LSG-บทที่ 87 เทพกระบี่ไร้สรรพสิ่ง (ตอนที่ 7 4/5) (อ่านฟรีวันที่21กันยา)
กลุ่มลับ LSG เปิดแล้วนะครับ ติดตามรายละเอียดได้หน้าแฟนเพจเลยครับ
LSG บทที่ 87
แปลไทยโดย : SwordGod
เทพกระบี่ไร้สรรพสิ่ง (ตอนที่ 7 4/5)
เปรี๊ยะ!
ด้วยการโจมตีชั่วพริบตา กระบี่ใหญ่ยักษ์ของมาก็ปรากฏอยู๋เหนือผู้เฒ่าไม่มีเวลาสำหรับปีศาจเฒ่าที่จะป้องกัน
กระบี่ได้เจาะทลวงหัวไหล่ของผู้เฒ่า กระบี่ที่ได้ปลดปล่อย ลมปราณวิญญาณศักดิ์สิทธิ์บริสุทธิ์ ระเบิดออกมาจนทำให้ เฒ่าปีศาจถอยครูดไปทางอสูร
ก่อเกิดความสับสนอลมานขึ้นระหว่างปีศาจ พวกมันจ้องเขม็งที่เขาทีละตัวๆ
เกิดช่องว่างระหว่างเส้นป้องกัน!
ไป!
ซูหยุน พูด
รุม่านตา ชิงเอ๋อ ขยายวงกว้างขึ้นจ้องไปทาง จอมกระบี่โลหิต ในความผ่อนคลายราวกับต้องการพูดอะไรบางอย่าง แต่ทุกครั้งที่คำพูดแทบจะทะลักออกมานางก็ไม่สามารถพูดอะไรได้
ในที่สุดนางต้องกัดฟันของเธอและนำคนของนางออกไปเช่นกัน
ผู้เฒ่าลอยออกไปด้วยการโจมตีของกระบี่ แต่ก็ไม่มีอะไรมาก ความแข็งแกร่งของกระบี่ไม่ใช่ของปลอม แต่ถึงกระนั้นเขาก็ดูอ่อนแอ ชิงเอ๋อ ไม่สามารถระบุการบ่มเพาะได้ ด้วยกลิ่นอาย ปราณวิญญาณลึกล้ำ นางรู้ว่าการบ่มเพาะของผู้เฒ่าไม่ได้จัดการง่ายๆ
ระดับการบ่มเพาะ ซูหยุน อยู่ระดับไหนกัน?
ขั้นที่ 4 เขตแดนผลิวิญญาณ!
แม้ว่ามันจะใช้ [เคล้ดวิชากระบี่ไร้สรรพสิ่ง] เพื่อควบคุมกระบี่หนึ่งร้อยชิ้นหรือ อาคมย้อมดลหิต เพื่อเพิ่มพลังปราณวิญญาณของมันและมันมีกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ในชุด ฝักกระบี่ไร้สรรพสิ่ง เพื่อขยายอำนาจของมัน ... พละกำลังของมันขยายไปเท่าไหร่?
บางทีหากมันไม่เผชิญหน้ากับ นักบ่มเพาะจิตวิญญาณลึกล้ำ บางทีมันอาจจะเอาชนะได้อย่างง่ายดายก้ได้
แต่หากมีนักบ่มเพาะ ระดับห้าหรือหกแก่นแท้วิญญาณ ... มันไม่สามารถเรียกร้องหาชัยชนะของมันได้เลย แม้ว่าจะรวมความสามารถของตระกูลซู ชิงเอ๋อ เข้าร่วมการต่อสู้ ก็ไม่มีโอกาสที่มันจะชนะ!
ไม่สามรถพึ่งพาอาวุธวิเศษหรือวิชาลึกล้ำเพื่อชดเชยการขาดแคลนในการบ่มเพาะ
อสูร ล้นหลามสุดลูกหูลูก ซูหยุนสั่งกระบี่เลือดสี่เล่ม ขณะที่สายตาสาดส่องหาสถาณที่หลบซ่อน
"เจ้าโง่ เจ้ารี่มันหาเรื่องจริงๆ ริอาจต่อต้านทัพอสูรมากมายขนาดนี้หรอ! เจ้านี่มันรนหาที่ตายจริงๆ? โกยให้ไวเลยไอ้หนู! "
ผู้อาวุโสกระบี่รู้สึกถึงความหนาแน่นของ ลมปราณปีศาจ จึงบินออกมาพร้อมกับตะโกน
"ยังก่อน!"
ด้วยท่าทางที่มั่นคง มันจ้องไปด้านหน้าไปข้างหน้า
หลังจากสับผู้บัญชาการปีศาจเหล่าอสูรก็กลายเป็นกระต่ายตื่นตูม ช่องว่างยังไม่คลี่คลายและคนที่มาพร้อมกับ ชิงเอ๋อ ได้เข้าโจมตีอย่างกราดเกรี้ยวไกล้กับกับแพงสำนักวิชาดาราม่วง
ม่านพลังโดยรอบ สำนักวิชาดาราม่วง ได้รับความเสียหายหลายครั้ง เมื่อถึงเวลาแล้วสิ่งที่จำเป็นต้องทำคือ ทำลายกำแพงลมปราณและให้ผู้คนจากภายนอกเข้ามา
ส่วนที่เหลือขึ้นอยู่กับชิงเอ๋อ
ซูหยุน ถอนหายใจโล่งอก มันเจาะกระบี่ สี่เล่มสุดท้ายใส่อสูร
ฉึก!!
กระบี่เลือดทั้งสี่เล่มแตกกระจายลงเมื่อมันเจาะทะลุนักบ่มเพาะปราณปีศาจ เลือดพุ่งกระจายเป็นประกายผ่านหน้าอก
แต่ในวินาทีถัดไปค้อนขนาดใหญ่สับจากด้านข้างและบดสี่กระบีเลือดเป็นชิ้นเล็ก ๆ
ร้อยกระบี่ที่มันเตรียมไว้สำหรับการนี้ถูกทำลายหมดแล้ว
ดวงตาของซูยองเปิดกว้างขณะที่มันมองไปที่ปีศาจที่ทำลายกระบี่เลือดด้วยความตกใจ
มันคือ ผู้ปกป้องอมนุษย์หมู
"ข้าไม่รู้หรอกว่าแกเป็นใครมาจากไหน แต่ว่าแกทำร้ายท่านแม่ทัพ แกต้องตาย! ทุกคนฉีกมันออกเป็นชิ้น ๆ ! "
ผู้ปกป้องอมนุษย์หมู โบกมือขวานใหญ่ของมันและตะโกน
ซูหยุนหน้าเขียวปั้ด หลังจากได้ยินมันถอยหลังอย่างไว
ผลึกสวรรค์ยังคงฟื้นตัวและไม่สามารถใช้งานได้ การเผชิญหน้ากับ อสูรจำนวนมหาศาล ก็เหมือนยืนอยู่ประตูแห่งความตาย
"เอาตัวไอ้ระยำนั่นมาให้ข้า! ทุกคนมุ่งไปแถบนั้น ป้องกันช่องว่าง หากพวกมันรอดออกไปข้างนอกได้แม้แต่คนเดียวละก็คนที่อยู่ด้านนอกจะเข้ามาจู่โจมเรา แล้วทุกคนต้องตายแน่! "
ผู้เฒ่าเข้าประจำที่ทันทีและตบเบา ๆ บนไหล่ที่ถูกเฉือนโดยซูหยุนและหอน
"ครับ ท่านแม่ทัพ!"
นักบ่มเพาะปีศาจ ไม่กล้าขัดคำสั่งผู้เฒ่าแล้วปรี่เข้าไปที่กำแพงสำนักวิชาดาราม่วงด้วยการย่ำเท้าอันหนักหน่วง พวกมันใช้ลมปราณปีศาจของพวกมัน รักษาอาคมปีศาจ
อาคมปีศาจ ได้ถูกสร้างปิดผนึกอีกครั้งหนึ่ง ไม่มีใครสามารถเข้าหรือออกจาก สำนักวิชาดาราม่วง ได้
อย่างน้อย ชิงเอ๋อ และ ตระกูลซู ต้องออกไป
ซูหยุนถอนหายใจ มันหมุนเท้ากลับ โดยไม่ลังเลใด ๆ
แต่ทว่า ตาเฒ่าอสูรจะปล่อยให้มันจากไปง่ายๆหรอ?
เปรี๊ยะ!
รัศมีลมปราณสีดำอันโดเด่นเข้ามาทางด้านหลังซูหยุน มันสะดุดไปสองสามก้าวก่อนที่จะกลิ้งคลุกๆไปบนพื้นแล้วคายเลือดออก พลังของมันลดลงไปอย่างมาก
"ดูท่าว่าพลังของแกจดลดลงไปเยอะเลยนิ แต่แกยังกล้ามาท้าทายข้าหรอ แกคิดว่าความตายมันมีรสชาติยังไงหืม รอให้ข้าได้แร่เนื้อเลาะกระดูกดื่มเลือดของเจ้าและดึงจิตวิญญาณของแกออกมาแล้วแกจะได้รู้แกจะได้เห็นคนที่เจ้าช่วยต้องตกอยู่ในความยุ่งเหยิงไม่มีที่สิ้นสุด "
ปีศาจเฒ่า ย้ำพอประมาณแล้วเดินเข้าหามัน แสงสีแดงจาง ๆในดวงตาของมันฉายแสงดวงอาทิตย์อัศดงเส้นเลือดเริ่มปูดรอบดวงตาและฟันของเขางอกออกและเริ่มเปลี่ยนเป็นเขี้ยวที่แหลมคม ...
เขายื่นมือขึ้นและกระซวกผ่านหัวใจของซูหยุนและต้องการจะขุดเอาอวัยวะภายในของมันไปกิน
ผู้เฒ่าคนนี้ต้องมีวิวัฒนาการมาจากอสูรกินศพระดับต่ำสุด
อีกครั้งหนึ่งที่ ซูหยุนไม่ได้แสดงออกถึงความตื่นเต้นและเขวี้ยงกระบี่พันลึกล้ำไปยังผู้เฒ่าปีศาจ
แต่เป็นเพียงกระบินออกไป ...
ฟึบ ฟึบ!
มือที่เหี่ยวย่นคีบที่คมกระบี่พันลึกล้ำเบาๆและหยุดยั้งมันไว้ ลมปราณปีศาจระเบิดออกมา เสียงดัง ตูม! ลมปราณปีศาจและนลมปราณวิญญาณศักดิ์สิทธิ์บริสุทธิ์ ได้สลายหายไปในอากาศ
ซูหยุน จ้องมองอย่างว่างเปล่า
"พลังบ่มเพาะอะไรกัน! พลังมันสูงกว่าเจ้า ซูหยุน! เจ้ามีความกล้า ที่ไปยั่วยุนักบ่มเพาะที่มีพลังเช่นนี้? "
ผู้อาวุโสกระกระวนกระวายอย่างวิตกกังวล
"ข้าจะทำยังไงดีถึงจะช่วยตระกูลข้าได้?"
ซูหยุนตอบ
"เฮ้ยยยย...เอาล่ะ! ครั้งนี้ข้าจะช่วยเจ้าเอง! "
ผุ้อาวุโสกระบี่ถอนหายใจ ในขณะที่เขากำลังจะโจมตีเพื่อกำจัดแม่ทัพปีศาจ ...
"ไม่เป็นไร!"
ซูหยุน แสดงความห่วงใย มันบิดข้อมือของมันส่ง ลมปราณวิญญาณศักดิ์สิทธิ์บริสุทธิ์ อันแข็งแกร่งเข้าไปในกระบี่พันลึกล้ำ
ลมปราณวิญญาณศักดิ์สิทธิ์บริสุทธิ์ ได้เป่ามันกระเด็นออกไปโดยที่ยังไม่ทันตั้งตัว
ซูหยุน คลานขึ้นมาโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้และรีบวิ่งขณะจับหน้าอกของมันไว้
"สามการโจมตีของกระบี่พันลึกล้ำ แต่ละครั้งที่โจมตีจะเพิ่มความแรงขึ้น ด้วยเหตุนี้มันจึงทำให้มีโอกาศกดดันให้ไอ้เวรนั่นล่าถอย แต่มันก็ได้ไม่นาน! เมื่อเจ้าโจมตีไปแล้วครบสามครั้ง การโจมตีต่อไปมันจะเป็นเพียงแค่กระบี่ธรรมดาๆแล้วเจ้าจะทำยังไงต่อไปล่ะ? "
"ตราบใดที่เรายังพอต้านมันได้ข้าก็จะทำ! หาก ชิงเอ๋อ และคนของ ตระกูลซู ออกไปจากที่นี่ได้ ก็จะสามารถขอความช่วยเหลือจากคนภายนอกได้ เมื่อถึงตอนนั้นกองทัพปีศาจจะถูกทำลายไม่เหลือซากแล้วข้าก็จะรอด! ที่ข้าต้องทำตอนนี้คือถ่วงเวลาไว้! "
ซูหยุน พูดออกมาพร้อมกับหอบหายใจ แฮกๆ
"รอด!" ผู้อาวุโสกระบี่ ส่ายหัว "เจ้าลืมดูสภาพของเจ้าตอนนี้หรอ? ไม่ใช่ทั้งมนุษย์หรือปีศาจแล้วยังมีไอลมปราณปีศาจอีก เจ้าจะบอกเรื่องนี้กับพวกเขายังไง? คนจากด้านนอกที่เข้ามาโจมตีจะเชื่อว่าเจ้าเป็นมนุษย์รึเปล่า? พวกเขาจะไม่ฆ่าเจ้าหรอ? ข้าคิดว่าทางที่ดีเจ้าควรจะหาทางหลบออกจากที่นี่ดีกว่า! "
ซูหยุน หายใจเข้าลึก ๆ และกล่าวว่า "การลบล้าง อาคมย้อมโลหิต ไม่ใช่งานที่ยากลำบากดังนั้นผู้อาวุโสไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องนี้ สิ่งที่สำคัญตอนนี้คือ ... "
ตูม!!
ซูหยุน ยังไม่จบประโยคเมื่อถูกโจมตีจากด้านหลังอีกครั้ง มันปลิวไปข้างหน้ากระแทกกับต้นไม้สองสามทีก่อนที่จะตกลงพื้น
มันตะโกนด้วยความเจ็บปวดก่อนที่จะตะโกนว่า "สิ่งที่สำคัญที่สุดตอนนี้คือการกำจัดไอ้แก่ระยำนั่น ... "
"ได้!"
ผู้อาวุโสกระบี่ พยักหน้าและตอบกลับ
ตาย!"
แม่ทัพปีศาจกระโดดขึ้นมาทันทีและกลายเป็นฝูงหมอกสีดำครอบคลุม ซูหยุน
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เมฆดำปกคลุมไม่ว่าจะเป็นหินทุ่งหญ้าเทือกเขาปลอมหรือแม้กระทั่งศพทั้งหมดจะละลายเป็นชิ้น ๆ
เมื่อเห็นเมฆมากดำพุ่งเข้าหาหัวใจของซูหยุนตกตกวูบ มันพลิกตัวหลบ เมฆสีดำลงมากรแทกกับพื้น ต้นไม้ทั้งหมดได้ละลายเป็นชิ้นเล็ก ๆ
มันวิ่งหนีขณะที่เมฆสีดำไล่ตามหลังมันไป
“เกือบไปแล้ว! เจ้าสารเลวน้อย เจ้าต้องรีบไปที่จัสตุรัส สำนักวิชา ด่วนเลย! เมื่อเจ้าได้ร่วมมือกับพวกเขาเจ้าจะมีโอกาสรอด! หลังจากที่พวกเขาทุกคนเห็เจ้าช่วย ชิงเอ๋อ แล้วพวกเขาจะไม่มองเจ้าว่าเป็น นักบ่มเพาะปราณปีศาจ!”
ขณะที่ซูหยุนกำลังใกล้จัตุรัสของสำนักวิชา กล่าวออกมาด้วยความสบายใจ
ซูหยุนทนเก็บอาการบาดเจ็บทางกายมันโดยไม่ปริปากออกมาแม้แต่คำเดียว มันกลืนคำเลือดของมันลงคอและก้าวไปข้างหน้า
ผู้เฒ่ารู้ว่าเขาไม่อาจจะไล่ตามได้ทันเขาเลยกลับคืนสู่รูปแบบเดิมและไล่ล่า เมื่อเขาเข้าไกล้วซูหยุนเขาก็ง้างหมัดขึ้นมา
ด้วยจิตสังหาร
แต่ราวกับว่าซูหยุนมีดวงตาดวงโตขึ้นที่ด้านหลังศีรษะของมัน มันหันกลับมาในขณะที่กำปั้นที่เหี่ยวย่นกำลังจะเข้าปะทะ แต่กำปั้นที่ร้ายกาจกำลังเร่งความเร็วทะลุผ่านและสับลงไป
กระบี่ที่สาม ของ พันลึกล้ำ!
ตูม! เสียงดังกระหึ่ม!
รัศมี ของกระบี่พันลึกล้ำ ได้รับการปลดปล่อย
มันเหมือนดอกไม้ไฟที่ที่งดงามไม่กี่วินาที
การระเบิดของพลังงานที่หนักราวแสนกิโลกรัมจึงเกิดขึ้นในรูปของลมปราณที่โผล่ออกมาจากกระบี่และเข้าสู่ฝ่ามือของเฒ่าปีศาจ ลมปราณได้ดูดกลืนเข้าสู่ผิวหนังและส่วนอื่น ๆ ของร่างกายและถูกโจมตีอย่างรุนแรง
ก่อนหน้านี้ เฒ่าปีศาจ คิดว่ากระบี่ของซูหยุนมันมีอะไรแปลกๆ แต่เขาไม่คิดเลยว่าการโจมตีแต่ละครั้งมันจะรุนแรงขึ้นๆ เขาได้จดบรรทึกไว้และรอให้กระบี่เข้ามาใกล้ ๆ เพื่อรักษาตำแหน่งของการระเบิดปราณปีศาจของเขาขึ้นจากหมัด และรีบลุกขึ้นสร้างแนวป้องกัน
แต่สถานการณ์ยังคงเหมือนเดิม ...
ตูม!!
ผู้เฒ่าปีศาจ ถูกพัดกระเด็นออกไปกระแทกกับเสาที่ด้านข้าง การโจมตีครั้งนี้ผิดปกติอย่างรุนแรงและลมปราณปีศาจของเขาแตกซ่าน เขากระอักเลือดสดๆออกมา ในเวลาเดียวกันเสาหินก็ล้มลงฝังศพเขาไว้ใต้ซากปรักหักพัง!
ซูหยุนโล่งใจ!
"เร็วไปกันเถอะ!"
ผู้อาวุโส พอใจ
ซูหยุนพยักหน้า ใครเขาจะไปลังเลกัน? มันหันกลับไปและวิ่งไปหาสุดชีวิตของมัน
ใกล้จัสตุรัส มันเห็นซากศพอสูรมากมายเกลื่อนกลาดแต่มันยังมองไม่เห็น ตัวป๊ศาจเลย ปีศาจต้องถูกส่งไปที่จัสตุรัสเพื่อเสริมกำลัง
"ข้าไม่รู้เลยว่า สถานการณ์ที่จัสตุรัสเป็นอย่างไร แต่ข้าหวังว่า นายหญิงดาราม่วงจะคลี่คลายได้นะ"
ซูหยุน คิด
ในความทรงจำของมันวิกฤติครั้งนี้เป็นเรื่องใหญ่สำหรับ สำนักวิชาดาราม่วง แต่ก็ยังไม่มีใครรู้รายละเอียดเฉพาะเจาะจงมากนัก มีความเป็นไปได้ว่าพวกเขาพยายามปกปิดความจริงไว้และยากที่จะขุดคุ้ย
แต่ทุกคนรู้ว่า สำนักดาราม่วง ไม่ได้เสื่อมเสียงเพียงแค่นี้
แต่ก็ช่างมันไม่ว่าสถานการณ์จะเลวร้ายแค่ไหนก็ตามไม่ว่านักเรียนหรือตัวแทนจะตายไปกี่คนก็ตาม
ตุบ ตุบ!
ทางเข้าถูกเปลี่ยนเป็นแม่น้ำโลหิต ซูหยุน เดินข้ามไปและเดินเข้าไปในจัสตุรัส
ช่วงเวลาที่มันก้าวเข้าสู่จัสตุรัสแรงลมกระแทกเข้ากับใบหน้าของมัน
มันเงยหน้าขึ้นแบบงงและตกใจเมื่อเห็นสิ่งที่ยืนอยู่ตรงหน้ามัน.........
แปลไทยโดย : SwordGod
