LSG-บทที่ 100 เริ่มก่อนถึงจะได้เปรียบ (1/4) (อ่านฟรีวันที่17ตุลา)
LSG บทที่ 100
แปลไทยโดย : SwordGod
เริ่มก่อนถึงจะได้เปรียบ (1/4)
ภายในลานหรูหรา
ปังปังปัง ...
มีเสียงระเบิดดังขึ้นภายในลาน
เสียงที่ดังมาจากที่ไกลๆได้หักล้างความเงียบงันข้าทาสบริวานภายในลานต่างสดุ้งตกใจ บริวานคนหนึ่งซึ่งแบกฟืนไว้ในในอ้อมอกของมันล้มลกคลุกคลานเงยหน้ามองไปยังทิศทางของเสียงและกระพริบตาไปทุกทิศทุกทางด้วยความกลัว
บุคคลผู้หนึ่งสวมมงกุฎหยกและสวมชุดสีเขียวหยก มือข้างหนึ่งถือดาบ สันดาบเจาะผ่านเข้าไปในชั้นหิน ดาบเปล่งประกายระยิบระยับอยู่ในชั้นหินปลอม มันแค่สัมผัสอย่างแผ่วเบา
ฟิ้ว!
สายลมอ่อนๆพัดมากระทบ ชั้นหินแตกสลายกลายเป็นผุยผง ...
เด็กรับใช้จ้องมองอย่างตกใจ
"วิชาดาบระเบิด! ลมปราณวิญญาณลึกล้ำ ถูกอัดแน่นไว้อยู่ภายในดาบ ด้วยการใช้ กงฉิง ลมปราณจะถูกผลักออกจากดาบเข้าไปสู่ร่างของเป้าหมายส่งผลให้ลมปราณวิญญาณลึกล้ำระเบิด แต่การระเบิดครั้งนี้ไม่ได้ส่งผลให้เกิดการทำลายใดๆ แต่มีความสามารถในการหั่นเป็นชิ้น ๆ การระเบิดแต่ละครั้งมีโอกาสทำให้เกิดการเชือดเฉีอน 9981 แป๊ะ! แป๊ะ! แป๊ะ! ช่างน่าอัศจรรย์ใจ จริงๆ ! "
ชายผู้หล่อเหลา ถักผมเปีย ยืนปรบมืออยู่ด้านข้าง เขายิ้มปากแทบจะฉีกถึงใบหู
ซูตงฟาง ผู้ที่สวมชุดสีเขียวหยก ปล่อยมือจากดาบของเขา "วิชาดาบระเบิด มันอาจจะดูแล้วน่าเกรงขาม แต่หากโจมตีไม่โดนตาของวัวมันก็ไร้ความหมาย หากขาดความแม่นยำมันก็ไม่มีค่าอันใด "
"ด้วยพลังของคุณชาย ตงฟาง ใยท่านต้องกลัวคนอื่นดูกถูก? เมื่อดาบของท่านเล็งไป ก็เพียงพอที่จะให้คนอื่นครั้นคร้ามแล้ว! ข้าเชื่อว่าภายในไม่กี่ปีคุณชายตงฟางจะต้องเข้าสู่ตระกูลหลักได้และจะกลายเป็นผู้สืบทอดพ่อเฒ่าตระกูลใหญ่ได้อย่างแน่นอน! "
ซูหวงหมิง กล่าว
"ท่านพ่อของข้าดำรงตำแหน่ง พ่อเฒ่าตระกูลใหญ่ มีภาระหน้าที่รับผิดชอบ ท่านผู้นำ และไม่สามารถสืบทอดได้ ข้ารู้ความสามารถของตัวเองดี! "
ซูตงฟาง เก็บดาบโยนไปให้คนรับใช้ทำความสะอาดและปัดมือ หลังจากนั้นเขาก็เดินไปที่ศาลาและนั่งลงเพื่อเทถ้วยชา
"หวงหมิง ท่านมีธุระอะไรถึงได้มาถึงที่นี่?
“Oh, it’s nothing big. Yesterday, I sent three outer sect disciples to announce the mission of the Tai Qing lakeside, but they were all beaten up by an outer sect disciple!” "โอ้วว ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรหรอก คือว่า เมื่อวานนี้ข้าได้ส่ง สาวกสำนักภายนอกสามคนไปแจ้งภาระกิจของทะเลสาปไท่ฉิง แต่พวกมันทั้งหมดถูกทุบตีกลับมาโดยสาวกสำนักภายนอก!" (TL: พี่ครับตอนก่อนพี่บอกว่ามันเป็นสาวกภายใน มีพลังขั้น วิญญาณลึกซึ้งขั้นที่1ด้วยพี่จะเอาไงครับ จริงๆต่อจากผลิวิญญาณ เป็นแก่นแท้วิญญาณ ผมงงตั้งแต่ วิญญาณลึกซึ้ง แล้วมันมาได้ยังไง)
"สาวกสำนักภายนอก? ท่านรู้รึเปล่าว่าเป็นกลุ่มไหนเป็นคนลงมือ? มันช่างกล้ามาก "
"กลุ่ม?" ซูหวงหมิง ส่ายหัว "ไม่ใช่กลุ่มหรอก อีกฝ่ายมีแค่คนเดียว!"
"คนเดียว?" ซูตงฟาง ตกตะลึง ถ้วยน้ำชาในมือของเขาสั่นจนน้ำกระฉอก
One outer sect disciple beat up three inner sect disciples? This was shocking สาวกสำนักภายนอกคนเดียวทุบตีสาวกสำนักภายในสามคน? นี่มันน่าเหลือเชื่อ (TL:ตกลงพี่จะเอาสำนักภายใน หรือ ภายนอก เอาให้แน่พี่ เดี๋ยวคนอ่านไม่รู้เรื่อง คนแปลก็ด้วย โดนลูกเพจถามมาหลายคนละว่าได้กลับไปอ่านที่แปลบ้างมั้ยแอด วันนี้รู้แล้ว ว่าต้องสังเกตุต้นฉบับเอาเอง555
"ใช่! แค่คนเดียว! " ซูหวงหมิงยิ้มด้วยสายตาของเขา "มันคือคนที่สังหารซูกวง ซูหยุน!"
"โอ้! ซูตงฟาง หัวเราะ "เป็นมันอีกแล้วหรอ? เฮ้อ!ข้าไม่คิดเลยว่ามันจะกล้าทำให้คุณชายหวงหมิงของเราขุ่นเคืองได้ตลอดเวลา! มันช่างอุกอาจจริงๆ! ข้าสงสัยจังว่าคุณชายหวงหมิงจะจัดการกับมันยังไง? "
"ไม่ใช่ว่าท่านไม่ทราบว่าข้าจะทำยังไง แต่ข้าเป็นคนขี้ระแวง เพราะตอนนี้มันก็ยังเป็นคนของตระกูลซูอยู่! "
“เอ๊ะ! แล้วใยท่านต้องกังวลด้วยเล่า?”
"ทำในสิ่งที่ท่านอยากทำที่เหลือเดี๋ยวข้าจัดการให้!"
"แล้วถ้าหากว่าข้าสังหารเจ้าลูกหมานี่ละ?"
ซูตงฟาง เงียบหลังจากได้ยินจากนั้นเขาก็หัวเราะออกมาว่า "นั่นไม่มีปัญหา!"
"ดูเหมือนว่าการมาทีนี่ของข้าจะไม่เสียเปล่า!"
ซูหวงหมิงลุกขึ้นยืนแล้วจากไป
"ซูหยุน หนอ ซูหยุน แกนี่มันเลินเล่อจริงๆ ไม่ได้ดูตาม้าตาเรือเล้ย! " ซูตงฟาง ส่ายหน้าจ้องมองซูหวงหมิงที่กำลังจะจากไปยืนขึ้นและออกจากห้องส่วนตัวของเขา
.........
.........
สามวันต่อมา!
ภารกิจสำนักภายในของตระกูลซู
สถานที่ปฏิบัติภารกิจ ตั้งอยู่ห่างจากเมืองไทฉิง1300ลี้ที่ฝั่งทะเลจีนใต้ สถานที่แห่งนี้เป็นที่ชื่นชอบของผู้คนไทฉิง
ลานจัสตุรัส สำนักภายนอกตระกูลซู
สาวกภายนอกทั้งหมดมารวมตัวกันที่ลานจัสตุรัสเพื่อรอสาวกสำนักภายใน
ซูหยุนยืนอยู่ที่ด้านหลังของกลุ่มคนเดียว นับตั้งแต่ที่มันฆ่า ซูกวง มันก็แยกตัวออกไปอย่างสิ้นเชิง ทุกคนรู้ว่ามันกับซูตงฟางไม่ลงรอยกันทุกคนจึงออกห่างเพราะกลัวถูกลากลงไปด้วย แม้แต่คนที่กล้าทักทายซูหยุนก่อนหน้านี้ต่างก็ไม่กล้าพูดอะไรสักคำ
หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วยามความโกลาหลก็ได้ทำลายฝูงชน สาวกภายในที่นำโดย ซูชิหลง เดินไปที่ลานจัตุรัส
ซูชิหลง ยืนอยู่บนอัฒจรรย์ของลานจัตุรัสความเงียบก็เข้ามาปกคลุม
สาวกภสยในสวมเสื้อผ้าสีสันสดใสยืนอยู่ด้านหลัง ซูชิหลง ดูน่าประทับใจ เมื่อเทียบกับการใช้ชีวิตแบบเรียบง่ายของเหล่าสาวกภายนอกแล้วมันดูเหมือนกับอีกด้านหนึ่งของเหรียญ
ซูหยุน ได้ลอบมองสาวกภายในดูแล้วไม่พบ ซินเยี่ยและซิงหยาง ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังทำภารกิจอยู่
ตั้งแต่เข้าสำนักภายในมาพวกเขาไม่ได้อยู่อย่างสงบ ไม่มีเวลาฝึกฝน ส่วนใหญ่ใช้เวลาในการปฏิบัติภารกิจของสำนักภายใน หลังจากได้รับการยอมรับและหล่อเลี้ยงโดยสำนักภายในช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้น
ซูชิหลง กวาดสายตามองไปทั่วลานจัตุรัสด้วยความผึ่งผายและสายตาของมันก็ตกลงไปที่ ซูหยุน ซึ่งยืนอยู่ด้านหลังฝูงชน เขาส่งเสียงหึ ก่อนจะอ้าปากเปล่งเสียง
"ข้าเชื่อว่าพวกเจ้าทุกๆคนรู้แล้วว่าภารกิจวันนี้คืออะไรใช่มั้ย? ใช่แล้ว นั่นก็คือการช่วยเหลือนิกายทั้งหมดจัดการกับ ราชามัจฉาเกล็ดสวรรค์ ที่ทะเลสาปไท่ฉิง! "
"ราชามัจฉาเกล็ดสวรรค์ เป็นปีศาจขั้นสูงสุดแห่งทะเลสาปไท่ฉิง มีการบ่มเพาะอย่างน้อยๆที่เขตแดนดวงจิตวิญญาณขั้นที่8 มันหลับไหลอยู่ในทะเลสาบมาเกือบร้อยปีแล้ว เมื่อเร็ว ๆ นี้มันได้สร้างปัญหาขึ้น ผู้พิทักษ์แห่งไทฉิงได้ล่วงลับไปแล้วเมื่อสามสิบปีก่อน ปัจจุบันนี้ยังขาดผู้พิทักษ์ที่มีประสบการณ์และความสามารถในการจัดการกับราามัจฉา ดังนั้นพวกเขาจึงขอความช่วยเหลือจากทุกคน!
ราชามัจฉาได้สร้างความยุ่งยากให้กับชีวิตของผู้คนเป็นจำนวนมาก จนถึงวันที่มีสามเมืองและเจ็ดมณฑลที่ได้รับการปรับเปลี่ยน ผู้คนทั่วไปนับไม่ถ้วนสูญหาย นี่เป็นโอกาสที่จะต่อสู้เพื่อเป็นเกียรติแก่ตระกูลซู! ทุกคนต้องทุ่มเทให้กับการต่อสู้ครั้งนี้เพื่อซุ่มโจมตีและฆ่าราชามัจฉาเพื่อเป็นเกียรติแก่ตระกูลซู เข้าใจมั้ย? "
"ครับ นายท่าน!"
ทุกคนรู้ดีว่านี่เป็นแค่การพูดเท่านั้น ตระกูลซูเป็นหนึงในหลายๆนิกายที่เข้าร่วม เป้าหมายหลักของพวกเขาคือการอวดและปล่อยสมบัติ ผู้กล้าเหล่านั้นที่อุบัติขึ้นด้วยความกล้าหาญเยี่ยงวีรชนผู้ปกป้องโลกทั้งหมดโดยนิกาย ตระกูลซูแค่อยากให้มีชื่ออยู่ในนั้นถ้าไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาคงจะไม่ส่งสาวกภายนอกออกไปหลายคน
สาวกเขตแดนผลิวิญญาณกับสาวกเขตแดนแก่นแท้วิญญาณจะต่อกรกับสาวกดวงจิตวิญญาณหรอ? นั่นคงเป็นเรื่องตลกที่ตลกที่สุดในโลก!
ซูชิหลงพยักหน้าอย่างพึงพอใจและหลังจากนั้นเขาก็ยกมือขึ้น ชายที่มีขนดกโผล่ออกมาจากข้างหลัง
ชายคนนี้มีใบหน้ายาวสีเหลือง การจ้องมองของนั้นมีอำนาจระหว่างคิ้วของเขา เปล่งลมปราณเช่นลูกศรพร้อมที่จะยิงออกมา
"ซูหวงหมิง!"
ซูชิหลงตะโกน
"คุณชายหวงหมิงอยู่ที่นี่!"
"คราวนี้ ท่านจะต้องดูแลกลุ่มชั้นยอดนี้! จงจำไว้ท่านจะต้องดูแลความปลอดภัยของสาวกตระกูลซู! อย่าทำให้ตระกูลซูต้องผิดหวัง! "
"หวงหมิง จะตั้งใจทำจนสุดความสามารถจะไม่ทำให้อาจารย์ผู้ดูแลต้องผิดหวัง และจะรับผิดชอบต่อความไว้วางใจจากตระกูลซู"
"ดีมาก! เมื่อพวกเจ้าเตรียมตัวเรียบร้อยก็จงรีบไป! "
"พวกเราคาราวะท่านอาจารย์ผู้ดูแล!"
สาวกสำนักภายนอก10คนถือกล่องภาระกิจนำไปแจกจ่ายให้กับทุกคน
กล่องส่วนใหญ่มียารักษา ยาฟื้นฟูลมปราณ และ ยันต์อำพรางระดับต่ำ ของบางอย่างเพื่อรักษาชีวิต แม้ว่าจะไม่แพง แต่ก็มีประโยชน์
คนที่ได้รับกล่องรีบเปิดกล่องด้วยความอยากรู้ คนจากสำนักภายนอกรีบเปิดกล่องพร้อมกันด้วยความอยากรู้ เฉพาะกลุ่มสำนักภายในไม่สนใจ พวกเขาได้เห็นสิ่งที่แพงกว่ามากในชีวิตประจำวันของพวกเขา
"ใครยังไม่ได้รับกล่อง?"
"ข้า?"
ซูหยุนตะโกนใส่เขา
เขาเห็นซูหยุนและนำกล่องมา
ซูหยุนยื่นมือออกพร้อมที่จะรับกล่อง
แต่เมื่อถึงเวลานั้นมีมือยื่นออกมาจากด้านข้างฉกกล่องและเอามันออกไป
ซูหยุนตกใจหันไปมองเพียงเพื่อดูว่าเจ้าของมือเป็นคนที่เคยยืนอยู่บนเวทีที่มีผมสีน้ำตาล ซูหวงหมิง
"อะ นายน้อยหวงหมิง! '
มีบางคนเรียกออกมาอย่างลุลี้ลุกลน
ซูหวงหมิงไม่ได้สนใจมันนัยน์ตาของเขาจ้องมองอย่างเกียจคร้นเล้กน้อยและเย่อหยิ่งที่ซูหยุน กล่องในมือแกว่งไปแกว่งมา
ซูหยุนขมวดคิ้วของมันมองตรงกลับไปที่หวงหมิง
ซูหวงหมิงได้เดินไปเผชิญหน้ากับซูหยุนและมองไปที่ซูหยุนเพื่อศึกษาลักษณะร่างกายของเมัน หัวของสูงหยุนยืดขึ้นทำใหซูกวงหมิงหัวสั้นกว่า เสริมทำให้ซูหยุนโดดเด่นขึ้น
แต่ซูหวงหมิงมีกลุ่มสาวกภายในที่อยู่เบื้องหลังเขาเพื่อหนุนหลังและพวกสาวกภายในทุกคนก็อยู่ใต้บังคับบัญชาเขา หากพุดถึงอำนาจ ซูหยุน ก็โดนทิ้งห่างไปแล้วกว่า 80000 ลี้
"แกคือซูหยุนหรอ?"
"มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?" ซูหยุนถาม
"สามวันก่อนแกทุบตีซูซินเจิ้งกับคนอื่น ๆ ตามกฎแล้วข้าไม่อาจให้อุปกรณ์!
"ตระกูลซูมีกฏแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?"
"เมื่อก่อนไม่มี แต่ตอนนี้มี! "
"แล้วกฏนี้ก็ถูกกำหนดขึ้นโดยข้า จะทำไม? แกไม่เห็นด้วยหรอ? "
"เปล่า"
"ดี!
"งั้นก็ขอให้แกเดินทางอย่างปลอดภัยละกันน่ะ!"
เขาตบบ่าซูหยุนสองสามครั้งแล้วทิ้งรอยยิ้มเย้ยหยันไว้บนหน้า
"อย่าบอกนะว่า ซูหวงหมิง ต้องการสังหารข้าเพื่อแก้แค้นให้กับคนพวกนั้น? พวกเขาปล่อยจิตสังหารในตัวของพวกเขาออกมาเยอะขนาดนั้น ข้าเกรงว่าพวกเขาต้องการตาต่อต่อฟันต่อฟัน ข้าไม่อาจดูเบาได้ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตามที่พวกมันคิดอยู่ ... อย่างน้อยที่สุด ... ข้าต้องเป็นฝ่ายเริ่มก่อนถึงจะได้เปรียบ "
เมื่อคิดถึงประเด็นนี้ซูหยุนสรุปความตั้งใจที่จะฆ่าพวกเขาภายในใจ จากนั้นเขาก็หันหลังจากไป
แปลไทยโดย : SwordGod