AST บทที่ 156 – เริ่มต้นเดินทางสู่นิกายกระบี่นภา
ฝากติดตามเพจด้วยนะครับ แฟนเพจ แจ้งเตือนก่อนใคร กดเลย
https://www.facebook.com/AncientStrengtheningTechnique
แปลโดย ป๋าบีม
บทที่ 156 – เริ่มต้นเดินทางสู่นิกายกระบี่นภา
ขณะที่เขากลับไปที่หมู่บ้านชิง ชิงสุ่ยไม่สามารถอดนึกถึงอดีต เป็นเวลาเกือบปีนับตั้งแต่เขาออกจากบ้านไป ความงดงามของเมืองที่แห่งนี้ยังคงเหมือนเก่า แสดงออกถึงความมั่งคั่งของหมู่บ้านชิงเป็นอย่างดี และสาเหตุที่ชิงสุ่ยชอบที่นี่อย่างมากเพราะสถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยความรู้สึก ความผูกพันของเหล่าพี่น้องเครือญาติสำหรับเขา
เมื่อไปถึงตระกูลชิง ชิงหยูได้ตระหนักว่าชื่อเสียงของพวกเขาได้แพร่กระจายออกไปเป็นวงกว้าง ไม่มีใครในหมู่บ้าน ไม่รู้จักพวกเขาเลย คนหนุ่มสาวจำนวนมากได้เข้ามาทักทายชิงสุ่ยเมื่อเห็นเขา
การเฉลิมฉลองปีในงานใหม่เต็มไปด้วยความสุข ทั้งหมู่บ้านเต็มไปด้วยแสงไฟระยิบระยับที่ดูสดใสสะดุดตา!
สำหรับการแข่งขันประจำปี ชิงสุ่ยนั้นไม่มีมีโอกาสได้เข้าร่วม จึงทำให้ความกดดันลดน้อยลงไป อาจเป็นเพราะความจริงที่ว่า ชิงสุ่ยซึ่งอายุน้อยกว่าคนส่วนใหญ่ ได้อยู่ในระดับปราณเทวะเทียนเซียนแล้ว ซึ่งไม่มีใครจะเปรียบเทียบกับเชาได้ ต่างกับบางคนที่มีอายุมากกว่าเขา ที่ตอนนี้ยังไม่ได้อยู่อาณาปราณจักรนักรบเลย?
หมิงเยวี่ย เก้อโหลวและลูกสาวของเธอก็มาถึงหมู่บ้านชิง แม้ว่าจะไม่มีใครพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ก็ไม่มีใครไม่ทราบหมิงเยวี่ย เก้อโหลวเป็นผู้หญิงของชิงสุ่ย และเป็นส่วนหนึ่งของตระกูล เกี่ยวกับเด็กหญิงตัวน้อยคนนี้ เธอได้ชิงสุ่ย และ ชิงอี้ดูแลอย่างดีเหมือนกับแม่ไก่ปฏิบัติกับลูกไก่ พวกเขาทำกับเธอเหมือนเธอเป็นลูกไก่ตัวน้อย ๆ แม้แต่ ชิงหลัวก็ยังอดใจที่หลงหลังรักเด็กหญิงตัวน้อยๆคนนี้ไม่ได้
นี่เป็นสาเหตุให้หัวใจที่เคยแตกสลายของ หมิงเยวี่ย เก้อโหลวกลับมา รู้สึกอบอุ่นอีกครั้ง ความรู้สึกของการได้รับการเอาใจใส่และความรักจากคนอื่นเป็นเรื่องมหัศจรรย์มาก
หลังจากปีใหม่ ชิงสุ่ยได้อำลาครอบครัวของเขาและเตรียมพร้อมที่จะไปกลับเมืองร้อยไมล์เพื่อไปหา เหวินเหรินอูซวง ก่อนที่พวกเขาจะมุ่งหน้าไปยังนิกายกระบี่นภาด้วยกัน
ชิงอี้ไม่สามารถห้ามให้ตัวเองหยุดร้องไห้ นี่เป็นครั้งแรกที่ ชิงสุ่ยกำลังเดินทางไปไกลๆ นี่เป็นครั้งแรกที่ชิงสุ่ย เห็นชิงอี้ร้องไห้หลังจากที่เขาโตขึ้น ในสายตาของเขา ชิงอี้เป็นผู้หญิงที่ชาญฉลาดและเป็นคนที่แกร่งเป็นอย่างมาก!
อย่างไรก็ตามไม่ว่าผู้หญิงจะแกร่งสักแค่ไหนก็ต้องมีช่วงเวลาที่อ่อนแอ!
"ท่านแม่ไม่ต้องห่วงข้าหรอก ท่านต้องดูแลตัวเอง และรอให้ข้ากลับมารับนะ ข้าจะพาท่านไปที่ ตระกูลเยียน และข้าจะหาชิงชิงให้พบ ! " ชิงสุ่ยค่อยๆเช็ดน้ำตาของชิงอี้ ขณะที่เขาพยายามจะให้ความสนใจกับที่อื่น ๆ
ชิงชิงไม่ใช่ใครอื่นนอกจากพี่สาวของ ของชิงสุ่ย! เธอโดนตระกูลเยียนลักพาตัวไปตั้งแต่วัยเด็ก
" ดูความสำเร็จของเจ้าในวันนี้ ข้าก็มีความสุขมากแล้ว ข้าอยากให้เจ้าใช้ชีวิตอย่างสงบสุข อย่าเอาตัวเองไปสี่ยงกับเรื่องที่อันตรายเลย! " ชิงอี้กล่าวด้วยความกังวลอย่างเห็นได้ชัด ในน้ำเสียงของเธอ นี่เป็นรู้สึกอย่างแท้จริงในใจของเธอ แต่นางก็อยากจะไปที่ตระกูลเยียนอยู่ดี
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นไม่ท่านต้องกังวล ลูกของท่านคนนี้สามารถเป็นที่พึ่งให้ท่านได้ ข้าจะรับภาระทั้งหมดและแบกมันไว้บ่าของข้าเอง ท่านต้องดูแลตัวเองไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตามท่านยังมีข้าเสมอ "คำไม่กี่คำเหล่านี้ถูกถ่ายทอดออกจากความรู้สึกที่แท้จริงของ ชิงสุ่ย
คนในตระกูลชิงทั้งหมดต่างอวยพรให้ชิงสุ่ย ก่อนชิงสุ่ยจะออกเดินทาง
หลังจากเขาถึงเมืองร้อยไมล์ซิตี้ เขาได้เช่ารถขนส่งร่วมกับอูซวงหลังจากนั้น เมื่อเขาเห็นเขา อวี้เหอที่โรงเตี๊ยม เขารู้สึกถึงความไม่สบายใจและอึดอักเป็นอย่างมากที่สุด เขาตัดสินใจที่จะเข้าไปพูดคุยกับเธอ
"น้องเหอวันนี้ข้าจะมากล่าวคำอำลา เจ้ามีแผนสำหรับอนาคตยังไงบ้าง" ชิงชุ่ยเป็นคนช่วยเธอให้รอดพ้นจากมรสุมมาได้ ทำให้เดือนที่ผ่านกิจการของเธอเป็นที่จับตามอง ถึงแม้ว่าชิงสุ่ยจะเป็นคนช่วยสนับสนุนเธอก็ตาม มำให้เธอสามารถทำกำไรได้อย่างมหาศาล แต่เขายังคงรู้สึกค่อนข้างไม่สบายใจถ้าเขาจากไปมันจะเป็นยังไง
"ถ้าข้าไม่สามารถรับมือมันได้ ข้าจะขายมันซะ ท่านปู่ก็ต้องการให้ข้าเดินทางในสายการบ่มเพาะ ดังนั้นข้าได้ตัดสินใจมุ่งเน้นการบ่มเพาะข้า บางทีข้าอาจจะไปถึงขั้นปราณเทวะเซียนเทียน ในเวลานั้น ข้าจะสามารถท่องทวีปทั้งเก้าพร้อมกับเจ้า เพื่อดูสถานสวยงามต่าง" อวี้เหอยิ้ม ชิงสุ่ยสามารถสัมผัสได้ถึงความโศกเศร้าจากตาของเธอ
ชิงสุ่ยได้นำผลละไม้เพิ่มพลังและเพิ่มความรวดเร็วให้เธอทาน จากนั้นชิงสุ่ยได้ใช้พลังปราณช่วยในการดูดซับพลัง อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้บอกเธอถึงผลของผลไม้ นี้อาจจะสามารถชดเชยให้เธอได้บ้าง
"นี้ให้ท่านปู่ของเจ้า และบอกเขาว่า มันเป็นของจากข้า นี้จะช่วยเขาเพิ่มความแข็งแกร่งของเขาได้พอสมควร"
สายตาของเธอก็เต็มไป ด้วยความสับสน เธอมองดูชิงสุ่ยที่เดินผ่านไปหาเหวินเหรินอูซวง มีผู้หญิงที่สวยมากกำลังรอเขาอยู่ เธอรู้สึกเหมือนมีสิ่งของขนาดใหญ่วางทับกดลงบนหัวใจของเธอ
"ข้า ทำไมข้ายังคงคาดหวังอะไรอย่างนั้น เราทั้งสองช่างแตกต่างกัน เราเกิดบนโลกที่แตกต่างกัน ข้าสามารถเป็นเพื่อนกับเขาได้ก็ถือว่าโชคดีเท่าไรแล้ว ข้าจะไม่ฝันถึงมันอีกต่อไป เขาเป็นมังกรในหมู่มังกร ช้าเร็ว เขาจะต้องบินขึ้นไปบนท้องฟ้า"
ความรู้สึกของอวี้เหอค่อยๆวุ่นวายมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเธอเห็น ชิงสุ่ย และ อูซวง เข้าไปในรถ หัวใจของเธอถูกปกคลุมโดยเมฆหมอก ขณะที่เธอกำลังมองดูรถม้าขับออกไปไกล จากสายตาของเธอ
"ทำไมเจ้าถึงต้องทนทุกข์กับเรื่องนี้?" เหวินเหรินอูซวง จ้องที่ ชิงสุ่ยที่กำลังหดหู่ใจเล็กน้อย
" ข้าแค่นึกถึงครอบครัวของข้า! "ชิงส่งผลได้ส่งผลไม้ ผลไม้เพิ่มความเร็วและเม็ดยาฟื้นฟู ให้ อวี้ ต่งห่าวเพื่อให้เขาจะมีความแข็งแกร่งมากพอที่จะช่วยเหลือตระกูลชิงหากพวกเขาต้องเผชิญกับปัญหาใน อนาคต.
ชิงสุ่ยและ เหวินเหรินอูซวง ได้เช่ารถขนาดใหญ่ที่ถูกดึงโดยวัวโลหะอสูรทมิฬสี่ตัว พวกเขาสามารถกินและอาศัยอยู่ภายในรถได้; ดังนั้นพวกเขาได้นำของกินหลายหลายมาด้วย เพราะระยะทางไปยังเมืองชางหลางยังคงอีกยาวไกล!
คนขับรถเป็นผู้ชายสองคนอายุประมาณ 30 ปี เมื่อเห็น เหวินเหรินอูซวง พวกเขาตกตะลึงในความงามของนาง แต่พวกสามารถควบคุมสติกลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว
ชิงสุ่ยค่อนข้างประทับใจกับการกระทำของพวกเขา บางทีพวกเขาอาจได้พบกับสาวงามมากมายในงานของพวกเขามาก่อน!
หลังจากที่เขาออกเดินทาง ชิงสุ่ย ได้ถามชายที่รูปร่างสูงใหญ่ที่กำลังขับรถ "พี่ชายมันจะใช้เวลานานแค่ไหนถ้าข้าอยากจะไปที่เมืองชางหลาง?"
"ประมาณสองเดือน"
ชิงสุ่ย พูดไม่ออก เก้าทวีปกว้างใหญ่เกินไป! แม้กระทั่งเมืองชางหลาง จะต้องใช้เวลาประมาณสองเดือนในการเดินทางโดยใช้วัวโลหะอสูรทมิฬ แม้ว่าความเร็วของวัวโลหะอสูรทมิฬไม่เร็วมาก แต่พวกมันมีความอดทนที่น่าประหลาดใจ พวกมันต้องการพักเพียงหกชั่วยามสำหรับการเดินทางสี่วัน
ในการเดินทางที่ยาวนานและน่าเบื่อ โชคดีที่ภายในรถขนาดใหญ่ที่โตขึ้นมีห้องเล็ก ๆหลายๆห้อง ชิงสุ่ยนั้นจงใจเช่ารถขนาดใหญ่ที่เหมาะสำหรับครอบครัวขนาดใหญ่ ดังนั้นภายในรถที่มีแต่พวกเขาสองคน จึงให้พวกเขารู้สึกว่ารถนั้นกว้างขวางเป็นอย่างมาก
ตอนแรกเหวินเหรินอูซวง เป็นห่วงเรื่องที่เธอจะบ่มเพาะพลัง แต่หลังจากเห็นรถขนาดใหญ่ที่มีห้องเล็ก ๆ อยู่ในห้องแล้วเธอรู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมาก
'ชิงสุ่ย นี้มันช่างน่าเบื่ออย่างมาก เล่าเรื่องตลกหน่อยสิ! "เหวินเหรินอูซวง จ้องไปที่ ชิงสุ่ย
"เรื่องตลก? อืมได้ ... ข้าเคยได้ฟังมาเป็นจำนวนมาก "ชิงสุ่ยยิ้มและดูเหมือนจะมั่นใจเป็นอย่างมาก
"ไหนๆรีบเล่ามาข้าเบื่อจะตายอยู่แล้ว!" เหวินเหรินอูซวง ตะโกนออกมาอย่างมีความสุข
"เอาล่ะฟังเรื่องนี้สิ เคยมีหมู่บ้านที่อยู่บนภูเขา มีไก่ตัวหนึ่งมีความเร็วที่ไร้คู่แข่ง เจ้าของมันมักจะโอ้อวดว่าความเร็วของมันนั้นเร็วกว่าสัตว์ปีศาจ เจ้าของมันมักชวนให้คนบอกว่าไก่ของเขาเร็วที่สุด "
วันหนึ่งมีเศรษฐีเข้ามาในหมู่บ้านและต้องการไก่ด้วยนั้นตั้งแต่แรกเห็น เขาพูดกับเจ้าของไก่ว่า "ข้าจะให้เงินสองแสน ช่วยขายไก่ให้ข้าได้ไหม."
เจ้าของตอบว่า "ข้าไม่ขาย"
เศรษฐีตอบว่า "ห้าแสน"
เจ้าของแสดงท่าทีไมเต็มใจในขณะที่เขาตอบว่า "ข้าไม่ได้ขาย"
เศรษฐีได้โมโหหลังจากได้ยินคำตอบนั้นและทำเสนอราคาสุดท้ายด้วยเงินหนึ่งล้านเหรียญ แต่ไม่ว่ายังไงเจ้าของก็ยังคงตอบว่า "ข้าไม่ขาย"
เศรษฐีโกรธเป็นอย่างมาก "มันเป็นแค่ไก่ ทำไมเจ้าไม่เต็มใจที่จะขายแม้แต่หนึ่งล้านเงิน มีอะไรบางอย่างผิดปกติกับสมองของเจ้ารึเปล่า? "
ในตอนท้ายเจ้าของตอบว่า "ข้าต้องการเงินนะ แต่ข้าไม่สามารถจับมันได้ ... "
"ฮ่าฮ่าเจ้าของมันตลกจัง!" เสียงหัวเราะที่น่ารักของเหวินเหรินอูซวง ทำให้ชิงสุ่ยรู้สึกสนชื่นและสบายใจ ในขณะที่เธอหัวเราะ เมื่อเธอได้ฟังเรื่องตลก ด้วยดวงตาอันสดใสของเธอ ฟันที่สวยงามและความสง่างามที่หาตัวจับยากที่ไม่มีใครสามารถเทียบกับเธอได้เลย!
*****กลุ่มลับมาแล้วจ้า
?กลุ่มที่ 1 จะมีตั้งแต่ 155-220 ทั้งหมด 65 ตอน ลงวันที่ 5-8 จบเลบจ้า (ถึง 155-185 แล้วน้า)
?กลุ่มที่ 2 จะมีตั้งแต่ตอนที่ 221-310 ทั้งหมด 90 ตอน ลงวันที่ 8 เป็นต้นไปวันละ 3 ตอนเป็นอย่างต่ำครับผม
?กลุ่มที่ 3 จะมีตั้งแต่ตอนที่ 311 - 400 ทั้งหมด 90 ตอน
ติดตามที่หน้าเพจได้เลยจ้า
