AST บทที่ 180 – แม่ครัวที่งดงามแห่งแดนสุริยโลก
ฝากติดตามเพจด้วยนะครับ แฟนเพจ แจ้งเตือนก่อนใคร กดเลย
https://www.facebook.com/AncientStrengtheningTech
บทที่ 180 – แม่ครัวที่งดงามแห่งแดนสุริยโลก
"เหล้านี่ สำหรับพวกเราสองคน!" ห่าวหยุนลิ่วลี่มองไปที่ชิงสุ่ย ดวงตาของเธอแสดงอาการมึนเมาเล็กน้อยและปากที่เย้ายวนใจของเธอก็ขดเป็นโครงร่างที่สวยงาม
"ไม่เป็นไร เจ้าเก็บมันไว้สำหรับตัวเจ้าเองเถอะ" ชิงสุ่ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม
"ทำไม? เจ้าไม่ชอบดื่มมันหรือ?" ห่าวหยุนลิ่วลี่หรี่ตามองไปที่ชิงสุ่ยด้วยความแปลกใจ
"ข้าอยากดื่ม จริงๆแล้วข้าชอบมัน แต่หลังจากที่ข้าดื่มมัน.... มองมาที่ข้า! ข้ามีปัญหาบางอย่าง!" ชิงสุ่ยมองตัวเองอย่างขมขื่น
ห่าวหยุนลิ่วลี่สับสน เธอมองไปยังชิงสุ่ยและพบเข้ากับอวัยวะส่วนล่างที่ตั้งตะหง่านขึ้นมา ใบหน้าที่มีเสน่ห์ของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงเหมือนผลแอปเปิ้ลในฤดูใบไม้ผลิ หลังจากนั้นเธอก็รีบเบือนหน้าหนีไปทางอื่นและก็ไม่พูดอะไรออกมา
"อึกกก!" ชิงสุ่ยยิ้มและดื่มต่อ
"เจ้ายังอยากดื่มเหล้าต่อหรือ?" ห่าวหยุนลิ่วลี่หันใบหน้าอันน่ารักและน่าหลงใหลของเธอมาทางชิงสุ่ยและกล่าวด้วยความเหนียงอาย
"เราไม่ควรจะปล่อยให้มันเสียของ!"
ชิงสุ่ยยิ้มและมองไปที่เธอ ขณะที่เธอดื่มเหล้าเชี่ยงชุนกระดูกเสือจนหมดจอกและเลียริมฝีปากอย่างไม่ได้ตั้งใจ ใบหน้าที่ละเอียดอ่อนและน่ารักของเธอแดงเล็กน้อย เผยความน่าหลงใหลอันมีเสน่ห์ออกมา
ในขณะที่ห่าวหยุนลิ่วลี่มองไปที่ชิงสุ่ย หัวใจของเธอเต้นระรัวอย่างไม่เป็นจังหวะ ขณะที่เธอพูดกับตัวเองว่า "เด็กคนนี้ช่างดูดีเหลือเกิน ทำไมหัวใจของข้าถึงเต้นเร็วเพียงนี้ เมื่อข้ามองเขา?"
"เจ้ารู้สึกอึดอัดหรือไม่?" ห่าวหยุนลิ่วลี่มองอย่างรีบร้อนไปที่ชิงสุ่ย
"ข้าต้องอดทนกับมัน ผู้ชายควรจะมีเข้มแข็งในตัวเองและค่อยเป็นค่อยไปอย่างช้าๆ ไม่แน่ว่ามันอาจจะทำให้ประสบความสำเร็จในอนาคตก็เป็นได้" ชิงสุ่ยหัวเราะและกล่าวอ เขาถูกกักขังอยู่ภายใต้อำนาจของเหล้าเชี่ยงชุนกระดูกเสือ ถ้าเขาเป็นคนทั่วไป เขาอาจจะทำการปลดปล่อยปัญหาของเขา
"เจ้าไม่ควรจะดื่มมันไปมากกว่านี้" ห่าวหยุนลิ่วลี่คัดค้านและแย่งจอกเหล้าของชิงสุ่ยออกมาจากมือเขา เธอบังเอิญหันไปเห็นอวัยวะส่วนล่างที่ตั้งตระหง่านและมหึมาเกินกว่าปกติของเขาอีกครั้ง ทำให้ใบหน้าอันอ่อนโยนและงดงามของเธอกลายเป็นสีแดงเข้ม เปล่งประกายความรู้สึกชวนมองที่รุนแรงออกมา
"เหล้านี่ไม่เลวเลยทีเดียว แม้ว่าหลังจากดื่มมันแล้วจะมีบางสิ่งชูชันขึ้นมา... มันไม่ดีจริงๆ มันอาจจะทำให้ข้าควบคุมสติไม่ได้และต้องมองหาหญิงสาวมากำราบให้มันสงบลง เหล้าเช่นนี้ทำให้มันแข็งดั่งเหล็กกล้าได้ แต่เจ้าไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้" ชิงสุ่ยยิ้มอย่างเขินอาย
"ข้าไม่ได้กังวล!" ห่าวหยุนลิ่วลี่สงสัยในคำพูดของชิงสุ่ย เธอตีลงไปที่หน้าอกของชิงสุ่ยทันทีด้วยความโกรธ
ร่างกายของเขากำลังเดือดพล่านเมื่อเธอสัมผัสเขา เมื่อเธอได้กลิ่นจากตัวเขาทำให้ร่างกายที่งดงามของเธอล้มลงไปที่ชิงสุ่ย
ชิงสุ่ยรีบคว้าร่างที่อ่อนโยนของเธอเข้ามาไว้ในอ้อมกอด!
ราวกับว่าเวลาหยุดลง ชิงสุ่ยรู้สึกถึงแรงดันของห่าวหยุนลิ่วลี่ที่อัดแน่นและหน้าอกที่เต่งตึง กลิ่นของผู้สาวทำให้เขาลืมทุกสิ่งทุกอย่าง อวัยวะส่วนล่างของเขากดลงไปยังบริเวณที่นิ่มนวลด้านล่างของนางและปลุกเร้าให้มันขยายตัวเพิ่มขึ้น
ร่างกายอันงดงามราวกับหยกของเธอที่อยู่ในอ้อมกอดของชิงสุ่ยเริ่มเกิดความเร่าร้อน แขนของเธอโอบกอดอยู่บริเวณรอบคอของชิงสุ่ย ดวงตาของเธอจ้องมองไปที่เขา
ใบหน้าที่งดงามทำให้หัวใจของชิงสุ่ยเต้นเร็วขึ้น ผิวที่ละเอียดอ่อนเป็นประกายของเธอเต็มไปด้วยมนต์เสน่ห์ที่จะทำให้ผู้ที่พบเห็นบ้าคลั่ง ชิงสุ่ยค่อยๆโน้มเอียงไปยังริมฝีปากที่สวยงามของเธอเพื่อจูบ
ดวงตาของห่าวหยุนลิ่วลี่ขยับขึ้น เธอเบี่ยงศีรษะออกทำให้ชิงสุ่ยจูบลงไปบนแก้มที่ละเอียดอ่อนของเธอแทน กลิ่นหอมของหญิงสาวทำให้ชิงสุ่ยรู้สึกเหมือนกำลังฝัน
"ปล่อยข้านะชิงสุ่ย" ห่าวหยุนลิ่วลี่กล่าวด้วยความเขินอายแต่หนักแน่น
ชิงสุ่ยปล่อยเธอไปอย่างไม่เต็มใจและพูดเบาๆว่า "ขอโทษ ข้าไม่สามารถควบคุมตัวเองได้"
ชิงสุ่ยรู้ว่าเขาไม่ควรจะขอโทษเธอในขณะนี้ เธอไม่ต้องการที่จะสนิทสนมกับเขามากเกินไป อย่างน้อยเธออาจจะไม่ได้ชอบเขา
ห่าวหยุนลิ่วลี่รู้สึกสับสน มันเหมือนกับว่ามีใครบางคนกำลังราดเครื่องปรุงต่างๆลงไปภายใจของเธอ เธอรู้สึกไม่พอใจ อบอุ่น ขมขื่น และเร่าร้อน ทั้งหมดในเวลาเดียวกัน เธอไม่ทราบว่าจะมีความสุข หดหู่ หรือกังวลเกี่ยวกับหัวใจที่สับสนของเธอ
"ชิงสุ่ย เจ้าไม่ต้องขอโทษหรอก หัวใจของข้ากำลังสับสน เจ้าเข้าใจสิ่งที่ข้าพูดหรือไม่?" ห่าวหยุนลิ่วลี่กล่าวอย่างหดหู่และขมขื่นขณะที่เธอยืนอยู่หน้าชิงสุ่ย
"ร่าเริงเข้าไว้ อย่ารู้สึกกดดัน ในตอนนั้นข้าทำไปเพราะแรงกระตุ้น ข้าเป็นผู้ชาย ดังนั้นถ้าข้าไม่มีปฏิกิริยาใดๆในเวลานั้น ข้าคงจะเศร้าใจ ข้าขอโทษที่ข้าล่วงเกินท่าน" ชิงสุ่ยยื่นมือออกไปจะสัมผัสใบหน้าของเธอแต่หยุดเอาไว้
ห่าวหยุนลิ่วลี่ก้าวเข้ามาหาเขาอย่างไม่เหนียงอายและกดแก้มของเธอลงไปบนมือของชิงสุ่ย เธอก้มหน้าลงเพื่อที่จะไม่ต้องสบตากับชิงสุ่ย แต่นางหันไปเห็นอวัยวะส่วนล่างที่ขยายใหญ่เกินกว่าปกติอีกครั้ง
สิ่งที่ทำให้เธอตื่นเต้นมากยิ่งขึ้นคือปลายอวัยวะส่วนล่างของเขากดลงเบาๆไปยังบริเวณหน้าท้องส่วนล่างของห่าวหยุนลิ่วลี่ เธอรู้สึกถึงความร้อนสูงที่น่าตกใจและการกระตุกเล็กน้อย
"ไม่ดีแน่!"
ห่าวหยุนลิ่วลี่ออกห่างจากชิงสุ่ยอย่างรวดเร็วและทิ้งเขาไว้กับรอยยิ้มที่อึดอัดใจของเขา
ชิงสุ่ยคิดว่าเขาวู่วามมากเกินไปแต่ก็รู้สึกสุขใจที่ได้กอดเธอ
อย่างไรก็ตาม มีคนมากกว่าหนึ่งคนนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารบริเวณนั้น เธอเป็นหญิงสาวที่งดงามและอ่อนเยาว์ เธอเหมือนดั่งหิมะขาว หิมะสีขาวบนร่างที่งดงามและดูดีของเธอ ราวกับว่ามันถูกสร้างมาเพื่อเธอ
ร่างของเธอโค้งงันแต่เรียวและได้สัดส่วน หน้าอกของเธอพองโตราวกับว่ามันพยายามจะระเบิดเสื้อให้ขาดกระจุย ดวงตาของเธอแจ่มใสและบริสุทธิ์ เธอมีรอยยิ้มที่เหมือนกับพระจันทร์เสี้ยวที่เต็มไปด้วยความงดงามและเจ้าชู้ ซึ่งขัดกับเสื้อผ้าสีขาวอันน่านับถือของเธอ มองดูแล้วช่างน่าดึงดูดใจ เป็นหญิงสาวอีกคนที่เจ้าชู้และมีเสน่ห์
ชิงสุ่ยลุกขึ้นและเดินไปที่นั่น
"ชิงสุ่ย นี่คือแม่ครัวที่งดงามที่สุดและมีพรสวรรค์ของแดนสุริยโลก เหมย เหยี่ยนเสวีย!"
"นี่คือ ชิงสุ่ย ผลไม้เหล่านี้เป็นของเขา บางทีเขาอาจจะช่วยเจ้าในด้านศิลปะการทำอาหารได้" ห่าวหยุนลิ่วลี่และผู้หญิงคนนั้นลุกขึ้นยืนขณะที่ ห่าวหยุนลิ่วลี่แนะนำตัวเธอ
"พี่ชายชิงสุ่ยเป็นคนไม่เห็นแก่ตัว ถ้าท่านรู้อะไรกรุณาสอนน้องสาวผู้นี้ด้วยเถอะ" เสียงของเธอดูหวานและคมชัด
มีใครบางคนเรียกเขาว่าพี่ชายอีกครั้งและเป็นผู้หญิงที่น่ารัก หลังจากที่เธอลุกขึ้นยืน ชิงสุ่ยพบว่าเหมยเหยี่ยนเสวียมีรูปร่างที่เรียวและโค้งเว้าได้สัดส่วน
"ฮ่าฮ่า ในแง่ของศิลปะการทำอาหาร ข้าไม่อาจเทียบกับแม่ครัวที่ยิ่งใหญ่และงดงามเช่นเจ้าได้ แต่ข้าสามารถให้สูตรอาหารบางอย่างแก่เจ้าได้ ถ้าเจ้าไม่รังเกียจ ข้าจะเขียนมันและมอบให้แก่เจ้าเลย" ชิงสุ่ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม
เป็นเรื่องรื่นรมย์หากได้พูดคุยกับหญิงสาวที่งดงาม แม้ว่าเหมยเหยี่ยนเสวียจะมีเสน่ห์ที่ไม่ธรรมดาและไม่อาจจะหาใครเทียบได้ เช่นเดียวกับห่าวหยุนลิ่วลี่ เธอจะงดงามและเร้าร้อนยิ่งขึ้นหากอยู่บนเตียง จะต้องเป็นที่น่าพอใจเลยทีเดียวหากได้ร่วมเสพสมกับเธอ
"เอาล่ะ เรามานั่งลงแล้วกินกัน!" ห่าวหยุนลิ่วลี่กล่าวเบาๆ
ในเวลานี้ ผลสุคนธ์มอมเมาไม่ได้ถูกเพิ่มเข้าไปในมื้ออาหาร บางทีอาจเป็นเพราะว่าเขาเคยชินกับมันหรือเพราะมันเป็นอาหารที่เหมยเหยี่ยนเสวียทำออกมาได้ดีที่สุด ชิงสุ่ยรู้สึกว่าอาหารอร่อยจริงๆ มันน่าประทับใจสำหรับคนที่ไปถึงระดับนี้ในด้านการทำอาหาร
"พี่ชายชิงสุ่ย ทำไมท่านถึงไม่ให้สูตรอาหารแก่ข้า? นี่เป็นเรื่องเร่งด่วนจริงๆ"
หลังจากมื้ออาหารเหมยเหยี่ยนเสวียกล่าวอย่างเขินอายและดึงแขนของชิงสุ่ย ขณะที่เขากำลังจะออกเดินทาง
"ข้ากำลังเตรียมตัวที่จะเขียนมันให้เจ้า เจ้าอย่าใจร้อนมากนัก" ชิงสุ่ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม
อย่างไรก็ตามหลังจากที่เขาแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับความใจร้อนของเธอ หน้ารูปไข่สีขาวของเหมยเหยี่ยนเสวียก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเข้ม ดวงตาของเธอปลี่ยนไปเป็นดั่งดวงจันทร์เสี้ยว ขณะที่เธอมองไปที่ชิงสุ่ยด้วยความกลัวว่าจะสูญเสียสิ่งที่อยากจะทำ ท่าทางที่น่ารักและโง่เง่าของเธอดูมีชีวิตชีวาอย่างยิ่งสำหรับร่างกายที่งดงามเช่นนี้
ชิงสุ่ยเขียนสูตรเสร็จสิ้น มีทั้งสูตรเป็ดย่าง พระกระโดดกำแพง และขนมปังนึ่ง!
ชิงสุยเขียนสูตรลับเฉพาะสำหรับทำขนมปังนึ่งลงไปหลังจากลังเล เขาให้สูตรอาหารไปสามสูตร แต่เขาไม่ได้เขียนสูตรอื่นๆเช่นถั่วธัญพืชให้เธอ ไม่ใช่ว่าเขาไม่ไว้ใจเธอ แต่เพราะเธอรู้จักกับห่าวหยุนลิ่วลี่ ชิงสุ่ยรู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องให้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขารู้จักกับเธอโดยเฉพาะตั้งแต่เพิ่งได้พบกันและเขาไม่รู้ว่าพวกเขาจะได้พบกันอีกในอนาคตหรือไม่
ดวงตาของเหมยเหยี่ยนเสวียเปล่งประกายขณะที่เธอมองไปที่สูตรอาหารเหล่านั้น เธอสนใจเฉพาะเรื่องการทำอาหารมากจนเกือบจะหมกมุ่นอยู่กับมัน ถ้าไม่ใช่เพราะแบบนี้เธอคงจะไม่ได้มีทักษะการทำอาหารระดับสูงในวัยเด็กเช่นนี้
เธอสามารถอ่านมันได้อย่างรวดเร็ว สูตรเหล่านี้มีค่าเป็นอย่างมากหากคิดจากประสบการณ์ของเธอ และเธอก็รู้คุณค่าของมัน "พี่ชายชิงสุ่ยสูตรเหล่านี้มีคุณค่ามาก"
"ไม่เป็นไร เจ้าเป็นสหายของพี่สาวห่าวหยุนลิ่วลี่และเจ้ายังเป็นพ่อครัวที่มีพรสวรรค์ที่สุดในแดนสุริยโลก ข้าหวังว่าแดนสุริยโลกจะดำเนินกิจการต่อไปได้ดีในอนาคต ดังนั้นการให้สิ่งเหล่านี้แก่เจ้าเป็นสิ่งที่เหมาะสมที่สุด" ชิงสุ่ยหัวเราะไปพร้อมกับที่เขาพูด
เหมยเหยี่ยนเสวียเป็นคนฉลาด แม้ว่าชิงสุ่ยจะไม่ได้พูดโดยตรง แต่เธอก็เข้าใจความหมายที่อยู่เบื้องหลังคำพูดของชิงสุ่ย เนื่องจากเธอยังไม่สนิทกับชิงสุ่ย เขาให้สูตรอันล้ำค่าแก่นางเพราะว่าห่าวหยุนลิ่วลี่
"อย่ากังวลไปเลย แต่สูตรอาหารเหล่านี้จะมีเฉพาะที่แดนสุริยโลเท่านั้น" เหมยเหยี่ยนเสวียกล่าวขณะที่เธอมองไปที่ชิงสุ่ยและเม้มริมฝีปากที่อ่อนนุ่มเล็กน้อย
หลังจากที่เหมยเหยี่ยนเสวีย ปล่อยพวกเขาไว้เพียงสองคนคือชิงหยูและฮูหยุนหลิวลี่ ตอนนี้อากาศที่น่าอึดอัดใจค่อยๆก่อตัวเพิ่มขึ้นที่ละนิด ทำให้กระตุ้นความเร่าร้อนภายใจกายของห่าวหยุนลิ่วลี่
"ข้าต้องไปแล้วและข้าไม่รู้ว่าข้าจะกลับมาเมื่อไร ข้าอาจจะกลับมาก่อนสิ้นปี" ชิงสุ่ยแสดงท่าทีที่สงบและกล่าวเบาๆ
ในวันนี้ห่าวหยุนลิ่วลี่ดูอ่อนโยนอย่างเห็นได้ชัด เธอมองไปที่ชิงสุ่ยและกล่าวว่า "มันเป็นเพราะข้าไม่ปล่อยให้เจ้าไป"
ชิงสุ่ยฝืนยิ้ม "หญิงโง่ เจ้ากำลังคิดเรื่องอะไร? ทำไมในหัวที่งดงามของเจ้าเต็มไปด้วยสิ่งที่น่าเกลียดเช่นนี้? เจ้าต้องใส่สิ่งที่ดีต่อสุขภาพและสิ่งที่เป็นด้านบวกลงไป เข้าใจไหม? เด็กดี." ตกลง? เด็กดี"
ขณะที่ชิงสุ่ยได้พูดคุยเธอ เขาก็ลูบหัวห่าวหยุนลิ่วลี่อย่างแผ่วเบา!
"ข้าไม่ชอบเจ้า เจ้าเป็นคนที่ไม่ดีต่อสุขภาพ เจ้าเล่ห์ สิ่งเลวร้าย..."
ชิงสุ่ยยิ้มและมองไปที่ห่าวหยุนลิ่วลี่ ซึ่งสบประมาทเขาเพียงอย่างเดียวเท่านั้น เขารู้สึกมีความสุขในใจ เขารู้สึกอึดอัดเมื่อเห็นอารมณ์เศร้าอย่างฉับพลันของเธอก่อนหน้านี้ราวกับว่ามีบางอย่างที่เสียดแทงหัวใจของเรา
หลังจากที่เขาออกจากแดนสุริยโลก ชิงสุ่ยได้วางแผนที่จะไปเยี่ยมชมสถานที่สำคัญที่มีชื่อเสียงเช่น ถ้ำพระพุทธรูปพันปางในอาณาจักรชางหลาง ในชีวิตที่ผ่านมาของเขา เขาไม่ได้แวะไปที่เทือกเขาพระพุทธรูปพันปางท ดังนั้นเขาจึงอยากไปเยี่ยมชมสถานที่แห่งหนึ่งในโลกของเก้าทวีปเมื่อเขามีโอกาส
สถานที่สำคัญที่มีชื่อเสียงทั้งหมดมีชื่อเสียงทางด้านฮวงจุ้ยรวมทั้งอิทธิพลทางจิตวิญญาณที่แข็งแกร่ง เกือบทั้งหมดของสถานที่สำคัญที่มีชื่อเสียงในอาณาจักรชางหลาง ขึ้นพร้อมกับการปรากฏตัวของนิกายและตระกูลเก่าแก่
สถานที่สำคัญที่มีชื่อเสียงเช่น เทือกเขากระบี่นภาถูกครอบครองโดยนิกายกระบี่นภา, ทะเลสาบจันทราผกายเป็นของนิกายจันทราผกาย หุบเขากำยานเป็นของนิกายกำยาน ป่าสราญรมย์เป็นของนิกายพงไพรสราญรมย์