AST บทที่ 97 - วันครบรอบวันเกิดผู้อาวุโสตระกูลอวี้

ฝากติดตามเพจด้วยนะครับ แฟนเพจ แจ้งเตือนก่อนใคร กดเลย

https://www.facebook.com/AncientStrengtheningTechnique/

 

บทที่ 97 - วันครบรอบวันเกิดผู้อาวุโสตระกูลอวี้

 

หลังจากที่ชิงสุ่ยเดินจากไป พร้อมไม่ได้ใจเหมือนกันว่าเขาคิดถูกหรือคิดผิด และเขาก็เลิกคิดเรื่องเหล่านั้นไป อย่างมากเขาก็เพียงแค่เสียเงิน  500 เหรียญเงินเท่านั้น ซึ่งมันก็ไม่สร้างปัญหาให้เขา แล้วถ้าหากมันสามารถทำให้เหวินเหรินอูซวงกลับมาได้ทันเวลา มันก็คุ้มค่าที่จะเสี่ยง

 

3 วันผ่านไป และแล้ววันสำคัญของตระกูลอวี้ก็มาถึง วันนี้เป็นวันครบรอบวันเกิด 80 ปีของผู้อาวุโสประจำตระกูล  ซึ่ง 10 กว่าปีที่แล้ว ตระกูลอวี้เคยเป็นถึงตะกูลอันดับ 1 ในเมืองร้อยไมล์แห่งนี้ แต่ถึงกระนั้น ตอนนี้ก็ยังเป็นหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่

 

ทุกคนต่างเข้าร่วมงานครบรอบวันเกิดของผู้อาวุโสตระกูลอวี้ และส่งของขวัญมากมายมาให้เขา ผู้คนจำนวนมากจากปฏิสัมพันธ์กับครอบครัวอวี้ เพราะภายในเมืองแห่งนี้มีประชากรนับล้านคน ซึ่งตระกูลอวี้ถือได้ว่าเป็นชนชั้นสูง

 

"ท่านแม่ ข้าสัญญากับอวี้เหอว่าข้านั้นจะไปร่วมงานฉลองครบรอบวันเกิดปูของเธอ ท่านแม่ควรจะไปพร้อมกับข้าและท่านน้า"ชิงสุ่ยพบว่าแม่ของเขานั้นมักจะไปเยี่ยมตะกูลอวี้เป็นประจำ

 

"อ้า แม่ว่าแม่นั้นแก่เกินไปที่จะทำสิ่งเหล่านั้นแล้ว ลูกแม่และสาวสวยไปด้วยกันเถิด"ชิงอี้ล้อเลียน

 

"เออออ ท่านแม่แก่แล้วจริงๆหรือ? ผู้คนมากมายต่างคิดว่าท่านแม่นั้นยังไม่แต่งงานเลย ยิ่งไปกว่านั้น ท่านแม่มีความงดงามดึงดูดความสนใจผู้อื่นได้ หรือหากว่าท่านแม่บอกว่าท่านแม่แก่แล้ว ยังไงซะทั้งแม่ไปยังดูงดงาม ใครก็ตามที่กล้าบอกว่าท่านแม่นั้นแก่แล้ว ข้าจะทำให้ฟันพวกมันต้องร่วงออกจากปาก"

 

"ก็ได้ แม่จะไม่แข่งกับเจ้าอีกแล้ว เจ้าเด็กน้อย ลุงของเจ้า ป้าของเจ้าและกับแม่จะไปด้วยกัน แต่ต้องแน่ใจนะว่าถึงแม้เราจะไปกันหลายคนก็จะไม่ก่อปัญหาใดๆให้กับตระกูลอวี้"คือเน้นคำพูดสุดท้ายเป็นพิเศษ เพราะชิงอี้รู้สึกว่าชิงสุ่ยนั้นชอบขัดคำสั่งเสมอ

 

เมื่อชิงสุ่ยพบอวี้เหออีกครั้ง เขาได้ยืนอึ้ง อวี้เหองั้นส่งชุดราตรีสีม่วงพร้อมผ้าคลุมไหล่สีท้องฟ้า ผมของเธอนั้นถูกรวบด้วยปิ่นปักผม ร่างกายของเธอนั้นเต็มไปด้วยความสง่างาม

 

ผิวที่ราวกับหิมะ คอเรียว มาพร้อมหน้าอกอันกลมมนที่เธอแสนภูมิใจ ทรวดทรงที่ได้รูปพร้อมด้วยก้นกลมมน ทำให้ทุกคนที่จ้องมองถึงกับอ้าปากค้าง

 

ขาที่เรียวยาว กับเท้าที่สวมรองเท้าบูทสีขาว ทำให้เธอมีเสน่ห์เพิ่มขึ้นราวกับนางฟ้า "ข้าดูดีหรือยัง?" อวี้เหอถาม ขณะที่เธอยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นชิงสุ่ยกำลังยืนอึ้ง "ดูดีที่สุด ท่านช่างดูเหมือนนางอัปสรที่ลงมาจากสวรรค์"

 

ตระกูลอวี้ตั้งอยู่ทางด้านตะวันออกของเมืองร้อยไมล์ ในตอนนี้ประตูหน้าของตระกูลอวี้เปิดออกกว้างและเต็มไปด้วยผู้คนมากมาย มีชายวัยกลางคนกำลังวุ่นวายในการทักทายผู้คนระดับสูงที่มาฉลองวันเกิดของผู้อาวุโสประจำตระกูล  บนใบหน้าของทุกคนนั้นเต็มไปด้วยรอยยิ้ม และแล้วก็มีกลุ่มคนมาถึงหน้าประตูและออกมาจากรถม้าแสนรหรู

 

"คุณผู้หญิง ท่านกลับมาแล้ว"เมื่อชิงสุ่ยและอวี้เหอกำลังออกจากรถม้า และเดินไปที่ทางเข้า ชายวัยกลางคนยิ้มอย่างมืออาชีพและรอต้อนรับพวกเขา

 

อวี้เหอพยักหน้า และตรงเข้าไปข้างในพร้อมกับชิงสุ่ย

 

ถนนสายนี้มีนามว่าถนนอวี้ นี่เป็นครั้งแรกที่ชิงสุ่ยมายังถนนเส้นนี้ ถนนไม่ยาวมากแต่ส่วนใหญ่จะเป็นทรัพย์สินของตระกูลอวี้ ลานกว้างที่ใช้เป็นที่เฉลิมฉลองงานวันครบรอบวันเกิดของผู้อาวุโสประจำตระกูลนั้นถือได้ว่าเป็นหนึ่งในสถานที่สำคัญที่สุด

 

ขณะที่พวกเขาเดินเข้าไปข้างใน ชิงสุ่ยก็มองดูการตกแต่งที่ดูสะดวกสบายและเรียบง่าย แม้ว่ามันจะมีเหมือนภูเขาจำลอง เต็มไปด้วยหินและสายธาร แต่มันกลับรู้สึกกรมกลืนลาวกับธรรมชาติ ในรางกว้างนั้นเต็มไปด้วยเก้าอี้และโต๊ะ ในทุกๆต่างมีเสียงพูดคุยดังมากมายกระจายไปทั่วพื้นที่

 

"พี่สาว ทางนี้!!!" ชิงสุ่ยหันศีรษะไปทางเสียง ก็พบกับชายหนุ่มรูปงามหล่อเหลากำลังโบกมือเรียก

 

"ข้าจะพาเจ้าไปที่นั่น และนั่นก็คือน้องชายของข้าเองอวี้เจี้ยน!!!"

 

"พี่สาว ข้าจะช่วยดูแลเป็นเพื่อนของท่าน แต่ตอนนี้ท่านควรไปพบกับท่านปู่ก่อน เดี๋ยวพวกผู้ใหญ่จะกล่าวหาท่านได้ว่าท่านไม่ไปหาพวกเขา พวกเขาต้องการพบท่าน และพวกเขาจะไม่ยอมแพ้จนกว่าจะได้พบท่าน"อวี้เจี้ยนยิ้มให้กับอวี้เหอ มันเป็นรอยยิ้มที่แสดงออกว่าเขานั้นรักพี่สาวเขามาก แต่ก็แฝงไปด้วยความอัปยศเล็กน้อย

 

ชายวัยกลางคนที่ท่าทางอ่อนโยนเดินผ่านมาพร้อมรอยยิ้มและเสียงที่ชัดเจนว่า "อวี้เหอในที่สุดก็กลับมา ปูของเจ้ารอเจ้าอยู่ในตอนนี้ รีบไปพบผู้อาวุโสซะ"

 

"โอ้ ท่านลุงสาม ข้าเข้าใจแล้ว ข้าจะรีบไปที่นั่นในทันที"

 

หลังจากที่อวี้เหอพูดคุยเสร็จสิ้น เธอได้ยิ้มให้กับชิงสุ่ยก่อนที่จะจากไป

 

"มาเลยมาเลย ท่านคือชิงสุ่ยใช่หรือไม่?  ข้ามักจะได้ยินพี่สาวของข้าเล่าเรื่องเกี่ยวท่าน พวกเรามานั่งด้วยกัน"อวี้เจี้ยนต้อนรับชิงสุ่ยด้วยความกระตือรือร้นและแข็งขัน

 

ชิงสุ่ยค่อนข้างรู้สึกอึดอัดใจ เพราะว่าน้องชายของอวี้เหอนั้นอายุมากกว่าเขา ชิงสุ่ยทำได้เพียงยิ้มพยักหน้า และตามอวี้เจี้ยนไป พวกเขาเดินไปนั่งโต๊ะด้านข้างซึ่งถูกเตรียมไว้โดยคนสามคน

 

เมื่อพวกเขาเดินมาถึง คนทั้งสามคนลุกขึ้นแล้วยิ้ม ซึ่งหมายความว่าเขานั้นกำลังต้อนรับชิงสุ่ย เป็นผู้หญิง 2 คนและผู้ชายหนึ่งคน ผู้ชายนั้นอายุเราประมาณ 30 ปี มีร่างกายที่ใหญ่มั่นคง คิ้วหนาและตาใหญ่ ส่วนผู้หญิงอีก 2 คนนั้นสวยมากแต่พวกเขายังเด็ก อายุดาราประมาณ 17-18  ปีมีรูปร่างเล็กและพัฒนาเต็มที่ โดยปกติ อายุ17-18 ปี นั้นถือว่าเป็นผู้ใหญ่แล้ว หนึ่งในผู้หญิงสองคนนั้นสวมชุดสีเขียวมีใบหน้ารูปไข่ พร้อมผิวพรรณที่ดูราวกับเป็นตุ๊กตา แต่ตรงข้ามกับใบหน้าเธอนั้นมียอกอกที่แม้แต่อวี้เหอก็ไม่อาจต่อสู้ได้ ชิงสุ่ยได้แต่สงสัยว่าเขานั้นจะตกหลุมรักพวกเธออีกหรือไม่

 

"ชิงสุ่ย นี่คือติงหลาง และสองคนนี้คือติงหยวนและติงเป่า ทั้งสามคนนี้เป็นพี่น้องกัน"

 

"สวัสดี ชิงสุ่ย!!! ข้าได้ยินชื่อเสียงของท่านมาหลายครั้งแล้ว"ติงหลางยื่นมือออกมาพร้อมทั้งรอยยิ้มที่ตรงไปตรงมา

 

ชิงสุ่ยยิ้มพร้อมทั้งยื่นมือออกมาจาก"ท่านจะต้องเป็นติงหลาง ยินดีที่ได้รู้จัก ข้าเองก็ได้ยินชื่อเสียงท่านมาเหมือนกัน!!"ชิงสุ่ยมองดูรุ่นเยาว์ที่ดูแข็งแกร่งคนนี้ เขารู้มานานแล้วว่าภายในเมืองร้อยไมล์แห่งนี้ติงหลางนั้นเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่รุ่นเยาว์

 

ในระหว่างที่พวกเขาจับมือกัน ชิงสุ่ยรู้สึกว่าเขากำลังถูกทดสอบโดยความแข็งแกร่งของติงหลาง

 

ทั้งสองแม้จะดูเหมือนจับมือกัน แต่คนนอกไม่สามารถบอกได้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ทั้งชิงสุ่ยและติงหลางต่างรู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้น

 

"ท่านนี้สุดยอดไปเลย ข้าได้ยินว่าเมื่อเร็วๆนี้ท่านได้ไปแผลงฤทธิ์เอาไว้" ดูหน้าอกที่มีขนาดใหญ่และใบหน้าที่เหมือนเด็ก ติงหยวนกระพริบตามองชิงสุ่ย

 

"ข้านั้นไม่เคยริเริ่มเป็นฝ่ายก่อปัญหาให้กับใครเลย มีแต่คนอื่นเท่านั้นแหละที่ต้องการข่มขู่ข้าเสมอ แต่ก็นะ ข้าเองก็ไม่ต้องการที่จะถูกรังแกดังนั้นข้าจึงใช้ความแข็งแรงข้าเพียงเล็กน้อยตอบโต้กลับ และสุดท้ายก็จบลงด้วยการที่ข้าบังเอิญอัดพวกเขาแทน" ชิงสุ่ยเล่าเหมือนว่าเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นนั้น ไม่ได้เป็นความผิดของเขา และเขาทำมันลงไปเพราะไม่มีทางเลือก มันดูเหมือนเหล่านั้นกำลังร้องขอให้เขาอัดคนเหล่านั้นแทน

 

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า พี่ชายคนนี้ช่างน่าสนใจจริงๆ" เสียงหัวเราะที่แสนน่ารักและทรงเสน่ห์ของติงเป่าดังขึ้น

 

ชิงสุ่ยเคลื่อนสายตาของเขามองไปยังติงเป่า ใบหน้าของเธอนั้นสวยและเล็ก ประดับไปด้วยแววตาคู่งาม จมูกและปากที่กะทัดรัด ร่างเล็กกะทัดรัดที่ดูละเอียดอ่อน ร่างรูปทรงนาฬิกาทรายที่สมบูรณ์แบบพร้อมทั้งหน้าอกที่ดูดีอีกครั้งคนที่ดูเต่งตึง ชิงสุ่ยที่ไม่ได้สนใจสาวๆในวัยเยาว์ทุกคน และเขาค่อนข้างสนใจในหญิงสาวรุ่นยาว สองคนนี้

 

การดำรงอยู่ของอวี้เจี้ยนทำให้บทสนทนานี้เป็นไปอย่างราบรื่น เด็กหญิงทั้ง 2 ที่ดูไร้เดียงสาและดูเหมือนจะไม่ได้ตระหนักถึงบรรยากาศที่ร้อนระอุขึ้นเล็กน้อย โดยเฉพาะอย่างยิ่งติงหยวนและติงเป่า ที่กำลังถามชิงสุ่ยอย่างไม่หยุดหย่อน

 

ชิงสุ่ยไม่อาจตอบคำถามพบเธอได้ทั้งหมด โชคดีที่หลังจากนั้นไม่นาน อวี้เหอก็เข็นอวี้ต่งห่าวที่นั่งบนรถเข็นออกมา โดยที่อวี้เหอยืนถัดไปจากกลุ่มคนวัยกลางคน เมื่อผู้คนทั้งหมดมองเห็นชายคนนั้น ผู้คนก็ต่างเงียบลงและเตรียมพร้อมกล่าวคำยินดี

 

หลังจากผู้อาวุโสอวี้ชนแก้วทักทายกับเหล่าพันธมิตร เขาก็ปล่อยให้อวี้เหอผู้คุมรถเข็นของเขา ผู้อาวุโสท่านอื่นต่างพร้อมใจกล่าวทักทาย ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงโต๊ะที่ชิงสุ่ยกำลังนั่งอยู่