ตอนที่แล้วChapter 17 Bloodshed (Part 1)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปChapter 19 From within the darkness (1)

Chapter 18 Bloodshed (Part 2)


Chapter 18 Bloodshed (Part 2)

“อาจจเป็นเพราะว่าเราเดินและพวกมันกำลังวิ่งอยู่.”

“แก อีเหี้ย ทั้งหมดเป็นที่มึงคนเดียว อีหนอนโสโครก!”

“ห๊ะ ฉันทำอะไร…!”

โกซางข่ขมขู่แฮซูอีกครั้ง พฤติกรรมนี้ในสถารการณ์แบบนี้ดูเหมือนว่าจะกลายเป็นนิสัย.

ผมขั้นกลางระหว่างพวกเขาแล้วพูด.

“ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาเถียงกันเราต้องเดินหน้าต่อไป โชคดีที่ไอ้สารเลวนั่นไม่รู้ว่าเราอยู่ไหน นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้พวกมันแยกย้ายและพลิกป่านี้ตามหาเรา.”

“ฮยองแล้วตอนนี้จะทำอะไรดี?”

จุนโฮถามเสียงสั่น ทำไมนายถึงถามฉันแบบนี้เล่า? ฉันก็กำลังจะเป็นบ้าเหมือนกัน!

ผมแทบไม่อาจบังคับหัวใจที่กำลังเต้นอย่างบ้างคลั่งได้และพูด.

“เราต้องเคลือนไหวเร็วกว่านี้อีกหน่อย เราต้องเคลื่อนที่อย่างรอบคอบเพื่อที่จะไม่วิ่งไปกลางดงตีนของพวกมัน เมื่อพวกมันพบเราแล้ว เราต้องสู้อย่างไม่มีทางเลือก.”

“จะไม่ดีกว่านี้หรอที่จะหาจุดที่ลับตาซ่อนตัวอยู๋ในนั้น?”

ผมส่ายหัวกับคำถามของโกชาง

“ร่องรอยของเราถูกพบ ก่อนที่พวกมันจะรู้ว่าเราอยู่ไหนเราต้องเจาะวงล้อมของพวกมันไปให้ได้เสียก่อน.”

“ร่องรอยของเราถูกพบ? นี่ หลักฐานของแกอยู่ไหน…”

“เราย่างปลาก่อนหน้านี้!”

“…!”

โกซางหุบปากทันที.

คุณคิดว่าลิงแดงจะไม่ได้กลิ่นควันไฟและปลาย่าง?

มันเป็นเพียงเรื่องของเวลาเท่านั้น เมื่อพบว่าลิงแดงกระจัดกระจายอยู่ในพื้นที่รอบๆก่อนจะมุ่งหน้าตามมายังทิศทางของพวกเรา ก่อนหน้านี้เราต้องทำให้ปลอดภัย.

“ซิล บอกทิศทางที่ไอ้สารเลวพวกนั้นอยู่มีหน่อย”

-เมี๊ยว.

ซิลชี้ไปยังจุดเยื้องไปข้างหน้าของเธอเล็กน้อยด้วยขาหน้าของเธอ

“ไปเลย!”

หลังจากคำพูดของผมออกมากลุ่มของเราก็เร่งเดินตามไปทันทีและมันก็เร็วกว่าเดิมเนื่องจากอยู่ในสถานะการณ์คับขัน.

เมื่อการเคลื่อนไหวของพวกเราเร็วขึ้น การแสดงออกของเธอก็เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด แต่ดูเหมือนกับว่าเธอกำลังพยายามกัดฟันอย่าวหนักเพื่อที่จะพยายามตามพวกเราให้ทัน ผมคิดว่าเธอคงจะรู้สึกตัวของความคิดของทุกคนเนื่องจากโกซางได้ด่าเธอก่อนหน้านี้.

เพราะว่าคนอื่นอาจสังเกตเห็น จึงทำให้ผมไม่สามารถถามเธอได้ว่าเธอสบายดีไหม เดินไปบนเปลือกไข่ในหมู่เพือนๆ...นี่ไม่ได้เป็นลางที่ดี.(หมายถึงสถานการณ์ที่ล่อแหลม เพือนๆอาจจะทิ้งได้/ไรต์)

ไม่ว่าอย่างไรปัญหาเหล่านี้ต้องแก้ไขในภายหลัง ตอนนี้เราต้องหลบหนีจากอันตรายในปัจจุบัน.

ระหว่างการเคลื่อนที่ของเราผมไม่สามารถเรียกซิลออกมาบ่อยๆได้เพื่อรอการต่อสู้ แต่มันยากที่จะหลบหนีจากการติดตามของเหล่าซอบบี้เหล่านั้น ผมรู้สึกกังวลว่าจะเรียกซิลออกมาก่อนหรือว่ารอจนกระทั่งต่อสู้ดี.

เราสามารถเปลี่ยนทิศทางไปได้เรื่อยๆและเคลือนไหว แต่ซิลเป็นคนบอกทางของเรา.

สำหรับชั่วโมงนี้เราต้องเคลื่อนไหวอย่างระมัดระวังและไม่ถูกพบโดยลิงแดง และในช่วงเวลานั้นการค้นหาของพวกมันก็แคบลง.

‘เยี่ยม นี่มันเหมือนกับเป็นสนามหญ้าหน้าบ้านของมัน.’

เนื่องจากการค้นหาของพวกมันแคบลงมันช่วยไม่ได้กับสถานการณ์ในตอนนี้.

-เมี๊ยว!

ซิลได้ถูกเรียกออกมาอีกครั้งและทำการสอดแนมและบอกให้เราทราบถึงตำแหน่งของลิงแดง.

อยู่ข้างหน้า321เมตร ลิงแดง25ตัว.

“ดูเหมือนว่าเราจะต้องสู้.”

กลุ่มของเราได้เรียกอาวุธและเตรียมพร้อมที่จะต่อสู้ มือที่กำหอกแน่นของแฮซูที่ค่อนข้างกังวลเป็นอย่างมาก.

“จุนโฮปกป้องเธอ.”

“ครับฮยอง.”

จุนชอยจะเป็นแนวหน้าอยู่คนเดียว จุนโฮและโกซางจะปกป้องแจฮีและทำงานร่วมกันอย่างพร้อมเพรียงขณะที่ผมอยู่ด้านหลังและยิงปืนออกไป นี่คือสิ่งที่ผมวางแผนไว้ในหัวของผม

ความกังวลของพวกเรากำลังมุ่งมาข้าง.

“ซิลบอกผมเมื่อพวกเขาเข้ามาในระยะ55เมตร”

-เมี๊ยว

ระยะยิงของกระสุนคือ60เมตร ผมคิดว่าผมจะต้องโจมตีก่อนและยิงมัน ในขณะที่การเคลื่อนไหวของกลุ่มเราเริ่มเดินช้าลง จากนั้น….

-เมี๊ยว!

ซิลส่งสัญญาณให้ผม

ผมหยิบกระสุนออกจากถุง ผมใส่กระสุนเข้าไปในลำกล้องและเหนี่ยวไก.

ขณะที่ผมยิงซิลได้ปรับเปลี่ยนลำกล้องของผมด้วยขาหน้าของเธอ

ปัง!

ผมได้ยินเสียงร้องของไอ้พวกนั้นจากระยะไกล

“เจี๊ยกกก!”

“กี๊ กี๊!”

ในความตกใจของพวกมัน ลิงแดงสับสน

ผมเปลี่ยนท่าทางการยืนของผมและยิง ไม่ต้องห่วงเรื่องท่าทางของผม ถ้าผมยิงซิลจะเป็นคนเล็งให้ผม.

ปัง!

“เจี๊ยก!”

ทุกครั้งที่ผมยิงจะได้ยิ่งเสียงกรีดร้อง.

ยิง2ครั้ง 3 ครั้ง 4ครั้ง…

เมื่อผมยิงได้5ครั้ง ลิงแดงก็รู้ตำแหน่งของพวกเราและกรูกันเข้ามา.

“ฮ่า-!”

จากด้านหน้าจุนชอยได้วิ่งไปยังด้านหน้าของเขา.

จุนโฮและโกซางไม่กล้าที่จะเคลื่อนไหว แต่ยังคงอยู่ที่นั่น.

ผมยังคงยิงและฆ่าได้อีก2.

ปัง!

“เจี๊ยก!”

ฟุบ ปัง!

ด้วยเสียงที่ปะทุออกมาจากปืนทุกครั้งจะมีหัวหรือไม่คอของพวกมันระเบิดทำให้การมองดูพวกมันแย่มาก.

การเปชิญหน้าเริ่มต้น.

ลิงแดงที่มาจากด้านหน้าและด้านซ้ายขวาได้มุ่งหน้าเข้าหาจุนชอย ในขณะนั้น.

ผัวะๆๆๆ!

จุนชอยขยับสองมือไปด้านหน้าอย่างรวดเร็วเกินกว่าที่ลิงแดงจะตามทัน ลิงแดงถูกทุบตีด้วยพลังอันเหลือเชื่อดังกล่าว! มันมาจากการควบคุมออร่า

แต่ในเวลาไอ้สารเลวได้โจมตีจากด้านบนของจุนชอย.

“อันตราย…!”

ความพยายามที่จะเตือนเขาเป็นครั้งที่สอง จุนชอยตอบสนองอย่างฉับพลัน จุนชอยได้เอามือยันพื้นด้วยท่ายืนด้วยแทน ทำให้เขาได้เตะลิงเข้าไปที่หัว!

ผลัก!

“เจี๊ยก!”

คอของมันบิดกลับและตายทันทีกลางอากาศ

ขณะที่เขาพยายามจะกลับมาลุกขึ้นยืนจากท่าทางของเขา ลิงแดงอีกตัวก็เข้ามา.

จุนชอยนอนราบอยู่กับพื้นและคว้าขาลิงแดงและดีดตัวขึ้นจากพื้นแล้วก็โยนลิงแดงใส่ฝูงของพวกมัน ลิงแดงไปกระแทกกับฝูงของพวกมันและล้มลงกับพื้น.

ร่างกายของเขาสามารถจัดการลิงแดงภายในลมหายใจเดียว จุนชอยจะประสบความสำเร็จอีกครั้งอย่างมากแน่นอน ผมไม่แน่ใจว่าเขาเป็นคนอยู่ไหม แต่เขาจะอยู่คงกระพัน

ไอ้สารเลวพวกนั้นตัดสินใจว่าจุนชอยยากเกินกว่าจะจัดการ

พวกมันหลีกเลี่ยงจุนชอยและมุ่งตรงเข้ามาหาเรา.

“พวกมัน พวกมันกำลังมา!”

จุนโฮตึงเครียดและยกโล่ของเขาขึ้น

“สัส เข้ามาหากู!”

เขาตะโกนด้วยเสียงที่ดังแต่โกซางก้าวถอยหลัง.

“ฮ่ะ ฮ่ะ อุก….!”

แฮซูร้องไห้ออกมาอย่างช่วยไม่ได้ขณะที่หอกที่อยู่ในมือของเธอกำลังจะตกลง

‘แม่ง!’

ขณะที่ไอ้สารเลวพวกนั้นกำลังขว้างก้อนหินมาทางผม หัวใจของผมก็ร้อนลน.

การใส่ลูกกะรสุนด้วยตัวเองนี้ไม่เคยรู้สึกสะดวกสะบายเท่าไรเลยสักครั้ง.

ปัง ฟุ่บ!

ไอ้สารเลวตัวหนึ่งถูกระเบิดหัวตาย

ผมใส่กระสุน เล็ง และยิง.

ปัง ฟุ่บ!

“เจี๊ยก!”

มันถูกยิงที่หัวใจและถอยหลังล้มลง เลือดที่ไหลออกมาอย่างบ้าคลั่ง.

โกซางและจุนโฮกำลังถูกล้อมด้วยลิงแดงและกำลังต่อสู้กับมัน.

จุนโฮอยู่ติดพื้นและยกโล่ของเขา แต่โกซางก็ได้แต่เหวี่ยงดาบไปด้วยความมั่วซั่วและมองไปรอบๆในสถานการณ์ที่ไม่สู้ดี จากเบื้องหลังแฮซูแกล้งแทงหอกของเธอออกไป แต่มันก็ไม่มีประโยนช์อะไรเลย.

“ซิล! ตัดหัวพวกมัน!”

-เมี๊ยว!

ซิลที่บินไปเหมือนกับลมเฉือดคอพวกมันทั้งสามตัว.

“เจี๊ยก!”

หนึ่งในพวกมันพุ่งตรงมาทางผมพร้อมกับขวานหิน.

“เจี๊ยก!”

ด้วยการตื่นตัวของผม ผมเดินถอยหลังออกไปให้ห่างจากการโจมตี เพราะว่าผมถูกโจมตีในระยะใกล้มันทำให้ผมไม่มีเวลาใส่กระสุนผมได้รับเรียกซิลอีกครั้ง.

“ซิล!”

-เมี๊ยว!

ซิลมาหาผมและตัดมันด้วยสายลม

ฉัวะๆๆๆ – (swish, swish, swish)

ลิงแดงทั้งสามมีเลือดไหลออกจากคอของมัน

ผมแทบไม่รอดจากอันตรายแต่ก็ยังมีเวลาให้หายใจ.

“อ๊าาา!”

แฮซูถูกทำร้ายและล้มลง.

“คุณแฮซู!”

ผมรีบวิ่งไปหาเธอและตีลิงแดงด้วยท้ายปืน.

ผัวะ!

“เคี๊ยก!”

ผมตีเข้าไปที่หน้าของมันและมันก็งุนงง

ไอ้สารเลวนั่นยังมาหาเราทุกทิศทาง ไม่มีเวลาให้ใส่กระสุน!

“ออกไปจากที่นี่ เหี๊ยเอ้ย!”

ผมตะโกนออกไปขณะที่กวัดแกว่งท้ายปืนของผมไปรอบๆ.

ผลัก!

“อ๊าก!”

ผมคิดว่าผมหลบมันได้แล้ว แต่ไอ้สารเลวนั่นขว้างก้อนหินเข้ามาและถูกเข้ากับไหล่ซ้ายของผม ขอบคุณพระเจ้าที่ไม่โดนหัวของผม.

‘นี่ไม่อาจทำได้!’

ผมคว้าแฮซูขึ้นมาในอ้อมแขนของผมขณะที่ยังอยู่ที่พื้น

“ซิล! ยกพวกเราขึ้น!”

-เมี๊ยว!

ขณะเดียวกันก็มีลมกรรโชกอย่างรุนแรง ด้วยความรุนแรงของพวกมันผมและแฮซูถูกพัดขึ้น.

“อ๋าาา!”

แฮซูร้องออกมาด้วยความตกใจ

“อยู่บนต้นไม้!”

ด้วยคำพูดของผมซิลได้พัดเราขึ้นไปอยู่บนต้นไม้ใหญ่ถัดจากพวกเรา.

“เกาะให้แน่น!”

หลังจากที่ตะโกนใส่แฮซูแล้วผมก็รีบโหลดกระสุน เรียบร้อย!

ผมเล็งและยิงไปที่ลิงแดงที่กำลังโจมตีใส่โกซางและจุนโฮ

ปัง ฟุ่บ!

หัวของมันระเบิดและลิงแดงก็ถูกฆ่า.

ผมยังใส่กระสุนและเหี่ยวไกอย่างมีประสทธิภาพ.

ลิง1ตัว ลิง2ตัว!

เมื่อผมยิงมันได้2-3ตัว ลิงแดงก็เริ่มที่จะปีนขึ้นมาบนต้นไม้ ที่จริงแล้วมันเหมือนกับเป็นของเล่นของพวกมันเนื่องจากมันเป็นลิง พวกมันปีนป่ายอย่างคล่องแคล่ว.

“คุณแฮซู!กันไอ้สารเลวนั่น!แทงพวกมันด้วยหอก!”

“ย๊าาา!”

ในความตื่นตระหนกของเธอ แฮซูเริ่มกรีดร้องและทองหอกออกไปอย่างมั่วๆ.

ลิงที่กำลังปันขึ้นมาแปลกใจสักพักหนึ่งและเริ่มย้ายไปยังด้านอื่นๆและพวกมันยังขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง.

ในเวลานั้นผมก็ใส่กระสุนเสร็จแล้วและยิงออกไปอีกครั้ง

ปัง ฟุ้บ!

“เจี๊ยก!”

มันตกลงจากต้นไม้กระแทกพื้นพร้อมกับเลือดที่ไหลออกจากคอ.

แต่อีกสองตัวกำลังโจมตีเรา ไม่มีเวลาในการใส่กระสุน.

ผมดึงแฮซูอีกครั้ง.

“ซิล! ตัดมัน!”

แฮซูและผมกระโดดลงจากต้นไม้ เมื่อเรากำลังถึงพื้นก็มีลมคอยประคองให้ลงมาอย่างปลอดภัย ผมวางแฮซูและหันท้ายกระบอกปืนไปรอบๆ.

“อุ อ้าา!”

ผมได้ยินเสียงจุนโฮกรีดร้อง.

ผมตกใจและมองไปข้างหลังของผมเพื่อดูจุนโฮที่เสียหอกของเขาอยู่ที่พื้นขณะที่เดินถอยหลัง เลือดไหลออกจากหน้าผากของเขา ดูเหมือนกับว่าเขาจะถูกโจมตีที่หัวหลังจากหินขว้างเข้ามา.

“ซิล มีดสายลม!”

อีกครั้ง ซิลได้กลายเป็นใบมีดพัดไปทุกทิศทุกทาง

ฉัวะๆๆๆ – ! (swish swish swish swish)

“เจี๊ยก!”

“เคี๊ยก!”

“กี๊ กี๊!”

ในเวลาเดียวกันก็มีลิงอีก3ตัวล้มลงไปที่พื้น

จุนชอยที่กำลังทำงานอยู่เพียงคนเดียวได้อย่างยอดเยี่ยมก็กลับเข้ามาช่วยเหลือพวกเรา.

เมื่อจุนชอยเข้ามารวมกลุ่มกับพวกเราลิงแดงที่เหลือก็ลังเลและไม่เข้ามาโจมตี.

‘ตอนนี้เป็นโอกาศ!’

ผมใส่กระสุนและเหนี่ยวไก

ปัง ฟุ่บ!

ไอ้สารเลวตัวหนึ่งตาย.

ตอนนี้มันเหลือลิงแดงเพียงแค่4ตัวเท่านั้น.

“เจี๊ยก!”

“กี๊ กี๊!”

ไอ้สารเลวนั่นวิ่งหนีจากโจมตีของพวกเราอย่างเสียสติ

ผมรู้สึกมั่นใจและความคิดจากการยิงอยู่เบื้องหลังไปยังหัวพวกมันไม่ได้อยู่ในความคิดของผม

จุนโฮล้มอยู่ที่พื้นและโกซางพยายามที่จะควบคุมลมหายใจ แฮซูที่ดูเหมือนกับว่าวิญญาณของเธอออกจากร่างและล่องลอยไปยังอวกาศ.

คนเดียวที่รักษาความเยือกเย็นของเขาได้คือจุนชอย ที่ซึ่งมีกำปั้นที่แข็งแกร่งและเต็มไปด้วยเลือด มันอาจจะเป็นเลือดของลิงแดง

ผมใช้พลังของซิลไปเท่าไร?

“เรียกกระดาน ดูสกิล.”

-ซัมม่อนสปิริต (สกิลหลัก).อัญเชิญสปิริตลมระดับต่ำ.

*เลเวล 1: สามารถเรียกได้ 2 ชั่วฌมง (เวลาที่เหลือ: 24 นาที)

เมื่อเวลาอัญเชิญหมดคุณสามารถเรียกมาใหม่อีกครั้งได้หลังจากผ่านไป10ชั่วโมง

‘แค่24นาที!’

ผมรู้สึกว่าหัวใจของผมตกลงไปที่เท้า.

จากนั้นผมได้ใช้มีดสายลมและใช้พลังของเธอในการพัดขึ้นไปบนต้นไม้และลงมาที่พื้น.

อย่างไรก็ตามหากการต่อสู้เกิดขึ้นอีกครั้งสถานการณ์ของมันจะยุ่งยาก.

“มีเวลาเหลือไม่มีมากในการเรียกซิล เราต้องรีบไป!”

ไอ้สารเลวมี่หลบหนีออกไปมันต้องกลับไปยังกลุ่มของมัน

เราต้องเคลื่อนไหวโดยไม่มีการพักผ่อน เราเริ่มออกวิ่งอีกครั้ง.

จากภายในป่านี้ได้มีเสียงตะโกนที่น่ากลัวออกมา ดูเหมือนว่ามันจะส่งสัญญาณถึงกันและกันและบอกว่าพบพวกเราอยู่ที่ตรงนี้.

มีเสียงไล่เข้ามารอบๆพวกเรา.

ทันใดนั้นผมก็คิดว่าบางนี่อาจจะเป็นนรก

0 0 โหวต
Article Rating
6 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด