ตอนที่ 14 การต่อต้าน 2

นักศึกษาที่อ่อนแอและอยู่มายาวนานที่สุด....

การปรากฏตัวของ ธีโอนั้น ไม่ใช่แค่รู้จักกันในหมู่นักเรียนเก่าเท่านั้น แม้แต่นักเรียนใหม่ก็รู้จักเขาเช่นกัน ธีโอดอร์ มิลเลอร์ ผู้ที่ซ้ำชั้นมา3ปีแล้ว

ผู้คนนับไม่ถ้วนในสถาบันไม่มีใครคิดว่าธีโอนั้นจะสามารถจบการศึกษาได้ ศาสตราจารย์ เบอร์นาร์ด วีลเลอร์ ผู้เป็นอาจารย์ของนักเรียนชั้นปี3ก็ไม่คิดว่าเขาจะจบเช่นกัน

‘ฉันไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงตัดสินใจที่จะเข้ามาที่สถาบันนี้.....ถึงแม้เขาจะอดทนมาได้ถึง4ปีแล้วก็ตาม เขาควรจะกลับชนบทไปได้แล้ว’

เขามองไปที่ ธีโอนั้นซึ่งกำลังมองไปนอกหน้าต่างเหมือนกับเขานั้นไม่สนใจเรื่องซุบซิบ

ความสัมพันธ์ของเขาและศาสตราจารย์เบอร์นาร์ดนั้นในตอนแรกไม่ได้เป็นเช่นนี้

แม้ว่าศาสตราจารย์เบอร์นาร์ด นั้นจะเป็นคนใจแคบที่ตัดสินคุณค่าของนักเรียนตามฐานะทางบ้าน แต่ครอบครัวของ ธีโอดอร์นั้นเป็นขุนนาง มันไม่สำคัญว่าครอบครัวเขาจะตกต่ำแค่ไหน แต่ก็ยังถือเป็นขุนนางอยู่ มันมีเหตุผลนอกจากนั้น

บางทีอาจจะเมื่อสองปีก่อน...?

 

ธีโอนั้นผู้ซึ่งได้รับจดหมายครั้งแรกเขายังคงเรียนอย่างกระตือรือร้นในชั้นเรียนของเขา และศาสตราจารย์เบอร์นาร์ดก็ยังคงสอนเขาอยู่ในฐานะนักเรียน  แต่ก็ได้เกิดเหตุการณ์ขึ้นในห้องเรียนวิชาเล่นแร่แปรธาตุ

 

-ขอโทษครับ ศาสตราจารย์ แต่สูตร สมการที่คุณเอามานั้นได้ถูกถอนไปจาก Magic Society เมื่อสองปีก่อนแล้ว

-อะไรนะ? เธอจะบอกว่าสิ่งที่ฉันพูดในชั้นเรียนมันผิดงั้นหรอ?

-เปล่าครับ Magic Society พูดครับ

-ใครทำให้เธอกล้าพูดเช่นนั้น?!

 

บางทีมันอาจจะไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ถ้าหากคนที่พูดนั้นเป็นลูกของดยุคหรือเอิร์ล เขาอาจจะยอมรับฟังมันอย่างเงียบๆ  อย่างไรก็ตาม ธีโอดอร์ นั้นเป็นแค่บารอนจากชนบท และนักเรียนสุดแสนจะยากจนที่ถูกเรียนซ้ำชั้น

 

เบอร์นาร์ด นั้นภูมิใจในฐานะและหน้าที่ของเขา ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถที่จะอดทนต่อการอับอายเช่นนั้นได้

ตั้งแต่วันนั้นเอง เบอร์นาร์ดจึงมองธีโอในด้านแย่เสมอมา เขาจึงใช้เวลาหลายคืนในการหาวิธีที่จะเอา ธีโอ ออกจากสถาบันให้ได้ แต่อย่างไรก็ตาม ธีโอ นั้นเป็นนักเรียนตัวอย่างที่ดี เขาไม่เคยทำอะไรผิดกฏเลย นอกจากการเรียนภาคปฏิบัติเท่านั้นที่เขาทำผิดพลาดตลอด เพราะฉะนั้น เบอร์นาร์ด จึงคิดอะไรมาได้วิธีหนึ่ง

 

“สูตรผสมผสานที่คุณจะได้เรียนรู้ในวันนี้ก็คือ ‘Full Moon Bead’ ซึ่งมันซับซ้อนมากกว่าที่คุณจะติด วัตถุดิบที่ใช้นั้นมีค่าและแพงมาก หากคุณทำพลาดนั้นหมายถึงจะเสียวัตถุดิบที่มีค่าไป ผลของมันนั้นสามารถทำให้คนที่ใกล้ตายนั้นสามารถหายได้เลยทีเดียว กลับกันถ้าทำสำเร็จ จากผลที่มหัศจรรย์ของมันจะกลายเป็นยาพิษ”

 

เบอร์น์ดนั้นเขียนสูตร สมการลงไปบนกระดานขณะมองดู ธีโอดอร์ไปด้วย เขานั้นจ้องมองกระดาน โดยไม่จดเลกเชอร์อะไรเลย และการจ้องมองนั้นมันน่ารำคาญอย่างมาก

 

“งั้นคำถามนะ...ธีโอดอร์”

“ครับ” ธีโอ ตอบด้วยเสียงอ่อนนุ่ม

“อธิบายมาทีว่าทำไม”Full Moon Bead“นั้นจึงยากที่จะปรุงมันขึ้นมา เธอไม่เคยพูดคุยในชั้นเรียนของฉันเลยหนิตลอดสามปี?”

 

นักเรียนบางคนนั้นหัวเราะคิกคักในการยั่วยุนี้ มีนักเรียนบางคนเท่านั้นที่ไม่แสดงอะไรออกมา แต่ประกายในตาก็เต็มไปด้วยความสนใจ

วันนั้นก็เหมือนกับทุกวันที่ธีโอดอร์นั้นถูกเหน็บแหนม มันมีเพียงแค่ธีโอเท่านั้นที่เปลี่ยนแปลง

 

“ส่วนผสมของ ‘Full Moon Bead’ แต่ละอย่างนั้นมีพลังเวทย์ที่รุนแรงและไม่สามารถที่จะจัดการกับมันได้ยกเว้นคนนั้นจะเป็นจอมเวทย์ หากไม่สามารถที่จะควบคุมพลังเวทย์ให้มั่นคงได้วัตถุดิบจะเสียหาย ด้วยเหตุนี้’Full Moon Bead’ จึงยากที่จะปรุงขึ้นมา”

 

เบอร์นาร์ดนั้นซ่อนรอยยิ้มไว้หลังจากที่ได้ยินคำตอบของเขา

“ใช่เธอรู้มัน ทุกคนตบมือให้ธีโอหน่อย!”

แปะ แปะ แปะ แปะ แปะ

เสียงปรบมือที่ไม่เต็มใจดังออกมา มีอะไรต่อจากนี้กัน? ธีโอนั้นกลัวที่จะมองหน้าเบอร์นาร์ดในทันที

เบอร์นาร์ดนั้นชี้นิ้วไปที่แท่นที่มีส่วนผสมสำหรับ ‘Full Moon Bead’ วางอยู่และพูดว่า “แต่ทุกคนนั้นสามารถทำได้หมดละถ้าแค่พูด ดังนั้น ธีโอดอร์ กรุณาผสม’Full MooN Bead’ ด้วย”

 

“...คุณหมายถึง?”

“ใช่ คุณนั้นได้ศึกษาในสถาบันนี้มา5ปีแล้ว คุณควรจะเป็นแบบอย่างให้คนอื่น”

นี่คือสิ่งที่เบอร์นาร์ดนั้นวางแผนไว้

ธีโอนั้น เดาะลิ้นของเขาทันทีที่เขาเข้าใจเจตนาของเบอร์นาร์ด

 

เบอร์นาร์ดนั้นเชื่อว่า ไม่ว่าอย่างไรก็ตามธีโอนั้นไม่สามารถทำได้เด็ดขาด ‘Full Moon Bead’ เป็นตัวยาที่ปรุงยากที่สุดในชั้นปีที่3 ซึ่งนั่นไม่ใช่สิ่งที่ผู้ใช้เวทย์ขั้น 2 อย่าง ธีโอจะทำได้

อย่างไรก็ตาม เบอร์นาร์ดนั้นอยากให้ธีโอ แสดงความอ่อนด้อยของเขาออกมาให้นักเรียนคนอื่นได้เห็นและเขาจะได้โยนธีโอออกไปเนื่องจากเขาทำส่วนผสมสุดแพงเสียหาย ถ้าธีโอ ปฏิเสธเขาจะถูกล้อเลียนเรื่องที่เขาใช้เวลาห้าปีไปที่นี่

ศาสตราจารย์เบอร์นาร์ดนั้นมีแผนที่ดี

 

อย่างไรก็ตามธีโอในตอนนี้นั้นแตกต่างจากเมื่อก่อน

“ผม เข้าใจแล้ว”

 

ธีโอลุกขึ้นจากที่นั่งและมุ่งหน้าไปยังแท่นวางส่วนผสม เมื่อเข้าเห็นท่าทางมั่นใจของธีโอ เขาก็เชื่อว่าธีโอต้องทำล้มเหลวอย่างแน่นอน แต่สัญชาติญาณของเขากับปฏิเสธมัน แต่เขาเชื่อว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน

 

หลังจากผ่านไปสักพัก แสงอันสดใสได้สอดส่องไปทั่วห้องเรียน

 

“โอ้...!”

“นั่นมัน ‘Full Moon Bead”!”

 

แก้วที่ธัโอถืออยู่นั่น มียาเหลวที่มีเม็ดเล็กๆผสมอยู่ด้วย เบอร์นาร์ดมองภาพนั้นด้วยสายตาที่ว่างเปล่า ก่อนที่จะคว้าแก้วนั้นมาด้วยท่าทางไม่เชื่อ

 

“นะ-นี่มันไม่จริง ธะ-เธอ...ทำได้อย่างไร…?”

 

แม้เขาจะตรวจสอบกี่ครั้งก็ตาม มันก็คือ ‘Full Moon Bead’ แน่นอน เบอร์นาร์ดนั้น ไม่แม้แต่ที่จะสร้างมันได้อย่างสมบูรณ์แบบเช่นนี้ หน้าของเขากลายเป็นซีดเผือดในทันที

 

ธีโอเพิ่มคำพูดให้แก่เขาว่า “ผมขอโทษครับ ศาสตราจารย์ แต่มันจะดีกว่านี้ถ้าเพิ่มหญ้าดวงจันทร์เพิ่มเข้าไปในสูตรอีก1อย่าง เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของมัน”

“..อะ-อะไรนะ?”

“มันอยู่ในบทความที่ตีพิมพ์โดย Magic Society เมื่อปีที่แล้ว”

 

มันเหมือนกับเมื่อสองปีที่แล้วเลย เบอร์นาร์ดได้เผชิญหน้ากับความทรงจำที่ฟื้นขึ้นมาก หลังจากนั้นเขาก็ไม่แม้แต่จะมองมาที่ ธีโอ อีกเลย

 

หลังจากนั้นจะมีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นหลังจากเหตุการณ์ในวันนี้

ข่าวที่ว่าเขานั้นสามารถสร้าง ‘Full Moon Bead’ ได้นั้นดังไปทั่วสถาบัน

อาจารย์ทุกคนยกเว้นวินซ์ไม่เชื่อข่าวลือนั่น แต่ละคนต่างเตรียมงานให้กับธีโอทั้งนั้น โดยเฉพาะอาจารย์คลอดด์หรืออาจารย์บอลลูน ผู้สอนวิชาเวทมนต์ นั้นได้เตรียมโจทย์ให้ธีโอซึ่งแม้แต่อาจารย์คนอื่นๆก็ยากที่จะทำได้

มันคือการ รวมวงเวทย์สามวงเข้าด้วยกัน นอกจากเวทมนต์ที่ใช้จะมหาศาลแล้ว มันยังต้องเข้าใจความหมายและการไหลเวียนของวงเวทย์อีกด้วย

 

ในสมัยก่อน ธีโอนั้นรู้ความลับนี้ แต่เขาไม่สามารถที่จะทำมันได้เพราะเขานั้นมีความเข้ากันได้กับเวทมนต์และสัมผัสเวทย์ต่ำ อย่างไรก็ตามสำหรับเขาตอนนี้ มันอยู่ในระดับแค่ปวดหัวเล็กน้อยเท่านั้น

‘ฉันรู้สึกเศร้าเพราะฉันไม่ค่อยไม่ค่อยมีสัมผัสเวทย์.....ความแตกต่างเพียงเล็กน้อยนิ้มันมากยิ่งนัก’

 

ผลลัพธ์ของการให้อาหารความตะกละด้วยความคงที่ มาตลอดช่วงพักฤกุหนาวนั้น ทำให้ความสามารถของธีโอได้ก้าวกระโดดสี่ถึงห้าช่วงเลยทีเดียว

เขาได้เรียนรู้เวทมนต์จำนวนมาก และพลังเวทย์ของเขาในตอนนี้ได้ไปถึงผู้ใช้เวทย์ขั้น3ตอนกลางแล้ว ถ้าเขาทำต่อไปเรื่อยๆเขาต้องไปถึงผู้ใช้เวทย์ขั้นสี่ก่อนจบภาคการศึกษาที่1นี้แน่

อย่างไรก็ตามขณะเดียวกันการเพิ่มขึ้นของสัมผัสเวทย์ของเขานั้นน้อยมาก ตามที่ได้รับมาจากความตะกละ เขานั้นได้[สัมผัสเวทย์+30]แล้ว? มันก็ยังน้อยกว่าค่าเฉลี่ยอยู่ดี

อย่างไรก็ตามทักษะทางเวทย์ของธีโอนั้นได้พัฒนาไปเรื่อยๆ เมื่อเทียบกับอดีต

 

ธีโอเดินกลับไปที่นั่งขณะคิดถึงเรื่องเหล่านี้และมีสายตาหลายคู่มองมาที่เขา

***

คนที่ได้เห็นการเปลี่ยนแปลงของธีโอนั้น มีการพูดออกมาอยู่แค่ 3 วิธีเท่านั้น

 

“นี่หรอคนที่ถูกเรียกว่าไอโง่? ไม่มีทาง”

“ใช่แล้ว มันมีอะไรผิดพลาดเกี่ยวกับอาจารยืรึเปล่า?”

“มันอาจจะเป็นเช่นนั้น หรือเขาโง่จริงๆจนถึงเมื่อปีที่แล้ว”

ประการแรก มีคนถามถึงการประเมินของธีโอ พวกเขาไม่เข้าใจทำไมคนที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้จึงถูกเรียกว่า ไอโง่ แม้กระทั่งมีคนคิดว่าเขาอยากจะอยู่ในสถาบันนานๆจึงแกล้งโง่

มีปฏิกิริยาที่สองเกิดขึ้น

 

“เขาได้อยู่ที่นี่มาถึง5ปีแล้ว มันคงเป็นผลทำให้เป็นเช่นนี้” “ฉันคิดว่าเขาต้องติดท็อปในปีนี้แน่ๆ”

บางคนนั้นยอมรับความเป็นจริงที่เขาได้เห็นด้วยตาของตัวเอง

 

ธีโอนั้นได้ประสบความสำเร็จ ‘Full Moon Bead’ และ ‘การรวมวงเวทย์’ นักเรียนที่ได้ดูตั้งแต่ต้นจนจบนั้น ได้เริ่มพูดคุยเกี่ยวกับความสุดยอดของ ธีโอดอร์ มิลเลอร์ นักเรียนบางคนถึงกับมาหาเขาในช่วงพักเพื่อถามคำถาม

ในที่สุดก็มีปฏิกิริยาที่สามเกิดขึ้น

“เขาไม่ใช่คนแก่กว่าที่มาด้วยความโชคดีใช่มั้ย?” “บารอนจากชนบท ที่รู้บางสิ่งบางอย่าง”

 

แม้จะมีคนที่ยังเชื่อว่าธีโอนั้นยังคงล้มเหลวอยู่ก็ตาม พวกเขามองไปที่ด้านหลังของ ธีโอดอร์ ด้วยความไม่เป็นมิตร

กฏระเบียบที่เข้มงวดของสถาบันทำให้เกิดการต่อสู้กันไม่ได้ แต่บางคนก็พยายามที่จะหาวิธีการ

 

“ไม่ใช่ว่าวิชาต่อไปคือ วิชาเวทมนต์การต่อสู้งั้นหรอ?”

“ใช่แล้ว นี่เป็นแค่วิชาแรกเท่านั้น…”

 

ในปีที่สามนั้น นักเรียนจะต้องเริ่มเรียนรู้วิธีที่จะต่อสู้ด้วยเวทมนต์

ในคาบแรกนั้น การจับคู่ต่อสู้จะถูกดุแลโดยศาสตราจารย์เพื่อหาระดับของนักเรียน

 

“ฉันจะทำมัน ฉันจะบดขยี้ความภาคภูมิใจของไอขยะนั้นเอง” “ไม่ มันเป็นหน้าที่ของฉันเองถ้ามันคือการต่อสู้ด้วยเวทมนต์”

“ครอบครัวของฉันได้รับรางวัลสำหรับการใช้เวทมนต์”

 

แต่ละคนต่างพูดด้วยความมั่นใจ พวกเขาจะเอาชนะไอขี้แพ้ที่หยิ่งยโสและทำให้รู้ว่าใครนั้นอ่อนแอกว่า รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของพวกเขาขณะที่คิด

 

....แน่นอนว่าพวกเขาจะทำได้อย่างที่พวกเขาคิดไหม