ตอนที่ 42 : มันเป็นโชคชะตา
การแข่งขันกับการตายของลิลิมได้ผ่านไป พรรคของรูเดิลถูกส่งไปที่เมืองมังกร กับรองกัปตัน รูเดิลมีสปิริตที่สูงตลอดทาง รองกัปตันของอัศวินเพลิง เขาจึงเงยหน้าขึ้นเพื่อจะออกไปจากทางของเขาเพื่อการขนส่งพวกเขา
“นั่งเฉยๆรูเดิล จากนี้เป็นส่วนที่ยาก กับฉันและยูเนียส ฉันจะต้องส่งจดหมายไปที่บ้าน แต่เมื่อมันมาถึงบ้านของเขา…”
เหตุผลนั้นทำให้ลุกซ์เครียดและสับสน รูเดิลตอบพร้อมรอยยิ้มที่ขมขื่น ลุกซ์และยูเนียสรู้สภาพแวดล้อมในบ้านของรูเดิล เมื่อเขาได้เป็นหัวหน้าของบ้านเขาโดยไม่จำเป็น… ไม่ มันผิดปกติกับเขา ความรุนแรงที่ไม่ได้สิ่งที่ดำเนินการกับอนาคตของเขาในใจ
มันเป็นบ้านที่รูเดิลไม่คิดถึง ในทางตรงกันข้ามมันก็ไม่แปลกที่พวกเขาจะย้ายไปอยู่ในความขัดแย้งที่สมบูรณ์เพื่อความประสงค์ของรูเดิล นั่นคือสิ่งที่ลุกซ์คิด
“มันจะไม่เป็นไร พ่อและแม่ของพวกเขาเก่ง ทุกอย่างเหล่านี้…บางทีพวกเขาก็ไม่ได้กังวลเรื่องฉันเลย มันอาจจะดีที่สุดหากว่าฉันไม่ได้ส่งจดหมายไป ฉันเคยเขียนให้เขาไว้ตั้งแต่ฉันได้มาเรียน แต่ฉันก็ได้รับเพียงการรับทราบ”
ยูเนียสแหย่ข้อศอกของเขาไปยังลุกซ์สำหรับบทสนทนาที่ดูเหมือนจะมืดมิด พวกเขาใช้เวลาของพวกเขาอยู่ในช่วงเวลาที่น่าอึดอัด
ooo
ในเมืองที่ใกล้กับชายแดน มีสใส่เสื้อผ้าที่ขาดรุ่งริ่งของเธอขณะที่เธอเดินลงจากเส้นทางสายหลัก เศษผ้าของเธอยังคงกลิ่นของควันที่เธอใช้ในการหลบหนี
การที่ควันนั่นได้ใช้ให้เธอได้หลบหนีจากมังกร แต่มีสรู้ว่าเธอใช้มันมากเกินไป กลิ่นเหม็นติดตามอยู่ที่ตัวของเธอ แม้คนที่ยืนอยู่ห่างๆก็ยังได้กลิ่น!
“ฉันอยากจะออกไปจากที่นี่ ฉันอยากจะเข้าไปซื้ออาหาร แต่พวกเขามันไม่ต้อนรับฉัน เพราะกลิ่นนี่ นี่เป็นเหตุผลที่ทำให้ฉันเกลียด …อาณาจักรนี้!”
“ฉันหิว…ฉันอยากจะกินสเต็กร้อนๆ …โอ้ย!”
ในขณะที่เธอเดินก้มหน้าไปกับพื้น มีสเดินชนกับคนที่อยู่ข้างหน้าของเธอ นั่นคือคนที่เพิ่งกลับออกมา รูเดิล เวกัสและบาซิลลี่ยังคงได้รับการรักษาที่โรงพยาบาล ในระหว่างทางที่รูเดิลกลับไปยังที่พัก ลุกซ์และยูเนียสได้ซื้อเนื้อย่างเสียบไม้และถือมันไว้ในมือ
ดวงตาของมีสจ้องไปที่เนื้อพวกนั่นก่อนที่จะละสายตาออกจากมันไม่ได้ รูเดิลยิ้มขณะที่เขาเอาไม้หนึ่งเสียบออกและมอบมันให้กับเธอ ดวงตาของมีสเป็นประกาย แต่..
“นายกำลังจะให้ฉัน?”
มีสร้องไห้ออกมา เธอกำลังจะหยิบเงินจากกระเป๋าของเธอ เธอแลกมันกลับรูเดิล ลุกซ์และยูเนียสมองเธอจากไกลๆ…เนื่องจากกลิ่นของเธอ
“เธอต้องการที่จะซื้อมัน แต่พวกเขาไม่ยอมให้เธอใช่ไหม? ฉันได้ยินทุกอย่างที่เธอพูดคนเดียวเมื่อกี้นี้ หรือว่าเธอต้องการให้ฉันช่วยเธอ”
“เอ๊ะ? จะ..จากจุดที่นายยืน นายได้ยิน?”
“เมื่อเธอบอกว่าเธอถูกไล่ออกจากที่พัก ฉันคิด เอ่อ ฉันไม่คิดว่าจะมีการช่วยดับกลิ่นนั่น แต่…ฉันขอแนะนำให้เธอหยุดจะโกนแสดงถึงความเกลียดชังของเธอที่มีต่ออาณาจักร”
มีสรีบคิดวิธีที่จะออกไปจากเมือง แต่ท้องของเธอยังคงว่างเปล่า และข้ามเขตแดนในสถานะปัจจุบันของเธอได้ มีสน้ำลายยืดขณะที่เธอมองไม้เสียบในแขนของรูเดิล
รูเดิลพยายามยื่นถุงไม้เสียบทั้งหมดให้กับเธอ
“ห้าสิบห้าเซ็น สำหรับทั้งหมด”
“… ดะ..ได้! ฉันจะซื้อพวกมันทั้งหมด! ฉันจะให้นายขายให้ฉัน!”
ไม่รู้ว่าเธอกำลังเขินหรือมีความสุข มีสมอบเงินให้แก่รูเดิล และขณะที่เธอกำลังจะหยิบกระเป๋า เธอมองหน้าของรูเดิล นั่นยิ่งทำให้เธออับอายมากยิ่งขึ้น มีสมองออกไป…แต่นั่นเป็นความผิดพลาดของเธอ
มีสมือลื่น มีอะไรเพิ่มเติมในการเคลื่อนไหวรีบของเธอจากความอับอาย มือของมีสคว้า…เป็นกางเกงของรูเดิลเรื่องกลับเลวร้ายไปกันใหญ่เมื่อเข็มขัดของรูเดิลได้เสียไปกับการต่อสู้ของลิลิม เป็นผลให้…
“ธะ..เธอจะทำอะไร!?”
“เอ๋? ….. อ๊ากกกกกกก!!!! ดรากูนนนนน!!!!!”
มีสดึงกางเกงของรูเดิลลง ครึ่งล่างของเขาอยู่อย่างเปิดเผย รูเดิลได้แต่ตกใจ มีสต้องการถุงไม้เสียบของเธอ…ลุกซ์และยูเนียสยืนอยู่ห่างออกไปเบื้องหลัง
เป็นเหมือนชะตากรรม เป็นแคทีย่าที่มา
“อยู่นี่เอง รองกัปตันบอกให้ฉันส่งนายไป…. เดี๋ยว! นายกำลังทำอะไร!?”
“มะ..ไม่ กางเกงขอรูเดิลหลุดลงมาเมื่อครู่”
รูเดิลดึงกางเกงของเขากลับขึ้นไป แคทีย่าถอนหายใจ แต่เธอยังดำเนินการได้อย่างรวดเร็ว การสูญเสียความสนใจในการแต่งตัวเต็มยศของรูเดิล เธอมองไปรอบๆเพื่อมองหาเอกสารที่กระจายอยู่รอบๆ เธอเริ่มต้นการมองรูเดิลขณะที่เธอบ่นแต่แล้วเธอก็ได้สังเกต
“ให้ตายสิ … ฉันไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่กรุณารักษาเอกสารอย่างรอบคอบ เมื่อนายกลายเป็นอัศวินนายจะถูกบังคับให้เขียนมากมาย เธอจะเกลียดสายตาของ…เหล่านี้คืออะไร?”
เหลือบมองเล็กน้อยที่เนื้อหาของพวกเขา แคทีย่าจัดความสงสัยของเธอ พวกเขามีรายละเอียดบางอย่างของสถานการณ์ แต่วิธีที่พวกเขาเขียนมากายและตัวอักษรต่างๆ หลังจากอ่านคำอธิบายของเธอ เมื่อเธอพบกับความเคลื่อนไหวของทหารหลวง ในเหตุการณ์ครั้งนี้
“นั่นไม่ใช่ของฉัน เอกสารเหล่านั้นถูกโยนทิ้งโดยผู้หญิง เฮ้อ ฉันจะต้องส่งมอบให้แก่เธอ”
“เรากำลังตามล่า ลักษณะของเธอเป็นอย่างไร?”
“เอ๋?... ฉันคิดว่า เธอมีกลิ่นที่แย่มาก?”
ได้ยินคำเหล่านั้น รอยยิ้มรั่วไหลออกมาจากริมฝีปากของแคทีย่า มันไม่ได้เป็นรอยยิ้มที่อ่อนโยน … รอยยิ้มที่ดุร้ายราวกับว่าเธอกลายเป็นศัตรูที่น่ากลัว เห็นรอยยิ้มนั่น ในขณะที่เธอมีกลิ่นคาว ฉันคิดว่าแคทีย่าก็สวยดี รูเดิลมีความคิดที่ไม่เกี่ยวข้อง
( นั่นผู้หญิงที่ทำให้ฉันเจอความอัปยศ….แน่นอนว่าฉันจะต้องหาเธอให้พบ! )
“ฉันจะไปตามล่าผู้หญิงคนนั้น ดังนั้นนายทั้งสามกลับที่พักไปซะ”
แคทีย่าวิ่งออกไป และในที่สุดรูเดิลก็ถูกให้ทิ้งอยู่ตามลำพัง
“…ฉันคิดว่าฉันจะกลับไปยังที่พัก ที่สำคัญ ลุกซ์และยูเนียส ! เลิกหัวเราะและช่วยฉันที”
ในสถานการณ์ที่กดดันของรูเดิล ลุกซ์กลับอยู่ในความสุข ยูเนียสก็หัวเราะอย่างอุ่นหนาฝาคั่ง ขึ้นในลักษณะของพวกเขา
“มะ..ไม่ แย่จัง มันเป็นเรื่องกะทันหันที่เกิดขึ้นไวมาก สายไปที่ฉันจะช่วยนาย”
“เปลือยครึ่งล่างบนถนนสายหลัก…สมกับเป็นรูเดิลเสียจริงๆ ฉันว่าฉันควรบอกอิซูมิเรื่องนี้บ้าง”
“ดะ..เดี๋ยว! ทำไมนายถึงพูดถึงอิซูมิขึ้นมา?”
ทั้งสามคนกลับมายังที่พัก โดยเอกสารที่มีส ได้ลดลงของอาชญากรลิลิม พวกเขาจะได้เรียนรู้ หลังจากที่พวกเขากลับไปยังสถานศึกษา
จักรวรรดิได้ดำเนินการทดสอบการต่อสู้ของอาวุธและยักษ์ และในขณะที่มันอาจจะเรียกได้ว่าเป็นเรื่องบังเอิญ เธอได้ช่วยชีวิตของพรรครูเดิลที่ได้กลายเป็นหนูทดลอง กับความเป็นจริงที่ลิลิมออกไป พร้อมกับลดขั้นรุนแรง และบ้านของรูเดิลเองให้อภัยเธอจากที่ยักษ์ได้ถูกสังหารลง และเมื่อพวกเขาอยู่ในความสัมพันธ์ที่เป็นคู่หมั้น ก็สุดที่จะมองข้ามได้
แต่กับเหตุการณ์นี้และการกระทำในตอนนี้ การนัดหมายของแคทีย่าและลิลิมเพื่อรูเดิลทั้งสองได้เป็นการโมฆะ. . .
