AST บทที่ 133 - ความงดงามเช่นหมิงเยวี่ย เก้อโหลว
ฝากติดตามเพจด้วยนะครับ แฟนเพจ แจ้งเตือนก่อนใคร กดเลย
https://www.facebook.com/AncientStrengtheningTechnique
บทที่ 133 - ความงดงามเช่นหมิงเยวี่ย เก้อโหลว
"เจ้าต้องการให้ข้าไปกับเจ้าเพื่อรับมือกับราชันย์อสรพิษวงแหวนทองคำเช่นนั้นหรือไม่" ชิงสุ่ยหาได้มีความกลัวต่อพิษของราชันย์อสรพิษวงแหวนทองคำไม่ เพราะฉะนั้นมันจึงไม่ใช่เรื่องที่น่ากลัวสำหรับการที่เขาจะสู้กับสัตว์อสูร ชิงสุ่ยมีความมั่นใจในความสามารถของเขา ณ ตอนนี้
"อืมมม, ข้าคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน ก่อนหน้านี้ข้าสามารถหนีรอดไปได้และหลังจากนั้นข้าก็ได้กินผลเสริมความทรหดเข้าไปสองผล ข้ามั่นใจได้ว่าการรักษาชีวิตเอาตัวรอดสำหรับพวกเราไม่เป็นปัญหา นอกจากนี้ทักษะทางด้านการแพทย์ของเจ้านั้นดีเยี่ยมยิ่ง จึงไม่มีอะไรที่จำเป็นต้องกังวล"
เนื่องจากชิงสุ่ยได้รับการยกย่องจากอูซวง เขาได้ตระหนักว่าตัวตนของเขาเองได้รับการเปลี่ยนแปลงเป็นมิตรมากยิ่งขึ้นและเป็นไปอย่างเป็นธรรมชาติเช่นกัน เขารักความรู้สึกในการสร้างมิตรภาพมากขึ้นและในอนาคตเขาจะร่วมเดินทางไปยังสถานที่ที่ไม่รู้จักและแปลกใหม่ มันจะรู้สึกอบอุ่นแค่ไหน ถ้าเขาได้เดินทางไปกับใครคนที่คุ้นเคย
"ดี, ข้าต้องการดูว่ากษัตริย์งูราชันย์อสรพิษวงแหวนทองคำมีลักษณะอย่างไร เมื่อถึงเวลาแล้วข้าจะช่วยชำระล้างพิษ... ข้าสามารถทำมันได้อีกครั้ง... ฮ่าฮ่า, เมื่อไหร่ที่เจ้าอยากจะออกไป? " ชิงสุ่ยรู้สึกว่าน่าเบื่อมากๆ ถ้าเขาจะมานั่งคลุกตัวอยู่แต่ที่นี่ทุกวัน ควรทำบางสิ่งบางอย่างที่น่าตื่นเต้นบ้างเป็นครั้งคราว
"ถ้าเจ้าสะดวกและไม่ติดขัดอะไร พวกเราจะออกไปในวันพรุ่งนี้ ตอนนี้เจ้าควรเตรียมตัวให้พร้อม” เหวินเหรินอูซวงใบหน้าของนางแดงก่ำขณะที่นางตอบอย่างนุ่มนวล
ตอนนี้ไม่มีใครอื่น ชิงสุ่ยและอูซวงกำลังคุยเอ้อระเหยกันในศูนย์รักษาวิทยายุทธด้วยบรรยากาศสบายๆ คล้ายกับเพื่อนสนิททั้งสองคนคุยกันเรื่องทุกสิ่งทุกอย่างภายใต้ดวงอาทิตย์
"นายน้อยนี่คือศูนย์รักษาวิทยายุทธ!" ทันใดนั้นเสียงลอยข้ามไปขัดจังหวะการสนทนาระหว่างชิงสุ่ยกับอูซวง!
เป็นชายหนุ่มที่ชิงสุ่ยไล่ออกไปเมื่อก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้มีคนอื่นๆอีกกว่าสิบคนติดตามเขา ในตอนนี้คนที่ยืนอยู่ข้างๆชายหนุ่มคนก่อนหน้านี้ เป็นหนุ่มอีกคนที่มีรูปร่างหน้าตาที่งดงาม เขาดูเหมือนจะมีอายุประมาณสามสิบปี มีดวงตาที่ดูตรงไปตรงมาและประดับไปด้วยคิ้วรูปดาบ
"ก่อนหน้านี้ข้าพูดคุยกับเขาเป็นอย่างดี แต่ไม่เพียงแค่เขาดูหมิ่นข้า เขายังดูหมิ่นนายท่านอีกด้วยเช่นกัน!" ชายหนุ่มก่อนหน้านี้เล่าเรื่องราวของเขาด้วยคำโกหกมากมายที่สร้างขึ้นในขณะที่เขามองดูชายหนุ่ม "อาหว่อหลีกทางออกไป!" ชายนายหนุ่มสั่งเบาๆ
หลังจากนั้นเขาก็จ้องมองที่ชิงสุ่ย เมื่อเห็นเหวินเหรินอูซวงท่าทางของเขาเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย แต่เขายังคงจ้องมองชิงสุ่ยอยู่ "ท่านหมอข้าขอโทษสำหรับการกระทำของผู้ใต้บังคับบัญชา"
ชิงสุ่ยมองไปที่ชายหนุ่มพร้อมกล่าวว่า "ไม่เป็นไร, แต่ข้าตั้งใจที่จะเปิดศูนย์รักษาวิทยายุทธที่นี่ ท่านตั้งใจที่จะทุบตีศูนย์รักษาของข้าโดยการพาคนจำนวนมากมากับท่านหรือ? "
ชายหนุ่มตัวแข็งไป ก่อนที่จะมองไปที่คนของเขาที่อยู่ข้างหลังเขา "กลับไป, ข้าบอกให้พวกเจ้าตามข้ามารึ? ทำไมพวกคุณถึงติดตามฉันด้วย อาวังนำพวกเขากลับมา "
"ชายหนุ่มสั่งออกไป, แต่พวกเขาไม่มีใครออกห่างจากชายหนุ่ม"
"พวกเจ้ากำลังคิดข้าพูดจาไร้สาระเช่นนั้นหรือ?" สีหน้าของชายหนุ่มเริ่มแสดงความหนาวเหน็บ
"เอาล่ะ เอาล่ะ, พวกข้าจะกลับไปตอนนี้ ทุกคนกลับ" อาหว่อมองอย่างหมดหนทางและไม่เต็มใจไปที่ชายหนุ่ม ขณะที่พวกเขาเดินออกไปจากที่นี่
"ท่านหมอเห็น... "
"เอาล่ะดีแล้ว, ท่านออกไปจากที่นี่ได้แล้ว ตอนนี้ข้ากำลังยุ่ง!" ชิงสุ่ยเฉยชาขัดจังหวะคำพูดของชายหนุ่ม
ทำให้ชายหนุ่มตัวแข็งหยุดยืนอยู่กับที่เช่นเดิมเมื่อเขาได้ยินมัน
"ท่านหมอ, จริงๆแล้วข้ามาขอความช่วยเหลือจากท่านอย่างจริงใจจริงๆ"
"มีสามกรณี ที่ข้าจะไม่ได้ให้คำปรึกษา, วันนี้ท่านเคราะห์ร้าย "ชิงสุ่ยพูดขณะที่เขาเหลือมองอูซวง ซึ่งเกือบจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
“อาาา! ท่านหมอบอกได้ไหมว่าสามกรณีคืออะไร? ด้วยวิธีนี้ข้าจะมาเฉพาะเวลาที่ท่านพร้อมแล้ว”ชายหนุ่มถามออกไปโดยตรง
"อย่างแรก: เมื่อข้าคุยอยู่กับสาวสวย อย่างที่สอง: เมื่อผู้ป่วยไม่ใช่ข้า อย่างที่สาม: เมื่อข้าอารมณ์ไม่ดี โชคดีไม่ดีที่วันนี้ ท่านติดทั้งสามกรณี "ชิงสุ่ยไม่ได้หันไปมองในขณะที่เขากล่าว
ชายหนุ่มยืนงงอยู่ที่นั่น ขณะที่อูซวงโผล่ออกมาด้วยเสียงหัวเราะขณะที่เธอเหลือบมองชายหนุ่มที่หดหู่
การแสดงสีหน้าของชายหนุ่มนั้นกลายเป็น 'เฉื่อย' ในขณะที่เขาจ้องมองอย่างหงุดหงิดเมื่อเห็นท่าทางหัวเราะของอูซวง มันไม่สามารถช่วยอะไรได้ แต่เขารู้สึกอิจฉาในใจ
"หยุดมองจ้องผู้หญิงของข้า ระวังอย่าให้ข้าต้องโยนท่านออกไป "เสียงเบาลอยลงไปในแก้วหูชายหนุ่มนั้น
“อา!”
"อ่า ข้าไม่ได้คิดอะไรเลย ภรรยาของท่านดูงดงามยิ่งนัก" ชายหนุ่มตอบอย่างเฉื่อยชา
เหวินเหรินอูซวง หลังจากมีอาการช็อคเบาๆแล้วก็กรอกตามองไปที่ชิงสุ่ย ทำให้หัวใจของชิงสุ่ยเต้นเร็วขึ้นเมื่อเขาตระหนักว่าอูซวงไม่ได้ทักท้วงคำพูดของชายหนุ่ม เห็นได้ชัดว่าเธอรู้สึกว่าไม่มีจำเป็น
"ท่านหมอ, ข้า... "
"ดี, ถ้าท่านต้องการให้ข้ารักษาอาการเจ็บป่วยของท่านแล้ว ครึ่งเดือนต่อจากนี้นำสมุนไพรบางอย่างอายุกว่าสองพันปีมา อายุมากกว่าโสมพันปีและดอกบัวหิมะพันปี โปรดจำเรื่องนี้ไว้ มิฉะนั้นอย่าทำให้ข้ารำคาญ ข้าจะให้โอกาสท่าน วิธีการที่นี้ความเจ็บป่วยของท่านจะสามารถรักษาให้หายขาดได้ ท่านไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีกโปรดกลับไป" ชิงสุ่ยยิ้ม
ชายหนุ่มนอบน้อมก่อนที่เขาจะโค้งคำนับในขณะที่เขาจากไป
"เจ้าหมายความว่า เจ้ารู้หรือว่าเขาเจ็บป่วยอะไร?" อูซวงถามอย่างไม่เชื่อ
"ฮ่าฮ่า, เขาเกิดมาพร้อมกับการขาดธาตุบางอย่างในร่างกายของเขา ความเป็นลูกผู้ชายของเขาไม่สามารถแข็งตัวขึ้นได้และเขาก็ไม่สามารถมีความสุขกับการร่วมรักระหว่างชายและหญิงได้" ชิงสุ่ยหัวเราะ
"เจ้านี่ช่างหยาบคายและหยาบคาย ในอนาคตเจ้าจะไม่ได้รับอนุญาตให้พูดสิ่งต่างๆเหล่านี้ต่อหน้าข้า" หน้า เหวินเหรินอูซวงเหมือนดั่งแสงแดดที่สดใส ไม่เป็นที่ทราบแน่ชัดว่าเป็นเพราะคำพูดของชิงสุ่ยหรือเพราะนางคิดอะไรบางอย่าง
"แต่คำขอของเจ้ามากเกินไป เจ้ารู้ได้เช่นไรว่าเขาสามารถที่จะจ่ายเงินได้?" เหวินเหรินอูซวงตระหนักว่าชิงสุ่ยเป็นคนที่น่าสนใจมาก ผู้ชายตัวเล็กๆที่ทั้งฉลาดและเอาแต่ใจนี้มักจะทำให้นางประหลาดใจ
"ฮ่าฮ่า, สถานะของชายหนุ่มก่อนหน้านี้เป็นเรื่องที่ไม่ธรรมดา เหล่าองครักษ์ของเขาก่อนหน้านี้มีพลังในระดับเทวะเซียนเทียนขั้นที่สาม ในขณะที่ส่วนที่เหลืออยู่ที่จุดสูงสุดของโฮ่วเทียน แม้ว่าข้าจะไม่สามารถบอกได้ว่าเขาอยู่ในระดับใด แต่ก็ยังอยู่ในระดับเทวะเซียนเทียนอย่างน้อย" เทคนิคเคล็ดวิชาเบิกเนตรสวรรค์ของชิงสุ่ยช่วยให้เขาสามารถประมาณการความแข็งแกร่งของผู้ฝึกตนคนอื่นได้
"ตกลง, วันพรุ่งนี้ข้าจะมาหาเจ้าก่อนที่เราจะออกไปที่หุบเขาวงแหวนทองคำ!" อูซวง ยิ้มขณะที่เธอจากไป
เมื่อพิจารณาจากรายได้ที่เขาทำในวันนี้: กองเหรียญทองแดง, ชิงสุ่ยไม่แน่ใจว่าเขาควรจะรู้สึกอย่างไร เขาไม่ต้องการรับเงิน แต่ผู้ป่วยก็ยังยืนยันที่จะจ่ายเงิน ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะเรียกเก็บเงินเป็นเหรียญทองแดง และแต่ละครั้งที่ปฏิบัติงานมันราวกับว่าเขากำลังสะสมกรรมดีๆไว้สำหรับตัวเอง
หลังจากล็อคประตูแล้วชิงสุ่ยได้จัดเตรียมขวดยาบรรเทาทองคำไว้ เขาไม่ได้กังวลมากนักว่าจะมีการโจรกรรมเพราะไม่มีอะไรที่จะถือว่ามีคุณค่าได้ที่นี่
ท้องฟ้ามืดไปแล้วในขณะที่รังสีจากดวงอาทิตย์ยังคงไม่ลับไป ทำให้เมืองนี้มีสีสันที่สวยงาม ชิงสุ่ยเดินเล่นไปตามถนนและรู้สึกสงบ ความรู้สึกแบบนี้เป็นเรื่องน่าอัศจรรย์มากและมันทำให้เขารู้สึกถึงความสุขในใจ
แม้ว่าชิงสุ่ยจะทำงานให้คำปรึกษาก่อนหน้านี้ แต่เขาก็ไม่รู้สึกเหนื่อยเลย หลังจากที่กลับไปที่ห้องโถงยาตระกูลชิงแล้ว ชิงสุ่ยก็กอดสาวน้อยคนหนึ่งที่ดูน่ารักด้วยการแต่งหน้าเล่นของนาง
หลังจากสังเกตเห็นชิงสุ่ยสาวน้อยคนนี้เรียกพ่อออกมาอย่างมีความสุข ขณะที่ชิงอี้หัวเราะขณะที่นางมอง ชิงสุ่ยที่แสดงออกถึงความอึดอัดใจบนใบหน้าของลูกชายของนาง มันช่างน่าขบขัน
"พ่อกอดกอด! '
บางทีอาจเป็นเพราะอารมณ์ตามธรรมชาติของชิงสุ่ยหรือบางที อาจเป็นเพราะชิงสุ่ยมักจะถ่ายเทพลังงานจากเคล็ดเสริมกายาบรรพกาลไปให้นาง ทำให้สาวน้อยที่น่ารักและชิงสุ่ยได้พัฒนาความสัมพันธ์ที่พิเศษ ขอบเขตความใกล้ชิดของพวกเขาจึงใกล้ชิดดั่งเครือญาติ!
หรือบางทีอาจเป็นเพราะชิงสุ่ยได้ช่วยเด็กหญิงตัวเล็กๆ ไว้จากเงื้อมมือแห่งความตาย ในหัวใจของเด็กหญิงเล็กๆ ชิงสุ่ยได้รับตำแหน่งที่สำคัญเป็นอย่างมากแล้ว
ชิงสุ่ยหัวเราะพร้อมกับคว้ามือไปจับอวี้ช่างขึ้นมา "ท่านแม่, ข้าต้องออกเดินทางไปผจญภัยในวันพรุ่งนี้และจะกลับมาหลังจากเวลาผ่านไปครึ่งเดือน"
"ตกลง, ลูกอย่าลืมระวังและดูแลตนเอง! ข้าจะปรุงอาหารคืนนี้ไว้เป็นอย่าง เพื่อให้ทุกคนสามารถสนทนาและมื้ออาหารที่มีความสุขด้วยกัน "
"แม่ของเจ้าอยู่ที่ไหน?" ชิงสุ่ยกอดสาวน้อยตัวนี้ขณะหมุนวนไปมาเป็นวงกลม
"ซักเสื้อผ้า!" ถ้าไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์บ่อยๆระหว่างชิงสุ่ยกับเด็กหญิง เขาก็จะมีปัญหาในการทำความเข้าใจกับสิ่งที่เธอพูด ตอนนี้เขาต้องเดาและพยายามเข้าใจความหมายของคำพูดของเด็กหญิงตัวเล็กๆ
เขานำเด็กหญิงตัวเล็กๆไปที่ห้องซักผ้า ชิงสุ่ยได้พบหมิงเยวี่ย เก้อโหลว แม้ว่าชิงสุ่ยจะได้พบกับนางทุกวัน แต่เขายังคงถูกดึงดูดจากความรักของแม่และความสง่างาม ใบหน้าอันงดงามและความเป็นผู้ใหญ่ของนางทำให้รู้สึกราวกับว่านางไม่เคยโกรธ รูปร่างอันเย้ายวนของนางอยู่ในเกณฑ์มาตรฐานที่นางไม่ได้แพ้อวีเหอเลย เหตุผลส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะลูกสาวตัวน้อยน่ารัก ความงดงามของมารดเล็ดลอดออกมาจากนางทำให้ หมิงเยวี่ยน่าสนใจเป็นอย่างยิ่ง
ผู้หญิงคนหนึ่งจะได้รับการพิจารณาว่าสวยที่สุด เมื่อเธอได้เปิดเผยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความรักขณะที่จับมือเด็กเอาไว้
"พี่สาวหมิงเยวี่ย... "
ชิงสุ่ยเห็นได้ชัดว่าในกองเสื้อผ้าที่หมิงเยวี่ย กำลังซักผ้ามีเสื้อคลุมที่เขาทิ้งไว้ในตอนบ่ายเช่นกัน นางน่าจะสังเกตเห็นมัน
"อืมมม, ชิงสุ่ยเจ้ากลับมาแล้ว เจ้าเหนื่อยหรือไม่?" หมิงเยวี่ย ยืนขึ้นขณะที่นางพูดอย่างมีความสุข
ชิงสุ่ยรีบมองไปที่แขนสีขาวที่ปกคลุมราวกับหิมะของหมิงเยวี่ย ขณะที่นางดึงมือของนางออกเพื่อจัดเส้นผมของนางไว้ไม่กี่เส้นโดยไม่ได้ตั้งใจทำให้เกิดบรรยากาศที่อ่อนโยนมาก นางปรากฏตัวขึ้นอย่างบริสุทธิ์ราวกับว่ามีรัศมีสีทองล้อมรอบเธอ
"ถูกต้อง, พี่สาวหมิงเยวี่ยไม่ต้องลำบากกับเสื้อผ้าของข้า ข้าสามารถทำเองได้!" ชิงสุ่ยค่อนข้างอายเมื่อกล่าว
"ทำไมเจ้ามองลงไป? เจ้าจะบอกว่าเสื้อผ้าที่ข้าซักไม่สะอาด? "ขณะที่นางพูด หมิงเยวี่ยจงใจยื่นมือไปค่อย ๆ บีบจมูกของเด็กหญิงตัวเล็กๆทำให้หัวเราะและค่อยๆหลบ
"ข้าสงสัยว่าข้าจะได้มีภรรยาที่สวยและลูกสาวที่น่ารักอย่างพี่สาวหมิงเยวี่ยและอวี้ช่างหรือไม่ แน่นอนข้าจะต้องมีความสุขมากๆ" ชิงสุ่ยกอดสาวน้อยที่น่ารักในขณะที่เขาล้อเล่นกับทั้งสองแม่ลูก เสียงหัวเราะของพวกเขาดังขึ้น ความรู้สึกแบบนี้ทำให้ชิงสุ่ยรู้สึกอบอุ่นอย่างมากในใจ
"ข้าจะมองพี่สาวแบบนั้นได้อย่างไร อากาศเย็นและน้ำอาจทำร้ายมือของท่านได้ ถ้าคนอื่นเห็นสิ่งนี้พวกเขาอาจพูดได้ว่าแทนที่จะปกป้องพี่สาว ข้ากลับจะกลั่นแกล้งท่านแทน "ชิงสุ่ยหัวเราะเยาะ
"ฮ่าฮ่า, ผู้หญิงเช่นข้าไม่มีใครจะรำคาญเกี่ยวกับมัน ขอบคุณสำหรับการช่วยเหลือลูกสาวตัวน้อย ความเมตตาของเจ้าต่อลูกสาวของข้าไม่สามารถชดเชยได้ในชีวิตนี้" หมิงเยวี่ย เก้อโหลวยิ้ม
"ข้าไม่เคยพูดมาก่อน, ข้าอาจมีโชคชะตาเชื่อมกันกับนาง ไม่ว่าจะที่ไหนหรือเมื่อใดเด็กน้อยคนนี้ก็เป็นเหมือนญาติของข้า อย่างไรก็ตามพี่สาวยังคงอยู่ดี ดังนั้นท่ายต้องคิดในแง่ลบเกินไป รักษาตัวท่านเองและเด็กหญิงตัวน้อยๆ และอย่าคิดถึงสิ่งที่เป็นเรื่องร้ายๆมากเกินไป ไม่ว่าคุณต้องการความช่วยเหลืออะไรโปรดจำไว้ว่าให้มองหาข้า มิฉะนั้นข้าจะโกรธ!"
เป็นไปไม่ได้ที่หมิงเยวี่ยจะไม่ย้ายออกไป หลังจากได้ยินคำพูดของชิงสุ่ย ความซาบซึ้งของนางไม่สามารถอธิบายได้ ซึ่งคล้ายกับคนส่งถ่านหินในช่วงกลางฤดูหนาว เธอยังได้พยายามวิเคราะห์แรงจูงใจของชิงสุ่ยด้วยเหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงอยากจะทำเช่นนี้ ถ้าเป็นเพราะความงามของนาง นางสามารถยอมรับความต้องการของเขาได้โดยไม่ลังเลเลย นี่ไม่ใช่เพราะชิงสุ่ยยังเยาว์และเย้ายวน แต่เพราะความกตัญญูในหัวใจของนาง
"พี่สาวหมิงเยวี่ยข้าจะต้องออกเดินทางไปประมาณครึ่งเดือน ท่านไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับสถานภาพของลูกสาว เพียงแค่อยู่ที่นี่จนกว่าข้าจะกลับมาและดูแลรักษามันเหมือนบ้านของท่านเอง" ชิงสุ่ยบอกหมิงเยวี่ยและลูกสาวของนางเป็นญาติสนิทของเขา ผู้หญิงที่อ่อนแอไปพร้อมกับเด็กๆตัวเล็ก มันจะยากแค่ไหนถ้าพวกเขาต้องการที่จะอยู่รอดเพียงลำพัง?
ในเช้าวันที่สองเหวินเหรินอูซวงเดินทางมาถึงร้านศูนย์รักษาวิทยายุทธของชิงสุ่ยในตอนเช้า หลังจาก หมิงเยวี่ยสังเกตเห็นชิงสุ่ยยืนอยู่พร้อมกับความงดงามของท้องฟ้าหัวใจของนางก็เข้าใจ ชิงสุ่ยมีหัวใจของความเป็นหมอจริงๆและเขาให้ความช่วยเหลือเพราะเขาห่วงใยนางอย่างแท้จริง ไม่ใช่เพราะความงามของนาง แค่คิดถึงลูกสาวของนางที่เรียกเขาว่า "พ่อ" ก็ทำให้หมิงเยวี่ยรู้สึกมีความสุขขณะที่นางเผยรอยยิ้มที่บริสุทธิ์บนใบหน้าของนาง
ในขณะเดียวกันชิงสุ่ยก็รู้สึกเช่นกันว่า ผู้หญิงคนหนึ่งเช่นนี้มีคุณสมบัติที่จะสมควรค่าแก่เขา!
