ตอนที่ 20 : นี่สิที่เรียกว่าของจริง…
ผู้คนทั้งสี่ที่ได้เป็นเหยื่อล่อ … แรงที่มีเริ่มหมดกำลังลงในการที่จะต่อสู้ พวกเขาวิ่งวนไปรอบๆตัวของนกยักษ์นั่น มันจะแม่นยำมากขึ้นหากได้การทำแบบเดิมและโจมตีซ้ำๆ ทั้งสี่คนเริ่มไม่ไหวและคิดถึงหนทางที่เราจะได้หนีออกไป
“มีอะไรที่สามารถกำจัดเจ้านกนี่ได้!? ฉันไม่รู้ว่าการที่ใช้เวทย์มนต์ทำงานเกินไป นั่นจะทำให้เกิดอันตราย … มีอะไรที่เราจะสามารถใช้กำจัดมันได้หรือไม่!?”
ลุกซ์สังเกตเห็นว่าพวกเขากำลังขาดอำนาจและอ่อนกำลังลง แต่อัลเลตได้ออกความคิดเห็น
“ลง! มันคือการเพิ่มผลของสถานะทางทักษะ!”
อัลเลต หลุดความรู้ของการเล่นเกมในหัวของเขา สิ่งที่เขาจำได้มันมีความพิเศษและเป็นความผิดปกติของนักเวทย์ พวกเขายังไม่เคยได้เห็นมันโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเกม
“ลง? นั่นมันบ้าอะไรกัน!?”
แต่ไม่ ยูเนียส ก็ ลุกซ์ ดูเหมือนที่จะได้รับมัน ลงที่อัลเลตพูดถึงเป็นการลดลงของค่าพารามิเตอร์ในศัตรู แต่มันก็ยังไม่ได้ดีขนาดในเกม…
“มีวิธีอื่นที่จะป้องกันมันได้หรือไม่?”
รูเดิล เข้าใจที่อัลเลตพูดถึง เพียงแต่เขาเพียงต้องการที่จะหาวิธีที่ง่ายกว่านี้ แต่…
“มีไอเทมที่จะสามารถกู้คืนได้ … และความน่าจะเป็นของการลงจะมีผลที่ไม่สูงมากนัก”
“ไอเทมที่กู้คืน…นายหมายถึงยา? ยาที่จะลบพิษนี้คืออะไร? และนายจะวางแผนการใช้มันในขณะที่ต่อสู้อย่างไร?”
ในขณะที่ลุกซ์กำลังคิดอย่างหนัก ยูเนียสได้แต่ถอนหายใจ
“ถ้าบางสิ่งเป็นเช่นนั้น ทางออกที่ดีที่สุดของเราคือการได้เป็นทหารองครักษ์ …แต่ไม่ว่าเราจะรับได้หรือไม่ ทั้งหมดนี่ขึ้นอยู่กับโอกาส ในกรณีนี้เราสามารถที่จะกำจัดมันได้ในหมัดเดียว”
ในขณะที่ยูเนียสคิด อัลเลตก็มีความคิดวิ่งผ่านในหัวของเขา
“ไม่มีทางที่เราจะสามารถกำจัดมันได้ในครั้งเดียว…”
ในขณะที่กำลังวิ่งไปรอบๆ คนทั้งสี่ได้ก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับทักษะพิเศษประจำตัวของเขา ลุกซ์มาพร้อมกันกับเวทย์มนต์ประจำตัวของเขา …อยู่เนียสร่ายเวทย์มนต์เข้าไปบนดาบของเขา …อัลเลตใช้ดาบวิเศษที่เขาแสนจะภาคภูมิใจ และรูเดิลกำลังร่ายเวทย์มนต์ให้เกิดขึ้นบนมือทั้งสองข้างของเขา
การเคลื่อนย้ายครั้งแรก ลุกซ์มีช่วงเวลาที่คอยเฝ้าสังเกตนกนั่นทุกครั้งที่โจมตีก่อนหน้า และเริ่มให้สัญญาณ
“ตอนนี้! ทุกคนโจมตี!!!!!!”
ลุกซ์ยิงเวทย์มนต์ขนาดใหญ่ของเขาเข้าโจมตีไปยังตัวของนก…เมื่อสัมผัสถึงแรงกระแทกทำให้มันเสียความสมดุลที่มีอยู่และตกลงมา คราวนี้ยูเนียสฟันร่างของมันด้วยดาบของเขาพร้อมกันกับรูเดิลที่เปิดการโจมตีของเขา ยูเนียสใช้มีดฟันเขาไปยังปีกของมัน และรูเดิลใช้เวทย์มนต์ของเขาทั้งหมดส่งมันให้ลอยละลิ่วบินผ่านท้องฟ้าไประยะไกล…ละอีกคนหนึ่งที่ดูเหมือนว่าจะถูกทิ้ง
“ทะ..ทำไม….!?”
คำพูดของลุกซ์ที่ออกมาจากลมหายใจที่รวดเร็ว เลือดไหลโชกไปทั่วร่างกายของมัน นกยักษ์กำลังยืนอยู่ด้วยเท้าของมันพร้อมเลือกที่ไหลออกมา ยูเนียสกำลังฟื้นฟูกำลังของเขา แต่รูเดิลไม่สามารถที่จะยืนขึ้นได้ในขณะนี้ เขาใช้พลังมากเกินไป…คล้ายกับโดนภูเขามาทับร่างของเขา และที่เลวร้ายกว่านั้นคือเขาได้เห็นถึงความสามารถที่นกยักษ์นั่นมี
“เชอะ! ฉันไม่เคยจินตนาการว่ามันจะยากลำบากขนาดนี้ … ลุกซ์ นายยืนไหวไหม?”
“อย่าเพิ่งมาช่วยฉัน! ยูเนียส มันไม่ใช่ว่าฉันไม่สามารถยืนได้หรอกนะ ! ฉันเพียงแค่ไม่อยาก…”
ในคำที่ยูเนียสถาม ลุกซ์แสดงให้เห็นถึงความกล้า ในขณะที่พวกเขาทั้งสามคนถูกจู่โจมด้วยความสามารถของนก อัลเลตเป็นคนเดียวที่ได้รับความปลอดภัย แต่ผู้ชายในคำถามกลับลังเลที่จะตอบถึงความกลัวที่เขามีต่อมอนสเตอร์นั่น
“นายทำอะไรอยู่อาร์ดี้!? ทำไมนายไม่โจมตี! ทั้งๆที่นาสามารถทำมันได้!”
อัลเลตเลือกที่จะเพิกเฉยคำพูดของยูเนียส แต่ในขณะนั้นเอง … ก็มีไฟตกลงมาจากฟากฟ้ามันคือขี้เถ้าของนกนั่น…ปรากฏการณ์ที่เกือบจะถูกย่างทั้งเป็น หากมันลงไปยังที่เสาไฟ
เมื่อไฟได้มอดดับและป่าเงียบสงบไป…มันเป็นเวลาที่เหมาสมสำหรับดวงอาทิตย์ที่จะเริ่มขึ้นสู่ขอบฟ้า แสงสว่างของดวงอาทิตย์ทำให้พื้นที่เริ่มสว่างขึ้นไปทีละน้อย ละน้อย จนสว่างขึ้นในที่สุด มังกรสีแดงที่บินเพื่ออาบน้ำของแสงอาทิตย์มันคือมังกรของแคทีย่า
แคทีย่าลงจาหลังมังกรของเธอและมองไปรอบๆ จากที่เธอเห็น เสื้อผ้าของพวกเขาขาดรุ่งริ่ง รูเดิลไม่สามารถที่จะช่วยเหลือเขาได้แต่รู้สึกตื่นเต้น แต่หลังจากสถานการณ์นั้น แคทีย่าก็ได้หาข้อสรุปด้วยตัวของเธอเอง…
ในขณะที่แคทีย่ามายืนอยู่ต่อหน้าของเขาทั้งสี่คน อัลเลตเป็นเพียงคนเดียวที่ยืนอยู่ทางด้านซ้าย และเธอก็บันทึกความรู้สึกที่เธอเห็นลงในบัญชี เธอไม่คิดว่ารูเดิลยังคงมีชีวิตอยู่ ไม่ เธอไม่อยากจะคิดเลย จากพลังของเขา เธอสามารถจิตนาการการเกิดสงครามครั้งนี้ได้อย่างง่ายดาย…
ในขณะที่แคทีย่ายืนอยู่ เธอใช้สายตามองลงไปยังร่างของรูเดิล รูเดิลทรุดตัวลง ในคำพูดของเธอ รูเดิลรู้สึกละอายใจที่เขาไม่ได้เปลี่ยนไปเลยจากปีก่อน เขาได้รับการฝึกฝน…ได้รับการเรียนรู้..แต่ถึงกระนั้นรูเดิลจบลงอย่างที่บันทึกเอาไว้
“เอ๊ะ? …เกิดอะไรขึ้นกับสถานการณ์นี้? และการประชุมของฉันกับแคทีย่าน่าจะมาในภายหลัง…เห้อ!”
ooo
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นภายในป่าแห่งนั้นกลายเป็นหัวข้อของการสนทนาที่ร้อนแรงภายในสถานศึกษา ‘ เพื่อช่วยเหลือเจ้าหญิง! อัลเลตอาสาที่จะเป็นเหยื่อล่อ ‘ การพูดถึงในครั้งนี้ ทำให้อัลเลตค่อนข้างที่จะเป็นหนึ่งในที่นิมยมของสถาบันการศึกษา…แต่ขุนนางทั้งสาม…รูเดิลและผู้อื่นไม่ได้เป็นที่พูดถึงมากอย่างที่ควร
สำหรับยูเนียสและลุกซ์ สมกับเป็นทายาท สองในสามของขุนนาง! พวกเขาจะพูดและสรรเสริญพวกเขา แต่สำหรับรูเดิลเป็นเพียงคนเดียวที่ถูกมองว่ามันเป็นความรับผิดชอบของเขา เขาถูกวิพากษ์วิจารณ์สำหรับการอาสาสมัครที่จะมาเป็นเหยื่อล่อ เขาไม่เข้าใจจุดที่เขายืนอยู่ …มันคือผลของการรายงานของทหารองครักษ์ และครัซที่ได้หลบหนีก่อนที่จะมีใครรู้ว่ามันโกหกเพื่อเปลี่ยนจุดของโทษให้กับเขา…
‘ ในส่วนของรูเดิล เขาได้แพร่การจายความกลัวและความผิดปกติเขาไม่ได้ใช้งานใดๆในการสู้รบ’
ความจริงที่เขาได้เสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยเจ้าหญิง ไม่ได้ถูกมองข้ามไป หากแต่ในกรณีนี้ รูเดิลถูกกล่าวหาว่าเป็นบุคคลที่น่ากลัว สถาบันการศึกษาต้องการที่จะปฏิเสธข่าวลือของตัวเอง และสิ่งที่เขาจะทำ ‘ ปิดปากพวกเขาด้วยเงิน? ’ หรือ ‘พวกเขาจะปกปิดมันเพราะมันเป็นความจริง! ’ นักเรียนได้ข้อสรุปของพวกเขา
ในการรักษาร่างกายที่พ่ายแพ้ของเขา รูเดิลเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลของสถาบัน เขานอนอยู่ที่เตียงริมหน้าต่าง พื้นที่ตรงนั้นกลายเป็นพื้นที่ส่วนตัวของเขา ที่ได้คิดถึงความล้มเหลวของตัวเอง เขาได้แต่มองขึ้นไปยังท้องฟ้า และด้านข้างของเขา เป็นอิซูมิที่กำลังปอกผลไม้ด้วยสายตาที่ปกติ
“เธอคิดว่าฉันจะเห็นมังกร…เธอคิดว่ามันจะบินผ่านไป”
เขาได้เติมเต็มชีวิตของคนไข้ที่แสนจะน่าเบื่อ ในเตียงที่ติดกัน ลุกซ์ และยูเนียส ได้รับการรักษา ซึ่งแตกต่างจากรูเดิลที่แสนจะน่ากลัว พวกเขาได้รับการบาดเจ็บจากไฟ
“นายเป็นแบบนี้เสมอ?”
ลุกซ์ถาม อิซูมิฝืนยิ้มแบบขมๆ
“เราทุกคนสบายดี แต่…รูเดิล นายยังไม่สามารถที่จะกลับไปนั่งได้เหมือนเดิมใช่ไหม ?”
ใช่ เป็นความจริงที่ว่ามีเพียงรูเดิลที่ยังคงอยู่ในสถานการณ์ที่น่ากลัว
“ฉันขอโทษ ฉันจะอธิบายให้ทุกคนในชั้นเรียนของฉัน แต่ดูเหมือนว่า ทางสถาบันการศึกษาจะยังไม่มีการพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ทุกคนพยายามที่จะโทษคนอื่น … ทำให้นายเกิดปัญหา พวกเขากำลังลดโทษของนาย ในกรณีที่เลวร้ายที่สุด นายอาจจะถูกไล่ออกจากสถาบัน ฉันได้ยินว่าเขาจะบังคับให้จบการศึกษา”
รูเดิลมีปฏิกิริยาต่อคำพูดนั้น ด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด…
“อิซูมิ…เธอคิดว่าฉันควรจะตั้งชื่อท่าไม้ตายของฉันว่าอะไร? เธอคิดว่า มีอะไรสั้นๆ เจ๋งๆที่กำลังจะมานี้ไหม?”
“โอ้! นี่นายอาจจะถูกไล่ออก แต่นายจะพูดถึงท่าไม้ตายบ้าๆนี่อยู่อีกหรอ!?”
ลุกซ์ ทำใบหน้าอย่างคนไม่อยากจะเชื่อ
“นายสามารถกลายเป็นอัศวินในเพียงสองปีของการศึกษาขั้นพื้นฐาน ฉันจะกลายเป็นดรากูนจากที่นั่น ดังนั้น…ฉันไม่ได้สนใจ ไม่ มันน่าเสียดายที่จะสุญเสียสภาพแวดล้อมการเรียนรู้ของสถาบันแห่งนี้”
รูเดิลไม่ได้ตอบคำถาม ในคำพูดของเขา อิซูมิก้มหน้าลงใบหน้าของเธอเคร่งขรึมและเธอกำลังหงุดหงิดเรื่องของครัซ ครัซพวกคนอื่นที่วิ่งหนีไปกับเขา กำลังจะทำให้รูเดิลเป็นบาป เพื่อปกปิดความอับอายของพวกเขา
การใช้พลังของบ้านนี้…แต่นี้เป็นเรื่องที่แปลก ไม่ว่ากรณีใดๆรูเดิลควรจะได้รับการแต่งตั้งตำแหน่งที่เพิ่มขึ้น และมันดูเหมือนว่าจะเป็นไปไม่ได้ จริงอยู่ที่รูเดิลอาจจะมีการตำหนิบางอย่าง แต่รูเดิลก็มีเหตุผลของเขา
ความสามารถของนกที่ทำให้คนรอบข้างเกิดสงครามเกิดขึ้น อาจจะบอกได้ว่ามันตื่นตระหนกที่ได้เจอพวกเขา รูเดิลก็ไม่สามารถที่จะกระทำการตัดสินใจที่มีเหตุผลที่จะพิสูจน์ได้ แม้กระทั่งผู้เชี่ยวชาญด้านต่างๆ และพวกเขากำลังที่จะหาตำหนิบนตัวของรูเดิล
อิซูมิค่อยๆรู้สึก รูเดิลก็ยังคงเหมือนมีความสุขดี … เช่นว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ ล้วนมีความเป็นไปของโชคชะตา ในขณะที่เขาพยายามที่จะต่อต้านในตัวของรูเดิล เป็นกระแสที่รุ่นแรงราวกับจะพรากชีวิตของเขาไป
ooo
ช่วงเวลาที่เจ้าหญิงฟีน่าในพักฟื้นอยู่ในห้องของเธอ กับคำถามและการสัมภาษณ์เธอในแต่ละวันเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพื่อจะรักษาความเมื่อยล้าในชีวิตประจำวันของเธอ…
( ฟัฟฟี่ฟีเวอร์!!! วันนี้เป็นวันที่ฉันจะได้อยู่กับสัตว์เลี้ยงของฉัน )
“อย่าหนีนะ มี่”
… เธอได้เชิญเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอ เข้ามาอยู่ในห้องกับเธอ ด้วยอันตรายที่เธอได้รับผ่านมาในรอบนี้ อัศวินจากที่บ้านของเธอได้วิ่งเข้าไปเช่นกัน ในความเป็นจริงเพียงแค่หน้าห้องของเธอ ก็จะพบอับอัศวินหญิงที่คอยรักษาการให้เธอ หากภายในห้องเกิดอะไรขึ้น พวกเขาจะได้ยินเสียงทันที
แม้ในตอนนี้ Courtois ยังคงถืออคติต่อพวกเอลฟ์ ฟีน่าพยายามเก็บเงียบถึงเรื่องนั้น แต่…
“จะ..เจ้าหญิง ! เธอเห็นว่าฉันเป็นสัตว์เลี้ยง…ทำไมคุณถึงกำลังคลำหน้าปกของฉัน!?”
“ฉันต้องการสัตว์เลี้ยงอย่างเธอ”
( ฉันไม่สามารถที่กำลังฝืนตัวเองได้ในขณะนี้ รสชาติของฟัฟฟี่ลูกแมวน้อยน่ารักตัวนี้ …ฉันอยู่ไม่ได้อีกต่อไปถ้าไม่มีเขา !! ฉันไม่สามารถทนได้อีกต่อไป ! เหมือนว่าฉันกำลังจะตายหากไม่มีเธอ … อ๊า! ฉันต้องการรู้เทคนิคเหมือนรูเดิล )
และสิ่งนี้จะจบลงด้วยการเข้ารักษาของรูเดิล. . .
