Chapter 128: Corruption (1)
| -คุณต้องการที่จะใช้สกิล ทุจริต (Ex Epic)ใช่หรือไม่? |
นี่เป็นครั้งแรกที่มันถามผม แต่การที่ผมตัดสินใจผมจะไม่เปลี่ยนมัน.
ผมจะใช้มัน ผมค่อยๆเปิดปากของผม.
| -นี่เป็นคำเตือนสุดท้าย ทุจริต... |
"ทุจริต!"
ย๊ากกก!
โคลนของโอคูลอส ช่วงเวลานึงมันตะโกนเสียงดังใส่ผม.
| -ดีม่อน ‘รัลดาล บิกิเซล’ ได้เปิดใช้งานทุจริต (Ex Epic).
คุณได้ใช้เวลาเกินกว่าระบบที่กำหนดให้ ได้ทำการล๊อคความสามารถแล้ว. จนกว่าผลของทุจริตจะสิ้นสุดลง คุณจะไม่สามารถใช้ความสามารถของระบบได้. ระวัง!! ดีม่อนที่อยู่นอกการ ‘ป้องกัน’ จะไม่ถูกเฝ้าระวังโดยสวรรค์. |
| -ระวัง.
ระวัง... |
หน้าต่างเด้งขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง มีข้อความเตือนมากมาย แต่ผมไม่รู้ว่าอะไรที่เกินกว่าระบบ
อย่างไรก็ตาม ผมก็เริ่มมีการเปลี่ยนแปลงทันที ผมรู้สึกว่ามีอะไรที่มาทะลวงสิ่งที่อัดอั้นในร่างกายของผม.
ร่างกายของผมสั่น. เขาทั้งสองข้างของผมปรากฎขึ้นที่หน้าผากของผมปีกทั้งสองข้างโปล่ออกมาจากข้างหลังผม ผมตัวใหญ่เหมือนสัตว์และเล็บของผมก็ยาวขึ้น ผิวที่ขาวของผมเปื้อนเป็นรอยสีดำ มีรอยสักแปลกๆออกมาจากร่างกายของผม.
และ..เกราะไร้เปรียบของผมก็ได้เปลี่ยนไปแล้ว พลังเวทย์ความมืดมากมาย มันถูกดูดซึมและเปลี่ยนเปลี่ยนรูปลักษณ์ของเกราะ เกราะและหมวกของผมเปลี่ยนไปเพื่อไม่ให้บดบังปีกปละเขา.
ตามหลักแล้วหน้าต่างข้อความจะปรากฎออกมาแต่นี่ไม่มี.
‘เราไม่ได้อยู่ในระบบ.’
ผมไม่สามารถตรวจสอบหน้าต่างสถานะได้ ผมตระหนักว่าตอนนี้ไม่ได้อยู่ในระบบแล้ว.
ผมมองไปรอบๆอย่างช้าๆ.
การปรากฎของผมเกิดขึ้นอย่างฉับพลัน ทุกสิ่งทุกอย่างเชื่องช้า แม้กระทั้งโคลนของโอคูลอสก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะโจมตี แม้แต่คอนทากอโนมและมาโกก็ยังมองมาที่ผม.
"ฉันรู้สึกถึงพลัง.”
ถูกต้อง มันแปลกจริงๆ แต่ผมไม่สามารถอธิบายความรู้สึกนี้ได้.
การเคลื่อนปีกของผมดูเป็นธรรมชาติ การเปลี่ยนแปลงไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกอึดอัดใดๆเลย เหมือนกับว่ามันเป็นร่างกายดั้งเดิมของผม.
ในขณะเดียวกันผมก็ได้รู้ถึงความจริงที่ยิ่งใหญ่.
“…นี่มันปีศาจที่แท้จริง.”
อ๊ากกกก!
มันเป็นแรงบันดาลใจ.
ดีม่อนทุกตนเคยถามตนเองอย่างน้อยหนึ่งครั้ง ว่าทำไมดีม่อนถึงไม่มีปีกเหมือนเทวดา?
ดีม่อนดูเหมือนกับมนุษย์มากเกินไป บางครั้งอาจจะมีเขาเหมือนกับเอเรียล แต่นั่นเป็นกรณีที่มีสายเลือดของสองสายพันธุ์.
ดังนั้นดีม่อนเลยเกลียดมนุษย์เป็นอย่างมาก เนื่องจากพวกเขามีความคล้ายคลึงกันมากเกินไป แม้ว่าจะมีพลังต่างกันอย่างเห็นได้ชัด แต่มันก็ปรากฎว่า พวกเขาไม่ต้องการยอมรับมัน นั่นคือเหตุผลที่ดีม่อนปฎิเสธทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวกับมนุษย์ พวกเขาเกลียดที่เผ่าอื่นๆมองว่าพวกเขาคล้ายกัน.
ตอนนี้..ผมคิดว่าผมได้คำตอบแล้ว.
ตอนนี้ผมเป็นปีศาจที่แท้จริง ปีศาจที่มีเขาและปีก ด้วยเหตุผลบางอย่างพวกเขาถึงเหมือนกับมนุษย์ เนื่องจากว่าผมทะลวงข้อจำกัดออกมาได้มันจึงเป็นแบบนี้.
‘ทุจริตนี้มันก็คือการโกงดีๆนี่เอง.’
พลังเวทขั้นสุดยอด มันให้ความรู้สึกว่าผมสามารถครอบครองทุกอย่างได้อย่างง่ายดาย.
ผมไม่ได้ตกเป็นเหยื่อ.
"ดีม่อนดั้งเดิม? นั่นมันไรสาระ, รัลดาล บิกิเซล!”
โอคูลอสกัดฟันแน่น ความผ่อนคลายของเขาหายไป มีความเกลียดชังปรากฎอยู่ในสายตา.
"ทำไมคุณถึงตื่นเต้นขนาดนั้น? ผมไม่สนใจว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระหรือไม่.”
ผมไม่ได้โน้มน้าวให้เขารู้สึกว่านี่เป็น ‘ความจริง’
โอคูลอสไม่สามารถยอมรับได้ เขาจ้องมองผมด้วยความเกลียดชัง แต่มันก็มีความอิจฉาอยู่ด้วย.
เขารู้ สัญชาตญาณของเขาบอกว่ารูปลักษณ์ของผมในขณะนี้คือปีศาจที่แท้จริง.
เขารู้สึกเหมือนกบในกะลา ไม่ว่าจะยังไงสถาพจิตใจของเขาก็ไม่ได้รู้สึกสูญเสียความเป็นดีม่อนเลย นี่เป็นเรื่องปกติที่เขาจะรู้สึกโกรธและเกลี้ยด.
“คุณ..ทำลายข้อห้าม!”
"โอคูลอส คุณเป็นคนเดียวที่ทำลายมันไม่ใช่ผม.”
“ลักษณะที่ปรากฎ หรือว่า..คุณกำลังใช้เคล็ดลับอะไรบางอย่าง วิวัฒนาการ? คุณข้ามเส้นและพัฒนามันได้สำเร็จอย่าแท้จริง!”
โอคูลอส.
เขากระหายการวิวัฒนาการ.
ผมรู้เรื่องนี้ เมื่อไม่นานมานี้ผมรู้สึกได้ว่าปกติแล้วโอคูลอสเป็นอย่างไร และนี่ไม่ใช่ตัวตนของเขา เขาต้องเปลี่ยนแปลง..ไม่นานหลังจากนั้นเขาก็เอาแต่กระหายคำว่าวัฒนาการและข้ามเส้น.
ผมพัฒนาได้อย่างรวดเร็วไม่แปลกที่เขาคิดว่าผมพัฒนาการ.
การดูดกลืนวิญญาณและรวมกับเหล่าสัตว์...ทีละนิดละน้อยเขาจะรู้ว่านี่มันเป็นเส้นทางที่ไม่ถูกต้อง. ดังเนี้นเขาจึงอัญเชิญเงาเพื่อมาหา ‘คำตอบ’ ในตอนนี้.
“น่าสงสารมากแค่ไหน.”
การรับรู้ของโอคูลอสที่มีต่อผมเปลี่ยนแปลง.
เขาเป็นบ้า. มันไม่ใช่วิตกจริต. โชคก็ไม่มี แต่เขาก็ยังเยาะเย้ยที่งานประมูล. แล้วเขาก็เข้าใจผิด. เขาก็แค่พยายามหา ‘แหล่งที่มา’
ดูเหมือนกับว่าเขาจะเปลี่ยนแปลงตัวตนของเขา ไปเป็นกระหายสงครามและชั่วร้ายมากขึ้น
ผมรู้สึกเห็นใจเมื่อผมคิดถึงตัวตนของเขาที่ผ่านมา ถึงแม้ว่าผมจะไม่ชอบแกร์นดยุคแต่ผมก็รู้สึกเครารพเขา.
ในชีวิตก่อนหน้านี้เขาไม่ได้ทิ้งความประทับใจอะไรเลย เขาได้รับต้นไม้โลกเป็นคนแรกและเข้าก็ไม่มีแรงจูงใจและดูเหมือนกับว่าเขาไม่ต้องการจะเป็นเดวิล.
ผมเป็นจุดหักเหในชีวิตของเขา เนื่อจากศักยภาพของผมได้แสดงให้โอคูลอสเห็นในเส้นทางที่แตกต่างไปจากชีวิตก่อนหน้า โดนที่โอคูลอสสงสัยเกียวกับความแข็งแกร่งของผม.
ในชีวิตที่แล้วผมไม่ได้แสดงพลังแบบนี้.
“ไม่ห็นพวกมันหรือไง? เอามันออกไป. หรือว่าจะให้ผมจับแบบบังคับ. ผมจะลบคุณออกจากโลก!”
"การเดินทางของคุณสิ้นสุดลงแล้ว.”
มันเป็นการเดินทางที่ยาวนาน.
โอคูลอสเริ่มน่าเบื่อ นี่คือขีดจำกัดของเขา ความปราถนาของเขากำลังหลุดออกจามือ ก่อนหน้านั้นผมจะช่วยให้คุณไปหาสู่ความสงบ.
ความกังวลของโอคูลอส กำลังรอให้ผมปลดเปลื้อง.
"หุบปาก!"
โอคูลอสตะโกนและเคลื่อนไหว เขาไม่สนใจสายฟ้าพระเจ้าและโคลนของเขา มันเป็นการต่อสู้อย่างสิ้นหวัง เขาทำทุกอย่างเพื่อฆ่าผม.
อย่างไรก็ตามผมได้กลับเข้ามาสู่ธรรมชาติของผม และที่จริงแล้วเขาไม่สามารถต่อกรกับผมได้.
ปึงง.
ผมเหวี่ยงปีกของผม ผมดูเหมือนจะรู้ว่าต้องทำอะไรต่อจากนี้.
เขาทั้งสองข้างบนหน้าผากของผมเป็นแหล่งพลังงานเวทย์มน ตวามแตกต่างของเวทย์มนได้ถูกแทนที่.
เมื่ออำนาจของพลังเวทย์มนบนเขาทั้งสองถูกส่งออกมา มันก็ได้เปลี่ยนเป็น พลังเวทย์จากแสงจันทร์
เฮเลน มูน. ตอนนี้มันเป็นไปได้ที่จะใช้เทคนิคแบบเดียวกับเข้าประมาณ 99% .
ฉัวะะะ!
วาธและดาบจักพรรดิได้เร่าร้อนขึ้น การเคลื่อนไหวไม่ใช่เพียงแค่ให้ศัตรูเข้าใจผิด แสงจันทร์หมองลงไปมากเมื่อผมใช้มัน.
"ตาของผมไม่พลาดอะไรก็ตามในโลกนี้! ทำไมถึงอ่านการเคลื่อนไหวของคุณไม่ได้?”
สกิลของเขา ‘ตาของโลก (Epic).’ มันเป็นสกิลที่สะท้อนมัทอายมาที่ผมด้วยสายตาหากเขายังมองอยู่.
แต่..ไม่ใช่ตอนนี้?
ซู่มมม!
โคลนถูกเอาออก เขาพยายามสร้างโคลนเพิ่มบางส่วน แต่มันไม่มีประโยชน์ ปีกของผมไปโดนโคลนของเขาแลัวบดขยี้มัน โคลนถูกละลายด้วยพลังเวทย์จากปีกของผม.
"ฉันไม่สามารถอ่านมันได้...!”
โอคูลอสกัดไปที่ริมฝีปาก.
“โอคูลอส. มันเป็นเรื่องโชคร้าย แต่คุณไม่รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับผม.”
บางครั้งมันอาจล้มเหลวมันมีหลายกรณี.
โอคูลอสที่ได้รู้เรื่องนี้มันทำให้เขาไม่มีความสุข.
"หุบปาก!!”
โอคูลอสเรียกโคลนที่เหลือของเขา ไม่ช้าก็มีต้นไม้ปรากฎขึ้นมาจากร่างของเขา.
มันดูเหมือนกับว่ามันจะแผ่กระจายไปทั้งชั้นในดันเจี้ยน กิ่งและรากที่เคลื่อนที่ราวกัวแส้.
ฟ้าว! ฟึบ! เคร้งงงง!
มันไม่สามารถกันได้.
ผมกางปีกออกกว้างๆ.
ผมบินเหนือรากนับหมื่น มันไม่เหมือนในอดีต แต่ตอนนี้ผมมีปีก.
ผมกระพือปีกและลอยออกไปในอากาศ ความเร็วของผมเร็วกว่าแส้ของเขาและผมก็มาถึงด้านหน้าหัวใจของเขา.
“ตอนนี้..นอนให้สงบ.”
ผัวะ!
ผมแทงหัวใจของเขาด้วยดาบจักพรรดิ
