AST บทที่ 136 - แก่นแท้อสูร!! ความรู้สึกที่คลุมเครือ
ฝากติดตามเพจด้วยนะครับ แฟนเพจ แจ้งเตือนก่อนใคร กดเลย
https://www.facebook.com/AncientStrengtheningTechnique
บทที่ 136 - แก่นแท้อสูร!! ความรู้สึกที่คลุมเครือ
เมื่อชิงสุ่ยคลานออกมาจากซากศพของราชันอสรพิษ ร่างกายของเขาก็ปกคลุมไปด้วยเลือดของอสรพิษ ทันใดนั้นเขาก็เห็นเหวินเหรินอูซวงที่ยืนอยู่ไม่ไกล บนใบหน้าที่งดงามนั้นเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา
เหวินเหรินอูซวงโยนรากของต้นอสรพิษวงแหวนทองคำและผลอสรพิษวงแหวนทองคำที่อยู่ในมือของเธอ เธอไม่สนใจเลือดที่ปกคลุมร่างของชิงสุ่ย เธอพุ่งเข้าไปกอดเขาพร้อมทั้งร้องไห้ออกมา
"ข้าไม่เป็นไรแล้ว เจ้าอย่าร้องไปเลย เป็นเด็กดีนะ เชื่อฟังข้า!!!!"ชิงสุ่ยตบหลังเหวินเหรินอูซวง และปลอบโยนเธอ มองไปที่เหวินเหรินอูซวงในตอนนี้ ชิงสุ่ยรู้สึกว่าทุกอย่างคุ้มค่ามาก และเขากำลังรู้สึกมีความสุขอย่างยิ่ง
"เหตุผลเดียวที่ข้าต้องการให้เจ้ามาที่นี่ด้วยกันก็เพราะผลไม้อสรพิษวงแหวนทองคำ ข้าไม่ได้ตั้งใจให้เจ้ามาต่อสู้กับราชันย์อสรพิษวงแหวนทองคำ ถ้าหากเกิดเหตุผิดพลาดอะไรขึ้นมาแล้วข้าเกิดเจ้าตายล่ะ ข้าขอโทษ!!!!!" เหวินเหรินอูซวงกอดของชิงสุ่ยไม่ยอมปล่อย
"เอาละ อูซวง ตอนนี้ข้าไม่เป็นอะไรแล้ว หรือว่าเจ้าเห็นว่าข้าไม่ปกติ? ข้าก็เพียงเนื้อตัวสกปรกเท่านั้นเอง และตอนนี้คราบสกปรกบนเสื้อผ้า ก็เปื้อนเสื้อของเจ้าหมดแล้ว"ชิงสุ่ยยิ้มอย่างอบอุ่นในขณะที่เขาพูด
ใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาของเหวินเหรินอูซวง มันทำให้หัวใจของชิงสุ่ยรู้สึกเจ็บปวดเมื่อเห็นเธอเป็นเช่นนั้น เขาสูญเสียการควบคุมตนเอง แล้วค่อยๆเอื้อมไปจูบบนใบหน้าของเธอและช่วยเช็ดคราบน้ำตา
แม้มันจะเค็มเล็กน้อย เมื่อริมฝีปากของสัมผัสกับใบหน้าอันวิจิตรงดงามดุจหยกของเหวินเหรินอูซวง ความรู้สึกที่อ่อนนุ่มและงดงามทำให้ชิงสุ่ยตกตะลึง
ใบหน้าของเหวินเหรินอูซวงแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความตื่นตะหนก มันทำให้เขารู้สึกว่าเธอนั้นเหมือนสาวน้อยที่น่ารักอย่างแท้จริง
"อูซวง มาดูกันว่าแกนกลางของสัตว์อสูรตนนี้มีลักษณะเป็นอย่างไร "ชิงสุ่ยกล่าวอย่างมีความสุข
"อืมมม!!!"
ชิงสุ่ยค่อยๆปล่อยตัวของเหวินเหรินอูซวงออกอย่างช้าๆ เธอในตอนนี้อยู่ในสถานะสูญสิ้นสติ เขารู้ว่าเขานั้นเป็นผู้ชายคนแรกที่ได้จูบเธอ บางทีเธออาจจะยังไม่พร้อม มิฉะนั้นเธอคงไม่หวาดกลัวถึงขั้นจมหายลงไปในห้วงความคิด
มันเป็นเรื่องน่าสนใจ ชิงสุ่ยรู้ดีว่าเกร็ดผิวหนังของราชันย์อสรพิษวงแหวนทองคำเป็นสิ่งที่ดีเยี่ยม ยิ่งไปกว่านั้นมันยังมีขนาดใหญ่มาก เขาจึงพยายามเก็บรวบรวมมันมาให้ได้มากที่สุด ทั้งกระดูก และสิ่งสำคัญที่สุดในเมื่อคืนแกนกลาง แก่นแท้ของสัตว์อสูร ถือได้ว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดของสัตว์อสูร เขาตัดชิ้นเนื้อขนาดใหญ่ของอสรพิษตัวนี้ออกมาเพื่อเตรียมที่จะย่างและกินมัน
แก่นแท้ของสัตว์อสูรมักจะมีสีขาวเงิน และมีหลายขนาด แต่ส่วนใหญ่ แก่นแท้ของพวกมันจะใหญ่ก็ต่อเมื่อพวกมันแข็งแกร่ง เมื่อชิงสุ่ยดึงแก่นแท้อสูรของราชันย์อสรพิษวงแหวนทองคำออกมา เขาก็พบว่ามันมีขนาดเท่าศีรษะของมนุษย์ ทั้งโปร่งแสงและเปล่งประกายสีเงินขาว
มันให้ความรู้สึกอบอุ่นและเรียบลื่นบนผิวสัมผัส หลังจากที่เขาออกแรงกด เขาก็ตระหนักได้ว่ามันแข็งแรงมาก แต่ตอนนี้มันถูกเคลือบไปด้วยเหมือกเหลว "อูซวง รับนี้ไป เดี๋ยวข้าจะตรวจสอบและดูว่ามีอะไรอื่นๆเหลืออีกไหม!!!!"ชิงสุ่ยโยนแก่นแท้อสูรให้กับเหวินเหรินอูซวงที่กำลังอยากรู้อยากเห็น
ชิงสุ่ยมองดูซากผิวหนังของอสรพิษที่กองสูงราวกับภูเขา "ขอบคุณสวรรค์ ที่ค่าน้ำแข็งแกร่งเพียงพอ ในที่สุดข้าก็สามารถสังหารราชันย์อสรพิษวงแหวนทองคำด้วยสองมือของข้าเอง"
"อูซวง รอข้าด้วย เดี๋ยวข้าจะไปอาบน้ำสักหน่อยข้ารู้สึกเหนียวตัวเหลือเกิน ตัวข้าเต็มไปด้วยเลือดของราชาสรพิษ ว่าแต่เจ้าต้องการจะอาบน้ำกับข้าด้วยหรือไม่ เดี๋ยวข้าจะช่วยถูหลังให้เจ้าเอง" ชิงสุ่ยมองไปทางเหวินเหรินอูซวงที่กำลังถือแก่นอสูรด้วยความตกตะลึงอยุ่
"ไม่จำเป็น ไอ้คนเจ้าชู้ เจ้าใช้ประโยชน์จากข้ามากเกินไปแล้ว" เหวินเหรินอูซวงตอบกลับชิงสุ่ยด้วยท่าทางที่รำคาญเล็กน้อย
ชิงสุ่ยยิ้ม ในขณะที่เขาค่อยๆลากแผ่นหนังอสรพิษขนาดใหญ่และมุ่งตรงไปยังทะเลสาบที่เขาได้พบก่อนหน้านี้ เมื่อเขาเดินผ่านเหวินเหรินอูซวง เขาก็หยิบรากของต้นอสรพิษวงแหวนทองคำขณะที่เดินผ่านมาด้วย
"อย่าแอบดูล่ะ!!!"
หลังจากที่กล่าวจบชิงสุ่ยได้ยินก่อนที่จะเดินไปทางทะเลสาบ
ชิงสุ่ยมองดูทะเลสาบขนาดเล็ก ที่กว้างประมาณ 1000 เมตร น้ำใสถึงขนาดมองเห็นพื้นทะเลสาบ มันไม่มีแม้แต่กุ้ง ปลา หนอน หรือแม้กระทั่งกบ ชิงสุ่ยถอดเสื้อผ้าออกทั้งหมดและเริ่มล้างตัว หลังจากนั้น เขาก็เอารากของต้นอสรพิษวงแหวนทองคำ เข้าไปภายในดินแดนหยกยุพราชอมตะ
หลังจากที่เขาโยนผิวหนังอสรพิษลงไปในทะเลสาบ น้ำในทะเลสาบก็พลันเปลี่ยนสีเป็นสีโคลน
ผิวหนังอสรพิษจากราชันย์อสรพิษวงแหวนทองคำแข็งแกร่งยิ่งกว่าเหล็กไหล แต่ในขณะเดียวกันมันกลับอ่อนนุ่มจนน่าตกใจ ที่สำคัญคือนอกจากมันจะนุ่มแล้ว มันยังเบาอีกด้วย นี้จึงเป็นเหตุผลที่ชิงสุ่ยนำมันมาด้วย
หลังจากทำความสะอาด ชิงสุ่ยก็เริ่มม้วนผิวหนังอสรพิษจะเป็นม้วนใหญ่ และเขาก็เอามันไปเก็บไว้ในดินแดนหยกยุพราชอมตะ จะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับโดยไม่บอกใคร หากมีผู้ใดรับรู้มันอาจนำมาซึ่งปัญหามากมาย
หลังจากนั้นพวกเขาก็กลับไปที่รถม้า
"รีบไปกันเถอะก่อนที่มันจะสาย พวกเราจะต้องออกจากหุบเขาวงแหวนทองคำก่อนที่มันจะมืด!!!"
"อืมม!!!"เหวินเหรินอูซวงโยนผลึกแก่นแท้อสูรกองราชันย์อสรพิษวงแหวนทองคำ กลับคืนสู่ชิงสุ่ย และหยิบถุงผ้าฝ้ายที่ภายในบรรจุผลไม้อสรพิษวงแหวนทองคำขึ้นมา
"ทำไมเจ้าถึงไม่ต้องการแก่นแท้นี้ล่ะ?"ชิงสุ่ยยิ้มและถาม
"นอกจากเหล่านักปรุงยาแล้ว แกล้งแท้นี้ก็คงมีประโยชน์สำหรับสัตว์อสูรเท่านั้น ข้าเองก็ไม่รู้วิธีใช้มันดังนั้นข้าจะให้เจ้ามาจัดการมันดีกว่า"เหวินเหรินอูซวงตอบกลับ
เมื่อมองไปยังใบหน้าที่กำลังแสดงท่าทางแปลกประหลาดของชิงสุ่ย เหวินเหรินอูซวงพูดออกมาขณะที่เดิน ด้านหลังของเธอ ชิงสุ่ยกำลังจ้องมองรูปลักษณ์อันมีเสน่ห์ของเหวินเหรินอูซวงขณะที่เขาเดินตาม
"ชิงสุ่ย เจ้ารู้เรื่องของนักปรุงยาใช่หรือไม่?"ระหว่างทางกลับ เหวินเหรินอูซวงก็ถามออกมา
"แน่นอน แต่ในตอนนี้ ข้าเองสามารถปรุงยาได้เพียง 2 ชนิดเท่านั้น แต่ข้าก็ยังไม่สามารถหาส่วนผสมของพวกมันได้ทั้งหมด"ชิงสุ่ยตอบโดยที่เขาไม่ต้องการปิดบังใดๆเอาไว้
"ว่าแต่เจ้าสามารถกลั่นยาเม็ดทองคำเซียนเทียนได้หรือไม่?"เหวินเหรินอูซวงถาม ภายใต้สายตาของเธอนั้นเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น
"ในตอนนี้ข้ายังคงไม่สามารถกลั่นมันได้ แต่ในอนาคตมันอาจไม่แน่ ถ้าหากข้าได้รับสูตรสำหรับกลั่นยาเม็ดทองคำเซียนเทียน บางทีข้าอาจจะกลั่นมันออกมาได้"ชิงสุ่ยคิดเล็กน้อยก่อนที่จะตอบกลับไป
"ถึงแม้ว่าข้าจะไม่รู้เรื่องราวของการปรุงยา แต่ข้าก็มีความรู้เรื่องยาเม็ดทองคำเซียนเทียนอยู่เล็กน้อย เจ้ารู้หรือไม่ว่าอัตราสำเร็จในการกลั่นยาเม็ดทองคำเซียนเทียนเป็นเท่าใด?"
"ข้าเองนั้นไม่รู้!!!"
ชิงสุ่ยไม่รู้เรื่องนี้จริงๆ แนวคิดเรื่องอัตราความล้มเหลวเป็นสิ่งที่เขาละเลย เนื่องจากการที่เขาใช้เปลวเพลิงบรรพกาลนั้น ทำให้อัตราความล้มเหลวนั้นต่ำมาก
"หนึ่งในพัน!!!"
"ให้ตายเถอะ เพื่อให้เกิดความสำเร็จจากการพยายาม 1000 ครั้ง ส่วนผสมที่มีค่ามากมายจะต้องสูญเปล่าเป็นอย่างมาก"ชิงสุ่ยเคยได้ยินจากที่เธอเคยกล่าวก่อนหน้านี้ว่า ส่วนประกอบที่จำเป็นสำหรับการกลั่นยาเม็ดทองคำเซียนเทียนเป็นส่วนประกอบที่มีราคาแพงมาก ถึงแม้มันจะเป็นยาเม็ดที่มีคุณภาพสูง แต่แทนที่จะอาศัยยาเม็ดทองคำเซียนเทียนเพื่อเข้าสู่ระดับเทวะเซียนเทียน มันจะดีกว่าถ้าหากพึ่งพาตนเองโดยสามารถบรรลุในระดับขั้นนั้นได้ เพราะถ้าหากเลือกที่จะใช้ยาเม็ด คนเรานั้นจะต้องติดอยู่ในระดับเทวะเซียนเทียนขั้นหนึ่งตลอดไป และไม่มีทางเป็นไปได้อย่างแน่นอนที่จะสามารถบรรลุได้ถึงระดับปราณจักรพรรดิ
"จริงสิ ข้ายังไม่ได้ขอบคุณเจ้าเลยสำหรับที่เจ้าสอนวิธีการเคลื่อนไหวแก่ข้า ข้าคิดว่ามันจะเสริมให้ เคล็ดวิชาจ้าวจันทราของข้า เพิ่มความเร็วขึ้นค่อนข้างมากเลย"เหวินเหรินอูซวงบอกเล่าถึงเคล็ดวิชาแปลกประหลาดที่ชิงสุ่ยสอนแก่เธอ
เคล็ดวิชาแทบทั้งหมดของชิงสุ่ยเป็นเคล็ดวิชาส่งเสริมพื้นฐาน ดังนั้นมันจึงเป็นข้อได้เปรียบขนาดใหญ่ ที่ช่วยให้พวกเขาสามารถเข้าถึงศักยภาพในแต่ละเคล็ดวิชาได้อย่างเต็มที่
"ทำไมต้องถูกต้องสุภาพกับข้าอีกแล้ว เอาเป็นว่าเจ้าค่อยตอบแทนข้าแล้วกัน แล้วเจ้าก็ควรฝึกฝนเคล็ดวิชานี้ไว้ให้มาก เมื่อเจ้าบรรลุในเคล็ดวิชานี้ มันจะช่วยเพิ่มความเร็วให้เจ้าได้ถึง 20%"ชิงสุ่ย ยังคงกล่าวบอกเล่าประสิทธิภาพ
"เจ้าต้องการให้ข้าตอบแทนเจ้าด้วยสิ่งใด หากข้าสามารถทำได้ข้าก็จะทำ อืมม ยกเว้นตัวข้า"หลังจากกล่าวจบ เธอก็ยิ้มและมองไปทางชิงสุ่ย
"งั้นก็ลืมมันไปซะเถอะ นอกเหนือจากตัวตนอันล้ำค่าของเจ้า ข้าก็ไม่ต้องการสิ่งใด"
เหวินเหรินอูซวงเอียงศีรษะเล็กน้อย และแอบมองชิงสุ่ยจากด้านหลัง
"ผิวหนังของราชันย์อสรพิษวงแหวนทองคำมากพอที่เราจะทำเสื้อผ้าออกมาได้ และมันจะต้องขายได้ในราคาที่สูงมาก"ชิงสุ่ยกล่าวกลับเหวินเหรินอูซวง
"หรือว่าเจ้ามีแผนที่จะขายมัน?"เหวินเหรินอูซวงแต่ด้วยความประหลาดใจ
"จะให้ข้าทำอย่างไร ถ้าหากไม่เอาไปขาย ข้าคนเดียวใส่มันทั้งหมดไม่ได้หรอก"
เหวินเหรินอูซวงขมวดคิ้วและคิดบางอย่างก่อนที่จะพูดว่า "ทำไมเจ้าไม่นำมันไปเป็นของกำนัลให้แก่นิกายกระบี่นภาของเจ้า? ข้าเชื่อว่ามันจะช่วยยกระดับความน่านับถือของเจ้าภายในนิกายกระบี่นภาขึ้นอีกเล็กน้อย และหากพวกเขาได้รับประโยชน์จากมัน ข้าเชื่อว่ามีการกระบี่นภาจะต้องมอบรางวัลใหญ่ให้แก่เจ้า มันอาจเป็นสิ่งที่เจ้าต้องการหรืออาจจะเป็นเงินก็เป็นได้"
"อืม ข้าวไม่คาดคิดหรือว่าสาวน้อยของข้าจะเป็นคนที่มองการณ์ไกล"ชิงสุ่ยหันศีรษะและเอื้อมมือออกไป แต่ก็ถูกเหวี่ยงกับมาโดย เหวินเหรินอูซวง เขาจึงทำได้เพียงยิ้มอย่างอึดอัด
เหวินเหรินอูซวง กำลังหัวเราะท่าทางที่ตลกขบขันของชิงสุ่ย เธอมีความสุขที่ได้เห็นชิงสุ่ยรู้สึกอับอาย
"ชิงสุ่ย ข้ามีผลไม้สรพิษวงแหวนทองคำอยู่ทั้งหมด 5 ผล ข้าาจะเอาไป 1 ผลและอีกผลสำหรับพี่สาวข้า ส่วนอีก 3 ผลที่เหลือ เจ้าก็สามารถเอาไปให้ท่านป้า หรือคนอื่นๆ อืม ถ้าคิดว่าเจ้าจะต้องให้มัน 1 ผลสำหรับแม่ของลูกสาวของเจ้า"หลังจากกล่าวจบ เหวินเหรินอูซวงก็ยิ้มอย่างสดใส
ชิงสุ่ยกำลังจ้องมองเหวินเหรินอูซวง มันเป็นเรื่องยากที่จะทำให้เธอแสดงด้านที่น่ารักออกมา ผู้หญิงที่ดูดีและเป็นผู้ใหญ่ได้ยิ่งน่าสนใจมากขึ้นเมื่อพวกเขาแสดงออกในด้านแบบนี้
"ดูเหมือนว่าเจ้าคิดจะหายาเม็ดทองคำเซียนเทียนให้แก่พี่สาวของเจ้า?"ชิงสุ่ย คาดคะเนความหวังของเหวินเหรินอูซวง ยาเม็ดทองคำเซียนเทียนนั้นไม่ได้มีประโยชน์อันใดกับเธอเลย เขาจึงคาดเดาเหตุผลว่าเธอจะต้องเอาไปให้พี่สาวเธออย่างแน่นอน
"ถูกต้อง เธอเป็นคนที่สนิทกับข้ามากที่สุด เมื่อพ่อแม่ของพวกเราจากไป ตั้งแต่ข้ายังเด็กเธอไม่เคยมีสักครั้งหนึ่งที่เธอจะละทิ้งข้า จนกระทั่งข้าบรรลุระดับเทวะเซียนเทียน ข้าเองก็หวังว่าพี่สาวของข้านั้นจะสามารถมีชีวิตอยู่เพื่อข้าได้อีกนานแสนนาน!!!"
"เชื่อข้า ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของข้าเอง!!!"ชิงสุ่ยกล่าวอย่างจริงจัง
"อืม ข้าไว้ใจเจ้า!!!"เธอยิ้มให้กับชิงสุ่ย มันเป็นรอยยิ้มที่อบอุ่นและดูสงบ!!!
"ถ้าอย่างนั้น ข้าขอเก็บแก่นอสูรนี้ไว้ใช้สำหรับการกลั่นยาในอนาคต ข้าจะไม่ทำให้เจ้าผิดหวัง!!"
"สิ่งสิ่งนี้นั้นเป็นของเจ้าตั้งแต่แรก ดังนั้นก็ไม่ต้องขออนุญาตข้า และเจ้าก็ไม่ต้องสุภาพด้วย"เหวินเหรินอูซวงตอบกลับ ริมฝีปากของเธอนั้นเป็นเหมือนดอกกุหลาบขนาดเล็ก เส้นโค้งเงาที่เต็มไปด้วยความงามยิ่งทำให้ดึงดูดใจมากยิ่งขึ้น
พวกเขาเริ่มเดินทางในเวลากลางวัน และพักผ่อนในเวลากลางคืน สุดท้ายพวกเขากลับมาถึงเมืองร้อยไมล์ในเวลาครึ่งเดือน
เมื่อได้ยินว่าชิงสุ่ยกลับมา โฉมงามอย่างหมิงเยวีย เก้อโหลวก็มายืนรออยู่ที่ประตูบ้าน ขณะที่เธอพาเจ้าหญิงตัวน้อยของเธอมาด้วย "ท่านพ่อ!!!" เด็กหญิงตัวน้อยพยายามวิ่งลงมาและวิ่งเข้าหาชิงสุ่ยพร้อมทั้งตะโกนออกมา