LSG- บทที่ 94 ความรู้สึกของเทพธิดา (อ่านฟรีวันที่7ตุลา)
LSG บทที่ 94
แปลไทยโดย : SwordGod
ความรู้สึกของเทพธิดา
ปลายกระบี่เผยความโหดเหี้ยมมาก และพลังปราณกระบี่ดูเหมือนจะส่งผ่านลำคอของคนๆนั้นได้
กระบีเล่มนี้
ไม่มีความลังเลเลย!
แต่ ซูหยุนไม่ได้ขยับแม้แต่น้อย มันกลับยอมรับให้นางฆ่า
กึก !!!
กระบี่ที่กำลังจะกดลงบนคอของได้สร้างรอยกดทับกระบี่ขึ้นทันตาเช่นพายุหมุนพัดทำให้เส้นผมและเสื้อผ้าของ ซูหยุน พังทลาย
หลงเชี่ยนหลี่ ตั้งข้อสังเกตและขมวดคิ้ว "ทำไมเจ้าถึงไม่หลบ?"
ซูหยุน เปิดตาอย่างช้า ๆ และจ้องเขม็งไปรอบข้างด้วยความตกใจ มันรีบกล่าวด้วยความกลัว "ให้หลบ? หลบไปไหนล่ะ? "
หลงเชี่ยนหลี่ กรีดร้องอย่างแดกดัน "หยุดเสรแสร้งได้แล้ว! เทพกระบี่ไร้สรรพสิ่ง เลิกทำไขสือเลิกทำเป็นหวาดกลัว เจ้าคิดว่าข้ามองเจ้าไม่ออกรึยังไง? ชักกระบี่ของเจ้าออกมาแล้วสู้กับข้า "
"แม่เฒ่าหลง ท่านมีปัญหาอะไรหรือเปล่าเนี่ยะ?" ซูหยุน ยังคงเย้าแหย่
"เจ้า ... " หลงเชี่ยนหลี่ โกรธมาก ใบหน้าของนางแดงก่ำ
"ข้าก็แค่ สาวกเขตแดนผลิวิญญาณ ขั้นกลาง ข้าจะไปสู้กับท่านได้ยังไงกัน? หากท่านต้องการฆ่าข้านัก ... ท่านก็ลงมือเลย ข้าไม่ใช่คู่มือของท่าน ทำไมท่านต้องทำให้มันลำบาก สำหรับปลาบนเขียงเช่นข้า? "
ดวงตาของหลงเชี่ยนหลี่กระพริบปริบๆเมื่อนางได้ยิน
เหตุผลที่นางโจมตีก็เพื่อบังคับให้ซูหยุนลงมือ "ถ้าหาก ซูหยุน คือ เทพกระบี่ไร้สรรพสิ่ง มันจะต้องสัมผัสได้ถึงการโจมตีนี้ แต่ดูเหมือนว่าข้าจะเข้าใจผิด ... อีตานี่คงจะตายก่อนที่จะได้ขยับ เป็นไปได้มั้ยว่ามันจะบอกความจริงกับเรา? มันคิดว่าพลังของมันอ่อนแอกว่าข้า และมันก็ไม่ใช่คู่มือข้า? มันเป็นแค่เรื่องบังเอิญหรอ มันไม่ใช่ เทพกระบี่ไร้สรรพสิ่งหรอ ? "
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลงเชี่ยนหลี่ ก็รู้สึกโล่งใจและก็ว่างเปล่าในเวลาเดียวกัน นางสับสนและวิตกกังวล
"งั้นข้าขอถามเจ้าอย่างหนึ่ง!" หลงเชี่ยนหลี่ พ่นลมหายใจของนางออกมาเสียงของนางยังคงชัดเจน
"เชิญถามมาได้เลยท่านเทพธิดา!" ซูหยุน ยื่นมือหยิบปลายกระบี่ออกจากคอไป
เทพธิดา?
หลงเชี่ยนหลี่คิด "บุคลิกของคนคนนี้ดูมั่นคง ก่อนหน้านี้มันไม่กลัวที่จะตาย ตอนนี้มันเห็นความหวังในการมีชีวิตรอด มันก็จะสะกดคำบางคำที่ทำให้หูฟังดูหวานหู มันไม่ต่างจากคนธรรมดา "
หลงเชี่ยนหลี่ กล่าวว่า "ก่อนหน้านี้ที่หุบเขาฮวาซิน เจ้าเพิ่งทลวงเข้าสู่เขตแดนผลิวิญญาณ เหตุใดตอนนี้ เจ้าอยู่ระดับเขตแดนผลิวิญญาณขั้นที่5 เวลาเพียงไม่กี่วัน มันจะเป็นไปไเ้ยังไง? ไหนเจ้าลองอภิบายมาสิว่า ระดับการบ่มเพาะของเจ้าทำไมมันถึงรวดเร็วนัก "
หลงเชี่ยนหลี่ พูดว่า "มัน ... มันเพราะความช่วยเหลือของ ศิลานิรันดร์ หรอ?"
ซูหยุนสั่นเล็กน้อยหัวใจของมันเต้นระรัว ตึกๆๆๆ มันรีบปฏิเสธ "เปล่า!"
"ถ้าเจ้าไม่สามารถให้คำอธิบายเหตุผลข้าจะฆ่าเจ้า!" เสียงของ หลงเชี่ยนหลี่ เปลี่ยนเป็นความหนาวเย็นอีกครั้ง
ยังไม่ได้ทำอะไรก็ขู่ที่จะฆ่า?
ซูหยุนรู้สึกหงุดหงิด แต่มันไม่ได้แสดงทั้งหมด มันพูดอย่างไร้อารมณ์ "หากท่านจะฆ่าข้าก็เชิญลงมือได้เลย! อย่างได้ใช้สิ่งต่างๆมาข่มขู่ให้ข้ากลัวอีกเลย! "
"เจ้าคิดว่าข้าไม่กล้าหรอ?" มือของ หลงเชี่ยนหลี่ ดูเหมือนว่าจะสะสม ลมปราณวิญญาณลึกล้ำ ไว้
"ข้าไม่อยากจะเชื่อเลยว่า แม่เฒ่าลำดับสามแห่ง สำนักกระบี่เซียน หลงเชี่ยนหลี่ จะลุ่มหลงในอำนาจ รังแกคนที่อ่อนแอกว่า หากข่าวนี้แพร่กระจายออกไปข้าสงสัยจังเลยว่ายุทธภพนี้จะมองท่านยังไง! "
"เจ้า…"
หลงเชียนหลี่ถูกปั่นหัวโดยเด็กสารเลวนี้ ทำให้หน้าอกของนางสั่นกระเพื่อมไปมาเนื่องจากความโกรธของนาง หลังจากการเคลื่อนไหว หน้าอกของนางค่อยๆเคลื่อนขึ้นและลงมันเป็นฉากที่สามารถทำให้ดวงตาของทุกคนหลุดออกจากเบ้าได้
ซูหยุนแอบชำเลือง ยอดภุเขาแฝดและเงยหน้าขึ้นมองกลืนน้ำลายแล้วตอบว่า "เหตุผลง่ายๆก็คือท่านบอกว่าจะไม่ทำร้าย แต่ข้าหวังว่าท่านจะไม่ออกไปแพร่งพรายข่าวนี้
"โอ้! เจ้าคือ เทพกระบี่ไร้สรรพสิ่ง จริงๆ? "
“แน่นอนว่าไม่!” ซูหยุน จะให้ความลับนี้ไปไปพร้อมกับมัน จากนั้นมันก็ชี้ไปที่ เตาผลึกเขียว และกล่าวว่า "ข้าเป็นนักปรุงยา แล้วข้าก็เก่งด้วยเหตุผลที่ข้าสามารถก้าวทลวงได้เร็วนั่นเพราะ เม็ดยาวิเศษ ของข้า! "
"เจ้าคิดว่าข้า เป็นเด็กสามขวบหรือไง? เม็ดยาระดับสูง ใช้พลังลมปราณวิญญาณลึกล้ำในการควบคุมแต่ว่าเจ้า เพียงแค่สาวกเขตแดนผลิวิญญาณ ขั้นที่ 5เท่านั้น มันจะเป็นไปได้ยังไงที่เจ้าจะกลั่นยาระดับสูง? "
หลงเชี่ยนหลี่ พึมพำ เห็นได้ชัดว่า นางไม่เชื่อ
ซูหยุนหัวเราะร่า "ท่านมีหัวให้ผมขึ้น แต่ไม่มีความรู้!"
"เจ้ากล้าดูถุกข้าหรอ?" หลงเชี่ยนหลี่ กัดฟันแน่นกรอดๆน้อยคนนักที่นางจะไม่บดขยี้
นางได้สงบจิตใจของนาง นางไม่เข้าใจว่าทำไมนางรู้สึกหงุดหงิดและอารมณ์เสียเหมือนปีศาจเมื่อนางได้พบกับเขา ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาพูดจะปั่นหัวนาง
เกิดอะไรขึ้นกับข้า? หลงเชี่ยนหลี่สะท้อนความคิดในใจ
"ท่านอยากจะฆ่าข้าอีกครั้งมั้ย? ใช่ ท่านสามารถทำได้ แต่ก่อนอื่น ข้าขออภิบายตัวเองสักหน่อย ส่วนใหญ่ของการปรุงยาระดับสูง จะขึ้นอยู่กับเตาหลอมและอาคมเม็ดยาบ่มเพาะและการใช้ประโยชน์จากทั้งสองสิ่งนี้แน่นอนจะต้องเข้มข้นและลมปรารวิญญาณลึกล้ำที่แข็งแกร่ง แต่ท่านไม่จำเป็นต้องใช้ ลมปราณวิญญาณลึกล้ำ ของตัวเอง ตราบเท่าที่ท่านจับจ่ายเงินทุกคนสามารถจ้างนักบ่มเพาะเพื่อบอกให้เขาถ่ายลมปราณวิญญาณลึกล้ำลงในเตาหลอมและอาคมเม็ดยาของท่านจากนั้นท่านก็สามารถกลั่นยาได้ ทั้งหมดนั้นก็ขึ้นอยู่กับทักษะของแต่ละบุคคลในการใช้เตาหลอมและการเผาไหม้ของอาคมเม็ดยา ปริมาณคุณภาพและความหลากหลายของส่วนผสมต้องมีการวิจัยอย่างละเอียดและสิ่งที่สำคัญที่สุดคือสูตรของยา ยาบางตัวมีสูตรมากกว่าหนึ่งสูตรและสูตรยาหลายอย่างอยู่ระหว่างการปรับปรุงและแก้ไขจนกระทั่งในที่สุดสูตรที่มีอยู่สมบูรณ์แบบ ทุกอย่างทั้งหมดข้าไม่สามารถอภิบายให้ท่านได้ในเวลาสั้นๆ! เอาเป็นว่าฝีมือในการปรุงยาของข้านั้นก็พอตัว เม็ดยาและระดับการบ่มเพาะของข้านั้นรวดเร็วเนื่องจากข้าได้กินยาจำนวนมาก ท่านเข้าใจรึยัง? "
หลงเชี่ยนหลี่ตกใจตกใจ
นางเคยอับอายอย่างนี้มาก่อนหรอ?
หลังจากคิดดูดีๆแล้วที่เมืองโจ่วผ๋อ เขาสามารถแยกความแตกต่างระหว่างหญ้าวิญญาณเก้าใบว่าของแท้หรือของปลอมได้ ดังนั้นความเข้าใจในสมุนไพรและตัวยาของเขานั้นจึกลึกซึ้ง
เห็นได้ชัดว่าความรุ้ของเขาอยู่ในระดับสูง และแม้กระทั่งที่ หุบเขาฮวาซิน, ราชาเม็ดยาจรางโมว่ เป็นคนที่มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ให้กับเขา เขาคิดว่าคนนี้เป็นคนที่มีพรสวรรค์ของแท้ดังนั้นจึงถือเป็นสิ่งสำคัญสำหรับจรางโม่ว
คิดถึงเรื่องนี้ ช่วยไม่ได้ที่ หลงเชี่ยนหลี่ ได้แต่เริ่มเชื่อในคำพูดของเขา
นางหันไปจ้องที่เม็ดยาสีมรกตสองสามเม็ดที่เตาผลึกเขียวและถามอย่างไม่คาดคิดว่า "นั่นคืออะไร?"
"เม็ดยารากฐานสมบูรณ์" ซูหยุน ตอบว่า "นี่เป็นยาประเภทเสริมป้อมปราการชาย คนที่ใช้มันจะมีร่างกายแข็งแรงและหลอดเลือดแข็งแรง มันมีศักยภาพมาก "
เมื่อหลงเชี่ยนหลี่ได้ยินแก้มของนางก็แดงเป็นตูดลิงและพูดเบา ๆ ว่า "เจ้าปรุงยาหยาบคายแบบนี้ได้ยังไง?"
"แข็งแรง มันหยาบคายตรงไหน?" ซูหยุน สุดจะอภิบายกับนาง "ข้าอธิบายถึงประสิทธิภาพของยากับท่าน สรุปแล้วข้าต้องพึ่งมันในการทำให้ร่างกายของข้าแผ่ขยาย! ป็นท่านที่ปล่อยจินตการของท่านให้เลยเถิด เข้าใจมั้ย? "
หลงเชี่ยนหลี่ มองเขาด้วยดวงตาที่สวยงามของนางถามอย่างเย็นชาว่า "หากเจ้าว่านี่เป็นยาบุรุษแล้วสตรีล่ะ?"
"จริงสิ!" ซูหยุนพยักหน้า "ยาสตรีทำให้จิตใจนุ่มนวลช่วยให้สาว ๆ ดูสดใสเปล่งปลั่งเต็มไปด้วยพลังและดูคมชัดยิ่งขึ้น!"
"โอ้! ไม่ใช่แค่เป็นยาลดความอ้วนแค่นั้นหรอ? " หลงเชี่ยนหลี่ ถาม
ซูหยุนหัวเราะ "นั่นเป็นเพียงปสิทธิภาพตามปกติเท่านั้น แม้ว่าจะไม่สามารถเปรียบเทียบกับผลลัพธ์ของเครื่องสำอางที่ช่วยเพิ่มความสวยให้กับตัวเอง แต่จุดที่ดีที่สุดสามารถเปรียบเทียบได้ซึ่งนั่นทำให้ผู้ใช้ดูไม่แก่!
"ไม่แก่?" หลงเชี่ยนหลี่ จ้องมองที่ว่างเปล่า
"ใช่ ความหมายก็คือ รูปลักษณ์ของท่านจะไม่เปลียนไปตามการไหลของกาลเวลา หากท่านเทพธิดา สามารถทำตามใบสั่งยาขแงข้าที่จะใช้ยาเม็ดนี้ช่วยให้ท่านคงความงามอยู่กับท่านตลอดไป แม้เมื่อท่านผ่านล่วงเลยไปท่านจะยังคงดูหวานและมีเสน่ห์เหมือนเคยไม่แก่ชรา!
ซูหยุน ทำตัวเหมือนพนักงานขายโดยใช้น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความน่าสนใจในขณะที่เขากล่าว
ดวงตากลมโตของหลงเชี่ยนหลี่ม มาพร้อมกับความคาดหมาย
การรักสวยรักงามเป็นเรื่องปกติของทุกคนโดยเฉพาะอย่างยิ่ง อิสตรี ที่สนใจเกี่ยวกับรุปโฉมการปรากฏของพวกนาง ทุกๆคนอยากให้ตัวเองดูสาวไปตลอดกาล
แต่นี้กินเวลาเพียงครู่เดียวและหายไปอย่างรวดเร็ว นางสูดหายใจเข้าแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า "สุดท้าย ภาพลักษณ์ของเรามันก็แค่เปลือกนอก แม้ว่าเจ้าจะยังเยาวัยย์ต่อไป แล้วหากว่าเจ้าอายุมากขึ้นแล้วผิวหนังเหี่ยวๆล่ะ? เมื่อตายไปทุกคนก็ต้องแห้งเหลือแต่กระดูกอยู่ดีไม่ใช่หรอ?
ท่านเทพธิดา จะไม่ได้รับผลกระทบอย่างแน่นอนจากเรื่องนี้!" ซูหยุน จีบนิ้วทำสัญญาณที่ดีแน่ๆด้วยนิ้วหัวแม่มือของเขา (TN: เครื่องหมาย OK ) และกล่าวว่า "ทีแรกค่าคิดว่า จะมอบยาสตรีนี้ให้ท่านเทพธิดาสักสองขวดเพื่อเป็นของกำนัน แต่ในเมื่องท่านเทพธิดา วางตัวแบบนี้ งั้นข้าว่าเอาไว้คราวหลังดีกว่าเนาะ ... "
เมื่อหลงเชี่ยนหลี่ ได้ยินดวงตาของนางแสดงให้เห็นร่องรอยของความผิดหวัง แต่ไม่ได้ส่งเสียงใด
ช่วยไม่ได้ที่ ซูหยุน ได้แต่หัวเราะในใจ เมื่อมองนาง
ยาหยินหยางตัวผู้และตัวเมียนี้ถูกนำมาจากตำราลับของ หุบเขาฮวาซิน
นอกจากนี้ยังเป็นคู่มือลับที่ไม่ได้ใช้ที่ปกคลุมไปด้วยฝุ่นซึ่งซ่อนอยู่ภายในห้องส่วนประกอบส่วนผสมของ หุบเขาฮวาซิน ซึ่งไม่มีใครเคยเห็น แม้ว่าหลายคำในหนังสือจะจางไปตามอายุ ซูหยุน ได้ใช้เวลาหลายคืนในการแก้ไขส่วนที่เสียหายไม่ดีดังนั้นมันจึงเป็นคนเดียวที่รู้สูตรนี้เท่านั้น
"ตั้งแต่ ท่านเทพธิดา ไม่เต็มใจแล้วก็ไม่จำเป็นต้องให้ข้าลังเลใจ! หลังจากที่ทุกสิ่งที่ท่านเทพธิดาบอกว่าเป็นสิ่งที่ถูกต้อง เกี่ยวกับความงามภายนอกมันเป็นเพียงภาพลักษณ์ที่ไม่สำคัญของมนุษย์! "
"เจ้า ...เจ้าผู้นี้!" หลงเชี่ยนหลี่ รู้ว่าหัวใจของซูหยุนเป็นเหมือนกระจกเงาทันทีที่เห็นความตั้งใจของตัวเอง นางลดกระบี่ลงแล้วเปล่งเสียงหึ "เจ้าก็รู้อยู่แล้ว แต่เจ้าก็ยังทำเป็นไขสือ อย่าบอกข้านะว่าเจ้าอยากให้ข้าต้องเป็นคนบอกเจ้าทุกสิ่งทุกอย่าง เจ้าถึงจะพอใจน่ะ? "
"จริงๆแล้วข้าเป็นคนที่ลำไส้ตรง!"
"แต่ข้าไม่คิดอย่างนั้น!"
หลงเชี่ยนหลี่ กล่าวแต่ว่านางยังไม่สามารถเรียกร้องอะไรได้ ตั้งแต่ที่นางบอกว่าไม่ต้องการมัน หากนางเปลี่ยนความคิดมันก็จะไม่สามารถวาดภาพลักษณ์ที่ดีของนางได้
ซูหยุน ไม่พูด
แต่หลังจาก หลงเชี่ยนหลี่ ลังเลชั่วระยะเวลาหนึ่งนางก็กล่าวว่า "เนื่องจากเจ้าไม่ใช่เทพกระบี่ไร้สรรพสิ่ง นั่นหมายความว่าข้าทำผิดกับเจ้า!" หลังนั้นนางก็หยิบตำราลับจากถุงผ้าของนางและวางไว้บนโต๊ะ
"เจ้าสามารถปรุงเม็ดยาบุรุษได้ และมีความแข็งแกร่ง แต่มันก็ขึ้นอยู่กับเม็ดยาบ่มเพาะจะมีผลกระทบ นี่คือแนวทางการบ่มเพาะร่างกายของสำนักกระบี่เซียนของข้า เจ้าจงดูแล้วศึกษามัน ถือว่าเป็นคำขอโทษของข้ากับเจ้า "
เมื่อเสร็จสิ้นประโยคของนางแล้วนางก็หันมาและเตรียมพร้อมที่จะออกไป
"โอ้!
ซูยองหยิบตำราลับสีฟ้าและกวาดฝุ่นและอ่าน
[วิธีการเหนี่ยวสามกาย]
ทักษะลับฝึกร่างกายระดับสูงชั้นหัวใจยุทธ
ทักษะลับถูกแบ่งออกเป็น ธรรมดา,หัวใจยุทธ,จิตยุทธ,ปฐพี,ศักดิ์สิทธิ์,แก่นแท้,นภา,ราชวงค์,ปรมจารย์ยุทธ แต่ละระดับชั้นมีสามระดับต่ำ กลาง สูง
วิชาบ่มเพาะนี้ หากข้าได้เรียนทักษะลับมันจะดีมากๆ มันเป็นวิชาลับระดับ 3ชั้นหัวใจยุทธ แม้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นคนไม่สุภาพและไม่มีเหตุผล แต่ชี้แจงเหตุผลให้นางฟังนางกลับยอมรับในความผิดพลาดนับว่าทัศนคติของนางนับว่าไม่เลว
ซูหยุน คิดหนัก
ตั้งแต่นั้นมาเจ้าเด็กแสบนี่เป็น เทพกระบี่ไร้สรรพสิ่ง แน่นอน แต่ยังไปโกหกคนอื่น ...
แต่ตอนที่หลงเชี่ยนหลี่เกือบจะถึงประตูแล้ว แต่นางดันหยุเดิน
"โอ้ใช่ ซูหยุน!"
"มีอะไรหรอ?"
"ตอนที่อยู่ในเมือง โจว่ผ๋อ ผู้อาวุโสคนนี้ยังไม่ได้ตอบแทนเจ้า!"
"เรื่องเล็กน้อย? นอกจากนี้ ท่านยังเป็นเทพธิดา เป็นแม่เฒ่าลำดับสาม แห่งสำนักกระบี่เซียนอีกด้วยt! สามารถช่วยเหลือ ท่านเทพธิดา ได้นับเป็บุญของข้าแล้ว! "
"เจ้าผู้นี้ลื่นเป็นปลาไหล!"
หลงเชี่ยนหลี่ ส่ายหัวและกำลังจะจากไป
เพียงแค่ในช่วงเวลาสั้น ๆ ร่างกายของนางก็ซีดเซียวเกือบจะล้มลง
ซูหยุนแลเห็น ก็ตกใจ
"เกิดอะไรขึ้นกับท่าน?"
แปลไทยโดย : SwordGod