ตอนที่ 16 : การหมั้นที่เกิดจากหน้าที่
ก่อนที่จะเริ่มต้นเข้าสู่การเปิดเทอมของปีที่สอง รูเดิลได้ตัดสินใจกลับบ้าน มีเหตุการณ์บางอย่างที่รอคอยเขาอยู่เบื้องหน้า ความแม่นยำคืบคลานเข้ามาถึงเมื่อเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้นนั้นเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ของอัลเลตเช่นเดียวกัน หลังจากที่ครัซได้รับการลงโทษทางวินัย การเติบโตขึ้นเรื่อยๆของบ้านอาร์ชทำให้เริ่มต้นในการตัดสินใจเรื่องการหมั้นของรูเดิล
พันธมิตรจะเป็นบุคคลที่มีอำนาจด้วยความเชื่อใจของกษัตริย์ แต่เดิมพวกเขาจะออกค้นหาบุคคลที่เหมาะสมจะเป็นคู่หมั้นของตำแหน่งตามฐานะทางสังคมของบ้านอาร์ช แต่บ้านอาร์ชมีหลายสถานการณ์ที่ทำให้เชื้อสายของบ้านอาร์ชลดลง ผู้ที่เหมาะสมตอนนี้ดูเหมือนจะมีเพียงสองคน แคทีย่า แนนนี่ และ ‘ลิลิม’ แคทีย่าแม้จะอยู่ในสถานะทางสังคมระดับต่ำ แต่เธอได้รับการยกย่องว่าเป็นอัจฉริยะแห่งดรากูนและได้รับความไว้วางใจจากเชื้อพระวงศ์
ลิลิม เธอคือสาวเอลฟ์ แต่ความสามารถในด้านเวทย์มนต์และความยืนยาวในอายุของเธอ มันทำให้เธอกลายเป็นอีกบุคคลหนึ่งที่มีความสามารถที่โดดเด่นและเป็นความคาดหวังของเหล่าดรากูนทั้งหลาย เธอได้รับเลือกในการ….. แต่ไม่มีใครคิดเลยว่าสาวเอลฟ์ผู้นี้จะถูกเลือกในครั้งนี้ นี่เป็นรูปแบบการคุกคามจากรูเดิล
การที่บ้านอาร์ชเลือกที่จะปฎิบัติต่อเอลฟ์ นั่นหมายถึงการเลือกที่จะแต่งงานกับสาวเอลฟ์ เป็นความอับอายอย่างมาก มากเสียกว่าเลือกใครสักคนในดรากูนขึ้นมาเป็นเจ้าสาวเสียอีก … มันเป็นไปไม่ได้ที่เพียงแค่จะหัวเราะออกมา แล้วเชื้อสายของเธอจะเปลี่ยนไป . .
และมันเป็นความจริงที่ว่าเหมือนรูเดิลกำลังจะต้องเผชิญกับชะตากรรมบางอย่าง
ลืมหมดทุกสิ่งทุกอย่าง รูเดิลกลับไปยังบ้านของเขา เมื่อเขากลับมา เขาส่งน้องสาวของเขาและบอกทั้งหมดเกี่ยวกับสถาบันให้กับเธอ ลีน่ามีท่าทางที่ดูแปลกไป และเมื่อเขาสังเกตเห็นถึงความแปลกนั้น เขาจึงได้ถามกับเธอ
“งานหมั้นของฉันหรอ? .. ไม่สิ ฉันก็ไม่เห็นว่ามันจะน่าแปลกตรงไหนเลย”
“พี่ก็แค่เลือกใครสักคนเพื่อที่จะแต่งงาน! ฉันได้ยินว่าทั้งสองคนเป็นอัศวินหญิงแห่งมังกร”
ในคำเหล่านั้นรูเดิลเหมือถูกบีบหัวใจอย่างบอกไม่ถูก คำพูดพวกนั้นทำให้เขาสามารถกระโดดขึ้นลงได้อย่างไม่เป็นจังหวะ
“ใช่แล้ว ลีน่า! พวกเขาเป็นดรากูนและฉันต้องเตรียมตัวให้พร้อม”
“พี่…พี่ดูมีความสุข”
“แน่นอนสิ! ฉันอาจจะได้เจอมังกร! มังกรลีน่า! มังกรรร!”
“พี่นี่ไม่เปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย”
ooo
ในวันแห่งการประชุม ทั้งสองขี่มังกรของตนเข้ามายังดินแดนแห่งอาร์ช บ้านเมืองมากมายพร้อมปราสาทหลังใหญ่ที่อยู่ข้างล่างเมื่อมองมาจากหลังของมังกร แม้ท้องฟ้าในวันนี้จะดูขาดพลัง พวกเขาจะได้เห็นถึงการขาดความแข็งแกร่ง…การบินอยู่เหนือดินแดนของอาร์ชดยุกถือเป็นเรื่องผิดปกติ
“ถ้าได้แต่งงานในดินแดนนี้จะเป็นเรื่องที่เลวร้ายที่สุด”
แคทีย่าพึมพำในขณะที่เธอนั่งอยู่บนหลังมังกรสีแดงของเธอ … แรงลมของมังกรอีกตัวที่กำลังบินมาอยู่ข้างๆเธอ ลิลิม ได้ตอบเสียงบ่นพึมพำของแคทีย่า
“เรื่องงานหมั้นจะสำเร็จไปด้วยดี อย่าอารมณ์ร้อนไปหน่อยเลยแคทีย่า”
“อืมมม ถ้าเธอมั่นใจว่ามันดี … ฉันจะไม่มีทางไปตกนรกอย่างแน่นอน!”
แคทีย่าไม่เก่งเรื่องการจัดการต่างๆมากนัก เธอยังไม่รู้จักมังกรดีสักเท่าไหร่ ผิดกับลิลิม ที่เธอจะละเอียดอ่อนเสมอได้การเลือกสิ่งใด และเธอเป็นรุ่นพี่ นั่นทำให้แคทีย่าไม่เคยบ่นที่เธอเลือกมังกรลมมาเป็นอยู่คู่กาย
ลิลิมเป็นสาวผมบลอนด์และมีผิวซีดเผือก ดวงตาของเธอจะปิดสนิท นั่นไม่ได้หมายถึงว่าเธอตาบอด หากแต่เธอมีเหตุผลบางอย่างที่ทำให้เธอไม่สามารถลืมตาขึ้นมาได้
“ฉันได้ยินมาจากน้องสาวของฉัน แต่เขาไม่ใช่คนที่น่ากลัว รู้ไหมรองกัปตันยังกล่าวว่า เขาเป็นผู้ที่มีความสามารถมาก ดังนั้น ฉันจึงไม่สามารถเข้าใจได้ว่าทำไมเธอถึงเกลียดเขา … ใบหน้าของเขาไม่ถูกใจเธองั้นหรอ?”
แคทีย่าหน้ามืด…บรรยากาศรอบข้างเริ่มเปลี่ยนไป ลิลิมบอกว่าไม่มีอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้
การเดินทางที่น่าสงสัยใกล้เข้ามาพาดผ่านท้องฟ้า และพวกเขาทั้งสองคือคนที่เป็นเจ้าของที่ดินที่มังกรเหล่านี้กำลังบินผ่านอยู่เหนือขึ้นไปในท้องฟ้า การกระโจนออกมาข้ามเกล็ดของมังกร . . . พวกเขาไม่มีอะไรเพียงแค่รู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้
แต่คนคนนั้น…สยบมังกรในการต่อสู้ มังกรลมขยับปีกของมันเพื่อจะต่อต้าน แน่นอนว่าพวกเขาไม่ทำอันตรายมัน หากแต่ด้วยสัญชาตญาณของมังกร ทำให้ลิลิมต้องคอยระมัดระวังในการเข้าหาคนคนนั้น
“นายกำลังทำอะไร?”
“ฉันขอโทษ ..ฉันมีความสุขมาก นั่นสะท้อนให้เห็นถึงการกระทำของฉัน”
แล้วบุคคลที่ว่านั่นก็คือรูเดิล ลิลิมเปิดตาของเธอเพียงเล็กน้อย เพื่อให้ดูถึงการแต่งกายและบุคลิกตามที่น้องสาวของเธอได้บอกไว้ เมื่อเธอมั่นใจเธอก็ค่อยๆลงจากหลังมังกรของเธอ
มังกรในระยะใกล้ ร่างกายขนาดใหญ่ของพวกมันจะทำให้หลายคนนึกถึงปีศาจซึ่งเป็นที่น่ากลัวมาก เขาเหมือนเป็นคนประหลาดที่กระโดดเข้าหามังกร . . .นั่นเป็นความประทับใจแรกของลิลิมที่เจอกับรูเดิล
ooo
ผู้หญิงในคฤหาสน์พบว่าตัวเองอยู่ในห้องประชุม ในขณะที่พวกเขากำลังเตรียมพร้อมสำหรับการประชุม…เป็นรูเดิลที่ทำเสียมารยาทในการจิบน้ำชาครั้งนี้
“เขาใช่ไหมคะที่เป็นคนแปลกน่ะรุ่นพี่ ฉันมาที่นี่ตามคำสั่งของบ้านฉัน แต่ทำไมเขาถึงปฎิเสธ”
แคทีย่าถามในขณะที่เธอจิบน้ำชา และลิลิมตอบ
“ฉันเป็นเอลฟ์ และฉันก็ไม่รู้ว่าอีกนานเท่าไหร่ถึงจะสำเร็จ ฉันไม่เคยได้รับชื่อของครอบครัว เว้นเสียแต่ว่าฉันจะแต่งงานกับขุนนางแล้วเข้าไปอยู่ในบ้านของเขา เมื่อไหร่ที่มีลูกของฉันเกิดมา เขาจะได้รับชื่อจากครอบครัวนั้น แต่…ฉันได้ยินมาว่าเขาคือบุคคลที่น้องสาวคนเล็กของฉันสนใจ ดังนั้นฉันเลยคิดที่จะตรวจสอบตัวเขา ดูเหมือนว่าฉันจะมาที่นี่เพื่อก่อกวนหัวหน้าบ้าน”
แม้ตอนนี้ Courtois ยังถือว่าตระกูลของเอลฟ์นั้นไม่ดี เหตุผลที่ว่าพวกเขาสามารถกลายเป็นอัศวินของประเทศเนื่องจากข้อเท็จจริงที่ว่า จักรวรรดิไกอา ในรัฐต่อไปเป็นรัฐของทหาร ถ้าพวกเขาไม่ได้จัดลำดับของความสามารถอาณาจักรจะมีช่องว่างในเวลาไม่นาน
นั่นคือ ‘การตั้งค่าของโลก’
“ฉันขอโทษที่เกิดการเสียมารยาทก่อนหน้านี้ … เป็นความผิดของลูกชายของฉัน ฉันหวังว่าคุณคงยกโทษให้เขา”
ในขณะที่คำพูดของเขาเป็นการขอโทษ แต่เหมือนว่าความคิดของเขาจะไม่ได้คิดอย่างนั้น ทั้งสองเริ่มน้อยใจเล็กๆน้อยๆ พวกเขายืนอยู่อย่างนั้นพร้อมกับอาวุธคู่กาย … แต่แล้วรูเดิลก็ปรากฏตัวออกมา
“ฉะ..ฉันทำให้เธอต้องรอ!”
“รูเดิล! นายกำลังคิดอะไรอยู่!? นายทำให้บ้านอาร์ชต้องเสื่อมเสีย … นายให้แขกต้องมารอตั้งแต่ครั้งแรก”
จากที่เขากล่าว พ่อของรูเดิลก็ออกห้องไป จากจุดนี้ถึงแม้ว่าเขาจะดูจัดการกับเวลาเล็กๆน้อยๆนี้ไม่ได้ แต่เขาก็ยังคงเป็นบุคคลที่เก่งเสมอ หากแต่พ่อของเขาจะมองเขาและพวกเธอแตกต่างออกไป หากพวกเธอไม่ได้เป็นดรากูนนั้น พวกเธอจะเป็นแค่ก้อนกรวดข้างถนนเพียงเท่านั้น
“มันเป็นความสุขของคนรู้จักที่ได้รับเกียรตินี้ รูเดิลฉันทำ…เห้อ!”
ขณะที่แคทีย่าพยายามที่จะให้คำอวยพร เธอหยุดและถอนลมหายใจของเธอก่อนที่จะนั่งลงบนเก้าอี้ เธอพยายามที่จะไม่มองหน้าของรูเดิล เหมือนเธอจำความเจ็บแค้นของตัวเธอเองได้อย่างดี
“แคทีย่า..ฉันขอโทษ ฉันรู้ว่าเธอไม่พอใจในตัวฉัน แต่เราคุยกันหน่อยได้มั้ย? .. ฉันลิลิม และอย่างที่เธอเห็น ฉันเป็นเอลฟ์”
รูเดิลกำลังจมกับความสับสน เขาเหมือนถูกเกลียดโดยไอดอลคนโปรดของเขา แต่ถ้าลิลมให้คุยกัน เขาก็พร้อมจะคุยทันที
“ฉัน รูเดิล อาร์ช เป็นเกียรติมากที่ได้พบพวกเธอ ดรากูนที่ฉันชื่นชอบมาที่สุด!”
รูเดิลรู้ดีว่าเกือบทั้งหมดของอัศวิน ไม่ชอบในตัวเขาและในพวกเขารู้ดีกว่าธรรมชาติที่โดดเด่นของลิลิม ในฐานะที่เป็นรูเดิลเขาเข้าหาเธอด้วยสายตาเป็นอันดับแรก
“นายเป็นอย่างที่น้องสาวฉันบอกจริงๆ…นายชื่นชอบดรากูนจริงๆหรอ?”
“ใช่! ฉันจะกลายเป็นหนึ่ง!”
…ลิลิมคิดว่ามันเป็นเรื่องยาก แม้สำหรับตัวเธอก็รู้เลยว่าการที่เธอได้กลายมาเป็นดรากูนนั้นเป็นปาฏิหาริย์ เธอไม่คิดว่ามันจะเป็นไปได้สำหรับรูเดิล ผู้ที่ได้รับประเมินผลที่เหมาะสมเท่านั้นที่จะได้เป็นดรากูน
แต่บางทีก็ไม่แน่เสมอไป…เธอเชิญชวนให้รูเดิลนั่งบนหลังมังกรของเธอ
ooo
“นะ..น่าทึ่ง! น่าทึ่งมากๆ!”
ลิลิมขึ้นมาขี่บนหลังมังกรกับเขา เธอที่ใจที่รูเดิลยินดีและชื่นชอบมังกรลมของเธอ เธอคิดว่าแรงต้านอากาศถูกบล็อคด้วยความมหัศจรรย์ของมังกร เพราะไม่ว่าพวกเขาจะเคลื่อนย้ายไปในทิศทางใด หรือรวดเร็วขนาดไหน เขาก็สามารถบินได้อย่างอิสระอยู่บนฟากฟ้าเหนือพื้นดิน
“นายพอใจไหมรูเดิล? ที่ความกังวลของนายถูกพัดออกไป”
“เอ๋?”
อีกเหตุผลที่การหมั้นนี้ถูกจัดขึ้น มันจะทำให้เขาตระหนักว่าเขาเป็นอาร์ชดยุกรุ่นต่อไป และเป็นความจริงที่จะบอกให้เขาหยุดความฝันที่จะเป็นดรากูนตลอดไป
“นายจะมีโอกาสที่จะได้แต่งงานกับแคทีย่า และนายจะต้องดีขึ้น มองความเป็นจริงถ้านายแต่งงาน แล้วทายาทจะกลายเป็นสิ่งสำคัญสำหรับนายที่จะช่วยหาอาร์ชดยุกในปัจจุบัน”
“เธอกำลังพูดถึงเรื่องอะไรลิลิม ฉัน..!”
“ ฉันได้ยินเรื่องราวของนายจากน้องสาวของฉัน ผลการเรียนดีเยี่ยม และในขณะที่นายมีปัญหา นายก็ยังมีน้ำใจต่อพวกเอลฟ์ นายควรใส่ใจดินแดนของนายเป็นอันดับแรกและเมื่อมันทำ ยอมแพ้ในการที่จะก้าวขึ้นไปเป็นดรากูนซะ แคทีย่าภรรยาของนายจะทำหน้าที่อัศวินเช่นเดียวกัน
คำพูดที่เขาได้รับจากดรากูนที่เขาเคารพนับถือ ‘ยอมแพ้ ’ ในคำพูดนั้นทำให้ความรู้สึกของรูเดิลหนักหน่วงอย่างสุดขีด
ooo
เมื่อการประชุมครั้งแรกกับรูเดิลสิ้นสุดลง หญิงทั้งสองเตรียมตัวที่จะกลับบ้านพัก ดวงตะวันลับลง ความมืดของท้องฟ้าเริ่มเข้าครอบงำ แล้วเหมือนว่าแคทีย่าจะแกล้งลิลิม
“เธอประสบความสำเร็จในการส่งเสริมตัวเองไหมรุ่นพี่? ดังนั้นแม้เธอแน่ใจว่ามันจะโหดร้าย…ที่บอกให้เขายอมแพ้”
“โอ้ หยุดนะ มันควรจะเป็นงานของเธอ”
“ดี ดี …แต่เขาอาจจะยอมแพ้กับมัน ฉันหมายถึง เขาได้ยินจากคำพูดของดรากูน…และฉันเห็นได้ถึงสีหน้าที่จริงจังของเขา หน้าเหมือนวัน-สิ้น-โลก!”
ลิลิมพบว่ามันแปลกๆ…ปกติ แคทีย่าไม่ใช่คนที่จะมาพูดอะไรแบบนี้ เธอเป็นอัจฉริยะ และในขณะที่เธอมองไปรอบๆตัวเธอ มันไม่เคยน่ากลัว ความรู้สึกของเธอเริ่มจมดิ่งกับสภาพแวดล้อมที่ดูเหมือนจะแปลกตาขึ้นและสับสนขึ้นเรื่อยๆ…
“ฉันรู้สึกเสียใจเล็กๆอย่างจริงใจต่อเขา”
คำพูดของลิลิมส่งไม่อาจไปถึงแคทีย่า. . .
