ตอนที่ 3 เวทย์โบราณแห่งความโลภ 3

เสียงอะไรหนะ?

ทันทีที่เสียงไม่รู้จักหายไป ความรู้จำนวนมากก็ไหลเข้ามาในสมองของธีโอทันที ความรู้ที่ต้องใช้เวลาหลายปีในการศึกษาถูกใส่เข้าไปในครั้งเดียว

ในขณะเดียวกัน ธีโอ นั้นก็รู้สึกว่าเขาสามารถใช้ ‘Lightning Bolt’ได้แล้ว และไม่เพียงเขาจะสามารถใช้เวทยืได้เพียงอย่างเดียว เขานั้นได้รับความรู้ของผู้เขียนหนังสือเล่มนี้อีกด้วย

“…Lightning Bolt?

เขาร่ายเวทย์ออกมาโดยไม่รู้ตัว นี่เป็นเวทย์ที่พึ่งล้มเหลวไปไม่นานมานี้ แต่ผลที่ออกมาในตอนนี้มันแตกต่างกับตอนแรกโดยสิ้นเชิง

ผ่างงง!

สายฟ้าแลบยิงออกไปนอกหน้าต่างที่เปิดอยู่ ภาพที่ธีโอเห็นตอนนี้นั้นคือเวทย์ที่สมบูรณืแบบอย่างยิ่ง

สิ่งต่างๆที่สายฟ้าวิ่งผ่านไปกลายเป็นสีดำในทันที ถ้าสายฟ้าพุ่งเข้าใส่สิ่งมีชีวิตละก็แน่นอนมันต้องตายในทันทีแน่ๆ

‘สำเร็จ’

หลังจากที่เขาล้มเหลวมาหลายร้อยครั้ง ในตอนนี้มันสำเร็จแล้ว และเนื่องจากเวทย์สายฟ้านั้นเป็นเวทย์ที่ควบคุมยากที่สุด ดังนั้นแล้วมันจึงสุดยอดมาก

เมื่อธีโอมองเห็นไฟฟ้าที่กำลังวิ่งอยู่บนฝ่ามือของเขา เขารู้สึกตื้นตันใจอย่างมาก

‘นี่ไม่ใช่ภาพลวงตา..!’

เขากกำหมัดจากอาการสั่นที่ฝ่ามือและเหงื่อไหลจากอาการตื่นเต้น

ธีโอ ตระหนักได้ว่านี่หละคือจุดเปลี่ยนของชีวิตเขา เขาเป็นนักเวทย์ที่ขาดความเข้ากันได้กับเวทย์มนต์และพลังเวทย์น้อยกว่าคนปกติ แต่นี่คือโอกาสที่เขาจะกลายเป็นผู้ใช้เวทย์ขั้น3!

‘เอาละ มาเริ่มใหม่กันตั้งแต่ต้นเลย’

ปรากฏการณืที่แสนประหลาดที่ทำให้เขาสับสนและตื่นตระหนกนั้นทำให้เขามีความหวัง ในขณะนี้เขากลับมาใจเย็นลงแล้ว สมองของเขาซึ่งแม้กระทั่งจอมเวทย์ชั้นนำยังต้องยอมรับ เริ่มทำการวิเคราะห์เหตุการณ์เมื่อสักครู่

สถานการณ์ตอนแรกนั้นเขาได้พบหนังสือแปลกๆ เขารู้สึกเปียกแฉะที่ฝ่ามือซ้ายของเขาและเมื่อเขาพยายามจะหยิบมันขึ้นมา มันกลับหายไป หลังจากนั้นก็มีลิ้นยื่นออกมาจากฝ่ามือของเขาและดูดกลืนหนังสือ [เวทย์สายฟ้าขั้นต้นไป] และเขาก็ได้เรียนรู้ทักษะ Lightning Bolt

ธีโอ นึกคำพูดก่อนหน้านั้นที่เขาได้ยิน

[‘Lightning Magic Primer’ ได้ถูกกินแล้ว ความเข้าใจของคุณสูงมาก]

[ได้รับเวทย์ขั้นสอง’Lightning Bolt’แล้ว]

[ความตะกละนั้นได้ตื่นจากการหลับไหลอันยาวนานแล้ว และตอนนี้มันหิวมาก รีบบรรเทาความหิวของความตะกละคุณมีระยะเวลา10นาทีจากนี้.(1/5)]

สิ่งที่สำคัญไม่ใช่สองประโยคแรก แต่ประโยคสุดท้ายหนะสิ

ธีโอนั้นจำประโยคสุดท้ายได้ เขาพึมพำโดยไม่ตั้งใจ“..ความตะกละ?”

วูบบ

มีหลุมปรากฏขึ้นที่มือซ้ายของเขาและลิ้นก็ยื่นออกมา รูนั้นมีฟันและมีริมฝีปากด้วย ธีโอได้เห็นฉากนี้อย่างใกล้ชิดแต่เขาไม่ได้ประหลาดใจหรือหวาดกลัวเลย ในใจของเขาเต็มไปได้ความหวังว่าลิ้นจะพูดคุยกับเขาได้

อย่างไรก็ตามคำตอบที่ได้ทำให้เขาคาดไม่ถึง

[ความตะกละนั้นหิวมาก ถ้าคุณต้องการพูดคุยด้วย คุณต้องช่วยบรรเทาความหิวเสียก่อน ให้อาหารอีก4ครั้งเพื่อลดความหิว คุณมีเวลา 6 นาที 24 วินาที]

[ความตะกละนั้นเป็นสิ่งที่ถูกบัญญัติมาแต่โบราณมันไม่ได้ถูกบันทึกลงในประวัติศาสตร์ มันเพิ่มความแข็งแกร่งจากการกินพวกอุปกรณืเวทย์มนต์และชอบหนังสือมากที่สุด คนที่เป็นเจ้าของสามารถได้รับผลประโยชน์ด้วยเช่นกันถ้าให้อาหารแก่ ความตะกละ อย่างไรก็ตามถ้าคุณทิ้งมันไป ความตะกละ จะถือว่าคุณคืออาหารของมันทันที]

แม้ว่าธีโอ จะได้ยินคำตอบที่คลายข้อสงสัยของเขา แต่ก็มีสิ่งที่เขาคาดไม่ถึง มันจะกินเจ้าของแทน ถ้ามันไม่ได้กินอะไรและหิวมาก?ธีโอ รู้สึกหนาวสั่นทันที ถ้ามันไม่ได้กินอะไรภายในอีก 6 นาที 24 วินาที มันจะกินเขา!

ธีโอรู้สึกหนาวสั่นไปถึงกระดูกเลยทีเดียว เขารีบมองไปรอบๆอย่างร้อนรน หนังสือ หนังสือ และ หนังสือ โชคดีที่รอบๆนี้มีอาหารสำหรับมันกองเป็นภูเขา ธีโอมองไปรอบๆและมองหาหนังสือ

“ยังมีเวลาอยู่ๆ”

เขาเดินไปเรื่อยๆขณะที่คิดไปด้วย เขาได้รับ’Lightning Bolt’ จากหนังสือ [เวทย์สายฟ้าขั้นต้น] นั่นหมายความว่าถ้ามันกินเล่มไหนเขาก็จะได้ความสามารถที่เกี่ยวข้องกัน ถ้าเขาจะให้อาหารมันเขาควรเลือกอาหารที่จะให้ประโยชน์แก่เขาได้มากที่สุด

ธีโอนั้น รู้ตำแหน่งของหนังสือทุกเล่มในห้องสมุดดังนั้นเขาจึงเลือกหนังสือที่จะเป็นประโยชน์แก่เขาอย่างไม่ลังเล

มันเป็นหนังสือที่เขาอ่านมาหลายครั้ง แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรแก่เขาเลย ธีโอเข้าใจพวกมันทั้งหมด แต่เขาไม่สามารถใช้มันได้

“ถ้าอย่างนั้นละก็…”

ธีโอได้สูดหายใจเข้าลึกๆ เขายื่นฝ่ามือซ้ายไปที่กองหนังสือและพูดว่า “ความตะกละ  กินซะ”

และมันก็กินทันที

หงับ

ลิ้นได้ยื่นออกมาอีกครั้ง ดูเหมือนมันจะไม่สามารถกินหนังสือพร้อมกันได้หลายๆเล่ม

หนังสือถูกดุดเข้าไปในหลุมบนฝ่ามือของเขา โดยไม่มีร่องรอยเหลือเลย

[ความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับธาตุต่างๆ’ ได้ถูกกินแล้ว ความเข้าใจของคุณสูงมาก]

[ความเข้ากันได้กับธาตุทั้ง4ของคุณเพิ่มขึ้น]

[ความตะกละยังไม่อิ่ม ให้อาหารมันอีก3ครั้งเพื่อลดความหิวโหย มีเวลาอีก 5 นาที 11 วินาที]

มันเป็นไปตามที่เขาคาดไว้ เขาได้รับความรู้เกี่ยวกับหนังสือที่ถูกกลืนกิน มันน่าอัศจรรย์มาก เกณฑ์ของการเป็นผู้เชี่ยวชาญในแต่ละขั้นของผู้ใช้เวทย์คือการทดสอบว่า เวทมนต์ในขั้นนั้น สามารถใช้ได้อย่างอิสระ ไม่ขัดข้อง

ไฟ น้ำ ลม และดิน

อย่างไรก็ตามมันไม่มีเวลาที่เขาจะรู้สึกปลื้มใจ ลิ้นได้ยื่นออกมาและคว้าหนังสือเล่มต่อไปทันที มันกินหนังสือตามลำดับ และ ธีโอ ก็ได้ความเข้าใจเกี่ยวกับเวทมนต์เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

[การควบคุมพลังเวทย์’ได้ถูกกินแล้ว ความเข้าใจของคุณนั้นสูงมาก]

[ความเข้ากันได้กับเวทมนต์ของคุณเพิ่มขึ้น]

[‘การเขียนวงเวทย์พื้นฐาน’ได้ถูกกินแล้ว ความเข้าใจของคุณสูงมาก]

[คุณสามารถสร้างวงเวทย์ขั้นที่2ได้แล้ว และวงเวทย์ที่3ก็สร้างได้แต่ความสำเร็จจะลดลง]

[‘การประยุกต์การใช้เวทมนต์ป้องกัน’ได้ถูกกินแล้ว ความเข้าใจของคุณสูงมาก]

[คุณสามารถเปลี่ยนรูปร่างของเวทย์ป้องกันได้แล้ว]

“อึก!”

ธีโอ รู้สึกสั่นสะท้านและทรุดตัวลงบนพื้น ผลที่ตามมาหลังจากได้รับความรู้ความเข้าใจมาอย่างทันที 3 เล่มนั้นรุนแรงมาก

ตาของเขานั้นเหลือกขึ้นและหัวของเขารู้สึกเหมือนจะระเบิดออกมา ธีโอรู้สึกปวดหัวอย่างมาก หลังจากผ่านไป 10 นาที อาการจึงทุเลาลง

“บ้าจริง ต่อจากนี้ฉันจะให้มันกินทีละเล่ม”

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาปวดหัว มันรู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก มันเหมือนกับเขากำลังถูกสว่านเจาะหัว เขาไม่ต้องการจะรู้สึกแบบนี้อีก

แม้มันจะเจ็บปวดแต่มันคุ้มค่าเสียเหลือเกิน

“พลังเวทย์..”

พลังเวทย์กำลังไหลเวียนอยู่ในตัวเขา มันไหลเวียนไปในทุกส่วนของร่างกายเขา อย่างไรก็ตาม เขายังไม่สามารถที่จะใช้มันได้อย่างเต็มที่ การขาดความเข้ากันได้กับเวทยมนต์นั้นมันแย่จริงๆ

ธีโอนั้นตาแดงในทันที เขาพยายามอย่างมากที่จะไม่ร้องไห้

ตอนนี้เขาเป็นผู้ใช้เวทย์ขั้น2แล้ว เพื่อที่จะจบการศึกษาเขาต้องเป็นผู้ใช้เวทย์ขั้น3

นี่เป็นครั้งแรกหลังจากที่เข้าสู่สถาบันแห่งนี้ เขาต้องทนรับการดูถูกมากมาย แต่ตอนนี้โชคชะตาได้เข้าข้างเขาแล้ว

“ใช่ มันอิ่มแล้วหรือยัง”

เขามองไปที่มือซ้ายและพูดกับมัน

“มันควรจะพูดได้แล้วหลังจากกินหนังสือไป5เล่ม”

เขาจำได้....

ความตะกละนั้นมีความสามารถในการพูด เสียงนั้นได้บอกมาว่ามันหิว ธีโอ ไม่รุ้ว่าเสียงนั้นมาจากไหน แต่เขาก็เชื่อมัน

และเสียงก็ไม่ได้ทรยศต่อความเชื่อมั่นของเขา

วูบ

ปากของมันเปิดขึ้นเมื่อมันต้องการจะกิน

มันเป็นหลุมที่ไร้ก้นลึก ลิ้นโผล่ออกมาจากหลุมดำและตวัดไปมาราวกับงู

นี่ถือเป็นภาพที่น่ากลัวมากสำหรับคนขวัญอ่อน

มันเป็นเสียงที่น่าขนลุกอย่างมาก

แค่มันพุดก็เหมือนกับบรรยากาศโดยรอบมืดมนในทันที

มันไม่มีดวงตา แต่เขารู้สึกได้ว่ามันจ้องมองมาที่เขา

 

-ธีโอดอร์ มิลเลอร์

หลังจากที่มันเรียกชื่อเขา

-เจ้าอยากรู้อะไร..?

ความตะกละได้ถามเขา