LSG-ตอนที่ 76 เจตจำนงแห่งกระบี่ลี้ลับ (4/5) (อ่านฟรีวันที่1กันยา)
LSG บทที่ 76
แปลไทยโดย : SwordGod
เจตจำนงแห่งกระบี่ลี้ลับ (4/5)
หนึ่งร้อยกระบี่พุ่งทยานตรงไป เกิดภาพที่น่าสะพรึงกลัวต่อผู้พบเห็นยิ่งนัก
ซูหยุน หน้าถอดสีรีบผงะถอย มันไม่กล้าแม้แต่จะคิดตั้งรับกระบี่นับร้อยนี้ที่ตั้งใจจะสังหารมัน มันจะปกป้องตัวเองได้อย่างไร?
"เร็วเข้า! ใส่กระบี่เข้าไปเร็ว! "
ทันใดนั้นเสียงของผู้อาวุโสกระบี่ ก็แผดเสียงออกมา
ร่างกายของ ซูหยุน สั่นสะท้าน มันพยายาม สอดกระบี่สีดำกลับเข้าไปในฝักตามเดิม แต่มันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดไว้ ดูเหมือนว่าจะมีรูปแบบที่ต้านทานไว้ภายในฝักกระบี่ ฝักกระบี่ ปฏิเสฐอย่างสิ้นเชิง
เป็นไปได้หรือไม่ หากมันไม่สามารถเสียบเข้าไปในฝักกระบี่ได้ กระบี่นับร้อยก็จะยังไม่สงบ
หลังจากที่คิดอย่างนี้ได้ ซูหยุนก็ทิ้งความรังเลหรอ? มันรีดเค้นพลังของมันทั้งหมด ยัดกระบี่เข้าไปในฝัก
"ย้ากกกก!!!!
มันคำรามกู่ก้องดั่งสัตว์อสูรร้าย เส้นเลือดปูดโปนออกมา ลมปราณวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ พลันพุ่งกระฉูดด้วยการหมุนเวียนกระแสด้วยความเร็วคึกเหมือนดั่งม้าป่าดำ มันไม่สามารถปิดกั้นได้ กลิ่นอายวิญญาณของมันพวงพุ่งขึ้นไปรอบๆ มันใช้พลังของมัน นอกขอบเขตขีดจำกัด จะเห็นกระบี่สีดำเข้าไปในฝักไม่เร็วก็ช้า
ร้อยกระบี่พุ่งเข้ามาสังหารมันได้เข้ามาใกล้ ปราณกระบี่ผันผวนแปรปรวนอยู่ตลอดเวลากำลังทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
ซูยองไม่กล้าแหย่ มันไม่มีเวลาที่จะมอง มันเงยหน้าขึ้นมองอาวุธปัจจุบัน "กระบี่มรณะ"
มันจ้องอย่างระมัดระวังกระบี่ค่อยๆเลื่อนเข้าไปในฝัก
"เข้ามา! ไปเร็ว! เร็วซี่!"
ผู้อาวุโสกระบี่รู้สึกกระวนกระวายมากในขณะที่เขากระตุ้นซูหยุนในหู เสียงของเขาเร่งเร้าตลอด
ทั้งสองมือของซูหยุนสั่นกึกๆ ข้างหนึ่งถือฝักข้างหนึ่งถือกระบี่ เหงื่อท่วมลงมาตามรา่งกายเหมือนหยาดฝน
"ระวังตัวด้วย!
ผู้อาวุโสกระบี่ ตะโกนเตือนเสียงดัง
ร้อยเข้ามา
ปราณกระบี่เย็ยะเยือกปานน้ำแข็งเจาะผ่านทะลุผิวหนัง!
หลังจากนั้นอีกหนึ่งลมหายใจของความพยายาม ซูหยุนน่าจะถูกร้อยกระบี่กำจัดจนสิ้นซาก
แต่…
กึก!ชิ้ง!
กระบี่สีดำเข้าไปในฝัก
ซูหยุนโล่งใจ ทรุดเข่าลงไปกับพื้น หายใจหอบ
มันต้องประหลาดใจหลังที่หันไปมองพบว่า กระบี่นับร้อยอยู่ห่างจากใบหน้าของมันไม่ถึง สองนิ้ว พวกมันทั้งหมดลอยถูกแช่แข็งลอยแน่นิ่งอยู่ในอากาศ
เมื่อเห็นอย่างนี้ขนมันลุกขึ้นซู่ เหงื่อยไหลโชกเต็มตัว
หากว่ามันช้าลงอีกนิด มันคงจะหายไปตลอดกาล
"เจ้าทำสำเร็จ?"
ซูหยุน หยิบหระบี่ดำขึ้นมาเผยรอยยิ้มที่มุมของใบหน้า
"แม้ว่าข้าจะยังไม่รู้ว่าไอ้อาวุธประหลาดนี่มันคืออะไร แต่เท่าที่ดูแล้วมันต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ!"
"นี่อาจจะเป็น ปฐมกระบี่!" (首剑)
ผู้อาวุโกระบี่ยังไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่
"ประฐมกระบี่?"
นี่มันเป็นกระบี่แบบไหน?
ติ้ง!ติ้ง!ติ้ง!ติ้ง!ติ้ง! ฟึบ!.ฟึบ!.ฟึบ!... .
ทันใดนั้นกระบี่บินก็ส่งเสียงขึ้นมา จากนั้นพวกมันก็บินวนตัวเองและบินกลับไปยังตำแหน่งเดิม
มันเป็นโลกของกระบี่จำนวนมหาศาลหลากสี
หัวใจของซูหยุนสั่นไหวด้วยอารมณ์
มันใช้พลังทั้งหมดของมันที่จะลุกขึ้นยืน มันจ้องยุทธภันฑ์สีดำทมิฬในมือของมัน ไม่สามารถปิดกั้นความสงสัยของมันได้
เป็นไปได้ไหมที่กระบี่เล่มนี้ ... สามารถควบคุมได้แค่ร้อยกระบี่? พลังของมันมีเพียงแค่นี้จริงหรอ?
เก๊ง!...ชิ้ง!
ขณะที่ซูหยุนกำลังจมลงไปในความคิดของมันอยู่นั้น กระบี่มรณะ ที่อยู่ในมือของมัน ก็ถูกชักออกมาจากฝัก ซูหยุน มองแทบไม่ทัน มันรวดเร็วมาก มันพุ่งตรงเข้าไปหาซูหยุน
“ระวัง!”
ผู้อาวุโสกระบี่แผดเสียงออกมา
แต่ระยะห่างสั้นๆนั้น มีหรอที่มันจะตอบสนองได้ทัน
ฉึก!!
กระบี่สีดำแทงทะลุร่างของมัน
ซูหยุนยังไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นขณะที่ดวงตาของมัน จางหายไป สภาพแวดล้อมของมันบิดเบี้ยวและเปลี่ยนไปราวกับว่าภาพลวงตานี้หล่นลงมา
เมื่อมันกลับมาอีกครั้งมันก็กลับเข้าไปในโรงเตี้ยม
มันยืนอยู่ตรงหน้า ฝักกระบี่ไร้สรรพสิ่งด้วยความสับสน
หน้าอกของมัน ยังมีบาดแผลจากกระบี่ที่เจาะทะลุออกมา เลือดยังไหลไม่หยุด
มันตกใจเป็นเวลานานก่อนที่จะฟื้นตัว
"โชคดี. กระบี่เล่มนั้นไม่ได้สังหารเจ้าจริงๆ! มันเตะเจ้าออกจากฝักกระบี่เพื่อเป็นการเตือน ... โชคดี เจ้าโชคดีจริงๆ! "
ผู้อาวุโสกระบี่ดูเหมือนจะฟื้นตัวขึ้นและเริ่มตั้งข้อสังเกต
“คำเตือน?”
ซูหยุนจับอกและทรวงอกอย่างรวดเร็ว มันกลืนยารักษาที่ดีที่สุดของมันจากนั้นมันก็พยายามที่จะห้ามเลือดจากการไหลเพื่อฟื้นตัวจากบาดแผลของมัน หลังจากนั้นมันถามว่า "ผู้อาวุโส ปฐมกระบี่ ... . มันคืออะไร?"
"มันเป็นเพียงแค่หนึ่งในวัตถุประเภทพิเศษที่มีการสร้างฝักกระบี่!"
"ประเภทพิเศษ?"
"ใช่ มันเป็นกระบี่ชนิดพิเศษ!" "ทุกๆเล่มเป็นกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งหมายความว่าพวกมันมีชีวิต ! มีหนึ่งหมื่นชนิดพิเศษ ซึ่งย่อมคงอยู่ตลอดไปในสภาพแวดล้อมนั้น ปราณกระบี่มีมากมาย วิธีนี้ปราณกระบี่ที่หลงเหลืออยู่ยังคงบริสุทธิ์ กระบี่ต้องใช้หัวใจของพวกมันเพื่อปราบเหล่ากระบี่ นี้จะทำให้กระบี่ศักดิ์สิทธิ์สามารถบรรลุระดับใหม่เป็นเจ้ากระบี่! "
แต่… นอกจากนี้ยังมีกระบี่มารที่สมบูรณ์และเต็มไปด้วยรัศมีที่น่ากลัว! สำหรับกระบี่ปีศาจประเภทนี้พวกมันจะมีไหวพริบและล้อมรอบไปด้วยคลังแสงกระบี่ หากพวกมันให้พลังกับเจ้าพวกมันอาจจะใช้พลังของมันแทน! กระบี่ใดที่ไม่เป็นไปตามกฎจะต้องทนทุกข์ทรมานจากความกดดัน! กระบี่ภายในฝักกระบี่ไม่สามารถทำลายได้ แต่พวกมันอาจถูกปล้นชิงพลังของพวกมัน! สำหรับกระบี่ใดที่โดนชิงพลังไประดับของพวกมันจะดิ่งลงและกลายเป็นกระบี่ที่มีคุณภาพต่ำ! "
ไม่ว่าจะเป็นกระบี่วีนชนที่เป็นอมตะหรือกระบี่มารปีศาจพวกมันทั้งหมดสามารถเรียกได้ว่าปฐมกระบี่ได้ สำหรับปฐมกระบี่นี้พวกมันจะมีวิวัฒนาการภายในอีกไม่กี่วัน! "
“วิวัฒนาการ?” "ทำไมมันถึงกลายเป็นปฐมกระบี่ล่ะ?"
"ไม่!
"เป็นไปไม่ได้ที่จะกลายเป็น กระบี่ศักดิ์สิทธิ์ แน่ๆ?"
"มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้มากกว่า! มันอาจจะกลายเป็นกระบี่ สี่ชั้น แห่ง ฝักกระบี่ ชนิดที่หายากมากเรียกว่า สุดยอดกระบี่! "
"สุดยอดกระบี่?"
"ใช่! แต่สำหรับ สุดยอดกระบี่ ... .ข้าไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไหร่ ทุกสิ่งที่ข้าได้พูดไปนั้นคือสิ่งที่ข้าเคยได้ยินมาก่อน สถานการณ์แบบนี้ยังไม่เคยเกิดขึ้นกับข้า! "
"แล้วกระบี่เล่นนั้นเป็น กระบี่ปีศาจ หรือ กระบี่อมตะ?
"กระบี่เล่นนั้นน่ะหรอ ?"
"กระบี่มรณะ!"
"ขึ้นอยู่กับความเกลียดชังของมันส่วนใหญ่ก็มักจะเป็น กระบี่ปีศาจ ถ้ามันเป็น กระบี่ปีศาจ มันน่าจะมีจิตสังหาร! ทำไมมันไม่ฆ่าเจ้าเจ้า ในเมื่อมันเจาะอกเจ้าทะลุ? เจ้าโดนขับออกมาได้ยังไง? "
ผู้อาวุโสกระบี่ถาม
"เมื่อข้าดึงกระบี่ออกจากฝักของมันการทดสอบก็เริ่มขึ้น แต่เมื่อกระบี่ประทุขึ้นมันก็เริ่มโจมตีด้วยตัวมันเอง หลังจากที่ข้าส่งมันกลับเข้าไปในฝักมัน แต่ข้าไม่ผ่านการทดสอบ มันจึงได้เปิดตัวการโจมตีอีกครั้ง หากข้าหลบหนีการโจมตีบางทีข้าอาจ ... . บางทีข้าอาจจะกำราบมันได้! "
ซูหยุนพูด
"เจ้ามันคิดง่ายเกินไป เมื่อมันเปิดตัวการโจมตีก็ มันจะชักกระบี่ออกจากฝักด้วยตัวมันเอง ดังนั้นเจ้าไม่เพียง แต่ต้องจะป้องกันการโจมตีของตน แต่เจ้าต้องปกป้องตัวเจ้าเองจากพายุกระบี่ที่บินไปหาเจ้า! หนึ่งร้อยกระบี่บิน มีแต่ละการเคลื่อนไหวของตัวเองซึ่งเจ้าหลีกเลี่ยงภายในเพียงสองนิ้ว "ผู้อาวุโส กระบี่ถอนหายใจ "จากสิ่งที่ข้ามอง เจ้ายังไม่สามารถเอาชนะมันได้หรอก ดูๆแล้วพวกมันทั้งหมดเป็นปฐมวัยกระบี่ ซึ่งเป็นอันดับสองรองจากกระบี่แรก ความแข็งแกร่งของเจ้ายังไม่เพียงพอ ดังนั้นเพียงแค่ใช้กระบี่ที่เหมาะสมกับตัวเจ้าเอง "
ซูหยุน ผงกหัวของมันในความคิด ส่องแสงประกายผ่านสายตา แต่มันไม่ได้พูดอะไร
ไม่นานหลังจากนั้นดูเหมือนว่ามันจะตื่นขึ้นมาจากความคิดของมัน
"ช่างมัน เลิกคิด ข้ารักษาบาดแผลของข้าดีกว่า ต่อมาภายหลังข้าเริ่มงานของข้า แผลนี้มันจะทำให้เกิดปัญหา!
ซูหยุนกล่าวในขณะที่มันถอดเสื้อผ้าออกจากร่างกาย
ยาเม็ดที่มันเพิ่งกินตอนนี้กำลังเพิ่มประสิทธิภาพในการ สมานแผล เพื่อป้องกันไม่ให้เลือดซึมออกมาอีก แต่มันก็ยังต้องการเวลาอีก แผลกระบี่นี้ไม่ตื้น บางทีถ้าเป็นคนธรรมดาบางทีพวกเข้าจะต้องล้มหมอนนอเสื่อไปแล้วและอาจจะเป็นอัมพาตครึ่งปี ดังนั้นการใช้ยาเหล่านี้มันจะฟื้นตัวภายในไม่กี่วัน
อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ตอนนี้ซูหยุนไม่ได้หละหลวมไม่กี่วันนี้! มันจำเป็นต้องฟื้นคืนให้ไว
มันไม่สามารถ มีข้อผิดพลาดแม้แต่น้อยนิดในการเคลื่อนไหวของมันมิฉะนั้นชีวิตของมันจะหาไม่
หลังจากหยิบผ้าออกแล้วซูหยุนก็นั่งไขว่ห้างอยู่บนพื้น มันเริ่มสังเกตุบาดแผลของมัน
ไม่นานหลังจากนั้นเมันก็ต้องตื่นตะลึง
มันเห็นว่ากระบี่ที่เจาะลงไปนั้น คล้สยกับว่ามันถูกวางยาพิษ จากนั้นควันสีดำก้พวยพุ่งออกมาจากบาดแผล
บาดแผลสีดำนี้เต็มไปด้วยควันทั่วหน้าอกซ้ายทั้งหมด
มันไม่รู้สึกเจ็บปวดหรือปวดแม้แต่เล็กน้อย มันเป็นตื่นตระหนกอย่างแท้จริง
"เกิดอะไรขึ้น?"
ดวงตาของซูหยุนเปิดกว้างและรีบอัดพลังลมปราณเข้าไปในบาดแผลเพื่อตรวจสอบ
เมื่อลมปราณวิญญาณไหลเข้าไปมันก็ถูกปิดกั้นโดยกำแพงที่มองไม่เห็น
ดูเหมือนว่าทั้งหน้าอกของมันถูกแยกออกจากกัน
มันหน้าซีดทันทีเมื่อมีเงาดวงตาวิญญาณน่าสยดสยองคืบคลานออกมาจากหน้าอกของมัน
"เจ้าหนู เจ้าเป็นอะไร? ทำไมดูเหมือนเจ้าสั่นๆ ข้ารู้สึกหนาวๆอยู่ในฝักกระบี่ไร้สรรพสิ่ง มันอึดอัดมาก! "
ผู้อาวุโสกระบี่ ตกใจรีบออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น เพียงแค่นั้นเขาก็ต้องหยุดกึกเหมือนดวงวิญญาณถูกสะกดตรึงไว้ใจเต้นระรัว
"ทำไมมันออกมาจากแผลข้าได้! ผู้อาวุโส ข้ารู้สึกว่าไอ้เงาดำๆนี่มันจะกัดกินร่างของข้า ข้าไม่อาจกำจัดมันได้ด้วยลมปราณวิญญาณของข้า! ข้าไม่รู้สึกเจ็บ แต่มันรู้สึก ...ข้ารู้สึกว่าข้าไม่สามารถควบคุมร่ายกายของข้าได้! !”
"กระบี่ปีศาจ! ! นี่เป็นกระบี่ปีศาจ! เจ้าหนู! เจ้าถุกใบมีดมรณะกลืนกิน! !”
"อะไรกัน?"
ซูหยุนรู้สึกตะลึง
"หลังจากที่เจ้าถูกกระบี่ปีศาจนี่ทำร้ายมันจงใจปล่อยเจ้าไป มันไม่ได้ใจดีเพื่อนเตือนเจ้า! แต่เป็นเพราะมันต้องการควบคุมร่างของเจ้าให้กลายเป็นจิตวิญญาณกระบี่! !”
"จิต….วิญญาณกระบี่ ... .”
ซูหยุนตกใจมาก
"บาดเพลงของเจ้ามีอำนาจของ ปฐมกระบี่! ตอนนี้ กระบี่มรณะ นั่นมันกำลังโจมตีร่างกายของเจ้า หากร่างกายของเจ้าถุกกลืนกิน เจ้าจะสูญเสียการควบคุมรวมถึงจิตใต้สำนึกของเจ้าทั้งหมดด้วย มันจะผนึกจิตวิญญาณเจ้าแล้วมันจะเข้ามาควบคุมร่างกายของเจ้าแทน! กระบี่นี้มันต้องการกลับมาจุติไหม่ภายใต้จิตวิญญาณที่พิเศษ แห่ง ฝักกระบี่ไร้สรรพสิ่ง ! เจ้า ... เจ้าได้ผชิญกับกระบี่ปีศาจ! ! !”
ดวงตาของซูหยุนจับจ้องด้วยความอยากรู้ คลื่นแห่งความเกลียดชังที่รุนแรงไหลผ่านสายตาของมัน
"ผู้อาวุโสมีหนทางไหนที่จะแก้ไขบ้างมั้ย ?"
"ไม่มี ... ไม่มีทางไหนเว้นแต่ ... . ก่อนที่พลังของมันจะกลืนกินเจ้า เจ้าต้องได้รับความช่วยเหลือจากผู้เชี่ยวชาญ แต่มันก้ได้แค่การสะกดไว้เพียงชั่วคราวเท่านั้น ซ้ำแล้วยังต้องเป็นผู้เชี่ยวชาญญาณอย่างน้อยแล้วต้อง ขั้น10 แก่นแท้วิญญาณ ... "
"ไม่ทันการณ์แล้ว ซ้ำแล้วข้ายังอยู่ในสภาพอย่างนี้ ข้าจะไปตามหาผู้เชี่ยวชาญที่ไหนมา? แถมยังต้องหา ผู้เชี่ยวชาญ ขั้น10แก่นแท้วิญญาณ ขึ้นไปด้วย เวลาแค่นี้ข้าไม่มีทางหาได้ในเวลาสั้นๆแบบนี้ "
ผู้อาวุโสกระบี่นิ่งเงียบ
เห็นได้ชัดว่าเขาไม่สามารถทำอะไรได้
ไม่มีใครคาดคิดว่า กระบี่ปีศาจ จะนำไปสู่สถานการณ์ที่น่าสยดสยองนี้
กระบี่เหล่านี้ทั้งหมดอยู่ภายในฝักกระบี่?
นี่เป็นกระบี่อันศักดิ์สิทธิ์
ฟึบ! ! ! !
ขณะนี้ ฝักกระบี่ไร้สรรพสิ่ง ถูกนำออกมาอีกครั้ง
"เจ้าหนู เจ้าคิดจะทำอะไร?"
"ความอยู่รอด!"
"เจ้า…"เจ้าคิดจะทำมันจริงๆรึ ... "
"เป็นวิธีเดียวที่ไม่ทำให้มันควบคุมร่างของข้าได้ วิธีเดียว ... . " ซูหยุนก้าวไปข้างหน้าและเข้าไปในฝักกระบี่
นั่นคือการพิชิตมัน!
แปลไทยโดย : SwordGod
