AST บทที่ 95 - ความเศร้าโศรก จากการไร้อำนาจ
ฝากติดตามเพจด้วยนะครับ แฟนเพจ แจ้งเตือนก่อนใคร กดเลย
https://www.facebook.com/AncientStrengtheningTechnique/
บทที่ 95 - ความเศร้าโศรก จากการไร้อำนาจ
"ท่านพ่อ ไอ้สารเลวชิงสุ่ย มันทำให้ลูกซ่างเอ๋อของข้าต้องพิการ"
"อะไรนะ?เจ้าว่าอะไรนะ?" อธิบายมา ทำไมซ่างเอ๋อถึงได้ไปเป็นปรปักษ์กับไอเด็กสารเลวนั้น"
"ท่านพ่อ ท่านก็รู้ว่าซ่างเอ๋อนั้นเป็นคนยังไง ตอนที่เขาจอกับชิงสุ่ย เขาแค่เพียงแกล้งชิงสุ่ย แต่ผลสุดท้ายไอ้เด็กชิงสุ่ยนั้น มันกลับทำร้ายลูกของข้า"ซือถูปา กล่าวด้วยน้ำเสียงเกลียดชัง มือทั้งสองข้างเขากำหมัดแน่นในขณะที่เขาโกรธจนตัวสั่น
"ดูเหมือนว่าตระกูลชิงจะคอยให้ท้ายการการยั่วยุเหล่านี้ พวกมันยังกล้าทำโดยไม่สนถึงสถานะของตระกูลเราที่อยู่ในเมืองร้อยไมล์แห่งนี้ ท่านพ่อ ถ้าข้าไม่สั่งสอนมันให้พิการ แล้วข้าจะกล้าสู้หน้าผู้คนได้อย่างไร"
เมื่อได้ยินคำกล่าวของซือถูปา ซือถูหนานเทียนก็ไม่ตอบโต้ใดๆ ในใจอย่างเขานั้นรู้สึกเช่นเดียวกับซือถูปา จะไม่ให้เขารู้สึกเสียใจได้อย่างไรในเมื่อหลานชายของเขานั้นต้องตกอยู่ในสภาพย่ำแย่เช่นนี้ ตอนนี้เขาคงไม่มีโอกาสได้เป็นพ่อคนอีกต่อไปแล้ว ความอับอายขายขี้หน้าเหล่านี้มันคงยากเกินที่ทน
"ดูเหมือนว่าตระกูลชิงจะไม่รู้จักถึงความตาย พวกมันคิดจริงๆหรือว่ามีชิงหลัวที่อยู่ในระดับโฮ่วเทียน แล้วพวกมันจะสามารถทำตามใจชอบได้ภายในเมืองร้อยไมล์แห่งนี้? ปาเอ๋อ พาซางเอ๋อประจำตระกูลชิง ไม่ต้องห่วง ข้าจะทำให้มันจบลง ถ้าเราต้องการที่จะชนะเราจะต้องวางแผนให้ดีก่อน ตั้งแต่ตระกูลชิง ข้าก็ไม่สนใจพวกมันอีกต่อไป"ซือถูหนานเทียนตอบตามความนึกคิดของเขา
เมื่อได้ยินคำตอบของซือถูหนานเทียน ซือถูปาพยักหน้าก่อนที่เขาเตรียมจากออกไป
"ไปพาคนมา และเป็นเรียกท่านลุง 3 มาด้วย จำไว้ พวกเราจะไปหลังจากที่อาการบาดเจ็บของซ่างเอ๋อคงที่แล้ว"ซือถูหนานเทียนกล่าวเพิ่ม ในขณะที่เขาค่อยๆจิบน้ำชา และเริ่มแสดงออกถึงความสงบซึ่งต่างจากก่อนหน้านี้
ชิงสุ่ยนั้นยังคงฝึกตนรวมทั้งยังฝึกฝนทักษะการปรุงยา ส่วนทางด้านโรงเตี๊ยมอวี้เหอนั้น เริ่มเป็นที่นิยมมากขึ้นเนื่องจากรสชาติของปลาสีดำที่ถูกพูดปากต่อปากอีกทั้งยังเสริมเติมแต่งความอร่อยให้เกินจริงราวกับอาหารของพระเจ้า
ผลลัพธ์คือทำให้ลูกค้ามีปริมาณมากขึ้น ซึ่งในกลุ่มลูกค้านั้นก็มีลุงไหลจากตระกูลซือถู ผู้คนส่วนใหญ่ต่างบอกว่ารสชาติอาหารนั้นเป็นรสชาติมหัศจรรย์ที่ไม่ได้มาจากการปรุงของคน แต่มันเป็นรสชาติของตัวเนื้อปลาเอง
แม้ว่าการค้าของโรงเตี๊ยมอวี้เหอจะเติบโตขึ้น แต่มันกลับทำให้อวี้เหอรู้สึกหงุดหงิด เพราะเหล่าพี่ชายและลุงของเธอนั้นต้องการเป็นหุ้นส่วนกับเธอด้วย
อวี้เหอรู้ดีว่าพวกเขาทำแบบนี้เพื่อผลประโยชน์จากปลาดำ พวกเขานั้นอิจฉาในผลประโยชน์และความมั่งคั่งที่อวี้เหอกำลังได้รับ และหลังจากพวกเขาสามารถเข้ามาเป็นหุ้นส่วนได้สำเร็จ และรู้แหล่งที่มาของปลาดำ พวกเขาก็จะใช้ความมั่งคั่งของเขานั้นหุบกิจการทั้งหมดและทำลายชื่อเสียงโรงเตี๊ยมอวี้เหอ
ซึ่งทั้งหมดนี้จะเป็นที่ชัดเจนสำหรับอวี้เหอ เธอรู้ประวัติของทุกคนทั้งหมด เธอจึงไม่มีทางเลือกและปฏิเสธพวกเขาไป ด้วยเหตุผลทั้งหมดจึงทำให้เธอนั้นถูกปู่ของเธอดุด่าว่ากล่าว
ขณะที่อวี้เหอกำลังนั่งคิดอยู่เหม่อลอย ชิงสุ่ยก็เปิดประตูเข้ามาในห้องของเธอ ภาพเบื้องหน้าปรากฏเป็นภาพใบหน้าที่เป็นกังวลของอวี้เหอ อย่างไรก็ตามมันก็ไม่ได้ลดความงามของเธอลงเลย
"ก๊อก ก๊อก ก๊อก"ชิงสุ่ยเคาะประตูเพื่อเรียกสติของอวี้เหอกลับมา หลังจากที่พบว่าเป็นชิงสุ่ย เธอก็หันไปจ้องเขาแทนพร้อมทั้งขมวดคิ้ว
"เกิดอะไรขึ้นเนี่ย? ท่านทำตัวเหมือนเด็กผู้หญิงตัวน้อยๆ ที่กำลังฝันถึงเจ้าชายรูปงามสวมเกราะทองคำอีกทั้งยังขี่เมฆ 7 สี มาขอท่านแต่งงาน? นี่ไง ข้าอยู่นี่แล้วไง"ชิงสุ่ยยิ้มขณะที่เดินไปหา
"ชิ ปลาดำของเจ้าสร้างปัญหาให้ข้าไม่มีที่สิ้นสุดเลย" อวี้เหอหงุดหงิดเล็กน้อย ซึ่งมันทำให้ชิงสุ่ยรู้สึกกระอักกระอ่วม แต่การแสดงออกของอวี้เหอมันกลับยิ่งทำให้เขาสนใจ
"ปัญหา? มันเกิดอะไรขึ้น?"ชิงสุ่ยไม่แปลกใจเลย เขารู้ดีว่าสิ่งนี้จะต้องสร้างความอิจฉาให้กับคนอื่นอย่างแน่นอน
"สมาชิกในตระกูลข้าเป็นคนสร้างความเดือดร้อนให้ข้า โดยปกติพวกเขาไม่เคยสนใจข้าเลยนอกเหนือจากปู่ของข้า พวกเขาก็ไม่เคยถือว่าข้าเป็นคนในตระกูลอวี้ แต่ตอนนี้หลังจากที่ทุกคนเห็นว่าโรงเตี๊ยมอวี้เหอนั้นเป็นกองเงินกองทอง พวกเขาต่างต้องการยึดมันไปจากข้า ถ้าไม่ใช่เพราะกูของข้า โรงเตี๊ยมอวี้เหอคงถูกพรากจากข้าไปนานแล้ว"อวี้เหอตะโกนออกมาด้วยความโกรธ
"โอ้ ท่านปู่ของท่านเป็นอย่างไรบ้างสบายดีไหม"ชิงสุ่ยไม่อยากแสดงความคิดเห็นอะไรเกี่ยวกับการกระทำของคนในตระกูลอวี้ ดังนั้นเขาจึงหาข้ออ้างเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ
"ท่านยังคงเหมือนเดิม ท่านปู่ของข้าเป็นอัมพาตตั้งแต่เอวลงไป ถ้าข้าคิดว่าไม่ผิดเขานั้นเคยบรรลุในระดับเทวะเซียนเทียน แต่ตอนนี้เขากำลังถูกหายนะกลืนกินอยู่"อวี้เหอกล่าวทั้งน้ำตา
ชิงสุ่ยรู้ดีว่าเธอนั้นสนิทกับปู่ของเธอมาก ตั้งแต่วัยเด็กเธอนั้นถูกเลี้ยงดูมาดูของเธอ ย้อนกลับไปเมื่อตอนอวี้เหอแต่งงาน ผู้ของเธอนั้นดำรงอยู่ในระดับเทวะเซียนเทียน ใครจะคาดคิดละว่าเจ้าบ่าวนั้นเป็นชายโชคร้าย ที่ตายก่อนที่จะได้สมรสกับอวี้เหอ เมื่อตอนนั้นปู่ของเธออยู่ในระดับเทวะเซียนเทียน จะพลิกลิ้นยกเลิกงานแต่งงานนั้นถือเป็นเรื่องง่าย แต่เขาเชื่อว่าหากยกเลิกงานแต่งงานหลังจากเกิดเหตุการณ์ที่โชคร้ายแบบนี้มันย่อมไม่เป็นเรื่องดีกับทั้งสองฝ่าย ดังนั้นปู่ของเธอเอาแต่โทษตัวเองที่เลือกสิ่งต่างๆผิดไปจนสร้างความโชคร้ายให้กับเธอ เมื่อจึงทำให้เขาตัดสินใจขังตัวเองเอาไว้ และอีกไม่นานนัก ก็มีสัตว์อสูรเข้ามาทำร้ายปู่ของเธอ และสุดท้ายปู่ของเธอก็พิการอีกทั้งระดับพลังยังค่อยๆลดลง มันจึงทำให้อวี้เหอที่อายุ 18 ปี เป็นหญิงหม้ายมาตั้งแต่นั้นจนกระทั่งตอนนี้
"ในอีก 3 วัน จะเป็นวันครบรอบวันเกิด 80 ปี ของท่านปู่ของข้า เจ้ามากับข้าได้หรือไม่?"อวี้เหอกระซิบถาม
ชิงสุ่ยคนค่อนข้างจะงงว่าทำไมอวี้เหอถึงชวนเขาไปด้วย? หลังจากสิ่งที่เขาทำกับสือฉิงจวง ชิงสุ่ยก็ตัดสินใจที่จะทุ่มเทความมุ่งมั่นทั้งหมดกับสือฉิงจวง ส่วนเรื่องของเหวินเหรินอูซวงที่เขาห่วงใยนั้นเกิดจากมิตรภาพอันบริสุทธิ์ไม่มีอะไรเพิ่มเติมเลยแม้แต่เล็กน้อย
มีบางที่ ความรักระหว่างหญิงชาย อาจเกิดในสถานการณ์ที่ไม่คาดฝัน!!!
ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยคิดครอบครองทั้ง สือฉิงจวง อวี้เหอ และ เหวินเหรินอูซวง อย่างไรก็ตาม เวลาเปลี่ยนคนย่อมเปลี่ยน มันจึงเรียกว่าชีวิต ซึ่งในตอนนี้ชิงสุ่ยต้องการที่จะทำดีกับสือฉิงจวง แต่มันน่าเศร้า เพราะมันไม่ง่ายเลยที่จะทำเช่นนั้น
ยิ่งตอนนี้ชิงสุ่ยก็ไม่อาจคาดเดาหัวใจของสือฉิงจวงได้เลย