AST บทที่ 102 - หม้อกลั่นยาเหล็กทองคำประกายเพลิง ห่าวหยุน ลิ่วลี่

ฝากติดตามเพจด้วยนะครับ แฟนเพจ แจ้งเตือนก่อนใคร กดเลย

https://www.facebook.com/AncientStrengtheningTechnique/

บทที่ 102 - หม้อกลั่นยาเหล็กทองคำประกายเพลิง ห่าวหยุน ลิ่วลี่

เธอเป็นหญิงสาวที่ค่อนข้างจะเงียบๆ ท่าทางการแสดงออกที่สง่างามของเธอนั้น ทำให้ชิงสุ่ยค่อนข้างตะลึง มันทำให้เขารู้สึกว่าเธอเป็นหญิงสาวบริสุทธิ์แต่แฝงไปด้วยสีสัน

แม้ว่าชิงสุ่ยจะมาอาศัยอยู่ในเมืองร้อยไมล์เป็นเวลาสั้นๆ เขาก็ได้พบกับผู้หญิงมากมาย แต่ผู้หญิงคนนี้กลับทำให้เขารู้สึกว่าเธอเหนือกว่าเหวินเหรินอูซวง หากให้เปรียบเทียบทั้งสามคน รวมสือฉิงจวงและอวี้เหอ พวกเธอทั้ง 3 เปรียบได้กับ ดอกเหมย ดอกกล้วยไม้ และเบญจมาศ ซึ่งพวกเธอต่างมีความงดงามในรูปแบบที่ต่างกัน

"ข้านั้นต้องการหม้อกลั่นยา"

"งั้นท่าน ตามข้ามาที่นี่"ผู้หญิงคนนั้นเหลือบมองชิงสุ่ยอย่างผิดแปลก เธอมองเขาอย่างรวดเร็วอีกทั้งยังรู้สึกประหลาดใจ  ก่อนที่เธอจะยิ้มอย่างสุภาพและหันหลังเดินตรงไปที่คลังสินค้าที่อยู่ทางด้านทิศเหนือ

ชิงสุ่ยค่อนข้างงุนงง เพราะห้องที่เธอพาเขาไปนั้นแตกต่างจากห้องที่ชายวัยกลางคนพาเขาไป แต่อย่างไรก็ตาม ชิงสุ่ยก็ไม่พูดอะไร เขายังคงจ้องมองหญิงสาวข้างหน้าเขา

ในตอนนี้ พวกเขาทั้งสองไม่ได้เข้าห้องใดๆเลยที่อยู่ในตึกทิศเหนือ แต่พวกเขายังคงเดินไปทางทิศเหนือและออกจากห้องโถงนั้นไป จนพวกเขาพบกับลานที่อยู่ภายใน ลานแห่งนี้ไม่กว้างนัก แล้วก็ไม่ได้เป็นห้องโถงขนาดใหญ่ แต่ก็มีห้องเล็กๆอยู่ภายในหลายห้อง ผู้หญิงที่นำหน้าชิงสุ่ยเปิดประตูที่อยู่ปีกซ้ายทางด้านทิศตะวันตก

เมื่อเข้าไปภายใน ชิงสุ่ยก็พบว่าที่แห่งนี้เป็นคลังสินค้าที่ถูกทิ้งร้าง อีกทั้งยังมีกลิ่นเหม็นมาจากภายใน ใยแมงมุมและหยากไย่ อยู่แทบทุกหนแห่ง มีสิ่งของมากมายถูกตั้งทิ้งเอาไว้ พวกมันต่างเต็มไปด้วยฝุ่นหนา

ชิงสุ่ยขมวดคิ้ว เหตุใดเน็ตมันเธอถึงพาข้ามาที่นี่ "เธอตั้งใจที่จะสานสัมพันธ์กับข้าในสถานที่แห่งนี้อย่างนั้นรึ แต่ที่แห่งนี้มันช่างสกปรกยิ่งนัก"ชิงสุ่ยเริ่มคิดสกปรก แต่เขาก็เพียงแค่คิด

ชิงสุ่ยถูจมูกของเขาและเฝ้าดูหญิงสาวคนนั้นใช้กระบี่เหล็ก จัดการกับเหล่าหยากไย่ ทุกท่วงท่าของเธอนั้นดูสง่างามอย่างยิ่ง

เธอค่อยๆกำจัดหยากใย่ โดยที่ตัวเธอนั้นไม่ได้รับฝุ่นเศษละอองเลยแม้แต่น้อย และแล้วเธอก็เดินตรงเข้าไปที่กองขยะขนาดใหญ่ และเริ่มค้นหาบางสิ่งบางอย่าง……….หม้อกลั่นยา!!!!

เธอเดินออกมาและส่งมันให้กับชิงสุ่ย "แม้ว่าที่มาของหม้อกลั่นยาใบนี้แทบจะไม่มีคนรู้ แต่ข้าคิดว่ามันย่อมดีกว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกเราด้วยขายออกไป ถึงแม้ว่ามันจะเปื้อนฝุ่นมาเป็นเวลานาน แต่ข้ารู้สึกว่ามันต้องชะตากับเจ้า ดังนั้นข้าจึงขอยกมันให้เป็นของขวัญ  และข้าเองก็หวังว่าเจ้าจะเป็นนักปรุงยาได้ในเร็วๆนี้!!!"

ชิงสุ่ยกำลังมองดูหม้อกลั่นยาสีดำทึบไร้รอยขีดข่วนใบนี้ ขณะที่เขาได้สัมผัสมัน ในมือของเขาก็เริ่มรู้สึกอบอุ่นขึ้น "หือ? นี่มันทำจากเหล็กทองคำประกายเพลิง?"

แม้ว่าชิงสุ่ยจะไม่ค่อยมั่นใจ แต่เขาจำได้ว่ามันเหมือนกับทองคำเพลิง ที่ถูกบันทึกไว้ในสมุดสมบัติ

ทองคำเพลิงถูกสร้างมาจากเปลวเพลิงแห่งสุริยัน ซึ่งเหล็กทองคำประกายเพลิงนั้น ไม่เพียงแต่จะมีค่าเท่านั้น มันกลับหายากอย่างยิ่งด้วย ซึ่งวิธีนำไปใช้งานนั้นมีมากมายหลากหลายประเภท แต่วิธีที่ส่งผลดีที่สุดและได้ใช้พลังของมันอย่างเต็มประสิทธิภาพนั่นก็คือการใช้เหล็กทองคำประกายเพลิงในการสร้างหม้อกลั่นยา มันจะทำให้อัตรากระบวนการกลั่นประสบความสำเร็จสูงขึ้น 2 เท่า และไม่มีโอกาสที่หม้อจะระเบิดอีกดังนั้น หม้อกลั่นเหล็กทองคำประกายเพลิงจึงถูกจัดอยู่ในทำเนียบแห่งการจัดอันดับหม้อกลั่น ในทวีปทั้ง 9 แห่งนี้ ซึ่งมันได้แสดงให้เห็นว่าหม้อกลั่นใบนี้มีค่ามากเพียงใด

"ท่านรู้หรือไม่? ว่าหม้อกลั่นใบนี้ใช้วัสดุใดในการสร้าง?"ชิงสุ่ยมองไปที่หญิงสาวคนนั้น และพยายามเข้าใจเจตนาของเธอ เพราะยังไงหากเธอต้องการขายหม้อกลั่นใบเดิมใบเดียวกับพี่ชายวัยกลางคนเคยขายเขา เธอก็ย่อมทำได้

"ดูเหมือนว่าเจ้าจะมีรสนิยมที่ดี กระบี่ที่ดีที่สุดย่อมต้องมอบให้กับผู้กล้า นี่คือหม้อกลั่นเหล็กทองคำประกายเพลิงที่ผู้ปรุงยาทั่วโลกต่างใฝ่ฝันถึงมัน"

"ข้าคงไม่ต้องการมันหรอก มันมีค่ามากเกินไป พวกเราเคยพบกันเพียงแค่ 2 ครั้งเท่านั้น อีกทั้งพวกเราต่างไม่รู้จักชื่อกันและกัน และนี่คือสิ่งที่ล้ำค่าที่สุด ถ้าหากท่านต้องการที่จะมอบมันให้ใครสักคน ตัวข้าคิดว่าท่านคนมอบมันให้กับนักปรุงยาที่อยู่ในระดับเหนือกว่าเทวะเซียนเทียน มันคงจะเหมาะสมกว่ามอบให้คนฝึกหัดเช่นข้า"ชิงสุ่ยส่งหม้อกลั่นเหล็กทองคำประกายเพลิง คืนให้กับหญิงสาวคนนั้น

"ข้านั้นไม่ได้คิดว่าเจ้านั้นเป็นคนที่จริงใจเลย แต่สิ่งที่ข้าตัดสินใจลงไปนั้น ข้าเรียกมันว่าการลงทุน แล้วเจ้าอย่าลืมข้าเสียล่ะ ถ้าหากวันใดวันหนึ่งเจ้าได้กลายเป็นนักปรุงยาที่ยิ่งใหญ่"หญิงสาวคนนั้นหัวเราะ และค่อยๆเดินออกจากคลังสินค้าแห่งนี้

ชิงสุ่ยเดินยิ้มออกมาพร้อมกับเธอ  ในมือของเขานั้นถือหม้อกลั่นใบนั้น เพียงพูดถึงอัตราความสำเร็จ 2 เท่า  เท่า มันก็มากเพียงพอที่จะทำให้เหล่านักปรุงยาหลงไหลมัน อีกทั้งมันยังทำให้เม็ดยาที่กลั่นออกมานั้นคุณภาพดียิ่งกว่าเดิม

"หรือว่าเจ้าจะคิดมิดีมิร้ายกับข้า?"ชิงสุ่ยหัวเราะในขณะที่ถามหญิงสาวคนนั้น

"หือออ เจ้ายังคงเป็นเพียงเด็กน้อย!!!"หญิงสาวเล่นหน้าเล่นตาอย่างน่ารัก

"ไม่ ข้าไม่ใช่เด็กน้อย และแน่นอน ข้าก็ไม่ใช่เด็ก และข้าก็ไม่ได้เป็นเด็กอีกต่อไป"ชิงสุ่ยพยายามยืดตัวของเขาขึ้น

หญิงสาวคนนั้นเขิลขณะมองหน้าที่ละเอียดอ่อนของชิงสุ่ย ผิวพรรณที่ดูเป็นผู้ใหญ่และใบหน้าที่มีเสน่ห์ รวมกับดวงตาที่ทอเป็นประกาย ต่างแสดงออกมาได้อย่างชัดเจน และเมื่อชิงสุ่ยยืดตัวขึ้น เขาก็สูงว่าเธอนิดหน่อย

"เจ้าอย่าเป็นคนขี้โกง!! ก็จะปฏิบัติแบบนี้ต่อข้าไม่ได้"หญิงสาวคนนั้นดุด่าว่ากล่าวชิงสุ่ย

"ท่านจะให้มันเป็นของขวัญแก่ข้าจริงๆหรือ"ชิงสุ่ยถามหญิงสาวคนนั้นในขณะที่พวกเขาเดินออกมาหน้าประตูร้านช่างตีเหล็กอัคนีผลาญเมฆา

"การเรียกสิ่งที่ข้าทำว่าการลงทุน เจ้าอย่าลืมข้าเสียล่ะ ถ้าหากวันใดวันหนึ่งเจ้าได้กลายเป็นนักปรุงยาที่ยิ่งใหญ"หญิงสาวคนนั้นหัวเราะออกมา

"ตัวข้ามีนามว่า ชิงสุ่ย ว่าแต่ท่านชื่ออะไร?"

"ฮ่าๆ ชื่อของข้า ห่าวหยุน ลิ่วลี่!"

ชิงสุ่ยจากไปพร้อมกับหม้อกลั่นเหล็กทองคำประกายเพลิง เขาไม่เคยเชื่อว่า ห่าวหยุนลิ่วลี่ จะมีวิสัยทัศน์เฉียบแหลม หรือว่าเธอสามารถมองเห็นอนาคตได้จริงๆว่าเขาจะสามารถเป็นนักปรุงยาได้?"

"หรือว่าเธอชอบข้า? นี่มันช่างเป็นเรื่องไร้สาระยิ่ง"

"ข้าว่ามันต้องเป็นโชคชะตา" ชิงสุ่ยรู้สึกว่าคำนี้เป็นคำอธิบายเดียวที่จะสามารถตอบในสิ่งที่ไม่มีคำอธิบายได้

ในช่วงพริบตา อีกหนึ่งสัปดาห์ก็ผ่านไป ชิงสุ่ยก็ยังคงทำอยู่แต่สิ่งเดิมเดิมๆในทุกทุกวัน แต่บางทีด้วยหม้อกลั่นยาเหล็กทองคำประกายเพลิง ไม่เพียงแต่จำนวนของยาบรรเทาทองคำจะได้เพิ่มเป็น 2 เท่า แต่ความบริสุทธิ์ของมันนั้นกับเพิ่มขึ้นอีกด้วย ผงแป้งสีขาวต่างทอประกายสีทองออกมาเล็กน้อย

ชิงสุ่ยเหมือนจะมีความสุขมากขึ้นเมื่อเขาได้รับประสบการณ์เพิ่มขึ้นเป็น 2 เท่า ตั้งแต่เขาเริ่มใช้หม้อกลั่นยาเหล็กทองคำประกายเพลิง แต่ก่อนเขาสามารถสะสมค่าประสบการณ์ได้เพียง  180 คะแนน ในแต่ละสัปดาห์ ไปในตอนนี้เขาสามารถสะสมได้มากกว่า 400 คะแนน ชิงสุ่ยรู้สึกมีความสุขอย่างมากเมื่อมองดูค่าประสบการณ์ที่เกือบจะ  600 คะแนนแล้ว ถ้ายังเป็นเช่นนี้ต่อไป เขาก็จะสามารถกล่องยาเม็ดฟื้นฟูขนาดเล็กได้ภายในสัปดาห์หน้า

เพียงแค่คิด ชิงสุ่ยก็รู้สึกตื่นเต้นกับมัน!!!

อย่างไรก็ตาม เขาก็ยังคงไม่ได้รับข่าวคราวเกี่ยวกับ เหวินเหรินอูซวง ชิงสุ่ยรู้สึกกระวนกระวายใจในทันที นี่ก็เป็นเวลากว่า 2 สัปดาห์แล้ว เหลืออีกเพียงสัปดาห์เดียวเท่านั้น ถ้าเธอไม่ได้กลับมาภายในสัปดาห์นี้ หรือไม่พบยาแก้พิษ พิษที่เธอได้รับจากกระจายไปทั่วร่างกายของเธอ

 

 

********เรื่อง timeline ผมไปอ่านมาจากจีนแล้ว เหมือนเรื่องที่กล่าวว่า 2 เดือนผ่านมาแล้ว น่าจะเป็นตั้งแต่ตอนที่ชิงสุ่ยมายังเมืองแห่งนี้นะครับ เพราะจีน มันก็แปลแบบนั้น******

******** ฉะนั้นแล้ว ลืมมันไปซะ 555555  *********