ตอนที่17 : สู่การเดินทางอีกครั้ง…
หลังจากการหยุดยาวสิ้นสุดลง รูเดิลกลับมาเรียนด้วยความที่หนักใจ สิ่งเดียวที่ครอบงำจิตใจของเขาในตอนนี้คือ คำพูดของดรากูนที่เขาเคารพและนับถือที่เลือกจะให้เขายอมแพ้…ความคิดของรูเดิลเริ่มจมดิ่งเข้าไปสู่ความมืด เขาไม่ได้อยู่ในโรงอาหารของหอชาย แต่โรงอาหารใต้อาคารเรียนยังคงเปิดอยู่ในช่วงพัก รูเดิลนั่งคิด..
สองคนที่คอยเฝ้าเป็นห่วงเขา อิซูมิกับบาซิลลี่ อิซูมิจมอยู่ในความกังวลเรื่องรูเดิลอย่างแท้จริง บาซิลลี่ได้ยินเรื่องงานหมั้นแล้วก็ได้แต่สงสัยว่า เธอควรที่จะให้รูเดิลเป็นของเธอก่อนดีไหม เจตนาของเธอเต็มไปด้วยความไม่บริสุทธิ์..
แต่รูเดิล…
“อ๊ะ เธอคิดว่าแคทีย่าและลิลิมเกลียดฉันไหม?”
มันเป็นประเด็นของความกังวลของเขาที่กำลังมีอยู่นิดหน่อย ใช่ รูเดิล…จากน้ำเสียงและทัศนคติของแคทีย่าและลิลิม
‘ อย่ามาใกล้ฉัน! ”
เขาแน่ใจว่านั่นคือคำพูดที่พวกเธออยากบอกกับเขา สำหรับรูเดิลมันคือการที่บุคคลที่เขานับถือ หันมาเกลียดเขา
“หลังจากที่ฉันได้กลายเป็นดรากูน ฉันจะมองเขาได้อย่างไร? ฉันควรจะพูดกับเขายังไง?”
ทั้งสองคนมองผ่านรูเดิลด้วยความเป็นห่วง…
ooo
หากไม่คำนึงถึงความกังวลของเขา การเข้าสู่ภาคการเรียนของชั้นปีที่สองจะดำเนินไปอย่างปกติ
“เราจะประชุมมาตรการสำหรับการเดินทางครั้งนี้!”
การประชุมเพื่อดำเนินการไปสู่เป้าหมายครั้งใหม่ โดยมีผู้นำเป็นรูเดิล ในห้องเรียน หลังเลิกเรียน
“เหมือนเช่นเดียวกันกับครั้งก่อน ทุกกลุ่มเริ่มต้นจากจุดเริ่มต้นเดียวกัน หากแต่จะแตกต่างกันที่หลักสูตรของแต่ละชั้นเรียนเพียงเท่านั้น และปีแรกของหลักสูตรขึ้นพื้นฐานจะมีต้องมีส่วนร่วมเป็นอย่างดี … เวลานี้มีบุคคลที่มีความสามารถเป็นจำนวนมากในหมู่คนปีแรก! ในชั้นของเจ้าหญิงจะประกอบด้วยผู้ฝึกอบรมจำนวนมาก ที่จะอยู่รอบกายและคอยฝึกฝนให้อยู่เสมอ ฉันไม่มีทางเลือกเพียงแต่มันเป็นความจริงที่ว่า เป็นเรื่องยากที่เราจะชนะภายใต้สถานการณ์เหล่านี้”
ในเอกสารที่มอบให้ทุกคน รูเดิลกล่าวครอบคลุมเกี่ยวกับการประเมินที่บาซิลลี่เป็นคนรวบรวมให้ มีทั้งอาวุธที่จำเป็นสำหรับการอยู่ในป่า ทุกๆอย่างที่อยู่ในเอกสาร…ล้วนถูกจดรายละเอียดทุกอย่างเป็นอย่างดี
“และสิ่งที่เราต้องระวังมากที่สุดในปีนี้คือในชั้นของอัลเลต แม้จะเป็นปีแรกที่อันดับของเขาลงมารั้งท้าย ด้วยว่าในใจ เราจะต้องฝึกฝนเพิ่มขึ้นอย่างมากต่อวันคือ…”
คำอธิบายที่กำลังดำเนินไป นี่เป็นเรื่องที่จริงจังมากสำหรับรูเดิล ทุกคนเพียงต้องการที่จะล้างความอัปยศของการต่อสู้ที่เกิดขึ้นในปีก่อน … รูเดิลก็คงต้องขอบคุณอัลเลตเช่นกัน ที่ทำให้เขามีเป้าหมายที่สวยงามมากขึ้น
พวกเขารวบรวมอาวุธ และเครื่องมือที่พวกเขาไม่เคยได้ใช้มาก่อนและได้รับการยอมรับแล้วกับทุกคน … และในชั้นของรูเดิลเพื่อที่จะได้ดำเนินการสั่งซื้อ
ooo
ในชั้นของอัลเลตได้ถึงเป้าหมายสูงสุดในการเดินป่าปีที่ผ่านมา ดังนั้นพวกเขาจึงเต็มไปด้วยคนที่มีความมั่นใจในตัวเอง หากว่าถ้าไม่มีรุ่นพี่ พวกเขาก็คิดว่าพวกเขาจะถึงสถานที่ที่กำหนดนั้นเป็นอันดับแรก
ลุกซ์ และ ยูเนียส การเรียนของทั้งคู่อยู่ในระดับของขุนนาง พวกเขาจึงเสียเปรียบ … หากแต่เมื่อปีก่อน ชั้นของรูเดิลได้ถอนตัวออกจากการแข่งขันแต่อัลเลตสามารถใช้พลังของเขาพิชิตป่านั้นได้โดยไม่มีปัญหา
ผลที่ได้นั้นชัดเจน ก่อนที่จะเริ่มต้นขึ้น
“เฮ้! อัลเลต . . . ดูเหมือนว่าจะเป็นอีกชัยชนะที่น่าจะได้มาอย่างง่ายดาย!”
หนึ่งในเพื่อนของเขาพูดกับเขาพร้อมกับมือที่ทาบอยู่บนไหล่ เขาต้องการใช้บางอย่างเพื่อกระชับความสัมพันธ์ของเขากับอัลเลต แต่อัลเลตไม่ได้เห็นเขาเป็นไปมากกว่าคนรู้จัก
“ใช่ ถูกต้อง .. หากจะมีสักชั้นที่เราจะต้องกังวล ฉันว่าน่าจะเป็นชั้นของเจ้าหญิงเสียมากกว่า …บางที่น่ะนะ”
“ทำไมถึงเป็นแบบนั้น? ในชั้นของเจ้าหญิง ส่วนใหญ่ก็จะมีแต่ขุนนาง ดังนั้น ทำไมพวกเขาจึงไม่เป็นรองของเรา?”
“เจ้าหญิงได้พยายามหาทางฝึกฝนให้กับเพื่อนร่วมห้องของเธอ นั่นทำให้พวกเขามีทักษะเพิ่มขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ … นายคิดว่าคนเหล่านั้นจะทำให้เจ้าหญิงได้รับตำแหน่งนั้นไหม?”
หลังจากที่เขากำลังคิด เพื่อนร่วมชั้นก็พูดเพียงว่า
“นายคิดว่า พวกเขาจะมีใครอยู่เบื้องหลัง?”
อัลเลตถอนหายใจ . . . หากพวกเขาทำอย่างนั้น บางทีอาจจะมีคนที่เติบโตต่อเจ้าหญิงอย่างไม่สบายใจ …แต่ว่ามันไม่ถูกต้องสมบูรณ์มากนัก แน่นอนที่สถาบันการศึกษาต้องเห็นถึงความปลอดภัยของเจ้าหญิงมาก่อนเสมอ แม้จะไม่ยุติธรรมมากนักแต่พวกเขาก็ต้องการดูแลความปลอดภัยของเธอ
“ถึงแม้ว่าพวกเขาไม่ทำ พวกเขาก็จะได้รับการจัดอันดับอยู่ด้านบนอยู่ดี”
อัลเลตสิ้นสุดการสนทนา … แต่ช่วงนี้อัลเลตยังคงอยู่ในความตื่นตระหนก เหตุการณ์ไม่ได้เป็นไปอย่างที่เขาต้องการ แต่รูเดิลก็เก่งเกินกว่าที่เขาจะให้อยู่ในระดับปกติ
เขาคิดว่ามันเป็นเพราะเขา ได้เติบโตและแข็งแรงมากกขึ้น และมันก็สร้างอิทธิพลต่อภายในจิตใจของรูเดิล แต่นั่นไม่อาจอธิบายถึงลักษณะของเขา ครัซ น้องชายของรูเดิลที่ควรจะได้รับการตอบรับอย่างดี แต่เขาก็ได้โดนโทษทางวินัยตั้งแต่แรก
แต่เดิม รูเดิลมีกำหนดที่จะทำให้เกิดปัญหา…
ภายในหัวของเขา ความจริงที่เหตุการณ์ไม่ได้เป็นไปตามที่เขาคาดไว้ นั่นทำให้เขาเป็นกังวล เขาควรจะยุ่งกับเหตุการณ์ทั้งหมด ความโรแมนติก! . . . เขาคิด
มิเลีย .. อิซูมิ .. และเจ้าหญิงฟีน่า . . .อัลเลตคิดผ่านตัวอักษรมากมาย
ooo
มันเป็นป่าของสถานศึกษา ที่ใช้จัดกิจกรรมในแต่ละปี หากแต่จะมีผู้เชี่ยวชาญในการตรวจสอบก่อนหน้านี้ เมื่อปีที่แล้ว บุตรของอาร์ชดยุกต้องเผชิญกับมอนสเตอร์ที่เป็นไปไม่ได้
เจ้าหญิงได้ดำเนินการทำกิจกรรมด้วยในครั้งนี้ ดังนั้นการตรวจสอบครั้งนี้ต้องเป็นที่ให้แน่ใจ ว่าเราจะไม่พบปัญหาอะไรเลย … ผู้เชี่ยวชาญไม่พบอะไรผิดปกติหลังจากที่เขาตรวจสอบ
“ก็ … มีแค่มอนสเตอร์ที่มีในรายงานเท่านั้น แม้อาจจะมีบิดเบือนเล็กน้อย แต่ฉันไม่คิดจริงๆว่าจะมีมอนสเตอร์แบบนั้น”
เป็นหนึ่งในผู้เชี่ยวชาญปากไม่ดีทบทวน และพูดขึ้น
“บางทีมันอาจจะเป็นคำแก้ตัวของไอ้ลูกชายบ้านอาร์ชดยุก … มันน่ารำคาญใช่ไหม บางทีเขาอาจจะใช้เงินเพื่อให้เจ้าหน้าที่เขียนรายงานสร้างเรื่องให้เขา เรื่องมอนสเตอร์ที่กระสับกระส่ายเพราะขุนนางงี่เง่าบางคน!”
ขณะที่พวกเขาพูด ทีมตรวจสอบที่อยู่ในป่า ก็เขียนรางงาน ‘ ไม่มีปัญหา ’ แต่กระแทกลงไปในป่าด้วยความแดกดัน
แต่ . . .
“คว๊ากกกกกกกก”
ร่างสีดำและสีขาวของหงอน นกขนาดใหญ่กำลังบินตรงลงมาสู่ป่า หากแต่รูปแบบของมันเป็นความผิดปกติ ไม่มีในรายงาน … ดวงตาที่มีมากมาย ปีกที่กว้างใหญ่สี่ปีก และขาที่มีกรงเล็บอันแหลมคมสี่ขา ณ จุดนี้ อาจจะเรียกได้ไม่จริงเท่าไหร่นั้นที่จะเรียกมันว่านก หากแต่ถ้าบินเงาของมันก็คล้ายกับนก ผู้เชี่ยวชาญเห็นจากระยะไกล ไม่ได้คิดอะไรโดยเฉพาะสิ่งแปลกๆที่อยู่บนตัวของมัน
จะงอยปากของมันเมื่ออยู่ในป่า มีความใหญ่มากนัก … มอนสเตอร์กวางกำลังถูกเล็งด้วยสายตาของนกนั่น มันบินโฉบลงมา และกวางน้อยกำลังเต้นอยู่ในอากาศด้วยความตกใจ
… และในขณะที่มันล้มลง มอนสเตอร์นกนั่นกลืนมันทั้งตัวเข้าไปในครั้งเดียว ในขณะที่มันไม่ได้กัดก่อนที่จะเข้าปากของมันแม้แต่นิดเดียว บางส่วนของร่างกายที่มันต้องการเคี้ยวเหมือนถูกกระทืบเสียงออกมาผ่านป่านั้น
ooo
ก่อนความพยายามครั้งที่สองของเขาจะเริ่มต้นขึ้น พวกเขาเตรียมการทั้งหมดด้วยความสมบูรณ์แบบ รูเดิลและเพื่อนร่วมห้องของเขาทำการตรวจสอบครั้งสุดท้ายก่อนที่จะเริ่มต้นอีกครั้ง กระเป๋า ยารักษาโรค และอาวุธ … พวกเขารู้สึกว่ามีความแตกต่างกันเล็กน้อยในความกระตือรือร้นจากผู้คนรอบข้าง หากแต่ว่าคงไม่ได้มีอะไร
“ฉันหวังว่าปีนี้ จะสิ้นสุดลงโดยไม่มีปัญหาอะไร”
กับคำถามของอิซูมิ รูเดิลใช่ความเงียบก่อนที่จะตอบ
“. . . ใช่”
มันเป็นคำตอบที่แสนจะคลุมเครือ อิซูมิมองตามสายตาของรูเดิล ในการประชุมเหมือนขุนนางจะดูเฉื่อยๆกำลังเดินเข้ามา … หากแต่ที่นั่น เธอจะได้เห็นความสามารถในชั้นของอัลเลต แต่การแต่งกายของพวกเขาเป็นเช่นเดียวกับปีที่ผ่านมา และบางคนแทบจะไม่มีอาวุธเสียเลย
รูเดิลรู้สึกโกรธเล็กๆ ความจริงอัลเลตไม่มีจริงจังกับการนี้ แต่การเตรียมตัวของชั้นเขา … เขาหันความสนใจของเขาออกจากความจริงที่ไม่ได้จะนำมาพิจารณา สำหรับตอนนี้ เขาเพียงแต่มุ่งเน้นไปที่เป้าหมายของเขา…
อิซูมิ…และคนอื่นๆ มองดูรูเดิลที่หันขวับอย่างรวดเร็ว อีหนึ่งก็ส่งความไร้อารมณ์ไปยังเจ้าหญิงฟีน่าในการเจอกันครั้งที่สอง
( อาจารย์ดูสุดยอดเลยไป ! เธอคิดว่าเขาจะจับมอนสเตอร์ได้ในป่า … พวกนักฆ่ากระต่ายที่น่ารัก!! ยามเหล่านั้นไม่เคยอ่านอารมณ์และฆ่าพวกเขาในทันที! … ฉันจะต้องเติมเต็มในส่วนของฉัน )
เจ้าหญิงมองไปรอบๆ เธอเห็น มี่ พร้อมกับสามัญชนคนอื่นๆ ซึ่งมีของไว้ในมือของเธอ เจ้าหญิง …
( ลูกแมวน้อยของฉัน … ฮ่าฮ่าฮ่า เธอยังน่ารักเหมือนเดิม วันนี้เมื่อกลับไปถึงที่โรงเรียน ฉันจะไม่มีทางปล่อยเธอไป! )
เธอโบกมือกลับพร้อมสีหน้า . . .
