ตอนที่ 31 : ความจริงคืออะไรกันแน่!?
รูเดิลได้รับความปลอดภัยในการแข่งขันของเขา เขาจบหลักสูตรขั้นพื้นฐานและได้กลายเป็นนักเรียนชั้นปีที่สาม เมื่อหลักสูตรพื้นฐานเสร็จสมบูรณ์แนวคิดของการเรียนก็ได้หายไป นักเรียนแต่ละบุคคลจะเลือกทิศทางของตนเอง และเลือกเรียนในสิ่งที่จะมีผลต่ออนาคตของพวกเขา ในขณะของการเลือกเรียนก็จะได้เปลี่ยนความสามารถของพวกเขาในแต่ละบุคคลไปด้วยเช่นเดียวกัน
หากใครมีเป้าหมายที่จะได้กลายเป็นอัศวิน ผู้นั้นจะต้องเรียนรู้เรื่องมารยาทและได้รับทักษะในการปฏิบัติของการสู้รบ มีข้อมูลและเกณฑ์ของแต่ละสาขาเพื่อใช้ประกอบในการตัดสินใจเลือก … ในสถานศึกษาได้มีค่าใช้จ่ายต่างๆในการเรียน สามัญชนผู้ที่ได้ทุนต่ำที่สุดจะได้เลือกในสาขาในระยะที่สั้นที่สุด
โดยใช้ระยะเวลาหนึ่งถึงสามปีที่เขาจะได้เรียนรู้สิ่งที่สถานศึกษามีให้ พวกเขาจะได้รู้ แต่…
ooo
“ฉันดีใจที่นายสามารถทำมันได้ … นายรู้ไหมว่าทำไมนายถึงถูกเรียกมาที่นี่”
เวกัสได้รับเลือกให้เป็นผู้ที่สมบูรณ์แบบที่สุดของหอพักชาย กับนักเรียนที่ได้กลายเป็นผู้ที่สมบูรณ์แบบเช่นเดียวกับเขา พวกเขาทั้งสามได้ถูกเรียกตัวออกมา … รูเดิล ลุกซ์ และยูเนียส
“ไม่ ฉันไม่รู้เลย”
รูเดิลไม่รู้ถึงเหตุผลของมันจริงๆ
“มันไม่ใช่ความรู้สึกที่ดีเท่าไหร่นักที่ถูกรุ่นพี่เรียกออกมาพบ … แล้วเราจะเรียกว่าอย่างไร?”
ในการกล่าวถึงรุ่นพี่ของเขา ลุกซ์ก็ได้เปลี่ยนการวางตัวและน้ำเสียงที่แตกต่างออกไป
“ฉันไปทำอะไร.. ไม่เห็นจะจำได้”
ยูเนียสครุ่นคิด แต่เขาก็ไม่สามารถที่จะนึกออกได้
ก่อนที่พวกเขาทั้งสามจะมาถึง เวกัสและฟรีเฟ็ค – ผู้ที่มีอำนาจในการควบคุมหอพัก - คนอื่นๆของชั้นปีที่ห้าทำใบหน้าขัดแย้ง พรีเฟ็คทั้งหมดได้อยู่ร่วมกัน พวกเขาเป็นนักเรียนที่จะได้รับเลือกให้กลายเป็นอัศวิน มีอะไรมากกว่าที่นักเรียนมีความสามารถที่จะได้ขึ้นสถานะเป็นอัศวินจากบุคคลธรรมดาสามัญ
เฉลี่ยในแต่ละปี ขุนนางสูงศักดิ์หรืออัศวินหวังจะได้รับการคัดเลือกให้เป็นพรีเฟ็ค นั่นคือวิธีการที่มันควรจะเป็นในปีนี้ในทางเดียวกัน … แต่ในปีนี้ มีอนาคตของของสามขุนนางอยู่อย่างรูเดิล และคนอื่นๆได้มีปัญหา
ในแต่ละกลุ่มได้พยายามส่งเจ้านายของตนเพื่อให้ได้รับเลือกในการเป็นพรีเฟ็คครั้งนี้ แต่ในปีนี้ผู้ที่เป็นปัญหาคือรูเดิล เขาได้เข้าสู่การเรียนของชั้นปีที่สาม เขาจะมีเวลาว่างมากกว่าที่เขามีในหลักสูตรขั้นพื้นฐาน
ใครจะดูและเขา?
ที่ในจิตใจของพวกเขา … ขุนนางหนุ่มได้ก้าวลงจากตำแหน่งท่านเจ้าเมือง และเวกัสที่เข้าได้ดีกับรูเดิลได้รับเลือก จากในมุมมองของเวกัส มันเป็นสิทธิที่เหมาะสม หลังจากที่เขาได้ทำงานอย่างหนักที่จะกลายเป็นอัศวินในคราวนี้ เขาจะเฝ้ารูเดิลจากการสังเกตการณ์เรื่องราวที่เกิดขึ้นมันก็น่าสนุกพอ แต่การที่ได้มีส่วนร่วมนำไปสู่การปวดหัวครั้งใหญ่
“อ่า…ฉันจะบอกนาย เริ่มต้นด้วย ลุกซ์ การกระทำของนายในการฝึกเวทย์มนต์”
“อาจารย์เป็นผู้ที่กล่าวว่า ไฟแห่งเวทย์มนต์ นายมีความตั้งใจที่จะทำลายกำแพงออกไป นายรู้ไหม? ฉันว่ามันเป็นเรื่องไม่ปกติหรอกนะ”
เขาได้ยิงเวทย์มนต์มุ่งใส่กำแพงของสนามฝึกเวทย์มนต์ กำแพงเวทย์มนต์ที่ทนทานเสริมด้วยเวทย์มนต์อีกหลายชั้นเพื่อป้องกัน แต่แล้วลุกซ์ ก็ได้ทำลายมันลงไปเสียแล้ว อาจารย์ไม่เคยคิดจริงๆว่าเขาจะสามารถทำลายกำแพงนั่นไปได้.... แต่ทว่ารูเดิลก็ได้รับชัยชนะเพียงในไม่กี่ครั้งที่เขาได้ต่อสู้กัน
และในท้ายที่สุด ทั้งลุกซ์และรูเดิล มีการจัดการเพื่อการพัฒนาความสามารถในการใช้เวทย์มนต์ของพวกเขาเป่ากำแพงผนังที่ห่างออกไปจากตัวเขา เป็นทั้งเวทย์มนต์ที่น่ารังเกียจที่ได้กำหนดเทคนิคเกินกว่ามานาที่มีจะทำได้ … ทฤษฎีเพียงอย่างเดียวไม่เคยดำรงอยู่ชั่วขณะหนึ่ง แต่พวกเขาไม่เหมาะกับการใช้งานจริงนั่นคือเวทย์มนต์ที่น่ารังเกียจเหล่านั้น มักส่งผลร้ายต่อคนรอบข้างและควบคุมมันได้ยากในขณะเดียวกัน … แต่รูเดิลและลุกซ์ ได้มีการจัดการที่สมบูรณ์แบบ
“ต่อไป! ยูเนียส นิสัยของนายเป็นการทำลายระบบเคอร์ฟิว!”
“นายพูดเรื่องอะไร? ฉันอยู่ในสถานศึกษาที่เคอร์ฟิว และฉันยังไม่ได้ทำลายสิ่งไหน”
“ฮะ? มีการเคอร์ฟิว แต่จะไม่เป็นไรหากฉันอยู่ในสถานศึกษา? แล้วฉันจะปลอดภัย?”
“หากนายไม่ได้อยู่ในสถานศึกษา นั่นคือนายฝ่าฝืนกฎเคอร์ฟิว”
เวกัสร้องออกมาที่ยูเนียสและรูเดิล โดยวิธีการเกี่ยวกับปัญหานี้ รูเดิลก็ยังได้…
“…สุดท้าย รูเดิลจอมปัญหา! ปัญหาของนายคือทั้งหมดที่ฉันกล่าวไปก่อนหน้านี้ และยังเรื่องวุ่นวายที่นายสร้างขึ้นในหอพักหญิง”
“ชะ..ใช่ มีแน่นอนเป็นความโกลาหลที่เกิดในหอพักหญิง แต่ฉันคิดว่า เจ้าหญิงก็มีความผิดเช่นเดียวกัน สัตว์เลี้ยงเลี้ยงทุกประเภทของเธอ และการทำงานของตัวเธอเอง… เมื่อมาคิดดูแล้วฉันว่าเป็นความผิดที่เกิดขึ้นทั้งสองฝ่าย”
เวกัสเริ่มอธิบายให้รูเดิล ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดที่ได้เกิดขึ้น ความจริงแล้วที่รูเดิลได้ลวนลามเกี่ยวกับพวกเอลฟ์ เพียงแค่สัมผัสเท่านั้น แต่นั่นกลับเป็นเรื่องใหญ่สำหรับผู้หญิง
ในขณะที่มีความผิดปกติบางอย่างในรูเดิล เจ้าหญิงเปรียบเสมือนรากของปัญหา เธอบอกกับเขาว่าเธออยากจะขอบคุณ และเรียกรูเดิลไปยังหอพักสาว โดยปกติคนอาจจะสงสัยอะไรบางอย่าง แต่นั่นคือรูเดิล เธอจัดการกับเขาหน้าตาเฉย … แวะไปที่หอ ตั้งแต่เริ่มต้น รูเดิลหยุดอย่างเมินเฉยหน้าหอพัก โดยเขามีความรู้สึกที่สุจริต
แต่ฟีน่ากับคิดแตกต่าง!! เธอเสมือนระเบิดของการการลวนลาม!!!
“ตามที่เธอ มี่ ของเผ่าแมวสีขาว นั่นก็เป็นความผิดของเธอ ที่เธอไม่สามารถที่จะแต่งงาน! หรืออะไรทั้งนั้น ”
“นายหมายถึง มี่? แต่นั่นมัน …”
“เดี๋ยวก่อน รูเดิล! นาย…มันเป็นไปไม่ได้ที่นายจะทำสิ่งที่นายทำกับอัศวินชั้นสูง ? ทำไมนายไม่บอกฉัน!? ฉันก็พยายามที่จะเรียนรู้มัน แต่ฉันยังไม่ถึงไหน … สอนให้ฉัน! สอนเคล็ดลับที่อยู่เบื้องหลังมันให้ฉัน!”
ยูเนียสเข้าไปใกล้ และลุกซ์ได้ดึงเขากลับมา
“ฝันไปเถอะ! เราไม่ได้ไปไหนนี่!!”
“นอกเหนือจากเธอ แมวดำ เอลฟ์ …และในสุดท้ายก็คือเสือ นายจะจัดการความเชื่องให้แก่ชนเผ่ามหึมานั่นได้เพียงใด แม้มีการสอบถามกับชนเผ่าเสือด้วยกัน จริงๆแล้วมันเจ็บ! ทุกๆวันจะมีผู้ชายร่างใหญ่มาขู่เราเรื่องข้อมูล!”
เจ้าหน้าที่คนอื่นๆที่ตกเป็นเหยื่อพยักหน้าอย่างพร้อมเพรียงกัน ชนเผ่าเสือ…ทั้งชายและหญิงของสายพันธุ์มีขนาดใหญ่ มีความสูงเกินสองเมตร เผ่าเอลฟ์ที่รู้จักกันอาจโดนครอบงำด้วยความดุร้าย พวกเขามีจำนวนน้อย แต่เหตุผลนั้นเป็นเรื่องยากที่จะพูดเสือผู้หญิงเท่านั้นที่จะใช้กับผู้ชายที่แข็งแกร่ง
พวกเขาต้องไม่อ่อนแอ สำหรับรูเดิลแค่เพียงสัมผัสก็พอแล้ว เขาสามารถเก็บผลประโยชน์ของเสือสาว พวกเขาคิดว่า…มันแย่เหมือนเดิมกับที่เขาจากบ้านของสามขุนนางออกมา ดังนั้นไม่สามารถที่จะถามถึงแม้ว่าพวกเขาต้องการที่จะบุกรุกเข้ามาในที่นี้
“ผู้หญิงที่เผ่าเสือ น่ารักอย่างน่าแปลกใจ นายรู้มั้ย? ที่ฉันกลัวมากกว่า…เผ่าแมวดำที่เธอใส่ปลอกคอ และบอกว่าโปรดให้ฉันเป็นทาสของคุณ สำหรับส่วนที่เหลือในชีวิตของฉัน ฉันกลัวมันอย่างจริงจัง ถ้าฉันไม่ได้ขอให้อิซูมิช่วยฉัน ฉันไม่รู้ว่าจะได้…”
“… นายมันเลวที่สุด! เพลิดเพลินไปกับการสัมผัสนั่น เพราะนาย ทำให้เราถูกไล่ล่า ถูกคุกคามโดยพวกครึ่งมนุษย์นั่นทั้งวันทั้งคืน…อย่างน้อยก็แนะนำฉันบ่างในครั้งต่อไป!”
ในความรู้สึกที่แท้จริงของเวกัส ผสมกับการร้องเรียนของเขาพยายามปลอบ แต่ยังคงมีรูเดิลที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
“ไม่ต้องห่วง! ฉันแน่ใจว่านายสามารถทำมันได้ เวกัส”
“ฉันไม่ต้องการคำปรึกษาในคนที่ไม่รับผิดชอบนะ ทั้งหมดเป็นความผิดของนาย … เดี๋ยวก่อน นายพูดบางอย่างเกี่ยวกับเจ้าหญิง หรือ…. เราไม่สามารถที่จะกล่าวถึงเจ้าหญิง!? ถ้านายทำ ต้องทำด้วยเสียงที่เบาที่สุด!!!”
ในขณะที่พรีเฟ็คทั้งหมดทำหน้าหมดหวัง รูเดิลข่วนหน้าเขาและปฏิเสธมัน
“ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยโซฟีน่า อัศวินชั้นสูงที่อยู่ใกล้เคียง และมันเป็นไปไม่ได้ที่จะสัมผัสเธอ … สิ่งที่เกิดขึ้นคือคำสารภาพ”
“อะไร!?”
“ตุ๊กตาเจ้าหญิง!?”
“มีอะไรเลวร้ายกว่านี้อีกไหม!!?”
“ไม่ต้องห่วง…มันถูกปฏิเสธ!”
รูเดิลตอบอย่างเป็นไปด้วยความมั่นใจ ทุกคนตื่นตระหนก รูเดิลคิดเกี่ยวกับที่จะมุ่งหน้ากลับไปยังห้องของเขา แต่ไม่สามารถที่จะทำเช่นนั้นได้ เขาถูกกักขังและบังคับให้ฟังเรื่องราวที่เกิดขึ้นในหอหญิง และเวกัสตัดสินใจที่จะเตรียมพร้อมที่จะปกป้องรูเดิล
ooo
ในขณะที่รูเดิลถูกยั้บยั้งสาเหตุของทั้งหมดนี้ ฟีน่ารู้สึกหงุดหงิดที่รูเดิลไม่ได้แวะไปที่หอพักของสาวๆ วันนี้คือวันที่เธอจะให้เขาสอนเกี่ยวกับศิลปะลับ…โซฟีน่าที่เป็นอัศวินเฝ้าอยู่หน้าห้องของเธอ เป็นยามเฝ้าคอยระวัง
ในขณะที่ฟีน่าเดือนวกวนไปมา โซฟีน่าได้เตือนขึ้น
“เจ้าหญิง ท่านกำลังทำท่าทีที่ไม่สุภาพ สมาชิกของราชวงศ์ทุกพระองค์จะต้องดำเนินการตัวเองอย่างกล้าหาญ และสามารถที่จะเลิกเกี่ยวข้องตัวเองกับไอ้ลูกชายบ้านอาร์ชนั่น?”
ในส่วนของโซฟีน่าที่ไม่หยุดหย่อนซำในเรื่องเดียวกัน
“ใช่ ฉันจะลองพิจารณามัน”
( เธอกำลังพูดเรื่องอะไร? แค่เห็นเขาเป็นผู้ที่ช่วยชีวิตฉันไว้ก็ไม่น่าจะมีปัญหาใช่ไหม? เธอคิดว่าฉันไม่ทราบ…ทำตัวเหมือนเธอกำลังปกป้องฉันตลอดเวลา และรับดูแลทุกอย่าง มีข่าวลือในหมู่ผู้ใต้บังคับบัญชาของเธอ เธอได้สวมชุดชั้นในที่แสนจะเซ็กซี่ทุกวันนี้ …ณ ที่นี้ มีเพียงปากของเธอที่ลังเล แต่เหมือนกับว่าร่างกายของเธอจะพร้อมตลอดเวลา )
“จะ..เจ้าหญิง รูเดิลมาวันนี้? ถ้าเป็นเช่นนั้นฉันควรจะออกไป”
มี่ พยายามที่จะหนีออกจากห้องพัก ฟีน่าควาหางของเธอเอาไว้ ค่อยๆดังหางของเธอและผลักดันร่างของเธอลง
“อย่าหนี … มันไม่เป็นไร”
( ฉันจะไม่ปล่อยเธอไป ลูกแมวน้อย!!! วันนี้เป็นเทคนิคของฉันที่จะพาเธอไปยังสวรรค์ … ฉันจะพาเธอไปเอง!! )
“นะ..นย่ออา”
“งั้นนายอยู่ตรงนี้ รูเดิล! ฉันจะไม่ปล่อยให้นายได้ใกล้ชิดกับเจ้าหญิง”
“มันเป็นความสุขที่นายสามารถทำได้ รูเดิล…งั้นเราเริ่มเลย”
ในขณะที่ปฎิกิริยาของทั้งสามคนได้แสดงออกแตกต่างกัน รูเดิลพูดด้วยรอยยิ้ม
“อ๊ะ ต้องขออภัยด้วย แต่การลูกคลำของฉันได้ปิดผนึกลงแล้ว อิซูมิบอกกับฉันว่ามันไม่ดี ดังนั้นฉันตัดสินใจที่จะไม่ทำมันอีกครั้ง แต่ฉันก็ยังที่จะสามารถเลี้ยงมังกรได้”
ในคำพูดเหล่านั้นทั้งสามคนชะงักด้วยรอยยิ้ม รูเดิลพูดวถึงการไม่ทำมันอีกเพราะอิซูมิเป็นคนบอกเขา และถ้าอิซูมิเป็นคนถาม แล้ว… ฟีน่าไร้อารมณ์
( นะ..นายกำลังคิดที่จะทำอะไร เจ้าผมดำ!! นายตระหนักสิ่งที่นายทำอยู่หรือเปล่า!? … ความฝันบนสวรรค์ของฉัน )
. . .