ตอนที่ 129 – สำเร็จ
ตอนที่ 129 – สำเร็จ
รอบที่ 293!
เมื่อเทียบกับรอบก่อนหน้า ความเร็วของถังเทียนลดลงอย่างมาก แต่ถ้าหากมองให้ดีแล้วล่ะก็จะตระหนักได้ว่า จังหวะการเปลี่ยนแปลงของเขากลายเป็นยากที่จะเข้าใจมากยิ่งขึ้น
นอกเหนือจากต้าจิว เขาราวกับผีเสื้อที่กระพือปีกอยู่คล้ายจะเชื่องช้า แต่เหล่าอาวุธก็มักจะผ่านเขาไปเพียงฉิวเฉียดและกระแทกไปยังพื้นที่ว่างเปล่า
ทันใดนั้นเอวของเขาราวกับบิดงอราวกับต้นข้าว แกว่งไปด้านซ้ายเล็กน้อยแต่พลันหลบหลีกไปด้านข้างอย่างรวดเร็ว
วูบ!
ปลายกระบี่เฉียดผ่านเอวของถังเทียนไป
ถังเทียนดูเหมือนจะคาดการณ์เอาไว้แล้ว ขาขวาเขากระเด้งราวกับอสรพิษ วูบ แสงกระบี่พาดผ่านมาพร้อมกับตัวเขา
ถานถุ่ย!
ปึก ขาของเขากระแทกไปยังใจกลางตัวกระบี่ และปราณกายากระเรียนอันแหลมคมของจะงอยปากพรั่งพรูออกมา
ร่างผอมของหมายเลข 11 สั่นสะท้านและถูกส่งกระเด็นราวกับถูกฟาดผ่าด้วยอัสนีบาต
การเคลื่อนไหวของถังเทียนกระทำอย่างตั้งใจเพื่อชักนำให้หมายเลข 11 ทำพลาด หมายเลข 11 มันเจ้าเล่ห์และอันตรายที่สุด มันเป็นสิ่งแรกที่ถังเทียนจำต้องกำจัดออกไปก่อน
ถังเทียนมิได้สนใจตัวหมายเลข 1 ผู้ที่ซึ่งกำลังจะพุ่งเข้ามา วังวนโปรยปรายดึงรั้งต้าจิวซวดเซไปมาและเกิดเสียงดังตูม ต้าจิวเหยียบไปยังร่างหมายเลข 1 ที่ไม่ได้ตั้งรับกับการเคลื่อนไหวของต้าจิวและรีบเร่งหยุดรั้งการเคลื่อนไหวของมัน
ตำแหน่งของต้าจิวเริ่มที่จะเปลี่ยนไป ร่างทองแดงที่เหลือทำได้เพียงเปลี่ยนตำแหน่งพวกมันตามเท่านั้น แต่ถังเทียนราวกับภูติผีกระเด้งขึ้นจากเท้าต้าจิวและและปรากฏเบื้องหน้าแฝดสามอันประหลาดหลายมือที่ต่อแถวเป็นเส้นตรง
ถังเทียนที่ราวกับภูติผีพลันปรากฏตัวที่ด้านข้างร่างหมายเลข 4 พลางสูดหายใจเข้าลึกปราณแท้จริงก็เพิ่มขึ้นและสะบัดมือ หมายเลข 4 ก็โจมตีตามสัญชาตญาณขาทั้งสองราวกับขวานยักษ์ปะทะกันอย่างรุนแรง!
เปรี้ยง เปรี้ยง!
ครานี้มิได้ใช้ปราณกายากระเรียนอันแหลมคมแต่ใช้ออกปราณมังกรสวรรค์แทน
ถานถุ่ยผสานกับปราณกายากระเรียนเปลี่ยนดั่งขวานที่แหลมคมขณะที่ถานถุ่ยผสานกับปราณมังกรสวรรค์มันเป็นดั่งค้อนยักษ์ ถังเทียนมิได้สงวนพลังไว้และทุ่มเทสุดกำลังของเขา
สำหรับหมายเลข 4 มันราวกับถูกกระแทกโดยค้อนสองอันและกระเด็นออกไปอย่างรวดเร็วขณะที่ หมายเลข 5 และ 6 ที่อยู่ในแถวเดียวกันก็ล้มลงทันทีราวกับโดมิโนยุ่งเหยิงไปหมด
ถังเทียนงอร่างของเขาและย้อนกลับไปยังด้านข้างหมายเลข 9 วังวนโปรยปรายอีกอันทำให้ต้าจิวถอยหลังกลับไป
ใช้ประโยชน์ยามเมื่อต้าจิวพยายามที่จะรักษาสมดุลของมัน เขาพลันปรากฏเบื้องหน้าหมายเลข 1 และใช้ออกฝ่ามืออนุสรณ์
หมายเลข 1 แลกเปลี่ยนกระบวนท่ากับเขาอย่างรุนแรง
แต่อากาศรอบๆพลันเป็นคลื่นหมัดของหมายเลข 1 และฝ่ามืออนุสรณ์ราวกับรอยประทับขนาดมหึมาปะทะไปยังหมัดของหมายเลข 1
ตึง!
ร่างหมายเลขหนึ่งสั่นสะเทือน
ถังเทียนครวญคราง สำหรับฝ่ามือนี้เขาได้ใช้พลังทั้งหมด แต่ความคืบหน้าของเขากลับต้องถอยหลัง ขาทั้งสองวาดผ่านเป็นสองลำแสง ผัวะ ผัวะ กระแทกไปยังข้อต่อของหมายเลข 1 ข้อศอกทั้งสองของหมายเลข 1 ต่างถูกกระแทกออกไป
ถังเทียนพลันหดกลับไปภายในเงาของต้าจิว
รอบร่างใหญ่ของต้าจิว เขาสามารถควบคุมร่างต้าจิวได้สมบูรณ์แบบ และร่างทองแดงก็ถูกโจมตีโดยฝ่ามืออนุสรณ์เป็นช่วงๆและถูกส่งกระเด็นออกไป
ร่างรอบๆตัวเขาต่างลดน้อยลง
หลังจากที่ร่างของต้าจิวล้มลงไปบนพื้น มันก็เหลือร่างของถังเทียนยืนอยู่เพียงลำพังภายในสถานที่แห่งนั้น
ฮู่… ฮู่...
ทั้งหมดมีเพียงเสียงหอบหายใจของถังเทียน ตำหนักสิบแปดรูปปั้นทองสัมฤทธิ์ที่กว้างใหญ่ต่างเงียบกริบ
ถังเทียนตะลึงงัน มองไปยังกองรูปปั้นทองแดงบนพื้น เขาแทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเอง
เขา… เขากระทำมันสำเร็จแล้วจริงๆ...
บรรลุผ่านตำหนักสิบแปดรูปปั้นทองสัมฤทธิ์แล้ว!
สัมผัสความสำเร็จอันล้นหลามที่เขาไม่เคยรู้สึกมาก่อนเต็มไปทุกส่วนของร่างกายเขา ดวงตาอันแดงก่ำจ้องมองไปยังฝ่ามืออย่างเหลือเชื่อ แต่ไม่นานความเหลือเชื่อก็กลายเป็นความปลื้มปิติที่ไม่อาจควบคุมได้
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”
“ข้าทำสำเร็จแล้ว!”
“พวกสารเลว! ข้าทำสำเร็จแล้ว!”
……
ถังเทียนกระโดดไปยังด้านข้างรูปปั้นทองแดงด้วยความยินดี “ฮ่าฮ่า! ข้าบอกแล้วว่าข้าจะเอาชนะเจ้า พวกบัดซบ! ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! ข้าสมกับเป็นบุรุษหนุ่มเทพจริงๆ!”
ใต้เท้าเขามีร่างทองแดงกระจัดกระจายไปทั่วทุกที่ บางที่ก็มีข้อต่อที่ผิดรูป บางที่ก็มีชิ้นส่วนของพวกมันกระจัดกระจายไปทั่ว ตำหนักอันกว้างใหญ่สะท้อนไปด้วยเสียงยินดีจากชัยชนะของถังเทียน
แต่… ช่างเหนื่อยล้านัก...
ดูเหมือนว่ามันจะเหนื่อยเล็กน้อย...
ความเคร่งเครียดจากการต่อสู้ทั้งหมด 293 รอบในที่สุดก็คลายตัวลง ความเหนื่อยล้าคืบคลานเข้ามาราวกับคลื่นที่ถาโถม เขาพยายามที่จะเปิดเปลือกตาของเขาขึ้นแต่พวกมันกลับหนักขึ้นเรื่อยๆ และภาพเบื้องหน้าเขาก็เริ่มมืดลงทีละนิดๆ
บุรุษหนุ่มเทพเช่นเขาจะเหนื่อยล้าได้เช่นไรกัน...
เพียงแค่รู้สึกง่วงนอนเล็กน้อยเท่านั้น...
ถังเทียนล้มลงบนพื้น ชั่วครู่ต่อมาเขาก็กรนเสียงดังขณะที่ท้องของเขายุบพองอย่างสม่ำเสมอ
เมื่อทหารมาถึงเขาก็เห็นถังเทียนนอนหลับน้ำลายไหลอยู่เงียบๆเปล่งประกายเป็นสาย เขาหมดสภาพอย่างสิ้นเชิงราวกับเด็กที่เหนื่อยล้าจากการเล่นและนอนหลับสนิท
ใบหน้าที่นอนหลับมีรอยฟกช้ำไปทั่วและแทบจะจดจำไม่ได้ ชุดของเขาฉีกขาดรุ่งริง ผิวหนังเปิดเผยให้เห็นบาดแผลเช่นเดียวกัน
แม้ว่าการบาดเจ็บจะไม่ส่งผลรุนแรงภายในตำหนัก แต่ความเจ็บปวดก็ไม่ได้ลดน้อยลง อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของถังเทียนไม่มีร่องรอยของความเจ็บปวดให้เห็น ใบหน้าของเขาเปล่งประกายไปด้วยรอยยิ้มราวกับเด็กทารก ปากที่เปิดกว้างของเขาหุบและอ้าอย่างสม่ำเสมอตามจังหวะการกรนของเขา
293 รอบ...
สหายผู้นี้เอาชนะมันได้อย่างไรกัน...
การต่อสู้ที่สำคัญเช่นนี้ เขากลับพลาดมันไปได้อย่างไร….
ทหารเปิดตำหนักสิบแปดรูปปั้นทองสัมฤทธิ์ให้ถังเทียนโดยไม่คิดว่าเขาจะผ่านมันไปได้ เขาเพียงต้องการมอบเป้าหมายให้ถังเทียน เพื่อให้เขาได้เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว
แต่สหายผู้นี้ เขากลับผ่านตำหนักสิบแปดรูปปั้นทองสัมฤทธิ์ได้...
ไม่สิ… เขาเหนือกว่านั้นเสียอีก!
ทหารมองไปยังถังเทียนอย่างเงียบๆมิสามารถสงบจิตใจของเขาได้เป็นเวลานาน
※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※
ยามเมื่อถังเทียนตื่นขึ้่นมาเขาพลันรู้สึกหิวโหยและกระหายในทันที ขาของเขาสั่นคลอน ดวงตาของเขาเขียวคล้ำและเขารีบเร่งขุดหาอาหารจากคลังศาสตราวุธคนโทของเขา และรีบเร่งไปยังสระน้ำราวกับพายุ คุกเข่าที่ด้านทางเส้นทางท่อน้ำทองแดงและเริ่มกระเดือกน้ำเข้าไป
อาหารที่ถังเทียนนำมากับตัวเขาเป็นอาหารแห้งไม่เน่าเสีย เขามิมีเวลาที่จะใส่ใจเกี่ยวกับคุณภาพและเริ่มเขมือบพวกมันลงไป
เขมือบลงไปเรื่อยๆ….
ถังเทียนจัดการอาหารทั้งหมดภายในคลังศาสตราวุธคนโทในคราเดียว
“มันไม่มีเหลือแล้ว...” ถังเทียนลูบท้องกลมโตของเขาอย่างไม่พอใจ
ทหารลอยเข้ามาภายในราวกับภูติผีใบหน้าตายหลากสีสันของเขาเปล่งเสียงออกมา “นี่ เด็กน้อยเจ้าตื่นแล้วหรือ เจ้าได้ผ่านตำหนักสิบแปดรูปปั้นทองสัมฤทธิ์มันทำให้ข้าตกตะลึงจริง!”
“ว๊าฮ่าฮ่าฮ่า! ถูกต้องแล้ว สายตาต่ำเช่นท่าน จะมาเข้าใจในอะไรในศักยภาพที่แท้จริงของบุรุษหนุ่มเทพกัน!” ถังเทียนไม้แม้แต่จะถ่อมตน ด้วยสีหน้าอันทระนงเขาแทบหัวร่อดังทะลุฟ้า แขนเท้าสะเอวหมดรูป
ทหารยิ้มอย่างยินดี “ถูกต้องแล้ว ถูกต้องแล้ว งั้นมาเริ่มการท้าทายใหม่เถอะ! เด็กน้อยควรจะได้รับการท้าทายอย่างต่อเนื่อง! ดังนั้นศักยภาพที่มากมายของเจ้าสามารถที่จะถูกกระตุ้นได้”
ถังเทียนสั่นสะท้านสีหน้าทระนงสลายหายไปกับสายลม เขาพยายามที่จะหาทางออก “อ๊า ไม่ต้องรีบร้อนไป ไม่ต้องรีบร้อนไป! พวกเราจะต้องไปหาเชียนฮุ่ยก่อน หลังจากหาเชียนฮุ่ยแล้วจากนั้นพวกเราค่อยเริ่มได้ วันเวลายังอีกยาวไกล วันเวลายังอีกยาวไกล”
ตำหนักสิบแปดรูปปั้นทองสัมฤทธิ์ก็น่ากลัวมากแล้ว การท้าทายอื่นก็คง….
ถังเทียนจดจำได้ว่ายามเมื่อทหารได้กล่าวถึงตำหนักสิบแปดรูปปั้นทองสัมฤทธิ์ เขาได้กล่าวว่ามันเป็นหนึ่งในการฝึกที่เจ็บปวดที่สุดภายในค่ายทหารเกณฑ์ ตำหนักสิบแปดรูปปั้นทองสัมฤทธิ์มันเป็นเพียงหนึ่งในสาม นั่นหมายความว่ามันจะยังมีการฝึกอีกสองอย่างที่คล้ายกับตำหนักแห่งนี้
เพียงแค่คิดเช่นนี้ถังเทียนก็หนังหัวด้านชา
ในตอนนี้ หากผู้ใดก็ตามมากล่าวถึงการฝึกแล้วล่ะก็มันแทบจะทำให้เขาอาเจียนได้เลย
293 รอบ แทบเกือบจะ 300 รอบ แม้ว่ามันจะต้องกินซาลาเปา 300 ลูกมันก็คงทำให้เขาอาเจียนได้เลย
“ลุงทหาร พวกเราเสียเวลาไปมากแล้ว พวกเราจะต้องรีบเร่งเร็วเข้า” ถังเทียนเปลี่ยนเรื่อง “ไปเปิดเส้นทางกันเถอะในตอนนี้”
มุมปากของทหารยกโค้งขึ้น “เจ้าแน่ใจแล้วหรือว่าพักผ่อนเพียงพอแล้ว?”
“แน่นอน!” ถังเทียนทุบอก “ฟื้นฟูเต็มที่แล้ว! บุรุษหนุ่มเทพผู้นี้เต็มไปด้วยพลัง! มาเถอะ ไปเปิดอุโมงค์เส้นทางของกลุ่มดารากางเขนใต้กัน!”
ไม่นานหลังจากนั้นน้ำเสียงของเขาก็เปลี่ยนไปพร้อมกับหรี่ตา เขาลอกเลียนท่าทางของผู้เชี่ยวชาญกดเสียงต่ำ “ขวานของข้าหิวกระหายจนมิอาจทานทนได้แล้ว!”
“ถ้างั้นก็มาเถอะ” ด้วยท่าทางแปลกประหลาด แต่ทหารก็มิได้ล้อเลียนถังเทียน แต่หันเดินออกไปข้างนอก “โอ้ใช่แล้ว ข้าได้เตรียมพาหนะขับขี่ใหม่สำหรับเจ้าด้วย”
“พาหนะขับขี่ใหม่?” ถังเทียนตะลึง “นกกระจอกเทศน้อยก็ดีอยู่แล้วหนิ”
“อย่าได้ลืมว่าเจ้าได้สังหารข่งโหย่วหลินไป ดังนั้นสิ่งของจากกองทัพกางเขนใต้มันสะดุดตาเกินไป” ทหารกล่าวเตือน “ข้าได้ขอให้ไซ่เหล่ยดังแปลงมันใหม่เพื่อเจ้า”
ถังเทียนผู้ที่ติดตามมาเบื้องหลังทหารก็หยุดและชี้ไปยังข้างหน้าด้วยสีหน้าเหลือทน “นั่นคือพาหนะขับขี่อันใหม่หรือ?”
ทหารยิ้มพลางพยักหน้า “ถูกต้องแล้ว!”
“ท่านแน่ใจหรือว่าน้ำหนักข้าจะไม่ทำให้มันพัง? สวรรค์ เป็นนกกระจอกเทศอันใดกันถึงผอมบางเช่นนี้?” สีหน้าถังเทียนหมองคล้ำ “สตรีบ้าคลั่งผู้นั้นยังคงแค้นเคืองจากเหตุการณ์ในอดีตอยู่อีกหรือ และกระทำอย่างตั้งใจให้ข้าทรมานงั้นหรือ”
พาหนะขับขี่หดลงกว่าก่อนหน้านี้ กลไกกระจอกเทศทองสัมฤทธิ์ที่เคยสูงเท่าถังเทียนและมีขาที่แข็งแกร่งบึกบึน แต่กระจอกเทศเบื้องหน้าเขากลายเป็นราวกับผอมแห้งหิวโซแทบจะเห็นกระดูกและมันสูงเพียงครึ่งของกลไกกระจอกเทศทองสัมฤทธิ์ ขาทั้งสองของมันผอมบางราวกับตะเกียบ
สิ่งที่ทำให้ถังเทียนแทบคลั่งก็คือมันเป็นสีแดงสดใสไปทั้งตัว!
น้ำเสียงไม่เป็นมิตรดังออกมาจากเบื้องหลังถังเทียน “นี่คือกระเรียน!”
ดวงตาของไซ่เหล่ยเต็มไปด้วยความเยือกเย็นและความแค้นเคือง “เจ้าดูถูกในผลงานของข้าหรือ? หื้ม ว่าไงเจ้าเด็กน้อย? ถ้าเจ้ามิมีสายตาที่ดีพอก็หุบปากไป! เทียบกับกลไกนกกระจอกเทศทองสัมฤทธิ์แล้วมันน่าทึ่งเหนือกว่าเสียอีก น้ำหนักมันเพียงหนึ่งในสามของนกกระจอกเทศ นี่หมายความว่ามันสิ้นเปลืองพลังงานเพียงแค่หนึ่งในสามของนกกระจอกเทศเช่นเดียวกัน ความเร็วของมันเทียบได้กับนกกระจอกเทศและไม่ช้ากว่าเลยสักนิด และจุดสำคัญคือความเร็วในช่วงเวลาสั้นมันวิ่งได้เร็วเมื่อเทียบกับความเร็วของวิชาตัวเบาระดับหกเลยเชียว!”
“มันน่าทึ่งขนาดนั้นเชียวหรือ?” ถังเทียนตระหนก แต่เขายังคงพบว่ายากที่จะเชื่อลง
“เด็กน้อย! เหตุใดเจ้าไม่ลองดูเล่า?” ไซ่เหล่ยมีท่าทางอวดดี
ปราศจากความลังเลถังเทียนกระโดดขึ้นบนกระเรียน ตัวกระเรียนราวกับพายุและเริ่มที่จะวิ่งไปรอบๆสนามฝึกซ้อม
“ว้าว ยอดเยี่ยมนัก!”
ถังเทียนกระตุ้นให้กระเรียนวิ่งออกไปพลางร่าเริงในเวลาเดียวกัน เขาหลงใหลในตัวกระเรียนอย่างรวดเร็ว ตัวกระเรียนแท้จริงแล้วน่าทึ่งอย่างยิ่ง ฝีเท้าของมันเบาบางกว่านกกระจอกเทศมากจนแทบจะไร้เสียง แตกต่างจากเสียงดังของนกกระจอกเทศมาก
ไซ่เหล่ยแค่นเสียงพลางหันกลับไปง่วนกับงานนางต่อ
“ลุง ไปกันเถอะ!” ถังเทียนตะโกนพลางกระตุ้นกระเรียนพุ่งออกไป
ไม่นานถังเทียนก็บรรลุมายังสถานที่ที่เขาเคยพบเจออสรพิษจิตวิญญาณดาราในก่อนหน้านี้แต่ตอนนี้มันว่างเปล่า
ทหารก็นำทางไป ทั้งคู่เดินหน้าไปอย่างระวัง แต่ทั้งคู่มิคาดคิดว่าตลอดเส้นทาง พวกเขายังมิพบเจออสูรจิตวิญญาณดาราแม้กระทั่งตัวเดียว
“ท่านแน่ใจนะว่ามิได้หลงทาง?” ถังเทียนกล่าวถามทหาร
ทหารรู้สึกไม่ค่อยแน่ใจนัก “มันแน่นอนว่าจะต้องเป็นทางนี้ เส้นทางอื่นมันซ่อนเร้นเป็นอย่างยิ่ง”
ดวงตาของเขาพลันสว่างวาบ “ใช่แล้ว มันคือที่นี้ ดูสิ! เส้นทางหินผ่าน คลานเข้าไปเลย!”
ถังเทียนรู้สึกกระตุ้นพลังและรีบเร่งคลานเข้าไปภายในเส้นทางหิน หลังจากที่เลี้ยวลดหลายรอบเป็นเวลาชั่วโมงหนึ่ง ประตูดาราก็ปรากฏเบื้องหน้าพวกเขา
***********************************************************
ติ ชม รับข่าวสารได้ที่ แฟนเพจ ได้เลย และกดไลค์เพื่อเป็นกำลังใจด้วยครับ