AST บทที่ 129 – ศูนย์รักษาวิทยายุทธ (1)

ฝากติดตามเพจด้วยนะครับ แฟนเพจ แจ้งเตือนก่อนใคร กดเลย

https://www.facebook.com/AncientStrengtheningTechnique

แปลโดย Osoulstealo

Clean by : Sharktooth

บทที่ 129 – ศูนย์รักษาวิทยายุทธ (1)

ชิงสุ่ยยิ้มอย่างเจ็บปวดกับตัวของเขาเอง มันรู้สึกหมดหนทางเมื่อมองไปยังเสี่ยวเป่าที่ควงแขนเขาอยู่อย่างไม่อาย “เจ้าตกหลุมรักข้าใช่ไหม” ชิงสุ่ยจ้องไปที่ใบหน้าเรียวเล็กอันไร้ที่ติ

“ฝันไปเถอะ ใครจะไปชอบเจ้า” ใบหน้าอันเรียวเล็กของเสี่ยวเป่าปรากฏสีแดงระเรื่อ เมื่อมองดูแล้วช่างน่ารักเป็นอย่างยิ่ง

“เช่นนั้นมันก็ดี!” ชิงสุ่ยอุทานออกมาอย่างอวดดี

“อะไร มัน.... เจ้าหมายถึงสิ่งใด? ข้าไม่ดีพอเช่นนั้นหรือ?” เสี่ยวเป่าเริ่มรู้สึกโกรธ นางจ้องมองเขาด้วยดวงตาที่ใสบริสุทธิ์ และมือเล็กๆของนางก็หยิกไปที่แขนของชิงสุ่ย วันนี้สาวน้อยน่ารักดูจะมีแรงเยอะกว่าปกติ

“ไม่ เจ้านั้นดีเยี่ยม, แต่มันแย่ตรงที่ข้านั้นมีคู่หมั้นอยู่แล้ว” ชิงสุ่ยถูจมูกของเขาและยิ้มให้

“ใช่สือฉิงจวงจากตระกูลสือหรือไม่ ที่มีข่าวลือมากมายเกี่ยวกับเจ้า? นางเป็นคู่หมั้นของซือถูปู้ฝาน เจ้าไม่อาจจะพูดเช่นนี้ได้ หรือว่าเจ้าจะใช้กำลังแย่งชิงนางมา? ดวงตาอันใสบริสุทธิ์ของเสี่ยวเป่ามีร่องรอยของความสับสนปรากฏอยู่ ในขณะที่นางถามชิงสุ่ย

ด้วยคำพูดของเสี่ยวเป่า, ชิงสุ่ยได้ตระหนักว่าเขามีกำลังมากพอที่จะแย่งชิงตัวสือฉิงจวง ดูเหมือนว่าจะเป็นเช่นนั้น มันใกล้จะถึงเวลาแล้วที่เขาจะไปแย่งชิงตัวนางมา

“นี่...... เจ้าไม่ได้วางแผนที่จะแย่งชิงตัวนางมาจริงๆใช่ไหม?” เสี่ยวเป่าถามด้วยความตกใจ

“หยุดความคิดเล่นๆของเจ้าซะ ข้ายังมีเรื่องอื่นที่ต้องไปทำ!” ชิงสุ่ยมองไปยังแขนขวาของเขาที่นางยังคงจับอยู่ไม่ปล่อย ขณะที่เขารู้สึกได้ถึงความนุ่มนวลและความสุขสบาย แต่ก็ไม่ดีเท่าที่ชิงสุ่ยคาดหวัง เขาไม่ชอบที่นางสำอายและปากแข็ง

“เจ้าไม่ต้องคิดที่จะผลักไสไล่ส่งข้า! ข้านั้นยืนกรานที่จะตามเจ้าไปด้วย!” เสี่ยวเป่าบุ้ยปากและมองไปที่ชิงสุ่ย

ชิงสุ่ยขมวดคิ้ว เขามองไปยังนางด้วยสายตาที่รู้สึกไม่ดี เขาไม่ชอบผู้หญิงที่มาเกาะแกะและคอยรบกวน

“เอาล่ะ ข้าจะไม่ตามเจ้าไป เจ้าต้องการไปให้ไกลๆจากข้าตัว?” มันเหมือนกับเจ้าไม่ต้องการให้ข้ามีชีวิตอยู่!

เสี่ยวเป่ารู้สึกอึดอัดเมื่อมองชิงสุ่ยออกอย่างชัดเจน แต่ตอนนี้นางจำต้องปล่อยชิงสุ่ยไป หาไม่แล้ว เขาก็จะยิ่งหลุดลอยห่างออกไปจากนางยิ่งขึ้นอีก

ชิงสุ่ยหันกลับและเดินจากไปโดยไร้ซึ่งถ้อยคำใดๆ สิ่งนี้ทำให้เสี่ยวเป่ากระทืบเท้าลงไปที่พื้นด้วยความโกรธ “ชิงสุ่ยเจ้ามันแย่!” ข้านั้นไม่ดีตรงไหน สือฉิงจวงเย็นชาราวกับก้อนน้ำแข็ง ข้าหวังว่านางจะทำให้เจ้าต้องหนาวจนตาย

ชิงสุ่ยดูเหมือนจะเดินไม่ค่อยเร็วนัก แต่จริงๆแล้วความเร็วในการเดินของเขามากกว่าคนปกติทั่วไปหลายเท่า มีร้านค้ามากมายเรียงรายอยู่ข้างถนนตลอดทาง บางที่เปิดให้เช่าที่ บางแห่งก็มองหาหุ้นส่วนทางธุรกิจ และแน่นอนยังมีร้านขายของอยู่ด้วย!

มีสมบัติทั่วโลกมากมายจากทวีปทั้งเก้า แต่มันแย่ที่มีผู้คนมากมายต่างให้ความสนใจ โชคดีอย่างมาก, ดินแดนนี้ช่างกว้างใหญ่เกินกว่าจะจินตนาการได้ มันมีสถานที่มากมายที่เต็มไปด้วยอันตรายถูกซุกซ่อนไว้

การคงอยู่ของเหล่าสัตว์อสูรทำให้มีข้อจำกัดในการเข้าไปยังหลายพื้นที่ ผู้ที่จะเข้าไปยังดินแดนที่อันตรายอย่างน้อยๆต้องมีพลังไม่ต่ำกว่าระดับพลังปราณเทวะเซียนเทียน เมื่อแข็งแกร่งขึ้นแน่นอนว่าพวกเขาก็จะได้รับความมั่งคั่งเพิ่มขึ้นเช่นกัน!

เมื่อเขาเดินมาถึงทางแยก, ชิงสุ่ยกำลังเดินเลี้ยวขวาออกไป ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงพึมพำมาจากทางด้านซ้าย ดูเหมือนจะมีบางอย่างเกิดขึ้น ชิงสุ่ยมีเวลาเหลือเฟือ เขาจึงตัดสินใจมุ่งหน้าเดินไปดู!

“หมอเยียน ทักษะทางการแพทย์ของเจ้าเกือบจะ ‘รักษา’ ทำให้พ่อบ้านของข้าตายแล้ว เจ้าคิดว่าข้าควรจะทำอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องนี้?” เสียงที่เต็มไปด้วยความหยิ่งยโสพูดออกมา

“อืมมม มันฟังดูคุ้นๆ!”

ชิงสุ่ยรู้สึกคุ้ยเคยเป็นอย่างมากกับเสียงที่ได้ยิน และสูญเสียการควบคุมตนเองขณะที่เขากำลังหน้านิ่วคิ้วขมวด ชิงสุ่ยเผยร้อยยิ้ม เจ้าของเสียงที่พึมพำออกมาครั้งหนึ่งเคยเป็นลมไปจากการตีของชิงสุ่ย เขาจะต้องเป็นน้องของสือฉิงจวง

ชิงสุ่ยมองเห็นคนผู้หนึ่งนอนอยู่บนพื้นดูเหมือนจะอายุราวๆห้าสิบปี ใบหน้าของเขาเป็นสีม่วงเข้มและลมหายใจของเขาอ่อนมาก เด็กหนุ่มผู้หยิ่งยโสกำลังยืนอยู่กับหญิงสาวสองคน ซึ่งหนึ่งในนั้นมีรูปร่างที่สูงและหน้าตาที่สง่างาม หน้าอกและสะโพกของนางช่างเต็มเปี่ยม ชิงสุ่ยรู้สึกตกตะลึงเมื่อเห็นใบหน้าของนาง

มันทำให้ชิงสุ่ยอ่อนล้าเมื่อมองไปยังใบหน้าขาวซีดที่มีสีชมพูอ่อนๆปนอยู่ ดวงตาสวยและแสนบริสุทธิ์ของนางสะท้อนให้เห็นถึงความไม่แยแส ริมฝีปากสีชมพูของนางปิดสนิทและคิ้วขมวดขึ้นเล็กน้อยขณะที่นางมองไปยังชายป่วยที่นอนอยู่

“เจ้าพูดอะไรไร้สาระ  ตั้งแต่ที่พวกเราทำการรักษา? เขากำลังปรับได้ดีขึ้นหลังจากที่ข้ารักษาไปก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้เขาโดนยาพิษอย่างเห็นได้ชัด ตอนแรกที่เขาเข้ามารักษามันยังเป็นเพียงแค่อาการปวดหัวธรรมดาเท่านั้น”

ชิงสุ่ยเงยหน้าขึ้นมองดูหญิงสาวที่พูดอยู่ นางอายุประมาณสิบเจ็ดถึงสิบแปดปี ทั้งอ่อนเยาว์และงดงาม นางมีผมหางม้าที่ยาวสลวยและดวงตาที่สว่างสดใสของนาง ทำให้นางดูงดงามอ่อนเยาว์ยิ่งขึ้น

“เจ้าควรช่วยขับพิษของเขาออกมาจะได้กว่า ไม่มีอะไรที่ข้าสามารถทำได้ตอนนี้!” หญิงสาวที่กล่าวอย่างไม่แยแสคือหมอเยียน หมอเยียนพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่ม เสียงของนางนุ่มนวลและมีเสน่ห์มาก!

“เจ้าหาว่าข้ากำลังพูดไร้สาระ? ทุกคนต่างก็เห็นว่าพ่อบ้านของข้ารับการรักษาจากเจ้า แล้วเขาก็กลายมาเป็นแบบนี้หลังจากกลับมาที่บ้าน เจ้าคิดว่าข้าไม่กล้ามาเผชิญหน้ากับเจ้าที่นี่หรือ, หมอเยียน?”

สายตาของชายหนุ่มต้องมองไปทั่วทั้งเรือนร่างของนางและโดยเฉพาะอย่างยิ่งตรงเนินอก!

“ฮึ่มมม, ข้าไม่รู้ว่าเจ้ามีความคิดต่อผู้หญิงตระกูลเยียนเช่นไร เจ้าคงไม่ได้มาที่นี่วันนี้เพื่อบีบบังคับพวกเราให้ส่งตัวหญิงสาวในตระกูลให้เจ้าด้วยเรื่องเช่นนี้ใช่หรือไม่?”

“เสียงของผู้นำตระกูลสือวัยเยาว์กล่าว, ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว นำชายที่ป่วยไปยังห้องโถงร้อยสมุนไพร หากช้ากว่านี้อาจจะไม่สามารถช่วยเขาได้” คำพูดของนางดูเป็นเรื่องเร่งด่วนแต่กลับพูดออกมาช้าๆอย่างไม่อึดอัด

“ผู้หญิงคนนี้ช่างดูแปลก นางไม่ได้มีความงามถึงขั้นที่ไม่อาจมีใครเทียบ แต่ก็ไม่มีใครสามารถต้านทานเสน่ห์ในตัวนางได้” ชิงสุ่ยจ้องมองนาง

“ทันใดนั้นก็มีเสียงดังพูดออกมา!”

“อย่าหวังว่าข้าจะปล่อยเรื่องนี้ไป โดยไม่ตีสั่งสอนเจ้า? เลิกใช้วิธีการไร้ยางอายที่ผิดศีลธรรมเช่นนี้ มันจะทำให้เหล่าหญิงสาวมองเจ้าในทางที่ไม่ดีลงเรื่อยๆ”

สือหม่าสือกำลังจะระเบิดอารมณ์ออกมาเมื่อได้ยินคำเหล่านั้น แต่เมื่อเขาเห็นคนผู้นี้ก็ได้สติ ชายผู้นี้เป็นคนที่สังหารชายอีกคนที่อยู่ในระดับพลังปราณเทวะเซียนเทียน ภายในเสี้ยววินาทีด้วยมือของตนเองในงานเลี้ยงเมื่อวันก่อน การปรากฏตัวอย่างฉับพลันของตระกูลชิงทำให้เขารู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก

“น้องชายชิงสุ่ย!”

พวกเจ้ารีบๆพาลุงฟู่ไปที่ห้องโถงร้อยสมุนไพร! สือหม่าสือมองไปทางชิงสุ่ยอย่างยิ้มแย้ม หลังจากได้สั่งการออกไป

“น้องชายชิงสุ่ย? เมื่อใดกันที่เราเคยพบกัน?” นอกจากนี้ดูเหมือนว่าสือหม่าสือจะมีอายุมากกว่าเขาหนึ่งหรือสองปีอีกด้วย

“ฮ่าๆ, ข้าไปร่วมงานเลี้ยงสังสรรค์งานแต่งของชิงจือเมื่อวานนี้” สือหม่าสือกล่าวอย่างไม่อาย นับตั้งแต่ชิงสุ่ยปรากฏตัวออกมา ความเย่อหยิ่งของเขาก็หายไปอย่างสิ้นเชิง

ชิงสุ่ยแอบชื่นชมเขาที่มีความหน้าด้านเช่นนี้ เขาไม่ได้แสดงท่าทางออกมาในทางที่ดี แต่เขาก็ไม่ได้กลัวที่จะเสียหน้า ทำทุกอย่างเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา แถมยังเรียกชิงสุ่ยว่าน้องชาย และต้องขอบคุณอย่างมากที่ไม่ได้พูดมันออกมาด้วยเสียงดังๆ!

หญิงสาวที่ชื่อโมเยียนมองไปอย่างประหลาดใจที่ชายหนุ่มที่ดูสง่างาม เขาสามารถทำให้สือหม่าสือที่ดื้อรั้น  เชื่อฟังผู้นำตระกูลสือได้เพียงแค่มองไปที่เขา

“ขอบคุณ!” หญิงสาวพูดแล้วหันไปมุ่งหน้าไปที่โรงหมอ

“รอสักครู่!”

สุภาพสตรีขมวดคิ้วเล็กน้อยและมองไปที่ชิงสุ่ยว่า “มีเรื่องสำคัญอันใด”

โรงหมอของท่านจ้างคนหรือไม่? ข้ามีทักษะทางการแพทย์อยู่บ้าง และต้องการทำงานอยู่สักระยะหนึ่ง

หญิงสาวมองไปยังชิงสุ่ยด้วยความงุนงง!

“ข้าสามารถทำงานได้โดยไม่ต้องการค่าจ้างใดๆ!” ชิงสุ่ยกล่าวหลังจากคิดแล้ว!

หญิงสาวัยยังคงงุนงงขณะมองไปยังชิงสุ่ย!

“ทุกๆวันที่ข้าทำงานที่นั่น ข้าจะจ่ายเงินให้แก่ท่าน 100 เหรียญเงิน!” ชิงสุ่ยกล่าวอย่างสุภาพหลังจากเสนอความคิดบางอย่าง

หญิงสาวยิ่งงุนงงมากขึ้นขณะมองไปที่ชิงสุ่ย!

“ถ้าไม่ งั้นเอาเป็น 200 เหรียญเงินก็ได้ ข้าอยู่ที่นี่เพียงเพื่อต้องการรักษาผู้คนเท่านั้น ข้าเป็นหมอที่น่าสงสาร และข้าสามารถจ่ายได้มากสุดเพียงเท่านี้” ชิงสุ่ยกล่าวด้วยความขมขื่น

รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่อ่อนแอ แต่งดงามและมันเหมือนกับว่าโลกกำลังละลาย แต่นางยังคงความงดงามที่ไม่มีใครเทียบได้

“เจ้าควรจะไปหาโรงหมอที่ดีๆ ความเจ็บป่วยของเจ้าค่อนข้างร้ายแรง!” หญิงสาวชี้ไปยังหัวของเขาอย่างงดงาม มันเป็นรูปลักษณ์อันอ่อนโยนจึงมีเสน่ห์และล่อลวงดึงเอาความรู้สึกของเขาออกมา

ชิงสุ่ย “………………………………………………….”

สือหม่าสือมองไปยังชิงสุ่ยอย่างอย่างเซื่องซึม แต่เขาก็ประหลาดใจมาก นี่เป็นวิธีที่มีระดับสูงที่สุดในการให้ได้มาซึ่งหญิงสาวที่ต้องการ ซึ่งแตกต่างจากวิธีการที่น่ารังเกลียดของตัวเขา เพียงไม่กี่คำจะทำให้นางจดจำเขาได้ตลอดไป

ถ้าชิงสุ่ยรู้ถึงความคิดภายในหัวของสือหม่าสือ เขาจะต้องรู้สึกหดหู่ไม่น้อย ชิงสุ่ยไม่อยากจะเปิดโรงหมอเพื่อผลประโยชน์ทางการเงิน เงินที่ได้มาจากโรงเตี๊ยมอวี้เหอนั้นก็เพียงพอแล้ว ทักษะความสามารถเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด สำหรับเงินควรมีแต่พอดี เพราะฉะนั้นเขาจึงมีความคิดที่ผิดธรรมชาติเพื่อที่จะช่วยโรงหมอในการทำงาน แต่ใครจะไปคาดคิดว่านางกลับมองเขาเป็นดั่งคนบ้า!

ชิงสุ่ยหันเดินออกไปอีกครั้งตามถนนที่ไม่มีปลายทาง คิดถึงการหาสถานที่ตั้งโรงหมอของเขา!

สือหม่าสือตามชิงสุ่ยไป ชิงสุ่ยมองไปที่เขาด้วยความงุนงง

“น้องชายชิงสุ่ย, เจ้ามีเรื่องอันใดกับหญิงสาวผู้นั้นหรือไม่?” สือหม่าสือสำรวจดูชิงสุ่ยอย่างรอบคอบ ขณะที่เขามองดูรู้สึกแปลกๆเล็กน้อย

“อะแฮ่มๆ, พี่สาวของท่านได้บอกอะไรท่านหรือไม่” ชิงสุ่ยรู้สึกอึดอัด เหตุผลที่เขาไม่ได้ให้เพื่อนคนนี้ตีในวันนี้เป็นเพราะสือฉิงจวง

“นับตั้งแต่ข่าวลือแพร่กระจายออกไป พี่สาวของข้าก็ไม่ได้ก้าวออกจากบ้านเลย นางมักจะจ้องมองอย่างว่างเปล่าอยู่กับตนเอง นี่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน แม้เมื่อข้าถามนางก็ไม่ได้พูดอะไร ข้าจึงต้องการถามว่าข่าวลือเป็นจริงหรือ?”

“อย่าถามข้า, ไปถามพี่สาวของท่าน!” ชิงสุ่ยพยายามจะพูดอย่างอย่างเฉยเมย แม้ว่าเขาจะเป็นห่วงสือฉิงจวงอยู่บ้าง

“อืมม, จุดนี้ก็นับไม่เลว!” ชิงสุ่ยเห็นว่ามีร้านค้าขนาดเล็กขายอยู่ที่ไหนสักแห่งไม่ไกลจากร้านขายยาของตระกูลชิง

“เจ้าต้องการซื้อบ้านหลังเล็กๆนี้หรือ?” สือหม่าสือถามด้วยความประหลาดใจ

ชิงสุ่ยพยักหน้าและเดินเข้าไปยังระดับสามของร้านค้านี้ เจ้าของร้านเป็นหญิงวัยกลางคนที่แต่งงานแล้วที่ดูหน้าตาดี

เมื่อได้ยินว่าชิงสุ่ยสนใจที่จะซื้อขายกับทางร้าน นางจึงยิ้มอย่างสดใสเหมือนดั่งดอกไม้

ท่านโปรดบอกราคาอย่างตรงไปตรงมา, ถ้าข้ายอมรับราคาได้ ข้าจะซื้อมัน หาไม่แล้วข้าจะไปซื้อร้านอื่น!

ชิงสุ่ยรู้สึกอึดอัดที่เห็นร้อยยิ้มที่ดูถูกจากหญิงเจ้าของร้าน

“ราคาตั้งไว้ที่ 100,000 เหรียญเงิน”

“อืมม, น้องชายที่น่านับถือ ไม่ต้องไปไหน เราสามารถเจรจาต่อรองกันได้!”

ชิงสุ่ยหยุดพลางคิดตาม

หญิงวัยกลางคนที่มั่งคั่งกัดฟันพูดออกไปว่า 50,000 เหรียญเงิน นี่คือราคาต่ำสุด

“30,000 เหรียญเงิน ถ้าหากท่านเห็นด้วย ข้าจะซื้อทันที ท่านรู้ดีกว่าใครๆว่าบ้านหลังนี้มีค่าเท่าไหร่!”

ชิงสุ่ยยิ้มและกล่าวออกไป เขารู้ดีว่าบ้านหลังเล็กๆแบบนี้มันยากที่จะทำการค้าขายใดๆ ชิงสุ่ยรู้ว่ามีเพียงเขาเท่านั้นที่สามารถใช้งานมันได้ดี สำหรับยานั้นเขาสามารถเขียนใบสั่งยาให้ผู้ป่วยไปที่ร้านขายยาหรือสภาการแพทย์เพื่อรับยาได้ เขาจะให้ความสำคัญกับการให้คำปรึกษาและการฝังเข็ม

“น้องชายที่น่านับถือ, เจ้าจะไม่โหดร้ายไปหน่อยหรือ ถ้าหากขายราคา 30,000 เหรียญเงิน แล้วข้าก็ยังคงต้องขาดทุนอยู่อีก 10,000 เหรียญเงิน!”

ชิงสุ่ยยังคงเงียบและยิ้มอย่างเดียว ขณะที่เขามองไปที่หญิงวัยกลางคนที่แต่งงานแล้ว

“35,000 เหรียญเงิน ขายที่ราคา 35,000 เหรียญเงิน, มันเป็นหนทางที่เราแต่ละคนจะได้กำไรคนละ 5,000 เหรียญเงิน มันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับข้าที่เป็นแม่หม้ายและต้องดูแลลูก!” หญิงคนนี้ใช้อุบายทางด้านความรู้สึก

“เอาล่ะ ตกลงตามนี้!” ชิงสุ่ยตอบตกลงเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายได้นำเรื่องของแม่ม่ายดูแลลูกมาใช้ เขาไม่ได้กังวลจนต้องตรวจสอบดูว่าเป็นความจริงหรือไม่ นอกจากนี้ตัวเขาเองก็ไม่ใส่ใจเกี่ยวกับเงินจำนวน 50,000 เหรียญเงิน

การซื้อขายเสร็จสมบูรณ์และทั้งสองฝ่ายได้ดำเนินการอย่างเสร็จสิ้น หญิงที่แต่งงานแล้วได้จากไปอย่างรวดเร็ว ชิงสุ่ยรู้เหตุผลแล้วว่าทำไมหลังจากที่เขาก้าวเข้ามายังระดับสามก็มีแต่ความว่างเปล่า ไม่มีแม้แต่โต๊ะสักตัวให้เห็น!

ในอนาคตสถานที่แห่งนี้จะกลายเป็นศูนย์รักษาวิทยายุทธ!

 

 

*******ขอเปลี่ยนชื่อจาก ศูนย์ฝึกศิลปะการต่อสู้ เป็น ศูนย์รักษาวิทยายุทธนะครับ