"เปล่า ข้าไม่ได้กลัว" หูเชี่ยนเหม่ย ทำเสียงสูงแล้วหัวเราะ "ข้าแค่สงสัยอะไรบางอย่างที่นี่! เจ้าเป็นคนพิถีพิถันรอบคอบ แต่ทำไมเจ้าถึงนำผลึกสวรรค์มาไว้ที่นี่? แล้วที่นี่ใครเป็นคนสร้าง? สำหรับเจ้าแล้วการบ่มเพาะขั้นผลิวิญญาณการบ่มเพาะแค่นี้เป็นไปได้หรอที่เจ้าจะสร้างสถานที่แห่งนี้ขึ้นมาได้ เพียงสิ่งเดียวนี้ที่ทำให้สงสัย?

"เพียงเพราะเรื่องนั้น?"

ซูหยุนรู้สึกประหลาดใจสักพัก จากนั้นมันก็หัวเราะทันที "พลังผลึกสวรรค์เป็นสิ่งที่น่ากลัวถ้าใครอยากได้ก็มาเอาที่นี่พวกเขาจะต้องมีความแข็งแกร่งสูง ดังนั้นข้าจึงเอามาไว้ที่นี่ ข้าไม่ได้สร้างสถานที่แห่งนี้ แต่เป็นมรดกทั้งหมดของข้า ... อืมม สถานที่นี้เป็นสิ่งที่พ่อแม่ของข้าทิ้งไว้ให้ข้า แล้วเจ้าละจะว่ายังไง? เจ้าไม่ต้องกังวลไป มากับข้าเร็ว "

"ไม่ต้อง! ไม่ต้อง!"

หูเชี่ยนเหม่ย เสียงดังก้องสองครั้งขณะที่นางส่ายหัว แล้วเธอก็ยิ้มและพูดว่า "ข้าสบายดีข้านั่งรอทีนี่ได้"

"จริงๆแล้วเจ้าไม่ได้ตั้งใจจะเข้ามา?" ซูหยุนถามขณะปั้นหน้านิ่วคิ้วขมวดคิ้ว

ทำไมข้าต้องไปกับเจ้า?

เห็นแบบนี้ซูหยุนก็กลอกตาไปมาแต่มันไม่ได้ยืนยันอะไร มันพยักหน้า "ก็ได้ เจ้ารออยู่ที่นี่ข้าจะไปเอาผลึกสวรรค์มาให้เจ้า"

พลันปรากฏรอยยิ้มขึ้นใบหน้า ของ หูเชี่ยนเหม่ย นางพูดด้วยน้ำเสียงที่น่ารัก "พี่ชายสุดหล่อพี่ชายที่น่ารกของข้า!"

ซูหยุนชำเลืองนางอย่างไวแล้วรีบลงบันไดไป

หูเชี่ยนเหม่ย เปิดใช้พลังเพียงเล็กน้อย ในน้ำที่เย็นจัดแล้วนั่งรออยู่ข้างๆสระ

หลังจากซูหยุนลงบันไดไปสักพักมันก้เงียบ หลังจากที่นางรู้แล้วว่าข้างล่างไม่มีเสียง หูเชี่ยนเหม่ยยังไม่กล้าลงไป แม้ว่านางจะพบกับซูหยุนมาเพียงไม่นาน แต่นางก็เคยโดนหลอกใช้แล้วหลายครั้ง หูเชี่ยนเหม่ยรู้สึกกังวลใจในตัวมันนิดหน่อย

ระดับการบ่มเพาะของคนผู้นี้ไม่ได้สูงมากนัก แต่มันฉลาด หูเชี่ยนเหม่ย คิดว่าอย่างนั้น

"หืม?ฮ่า ๆ ๆ เจ้า ... เจ้าเป็นใคร? " ทันใดนั้นเสียงกรี๊ดร้องดังมาจากชั้นข้างล่าง

หูเชี่ยนเหม่ย ตกใจขณะที่นางลุกขึ้นยืน จากนั้นนางก็วิ่งไปตามลงไปชั้นล่าง

หลังจากก้าวลงไปชั้นล่างนางก็ไม่พบอะไรเลย อย่างไรก็ตามเสียงกรีดร้องของเหล้กที่กระทบกันก็มาจากด้านล่าง

"เจ้าเป็นใคร?"

เป็นไปได้ไหม ... ว่าคนอื่นแอบเข้าไปข้างใน?

หูเชี่ยนเหม่ย รู้สึกกังวลใจ อย่างไรก็ตามนางไม่กล้าที่จะลงไปที่ก้นบันไดทันที บนใบหน้าของเธอยังคงมีร่องรอยของความสงสัย

ในตอนนั้นสิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น มีเสียงผู้เฒ่าโผล่ออกมาจากด้านล่างของบันได

"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ... .เจ้าขยะชั้นต่ำเจ้าต้องการครอบครองผลึกสวรรค์? "ตายไปซ่ะ!" ผลึกสวรรค์เป็นของตาเฒ่าคนนี้! "

นี่มันเสียงอะไร?

เสียงนี้เห็นได้ชัดว่าเไม่ใช่เป็นเสียงของซูหยุน! มีคนอื่นอยู่ข้างใน?

สุดท้ายแล้ว หูเชี่ยนเหม่ย หมดความอดทนและกระโดดลงมาข้างในและวิ่งลงบันได

ที่ด้านล่างของบันไดมีถนนที่คดเคี้ยวและมืดมาก แสงสว่างแทบจะไม่มีเส้นทางก็แคบ

หูเชี่ยนเหม่ยกัดฟันดึงกริชของนางออกมา จากนั้นรีบวิ่งไปข้างหน้า

หลังจากเดินผ่านถนนที่คดเคี้ยวแล้วนางก็มาถึงห้องสีฟ้าใส ๆ ห้องผลึกสีฟ้านั้นลึกลับมาก ผนังทั้งสองข้างของห้องมีขนาดใหญ่ แต่มีความสูงแตกต่างกันไป พื้นไม่สม่ำเสมอและหยาบ ดูเหมือนว่าห้องนี้ไม่ได้สร้างเทียม แต่ดูเหมือนว่าห้องนี้เกิดขึ้นตามธรรมชาติ

มีกลิ่นแปลก ๆ ในอากาศและอุณหภูมิก็ต่ำมาก แต่ตอนนี้อยู่ตรงกลางห้องผลึกสีน้ำเงินซูยันวางบนพื้นไม่นิ่ง

เขาดูเหมือนจะหมดสติ

เมื่อ หูเชี่ยนเหม่ย ได้เห็นฉากนี้นางก็ตกใจ

นางได้สำรวจสภาพแวดล้อมโดยรอบ แต่ก็ยังพบว่าบริเวณนั้นแปลกมาก นางเดินเข้าไปอย่างลังเล แต่ตัดสินใจไม่เข้าใกล้ซูหยุน

"ชู่- ... ตามคนนั้นไป ...มีใคร ... .มาที่นี่ก่อนหน้าข้า ... " ในตอนนั้นซูหยุนผู้ซึ่งนอนอยู่กลางห้องสีฟ้าใสอย่างแรง มันตัวซีดมาก

หูเชี่ยนเหม่ย รีบหันมองซูหยุน แต่ไม่สามารถรับรู้ถึงปราณวิญญาณได้ เห็นได้ชัดว่าร่างกายของมันไม่มีพลังเหลือมาก นอกจากนี้ดูเหมือนว่ามันจะได้รับบาดเจ็บหนัก

หลังจากวิเคราะห์ห้องผลึกอีกครั้งหนึ่งประตูสีขาวหิมะก็ปรากฏขึ้น ประตูเปิดด้วยรอยแยกเล็กๆและจากนั้นก็เริ่มเปิดเต็มที่

เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ความอดทนของ หูเชี่ยนเหม่ย ก็หมดไป ทุกอย่างนี้นางไม่ได้ทำเพื่อผลึกสวรรค์? นางยอมให้ผลึกสวรรค์ออกไปหรอ?

พลัน หูเชี่ยนเหม่ย เปิดใช้งานปราณวิญญาณแล้วรีบวิ่งไปที่ประตู

สำหรับซูหยุนนางดูถูกเขาอย่างเต็มที่

นางเพียงต้องการผลึกสวรรค์!

แต่…

ขณะที่ หูเชี่ยนเหม่ย รีบวิ่งไปที่ห้องผลึกสีฟ้า พลังประหลาด ๆ ก็ห่อหุ้มนางไว้ ในช่วงเวลาสั้น ๆ มันปกคลุมนางตั้งแต่ศีรษะจรดเท้าเช่นรังไหมปั่นรังไหม จากนั้นจิตวิญญาณของนางเริ่มฉีกขาดอย่างรวดเร็ว ๆจากนั้นก็หายไปฉับพลันโดยไม่มีร่องรอย

"เกิดอะไรขึ้น?

ร่องรอยของความกลัวที่แทรกซึมเข้าไปในหัวใจของ หูเชี่ยนเหม่ย ขณะที่นางจ้องที่ร่างของซูหยุนบนพื้น นางเข้าใจได้ทันทีว่าหล่อนตกหลุมพราง

นางรีบถอยกลับ ในขณะนี้ลมกระโชกแรงก็พัดมาจากประตูห้องผลึก ปราณวิญญาณที่เหลือน้อยของหูเชี่ยนเหม่ย ไม่มีโอกาสที่จะตอบโต้ ร่างเล็กกระทัดรัดของนางถูกเป่ากลับเข้าไปในใจกลางห้องผลึก

พลังงานลึกลับมีความหนาแน่นมากขึ้นในศูนย์กลาง อ่างเก็บปราณวิญญาณทั้งตัวของนางถูกชำระล้างอย่างสมบูรณ์ ไม่เพียงแค่นั้นแม้ความแข็งแกร่งทางกายภาพโดยรวมของนางก็ลดลงหลายระดับ

หูเชี่ยนเหม่ย ล้มลงก้นกระแทกพื้น นางปิดตากัดฟันทนจากความผิดพลาดของนาง ขณะที่นางเงยหน้าขึ้นมองนางรู้สึกประหลาดใจที่พบว่าทั้งสองบานประตูผลึกมีเครื่องราง "อักขระวายุ"

ในตอนนั้นนางก็ได้เข้าใจอย่างถ่องแท้แล้ว

"เจ้า…" นางหันหน้าไปทางซูหยุนแล้วตะโกนใส่หน้า

อย่างไรก็ตามก่อนคำพูดจะออกมาจากปากของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ นางถูกจับด้วยมือขนาดใหญ่และถูกดึงเข้าหามัน

หูเชี่ยนเหม่ย ไม่มีปราณวิญญาณใด ๆแล้ว และความแข็งแกร่งทางกายภาพของนางเองก็อ่อนแอลงหลายระดับ มีหรือนางจะสู้กับซูหยุนได้? ร่างกายที่เล็กกระทัดรัดของนางก็ไม่สามารถต้านทานได้

ที่นี่ลึกลับมาก อาจลดความแข็งแกร่งทางกายภาพและจิตวิญญาณของทุกคนที่เข้ามาภายในห้อง นางเกรงว่า ซูหยุน จะรู้อยู่แล้วจึงล่อลวงนางมาไว้ที่นี่ แม้ว่าหูเชี่ยนเหม่ยกจะระมัดระวังรอบคอบแต่นางก็หมดความอดทนและกังวลกับการกระทำและคำพูดของซูหยุน

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเสียงแปลก ๆ นั่น แต่หูเชี่ยนเหม่ย ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าภายในสิ่งประดิษฐ์ของซูหยุนยังถือวิญญาณของผู้อาวุโสไว้ด้วย

หูเชี่ยนเหม่ย ตั้งใจที่จะหลบหนีทันที แต่ไม่คิดว่าซูหยุนจะใช้ อัขระวายุ สองอัน พัดนางกลับมาที่นี่

"น่าเกลียดที่สุด! ข้าไม่นึกเลยว่าเจ้าจะใช้ อัขระวายุ สองแห่งที่นั่น! "

หูเชี่ยนเหม่ย กำลังดิ้นรนด้วยมือน้อยๆของนาง หันมอซูหยุน ขณะที่นางยังกัดฟันของนาง"ยังไงก็ตาม ซูหยุน เจ้าอย่างได้ใจมากนัก! รากของสำนักวิชาของข้า มีทั่วยุทธจักร! หากเข้าต้องการฆ่าเจ้า มันก็ง่ายราวกับพลิกฝ่ามือ! จะดีที่สุดหากตอนนี้เจ้าปล่อยข้าไปซ่ะ จะดีกว่า ถ้าไม่อย่างนั้นละก็ แม้แต่กระดูกของเจ้าข้าก้จะไม่ให้เหลืออยู่บนโลกใบนี้! "

"ทำลายกระดูกของข้าออกจากโลกใบนี้หรอ?" ซูหยุนเยอะเย้ยแล้วตรงไปที่หน้าของ หูเชี่ยนเหม่ย ถ้างั้นก็มาเลยมาเลาะกระดูกข้าตอนนี้เลยสิ! "อ่ะ?ฮ่า ๆ ๆ

โอ๊ย เมื่อใบหน้าอันอ่อนโยนของหูเชี่ยนเหม่ยถูกหยิบจับเล็กน้อยเครื่องหมายสีแดงเล็ก ๆ ก็ปรากฏขึ้น ความเจ็บปวดจากการหยิกทำให้นางร้องไห้ ตอนนี้นางไม่ได้มีปราณวิญญาณหรือความแข็งแกร่งทางกายภาพ ดูเหมือนว่าความแข็งแกร่งของร่างกายนางลดลงอย่างมากโดยหลายเท่าตัว

"นี่คือศูนย์กลางของภูมิภาคที่เชื่อมต่อกันทั้งหมดโดยอาศัยการก่อตัว เป็นพื้นที่ของ การทำลายฐานห้าองค์ประกอบ!' สถานที่ที่เจ้ายืนอยู่กับข้าตอนนี้เป็นศูนย์กลางของการทำลายฐานห้าองค์ประกอบ ที่นี่ ไม่ต้องพูดถึงปราณวิญญาณ แม้สมบัติศักดิ์สิทธิ์จะไร้ประโยชน์ในพื้นที่นี้ ไม่ว่าจะเป็นระดับสีม่วงหรือระดับวิญญาณแม้ว่าจะเป็นวัตถุโบราณพิเศเษก็จะยังคงไร้ประโยชน์อย่างสิ้นเชิงในที่นี่! เจ้ายังคงต้องการที่จะทำลายโครงกระดูกของจากจากโลกนี้!? อ่ะ ถ้าเจ้าคิดว่าทำได้ก็ลองดู! "

หูเชี่ยนเหม่ย ตกตะลึงเมื่อได้ยินเรื่องนี้ "การทำลายฐานห้าองค์ประกอบ... .องค์ประกอบของการสร้างสมดุล? "

"การทำลายฐานห้าองค์ประกอบ: สมดุลของพลังทั้งห้าองค์ประกอบ: โลหะยกเลิกไม้ ไม้ยกเลิกแผ่นดิน แผ่นดินยกเลิกน้ำ น้ำดับไฟ ไฟดับโลหะ การทำลายฐานรากของห้าองค์ประกอบจะยังคงทำงานอย่างไม่มีที่สิ้นสุด มีเพียงพื้นที่เดียวที่ปรากฏการณ์นี้ขึ้น โชคดีที่ข้าได้รู้ถึงสถานที่แห่งการก่อกำเนิดนี้! "

ซูหยุนดึงหัวเล้กๆของนางขึ้นมาและตบก้นน้อยๆที่มีเสน่ห์ของนางด้วยฝ่ามือของมันโดยปราศจากความเมตตาใด ๆ

"อ่ะ...

หูเชี่ยนเหม่ย เริ่มร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด ดวงตาที่งดงามของนางบัดนี้ไหลล้นไปด้วยน้ำตา นางอยู่ในสภาพที่น่าสงสารและน่าสังเวชในขณะที่นางถามซูหยุนว่า "พี่ชายรูปหล่อ...ท่านจะฆ่าข้าตอนนี้เลยหรอ?"

"มันไม่ง่ายอย่างนั้น!" ซูหยุนตอบขณะที่มุมปากของมัยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ "เจ้ากล้าใช้ ชิงเอ๋อ มาข่มขู่ข้า! แล้วข้าจะปล่อยเจ้าไปง่ายๆได้ยังไง? "

"ตะ ... แต่ท่านไม่ได้เกินไปหรอ? ปล่อยข้าไปเถอะน่ะ ข้าไม่เอาผลึกสวรรค์ อีกแล้ว ข้าไม่กล้ายั่วยุพี่รูปหล่ออีก ตกลงมั้ย? ได้โปรดปล่อยข้าไปเถอะน่ะ! "

หูเชี่ยนเหม่ย เริ่มอ้อนวอน ปรกตินางจะแสดงความน่ารักออกมา แต่ตอนนี้นางกลับแสดงความน่าสงสารซึ่งอาจละลายหัวใจที่แข็งเป็นเหล็กได้

อย่างไรก็ตาม ซูหยุน ไม่สนใจเรื่องนี้อย่างสิ้นเชิง มือข้างหนึ่งของมันคว้าหางขนาดใหญ่ที่แสนนุ่มแทน แล้วกำรอบๆนิ้วมือของนาง ความรู้สึกที่เหมือนน้ำนมและอุ่นสบายก็ซึมเข้ามาในมือของมัน

ทันทีที่มือของมันกำรอบๆหาง หูเชี่ยนเหม่ย ก็หมดแรงลงทันที แก้มสีขาวของนางมลายหายไปเมื่อนางล้มลงกับพื้นสั่นสะท้านและหอบหายใจอย่างรวดเร็ว

"อย่า ... อย่าแตะต้อง ... .หางของข้า!"

"โอ้! ซูหยุนมองมือของมันที่กำหางยาวๆ มันตะลึงงันพักหนึ่ง

แต่แล้วมันก็เข้าใจ

เป็นไปได้ไหมที่หางของนางอ่อนไหวมาก

"โอ้ ใครสนล่ะ!" ซูหยุนไม่สนใจคำพูดของนางสักหน่อย

นอกจากนี้มันตัดสินใจที่จะไม่ปล่อยให้ หูเชี่ยนเหม่ย ออกไป

สตรีนางนี้เป็นเพียงคนที่เสแสร้งง่ายๆ หากมันไม่มีผลึกสวรรค์เป็นไปได้ว่ามันคงถูกฆ่าตายไปแล้ว! ก่อนหน้านั้นระหว่างช่วงเวลาที่เชื่อมต่อกันสามครั้งในการช่วยเหลือซึ่งกันและกันทั้งหมดเพราะผลึกสวรรค์! นอกจากนี้ซูหยุนไม่เชื่อคำพูดของนาง แม้ว่ามันจะมอบ ผลึกสวรรค์ ให้แก่นาง หลังจากนั้นนางอาจจะตลบหลังมัน?

เนื่องจากบุคลิกของนางมีความต้องการฆ่าตัวมันสูงมาก เมื่อมันตายไปแล้วไม่มีใครสามารถตามหาผลึกสวรรค์กลับมาหานางได้

จากนั้นจิตสังหารอย่างลึกซึ้งได้หลุดจากดวงตาของมันขณะที่มันยังแสดงออกถึงควมเย็นชา ใบหน้าของมันไม่ได้มีร่องรอยของการแสดงออกในขณะที่ความตั้งใจในการฆ่าของมันกระเด็นออกไป!

สถานการณ์เช่นนี้ทำให้ หูเชี่ยนเหม่ย ประหลาดใจ!

"เจ้าหนู อย่าพึ่งใจร้อน" เช่นเดียวกับที่ซูหยุนดึงตัว หูเชี่ยนเหม่ย เตรียมที่จะฆ่านางเสียงของ ผู้อาวุโสกระบี่ ก็ออกมาจาก คัมภีร์ เคล็ดวิชาไร้สรรพสิ่ง

"อะไร?" ซูหยุนถาม

"หญิงสาวคนนี้มีแค่คนเดียวใน กายยากในรอบพันปี กายเป่ยจรื่อเอ้อเหยียนบริสุทธิ์ 二元培植!(กายบ่มเพาะคู่บริสุทธิ์) หากเจ้าปติบัติกับนางเจ้าจะได้รับบางส่วนของความสามารถของนางและจะเพิ่มความสามารถในการบ่มเพาะของเจ้า! ผู้คนจำนวนมากต้องการที่จะได้สตรีประเภทนี้? เจ้าไม่มีแผนจะปฏิบัติ คุณไม่กระหายพลัง? ทำไมไม่เพียงแค่ปฏิบัติกับนาง? จากนั้นเจ้าจะเพิ่มความสามารถและอัตราการเติบโตของเจ้าเอง " ผู้อาวุโสกระบี่หัวเราะ

......... ซูหยุน อึ่งอยู่พักหนึ่ง จากนั้นมันก็เรียกออกมาว่า "คนของ นิกายกระบี่ไร้สรรพสิ่ง ไร้ยางอายจังเลย"

"ไปไกลๆเลย! ตาเฒ่าคนนี้พยายามจะให้คำแนะนำแก่เจ้า! "

"แต่ถ้าข้าไม่ฆ่านางหากนางสามารถหลบหนีไปได้แล้วข้าก็จบ! !”

"ฮ่าฮ่าฮะ เจ้าใจอ่อนกับนางมาก นางมี กายเป่ยจรื่อเอ้อเหยียนบริสุทธิ์二元培植 หากเจ้าได้รับร่างกายของนางพวกเจ้าทั้งสองจะถ่ายทอดพรสวรรค์ให้แก่กันในแต่ละคน หากนางตัดสินใจที่จะฆ่าเจ้าพรสวรรค์ของนางจะพังทลายลงซึ่งจะทำให้ความคืบหน้าในการบ่มเพาะในอนาคตเป็นเรื่องยากมาก เว้นเสียแต่ว่านางจะต้องบ่มเพาะให้อยู่ในระดับที่สูงมากๆ แล้วทำไมนางจะกล้าเสี่ยงต่อต้านเจ้ากัน? "

"ถ้านางจัดการกับชิงเอ๋อ ล่ะ? นางไม่ได้ถ่ายโอนพรสวรรค์กับ หูเชี่ยนเหม่ยi! "

"ใช้การฆ่าตัวตายเพื่อข่มขู่นางแทนสิ!"

"ท่านเต็มไปด้วยความคิดที่โฉดเหล่านี้อย่างไร?" ซูหยุนขมวดคิ้ว

"ฮิ ฮิ ข้าแค่ช่วยเจ้าตัดสินใจเท่านั้น." ผู้อาวุโสกระบี่ยิ้มออกมาและพูดต่อว่า "ไม่ต้องพูดถึง กายเป่ยจรื่อเอ้อเหยียนบริสุทธิ์ซึ่งเป็นเรื่องที่หาได้ยาก พูดเพียงว่าพรสวรรค์ที่สูงและการบ่มเพาะที่สูง ซึ่งไม่เคยเห็นปรากฏมานานนับห้าพันปี แถมรูปลักษณ์ที่สวยงามของนาง, จุ็! จุ็! จุ็!เจ้าหนู เจ้าได้รับพรแล้ว ทำไมเจ้าไม่หาความสุขให้ตัวเองล่ะ หืม! "

......... "ซูหยุน?"

0 0 โหวต

Article Rating

1 Comment

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด