บทที่ 1 เกิดใหม่ที่โลกอื่น

บทที่ 1 เกิดใหม่ที่โลกอื่น

 

ฉื่อหยาน เริ่มที่จะรู้สึกตัว. เขารู้สึกเวียนหัว แล ะปวดหัวมาก.

 

ไม่นานนักความเจ็บก็ค่อย ๆ จางลงไป, เขามองไปรอบ ๆ และพบว่าตัวเองอยู่ในถ้ำที่มีขนาดเท่าสนามบาสเกตบอล. กองกระดูกกระจัดกระจายไปทั่วทุกที่ และมีศพที่ใส่ชุดแปลก ๆ อยู่ข้างเขาจำนวนโหลนึง (1โหล = 12). ชุดที่เห็นนั้นดูใหม่และสว่างสไว. พวกเขาน่าจะพึ่งตายได้ไม่นาน.

 

“ฉันอยู่ที่ไหน? นี่อยู่ในบาฮามาสงั้นหรอ?” (ขอใช้ ฉัน แทน ข้า ก่อนเพราะตัวเอกนั้นมาจากโลกปัจจุบัน)

 

ฉื่อหยาน, อายุ 27 ปี, เป็นคนที่ชื่นชอบในกีฬาผาดโผน. แม่ของเขาเสียชีวิตเมื่อไม่นานมานี้,และพ่อของเขาก็เสียชีวิตด้วยโรคมะเร็ง. นี่จึงเป็นเหตุผลที่ทำให้เขานั้นมีเงินมากมายในชีวิตใช้ทั้งชาติยังไงก็ไม่หมด.(เงินประกันมั้งครับ)

 

เขาเป็นเจ้าของกิจการต่าง ๆ ตั้งแต่อายุยังน้อย, ทั้งชีวิตของเขานั้นมักจะถูกไล่ตาม. (นำหน้าคนอื่นเสมอ)

 

ถึงแม้จะร่ำรวยแต่ก็ยังเด็ก, เขาไม่มีเป้าหมายในชีวิต, เวลายาวนานที่ผ่านมานั่นเขาไม่มีความสุขเลย.

 

จนกระทั่ง เขาอายุ 17 เขาได้สัมพัสกับกีฬาผาดโผนครั้งแรก, เขานั้นรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมากจนไม่สามารถบรรยายได้. เขานั้นมีทรัพย์สมบัตมากมาย, เขาได้เล่นกีฬาเหล่านี้มากตามเท่าที่เขาต้องการ, ในขณะที่คนธรรมดาไม่สามารถจะจ่ายไหว.

 

กีฬาเหล่านี้เป็นกีฬาผาดโผนคลาสสิค, เช่น ปีนเขา, บันจี้จระเข้ (บันจี้จั้มที่บ่อจระเข้มั้ง 5555), กระโดดล่มที่ความสูงไม่มาก, สเก็ตบอดบนภูเขาไฟ, กระโดดน้ำจากหน้าผา และ เล่นสเกตแบบเกาะขอบรถ,ฉื่อหยานนั้นมีความสุขมาก. เขารู้สึกตื่นเต้นทุกครั้งที่ได้เสี่ยงชีวิตมันทำให้โลหิตของเขาเดือดพล่าน

 

ในรอบ10ปี, เขาได้เล่นกีฬาผาดโผนทุกประเภทซึ่งนั่นทำให้ร่างกายของฉื่อหยานแข็งแรงเป็นพิเศษ. เขาได้รับประสบการณ์เฉียดตายมาเป็นร้อยครั้งนั่นทำให้จิตใจของเขาแข็งแกร่งเหมือนเหล็กเช่นกัน. ครั้งหนึ่งเขาเคยพูดติดตลกว่า เขากับยมทูตนั้นเป็นเพื่อนกัน.

 

การไปสำรวจ หลุมฟ้าที่บาฮามาสนั้นเป็นกีฬาผาดโผนที่อันตรายที่สุดที่เขาเคยทำ. หลุมฟ้านี้มีความลึกประมาณหลายร้อยเมตร, ในขณะเดียวกันมันก็ซับซ้อนเหมือนเขาวงกต. นอกจากนั้น, ทุกการเคลื่อนไหวจะกวนทรายขึ้นที่ด้านล่างถ้ำ. ไม่ว่าจะสว่างแค่ไหน,คุณก็จะมองไม่เห็นอะไรข้างหน้าเลย.

 

แม้คุณจะมีประสบการณ์ในการดำน้ำ, คุณต้องสวมใส่ลวดเหล็กก่อนที่จะกระโดลงไปที่หลุมสีฟ้า. ลวดเหล็กนี้เป็นสายชูชีพของนักสำรวจ,ระยะเวลานั้นขึ้นอยู่กับระยะทางที่จะไป. ถ้าออกไปนอกเหนือจากระยะที่ระบุไว้ก็เหมือนฆ่าตัวตาย, ไม่มีใครที่จะออกจากเขาวงกตนี้ได้โดยไม่มีสายเหล็ก. ตามสถิติการเดินเรือของสถาบันบาฮามาส, มีอัตราการเสียชีวิตประมาณ20ชีวิตในหลุมฟ้าแห่งนี้, คนที่เสียชีวิตส่วนมากนั้นเกิดจากการหลงทาง.

 

ในการผจญภัยที่ผาดโผนและอันตรายนี้,ฉื่อหยาน โยนสายชูชีพทิ้ง; สายลวดเหล็ก, เข้าสู่การผจญภัยที่เหมือนการฆ่าตัวตาย, และตัวเขาเองก็ได้หายไปในหลุมฟ้าในที่สุด.

 

และในหลุมฟ้า, การหายไปนั้นก็เท่ากับว่าได้ตายไปแล้ว.

 

---

 

ฉื่อหยาน เอนตัวลงที่พื้นหินน้ำแข็ง,เขามองไปรอบๆด้วยแสงสลัวที่ลอดจากผนังถ้ำเข้ามา. ในใจของเขาจู่ ๆ ก็ปรากฏเศษเสี้ยวความทรงจำบางอย่างที่ไม่ใช่ของเขา.

 

นี่คือความทรงจำของคนอื่น ฉื่อหยาน...

 

เด็กหนุ่มอายุ 17 ปี, และมีชื่อเหมือนกับเขา. ถูกดึงดูดด้วยวัตถุโบราณ, เด็กหนุ่มนั้นหมกมุ่นอยู่กับทุกชนิดของเศษซากประวัติศาสตร์; และแผนที่โบราณ, ผ่านมาครึ่งปีในที่สุดเขามาที่นี่กับเหล่าทหาร.

 

ความรู้สึกเหนื่อยล้าเต็มไปหมด, ฉื่อหยานขมวดคิ้วและค่อย ๆ ยกตัวขึ้น.

 

ในตอนนั้น, เขาก็รู้สึกแปลกใจ, ฉื่อหยานสังเกตเห็นว่าร่างกายนี้ไม่ใช่ของเขา, แต่ที่แน่ ๆ นั่นร่างที่เขาอยู่นั้นอายุ 17 ปี.

 

เขารู้เหวอไปครู่หนึ่ง.

 

"ข้าตายในหลุมฟ้างั้นหอ ? ไม่ ! ข้ายังไม่ตาย, ไม่มีทางเป็นไปได้!"

 

ในความทรงจำของฉื่อหยาน, สถานที่แห่งนี้ถูกเรียกว่าแผ่นดินรุ่งเรือง, ที่นี่ไม่มีวิทยาศาสตร์หรือเทคโนโลยี. ไม่มีทหารหรือสงคราม.

 

ประชากรที่นี่สามารถใช้ความสามารถลึกลับบางอย่างได้หลังจากที่พวกเขาเกิดได้ไม่นาน. บางคนมีพลังสายฟ้าได้, บางคนควบคุมพืชได้, บางคนสามารถขุดอุโมงลงไปใต้ดินได้,บางคนสามารถใช้น้ำแข็งที่เย็นได้, และบางคนสามารถสื่อสารกับสัตว์ปีศาจได้...

 

คนที่มีความสามารถต่างๆนี้จะกลายเป็นนักรบ, และความสามารถของพวกเขาถูกเรียกว่า จิตวิญญานต่อสู้.

 

จิตวิญญานต่อสู้เกิดจากบางสิ่งบางอย่าง, และก็มีคนไม่มากนักที่จะได้รับจิตวิญญานต่อสู้จากการใช้โชค. นั้นเป็นเหตุผลว่าทำไมแผ่นดินนี้ถึงชื่อ แผ่นดินรุ่งเรือง, มีความเชื่อว่านักรบที่มีจิตวิญญานต่อสู้นั้นเพราะได้รับพรของพระเจ้า.

 

นักรบส่วนใหญ่นั้นไม่ได้รับจิตวิญญานต่อสู้. คนธรรมดาสามารถฝึกซ้อมอย่างหนักเพื่อที่จะเป็นนักรบได้, แต่ ก็ไม่มีทางที่จะได้รับจิตวิญญานต่อสู้จากการฝึก. จิตวิญญานต่อสู้ คือพลังที่จะช่วยเพิ่มพรสวรรค์ให้กับการฝึกของนักรบ, เพิ่มศักกยภาพการต่อสู้ให้พวกเขาและยังทำให้พวกเขานั้นมีความสามารถพิเศษเป็นของตัวเอง...

 

ผลของมัน,ในเหล่านักรบระดับเดียวกัน, ผู้ที่มีจิตวิญญานต่อสู้นั้นจะแข็งกว่า, และจะประสบความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่.พวกเขาฝึกน้อยลงครึ่งนึงแต่ได้ผลเป็น 2 เท่าจากปกติ.

 

มีโอกาสสูง ที่จะได้รับการถ่ายทอดจิตวิญญานต่อสู้

 

โดยทั่วไป, หากหนึ่งในพ่อแม่ครอบครองจิตวิญญาน, มีความเป็นไปได้สูงที่เด็กที่เกิดมาจะได้รับจิตวิญญานแบบเดียวกัน. หากทั้งพ่อและแม่ครอบครองจิตวิญญาน, เด็กที่เกิดจากพวกเขาจะมีโอกาสมากขึ้นที่จะได้รับจิตวิญญานอย่างใดอย่างหนึ่ง, ทั้งจากพ่อและแม่.

 

มีอากาสเพียงแค่หนึ่งในร้อยของคู่แต่งงาน, ที่ทั้งพ่อและแม่ครอบครองจิตวิญญาน, แล้วลูกที่เกิดมาจะเป็นคนธรรมดา.

 

แม้จะเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้ยากที่เด็กเกิดมาจะได้รับการถ่ายทอดจิตวิญญานจากทั้งพ่อและแม่. โดยเด็กที่เกิดมาอยู่ในประเภทนี่จะถูกเรียกว่าผู้มีจิตวิญญานต่อสู้แฝด, บุคคลที่ได้รับจิตวิญญานแฝดนี้จะเป็นที่รู้จักกันว่า‘เป็นบุตรของพระเจ้า’! มันจะเกิดขึ้นเพียงแค่หนึ่งในหมื่นของคู่รักที่มีจิตวิญญานที่แตกต่างกัน.

 

ฉื่อหยานยังยืนอยู่กับที่ และเรียบเรียงความสงจำต่างๆที่ผุดขึ้นมา.

 

เจ้าของร่ายกายนี้มาจากตระกูล ชิ.พวกเขาครอบครองจิตวิญญานการต่อสู้ด้านความแข็งแกร่งของร่ายกาย ซึ่งจะทำให้ร่างกายพวกเขาแข็งแกร่งเหมือนหินตอนที่ต่อสู้, ป้องกันความเสียหายที่เกิดขึ้นกับร่างกาย. พูดได้ว่าในฐานะนักรบ, จิตวิญญานการต่อสู้ด้านความแข็งแกร่งของร่ายกายนั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก,อาจจะเรียกได้ว่าเกือบไม่สามารถทำอันตรายอะไรได้เลย.

 

แต่ก็น่าเสียดาย, ที่ร่างกายนี้ไม่ได้รับการสืบทอดจิตวิญญานการต่อสู้ด้านความแข็งแกร่งของร่ายกาย, และนับได้ว่าเป็นทายาทที่น่าสงสารของตระกูลชิที่เป็นตระกูลนักกสู้. นอกจากนี้เขาไม่มีความสนใจในเรื่องศิลปะการต่อสู้, และไม่เคยเรียนรู้อะไรเกี่ยวกับพวกมันเลย. ทั้งหมดนั้นเขาได้ทุ่มเทไปกับการสำรวจซากโบราณสถาน.

 

ต้องขอบคุณแผนที่โบราณ,เขาได้คลานผ่านพุ่มไม้จำนวนมากและต้องอดทนเป็นอย่างมากเพื่อที่จะมาถึงถ้ำโบราณแห่งนี้.

 

"วู่ วู่ วู่ .... ฮู่ ฮู่ ฮู่.... "

 

ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงที่เหมือเสียงร้องของปีศาจในส่วนในของถ้ำ. น่าแปลกนัก, ฉื่อหยานมองไปรอบๆ และได้เจอกับบ่อโลหิตในทิศทางเดียวกับที่เกิดเสียง.

 

บ่อโลหิต, กว้างประมาณ10ตารางเมตร, อยู่ในช่วงกลางของถ้ำ, เต็มไปด้วยของเหลวสีแดงที่ดูคล้ายกับโลหิต. บนผิวน้ำเดือดปุดๆ และมีเสียงร้องโหยหวนน่ากลัวออกมาขณะมีฝองอากาศลอยขึ้นมา.

 

เขาตระหนักได้ว่า เขาถูกควบคุมโดยเสียงร้องนั่น,และพวกเขาก็เริ่มสังหารคนอื่นๆ. พวกเขานั้นได้ตกตายกันไปอย่างต่อเนื่อง, ในขณะที่ ฉื่อหยาน ที่มีอายุ17 ปีเป็นลมล้มลง.

 

ทั้งหมดนี้เป็นเพราะไอ่บ่อโลหิตนั่น!

 

ฉื่อหยานจ้องมองไปที่บ่อโลหิตที่กำลังเดือดด้วยสีหน้าจริงจัง. เสียงร้องโหยหวนดังขึ้นช้า ๆพยายามที่จะควบคุมเขา,และทำให้เขานั้นอยากจะฆ่าทุกคนที่อยู่รอบๆตัว!

 

เขารู้สึกปวดหัวอย่างรุนแรงและเสียงร้องโหยหวนนั้นยังคงร้องออกมาทรมานเขาอย่างต่อเนื่อง, มันไม่ง่ายเลยที่เขาจะตั้งสมาธิได้.

 

“....จะต้องเป็นบ่อโลหิตนั้น!”

 

ประสบการณ์เฉียดตายนับไม่ถ้วนของเขานั้นทำให้เขามีจิตใจที่แข็งแกร่งและมันทำให้ฉื่อหยานค่อยๆสงบลงได้. แม้เขาจะยังรู้สึกปวดหัวอยู่, เขาก็สามารถที่จะตั้งสมาธิ, และเดินไปที่บ่อโลหิตนั่น.

 

“แกร๊ก, แกร๊ก, แกร๊ก!”

 

ฉื่อหยานมองไปตรงๆ, ในขณะที่กระดูกแห้งสีเทาแตกเป็นเสี่ยงๆใต้เท้าของเขา. ดูจากกองกระดูกภายในถ้ำ, เขาสามารถคาดเดาได้เลยว่ามีคนมากมายตายในถ้ำแห่งนี้มานานแล้ว. บ่อนั้นต้องเป็นต้นเหตุของปีศาจนี่. ถ้าเขาต้องการที่จะตรวจสอบความลับของบ่อโลหิตนี้, เขาก็ต้องเตรียมใจตายเช่นกัน.

 

เสียงร้องโหยหวนดังขึ้นเรื่อยๆขณะที่เขาค่อยๆเข้าไปใกล้บ่อโลหิต, เขารู้สึกเหมือนกระโหลกของเขาถูกเจาะด้วยมีด. จิตสังหารที่อยู่ในเสียงร้องโหยหวนนี้เกือบจะทำให้เขานั้นขาดสติ. เขาจะไม่สามารถทนต่อความเจ็บปวดนี้ได้ถ้าเขาไม่เคยผ่านการผาดโผนมากมายในหลายๆปีที่ผ่านมา.

 

กองกระดูกถูกกองอยู่ข้างบ่อโลหิต; กระดูกสีขาวบางชิ้นยังลอยในบ่อนั่น. บ่อโลหิตเล็กๆนี่เปรียบได้กับทะเลโลหิต, ซึ่งได้สังเวยชีวิตไปเป็นจำนวนมาก.

 

ฉื่อหยานรู้สึกว่าจิตวิญญานของเขาถูกเรียกมาที่นี่โดยบ่อโลหิต. เขาคิดว่าบ่อโลหิตนี่จะเป็นทางที่ทำให้เขากลับไปที่หลุมฟ้าในบาฮามาส.

 

เมื่อเขาเข้าไปใกล้กับบ่อโลหิต,ฉื่อหยานก็พบบางสิ่งที่แปลกประหลาด. โลหิตในส่วนตรงกลางของบ่อนั้นมีสีเข้มและหนา, แต่เขาก็ไม่สามารถตรวจสอบโลหิตส่วนน้อยนั่นได้.

 

ในทางตรงข้าม, อากาศรอบๆตัวเขาก็สดชื้นเป็นอย่างมาก, มันเต็มไปด้วยกลิ่นหอมที่ไม่สามารถอธิบายได้. หลังจากตรวจสอบอย่างระมัดระวัง, เขาก็บอกได้เลยว่ากลิ่นหอมนี้ย่อมมาจากบ่อโลหิตนี้เป็นแน่!

 

ฉื่อหยานเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น, และคิดว่าต้องมีบางอย่างแปลกๆในบ่อโลหิตนี้แน่นอน.

 

อีกครั้ง, เขาก้าวไปข้างหน้าไม่กี่ก้าว. ในตอนนั้น, ก็ปรากฏภาพลวงตาเป็นทะเลที่ไม่มีที่สิ้นสุด,เต็มไปด้วยโลหิตสีแดงอยู่ในความคิดของเขา. ศพนับไม่ถ้วนได้ถูกรวมกันกลายเป็นเกาะ. บางส่วนของกระดูกนั้นคล้ายกับไดโนเสาร์มีขนาดใหญ่เป็นเนินเขาเล็กๆ. มีเสียงร้องโหยหวนดังมากจากทะเลโลหิต "ฆ่า!ฆ่า!ฆ่า!ฆ่า!ฆ่า!"

 

ฉื่อหยานพยายามที่จะสงบสติของตัวเอง,แต่ก็ไม่สามารถทำได้. หัวใจของเขาเริ่มที่จะเต้นเร็วขึ้นและเร็วขึ้น. เขาหอบและหายใจติดขัด. เขาสัมพัสได้ถึงความรู้สึกที่คุ้นเคย ความรู้สึกที่เฉียดตาย.

 

เขารู้ว่าขั้นต่อไปนั้นคือความตาย!

 

อย่างไรก็ตาม . การผจญที่ผ่านมาหลายปีนั้นน่าเบื่อและเขาไม่ได้รู้สึกกลัวเลยสักนิด, แทนที่เขาจะมีความสุข ! การเผชิญหน้ากับความตายและมีชีวิตรอดทั้งหมดเป็นความหมายที่แท้จริงของกีฬาผาดโผน!

 

ที่ละก้าว! ที่ละก้าว! ทีละก้าว !

 

ภายใต้เสียงเรียกจากบ่อโลหิต, ในที่สุดฉื่อหยานก็เดินไปที่ขอบบ่อ. เขาจ้องไปที่บ่อโลหิต; ตัวตนที่บ้าครั่งของฉื่อหยานได้ถูกกระตุ้น. เขาคำรามออกมา, "มาดูกันว่าแกซ่อนอะไรไว้ เจ้าบ่อโลหิต!"

 

จากนั้นเขาก็กระโดดลงไปในบ่อ.

 

––––––––––––––––––––––––––––––

ปล. ตอนนี้กลุ่มลับแปลถึง 231 ติดตามรายละเอียดได้ที่โพสปักหมุดของ https://www.facebook.com/ReadGOS/