ตอนที่ 21 ด้านนอกของสถาบัน 3
กึก!
ธีโอดอร์ปิดประตูห้องศาสตราจารย์วินซ์และเดินกลับไปที่ห้องของเขา
มันไม่จำเป็นต้องรีบ แต่เขาอยากที่จะป้อนอาหาร ความตะกละ ด้วย’หนังสือต้นฉบับ’ ให้เร็วที่สุด มันอาจจะมีปรากฏการณ์พิเศษเหมือนกับตอนที่เขาได้รับความทรงจำของ อัลเฟรด ผ่าน[Balistics Magic]
‘จวนจะได้เวลาที่ ความตะกละ จะตื่นแล้วสินะ’
เขาวางหนังสือเรียงไว้บนเตียงของเขาและรอให้มันตื่นอย่างใจจดใจจ่อ
-…หะ-หิว
ในท้ายที่สุดความตะกละ ก็เปิดปากพูดออกมา
[ความตะกละได้ตื่นขึ้นจากการนอนหลับและได้บ่นหิวแล้ว]
[มื้ออาหารก่อนหน้านั้นได้ลดความหิวของความตะกละไปเป็นอย่างมาก ความตะกละนั้นจะตอบคำถามหนึ่งข้อหลังจากกินหนังสือไปหนึ่งเล่มและจะหลับไปทันทีหลังจากกินหนังสือไปสองเล่ม มีเวลาให้อาหาร 1 ชั่วโมง]
การแสดงออกของธีโอเปลี่ยนไป เมื่อเขาได้ฟังเสียงแนะนำ
หลังจากที่มันกิน’เปลวเพลิงคำราม’เข้าไปและเลื่อนระดับไป’E’ แล้วความหิวของมันก็ลดลง มันกินแค่1ถึงสองเล่มต่อวันเท่านั้นเมื่อเทียบกับเมื่อก่อนที่กินถึงวันละห้าเล่ม
ธีโออาจจะยินดีถ้ามันเป็นช่วงที่เขายังต้องคอยหลบซ่อนให้อาหารมันในห้องสมุด แต่กรณีนั้นมันไม่ใช่อีกต่อไป
‘ถ้าเป็นเช่นนั้น ไม่ใช่ว่าเขาจะต้องเลือกหนังสือให้ดีกว่านี้หรือ? ถ้าผนึกถูกปลดอีกมันอาจจะตื่นขึ้นทุกๆสองสามวันแทนที่จะเป็นวันละครั้ง?’
หรือมันอาจจะอยากกินแค่หนังสือที่อยู่ในระดับ หายาก เท่านั้น
จอมเวทย์ที่ดีนั้นควรคำนวณความเป็นไปได้ทั้งหมดเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ดีที่สุด ธีโอดอร์นั้นกังวลว่าการเปลี่ยนแปลงของ ความตะกละ นั้นจะส่งผลต่อเขาอย่างไรบ้าง เขาจึงตัดสินใจที่จะไปพูดคุยกับศาสตราจารย์วินซ์ในการพบครั้งต่อไป
วันนี้เขาจะสนใจที่ [เวทย์ธรรมชาติเบื้องต้น]นี้ เขาแบมือออกและยื่นมือออกไป
“ออกมา กินซะ”
เมื่อจบคำพูด ลิ้นยื่นออกไปม้วนหนังสือทันทีและราวกับมันได้เลือกอาหารเรียกน้ำย่อยก่อนจานหลัก มันเริ่มจาก [ความเข้าใจเกี่ยวกับเวทย์รักษา] ก่อนและค่อยกิน[เวทย์ธรรมชาติเบื้องต้น]
[‘ความเข้าใจเกี่ยวกับเวทย์รักษา’ ถูกกินแล้ว ความเข้าใจของคุณสูงมาก]
[ความชำนาญเวทย์ขั้น2 ‘Cure(เวทย์รักษานะครับ)’ เพิ่มขึ้น คุณสามารถรักษาบาดแผลได้อย่างมีประสิทธิภาพ
ลมเย็นๆพัดผ่านหัวของเขา และความรู้สึกอ่อนๆเย็นสบายได้ซึมเข้ามาในตัวเขา ธีโอ เข้าใจวิธีการใช้เวทมนต์ในหลอดเลือด กล้ามเนื้อ และกระดูก เขารู้เทคนิคลับที่จอมเวทย์ที่อยู่ที่ศูนย์รักษาใช้กัน ตอนนี้เขาสามารถเชื่อมนิ้วที่ถูกตัดได้แล้ว
อย่างไรก็ตามความตะกละ ยังไม่ได้หลับ ถัดไปคืออาหารจานหลักของมัน [เวทย์ธรรมชาติเบื้องต้น] ถูกดูดเข้าไปในมือซ้ายของธีโอ
อึก!
[‘เวทย์ธรรมชาติเบื้องต้น’ ได้ถูกกินแล้ว ความเข้าใจของคุณสูงมาก]
[ความชำนาญเวทย์ธรรมชาติได้เพิ่มขึ้นอย่างมาก]
[หนังสือต้นฉบับได้ถูกกินแล้ว กำลังเชื่อมต่อกับ ไมล์ดัล เฮอเซม .... สำเร็จ ไมล์ดัล เฮอเซม ได้ยอมรับการเชื่อมต่อกับผู้ใช้]
[การเชื่อมต่อ กำลังเริ่ม]
นั่นมันอะไร! ธีโอกำหมัดแน่นเมื่อเขาได้ยินคำว่า ‘เชื่อมต่อ’ ครั้งล่าสุด เขาได้ยินคำว่า ‘ซิงโคร’ คราวนี้มีคำใหม่ออกมา ธีโอ สงสัยว่ามันแตกต่างกันอย่างไร อย่างไรก็ตาม มันไม่มีเวลาให้เขาคิด
จี้ดดดด-
“อ้าก!”
ได้มีเสียงที่แหลมคมดังในหัวของเขา
เขารู้สึกราวกับว่าวิญญาณของเขานั้นออกจากร่างและลอยขึ้นไปในอากาศ เขารู้ดีว่ามันไร้ประโยชน์ที่จะต่อต้าน แต่เขาก็ยังกลัวอยู่ดีเมื่อเขามองลงไปในเหวลึกที่มืดสนิท
‘บะ-บ้าที่สุด..’
การต่อสู้ที่ไร้ประโยชน์ของ ธีโอดอร์ ได้จบลงและจิตสำนึกของเขาก็ตกลงไปในเหวลึกที่มืดสนิท
ไมล์ดัล เฮอเซม กำลังรอเขาอยู่
***
หญ้าที่ชุ่มชื้น อากาศที่เย็นสบาย และกลิ่นที่หอมหวาน
ลมอุ่นๆทำให้เขารู้สึกคัน และเตียงที่เขานอนอยู่นั้นราวกับว่าถูกสร้างจากใยแมงมุม ธีโอดอร์ที่กำลังเพลิดเพลินกับความสุขได้ลืมตาขึ้น
“อ้า!” ธีโอลุกขึ้นด้วยท่าทางตกใจ
เปลญวนถูกผูกไว้ระหว่างต้นไม้สองต้น แกว่งไปมา เมื่อสักครู่นั้นเขานอนอยู่ในห้องของเขา แต่ตอนนี้เขาอยู่ในสถานที่เช่นนี้ สาเหตุที่เป็นไปได้เพียงอย่างเดียวคือ ความตะกละนั้นได้กิน[เวทย์ธรรมชาติเบื้องต้น]เข้าไป
ธีโอก้มลงมองที่ตัวเองแต่เขาก็ยังอยู่ในร่างของตัวเอง
ครั้งนี้ ร่างกายฉันไม่ได้เปลี่ยนไป มันไม่เหมือนกับครั้งก่อน?
ไม่ใช่การซิงโคร แต่คือการเชื่อมต่อ เขาไม่เข้าใจความหมายของมัน
ซิงโครคือการซึมซับ ดูดซึม ขณะที่การเชื่อมต่อ คือการเชื่อมต่อกับบางสิ่งบางอย่าง ธีโอคิดเช่นนั้น
ขณะนั้น....
“อา เธอเป็นเด็กที่เสียงดังมาก”
เสียงทุ้มที่เต็มไปด้วยน้ำหนักของผู้พูดดังมาจากด้านหลังของเขา ธีโอรีบหันไปมองในทันที
มีชายชราคนหนึ่งมีผมยาวและเคราสีขาว ขณะที่ ธีโอดอร์ กำลังจะพูด เขาตระหนักได้ว่ามีบางอย่างแปลกๆ ดวงตาของเขาเบิกกว้าง แต่ร่างกายของเขาไม่ได้ขยับ
‘อ-อะไรกัน? ทำไมฉันไม่มีเสียง?’
ร่างกายของเขาแข็งทันทีขณะที่เขาได้สบตากับชายชรา ไม่ว่าเขาจะพยายามอย่างหนักแค่ไหนเขาก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้แม้กระทั่งนิ้ว
ธีโอนั้นสับสนและยังคงจ้องมองไปที่ตาของชายชราและในไม่ช้าเขาก็ตระหนักได้ว่าทำไม
-มันเป็นรัศมีที่ให้ความรู้สึกยิ่งใหญ่อย่างยิ่ง
ผมสีขาวของชายชราเหมือนกับยอดเขาที่ปกคลุมไปด้วยน้ำแข็ง ขณะที่ร่างกายที่ดูเหมือนจะบอบบางของเขาให้ความรู้สึกราวกับเทือกเขาที่ใหญ่ที่สุดในทวีป ดวงตาของเขาราวกับทะเลที่กว้างใหญ่
‘คะ-คนๆนี้ เป็นมนุษย์…?!’
การปรากฏตัวของเขานั้นเหมือนกับมีน้ำหนักมากดทับไหล่ของธีโอเอาไว้
ไม่มีข้อสงสัยเลยเกี่ยวกับอัตลักษณ์ของเขา เขาเป็นจอมเวทย์ธรรมชาติที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ไมล์ดัล เฮอเซม ผู้ที่สามารถเปิดประตูสู่โลกแห่งธาตุได้
เขาเป็นอัจฉริยะที่บรรลุนิพพานสูงสุด สามารถประสบความสำเร็จในการเรียก ราชาแห่งธาตุได้
“อืม..ให้ฉันได้มองดูคุณ” เขาพูดด้วยเสียงต่ำขณะที่มองลึกไปในตาของธีโอ
ดวงตาสีฟ้าของ ไมล์ดัล ได้สบตากับ ธีโอดอร์ มิลเลอร์ เจาะผ่านเข้าไป มันเป็นความรู้และความเข้าใจที่เขาได้รับมาตอนเป็นจอมเวทย์ สายตาของชายชราผู้ซึ่งเคยอยู่บนจุดสูงสุด ได้จ้องมองไปที่เนื้อแท้ของธีโอ
ธาตุต่างๆนั้น จะไม่เปิดใจให้กับคนที่ไม่บริสุทธิใจ พวกมันจะเอื้อมมือออกไปหาคนที่จริงใจเท่านั้น
หลังจากมองดู ธีโอดอร์ เป็นเวลานาน ไมล์ดัล ก็ได้เปิดปากของเขา
“เธอไม่รู้วิธีเผาไหม้ให้เหมือนกับไฟ เธอหลีกเลี่ยงการเผาไหม้ตัวเองและไม่ชอบความท้าทาย ธาตุไฟไม่เหมาะกับเธอ”
มันให้ความรู้สึกมากมาย ธีโอเป็นจอมเวทย์ที่ใจเย็น ใช้หัวคิด แทนที่จะดับเครื่องชน เมื่อ ธีโอ เติบโตขึ้นเป็นจอมเวทย์ เขาไม่ได้มีลักษณะเหมือนกับไฟ เขาพยายามที่จะไม่ทำอะไรห่ามๆ
“เธอไม่ได้เป็นอิสระเหมือนลม เธอเข้มงวดกับตัวเองและจะไม่ทำอะไรถ้าไม่ได้ประโยชน์ วิญญาณธาตุลมจะไม่รู้สึกสนใจอะไรในตัวเธอเลย”
เห็นได้ชัดว่า ไมล์ดัล นั้นพูดถูก ธีโอดอร์ มักจะเข้มงวดกับตัวเองเสมอเนื่องจากเขาไม่มีพรสวรรค์ทางด้านเวทมนต์ การกระทำทุกอย่างที่เสียเวลาสำหรับเขา เขาจะไม่สนใจเลย
“เธอไม่ยืดหยุ่นเช่นน้ำ เธอกำหนดชีวิตของตัวเองและจะใช้ชีวิตตามที่กำหนดเอาไว้ ความแข็งแกร่งเป็นสิ่งที่ดี แต่ธาตุน้ำที่เปลี่ยนรูปร่างเสมอมักไม่ยินดีกับคนเช่นนี้”
นี่....
ธีโอเดินไปตามเส้นทางของจอมเวทย์จนกระทั่งที่สุด แทนที่จะยอมรับว่าเขาทำไม่ได้ เขากลับพยายามขึ้นเรื่อยๆ แม้จะรู้ว่าไร้ประโยชน์ แต่เขาก็ไม่ยอมแพ้
‘คุณจะบอกว่าฉันผิดพลาดงั้นหรอ? ผิดที่ไม่ร้อนแรงเหมือนไฟ อิสระเช่นลม ยืดหยุ่นเหมือนน้ำ?
ธีโอผู้ซึ่งถูกปฏิเสธไปสามธาตุแล้วรู้สึกขมขื่น
อย่างไรก็ตาม ไมล์ดัล นั้นยังพูดไม่จบ
“แต่เธอรู้วิธีอดทน ไม่ว่าหินก้อนนั้นจะใหญ่เพียงไร สักวันก็จะเป็นทราย หินนั้นทนลาวาร้อนๆได้และผิวที่ขุระขะของหินก็จะเรียบเนียนเมื่อโดนฝน ไฟ ลม และน้ำ ไม่มีอะไรที่จะสั่นคลอนความมั่นคงนี้ได้”
จากนั้นปากของ ไมล์ดัล ที่ปกคลุมไปด้วยหนวดเคราสีขาวก็ยิ้มขึ้น เขาเคาะพื้นด้วยคฑาที่เขาถืออยู่ ขณะที่ธีโอยังคงยื่นนิ่ง
“ฉันจะเรียกธาตุที่เหมาะสมกับความซื่อตรงของเธอ!”
ในเวลาเดียวกันก็มีแสงสว่างออกมาจากคฑา ธีโอนั้นต้องกระพริบตาเนื่องจากแสงที่สว่างมากเกินไป และจากนั้นก็มีน้ำตาเอ่อขึ้นในดวงตาของเขา
‘เด็กเล็ก...?’
รูปลักษณ์ของเด็กนั้นมองไม่ค่อยเห็น ขนาดตัวประมาณ1ฝ่ามือเท่านั้นเอง
เด็กตัวเล็กที่ทำจากดินเหนียวได้ลอยมาทางเขา จากนั้นก็เอามือของมันตีหัวตัวเองและตีหัวธีโอดอร์เบาๆ
“ฮ่าๆๆๆ ! เด็กคนนั้นชอบเธอ ! ชื่อของเด็กนั่นคือ มิตรา เป็นจิตวิญญาณธาตุโบราณที่ถูกลืมไปแล้ว”
เสียงของ ไมล์ดัล เริ่มห่างไกลไปเรื่อยๆ การเชื่อมต่อสิ้นสุดแล้วงั้นหรือ? เสียงของไมล์ดัล ได้หายไปพร้อมกับที่จิตสำนึกของธีโอได้หลุดไป และได้มีจุดเล็กๆปรากฏขึ้นบนหน้าผากของเขา
จิตวิญญาณธาตุดิน มิตรา
เกิดพันธแปลกๆขึ้นกับธีโอ จิตสำนึกของเขาก็ได้กลับสู่ความเป็นจริง
[การเชื่อมต่อกับ ไมล์ดัล เฮอเซม จบลงแล้ว]
[คุณได้ทำสัญญากับจิตวิญญาณธาตุดินที่ถูกลืม มิตรา]
[ความสัมพันธ์กับธาตุดินเพิ่มขึ้นอย่างมาก]
[ความตะกละพอใจกับอาหารที่กินไปมาก การให้อาหารมันสองเล่มทำให้มันหลับลึก]
ปล.ตอนนี้แปลยากมากเลยช่วยกันติ ชมกันหน่อยนะครับ