ตอนที่ 45 : หน้าที่ที่ยังไม่เคยได้ทำ
เมื่อการจลาจลของหลักสูตรขั้นพื้นฐานได้สิ้นสุด รูเดิลและคนอื่นได้ถูกปล่อยออกมาจากห้องวินัย เหตุผลง่ายๆก็คือห้องวินัยมีความจุเต็มและครูที่เรียกว่านี้เป็นมาตรการพิเศษสำหรับการหยุดความโกลาหล ในขณะที่ยูเนียสร่าเริง เขาเป็นเพียงคนเดียวที่ได้เรียนซ่อมเสริมรอรอบมุม ขณะที่รูเดิล และลุกซ์ ไปหาเวกัส
อิซูมิก็ได้ไปพร้อมกับพวกเขาด้วย พวกเขาทั้งสามคนมุ่งหน้าไปยังห้องพยาบาล เขาทักทายเวกัสที่ทำหน้ารื่นเริงในขณะที่เขาถูกป้อนผลไม้โดยบาซิลลี่
“มันน่าจะเข้าไปได้ง่ายในเวลานี้”
ลุกซ์เหลือบมองจากทางเข้า อิซูมิมองและสงสัยว่ามันจะเป็นยังไงเมื่อเห็นเธอกับรูเดิล … เธอดูอบอุ่นมากกว่าพวกเขา แต่รูเดิลก็กล้าเข้ามาอยู่ในความสุข
“เป็นอย่างไรบ้างเวกัส? เธอสองคนเข้ากันได้ดีจริงๆ…ยังไงก็ตามฉันมีบางสิ่งบางอย่างที่อยากจะปรึกษานาย”
“… รูเดิล นายมหัศจรรย์มาก”
“ใช่ รูเดิล จริงๆ”
ลุกซ์และอิซูมิ ป้อนเชื่องช้าอยู่ข้างหลังเขา เวกัสตกใจกับใบหน้าที่แดงของเขา แต่บาซิลลี่เพียงแค่ยิ้ม
“นะ…นี่มัน เอ่อ …. ใช่ โอเค มันเป็นยังไง”
ในขณะที่เวกัสกำลังจะแก้ตัว รูเดิลตัดเข้าประเด็นหลักของเขา
“ความจริงสิ่งที่ฉันอยากจะพูดก็คือ…ฉันก็ลำบากใจเพราะฉันไม่รู้ว่าฉันควรจะทำอย่างไรกับน้องชายของฉัน นายสามารถบอกกับฉันได้ไหมว่าควรจะทำอย่างไร? ฉันได้ยินมาว่านายมีพี่น้องหลายคน ดังนั้นฉันเลยคิดว่าอาจจะใช้มันเป็นข้อมูล”
ควบคู่ไปกันกับสถานการณ์ภายในโรงอาหารรูเดิลอธิบายเกี่ยวกับครัซ น้องชายของเขาดูจะกลัวเสียเหลือเกิน ในความกลัวของฟริทซ์เขายึดตัวเองขึ้นอยู่ในห้องของเขา เมื่อเขาได้อธิบาย เวกัสก็รู้สึกประหลาดใจ ที่เคยเกิดขึ้นในขณะที่เขาได้รับการรักษาในโรงพยาบาลแต่ก็ยิ่งตกใจที่พบว่ารูเดิลได้มาปรึกษาเรื่องน้องชายของเขา
“นายไม่ได้รับพร้อมกับพี่น้องของนายใช่ไหม? ดังนั้นฉันไม่คิดว่ามันจะมีความหมายในการเปรียบเทียบครอบครัวของฉัน กับความสัมพันธ์ระหว่างนายกับครัซ แต่…ที่สำคัญ นายจะทำยังไงกับฟริทซ์”
เวกัสดูความตั้งใจของฟริทซ์กับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในปีแรก ระดับนี้ พวกเขาได้ไปไกลเกินไป แต่ถ้าได้รับความสูงบนดรากูน แน่นอนว่าเขาจะต้องรับรู้การลงโทษในครั้งนี้
“ฉันไม่ได้สนใจจริงๆ ดังนั้นฉันจะปล่อยให้เป็นหน้าที่ของครูใหญ่ และมันไม่ใช่สิ่งที่ฉันจะตัดสินใจ และฉันควรจะโต้ตอบกับครัซ?”
หลังจากที่คิดสักครู่ เวกัสไม่สามารถหาคำตอบได้ เขาจึงเลือกที่จะพูดเรื่องของตัวเขาเอง
“ฮึ นี่ก็จะเกี่ยวกับฉัน ฉันดูแลพี่น้องของฉัน ฉันใกล้ชิดกับน้องชายและน้องสาวคนเล็กของฉัน ดังนั้นฉันสงสัยว่าฉันได้ทำหน้าที่ที่ดี แต่…หากพวกเขาทำไม่ดี ฉันก็จะตักเตือนเขา และหากว่าเขากลับบ้านมาเนื่องจากว่าเขาได้แพ้ในการต่อสู้ ฉันก็จะสอนวิธีการต่อสู้สู้ให้แก่เขา”
“นายไม่ได้ให้พวกเขายืมมือ?”
“ไม่ มันคงจะไม่แปลกหากฉันต่อสู้ระหว่างคนน้อย ? และเด็กที่ยังทะเลาะกันอยู่ตลอด ดังนั้นหากเมื่อน้องชายของฉันแพ้ในการต่อสู้ ฉันจะช่วยเขา ให้ไม่แพ้ในครั้งต่อไป ฉันจะให้กำลังใจเขา!”
ได้ยินดังนั้น รูเดิลได้คิดบางอย่าง บาซิลลี่พยายามถามอย่างสงสัย
“ครัซ ซามะ เรียนจบในปีนี้ใช่ไหม? เหตุผลอะไรที่นายต้องดูแลเกี่ยวกับเขา? ฉันไม่คิดว่ามันเป็นการแก้แค้น แต่…”
ความสัมพันธ์ของรูเดิลและครัซไม่ดีนัก ก็ไม่แปลกที่จะเห็นพวกเขาอยู่ในรูปแบบของขุนนางพี่น้องที่ชิงตำแหน่งในอาร์ชดยุกในอนาคต บาซิลลี่ไม่เข้าใจว่าทำไมรูเดิลถึงต้องดูแลเขา อิซูมิก็อยากรู้เช่นกัน
“ฉันคิดว่านายควรเลิกยุ่งกับเขารูเดิล นายสองคนมีบางอย่างที่ต้องคิด และฉันไม่คิดว่านายจะต้องช่วยเหลือน้องชายของนาย จากที่เขาได้กลัว….นายกำลังพยายามจะทำอะไร?”
“ใช่ ฉันคิดว่าฉันจะช่วยให้เขาเข้มแข็งก่อนที่เขาจะจบการศึกษา วิธีการที่จะใช้ให้ตัวเองได้อยู่รอด หลังจากที่เขาส่งไปยังชายแดน และในกรณีที่เลวร้ายที่สุด ก็อาจจะนำไปสู่การตายของเขา ครัซเป็นที่รักของพ่อและแม่ฉัน …ฉันไม่ต้องการให้ครอบครัวฉันต้องเสียใจ”
ในคำเหล่านั้น ลุกซ์รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย
“แต่นายไม่ได้บอกว่าพ่อแม่ของฉันเกลียดนาย? จริงๆนายต้องดูแลทุกย่างนั้นของพ่อแม่? พ่อแม่ของฉันเข้มงวด นั่นทำให้ฉันเป็นเลิศ ฉันไม่ได้รับความรู้สึกของนายว่าเป็นอย่างนั้น”
ในขณะที่สายตาทั้งสี่คู่มองมาที่เขา รูเดิลคิดเล็กน้อยก่อนที่จะตอบ
“ฉันต้องขอบคุณพ่อแม่ที่ทำให้ฉันได้เกิดมาบนโลกใบนี้ และเขาได้เลี้ยงฉันมา พวกเขาให้ฉันมาเรียนที่สถานศึกษาแห่งนี้ ก็เช่นเดียวกับที่ฟริทซ์กล่าว แต่ฉันมีความสุขแม้มันต้องเจ็บปวดและรู้สึกเกลียด…แต่การเกลียดครัซมันเป็นเรื่องที่ผิดปกติ”
เมื่อได้ยินคำพูดที่ออกมาจากความรู้สึกของรูเดิล พวกเขาค่อนข้างไม่เข้าใจมากนัก แต่พวกเขาก็ไม่ได้ต่อต้านอะไร เวกัสเป็นตัวแทนในคำถาม
“แล้วนายจะทำอย่างไรกับครัซ? นี่หาที่เปรียบไม่ได้เลยนะ นายเพียงแค่สอนเขาในการต่อสู้”
มันเป็นคำถามที่แต่งแต้มไปด้วยการล้อเลียน แต่รูเดิลจริงจัง
“ไม่มีปัญหา ฉันจะสอนเขาสำหรับในการต่อสู้ตัวต่อตัว และการตัดสินใจของฝ่ายตรงข้ามเพื่อเอาชนะความกลัว มากกว่าการเอาชนะศัตรูที่ปลูกฝังมัน มันเป็นสิ่งสำคัญมากที่จะชนะตัวเอง หรือผมอ่านในหนังสือ….หลังจากการแข่งขันในหลักสูตรขั้นพื้นฐาน ฉันก็จะให้เขาสู้กับฟริทซ์”
อิซูมิไม่เห็นด้วยในการช่วยครัซให้เป็นคนดี แต่เธอก็ไม่เห็นความดีใดๆที่ออกมาจากฟริทซ์
“ดะ..เดี๋ยวรูเดิล! ฟริทซ์ไม่ใช่คนดี ฉันแน่ใจว่าเขาจะได้รับการลงโทษที่รุนแรงสำหรับเหตุการณ์นี้ และความสามารถของเขาก็เหนือครัซ”
ลุกซ์เห็นด้วยกับเธอ
“ฉันก็ไม่เห็นด้วย คนที่แต่งตัวประหลาดทำเราหลายครั้งมากเกินไป จนกระมั่งยูเนียสโมโห…ถ้าลงโทษฟริทซ์สถานเบาเกินไป ขุนนางคนอื่นๆจะไม่ยอมรับมัน”
รูเดิลฟังและคิด
“ดังนั้นการเผชิญหน้ากับฟริทซ์เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ … ช่วยไม่ได้ฉันก็จะยอมฟริทซ์ และฝึกให้กับเขา ไม่ ฉันคิดว่าบางทีเขาอาจจะเป็นศตรูกับยูเนียส?”
“ครัซกำลังจะตาย . . .”
เวกัสถอนหายใจ
ooo
บางทีรูเดิลก็คิดว่า หรือหรือฟริทซ์แค่โชคดี ผ่านการแทรกซึมบุคคลของสถานศึกษา ความปรารถนาของรูเดิลก็ถือการได้รับ บุคคลที่เป็นครั้งแรกไอลีนและนางเอกหลักของเรื่อง เธอสนใจในน้องสาวคนเล็กของเธอ ฟีน่า และสถานศึกษาเป็นสาเหตุ
ฟีน่าได้ร้องในการแข่งขันในที่ผ่านมา เธออยากที่จะเห็นกับตาของเธอเอง สิ่งที่จัดเรียงของชีวิตเธอยู่ในโรงเรียน จากที่นั่นเธอเปลี่ยนแปลงแผนการของเธอ และในวันนั้นเมื่อการแข่งขันเพิ่มขึ้น เธออยู่ในห้องของฟีน่า ล้อมรอบด้วยอัศวินชั้นสูงของเธอเพลิดเพลินไปกับถ้วยชากับน้องสาวของเธอ
“เธอดูดีฟีน่า ฉันไม่สามารถบอกว่ามันเป็นครั้งสุดท้าย แต่ดูเหมือนว่าชีวิตในโรงเรียนของเธอได้กลายเป็นโอกาสที่ดีสำหรับเธอ”
รอยยิ้มอบอุ่นของพี่สาว ฟีน่ารู้สึกได้ถึงความจริงใจของเธอ ความรู้สึกบางอย่างพุ่งไปยังใบหน้าที่ไร้ความรู้สึกของเธอ
“ใช่ พี่ … สถานที่นี้เป็นสถานที่ที่ดีที่สุดที่เคยผ่านมา”
( แต่ปุยก็คือความสุขของฉัน! ฉันอยากจะอยู่กับปุยให้ได้เหมือนแต่ก่อน แต่เป็นเพราะเธอ …เพราะเธอ ทำให้ฉันไม่เคยได้อยู่แบบนั้น!)
“ฉันได้ยินมาว่าเธอมีคนที่เธอชอบ …. ท่านพ่อบอกว่ามันคือรูเดิล เป็นแบบนั้นจริงๆหรอ? นี่ต้องล้อเล่นใช่ไหม?”
“… ไม่ มันเป็นความจริง เขามีสิ่งที่เจ๋งๆ แต่ตอนนี้ฉันพยายามที่จะได้รับความโปรดปรานจากเขา”
( …แน่นอนว่าฉันจะจัดการลูบคลำในแบบของฉันเอง ! แบบนี้ฉันสามารถลดช่องว่างระหว่างเรา )
แต่การแสดงออกของไอลีน เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน
“ฟีน่า ฉันไม่อนุญาตให้นายรักผู้ชายแบบนั้น เขาป่าเถื่อนและเห็นแก่ตัว …ฉันได้ยินมาว่า เขาเคยไปกับท่านพ่อ ฉันกับมัน! ในขณะที่พ่อและแม่ไม่ค่อยใส่ใจกับมัน เรากำลังเผชิญกับหนึ่งในสามของขุนนาง ดังนั้น การแต่งงานเป็นไปไม่ได้”
“ฉันรู้”
( นั่นคือสิ่งที่ฉันหวัง นี่ไม่ใช่ความรักหรืออะไรทั้งนั้น…มันเป็นเพียงโชคชะตา ! ไม่ต้องสงสัยเลยว่าสวรรค์ได้กำหนดอะไรเกี่ยวกับการไปสวรรค์ของปุยของฉัน มันคือความฝันของฉัน ฉันขายวิญญาณให้กับปุยเสียแล้ว )
ขณะที่พวกเขาดำเนินการสนทนา อัศวินชั้นสูงก็ได้เริ่มโวยวาย สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นทั้งสองได้สอบถามถึงสถานการณ์และ..
“มันจะดูเหมือนมีการโกลาหลในสถานศึกษา แรงอาฆาตของสามัญชนและสองขุนนางและบ้านอาร์ช…ดูเหมือนว่ารูเดิลได้มีการก่อความโกลาหล แต่สถานศึกษาของเราก็ได้ห้ามไว้”
“โอ้ว…!”
“… เป็นเช่นนั้นหรอ?”
( นายกำลังทำอะไรน่ะครัซ? นำปัญหาไปอยู่ในมือของนาย …ที่สำคัญกว่าเด็กธรรมดาสามัญอาจเป็นฟริทซ์ อาจารย์ของศัตรูหมอนั่นไม่ทำอะไรครึ่งไกลางๆ )
“ฉันยังไม่สามารถพี่น้องที่รวมกลุ่มพาลกับคนจน ฉันจะพูดกับเขาโดยตรง รวบรวมผู้ที่เกี่ยวข้องทันที!”
“เอ๊ะ!?”
( เกิดอะไรขึ้นกับเธอ? แม่ว่าพวกเขากำลังทะเลาะ ไม่มีใครกล่าวอะไรเกี่ยวกับการกลั่นแกล้ง ใช่ไหม เพราะว่าเธอเกลียดเขา ขณะที่ฉันคิดว่ามันจะเป็นโชคร้าย )
หลังจากนั้น เธอก็ไม่ฟังคำอธิบายของฟีน่าที่ว่ามันเป็นเรื่องเข้าใจผิด และไอลีนออกไปเจอกับฟริทซ์ มันคือพรหมลิขิต และการประชุมนี้จะมาข้องเกี่ยวกับรูเดิลในอนาคต. . .
