LSG-บทที่ 95 ทุกวัน (อ่านฟรีวันที่8ตุลา)

LSG บทที่ 95

แปลไทยโดย : SwordGod

ทุกวัน

**********************

หลงเชี่ยนหลี่ ปรับสมดุลของนางและหยิบเอายาเม็ดสีฟ้าที่ส่องแสงมาจากแหวนมิติและยัดเข้าไปในปากเล็ก ๆ ของนาง นางปิดปากเล้กๆของนางแล้วเดินลมปราณ สภาพของนางดูดีเล้กน้อย

ด้วยความอยากรู้อยากเห็นซูหยุนตะโกนว่า "ท่านติดพิษหรอ?"

"เจ้าพอมีความสามารถนิ"

หลงเชี่ยนหลี่ ไม่สามารถปฏิเสธ

ซูหยุน หลับตาแล้วดมกลิ่นบางอย่าง ในจมูกของมันที่สูดดมมีกลิ่นของความเปรี้ยวและส่วนที่เหลือเป็นกลิ่นที่สามารถทำให้จิตใจของท่านสดชื่นได้ นี่ไม่ใช่น้ำหอมแต่เป็นกลิ่นธรรมชาติของนาง

เมื่อเห็นว่าเจ้าปลาไหลนี่ยังดมกลิ่น หลงเชี่ยนหลี่ ก็ขมวดคิ้ว "เจ้าทำอะไร?"

ซูหยุน กลับคืนสติของมัน "เปล่าไม่มีอะไร"

ด้วยเหตุนี้มันจึงไม่สนใจเรื่องหลงเชี่ยนหลี่ มันเดินกลับไปที่เตาผลึกเขียวแล้วหยิบเม็ดยาใส่ลงไปในขวด มันยัดเข้าไปในปากหนึ่งเม็ดแล้วนั่งลงเดินลมปราณ

หลงเชี่ยนหลี่ ได้เห็นสิ่งนี้และคิดถึงบางสิ่งบางอย่าง นางเดินไปข้างหน้าสองก้าวและถามว่า "เจ้าเก่งด้านเม็ดยาดีนิ เจ้ารู้ด้วยว่าข้าติดพิษ?"

“อืมม?”

ซูหยุนเปิดดวงตาแล้วกลอกไปหาหลงเชี่ยนหลี่ "ท่านเทพธิดา ท่านคือผู้อาวุโสของสำนักกระบี่เซียน ท่านจะไม่รู้ได้ยังไงว่าพิษได้แซกซึมในร่างกายของท่านเมื่อท่านได้รับพิษมานานแล้ว? "

"พิษนี้มันผิดปกติ ... หรอ? เจ้ารู้ได้ยังไงว่าข้า ต้องพิษมานานแล้ว? "

"ข้าได้กลิ่นมันมาจากตัวของท่าน!" ซูหยุนหัวเราะ "ฮ่าๆๆแล้วสิ่งที่ท่านเพิ่งกินไปมันไม่ใช่ยารักษา แม้ว่ายาตัวนี้จะถูกกล่าวได้ว่าสามารถรักษาพิษได้ทั้งหมด แต่เพื่อรักษาพิษในร่างกายของท่าน ท่นต้องกินอย่างน้อย 3-5 ปีก่อนที่ท่านจะสามารถกำจัดพิษออกจากร่างกายได้อย่างสมบูรณ์! "

หลังจากได้ยิน หลงเชี่ยนหลี่ ก็ลุกขึ้นยืนกัดริมฝีปากสีชมพูและถอนหายใจ "ยาพิษนี้ถูกทำโดยหนึ่งในผู้อาวุโสของข้า นางต้องการสังหารข้า นางจึงปลูกฝังพิษนี้สำหรับข้า ข้าวอกแวกจึกต้องลงไปในกับดักของนาง ซูหยุน เจ้ามีวิธีรักษารึเปล่า? "

"ไม่! ซูหยุน ตอบอย่างตรงไปตรงมา

แม้ว่ามันมีความสัมพันธ์กับ หลงเชี่ยนหลี่ ซูหยุน ก็ไม่ต้องการที่จะแส่เรื่องของนางมากนัก หลังจากที่มันเป็น เทพกระบี่ไร้สรรพสิ่ง หากว่านางค้นพบ มันก็น่าจะตายแน่ เพราะฉะนั้นก่อนหน้านั้น มันจึงคิดจะโยนนางออกไปดีกว่า

คิ้วเรียวยาวของ หลงเชี่ยนหลี่ ขมวดแน่น "เจ้ามักจะคิดเล็กคิดน้อยแบบนี้หรอ? เป็นเพราะข้ายังไม่ได้ขอโทษเจ้าใช่หรือไม่? "

"ไอ้สองอย่างนั้นมันไม่เหมือนกันซ่ะหน่อย ท่านได้ทำร้ายข้า การขอโทษข้ามันเป็นสิ่งที่ท่านสมควรทำ แต่มันไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกับการถอนพิษให้ท่านเลยนี่นา! "

ดวงตาของซูหยุนยังคงปิดอยู่และมันดก็เริ่มรักษาตัวเอง

หลงเชี่ยนหลี ก้จ้องหน้ามันอย่างเงียบๆอยู่นานสองนานก่อนที่นางจะจากไปอย่างเงียบๆ

นางเดินอย่างแผ่วเบาแล้วออกไป สำหรับคนที่ชอบนาง นางแทบจะไม่ต้องเอ่ยปาก

กระท่อมที่วุ่นวายได้กลับเข้าสู่ความสงบอีกครั้ง ซูยองยังคงปลูกฝังต่อ แต่มันก็ไม่สุภาพด้วยเช่นกัน มันใช้ประโยชน์จาก [วิถีเหนี่ยวนำสามกาย] ที่มันหน้าด้านหยิบมา แต่มันก็ปลูกฝังให้เป็นธรรมและด้วยความเคารพ

มันต้องยอมรับว่า หลงเชี่ยนหลี่ เมตตาต่อการโจมตีของนางแล้ว การใช้สูตรลับของยาความอดทน 'ยาเม็ดหยินหยางบุรุษและสตรี' ร่างกายจะเสริมสร้างความแข็งแกร่งอย่างรวดเร็วและบุคคลผู้นั้นจะได้รับพลัง สุขภาพของบุคคลก็จะแข็งแรงขึ้น แม้ว่าลักษณะที่ปรากฏจะดูผอมและดูเหมือนไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงแต่พลังอำนาจในกล้ามเนื้อและกระดูกจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก

ในวันต่อมามันตื่นขึ้นมาปลูกฝังและก็นอน มันฝึกวิทธยายุทธอยู่หลังภูเขาแล้วรวบรวมส่วนผสมมาปรุงยา หลังจากหลังจากมันกลืนเม้ดยา ดูเหมือนว่ามันจะไม่กระดุกกระดิกไปไหนและมันมาถึงทางโค้ง

หลังจากกลืนเม็ดยาความอดทนแล้วก็อยู่ในช่วงเวลาของการฟักตัว(ต้องรอสักพักนะครับ a window period) หากมันกลืนเม็ดยาชนิดเดียวกันอย่างต่อเนื่องตัวยาจะต้านทานกันและจะไม่สามารถดูดซึมผลประโยชน์ของยาได้

ร้านค้าตระกูลซู เสนอราคาส่วนผสมหลากหลาย ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จฝึกฝนเม็ดยาชั้นสูง นอกจากนั้นการซื้อส่วนผสมทั้งหมดของ พรายเงา เป็นเรื่องยากมาก ตอนนี้ หลงเชี่ยนหลี่ อยู่ในตระกูลซู แต่ ตระกูลซู ยังไม่ได้ประกาศถึงการมาถึงของ แม่เฒ่าที่ 3 แห่ง สำนักกระบี่เซียน ซึ่งเป็นที่แน่ชัดว่าระหว่าง หลงเชี่ยนหลี่ กับ ไป๋เอี้ยนซาน นั้น คนหนึ่งมาที่ลับอีกคนมาที่แจ้ง ทั้งสองคนดูเหมือนจะมาตรวจสอบกรณีของ ไร้สรรพสิ่ง

"หากว่าข้าออกไปซื้อส่วนผสม มันจะดึงดูดความสนใจของ หลงเชี่ยนหลี่ หากว่านางก้าวเข้ามาอีกขั้นหนึ่งแล้วตรวจสอบส่วนผสมของข้าข้าอาจจะไม่สามารถล้างชื่อของข้าได้(หมายถึง ปกปิดไม่ได้ทำให้สงสัย) "

"เดี๋ยวก่อน"

หากข้าใช้เหตุผลกำลังฝึกฝนต้องซื้อของบางอย่าง ... บางทีข้าอาจจะตบตานางได้

เวลาไกล้หมดลงทุกที ทุกวินาทีต้องใช้อย่างคุ้มค่า ขณะที่มันกำลังฝึกฝนมันก็ต้องเตรียมตัวด้วย

ทุกวันหลังจากพระอาทิตย์ขึ้นมันก็ฝึกฝนแล้วก็นอนพักผ่อน อย่างนี้เรื่อยๆทุกวัน

ควันสีเขียวม้วนตัวออกมาจากปล่องควันที่ด้านบนของกระท่อมที่บิ่นแตก ขณะที่ซูหยุนอยู่แถวนั้นกลิ่นหอมได้เตะเข้ารูจมูกมันรีบวิ่งไปสูดกลิ่นหอมที่ออกมาจากเตา

มันยื่นมือเปิดเตาอย่างมีความสุข

พวกมันทั้งสองเม็ดเปล่งแสงจ้าละลานตาสีม่วงส่งกลิ่นหอมเย้ายวนขณะที่มันมอง

พวกมันนอนอย่างสงบอยู่ในเตาหลอมสะท้อนแสงสีม่วงคล้ายดั่งอัญมณี

"โอ้ เป็นสีที่ไม่เลว!"

ซูหยุน หยิบมันขึ้นนมาเพื่อวิเคราะห์ แม้ว่ามันจะไม่สวยเท่าที่เคยเป็นมาก่อน แต่ก็ถือว่าดีพอสำหรับการบ่มเพาะ

"อะฮ้า! "นี่มันเม็ดยาอะไร?" กลิ่นช่างหอม ยั่วยวนใจจริงๆ "

เสียงดังอันสดใสชัดเจนดั่งแก้วมณีดังขึ้นด้านหลัง ซูหยุน

ซูหยุน หันควับกลับไปประสานสายตาของ หลงเชี่ยนหลี่ ที่มาด้านหลังอย่างเงียบ ๆ

"อย่างน้อย ก่อนเข้ามาท่านก็ควรเคาะประตูก่อน?"

 

"ทำไมข้าต้องเคาะ? ประตูไม่ได้ปิด "

 

ซูหยุน ส่ายหัวและหันไปวางยาสีม่วงไว้บนโต๊ะ จากนั้นมันก็หยิบปากกาวิญญาณที่มันซื้อไว้ก่อนหน้านี้ออกมา แล้วเร่งพลังลมปราณวิญญาณลึกล้ำครอบคุมหัวปากกาวิญญาณและเขียนอะไรบางอย่างในหนังสือที่อยู่บนโต๊ะ

ลมปราณวิญญาณลึกล้ำ เริ่มกระจายไปบนหัวปากกาพร้อมกับการเขียน

"เจ้าทำอะไร?

"กำกับ อาคม!"

ซูหยุน อภิบายง่ายๆ

"กำกับอาคม?"

"ใช่! กำกับอาคม! มันสามารถเพิ่มประสิทธิภาพการดูดซับตัวยา เหมือน หญ้าวิญญาณเก้าใบ แต่จะด้อยกว่า หญ้าวิญญาณเก้าใบ นิดหน่อย! "

 

"โอ้! หลงเชียนหลี่ตอบอย่างไมตรีแล้วยืนอยู่ข้าง ๆ เพื่อเฝ้าดูอย่างเงียบๆ

ผ่านไปสองก้านธูป อาคมก็เสร็จสมบูรณ์ มันวางนิ้วลงไปแตะแล้วปล่อยรัศมีของแสงนวลตาและเต็มอิ่ม แสงหมุนวนรอบๆเม็ดยาสีม่วงแล้วค่อยๆขยับเข้าไปไกล้เม็ดยาสีม่วง สุดท้ายมันก็ซึมเข้าไปในเม็ดยาสีม่วง

พลัน ซูหยุน ก็สลายอาคม แล้วหยิบมันขึ้นมาวิเคราะห์

"ความจริงตัวยาเองมันก็สามารถเพิ่มการดูดซับได้ในตัวของมันเองแล้ว ทำไมเจ้าถึงต้องใช้อาคมกับตัวยาอีก?"

"เม็ดยาทุกเม็ดไม่จำเป็นต้องเพิ่มการดูดซับมัน"

ซูหยุนจ้องเม็ดยาสีม่วงแล้วพูดต่อว่า"เม็ดยาธรรมดาๆไม่จำเป็นต้องกำกับอาคม แต่เม็ดยาจิตวิญญาณว่างเปล่า ที่ข้าถือไว้ในตอนนี้ประกอบด้วยองค์ประกอบที่ซับซ้อนมาก มีความหนาแน่นผิดปกติในด้านในของเม็ดยาและร่างกายมนุษย์ไม่สามารถดูดซับได้ดังนั้นจึงจำเป็นต้องใช้อาคมกำกับ ท่านเข้าใจใช่มั้ย?"

 

ซูหยุนส่งเม็ดยาตัวหนึ่งให้ หลงเชี่ยนหลี่ "ท่านลองดูสิ? เนื้อหาของยาเม็ดนี้ได้รับการตัดและกลมกลืนกันอย่างสมบูรณ์ดังนั้นจึงง่ายต่อการซึมซับ "

"ยาอะไรนี่?"

"ข้าไม่ได้บอกหรอ? มันเรียกว่ายาจิตวิญญาณว่างเปล่า เกี่ยวกับประสิืธิภาพของมัน ...ท่านลองกินเองดูดีกว่า. "

ซูหยุน ยิ้ม แต่มันก็ฉายแววแปลกๆออกจากนัยน์ตาของมัน

หากว่า หลงเชี่ยนหลี่ ไม่ยอมรับยาเม็ดนี้แสดงว่านางยังเคลือบแคลงสงสัยในตัวข้า ถ้านางกล้ายอมรับยานี้แล้วมันจะพิสูจน์ได้ว่านางไม่ได้สงสัยในตัวข้า

ข้าเดาว่า นางจะไม่ยอมรับมัน

หัวใจของซูหยุน เต้นโครมคราม

แต่ไม่ไม่รอให้ ซูหยุนคิด มือขาวใสยื่นออกมาคว้าเม็ดยาสีม่วง

ซูหยุน ตกใจสุดขีดถลึงตามองเม็ดยาก่อนที่มันจะเข้าสู่ปากเล้กๆสีชมพูใสแล้วกลืนมันลงไป

ท่วงท่านางนั้นน่าดึงดูดมาก

"ท่านไม่กลัวว่ามันจะเป็นยาพิษหรอ?"

"แม้ว่าเจ้าจะเต็มไปด้วยอึและลามกแต่ข้าเชื่อว่าเจ้าก็เป็นคนดี"

คนไม่ซื่อแถมเต็มไปด้วยความหยาบคายยังเป็นคนดีอยู่อีกหรอ? ซูหยุน ไม่อาจรับมือกับความคิดของผู้หญิงคนนี้ได้

"แล้วข้ายังสัมผัสได้ถึง ลมปราณปลาทะเล ดอกเบญจมาศแห้งและผงหินแสงจันทร์ในยาเม็ดนี้ ไม่มีสารพิษใด ๆ เลยเพราะเป็นส่วนผสมธรรมดา "

"โอ้ ... " ซูหยุนตระหนักได้ว่านี่ต้องเป็นประเด็นหลัก

มันไม่พูดอะไรอีก มันนั่งลงโยนเม็ดยาจิตวิญญาณว่างเปล่า ลงไปในปากแล้วเริ่มดูดซับมัน

หลงเชี่ยนหลี่ ไม่ต้องการยาเม็ดนี้เนื่องจากระดับการบ่มเพาะของนางสูง ถึงแม้ว่ายาจิตวิญญาณว่างเปล่าจะถือว่าสูง ซูหยุน ก็ไม่สามารถดูดซับมันได้ง่ายๆต่างจากหลงเชี่ยนหลี่ที่ดูดซับได้อย่างง่ายดาย

"ฮืม?

ทันใดนั้น หลงเชี่ยนหลี่ต้องตกตะลึงนางรีบนั่งลงเดินลมปราณเริ่มรักษาตัวเอง ไม่นานนางก็เปิดตา "เม็ดยานี้มีผลต่อพิษในร่างของข้าด้วยหรอ?"

"ประสิทธิภาพมันอาจจะไม่มากมายนักแต่มันก็เพียงแค่รักษาเสถียรภาพอาการของท่านให้คงที่ ท่านไม่ต้องทานยาจำนวนเยอะๆ" ซูหยุนพูดพร้อมกับปิดตาลง

หลงเชี่ยนหลี่ เงียบไป

ไม่รู้ว่าเวลาผ่ายไปนานเท่าไหร่ตะวันวันเริ่มตกดิน ซูหยุน เปิดตาขึ้น

มันยืดกล้ามเนื้อและกระดูกของมันเริ่มแตกดัง กรุบๆ

"สดชื่นจริงๆ!"

ซูหยุน ร้องออกมาอย่างไม่หยุดหย่อน

เมื่อมันเหลือบตาลงมันก็เห็นหญิงงามปรากฏกายต่อหน้าราวกับเทพธิดาลงมาจากสวรรค์

"นี่ท่านยังไม่กลับอีกหรอ?"

 

"ข้าก็แค่อยากรู้

หลงเชี่ยนหลี่ ขยับริมฝีปากน้อยๆสีชมพูของนางเบาๆ

"ท่านอยากรู้อะไร?"

"หากคนอย่างเจ้าลงทุนลงแรงไขว่คว้าในพลังอำนาจเจ้าน่าจะมีชื่อเสียง แม้ว่าระดับการบ่มเพาะของเจ้าจะไม่สูงนัก แต่ด้วยความรู้ศาตร์การปรุงยา สมุนไพร และอาคม ข้ารับประกันได้ว่าเจ้าจะต้องมั่งคั่งได้อันดับต้นๆเลยทีเดียว เจ้าไม่จำเป็นต้องห่วงเรื่องที่พักและอาหาร ข้าไม่เข้าใจว่าทำไม ... ทำไมเจ้าถึงยังพักอยู่ในถิ่นคนจรของตระกูลซู? "

นอกเหนือจากสี่ผนังไม่มีอะไรอื่น แม้แต่หน้าต่างไม้ก็ผุพัง

ความคิดของซูหยุนยิ้มอย่างขมขื่นออกมา

"ข้าก็เคยคิดที่จะออกไปเหมือนกัน!"

"แล้วทำไมเจ้าไม่ไป?"

"ยังไม่ถึงเวลา"

"ยังไม่ถึงเวลา?"

หลงเชี่ยนหลี่ ไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูด

"มีคนผู้หนึ่งที่อยู่ในกรงขังนี้ที่ข้าจะต้องพาไปด้วย! หากนางไม่ไปกับข้า มันก็ไม่มีความหมายอะไรที่ข้าต้องออกไปผู้เดียว! "

"นางใช่ ชิงเอ๋อ หรือเปล่า?"

หลงเชี่ยนหลี่ ถามอย่างทันควัน

ซูหยุน มองหน้านางแล้วพยักหน้า

ความสัมพันธ์ของ ซูหยุน และ ชิงเอ๋อ เป็นที่รู้จักของทุกคน ไม่มีอะไรที่ต้องซ่อน

"ข้าเคยได้ยินเรื่องเกียวกับตัวเจ้าตอนที่ข้าอยู่ใน ตระกูลซู ทำไมมันถึงได้แตกต่างจากสิ่งที่ข้าพบเห็น? เจ้าแปลกมาก "

"ท่านเชื่อในสิ่งที่ท่านได้ยินหรือเปล่าล่ะ? ส่วมมากมันก็แค่ข่าวโคมลอย "

ซูหยุนพูดและยืนขึ้นเพื่อทำความสะอาดเตา

"ใช่!

หลงเชี่ยนหลี่ พยักหน้าและไม่พูดอะไรอีก

แสงจันทร์สาดส่องลงมาเย็นเหมือนน้ำค้างแข็ง

ซูหยุน หยิบเศษกากปลาทั้งหมดขึ้นจากเตา เมื่อถึงเวลาที่เขาหันไปทาง หลงเชี่ยนหลี่ นางก็หายไปโดยไม่มีสัญญาณ นางเป็นคนลึกลับจริงๆ

แปลไทยโดย : SwordGod