LSG-บทที่ 63: ใครอยากตาย? ก็เข้ามาได้เลย! (อ่านฟรีวันที่4สิงหา)
บทที่ 63: ใครอยากตาย? ก็เข้ามาได้เลย!
"ดูเหมือนว่าซูหลี่โซวง จะสังเกตุเห็นข้าแล้ว!
กลับเข้าไปในกระท่อมเล็ก ๆ ของมันในป่าซูหยุนแสดงสีหน้าวิตกกังวลบนใบหน้าของมัน
ในช่วง 2-3 วันต่อจากนี้ข้าต้องฝึกตน ข้าไม่สามารถทำอะไร มันจะดึงดูดความสนใจของพวกเขา มิฉะนั้นสิ่งที่ข้าได้วางแผนไว้จะไม่เกิดผล
ในห้องเล็ก ๆ ของมันในห้อมีเพียงเก้าอี้และโต๊ะไม้โทรมๆ เตียงของมันโดยทั่วไปยังคงเสียและตู้ของมันยังขาดวิ้นแม้แต่ขาตู้
เนื่องจากมันอาศัยอยู่ภายในกระท่อมเล็ก ๆเป็นครั้งคราวมันจึงมีชั้นของฝุ่นหนาอยู่เหนือโต๊ะของมัน
ซูหยุนทำความสะอาดพื้นที่บางส่วนที่จำเป็นและจัดระเบียบเล็กน้อยเพื่อการบ่มเพาะ
อย่างไรก็ตามก่อนที่อาคมจะเสร็จสมบูรณ์มันได้ยินเสียง "แตะ" เคาะที่ประตู
ซูหยุนคาดเดาว่าเป็นใครในขณะที่มันรีบเปิดประตู
หลังจากได้ดูแล้วก็เป็นพี่น้องของซินเยี่ย ซิงหยาง
"พี่ใหญ่ซูหยุน! หลังจากที่สองพี่น้อง ซินเยี่ย ซิงหยาง เห็นว่าซูยองยังคงสภาพเดิมอพวกเขาก็กลายเป็นความสุข ดวงตาของซินเยี่ย เริ่มไหลล้นด้วยน้ำตาขณะที่นางป้องปากร้องไห้
"พี่ซูหยุน! พวกเราคิดว่าท่านตายแล้ว! "
ซูซิงหยางกอดซูหยุนไว้อย่างแน่น แขนของ ซูซิงหยาง พันรอบ ซูหยุน ทำให้ ซูหยุน เกือบขาดใจตายได้
สองพี่น้องสงบสติลงหลังจากผ่านช่วงเวลาแห่งความตื่นเต้นจากหลายๆอารมณ์ของพวกเขา จากนั้นก็เข้าไปในกระท่อมเล็ก ๆ
แม้ว่าทั้งสองจะร่าเริงยินดีที่ซูหยุนได้ปลอดภัยดี แต่พวกเขาก็เริ่มสอบถามซูหยุนอย่างเจ็บปวดเพื่อให้แน่ใจว่าซูนยุนได้รับบาดเจ็บสาหัสหรือไม่
ซูหยุนรู้สึกประทับใจอย่างสุดซึ้งในหัวใจของมัน ต่อหน้าพี่สองพี่น้อง ซินเยี่ย ซิงหยาง มันไม่ได้ปิดบังอะไรเลย ทั้งสองไม่เคยทรยศต่อมันดังนั้นมันจึงเล่าถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นรวมถึงหลุมฝังศพของ ซูเทียนหลง
ขณะที่ทั้งสองได้เรียนรู้เกี่ยวกับการผจญภัยของซูยองพวกเขาก็ตื่นเต้นและกังวลใจ พวกเขารู้สึกประหลาดใจอย่างยิ่งที่ซูหยุน ได้ก้าวเข้าสู่ระดับเขตแดนผลิวิญญาณขั้นที่สอง
ระยะเวลาสั้นๆเพียงแค่ครึ่งปีของการฝึกฝนการบ่มเพาะจิตวิญญาณของมันเพิ่มขึ้นจากระดับเขตแดนพื้นฐานจิตวิญญาณขั้นที่หก สู่ ระดับเขตแดนผลิวิญญาณขั้นที่สอง!
ความก้าวหน้าที่อัศจรรย์นี้คืออะไร?
มันเป็นเรื่องยากมากแม้ในประวัติศาสตร์ของ ตระกูลซู ไม่มีอัจฉริยะพิเศษคนใดที่ประสบความสำเร็จได้แบบนี้
ในความเป็นจริงพวกเขาไม่ทราบว่าซูหยุนสามารถฟื้นความสามารถของมันควบคู่ไปกับประสิทธิภาพของศิลานิรันดร์ได้ก็คงจะแปลกถ้าการบ่มเพาะไม่เร็วนัก
"อ่าห์ ซินเยี่ย ซิงหยาง ข้ามีบางอย่างที่จะให้พวกเจ้า!" ซูหยุนเปิดใช้งานวงแหวนมิติของมันควานหาสิ่งของภายในน
"แหวนมิติ?" ซูซินเยี่ย ถามขณะที่นางเห็นแหวนโลหะสีเหลืองเข้มบนนิ้วของ ซูหยุน ขณะที่นางปกปิดปากของนางด้วยความตกใจนางถามว่า "พี่ซูหยุนท่านไปได้แหวนมิตินี้จากไหน?"
"ในเมืองทะสาปกระจกข้าได้ทำภารกิจสำเร็จได้รับเงินเพียงพอที่จะซื้อ"
บรรลุภารกิจได้รับเงิน?
ซินเยี่ย และซิงหยาง มองหน้ากันไปมา ทั้งสองรู้สึกว่าแทบจะไม่รู้จักซูหยุนอีกต่อไป
หลังจากค้นแหวนของมันเสร็จซูหยุนก็เริ่มหยิบเอาผลึกหยกโลหิตออกมามากมาย พวกมันตกลงมากองหนึ่งซึ่งแท้จริงคล้ายเนินเขาเล็ก ๆ ที่ทำจากหยก ถ้านับผลึกอย่างรวดเร็วมันมีหลายร้อยในกอง
ซินเยี่ย และซิงหยาง ตกอยู่ในภาวะตกตะลึง
"พี่ซูหยุน... นี่ ... นี่คือ ... นี่คือ ผลึกหยกโลหิต?" ซิงหยาง ตะกุกตะกักด้วยปลายลิ้นของมันขณะที่มันถาม เสียงของมันสั่นเทา
"ใช่" ซูหยุนเพิ่งพยักหน้า
"พวกมันมีมากมายเท่าไหร่กัน?" ซินเยี่ย ถาม นงเอามือที่สั่นสะเทาไปหยิบผลึกชิ้นหนึ่งขึ้นมาเพื่อตรวจสอบ
ของจริง
นางตกตะลึง
"พวกมัน ... ได้มาหลังจากฆ่าซูหนานอี้" ซูหยุนตอบด้วยเสียงต่ำ
หลังจากที่สองพี่น้องได้ยินเช่นนั้นจิตใจของพวกเขาก็ไม่สามารถช่วยตอบสนองต่อการโจมตีอย่างฉับพลันที่ได้ฆ่าซูหนานอี้ พลันพวกเขารู้สึกเย็นวูบเข้าไปในกระดูกสันหลังของพวกเขาและร่างกายของพวกเขาเริ่มสั่นสะท้าน
"โอว ... . คนที่ฆ่าซูหนานอี้ คือพี่ซูหยุน... " ซินเยี่ย กระซิบ
"ศิษย์พี่ซูหยุน บ่มเพาะระดับผลิวิญญาณการฆ่าซูหนานอี้จึงทำได้อย่างง่ายดาย"
พี่น้องทั้งสองไม่กล้าที่จะดูถูกซูหยุนอีกต่อไป เกิดอะไรขึ้นกับนักพนันที่ไม่รู้จักสิ่งใดในยุทธจักร พวกเขาตระหนักว่าซุหยุนแทบจะไม่ต้องการความช่วยเหลือจากพวกเขาตอนนี้
อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ไม่ได้ส่งผลต่อความรู้สึกระหว่างคนทั้งสาม
หลังจากหยิบผลึกหยกโลหิตออกมาทั้งหมดซูหยุนชี้แจงว่า "ซินเยี่ยและซิงหยางผลึกหยกโลหิตเหล่านี้เป็นผลึกที่เพียงพอสำหรับพวกเจ้าที่จะแลกกับผลงานของซูชิหลงซึ่งจะช่วยให้พวกเจ้าทั้งสองมีคุณสมบัติในการเข้าสู่สำนัภายใน! "
"อะไรกัน?" "พี่ซูหยุนท่านจะยกมันทุกอย่างแก่พวกเรา?"
"ไม่ไม่ไม่เราไม่ต้องการพวกมัน! พี่ซูหยุน! ท่านควรนำพวกมันไปแลกกับผลงานของท่านเอง! " ซิเยี่ยแย้งขณะที่นางส่ายหัว
"ข้าไม่สามารถเข้าสู่สำนักภายในได้" ซูหยุนพูดหลังจากนั้นไม่นาน
"ทำไม" ซินเยี่ยถาม
"มันอภิบายยาก ผลึกหยกโลหิตพวกนี้ มันจัดทำขึ้นพิเศษสำหรับพวกเจ้า หากพวกเจ้าเข้าสู่สำนักภายในแล้วชีวิตทั้งหมดของพวกเจ้าจะดีขึ้นมาก มันเพียงพอแล้วถ้าเจ้าให้ความร่วมมือกับข้าในภายหลัง! ข้าได้รุกรานสมาชิกหลายคนของสำนักภายในดังนั้นถ้าข้าเข้าสู่สำนักภายในชีวิตของข้าจะไม่สงบสุขแน่ๆ "
แต่…
"ไม่ต้องคิดมากนำพวกมันไปไป" ซูหยุนตอบ
เมื่อเห็นว่าซูหยุนยังยืนกรานพี่ชายและน้องสาวในที่สุดก็ปฏิบัติตามแม้ว่าพวกเขาจะลังเลอยู่ครู่หนึ่ง
"พี่ซูหยุนถ้าท่านต้องการความช่วยเหลือใด ๆ เพียงแค่บอกเรา แม้ว่าพวกเราจะเข้าสู่สำนักภายในเราก็จะช่วยท่านอย่างแน่นอน " ซินเยี่ยพูดอย่างจริงจัง
"เด็กโง่!" ช่วยไม่ได้ที่ซูหยุนได้แต่อมยิ้ม "พวกเจ้าช่วยข้ามามากพอแล้ว"
พี่น้องทั้งสองและมันพูดคุยกันต่ออีกหนึ่งชั่วยามจนกระทั่งมีเสียงเคาะขึ้นมาอีกครั้งในห้องเล็ก ๆ
ก๊อกก๊อก.
ซูหยุนขมวดคิ้ว
ในตระกูลซูยกเว้นซินเยี่ยและซิงหยางมันไม่รู้จักใคร
ทั้งสามคนหยุดพูด ซินเยี่ย และ ซิงหยาง จ้องที่ ซูหยุน ที่กำลังโกรธขึ้นมาและเปิดประตู
ประตูเปิดออก
หญิงสาวที่สวมชุดใบมีดสีเหลืองกำลังรอคอยที่ประตู
หญิงมีผมยาวที่ยื่นออกมาเหมือนน้ำตก ร่างของนางไม่มีที่ติเหมือนอัญมณี แต่อายุยังไม่ถึงสิบห้าปี ดวงตาเปล่งประกายและฟันขาวราวหิมะ แพขนคิ้วของนางนุ่มนวลซึ่งทำให้นางดูสวยขึ้นแม้เทียบกับ ซินเยี่ย นางเป็นนางฟ้าที่เรืองแสงส่างจริงๆ
นัยน์ตาของนางเป็นสีแดงเล็กน้อยและมีรอยแตกทั่วใบหน้าของนาง เธอวุ่ยวายใจและตึงเครียดเล็กน้อย อย่างไรก็ตามเมื่อนางเห็น Su Yun น้ำตาของ ชิงเอ๋อ ก็รินไหลลงมาราวกับพายุฝนอย่างช่วยไม่ได้ คนรอบ ๆนางจ้องมองนางด้วยความสงสาร
"นายน้อย…." ชิงเอ๋อสำลักขณะที่นางพยายามจะพูด นางไม่อาจกลั้นน้ำตาของนางได้ นางโยนตัวเองเข้าหาอ้อมกอดของซูหยุนขณะที่นางกอดนางร้องไห้สอึกสะอื้น
"ชิงเอ๋อ ... ." คอของซูหยุนรู้สึกแห้ง แขนของมันกอดหญิงสาวราวกับว่ามันไม่ต้องการที่จะปล่อยให้ไปในขณะนี้
เมื่อเห็นสถานการณ์หญิงสาวเริ่มร้องไห้อย่างรุนแรงมากยิ่งขึ้นเพราะน้ำตาของนางเริ่มไหลตกลงหน้าอกของซูหยุนหลังจากครู่หนึ่งนางหยุดสั่นและร้องไห้ ดวงตาสีแดงของนางจ้องไปที่ซูหยุน
"นายน้อย ... ท่าน ... ท่านเป็นอะไรมั้ย ... ?" ชิงเอ๋อ ร้องไห้อีกครั้ง
"ไม่ต้องห่วงชิงเอ๋อข้าสบายดี เจ้าไม่ต้องเป็นห่วงข้า " ซูหยุนหัวเราะ
"ไม่มีอะไรแล้ว ขอบคุณพระเจ้า. นายน้อยต้องรักษาตัวเองให้ดีนะ ขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ทำให้นายน้อยกลับมาอย่างปลอดภัยจากเขาเปียงกู่ " ชิงเอ๋อแหงนหน้าพนมมือขึ้นมองท้องฟ้าเติมเต็มคำอธิษฐานที่นี่
ซูหยุนไม่ค่อยรู้ว่าชิงเอ๋อรู้สึกอย่างไรเกี่ยวกับมัน แต่ก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันไม่อยากเสียเด็กคนนี้
ในช่วงสองสามนาทีแรกพี่น้องซินเยี่ยและซิงหยาง นั่งอยู่ที่นั่นตัวแข็ง หลังจากนั้นซินเยี่ยวิ่งไปมาและคุยเรื่องตลก นางพาชิงเอ๋อมานั่งคุยกับพวกเขา
เมื่อเห็นรูปลักษณ์ที่โทรมของ ชิงเอ๋อ หัวใจของซูหยุนตกอยู่ในความเจ็บปวดอย่างมาก
แม้ว่านางจะยุ่ง นางรีบวิ่งออกจากตระกูลหลักโดยไม่หยุดพัก
แม้ว่านางจะไม่ค่อยคุยมากนักแต่นางก็ยังคงรู้สึกถึงความห่วงใยที่แท้จริงของซูหยุนที่ทำเพื่อนาง
หลังจากเข้ามาในกระท่อม ชิงเอ๋อได้ตรวจสอบร่างกายของซูหยุนว่าได้รับบาดเจ็บตรงไหนมั้ย นางตรวจสอบด้วยตัวเองว่าซูหยุนไม่เป็นไรก่อนที่นางจะเอากระเป๋าออกจากเอว
ก่อนที่นางจะหยิบเอาเงินออกจากกระเป๋า ซูหยุนก็จ้องมองอย่างจริงจัง
"นะ ... .. นายน้อย ... "
"เจ้าเก็บเอาไว้เถอะ" ซูหยุนพูดด้วยน้ำเสียงขึงขัง
ชิงเอ๋อลังเลนางกัดริมฝีปากของนาง นางไม่ตอบ
จากนั้นเสียงควบม้าก็ดังขึ้น ...
ในเวลานี้ ได้ยินเสียงของม้าวิญญาณบางตัว
เสียงเริ่มเข้ามาใกล้ ในที่สุดเสียงก็หยุดลง และเสียงของม้าวิญญาณก็ดังขึ้นทันทีข้างกระท่อม
ซูหยุนอาศัยอยู่ในกระท่อมเล็ก ๆ ที่ตั้งอยู่ในมุมขอสำนักภายนอกของตระกูลซู ใครที่อยากมาที่นี่?
ซูหยุนขมวดคิ้ว เขารู้สึกว่าข้างนอกมีกล่นอายที่เต็มไปด้วยพลังวิญญาณมากมายที่ไม่บริสุทธิ์และลึกซึ้งดูเหมือนว่ามีสาวกหลายคนในเขตแดนผลิญญาณมาถึงแล้ว
พวกเขามาจากสำนักภายในหรือไม่?
ซูหยุนลุกขึ้นและตัดสินใจที่จะมองออกไปข้างนอก
"นายน้อย…."
ในเวลานั้นมือชิงเอ๋อดึงมันกลับมา
ซูยหยุนมองกลับไปที่เด็กผู้หญิงเพื่อดูนางเช็ดน้ำตาในดวงตาของนาง จากนั้นการแสดงออกบนใบหน้าเล็ก ๆ ของนางเปลี่ยนไปเป็นความมุ่งมั่นและด้วยโทสะที่รุนแรง "ข้าจะออกไปดูข้างนอกเอง"
ขณะที่ชิงเอ๋อลุกขึ้นซูหยุนมองไปที่นาง ร่างกายของนางดูเหมือนอ่อนล้ามากในขณะที่ใบหน้าของนางดูเหมือนจะแสดงให้เห็นว่านางแทบสิ้นไร้เรี่ยวแรง
หัวใจของซูหยุนถูกโยนเข้าสู่ความร้อนรน
จนถึงตอนนี้นางเป็นคนที่ปกป้องมันจากพายุฝน
จนถึงตอนนี้นางยังปกป้องมันจนลืมทุกสิ่งทุกอย่าง
เนื่องจากพ่อแม่ของนางเสียชีวิตนางจึงต้องเผชิญหน้ากับทุกอย่างเพียงคนเดียว
นางจะทำเช่นนี้ต่อไปได้อย่างไร?
ซูหยุนคว้ามือชิงเอ๋อ
ชิงเอ๋อ สะดุ้งอยู่ครู่หนึ่งขณะที่ดวงตาสีแดงของนางจ้องมองไปที่ซูหยุน
"เจ้าพักสักนิดที่นี่ก่อนได้ไหม? ข้าจะตรวจดูเอง " ซูหยุนพูดเบา ๆ ด้วยการหัวเราะเบา ๆ ตอนท้าย
"แต่ ... แต่นายน้อย ... " ชิงเอ๋ออยากจะพูดอย่างอื่น แต่นางเห็นว่าซูหยุนก้าวไปข้างหน้าเปิดประตูและเดินออกไปข้างนอก
พี่น้องซูซิงหยางซินเยี่ยและชิงเอ๋อจะสงบได้อย่างไร? หลังจากนั้นพวกเขาก็รีบออกไปที่ประตู
ขณะที่พวกเขาจ้องมองข้างนอกพวกเขาก็ตกใจจริงๆ
ที่ด้านหน้าพวกเขาเห็นหน่วยพิทักษ์พิเศษสิบโหล หลายคนยังอยู่บนยอดม้าวิญญาณของพวกเขา หน่วยพิทักษ์พิเศษแต่ละคนดูเหมือนจะมีใบมีดที่สร้างขึ้นโดยสำนักภายใน ทุกสายตาของหน่วยพิทักษ์พิเศษจ้องมองคนที่ออกมาจากกระท่อมเล็ก ๆ
ม้าจิตวิญญาณกำลังส่งเสียงหวีดร้องอยู่ตลอดเวลาและเหยียบย่ำพื้นดินทำให้มีฝุ่นคลุ้ง หน่วยพิทักษ์พิเศษปล่อยกลิ่นอายอันอ้างว้างออกมกมา
กองกำลังของหน่วยพิทักษ์สำนักภายในสมราคามากมากจริงๆในชื่อของ ตระกูลซู สาวกสำนักภายนอกดูเหมือนมดแมลงภายใต้ฝ่าเท้าของพวกเขาใต้ฝ่าเท้า หน่วยพิทักษ์พิเศษบางคนก็มีประสบการณ์การรบที่แท้จริง
ซูหยุนมองไปที่ยามลึกลับที่กำลังขี่ม้าอยู่ นัยน์ตาของมันวางอยู่บนคนข้างหน้าขี่ม้าวิญญาณสีขาว
"ซูม่อสร่า!
ตั้งแต่วันแรกของการกลับมาของซูหยุนมันเตือนให้เขาออกห่างจากชิงเอ๋อ
ปัจจุบันซูม่อสร่าอาศัยอยู่สูงและมองลงมาขณะที่มองลงไปที่ซูหยุนจากม้าของมัน
ในสายตาของมันมีมีแต่เวทนาและดูหมิ่น
"คุณหนู ดูเหมือนว่าคำเตือนของข้าจะไม่ได้ผลเลยน่ะ!" ซูม่อสร่า เต๊ะเสียงของมัน
"ซูม่อสร่าเจ้ามาทำไมที่นี่?" ชิงเอ๋อเข้ามาข้างหน้าและจ้องเขม็งซูม่อสร่า
ชิงเอ๋อก้าวไปข้างหน้าขณะที่ซูม่อสร่าก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว
ซูม่อสร่าม้วนเล่นกับถักเปียของมันและพูดช้า ๆ ว่า "ในตอนแรกสวนเล็กข้าอนุญาตให้ท่านไปฝึกสมาธิเท่านั้น แต่ท่านไม่ได้ไปแล้วท่านยังมาที่บ้านไอ้ขยะนี้ด้วย! อาห์ เวลาการฝึกฝนของท่านถูกกำหนดโดยท่านผู้นำหากท่านไม่ปฏิบัติตามขั้นตอนการฝึกฝนเท่ากับว่าท่านขัดคำสั่งท่านผู้นำ! ตอนนี้ ... ตอนนี้ท่านกลับไปตระกูลหลักพร้อมกับข้าแล้วรับโทษของท่านซ่ะ มิฉะนั้นถ้าท่านตัดสินใจที่จะทรยศต่อตระกูลซูข้ามีสิทธิ์ที่จะฆ่าท่าน! "
เมื่อคำพูดสุดท้ายจบลงดวงตาของซูม่อสร่ากลายเป็นเพชรฆาต
"ซูม่อสร่าอย่ามาสามหาว!" ชิงเอ๋อตะโกนขณะที่นางกัดฟันขาวๆของนางด้วยความโกรธ
"ข้าเนี่ยนะสามหาว?"
ซูม่อสร่าหัวเราะเยาะเย้ย "นี่คือสิ่งที่กฎบัญญัติไว้! ข้าจะหลอกลวงพวกท่านได้อย่างไร? " จากนั้นเขาก็โบกมือส่งสัญญาณ "พาสตรีนางนี้กลับตระกูลพร้อมกับซูหยุน! สำหรับคนที่ขัดขวางการนำตัวซูชิงเอ๋อของหัวหน้าหน่วย มันจะได้รับการลงโทษอย่างเหมาะสม ส่งมันไปคุมขังสำนักภายนอกเป็นเวลาสิบวัน ปล่อยให้มันลิ้มรสคุกบ้าง! "
"ครับนายท่าน!" พวกเราเข้าใจแล้วครับท่านซูม่อสร่า! "
ยามรักษาสำนักภายในตะโกนและพวกเขาก็ลงจากหลังม้า จากนั้นพวกเขาก็เริ่มก้าวไปหาซูชิงเอ๋อและซูหยุน
ซินเยี่ยเคร่งเครียจเตรียมลงมือ
อย่างไรก็ตามนางได้ยินเสียงร้องของซูหยุนทันทีว่า "หยุด!"
หน่วยพิทักษ์พิเศษตกใจอยู่ครู่หนึ่ง
ซูม่อสร่าขมวดคิ้ว "เศษขยะสำนักภายนอกคนเดียวพวกเจ้ากลัวอะไร? ไปจบภารกิจซ่ะ! "
หลังจากหน่วยพิทักษ์ได้ยินคำสั่งพวกเขาไม่ลังเลที่จะลงมือ
เคร้ง!ชิ้งงง!
ทันใดนั้นใบมีดสองด้านเรียวยาวบินออกจากฝักออกจากด้านหลังของซูหยุน โดยไม่มีการเตือนใด ๆ มันพุ่งตรงไปยังหนึ่งในหน่วยพิทักษ์พิเศษหัวขาดขาดกระเด็นปราศจากความปราณีมัน
หน่วยพิทัก์พิเศษตกใจเมื่อพวกเขาค่อย ๆ หยุดและถอยกลับ พวกเขารีบชักกระบี่จากเอวขึ้นมาป้องกัน
ชิ้ง!!!ซึบๆๆๆ!
ใบมีดถูกตัดออกจากกระบี่
แขนของหน่วยพิทักษ์สั่นสะท้าน พวกเขารู้สึกว่ากลิ่นอายจิตวิญญาณของสาวกภายนอกคนนี้ลึกลับมากและลึกซึ้งมาก พวกเขาเริ่มรู้สึกหวาดกลัว
เวรตะไลนี่เป็นสาวกภายนอกงั้นหรอ?
กองกำลังของหน่วยพิทักษ์ได้หวาดกลัวขณะที่พวกเขาครุ่นคิด
ตูม!!
หินถูกเตะอย่างแรงเข้าไปในหน้าอกของหนึ่งในหน่วยพิทักษ์สำนักภายใน เท้าเข้าชนกับเกราะอย่างหนักหน่วง ทุกคนได้เห็นคนที่ลอยไปอย่างโหดร้ายล้มลงกับพื้น ร่างกายของเขาทั้งหมดเจ็บปวดและแทบจะไม่สามารถเดินกลับขึ้นไป
พวกเขาเห็นใบมีดของซูหยุนแทงลงไปในพื้นธรณีขณะที่มันปล่อยรัศมีของกระบี่ที่ปกคลุมพื้นที่ทั้งหมด มันได้เริ่ม แม้กระทั่งยกฝุ่นธุลีขึ้นมา พรรกลุ่ม "ใครอยากตาย? ก็เข้ามาได้เลย! "