AST บทที่ 144 - ผู้เชี่ยวชาญตระกูลซือตู?
ฝากติดตามเพจด้วยนะครับ แฟนเพจ แจ้งเตือนก่อนใคร กดเลย
https://www.facebook.com/AncientStrengtheningTechnique
แปลโดย osoulstealo
บทที่ 144 - ผู้เชี่ยวชาญตระกูลซือตู?
"วันนี้ข้ามาขอเจ้าแต่งงาน!"
ชิงสุ่ยพูดอย่างช้าๆในขณะที่เขามองไปยังใบหน้าที่ตื่นตระหนกของสือฉิงจวง เขาพูดแต่ละถ้อยคำอย่างชัดเจน
"ขอแต่งงาน? ขอแต่งงานอะไร?" สือฉิงจวงงุนงงอีกครั้ง
เมื่อเห็นว่าสือฉิงจวงดูจะไม่ได้แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องรู้ราว ความคิดเล็กๆเกิดขึ้นภายในจิตใจของชิงสุ่ย สิ่งที่ชัดเจนที่สุดก็คือนางไม่เคยคิดที่จะอยู่ร่วมกันกับเขา
"ข้าบอกท่านปู่ของเจ้าว่าข้าต้องการให้เจ้ามาเป็นภรรยาของข้า!" ชิงสุ่ยกล่าวอย่างเศร้าโศก
"ข้า? เจ้าไม่รู้หรือว่าข้านั้นได้หมั้นหมายไว้กับตระกูลซือตูแล้ว?" สือฉิงจวงมองไปที่ชิงสุ่ยอย่างประหลาดใจ
"ข้ารู้ แต่เจ้าต้องตกเป็นของข้าเท่านั้น เป็นไปได้หรือที่เจ้าอยากที่จะแต่งงานกับซือตู ปู้ฝาน?" ชิงสุ่ยเงยหน้าขึ้นมองไปที่ความงามอันเย็นชานี้
ดวงตาอันงดงามและเป็นประกายหยดย้อยของสือฉิงจวงมองไปที่ชิงสุ่ยโดยไม่กระพริบตา ขณะที่นางถอนหายใจ "ข้าจะไม่แต่งงานกับผู้ใดทั้งนั้นในชีวิตนี้ ไม่ใช่กับใคร!"
"ทำไม? ข้ารู้ว่าเจ้าอาจจะไม่ชอบข้าในตอนนี้ แต่ข้าก็รู้ดีด้วยว่าเจ้าไม่ชอบซือตู ปู้ฝาน? เจ้าไม่สนหรือว่าคืนนั้นพวกเรา... "ชิงสุ่ยกล่าวออกมาอย่างตื่นตระหนก
"พอ... ข้าไม่ได้บอกเจ้าว่าข้านั้นไม่ชอบซือตู ปู้ฝาน? ลืมสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนั้นให้มันราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย!" สือฉิงจวงกล่าวอย่างเย็นชา
"ถ้าข้าสังหารซือตู ปู้ฝานล่ะ เจ้าจะทำอย่างไร" ชิงสุ่ยถูกขัดจังหวะจากสือฉิงจวง เขารู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย แต่เขายังควบคุมตัวเองและพูดอย่างสงบ
"แม้ว่าเจ้าจะบรรลุถึงระดับพลังปราณเทวะเซียนเทียนแล้ว ก็คงจะดีกว่าถ้าเจ้าไม่ทำอะไร และอย่าผลักดันให้ญาติของเจ้าตกอยู่ในอันตราย"
ชิงสุ่ยไม่ใช่คนโง่ คำพูดของสือฉิงจวงทำให้เขาคิดถึงสิ่งต่างๆมากมาย เขามองไปทางสือฉิงจวง ด้วยความสงสัยและรู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อยจากคำพูดอันไร้เหตุผลของนาง
เมื่อเห็นดวงตาอันชัดเจนของชิงสุ่ย ซึ่งเต็มไปความรู้สึกอัดแน่นที่นางไม่สามารถบรรยายได้ สือฉิงจวงรู้สึกว่าหัวใจนางถูโอบกอดเล็กน้อย นางถอนหายใจและพูดว่า "ข้าก็ไม่ทราบอะไรมากนัก แต่ต้องจะเป็นว่ามีผู้เชี่ยวชาญจากตระกูลซือตูที่เดินทางออกจากเมืองไป คนผู้นั้นได้ออกไปผจญยังโลกกว้างเมื่อหลายปีก่อนและได้กลับมายังตระกูลซือตูเมื่อไม่นานมานี้ เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญในระดับปราณเทวะเซียนเทียน ซึ่งเป็นผู้ฝึกตนปราณเทวะเซียนเทียนมาเป็นเวลาหลายสิบปี ได้มีการกล่าวว่าเขาได้รับการสนับสนุนอย่างดีจากบุคคลเบื้องหลัง "
"นี่เป็นเหตุผลที่เจ้าไม่ยอมรับข้างั้นหรือ?" หัวใจที่แตกสลายของชิงสุ่ยเริ่มรู้สึกอบอุ่นขึ้นอีกครั้ง ดูเหมือนว่านางจะไม่ได้ใจร้าย
"ชิงสุ่ยมีเหตุการณ์เสี่ยงตายหลายครั้งในชีวิตของเขาและเขาสามารถผ่านพ้นพวกมันมาได้ ข้ายังสงสัยว่าตัวข้าเองนั้นมีค่าดังเช่นผีดิบหรือไม่ อนาคตข้างหน้าของเจ้าจะต้องราบเรียบและมีความสุข มีโอกาสมากมายในชีวิตของเจ้า แต่ทำไมเจ้าถึงเฝ้าที่จะตายเช่นนี้?" สือฉิงจวงขมวดคิ้วเล็กน้อย ขนตายาวอันงอนงามของนางกระพือและมองอย่างฉุนเฉียวใจว่าทำไมหัวใจของคนผู้หนึ่งถึงทำให้นางเจ็บปวดถึงเพียงนี้!
"ใครบอกเจ้าว่านี่เป็นจุดจบ? หลังจากที่ไม่เหลืออุปสรรคกีดขวางเรื่องราวเหล่านี้แล้ว เจ้ายังจะไม่เรียกมันว่าจุดจบเช่นนั้นหรือ? "ชิงสุ่ยกล่าวขณะที่เขาเดินไปหาสือฉิงจวงและจ้องเขม็งไปอย่างเย็นชาและดูสง่างาม
"ชิงสุ่ย เจ้าอย่าทำตัวเหมือนเด็กทารก ฟังข้า, เจ้าเป็นคนที่มีพรสวรรค์ที่ได้รับมาจากสวรรค์ ทำไมเจ้าถึงต้องการแสดงออกด้วยแรงจูงใจเช่นนี้? มีหญิงงามที่ดีมากมายอยู่ข้างนอกนั่น เมื่อเจ้าไปถึงจุดสุดยอดของวรยุทธแล้ว ผู้หญิงทุกคนก็จะเป็นของเจ้า! ถ้าเจ้าไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ ณ ตอนนี้ เจ้าจะเป็นอันตรายต่อครอบครัวของเจ้าในภายหลัง อำนาจของเหล่านิกายนั้นทรงพลัง!" สือฉิงจวงกล่าวเบาๆและดูอบอุ่น
"มันอาจจะยิ่งแข็งแกร่งกว่าสำหรับนิกายกระบี่นภา?" ชิงสุ่ยไม่สามารถช่วยอะไรได้ แต่เมื่อเขาได้ยินสือฉิงจวงกล่าวถึงเหล่านิกาย จากทั้งหมดที่เขาเคยได้ยินข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับนิกายจากอาจารย์เทพธิดาของเขามาก่อนหน้านี้
"ข้าได้ยินมาว่ามันแข็งแกร่งกว่านิกายกระบี่นภาเล็กน้อย แต่มันไม่ได้อยู่ในอาณาจักรชางหลาง!" เสียงเย็นยะเยือกของสือฉิงจวงที่ฟังดูมีความรู้สึกอ่อนโยนในหูของชิงสุ่ย
"ไม่ว่ามันจะเป็นใคร ข้าจะทำลายทุกคนที่กล้ายืนอยู่ในเส้นทางของข้า สาวงามเจ้าจะต้องเป็นของข้าในชีวิตนี้เท่านั้น ไม่มีใครสามารถที่จะแย่งชิงตัวเจ้าได้" ชิงสุ่ยมองหน้าใบหน้าเย็นชาและน่ารักของสือฉิงจวง และกล่าวด้วยรอยยิ้มที่ไม่ใช่รอยยิ้ม แต่การแสดงออกของเขาช่างรุนแรง
สือฉิงจวงยิ้มเบาๆ นี่เป็นรอยยิ้มที่แท้จริงครั้งแรกที่เขาได้เห็นจากนางวันนี้ รอยยิ้มเล็กน้อยก่อนหน้านี้เป็นเพียงเส้นโค้งที่มุมริมฝีปากของนาง แต่มันก็เป็นรอยยิ้มที่เกิดขึ้นจริงในขณะนี้ ฟันขาวสวยและใบหน้าที่เจิดจรัสงดงามราวกับไข่มุกได้ทำให้เกิดเพ้อละเมอออกมา
"ข้าจะบอกว่าข้าต้องการจะแต่งงานกับเด็กโง่เช่นเจ้า?" สือฉิงจวงยิ้มอย่างนุ่มนวลและมองไปที่ชิงสุ่ย!
ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าชิงสุ่ยรู้สึกดีขึ้นเมื่อได้เห็นรอยยิ้มของสือฉิงจวง มากกว่าตอนที่เขาทานซุปที่ทำจากผลสุราเลิศรสมันเป็นความสุขที่ไม่อาจนึกฝัน
"ข้าเป็นผู้ใหญ่ เจ้าเคยพูดในคืนนั้น... "
"เจ้ากำลังบอกให้ข้าตี!" สีชมพูระเรื่อเผยขึ้นบนใบหน้าอันสละสลวยของสือฉิงจวง ทำให้ใบหน้าที่เย็นชาและมีเสน่ห์ของนางยิ่งน่าหลงใหล มันน่าสนใจยิ่งกว่าอะไรเช่นพวกเขาร่วมรักกันเมื่อเธอถูกมอมเมา หลังจากนี้ทุกครั้งที่นางตื่นขึ้น จะมีเพียงชิงสุ่ยเท่านั้นที่สามารถเพลิดเพลินกับเสน่ห์ของความงามที่ไม่มีใครเทียบได้!
"มั่นใจได้เลยว่าข้าจะมีส่วนร่วมในเร็วๆนี้ ข้าจะแต่งงานเมื่อเจ้าต้องการแต่งงานกับข้า ฉิงจวงเจ้าจะพูดว่ายังไงล่ะ?" ชิงสุ่ยเอื้อมมือออกไปอยากจะจับสือฉิงจวง แต่ก็ถูกขัดขวางเอาไว้
"เจ้าไม่ได้รับอนุญาตให้สัมผัสตัวข้า ข้าได้บอกเจ้าทุกอย่างแล้ว เจ้าคงไม่โง่พอจะทำอะไรที่เจ้าต้องจะเสียใจแน่! "
เมื่อตอนที่ชิงสุ่ยได้กล่าวลาสือติงเทียน เขาได้ฝากกับอาจารย์ให้ส่งข้อความออกไปว่า "ข้าจะทุบตีใครก็ตามที่กล้าที่จะแย่งชิงนางสำหรับสือฉิงจวง" กับตระกูลซือตู ใครไม่เห็นด้วยจะถูกทุบตีโดยเขา จนกว่าพวกเขาจะพอใจ!
เมื่อสือฉิงจวงกล่าวว่านิกายอื่นๆนั้นไม่ได้อยู่ในอาณาจักรชางหลางและมีความแข็งแกร่งกว่านิกายกระบี่นภาเพียงเล็กน้อย แต่ชิงสุ่ยรู้ว่ามันจะไม่ดีหากพวกเขาจะสู้รบกันในอาณาจักรชางหลาง นอกจากนี้ตระกูลซือตูยังอยู่ในระดับผู้อาวุโสเท่านั้น
ผู้ฝึกตนปราณเทวะเซียนเทียน จะมีระดับเป็นผู้พิทักษ์ในนิกายเช่น นิกายกระบี่นภา ดังนั้นถ้าเขาใช้เวลาหลายสิบปีฝึกฝนปราณเทวะเซียนเทียน ข้าก็สามารถจัดการกับพวกเขาได้ ยิ่งไปกว่านั้นอาจารย์เทพธิดาของเขาก็ได้ส่งคนมาคอยเฝ้าดูเขาด้วย มันรู้สึกดีที่มีคนคอยปกป้องดูแล!
"ท่านอาจารย์ จะให้เหล่าผู้อาวุโสของข้าส่งของขวัญหมั้นหมายมาในอีกสองวัน ไม่กี่วันถัดจากนี้พวกเราควรจะปฏิเสธพิธีหมั้นของสือฉิงจวงก่อน!" ชิงสุ่ยบอกสือติงเทียนก่อนที่เขาจะจากไป
วันถัดมา!
ตระกูลซือตู!
"ปฏิเสธการแต่งงานงั้นหรือ?" ปู้ฝานถามซือตู หนานเทียนอย่างงงงวย
"ใช่, ตระกูลสือปฏิเสธการแต่งงาน พวกเขาบอกว่าชิงสุ่ยต้องการแต่งงานกับสือฉิงจวง และปล่อยคำพูดออกไปว่าเขาจะทุบตีใครก็ตามที่กล้าที่จะสู้เพื่อแย่งชิงสือฉิงจวง!" ซือตู หนานเทียนคำรามและกล่าวว่า
"ปู่ย่าตายายไม่ใช่บรรพบุรุษเก่าแก่เช่นนั้นหรือ? ตระกูลของเราจะรับความอับอายขายหน้านี้หรือ?" มีสายตาที่เกลียดชังในตาของปู้ฝาน
"เจ้ากลับไปก่อน ปู่รู้ดีว่าจะทำอย่างไร!" ซือตู หนานเทียนได้ให้ซือตู ปู้ฝานกลับไป แต่เขาก็คิดพร้อมกับเดินเข้าไปในห้องของเขา!
ซือตู ปู้ฝานกลับไปอย่างเงียบๆ แต่ความเกลียดชังในดวงตาของเขาก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น เมื่อการแต่งงานถูกปฏิเสธ มันจะเป็นเรื่องที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตของเขา!