ตอนที่ 4 เวทย์โบราณแห่งความโลภ 4

ธีโอกลายเป็นไม่อยากรู้ในทันที

เป็นเพราะเสียงของ ความตะกละ นั้นมันดูเหมือนเสียงจากนรกที่สามารถทำให้เขาตายได้แค่ได้ยิน เขาคอแข็ง ปากเปิดไม่ออกในทันที โชคดีที่มีเสียงได้มาช่วยเตือนสติเขาเอาไว้

[ความตะกละ ได้รับการเติมเต็มจากความหิวแล้ว สติปัญญาของ ความตะกละ ได้รับการฟื้นฟูชั่วคราว]

[สถานะปัจจุบันของ ความตะกละ นั้นยังไม่สมบูรณ์ มันยังต้องการอาหารอีกมากมายในอนาคตเพื่อคืนความสามารถของมัน ความตะกละจะตกอยู่ในสถานะจำศีลและจะตื่นเมื่อมันหิวเท่านั้น และจะตอบคำถามแค่1คำถามหลังจากรู้สึกอิ่ม ภูมิปัญญาของ ความตะกละ นั้นมีมากมายมหาศาลมาก]

[กรุณาถาม1คำถามก่อนที่ ความตะกละ จะจำศีล]

คำอธิบายนั้นเข้าใจได้ง่าย 1คำถามและ1คำตอบ...

ตามคำอธิบายจากเสียงแปลกๆนั้น ความตะกละ เป็นวัตถุโบราณ มันกลืนกินหนังสือเป็นอาหาร แม้ว่าต่อให้มันจะกินเพียงวันละเล่มก็ตาม แต่ถ้า1ปีมันก็จะกลายเป็น300เล่ม แล้วมันอยู่มากี่ปีแล้วละ ? ฉะนั้นมันมีความรู้เป็นอย่างมาก ถ้าหนังสือทั้งหมดที่มันกินเข้าไปนั้นเกี่ยวข้องกับเวทมนต์แล้วละก็ ค่าของมันคงไม่สามารถที่จะวัดได้

สำหรับนักเวทย์ผู้ที่ต้องการความรู้ไม่สิ้นสุดนั้น มันมีค่าเสียยิ่งกว่าหัวใจของมังกรเสียอีก

‘ฉันควรจะถามอะไรดี?’

‘ฉันต้องถามอะไรบางอย่างที่จะช่วยฉันในตอนนี้ได้’

เพื่อจะช่วยธีโอที่พึ่งจะกลายเป็น ผู้ใช้เวทย์ขั้น2 ความรู้เกี่ยวกับเวทมนต์อันเก่าแก่ไม่มีความหมายสำหรับเขา คำถามเกี่ยวกับสมบัติงั้นหรอ? เขาไม่ใช่พวกโลภจนไม่คิดอะไรหรอกนะ เขาจะไปเอาพลังที่ไหนไปค้นหาสมบัติกัน

ดังนั้นเขาคิดได้แล้วว่าตอนนี้เขาควรจะถามอะไร

“ฉันจะถามคำถาม”

-อะไร ที่เจ้าต้องการรู้

เสียงนั้นยังคงเป็นเสียงที่น่าขนลุก แต่เขาสามารถเปิดปากได้แล้ว

“ฉันต้องการรู้เกี่ยวกับแก ความตะกละ แกเป็นวัตถุโบราณชนิดใดกัน?”

เกิดความเงียบไปชั่วขณะ มันเป็นคำถามที่ไม่คาดฝันมาก่อน

ธีโอ อาจจะไม่รู้ แต่เสียงนั้นกลายเป็นชัดเจนขึ้น

-ได้

-อย่างไรก็ตาม เพื่อที่จะให้เข้าใจฉัน การพูดปกตินั้นมันอธิบายยาก เจ้าต้องเห็นภาพ

“เห็นภาพ?”

-นี่เป็นความรู้สึก

มันพูดกับเขา

ทันทีที่พูดจบ ตัวอักษรแปลกๆก็ไหลจากฝ่ามือว้ายของเขาไปที่หัวของธีโอ มีตัวเลข ตัวอักษร และแนวคิดทางภาษามากมาย เขารู้สึกหน้ามืดและเข้าใจแล้วว่าทำไม ความตะกละ ถึงไม่สามารถอธิบายได้

‘นี่มันเวทย์โบราณ!’

เวทย์โบราณ..

มันไม่ใช่หนังสือเวทมนต์ มันเป็นอะไรที่ยิ่งใหญ่มากในโลกนี้ แม้แต่จอมเวทย์ที่เก่งที่สุดในโลกก็ยังไม่มีมัน!

 

[เวทย์โบราณ”ความตะกละ/ระดับF]

[ผล : เพิ่มความเข้ากันได้กับธาตุ 1p; ความเข้ากันได้กับเวทย์+10 ; สามารถร่ายเวทย์;Lightning Bolt’ได้ ; เพิ่มความคงทนให้กับเวทย์เสก’โล่ป้องกัน’.

*ยังไม่สมบูรณ์ . ความสามารถส่วนใหญ่ถูกปิดผนึก

*ภายในหนึ่งวันจะตื่นขึ้นมาเพื่อบรรเทาความหิว

*หลังจากกินเสร็จแล้วจะถามคำถามได้1ข้อ

*ความสามารถที่กินเข้าไป เจ้าของจะได้รับด้วย

*การวิเคราะห์สาระสำคัญจากหนังสือหรือสิ่งของต่างๆที่ถูกกิน ยิ่งเจ้าของมีความเข้าใจมากเท่าไหร่ยิ่งมีประสิทธิภาพมากขึ้นเท่านั้น]

ขณะที่ธีโอกำลังรวบรวมข้อมูลในหัวของเขานั้น ความตะกละก้หาวออกมา

-อืมม..ฉันตอบคำถามแล้ว...

เสียงของความตะกละค่อยๆลอยหายออกไป ลิ้นและหลุมหายไปใจฝ่ามือของเขา

ธีโอมองไปที่มือซ้ายด้วยท่าทางที่ว่างเปล่า ไม่มีร่องรอยของหนังสือ5เล่มที่ถูกดูดหายไป ความรู้และพลังเวทย์ที่เพิ่มขึ้น ยังคงอยู่ ทำให้เขารู้ว่านี่คือเรื่องจริงไม่ใช่ภาพลวงตา

“ฮ่าๆๆๆ..”

นี่คือห้องสมุดสถานที่เขากำลังหลบหนีจากความเป็นจริงที่ทุกคนกำลังดุถูกเขา แต่เขาจะรู้ได้อย่างไรเขาได้พบกับสิ่งที่น่าอัศจรรย์เช่นนี้?

‘ฉันสามารถจบการศึกษาได้แน่ การจบการศึกษาไม่ใช่ปัญาหาของเขาแล้วตอนนี้ มันมีโอกาสเพิ่มขึ้นอย่างมาก!’

ธีโอ มีมันสมองที่ดี แต่แย่เรื่องเวทมนต์ ไม่มีใครสังเกตุเห็นความพิเศษของเขายกเว้น ศาสตราจารย์วินซ์ แต่ว่าแม้ ศาสตราจารย์วินซ์จะพยายามช่วยเขาเท่าไร มันก็เหมือนกับเอาน้ำเทใส่หลุม

[ยิ่งความเข้าใจของเจ้าของมากเท่าไร มันก็จะยิ่งมีประสิทธิภาพมากขึ้นเท่านั้น]

ความหมายของประโยคสั้นๆนี้เป็นสิ่งที่ในปัจจุบัน ธีโอยังไม่สามารถเข้าใจได้ เวทย์โบราณนั้นได้เลือกเจ้าของแล้ว และมันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่ที่ธีโอ ผุ่ที่ใฝ่หาความรู้มากกว่าทุกคน จะเป็นคนเดียวที่พบเจอ

กริ้ง!

เสียงระฆังดังทำลายความเงียบ ธีโอรีบมองไปที่นาฬิกา ขณะนี้มันถึงเวลาที่หอพักได้ถูกล็อคแล้ว เขาได้พบเจอกับ ความตะกละตอนประมาณ 4 ทุ่ม

‘ฉันไม่สามารถนอนบนเตียงได้ .... แต่ไม่เป็นไร ตอนนี้ฉันรู้สึกดีมาก’

ตอนนี้ธีโอ รู้สึกว่าเขาจะสามารถก้าวข้ามจากผู้ใช้เวทย์ขั้น2ได้ในเร็วๆนี้ ธีโอ มองไปที่ข้อมูลของเวทย์โบราณอีกครั้ง มีการกล่าวถึงอะไรสั้นๆเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลง ความเข้ากันได้กับเวทย์ของเขา ‘มันเพิ่มขึ้นมา10’

ถึงแม้มันจะน้อย และอาจจะต้องใช้เวลาในการพิ่มมัน แต่แล้วยังไงละถ้าเขาสามารถเพิ่มมันได้เรื่อยๆ

“....เอาละ ฉันจะอ่านหนังสือเพิ่ม”

ธีโอนั้นต้องการที่จะใช้เวทมนต์ แต่ห้องสมุดไม่ใช่สถานที่ๆจะใช้มันได้ ถ้าเขาบังเอิญทำอะไรเสียหาย เขาไม่รู้ว่าเขาจะโดนอาจารยืคนใดลงโทษบ้าง เขาต้องเลือกหนังสือที่จำเป็นเพื่อเอาไว้ให้ ความตะกละ ได้กินเมื่อมันตื่น

ธีโอรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก หนังสือในตอนนี้นั้นราวกับหีบสมบัติที่วางอยู่ตรงหน้าของเขาในตอนนี้

เวทย์โบราณแห่งความละโมบ ความตะกละ

นี่คือการพบกันครั้งแรกกับธีโอดอร์ มิลเลอร์