไหม?’
วูบ- หนอนดิน ขนาดใหญ่ได้ส่ายร่างของมันไ ปมา ดวงตาของซิลเวียเบิกกว้างเมื่อเห็นท่าทางที่คุ้นเคย“อ่า บางที...!”
“ใช่แล้ว ฉันสร้างมันขึ้นและมิตราเป็นคนควบคุมมัน ด้วยวิธีนี้ฉันสามารถที่จะควบคุมมันได้ไม่ว่าจะขนาดใหญ่แค่ไหน!”
มันเป็นไปไมได้เลยสำหรับคนธรรมดาที่ไม่มีแม้แต่สัมผัสเวทย์อย่างเขา แต่มิตรานั้นเป็นจิตวิญญาณธาตุโบราณ เธอสามารถที่จะควบคุมดินได้โดยไม่ต้องใช้อะไรและเธอกำลังเล่นบทบาทเป็นหนอนดินตัวใหญ่ยักษ์
จากนั้น หนอนดินก็ได้พุ่งเข้าใส่ฝูงอันเดททันที
กึกๆ...!
กึกๆ..!
พื้นดินถึงกับสั่นสะเทือน
ทุกครั้งที่หนอนดิน พุ่งเข้าใส่ฝูงอันเดท ต้นไม้ล้มลงกระจัดกระจายและอันเดททุกตัวจะถูกบดขยี้ทันทีที่ถูกกระแทกไม่ว่าจะเป็นโทรลล์หรือก๊อบลิน
หนอนดินมุ่งหน้าไปยังป่าที่พวกอันเดทกำลังแห่เข้ามาและบดขยี้พวกมันทั้งหมด ณ ตอนนี้ฝูงอันเดทไม่ต่างอะไรกับฝูงมดที่ถูกเหยียบ มันเรียกได้ว่าการทำลายล้าง
ถ้าใครได้เห็นแล้วละก็คงไม่มีใครจะถกเถียงกันว่าธาตุใด มีการทำลายล้างที่รุนแรงที่สุด
สามนาทีต่อมา มันราวกับดินแดนที่ถูกพระเจ้าลงโทษ ต้นไม้ล้มระเนระนาด ศพของอันเดทนอนเกลื่อนไปทั่ว
“มันเหลือเชื่อ….”
ใครจะสามารถจินตนาการได้ว่าภาพการทำลายล้างนี้เกิดจากจอมเวทย์ขั้น4?
เวทย์ที่ธีโอแสดงให้เห็นบอกถึงจินตนาการและเทคนิคของเขาได้เป็นอย่างดี ธีโอนั้นรู้สึกวิงเวียนเล็กน้อยเนื่องจากใช้พลังเวทย์ไปเยอะ
“แกร๊ก!” ขณะนั้นหนอนดินขนาดใหญ่ก็ได้แตกตัวออก
“ธีโอ?” ซิลเวียเดินไปหาธีโออย่างเร่งรีบ
เขามีรอยยิ้มแห้งๆบนใบหน้าของเขาขณะที่ตระหนักได้ว่าเขาเกือบจะตายเนื่องจากแกนเวทมนต์ที่เกือบจะแห้งเหือด
ธีโอนั้นรู้ในเรื่องนี้ดี เขานั้นได้รับความรู้มาจากความตะกละ ไม่ว่าเขาจะเชื่อมต่อกับมิตราไปมากแค่ไหน เขาก็ไม่สามารถที่จะขจัดภาระของหนอนดินได้อย่างสมบูรณ์
อย่างไรก็ตามแทนที่เขาจะรู้สึกแย่เขากลับดีใจ ‘สำเร็จ....ครั้งต่อไปฉันต้องทำมันให้สมบูรณ์แบบกว่านี้ มันมีหลายจุดที่ต้องปรับปรุงพัฒนา’
เขามีอาการปวดหัว แต่เขายังรู้สึกดีใจกับความสำเร็จของเวทมนต์นี้ การคงอยู่ของธีโอดอร์ มิลเลอร์ ผู้ที่ไม่เคยยอมแพ้ในชะตาชีวิตของตนเองกับซิลเวียผู้ที่ปิดกั้นตัวเองจากสังคม
***
หลังจากนั้นไม่นานธีโอและซิลเวียก็ฟื้นฟูตัวเสร็จ จากนั้นพวกเขาก็เดินไปเปิดประตูรถ
คนขับรถรีบกล่าวอย่างยินดี “….โอท่านจอมเวทย์!คุณจัดการพวกมันทั้งหมดเลยงั้นหรอ!”
“ก็แค่ตอนนี้ อย่างไรก็ตามพวกมันอาจจะมีมากขึ้น เราควรออกเดินทางโดยเร็วที่สุด”
“ครับผมเข้าใจแล้ว ผมจะออกเดินทางทันที!”
คนขับรถรีบไปนั่งประจำที่และหยิบแส้ขึ้นมา การขับรถตอนกลางคืนยังดีกว่าการต้องเจอกับฝูงมอนสเตอร์ที่น่ากลัวเหล่านี้ คนขับรถตวัดแส้ของเขาอีกครั้งและทำให้ม้าวิ่งเร็วขึ้น
กุบกุบ!กึกกก!
พวกเขาเคลื่อนที่ผ่านบริเวณนี้อย่างรวดเร็ว
“ฟู่....” ธีโอถอนหายใจขณะมองไปที่นอกหน้าต่าง
ความวิตกกังวลที่เขาลืมไปชั่วขณะหนึ่งเนื่องจากความรู้สึกตื่นเต้นจากการสู้ทั้ผ่านมา ‘ใจเย็นๆ มันขึ้นอยู่กับจำนวน อันเดทนั้นไม่ได้ถูกปลุกขึ้นมานานแล้ว เนโครแมนเซอร์และอันเดทพึ่งปรากฏตัวเมื่อเร็วๆนี้ มันไม่สำคัญว่าบ้านของเขาอยู่ไกลจากที่แห่งนี้มากแค่ไหน แต่เขาก็ยังกังวลอยู่ดี
เขาพยายามที่จะสงบสติอารมณ์ของตัวเอง แต่ใครจะสามารถที่จะขจัดความกังวลได้ง่ายๆกัน? จากนั้นเขาก็รู้สึกตัวเนื่องจากเขากำหมัดแน่นจนเลือดออก
ความดีใจที่ได้รับจากความสำเร็จของหนอนดิน กลายเป็นสลายหายไป ธีโอมองไปที่ความมืดข้างหน้าด้วยดวงตาที่สั่นไหว บ้านของเขาอยู่ไกลจากความมืดนี้ แต่เขาไม่ทราบว่าตอนนี้ที่นั่นเป็นอย่างไรบ้าง
ในที่สุดเขาก็ไม่สามารถที่จะทนได้ “บ้าที่สุด”
การเดินทางที่คิดว่าไม่มีปัญหาอะไรค่อยๆจมลงสู่ความมืดมิด