AST บทที่ 103 - พ่อแม่ ย่อมต้องห่วงใยลูกเสมอ
ฝากติดตามเพจด้วยนะครับ แฟนเพจ แจ้งเตือนก่อนใคร กดเลย
https://www.facebook.com/AncientStrengtheningTechnique/
บทที่ 103 - พ่อแม่ ย่อมต้องห่วงใยลูกเสมอ
แม้แต่กลุ่มหมาป่ามรกตก็ไม่มีข่าวคราวใดๆเลย ชิงสุ่ยก็ไม่ได้คาดหวังในกลุ่มของพวกเขาตั้งแต่แรก แต่เหวินเหรินอูกั่วกล่าวว่าเหวินเหรินอูซวง จะกลับมาในเร็วๆนี้ และเธอคนข้างมั่นใจ ดังนั้นชิงสุ่ยจึงหวังว่าเหวินเหรินอูซวงจะกลับมาด้วยตัวเอง
ชิงสุ่ยอยากจะออกเดินทางไปยังเมืองธาราสวรรค์ในทันที แต่เขากลัวว่าเขานั้นจะคลาดกลับเหวินเหรินอูซวง ที่กำลังเดินทางกลับ ดังนั้นเขาทำทำได้เพียงกัดฟันและเฝ้ารอทีละนิด
ชิงสุ่ยรู้สึกว่าเขานั้นถูกจำกัดการเดินทาง เขาทำได้เพียงอิจฉาเหล่าผู้ฝึกอสูรที่ครอบของเหล่าสัตว์อสูรไว้ โดยเฉพาะคนที่มีสัตว์เลี้ยงเหาะเหินอากาศได้ ถ้าหากเขามีมันการเดินทางไปสู่เมืองธาราสวรรค์นั้นจะใช้ระยะเวลาเหลือเพียงแค่วันเดียวเท่านั้น
แต่ปัญหาก็คือแม้แต่ผู้ฝึกสัตว์อสูรระดับเทวะเซียนเทียน ยังมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่จะได้เป็นเจ้าของสัตว์อสูรมีปีกเหล่านั้น เหตุผลก็เพราะ จะมีเฉพาะสัตว์อสูรมีปีกในระดับเทวะเซียนเทียนเท่านั้นที่มีความฉลาดมากเพียงพอ ที่สามารถเข้าใจทิศทางและนำพาทุกคนไปในที่ต่างๆได้ ซึ่งมันสำคัญอย่างมากสำหรับการเดินทางในระยะไกล ส่วนเหล่าสัตว์อสูรในระดับที่ต่ำกว่าเทวะเซียนเทียน พวกมันจะไม่สามารถบินเดินทางในระยะไกลได้ และที่สำคัญก็คือผู้ฝึกสัตว์อสูรจำนวนน้อยมากจะยอมฝึกสัตว์อสูร มีปีกที่มีระดับต่ำกว่าระดับเทวะเซียนเทียน
โชคชะตาไม่ดีนะ ช่างน่าเสียดายสำหรับสัตว์เดินเท้าที่อยู่บนบก แม้ว่าพวกมันจะไม่ได้หลับไม่ได้นอนและวิ่งด้วยความเร็วสูงสุดเท่าที่มันจะทำได้ มันยังคงต้องใช้เวลาอีก 1 สัปดาห์ และหากเดินทางไปกลับก็ใช้เวลามากถึงครึ่งเดือน
ชิงสุ่ยยังคงส่งปลาดำไปที่โรงเตี๊ยมอวี้เหอ ในตอนนี้ เขาได้ส่งปลาเป็นจำนวนที่เพียงพอต่อ 1 เดือน ซึ่งมันค่อนข้างทำให้อวี้เหอหงุดหงิดเพราะมันเพียงพอเพียงหนึ่งสัปดาห์เท่านั้น
"มันเกิดอะไรขึ้น เจ้าจะออกเดินทางอย่างนั้นหรือ?"
หัวใจของชิงสุ่ยอบอุ่นขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นการแสดงออกของอวี้เหอ "ข้าก็ไม่แน่ใจ แต่ข้ากลัวว่าข้าจะต้องออกเดินทางโดยกะทันหัน ดังนั้นข้าจึงเตรียมของทุกอย่างสำหรับเจ้าก่อน"
"ถ้าเจ้าต้องการความช่วยเหลือที่ใด เจ้าต้องมาพบนะ"
"แน่นอน!!" ชิงสุ่ยพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม
ขณะที่ชิงสุ่ยเดินเข้าไปยังหอนางโลม ทันใดนั้นเขาก็มองเห็นเหวินเหรินอูกวงกำลังนั่งขมวดคิ้วด้วยความเครียดอยู่ ชิงสุ่ยคาดเดาได้ทันทีว่าเธอนั้นไม่สามารถติดต่อกับเหวินเหรินอูซวงได้
แต่ก่อนเขาวาดความหวังไว้กับเหวินเหรินอูกั่ว แต่แล้วเขาก็ไม่คาดคิดว่าเขาจะต้องพบเจอกับสถานการณ์เช่นนี้ ชิงสุ่ยรู้ได้ทันทีว่าเขานั้นเป็นเพียงคนตัวเล็กๆในโลกอันกว้างใหญ่ แม้แต่การเดินทางยังเป็นปัญหาใหญ่สำหรับเขา
ผู้ฝึกสัตว์อสูร มันเหมือนกับนักปรุงยา แล้วจะคุ้มค่ายิ่งไปอีกเมื่อผู้ฝึกสัตว์อสูรสามารถฝึกสัตว์อสูรมีปีกในระดับเทวะเซียนเทียน
ชิงสุ่ยนึกย้อนกับไปถึงสัตว์อสูรไร้แก่น แร้งหยกขาวทมิฬ มันช่างน่าเสียดายจริงๆ ที่มันไม่มีแก่นอสูร แต่ถ้าหากมันเป็นสัตว์อสูรที่มีแก่นอสูรหรือภายใน ชิงสุ่ยก็คงไม่อาจรอดมาถึงวันนี้
ในหนึ่งชีวิต ของผู้ฝึกสัตว์อสูร ที่จะสามารถก้าวผ่านในระดับเทวะเซียนเทียนได้เป็นเรื่องยากมาก ถึงแม้ว่าสัตว์อสูรที่อ่อนแอแล้วก็ยังเป็นเรื่องยากที่จะทำให้มันเชื่องได้ และยิ่งไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะสามารถควบคุมสัตว์อสูรหรือแม้กระทั่งสัตว์อสูรไร้แก่นที่กำลังดุร้าย ถึงแม้พวกมันจะอยู่ในระดับต่ำกว่าเทวะเซียนเทียน นอกจากนี้ยังมีขีดจํากัดอย่างอื่นอีกมากมาย รวมถึงความเข้ากันของผู้ฝึกและสัตว์อสูร
และยิ่งเป็นสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งและมีความเฉลียวฉลาด ถ้าผู้ฝึกฝนแข็งแกร่งไม่พอ ความลำบากในการฝึกฝนนั้นจะยิ่งทวีคูณขึ้นเรื่อยๆ
"มันไม่ง่ายเลยจะเป็นมัน!!!!"ชิงสุ่ยรู้สึกไม่มั่นคง
ชิงสุ่ยได้รับความช่วยเหลือมากมาย แต่ตัวเขาเองนั้นก็ไม่มีเลยแม้แต่ยันต์คุ้มภัย หรือกระทั่งเครื่องรางเคลื่อนที่ ถ้าหากเขามีเครื่องรางเคลื่อนที่ มันอาจพาเขาไปยังเมืองธาราสวรรค์ในทันที ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องดีอย่างยิ่ง
"ถ้าหากถ้ามีกระทิงบินล่ะก็ ข้าคงจะไม่รู้สึกหงุดหงิดอะไรเช่นนี้"ชิงสุ่ยลูบหัวแล้วถอนหายใจ
สมุนไพรที่ปลูกในตอนแรกๆภายในดินแดนยกยุพราชอมตะ ในตอนนี้มันอายุกว่า 50 ปีแล้ว มันมีทั้งความบริสุทธิ์และคุณสมบัติที่ดีกว่าเมื่อเทียบกับสมุนไพร 50 ปี ที่อยู่ในโลกปกติ ซึ่งยิ่งสมุนไพรอายุมาก ความบริสุทธิ์ของพวกมันจะยิ่งเพิ่มขึ้น และพลังปราณภายในก็จะยิ่งเติบโตแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้น
ยิ่งชิงสุ่ยได้ยินเรื่องข่าวลือถึงนักปรุงยาลึกลับที่ส่งพลัง ซึ่งเป็นเรื่องของเขาเอง วันนี้ทำให้เขาหัวเราะออกมา เขานั้นถึงแม้จะเป็นนักปรุงยา แต่ก็ยังไม่อาจสรรสร้างยาที่แท้จริงขึ้นมาได้ อย่างน้อยก็ตอนนี้ แต่ข่าวลือกลับทำให้เขาดูเหมือนมีพลังที่แข็งแกร่ง
ข่าวดีไม่เคยออกจากประตู แต่ข่าวร้ายกับเดินทางหลายพันไมค์เพื่อมาที่นี่ ข่าวลือกระจายไปอย่างรวดเร็ว ทำให้มีผู้คนมากมาย เดินทางจากโลกภายนอกมาสู่เมืองแห่งนี้ เพื่อตามหานักปรุงยาลึกลับที่ส่งพลัง
นอกจากนี้ มีตระกูลและนิกายจำนวนมาก ต่างเสนอตัวเงินราคาสูง เพื่อดึงเขาไปเป็นพวก ซึ่งเรื่องนี้ทำให้ชิงสุ่ยรู้ว่า นักปรุงยานั้นเป็นที่นิยมมากจริงๆ
ซึ่งเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ เมื่ออวี้ต่งห่าว ไปยังร้านโอสถตระกูลชิง เพื่อขอบคุณเขา เหตุการณ์นี้ทำให้ตระกูลชิงถึงกับงง แต่ต้องขอบคุณข่าวลือโลกภายนอกมาก ที่มีข่าวลือเรื่องการแต่งงานระหว่างชิงและตระกูลอวี้ จึงทำให้ไม่มีใครรู้จุดประสงค์ที่แท้จริงของอวี้ต่งห่าว ที่ได้เดินทางไปยังร้านโอสถตระกูลชิง
และเมื่อชิงฮูได้รู้ว่าชิงสุ่ยนั้นเป็นคนรักษาอวี้ต่งฮ่าว เขาก็เลยรีบนำข่าวนี้ไปรายงานกลับ ชิงหลัวภายในคืนนั้นเลย ซึ่งภายในตะกูลชิงโดยเฉพาะชิงอี้ เธอนั้นเต็มไปด้วยความสุขอย่างแท้จริง
"ดูเหมือนท่านผู้อาวุโสโบราณ ผู้นั้นรักลูกของแม่มาก เขาถึงเลยสอนทักษะมากมาย รวมถึงทักษะการเป็นนักปรุงยา ดูเหมือนท่านผู้นี้แต่รอบรู้ในทุกๆอย่าง"ชายชราโบราณ ของชิงสุ่ย ฝังลึกเข้าไปข้างในจิตใจชิงอี้
ชิงสุ่ยทำอะไรไม่ถูก เขาทำได้เพียงยอมรับด้วยการพยักหน้า
ข่าวความสัมพันธ์ของตระกูลอวี้ โดยเฉพาะกับตัวของอวี้ต่งห่าว ที่ได้เดินทางไปยังตระกูลชิง มันยิ่งทำให้สถานะของตระกูลชิง สูงขึ้นอย่างรวดเร็ว ตระกูลชิงนั้นไม่ได้เป็นคนพื้นเมืองภายในเมืองร้อยไมล์ ดังนั้นพวกเขาสามารถทำการค้าได้เพียงเป็นเพราะขาดเท่านั้น อีกทั้งการค้าของพวกเขาก็ไม่ได้เป็นที่นิยมมากนัก และหนทางยิ่งลำบากมากขึ้นทุกวัน นี่จึงเป็นเหตุผลที่ทำให้ซือถูปา พร้อมไปยกพลมากำราบตระกูลชิง
แต่อย่างไรก็ตาม ตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว อวี้ต่งห่าว ผู้เป็นผู้นำของตระกูลอวี้ กำลังฟื้นคืนพลังในระดับเทวะเซียนเทียน อีกครั้ง และเขาจะกลับไปยืนอยู่ในจุดสูงสุดของเมืองร้อยไมล์
"ซ่างเอ๋อ พ่อจะไม่ยอมให้เจ้าต้องเสียสละโดยไร้ประโยชน์ เจ้ารีบพักผ่อนแล้วฟื้นตัวเถิด"ซือถูปา กล่าวกับหนุ่มวัยเยาว์ที่กำลังนอนอยู่บนเตียง
"ข้าจะสับไอ้สารเลวนั้นเป็นชิ้นๆ ท่านพ่อ ข้าไม่อยากอยู่แบบนี้อีกแล้ว"ชายวัยเยาว์ กล่าวอย่างสิ้นหวังเหมือนตายทั้งเป็น
"ซ่างเอ๋อ ส่วนที่ถูกทำลายของลูกมันสามารถหายได้ รูปจะสามารถฟื้นฟูความเสียหายที่มีต่อร่างกายของเจ้าได้ เมื่อเจ้าฝึกฝนถึงระดับพลังปราณเทวกษัตริย์ ลูกเพียงแค่ต้องหมั่นฝึกฝน ซ่างเอ๋อ ตราบใดที่ลูกสามารถบรรลุในระดับนั้นได้ อาการบาดเจ็บของลูกก็จะหายเป็นปลิดทิ้งอย่างง่ายดาย" เพื่อจุดประกายความหวังในชีวิตของซ่างเอ๋อ ซือถูปาจึงจำเป็นต้องยกความสามารถในระดับเทวะกษัตริย์ขึ้นมาเพื่อเป็นแรงจูงใจ
ซือถูซ่าง ส่ายหน้าและหัวเราะ "ลูกนั้นรู้ถึงความสามารถของลูกเอง อย่าพูดถึงระดับเทวะกษัตริย์เลย แม้แต่ระดับเทวะเซียนเทียนเองยังเป็นเรื่องยากเลย ถ้าเป็นระดับเทวะเซียนเทียน ลูกคงจะพยายามแล้ว"เพียงแค่คิด ซือถูซ่างก็อยากฆ่าตัวตายจากโลกนี้ไป
"เจ้าอย่าเพิ่งรู้สึกท้อแท้เลย มันจะมีวิธีการอื่นอีกมากมาย เช่น ยาเม็ดฟื้นฟูมหัศจรรย์ ระดับจักรพรรดิ นอกจากนี้ยังมี ผลไม้อย่าง ผลเทวาสุริยัน ที่สามารถงอกครึ่งล่างของคนพิการได้ นอกจากนี้ยังมีคำกล่าวชื่นชมมากมาย ไม่ว่าจะเป็น สามารถหลับนอนกับผู้หญิงร้อยคนในคืนเดียวจากไม่มีปัญหาใดๆเลย" เพื่อทำให้ซือถูซ่างอยากมีชีวิตต่อไป ซือถูปาที่เป็นพ่อพยายามยกสรรพคุณมากมายขึ้นมาพูด
พ่อแม่ย่อมกังวลเรื่องราวเกี่ยวกับลูกๆ
"สิ่งที่ท่านพ่อพูดแม้มันจะเป็นความจริง แต่ลูกรู้ดีว่าหมดหวังแล้ว แม้เราจะใช้เงินตราความมั่งคั่งทั้งหมดในตระกูลซือถู พวกเราก็ไม่อาจซื้อยาเม็ดฟื้นฟูระดับจักรพรรดิได้ ส่วนเรื่องผลเทวาสุริยัน มันจะถูกบันทึกไว้เพียงตำนานเท่านั้น ท่านพ่อ ลูกรู้ความปรารถนาของท่าน แต่ลูกนั้นก็เป็นคนทำลายความคาดหวังของท่าน"
คำพูดของซือถูซ่าง ยิ่งสร้างความเสียใจให้กับซือถูปา ในฐานะพ่อแม่ที่เหมือนคนที่พยามหล่อหลอมเหล็กอย่างซือถูปา เขาเพียงหวังว่าลูกๆของเขา จะเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่มีความสุขและมีร่างกายที่แข็งแรงภายใต้อ้อมแขนของเขา และเพียงหวังว่าพวกเขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บไปได เขานั้นไม่สามารถบรรลุเป้าหมายที่ได้ และไม่สามารถเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับคนในตระกูลได้
"ซ่างเอ๋อ มันจะมีอีกแผ่นหนึ่งที่เป็นไปได้ หากเจ้ารีบแข็งแกร่งขึ้นจนถึงระดับเทวะเซียนเทียน เพียงแค่เจ้าไปเป็นข้ารับใช้สำหรับตระกูลขุนนางราชันแห่งแพทย์เพียงแค่ 10 ปี พวกเขาจะตอบสนองความปรารถนาของลูก 1 คำขอ หากใช้การรักษาของตระกูลขุนนางราชันแห่งแพทย์ อาการบาดเจ็บของลูกคงจะหายเป็นปลิดทิ้ง อย่างกับปลอกกล้วยเข้าปาก"ซือถูปา กล่าวให้ความหวังแก่ลูกชายของเขา
ซือถูปาเงียบลง บางทีเขาอาจจะก้าวข้ามมันไปได้ เขาจึงพยักหน้ากับซือถูปา
"ซ่างเอ๋อ ลูกพ่อ เจ้าไม่ควรยอมแพ้ง่ายๆให้กับชีวิตของเจ้า ตราบใดที่เจ้ายังแข็งแกร่งขึ้น เจ้าก็จะสามารถทำทุกสิ่งให้เป็นไปได้"ซือถูปา ถอนหายใจ
"ลูกจะเชื่อฟังคำสั่งสอนของพ่อ!!!"